Belong to the Truth Jesus Christ

เรื่องนี้เกิดขึ้นวันที่ 30 กันยายน 2010
ย้อนความไปเมื่อตอนเดือนพฤษภาคม เราได้รับเหรียญแม่พระมาจำนวนหนึ่ง ตั้งใจไว้แต่แรกว่าจะเก็บไว้ไห้คนรักหนึ่งเหรียญเลยนำเหรียญนั้นมาห้อยคอไว้ แต่เราต้องมาห่างกันเสียก่อน จากนั้นมาเราก็วอนขอพระแม่มาตลอดแต่ไม่เคยได้รับ เราโกรธพระแม่มากที่ท่านไม่เมตตา เราทั้งต่อว่า ทั้งจับเหรียญแม่พระมาฟาดกับพื้น คิดว่า "แม่ไม่เมตตาหนูเลย หนูไม่ใช่ลูกแม่ใช่มั้ย" จากนั้นเราเลยเก็บเหรียญแม่พระนั้นไวในไบเบิ้ลเล่มหนึ่ง(มี 3 เล่ม) คิดในใจว่า ถ้าไม่อยากให้หนูทำอะไรแบบบั้บอีก ก็อยู่ในไบเบิ้ลนั่นแหละ
คืนวันที่ 29 กันยายน 2010
อยู่ดีๆก็มีความรู้สึกบางอย่าง อยากสารภาพบาป อยากขอโทษแม่ เป็นความรู้สึกที่ร้อนรนมากแต่นึกไม่ออกว่าเรื่องอะไร เพราะที่ผ่านมาก็คืนดีกับแม่ไปแล้ว แล้วก็มีภาพเข้ามาในหัวในเรื่องที่ได้ทำไม่ดีกับเหรียญแม่พระไว้ แล้วก็มีเสียงในหัวเข้ามาว่า "รีบขอโทษแม่ซะ แม่รออยู่นะ" ก็เลยรีบไปอาบน้ำแล้วเข้ามาในห้อง ขอโทษแม่ในสิ่งที่เคยทำไว้ พูดไปร้องไห้ไป จากนั้นก็ก้มกราบที่รูปพระแม่ใบเล็กๆรูปหนึ่ง แล้วก็หลับไป
วันที่ 30 กันยายน 2010
ใช้ชีวิตตามปรกติ ตื่นนอน ล้างจาน อ่านการ์ตูน ..... จนถึงตอนกลางคืน เรากำลังจะไปอาบน้ำ "จากนี้ไปอาจมีคำไม่เมาะสม ขออภัยด้วยนะคะ" เราก็แก้ผ้า แล้วก็เดินโทงๆในห้องนั่นแหละ เราห้อยเหรียญแม่พระไว้เหรียญหนึ่งแล้วสร้อยเส้นนี้มันก็ชอบเบี้ยว เราก็จับให้มันเข้าที่ ......อะไรน่ะ เหรียญแม่พระติดอยู่บนหน้าอกข้างซ้าย เหรียญแม่หลุดจากสร้อยหรอ รีบจับดู ไม่นี่ ยังอยู่ เหรียญนี้มาจากไหน น้ำตามากจากไหนไม่รู้ เหรียญแม่พระนี้มาจากไหน ทำไมมาอยู่บนหน้าอกข้างซ้าย บนหัวใจของหนู นึกได้ รีบไปหยิบไบเบิ้ลเล่มที่เก็บเหรียญแม่พระไว้.................. หายไปแล้ว ไม่มีเหรียญในไบเบิ้ล แต่มาอยู่ตรงหัวใจของเรา

พูดง่ายๆก็คือ มีเหรียญแม่พระมาจากไหนไม่รู้ 1 เหรียญ มาติดอยู่บนอกข้างซ้ายของเรา แล้วเหรียญที่เก็บไว้ในไบเบิ้ลที่บอกตอนแรกได้หายไป แล้วมันเป็นเหรียญเดียวกัน เหรียญที่เราเคยฟาดกับพื้นแล้วเก็บไว้ในไบเบิ้ลเพราะโกรธแม่เมื่อตอนเดือนพฤษภาคม

ถึงตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออกว่า เหรียญแม่พระนี้มาได้ไง ตอนเช้าอาบน้ำ ใส่ชั้นใน ใส่เสื้อ เล่นทั้งวัน ตกค่ำจะอาบน้ำ ถอดเสื้อ ถอดชั้นใน จ๊ะเอ๋เหรียญแม่พระติดอยู่บนอกข้างซ้าย มาจากไหนเนี่ย แล้วเหรียญที่เก็บไว้ในไบเบิ้ลหายไป ดูๆแล้ว เหรียญเดียวกันนี่หว่า.......เราว่า อยู่ๆเหรียญคงไม่มีปีกงอกแล้วบินมาซุกเสื้อเราหรอกนะ ก็คง....มาจากแม่นั้นแหละ เราเชื่องั้นนะ

แม่คงตอบรับคำขอโทษในความผิดที่เราเคยทำไว้กับเหรียญๆนี้ ว่า.....แม่ให้อภัยและไม่เคยทอดทิ้งลูกเลย
หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะแม่

นี่คือเรื่องจริงที่เราได้รับจากพระแม่ แม่มีอยู่จริง สำหรับเรา และทุกคนที่เชื่อค่ะ

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ พระแม่รักเราที่เป็นลูกแม่จริงๆ

แม้ว่าลูกจะผลักไสแม่ แม่ก็ยังปรารถนามาอยู่ในใจของลูกเสมอ

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

แม้กระทั่งเหตุการณ์ ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ มันก็เกิดขึ้น เราเคยประสบด้วยตัวเองมาแล้วเหมือนกัน ไม่อยากเชื่อคงไม่ได้ เพราะไม่มีใครหรอกทำได้ขนาดนี้

แม้กระทั่งเหตุการณ์ ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ มันก็เกิดขึ้น เราเคยประสบด้วยตัวเองมาแล้วเหมือนกัน ไม่อยากเชื่อคงไม่ได้ เพราะไม่มีใครหรอกทำได้ขนาดนี้

weewie เขียน:ใช่ค่ะ เหรียญแม่พระอัศจรรย์ อัศจรรย์มากๆเลย

..คุณมีประสบการณ์แบบนี้ดีจังเลยค่ะ ทำให้เรามีกำลังใจที่จะสวดขอแม่พระต่อไป ตอนนี้มีความทุกข์ก็เลยขอความช่วยเหลือจากพระเป็นเจ้าและแม่พระอยู่ แต่ยังไม่ได้รับคำตอบค่ะ พอมาอ่านประสบการณ์จริงที่คุณได้รับก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาอีกที่จะสวดต่อไป ....ใครมีประสบการณ์ที่ได้รับจากการวอนขอก็ช่วยแบ่งปันให้ด้วยนะค่ะ ชอบอ่านเรื่องอัศจรรย์มากๆเลยค่ะ ...เผื่อจะได้เป็นกำลังใจให้กับท่านอื่นๆด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะคุณ weewie ที่แบ่งปันให้ได้รับรู้กัน ขอบพระคุณพระเป็นเจ้าและแม่พระ

ขอบคุณฮะ ที่แบ่งปัน เสริมความเชื่อศรัทธาของผู้อ่านทีเดียว

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ

พี่เองก็มีเรื่องราวความประทับใจที่แม่มารีย์ ช่วยอยู่หลายเรื่อง ทั้งเรื่องไม่เป็นเรื่อง และเรื่องที่เป็นเรื่อง เมื่อวอนขอความช่วยเหลือจากแม่ทีไร แม่ก็ช่วยทุกทีเลยค่ะ

ขอบคุณพระแม่มารีย์ พระมารดาน่ารักยิ่งของลูกทั้งหลาย

ขอพูดคำเดียวแต่ออกมาจากหัวใจ...ซึ้งครับ ขอบคุณมากๆสำหรับประสบการณ์นี้

แม่รักลูกยิ่งสิ่งใด ลูกวอนขออะไรแม่ให้ดังใจปรารถนา
แม่จ๋าลูกรักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแม่

* ST. Dominic * เขียน: อยากฟังประสบการณ์ของคุณกรองสมบูรณ์จังค่ะ เล่าให้ฟังบ้างซิค่ะ

