Belong to the Truth Jesus Christ

“ ความลับของความทุกข์ยาก ภาค 1”"

เราได้บอกความจริงเรื่องนี้แก่ท่าน เพื่อท่านจะได้มีสันติสุขในเรา ในโลกนี้ท่านจะประสบ
ความทุกข์ยากลำบาก แต่จงชื่นใจเถิด เพราะว่าเราได้ชนะโลกแล้ว " ( ยอห์น 16:38 )

พี่พีพีมีโอกาสอ่านหนังสือหนุนใจของคริสเตียนชื่อ " ทุกขภาพ และสันติภาพ " จึงอยากจะนำบางส่วนาเล่าสู่กันฟัง....... เคล็ดลับของความทุกข์ยากลำบาก.............

เชื่อว่าทุกๆคนพอใจในสันติสุข และไม่ชอบความทุกข์ยากลำบากแน่นอน แต่ทว่า"ความทุกข์ยากลำบากและสันติสุข อยู่ภายในแผนงานของพระเจ้า " คนทั่วๆไปกลัวความทุกข์ยากลำบาก แต่ถ้าท่านเข้าใจน้ำพระทัยพระเจ้า ท่านจะได้สัมผัสกับคุณค่าของความทุกข์ยากลำบาก

ความทุกข์ยากลำบากคืออะไร

ที่เราเรียกว่า "ทุกข์" ก็คือทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ที่กระทบถูกจิตวิญญาณจิต ( อารมณ์ความรู้สึก ) และร่างกาย ทำให้เกิดความไม่สบาย เช่นโรคถัย ไข้เจ็บ พิการ พิการแต่กำเนิด ถูกทารุณทุบตี หนาวและหิวกระหาย ความอับอาย สิ้นเนื้อประดาตัว ฯลฯ สิ่งเหล่านี้คือความทุกข์ฝ่ายกาย ยังมีความทุกข์ฝ่ายจิตวิญญาณ เช่น คนที่แสดงท่าทีไม่ดีต่อสิ่งที่เราเชื่อ ความรู้สึก ผิด-ถูก รู้จักอับอาย ถุกทำลายชื่อเสียง โดนใส่ร้ายป้ายสี ถูกเข้าใจผิด ฯลฯ ซึ่งเป็นความปวดเร้าอย่างยิ่ง

พระเยซูคริสต์ทรงได้รับทุกข์ทรมานมากที่สุด ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์พระคริสต์ทรงได้รับความทุกข์ยากลำบากมากที่สุด เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้า แล้วถ่อมพระกายมาบังเกิดเป็นมนุษย์ ในด้านวรกาย ทรงสภาพต่ำต้อยที่สุด ทรงยากจน ไม่มีที่ซุกหัวนอน วันที่เสด็จเข้าสู่เยรูซาเล็มเพื่อทำพันธกิจที่ยิ่งใหญ่ ก็ไม่มีพาหนะของตัวเอง ทรงให้สาวกยืมลูกลา เมื่อถึงวันสุดท้าย ถูกประจานให้อับอายหลังจากคลื่นมหาชนม์ ช่วยกันพิพากษา ให้ตรึงที่กางเขน บนถนนไปสู่ความตาย ถูกเยาะเย้ย ด้วยมงกุฏหนาม การเฆี่ยนตี การถ่มน้ำลายรดพระพักตร์ เมื่อสิ้นพระชนม์ ยังไม่มีอุโมงค์ฝังพระศพ จึงต้องยืมหลุมคนอื่น ภาพของพระเยซูคริสต์ที่เราอ่านจากพระกิตติคุณทั้ง 4 เล่ม เริ่มต้นด้วยความทุกข์ สิ้นสุดด้วยความทุกข์ทรมานแสนสาหัส แต่นั่นคือพันธกิจ การทรงไถ่ เพื่อมวลมนุษยชาติ ที่สามารถกลับไปหาพระเจ้าพระบิดาได้ โดยทางพระองค์ ผู้ซึ่งจ่ายค่าจ้างของความบาปด้วยชีวิตของพระองค์เอง

“ ความลับของความทุกข์ยาก ภาค 2”

