พ่อเกิดเมื่อ 16 กรกฏาคม 1949 ที่กีราลาประเทศอินเดีย มีบิดามารดาคือ โจเซฟ และ เทเรซา มาณีญาณกาต พ่ออายุมากที่สุดในบรรดาพี่น้อง7คน: โจเซ่, มารี, เทเรซา, ลิสมา, เศคาริยาห์, วัลซา และ ทอม
เมื่ออายุ14ปีพ่อเข้าบ้านเณรเล็กเซนต์แมรี่ที่ธีรุวัลลา 4ปีต่อมาได้ย้ายไปบ้านเณรใหญ่เซนต์โยเซฟที่อัลวาเยเมืองกีราลา หลังจาก7ปีที่เรียนปรัชญาและเทววิทยา พ่อก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นสงฆ์เมื่อวันที่1 มกราคม 1975 เป็นผู้แพร่ธรรมที่สังฆมณฑลธีรุวัลลา
ในปี1978 ขณะทำหน้าที่สอนที่ บ้านเณรเล้กเซนต์โทมัส พ่อได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกกลุ่มฟื้นฟูคาริสเมติก และทำหน้าที่ดูแลการจัดกิจกรรมต่างๆของกลุ่มคาริสเมติกในกีราลา
ในวันอาทิตย์ที่ 14 เมษายน 1985 วันฉลองพระเมตตา พ่อกำลังเดินทางจะไปทำมิสซาที่วัดแห่งหนึ่งในตอนเหนือของกีราลา ขณะขับมอร์เตอร์ไซค์ พ่อถูกชนอย่างจังโดยรถจิ้บซึ่งคนขับอยู่ในสภาพมึนเมาพึ่งกลับมาจากงานฉลองของชาวฮินดู พ่อถูกนำส่งโรงพยาบาลซึ่งห่างออกไป35ไมล์อย่างเร่งด่วน ขณะนั้นวิญญาณของพ่อได้ออกมาจากร่างและพบว่าตัวเองตายแล้ว พ่อเห็นผู้คนนำตัวพ่อส่งโรงพยาบาล ได้ยินเสียงร้องไห้และสียงสวดเพื่อพ่อ ในทันใดนั้นเองพ่อได้พบกับอารักขเทวดาประจำตัวพ่อ ท่านบอกว่า “ข้าพเจ้ามาเพื่อนำท่านไปยังสวรรค์ พระผู้เป็นเจ้าทรงประสงค์จะพบปะและสนทนากับท่าน” ท่านได้บอกพ่อว่าระหว่างทาง ท่านอยากให้พ่อเห็นนรกและดินแดนไฟชำระ
นรก
ท่านอารักขาพ่อมายังนรก ที่นี่น่ากลัวเหลือเกิน! พ่อเห็นซาตานกับเหล่าสมุนมาร เปลวไฟที่ไม่รู้ดับที่ดูจะร้อนถึง2พันองศาฟาเรนไฮต์ มีฝูงหนอนไช ผู้คนต่างกรีดร้องและพยายามดิ้นรนต่อสู้ บ้างก็กำลังถูกปีศาจทรมาน
ทูตสวรรค์บอกพ่อว่า ความทุกข์ทั้งสิ้นนี้มีสาเหตุมาจากการไม่กลับใจในบาปหนัก ทันใดนั้นพ่อได้เข้าใจถึงนรก 7ระดับ ซึ่งแบ่งตามปริมาณบาปที่เขาได้กระทำขณะยังใช้ชีวิตในโลก วิญญาณเหล่านี้ดูอัปลักษณ์โหดร้ายน่ากลัว พ่อเห็นบรรดาผู้คนที่พ่อรู้จักแต่พ่อไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเผย บาปที่ทำให้เขาต้องอยู่ในสภาพนี้โดยส่วนใหญ่มาจาก การทำแท้ง การผิดประเวณี การการุณฆาต ความเกลียดชัง การไม่ให้อภัย เทวดาบอกพ่อว่า หากเขาเหล่านี้กลับใจเขาก็จะไม่ต้องตกนรกหากแต่ไปไฟชำระแทน พ่อยังได้เข้าใจว่า ผู้คนที่กลับใจยังสามารถขอรับการชำระขณะที่ยังใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ผ่านความทรมาน โดยวิธีนี้เขาจะเข้าสวรรค์ได้ทันทีโดยไม่ต้องผ่านไฟชำระ