มาเล่าค่ะ

เมื่อหลายปีก่อน ทำต่างหูเพชรหายข้างหนึ่งค่ะ
วันนั้นไปร้านตัดผม พอไปถึงที่หน้าร้านก็นึกได้ว่า ใส่ต่างหูเพชรมาด้วย เลยรีบถอดยัดใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ เพื่อกันไม่ให้ต่างหูกระทบกันเป็นรอย ก็ถอดต่างหูข้างซ้ายเหน็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงด้านซ้าย ต่างหูข้างขวาก็ถอดเหน็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงด้านขวา เสร็จแล้วก็รีบลงจากรถ ไปให้ช่างทำผม เสร็จแล้วก็ไปซื้อของต่อ กลับมาทำงานช่วงบ่าย แล้วก็กลับเข้าบ้าน ต่างหูหล่นหายไปข้างหนึ่งตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ไปถามที่ร้านตัดผม ช่างก็บอกว่าไม่เห็น ถ้ามีหล่นอยู่เค้าก็จะเจอ เพราะต้องกวาดเศษผมหลังจากลูกค้าตัดผมเสมอ ก็เลยเดินก้มหาอยู่หน้าร้านตัดผม เผื่อจะหล่นอยู่แถว ๆหน้าร้านเค้า ก็ไม่เจอ
ก็เลยบอกกับแม่มารีย์ว่า ขอให้ลูกได้ต่างหูคืนด้วยนะคะ

ผ่านไป 1 เดือน
เริ่มทำใจแล้ว เลยโ่ทรไปบอกน้องสาว เรื่องต่างหูหาย ให้เค้าทำใหม่ให้ 1 ชิ้น เพราะเป็นงานส่งนอก บล็อกยังมีอยู่

ผ่านไป เดือนที่สอง
ขับรถไปทำธุระ ซื้อของตามปรกติ ร้านทำผมร้านเดิมก็ยังไปอยู่ แต่ยังไม่มีวี่แววจะเจอต่างหูเลย
วันนั้นไปธุระที่ศูนย์ราชการจังหวัดปราจีนบุรี พอเสร็จก็จะขับรถไปซื้อของที่ห้างเอกภาพ ระหว่างทางที่กำลังจะไปห้างเอกภาพ ก็คุยกับแม่มารีย์ว่า "แต่ก่อนขอแม่ช่วยทีไร แม่ก็ช่วยทุกที คราวนี้ไม่เห็นแม่ช่วยเลย 2 เดือนแล้ว ยังไม่เจอของเลย ทำไงดีค่ะ"
แล้วก็เกิดความรู้สึก...ขุ่นเคืองใจตะหงิด ๆ ว่าแม่ไม่ช่วย
พอจอดรถก็เดินเข้าห้างฯ หน้าประตูห้างฯ มีป้ายพิมพ์แปะไว้ว่า
"ใครทำต่างหูเพชรแท้หาย ให้มาติดต่อขอรับได้ที่ห้างฯ"
ก็คิดในใจว่า "มาซื้อของ 2 - 3 รอบ ก็เจอป้ายนี้ผ่านตาทุกที ใครนะทำหาย"
แล้วก็เกิดสะกิดใจเบา ๆ ขึ้นมาว่า "ลองถามหน่อยละกัน อย่างมากก็แค่ไม่ใช่"
ก็เลยหันไปหายามหน้าประตูห้างฯ บอกว่า "ต่างหูเพชรแท้ ขอดูได้ที่ไหน? ใช่แบบเดียวกันนี้มั๊ย? "
บอกแล้วก็เลยหยิบต่างหูข้างที่เหลือขึ้นมา
แต่ยามบอกว่า "ขอผมเอาไปดูก่อนครับ"
แล้วหยื่นมือมา จะหยิบต่างหูของเรา ... เรื่องอะไรจะยอมส่งให้ง่าย ๆหล่ะ เหลืออยู่ข้างเดียวแล้ว เดี๋ยวหายไปอีกข้างจะเอาอะไรให้เค้าดูเป็นหลักฐานหล่ะ ... เลยบอกยามไปว่า
"ไม่ได้ ขอดูข้างที่เก็บได้ก่อน ว่าเหมือนกันหรือเปล่้า?"
ยามเค้าก็เลยพาไปหาน้องสาวของเจ้าของห้างฯ ที่เปิดร้านขายทองในห้างฯ
ไชโย...เจอแล้ว ของเราเองแหละที่หาย ตอนนั้นบอกขอบคุณแม่มารีย์ในใจไม่หยุดเลย ดีใจมากที่เจอของที่หายไป
น้องสาวเจ้าของห้างฯ เขาเล่าให้ฟังว่า "ยามอีกคนเค้าเก็บได้ เจอหล่นอยู่ตรงที่จอดรถหน้าห้างฯ ยามเค้าเลยเก็บมาให้ดูว่าเป็นต่างหูอะไร ใช่ของแท้หรือเปล่า เพราะดูสวยไม่เหมือนที่มีขายทั่วไป แต่พอดูแล้วว่าเป็นเพชรแท้ ก็เลยบอกยามว่าให้ประกาศหาเจ้าของก่อน เพราะเป็นของลูกค้าที่มาซื้อของกับทางห้างฯ ถ้าไม่มีเจ้าของมารับคืน ถึงจะให้ยามเอาไปได้ พอผ่านไปสักเดือนกว่า ๆ ยามเค้าไม่เห็นมีเจ้าขอมาถามหาก็มาบอกขอต่างหู จะเอาไปขาย ก็เลยบอกยามว่า รอสัก 2 - 3 เดือนก่อน ไม่มีเจ้าของมาหาคืนแล้วจะให้"
ต้องขอขอบคุณ น้องสาวเจ้าของห้างเอกภาพ (จังหวัดปราจีนบุรี) จำชื่อไม่ได้ค่ะ หากไม่ได้เค้า คงไม่ได้คืนแน่ ๆ