ความทุกข์ทรมานแบ่งออกได้ 4 ประเภทดังนี้

1.ความทุกข์ที่ผ่านมาจากตัวเรา ( ที่กล่าวว่าตัวเราหมายถึงตัวบุคคลทั้งคน ) ความทุกข์เหล่านี้เป็นความทุกข์ทั่วๆไปเช่น โดนลมพายุพัดผ่าน ต้นไม้ใหญ่ล้ม รถตีลังกาหงายท้อง เรือจมทะเล ไม่ทราบหลายคนเข้าใจหรือไม่นักวิทยาศาสตร์บอกว่า เมื่อพายุผ่านไป พายุก็ได้เอาเชื้อโรคและโรคภัยไข้เจ็บในสถานที่นั้นไปหมด และทำให้อากาศสิ่งแวดล้อมแปรเปลี่ยนใหม่เป็นประโยชน์ต่อมนุษย์มาก
ตัวอย่างที่ดี คือโยบ เมื่อได้รับทุกข์อย่างแสนสาหัส โยบ 42.10 " พระเจ้าให้โยบกลับคืนสู่สภาพดี...และพระเจ้าทรงประทานให้โยบมีมากเป็นสองเท่าของที่มีอยู่ก่อน " ถ้าเรามีความทุกข์เช่นนี้ไม่น่าวิตกกังวล

2.เป็นความทุกข์ที่เราได้รับจากคนอื่น .....ความทุกข์เช่นนี้เปรียบเหมือนแม่น้ำสายหนึ่งมาขวางกั้นเรา ถ้าเราอยากจะข้ามไปอีกฝั่ง เราจำเป็นต้องลุยน้ำนี้ ชีวิตมนุษย์เหมือนหนทางที่ยาวไกล ต้องเดินบนที่ราบ ปีนป่ายภูเขา เดินผ่านถิ่นทุรกันดาร ข้ามลำห้วย ฯลฯ ชีวิตล้มลุกคลุกคลานซึ่งบางคนเรียกสิ่งนี้ว่าชะตาชีวิต

โยบ 5.7 "แต่มนุษย์เกิดมาเพื่อความยากลำบาก..." การที่มนุษยืไม่สามารถรู้ล่วงหน้าเกี่ยวกับชีวิตของตัวเอง เป็นการดี มิฉะนั้นเราจะวิตกกังวล และไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไป แต่การที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตบ้าง เราจึงไม่วิตกกังวลมากนัก หรือเราสามารถพึ่งพาพระเจ้าอย่างใจจดจ่อได้

3.ความทุกข์ลำบากที่อยู่รอบๆตัวเราเสมอ แต่ไม่สามารถเข้าใกล้เราได้ เมื่ออ่านเรื่องของดาวิด ที่ถูกกษัตริย์ซาอูลตามล่าตลอดชีวิต ซาอูลเองทรงทราบว่าพระเจ้าทรงเจิมเด็กหนุ่มคนนี้เพื่อจะเป็นกษัติริย์แทนพระองค์ จึงอยากทำลายชีวิตเขา พระคัมภีร์บันทึกว่า ดาวิดหลบการทำร้ายของกษัตริย์ซาอูลถึง 8 ครั้ง แต่ไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย แม้ว่าบางครั้งเขาถูกห้อมล้อมไปด้วยทหารของกษัตริย์ซาอูล " ข้าแด่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นโล่ ล้อมรอบตัวข้าพเจ้า ป้องกันศรีษะของข้าพระองค์ และทรงเป็นผู้ชูศรีษะของข้าพระองค์ไว้...." ( สดุดี 3.3 ) และข้อ 6 กล่าวว่า "ข้าพเจ้าไม่กลัวคนเป็นหมื่นๆ ซึ่งตั้งตน่อสู้ข้าพเจ้าอยู่รอบด้าน"

4.ความทุกข์ยากลำบากที่อยู่กับเราตลอดเวลา นี่เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่ายมาก บางคนมีร่างกายที่พิการ และมีปมด้อยว่าทำไมตัวเองไม่สมประกอบเหมือนคนอื่นๆ รู้สึกเสียใจ บางคนหาทางแก้ไขข้อบกพร่องนั้น แต่บางคนแก้ไม่ได้ต้องเป็นอย่างนั้นตลอดชีวิต จึงรู้สึกละอาย วิตกกังวล