พ่อต้องประหลาดใจ ที่เห็นพระสงฆ์และพระสังฆราชหลายองค์ในนรก หลายคนเป็นผู้ที่พ่อไม่คาดคิด เขาเหล่านี้ต้องตกนรกเพราะเขาได้นำผู้คนไปในทางที่ผิด โดยทางคำสอนผิดๆและการเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี
ไฟชำระ
หลังจากไปนรก อารักขเทวดาได้พาพ่อมายังดินแดนไฟชำระ ที่นี่ก็มีไฟไม่รู้ดับ7ระดับ แต่ที่นี่ต่างจากนรกตรงที่ไม่มีการต่อสู้ฆ่าฟัน ความทุกข์ของวิญญาณเหล่านี้คือการแยกจากพระเจ้า หลายคนในที่นี่ได้กระทำบาปนับไม่ถ้วน แต่เขาได้กลับคืนดีกีบพระเจ้าก่อนที่จะตาย แม้วิญญาณเหล่านี้จะต้องทุกข์ทรมาน แต่เขาก็มีสันติสุข ด้วยรู้ว่าวันหนึ่งเขาได้แลเห็นพระพักตร์พระเจ้า
พ่อได้มีโอกาสพูดคุยกับ บรรดาวิญญาณในไฟชำระ เขาขอให้พ่อภาวนาเผื่อเขา และไปบอกผู้คนในโลกให้ภาวนาเผื่อเขาให้ได้ไปสวรรค์เร็วขึ้น ซึ่งเมื่อเราภาวนาให้วิญญาณเหล่านี้ เขาก็จะระลึกคุณและภาวนาให้เรา ซึ่งคำภาวนาของพวกเขาในสวรรค์ก็ทรงคุณความดียิ่งกว่า
สวรรค์
เทวดาพาพ่อผ่านอุโมงค์สีขาวสว่างจ้า พ่อไม่เคยรู้สึกสุขสงบเท่านี้มาก่อนในชีวิต ทันใดนั้นสวรรค์ได้เปิดออก พ่อได้ยินเสียงเพลงที่ไพเราะที่สุดเท่าที่พ่อได้ยินมา พ่อเห็นบรรดานักบุญ โดยเฉพาะ แม่พระและนักบุญโยเซฟ อีกทั้งบรรดาพระสังฆราช พระสงฆ์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ ต่างส่องสว่างดุจดวงดาว และแล้วพ่อได้อยู่เบื้องพระพักตร์พระเป็นเจ้า พระเยซูตรัสว่า “เราต้องการให้เจ้ากลับไปยังโลก ในชีวิตครั้งที่2นี้ เจาจะเป็นเครื่องมือแห่งสันติ เยียวยาประชากรของเรา เจ้าจะได้เดินทางไปยังต่างแดนและพูดภาษาอื่น ทุกสิ่งจะเป็นไปแก่เจ้าโดยอาศัยพระหรรษทานของเรา” จากนั้นแม่พระได้ตรัสว่า “จงทำทุกสิ่งที่พระองค์บอกลูก แล้วแม่จะช่วยในกิจการของลูก”
ไม่มีคำใดจะบรรยายความงามของสวรรค์ได้ เราพบสันติสุขและความสงบสุขเหลือล้นได้ที่นี่ ซึ่งมากกว่าที่เราจะจินตนาการออกมาได้เป็นล้านเท่า องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราทรงงามเกินกว่ารูปใดๆจะสื่อได้ พระพักตร์ทรงเปล่งรัศมีและส่องสว่างงามยิ่งกว่าพันรุ่งอรุณ พระรูปต่างๆที่เราเห็นในโลกนี้เป็นได้เพียงเงาของความสง่างามของพระองค์ ถัดจากพระเยซูเจ้าคือแม่พระ พระนางทรงงดงามและเปล่งรัศมี ไม่มีรูปใดในโลกที่จะเทียบได้กับความงามที่แท้จริงของพระนาง สวรรค์คือบ้านแท้ของเรา เราทุกคนถูกสร้างมาเพื่อไปให้ถึงสวรรค์ร่วมสุขสำราญกับพระเจ้าตลอดกาล และแล้วพ่อก็กลับมายังโลกพร้อมกับทูตสวรรค์
เป็นการยากที่พ่อจะบรรยายความงามของอารักขเทวดาของพ่อ ท่านเปี่ยมด้วยรัศมีส่องสว่าง ท่านเป็นเพื่อนที่คอยช่วยเหลือพ่อในทุกเวลาและทุกเรื่อง โดยเฉพาะด้านการรักษา พ่อรับรู้การดำรงของท่านในทุกที่ที่พ่อไป แล้วพ่อรู้สึกอิ่มเอมกับการดูแลของท่านในชีวิตแต่ละวันของพ่อ