ขอแม่มารีย์ช่วยทีไร แม่ก็ช่วยทุกทีเลยค่ะ รักแม่ที่สุดเลยค่ะ

ขอบคุณแม่มารีย์ ที่ช่วยลูกได้ของหายคืนกลับมา
ลูกขอโทษนะคะ ที่เคืองแม่ หาว่าแม่ไม่ช่วย

นี่เป็นแค่เรื่องราวเล็ก ๆ เรื่องหนึ่ง ในช่วงหนึ่งของชีวิต ที่ได้รับความช่วยเหลือจากแม่มารีย์ ยังมีอีกมากมายหลายครั้งหลายหนที่แม่ช่วยไว้

ขอแม่ช่วยเมื่อไร แม่ก็ช่วยทุกครั้งเลยค่ะ ขอบคุณแม่มารีย์ พระมารดาน่ารักยิ่งของชาวเรา

ขอบคุณแม่พระ แม่ใจดีจัง...
....จะเล่าเรื่องคล้ายๆคุณกรอกสมบูรณ์ หลายปีมาแล้วแต่ก็ยังจำได้เสมอ ที่บริษัทที่ทำงาน
เจ้าของเป็นคาทอลิก มีรูปแม่พระรูปใหญ่ตั้งอยู่หน้าออฟฟิต มีเสมียนชื่อนันท์ เขาใส่ต่างหูเป็น
ห่วงทองกลมๆใหญ่เท่าหนังยาง เพิ่งซื้อมา2พันกว่าบาท ใส่มาทำงานอาทิตย์กว่าๆวันหนึ่งตอนสายๆ
เขาก็ตกใจ ร้องต่างหูตกหายไปไหนหนึ่งข้าง ทุกคนก็ช่วยกันหาทั้งออฟฟิตก็ไม่พบเดินหาหน้าบ.
จนทั่วสนาม มาจนถึงออฟฟิตก็ไม่พบ กลับไปบ้านหาก็ไม่พบ มาทำงานหน้าจ๋อยไป2-3วัน
......พอดีเจ้เจ้าของบ.เขารู้เข้าเลยบอกให้ไปสวดขอแม่พระที่หน้าออฟฟิต แม่พระใจดีมาก
เขาเป็นคนพุทธก็ไปขอแม่พระให้เจอต่างหูที่หาย (ซึ่งเขาเก็บเงินซี้อทองเป็นครั้งแรก)
รุ่งเช้าเขาก็เดินเข้ามาทำงานตามปกติ เขาเล่าว่าเดินเข้ามาเกือบถึงหน้าออฟฟิตที่ข้างทางหน้า
รูปแม่พระเขาเห็นแสงแดดกระทบกับอะไรแว็บๆก็ก้มไปเก็บมาดู เขาขนลุกไปทั้งตัวมันเป็นต่างหู
ข้างที่หายไป ชึ่งมันไม่น่าจะพบซึ่งเขาได้เดินหาทั่วบริเวณนั้นแล้วและคนงานเกือบ100คน
เดินไปมากลับไม่มีใครเห็น เขาดีใจมากๆ เขาขอบคุณแม่พระใหญ่เลย ซื้อดอกไม้มาถวายแม่...
.................แม่พระใจดีเสมอกับลูกๆ...............