หรือบ่อยครั้งในบางครอบครัวมักจะมีเรื่องต่างๆให้วิตกกังวลเสมอ หรือบางคนมีปัญหากับสุขภาพของตัวเอง ซึ่งมีแต่ความเจ็บป่วยบ่อยๆ ที่ต้องทนทุกข์ทรมาน.....หรือบางคนมักถูกโจมตีเสมอๆ หรือบางครั้งถูกทำร้ายข้างหลัง บางคนมีชีวิตที่ยากจนทุกข์ลำบากเสมอๆ มักจะมีคำถามว่า "ทำไมฉันเกิดมาไม่เคยสุขสบายเหมือนเพื่อนๆเขา"

นักบุญเปาโล กล่าวใน 2 โครินธ์ 12.7 " พระองค์ทรงประทานหนามใหญ่ ในเนื้อของข้าพเจ้า " หนามใหญ่ที่นักบุญเปาโลกล่าวถึง คือความทุกข์ทรมานที่อยู่กับท่านตลอดชีวิต หนามใหญ่นี้ อาจจะไม่ใช่เชื้อโรคเสมอไป หนามนี้อาจจะเป็นทูตของซาตาน ซึ่งคอยทุบตีและโจมตีท่าน ถามว่านักบุญเปาโลท้อแท้ไหม คำตอบไม่เลย เพราะท่านพึ่งในพระเจ้า ผู้ทรงมี "พระคุณเพียงพอแก่ท่าน" และ"ฤทธิ์เดชที่ครบถ้วน" ดังนั้นจึงทำให้นักบุญเปาโลมีความอดทนอย่างเพียงพอ เพราะว่าพระคุณของพระเจ้านั้นเพียงพอ

“ ความลับของความทุกข์ยาก ภาค 3 “

แหล่งของความทุกข์ยากลำบาก

1.มาจากการฝึกฝนของพระเจ้า:

เพราะพระเจ้าทรงมีพระประสงค์ให้สาวกของพระองค์ สะอาด บริสุทธิ์ และดีรอบคอบ ยิ่งกว่านั้นคือรู้จักพระเจ้าดียิ่งขี้น ดังนั้นความทุกข์ยากลำบากเป็นอุปกรณ์ฝึกฝนผู้ที่เชื่อทั้งหลาย และทรงอนุญาตให้ผู้เชื่อประสบความทุกข์ยาก ซึ่งเป็นน้ำพระทัยที่ดีของพระองค์ เหมือนเวลาที่เราเจ็บป่วยและไปให้หมอรักษา เช่นต้องทำการผ่าตัด การผ่าตัดของหมอ คือ กระบวนการรักษา ไม่ใช่เพื่อการฆ่า ดังนั้นดูตัวอย่างเรื่องของโยบ เขาเองพบสัจธรรมอย่างหนึ่งคือ "...แม้ถ้าเขาผ่านการทดสอบของพระเจ้าได้แล้ว เขาจะมีค่ามากกว่าทองคำ "

2.มาจากการโจมตีของมาร:

มารก็เป็นศัตรูตัวร้ายกาจ ที่ไม่พอใจที่จะเห็นธรรมิกชนได้รับพระคุณ ประสบความสำเร็จ มีชื่อเสียง ถวายเกียรติ แด่พระเจ้า มารได้ฟ้องร้องพี่น้องต่อพระพักตร์ พระเจ้าทั้งวันและคืน มารยังไปๆมาๆ บนแผ่นดินโลก มันค้นหาร้อยแปด พันวิธี ในการทำลายธรรมิกชน ในยากอบ 4.7 เราต้องต่อสู้กับมาร แล้วมันจะหนีไป 1 เปโตร 5.9 เราต้องอาศัยความเชื่อที่แน่วแน่ ่อสู้กับมาร

3.มาจากการรบกวนของมนุษย์:

ทุกข์ชนิดนี้คือ พวกเรากันเอง หรือก่อทุกข์ให้ตัวเอง เช่นภรรยาของโยบว่า "ยังจะซื่อสัตย์ภักดีต่อพระเจ้าอีกหรือ จงทิ้งพระเจ้าและตายเสียเถอะ " ( โยบ 2.9 ) ทำให้เห็นว่าภรรยาของโยบอ้าปากกล่าวร้ายแทนมารร้าย มุงหวังที่จะให้โยบท้อหมดกำลังใจ

มีหลายคนเมื่อประสบความยากลำบาก ได้แสดงออก ถึงท่าทีต่างๆที่ไม่สมควร เช่นการบ่นต่อว่าฟ้าและ ดิน โกรธจัดและด่าหยาบคาย และเย็นชาลงต่อพระเจ้า สงสัยความรักของพระเจ้า หน้านิ่วคิ้วขมวด มองอะไรก็ห่อเหี่ยว ใจหดหู่ แล้วตัดสินใจทำความผิดบาป แต่ผู้ที่มีความเชื่อเข้มแข็ง ยกให้พระเจ้าเป็นหนึ่งไม่หันซ้ายเอียงขวา มีความเชื่อและวางใจต่อพระเจ้าตลอดเวลา พึ่งพาพระองค์แต่ผู้เดียว

“ ความลับของความทุกข์ยาก ภาค 4 “

ความทุกมีประโยชน์ 3 ประการ

1.ทำให้เรารู้จักสารภาพบาป และแสวงหาความบริสุทธิ์ เมื่อเราได้รับความทุกข์ เราต้องตรวจสอบตัวเอง ตัวเองอาจจะมีบาป เมื่อค้นพบแล้ว จึงสารภาพแล้วกลับใจใหม่

2.ทำให้คนกลับใจ กระตือรือร้นรับใช้พระเจ้า บางครั้งเราอาจจะเย็นชากับพระเจ้า ค่อยๆห่างเหินออกไปจากพระองค์ ดังนั้นพระองค์จึงอาศัยทูตของพระองค์มาเฆี่ยนตีเรา เพื่อทำให้เรากลับใจและกระตือรือร้น

3. ทำให้เกิดการเห็นอกเห็นใจ และมีความรักกัน มีความเข้าใจความเจ็บปวดของคนอื่น เนื่องจากตัวเองก็เคยอยู่ในสภาพนั้นมาก่อน จึงมีจิตใจเอื้ออาทร จิตใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความเข้าใจ

%% ไม่ว่าจะได้รับพระพรหรือภัยภิบัติ ก็ยังสรรเสริญโมทนา

เมื่อถึงจุดนี้จิตวิญญาณของโยบสูงขึ้น เขาเข้าใจน้ำพระทัยพระเจ้า เมื่อเขาได้ยินเสียงรายงานจากทาส เขาจึงรู้ทันทีว่าตัวเองควรจะสนองตอบเช่นไร ดังนั้น เขาจึง

1.ฉีกเสื้อคลุมของตัวเอง แสดงถึงความเจ็บปวดและโศกเศร้า
2.โกนศรีษะให้ล้าน แสดงออกถึงความอัปยศไร้เกียรติ
3.ก้มกราบลงถึงดิน แสดงถึงการจำยอมต่อพระเจ้าทุกอย่าง

ถึงแม่โยบอยู่ในภาวะทุกข์มากมายแต่เขาก็ไม่โอดครวญ แต่ได้กล่าวประกาศว่า "ข้าพเจ้ามาจากครรภ์มารดาของข้าพเจ้าตัวเปล่า และข้าพเจ้าจะกลับไปตัวเปล่า พระเจ้าประทานและพระเจ้าเอาคืนไปเสีย สาธุการพระนามพระเจ้า " ( โยบ 1.21 ) ในอดีตโยบได้รับพระพรมากมายเขาสรรเสริญพระเจ้า แต่บัดนี้ท่านสูญเสียก็ยังสรรเสริญพระเจ้า "เราได้รับสิ่งดีจากพระหัตถ์พระเจ้า และไม่รับของไม่ดีบ้างหรือ" ( บทที่ 2.10 ) โยบเข้าใจความหมายของชีวิตว่า

ก.) ความเล็กน้อยของมนุษย์ เราเกิดมาในโลกนี้ไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลย...ต่อมาได้ครอบครองทรัพย์สินมากมาย..วันหนึ่งหมดวาระขัย เมื่อหมดลมหายใจไปก็เอาอะไรกลับไปไม่ได้อีก

ข.)มนุษย์ไม่อาจแย่งชิงความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เวลาที่พระเจ้าทรงประกอบกิจตามน้ำพระทัยของพระองค์ท่าทีของเราคือ ยินยอมแต่ไม่ใช่ทวงขอเพื่อรู้เหตุผล

ค.) มนุษย์กับพระเจ้าควรมีความสัมพันธ์สนิทชิดชอบให้มากขึ้น พระองค์ทรงพอพระทัยจะทำอะไรกับตัวข้า ฯ ได้ทั้งนั้นเพราะข้าฯเชื่อและวางใจว่าพระองค์ทรงรักข้าฯตลอดไป

“ ความลับของความทุกข์ยาก ภาค 5 “

จิตวิญญาณสูงขึ้นไม่กลัวความทุกข์ยาก

นำตัวอย่างเรื่องของโยบมาศึกษา พวกเราคงคิดว่า จิตวิญญาณท่านสูงส่งมาก และเราเอื้อมไม่ถึงแน่ๆ คนธรรมดาอย่างเราๆคงทำไม่ได้ มาดูว่าสิ่งที่เราเรียนรู้จากชีวิตของโยบได้คือ

1.ความเชื่อของท่านมั่นคง คน คนหนึ่งเมื่อจิตวิญญาณสูงขึ้นเขากลายเป็นมิตรสหายของพระเจ้า เขาไม่ได้อยู่ภายใต้ความกดดันของสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าสถานการณ์รอบตัวของเขาเป็นอย่างไร ไม่ได้เป็นอุปสรรค โยบไม่ได้ตกใจ หรือร้องไห้โวยวายคร่ำครวญ ท่านยังใช้คำสรรเสริญแทนการโศกเศร้า โยบมีท่าทีเหมือนเด็กไร้เดียงสา ซ่อนตัวอยู่ภายใต้อ้อมอกแห่งความรักของมารดา

2.ประยุกต์ความอดทนมาเป็นการเสวยสุข ใครก็ตามที่มีปัญหาแบบโยบคงจะมีเหตุผลกว่า 100 ประการที่จะแสดงออกถึงความโศกเศร้า เช่นบางคนจิตวิญญาณดีหน่อยก็ยอมรับด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม ยอมรับและอดทน แต่หน้าตาและจิตใจแสดงออก เต็มไปด้วยความโศกเศร้า โยบใช้ท่าทีที่เสวยสุขมานานอนทนต่อความยากลำบาก เพราะเข้าใจว่าพระเจ้าไม่ทรงหลับสนิท และไม่ทรงกระทำผิดพลาด พระเจ้าทรงจัดเตรียมสิ่งที่ดีๆเสมอ การลำบากเล็กๆน้อยๆเมื่อเทียบกับพระพร ที่จะมานั้นล้ำเลิศกว่า

3.ใช้เวลาเงียบสงบต่อสู้กับมารร้าย "โยบไม่ได้ทำบาป ไม่ได้กล่าวโทษพระเจ้า" พระคัมภีร์ยืนยันโยบเข้าใจถึงความรักของพระเจ้า ที่มีต่อเขาว่าเสมอต้นเสมอปลาย แม้ว่ามารร้ายไม่พอใจ พยายามเอาชนะ พยายามทำให้สัมพันธภาพระหว่างโยบขาดสะบั้น แต่มารต้องพ่ายแพ้ เพราะโยบยังมั่นใจใดความรักของพระเจ้า และเขาได้รักษาความจงรักภักดีต่อพระเจ้าและมั่นใจว่าพระองค์ทรงรักเขามาก

พระพรที่อยู่เบื้องหน้า

1.เมื่อทดสอบแล้วโยบยังเป็นทองคำอยู่ ( โยบ 23.10 ) ท่านเปโตรเองก็บอกว่าเมื่อทดสอบความเชื่อสาวกแล้ว ประเสริฐยิ่งกว่าทองคำ ( 1เปโตร 1.7 )

2.โยบประกาศว่าได้ยิน และได้เห็นพระองค์ รางวัลของเขาคือได้พบพระพักตร์ของพระเจ้า ( โยบ 42.5 )

3.ได้รับรางวัลงามเกินความคาดคิด บทเรียนที่โยบทิ้งเป็นมรดกแห่งความเชื่อให้เราคือ
ก.) โยบ 5.8-9 "ส่วนข้าฯ ข้าฯจะแสวงหาพระเจ้า และมอบเรื่องราวของข้าฯไว้กับพระเจ้า ผู้กระทำการใหญ่ เหลือที่จะยั่งรู้ การอัศจรรย์อย่างนับไม่ถ้วน"
ข.)โยบ 5.17 "ดูเถิดมนุษย์คนใดที่พระเจ้าทรงติเตือนก็เป็นสุข เพราะฉะนั้นอย่าดูหมิ่นการตีสอนของผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์"

**จบทั้งหมด....อาเมน**

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ก.) โยบ 5.8-9
"8 I would seek unto God, and unto God would I commit my cause:

9 Which doeth great things and unsearchable; marvellous things without number:

"
2 Cor 12:9 He said "My grace is sufficient for you, for My strength is made perfect in weakness"

เป็นบทความที่ดีมากค่ะ สอนใจทุกวันว่าเราต้องถ่อมใจลง ไม่อวดตน อีกทั้งต้องพักพิงในพรองค์

ขอบคุณค่ะ 

บางครั้ง ผมก็เคยถามตัวเองแบบนี้เหมือนกัน วันนี้เข้าใจแล้วครับ

ขอบคุณครับ

ขอบคุณค่ะ 

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ว่าแต่ เจ๊พีพีหายไปไหนน่ะ
ไม่เหนเปนอาทิตย์ละ คิดถึ๊ง คิดถึง
ว่าจะฝากตัวเปนสิดท่านจอมยุทธ
ขอฝึกวรยุทธซะหน่อย 
(ช่วงนี้ดูหนังจีนเยอะไปหน่อย)

บางคนที่ไม่เคยอ่าน กระทู้นี้จะตอบคำถามเรื่องความทุกข์คร้าบ

[quote="Prod Pran"]

ไหนไหนก็ขุดขึ้นมาแล้วแล้ว...

ภารดาจีโอวันนี่ถามภารดาฟรันซิสบิดาผู้ยากจน เรื่องความยินดีบริบูรณ์

บิดาผู้ยากจนได้เดินทางมาไกลแสนไกลจนถึงอารามวัดนักบุญดามีอาโน และได้พบภารดาจีโอวันนี่ในรุ่งเช้า
"ท่านบิดา อะไรคือความยินดีบริบูรณ์เล่า " ภารดาจีโอวันนี่ถาม
ภารดาฟรันซิสตอบ "เราเดินมาจากหมู่บ้านที่แสนไกลมายังสถานที่แห่งนี้ในเวลากลางคืน ด้วยชุดนักบวชเพียงตัวเดียวที่ชุ่มน้ำฝน อากาศหนาวมากจนจมูกของเราแดง และน้ำแข็งก็เกาะเท้าของเราจนเืลือดออก..." "...แต่นั่นยังไม่ใช่ความยินดีบริบูรณ์"

ภารดาจีโอวันนี่จึงถามอีกครั้ง "ถ้าเช่นนั้น ความยินดีบริบูรณ์คืออะไรเล่า"
ท่านบิดาตอบอีกครั้ง "หลังจากที่เราเดินมาถึงวัดนักบุญดามีอาโน เราเคาะประตูสามครั้งเรียกให้ภารดาคนอื่นมาเปิดให้ เมื่อเขาถามว่าเราคือใคร เราก็ตอบว่า 'เราคือภารดาฟรันซิส' แต่เขากลับปิดประตูใส่หน้าเรา และไม่เชื่อว่าเราคือภารดาฟรันซิส..." "...แต่นั่นยังไม่ใช่ความยินดีบริบูรณ์"

ภารดาจีโอวันนี่ถามอีกครั้งหนึ่งด้วยคำถามเดิม
ท่านบิดาจึงตอบ "เรายืนอยู่หน้าประตูอารามอีกนับชั่วโมง ท่ามกลางอากาศหนาว และชุดนักบวชที่เปียกปอน เราจึงเคาะประตูอีกครั้ง เขาถามเราอีกครั้ง เราก็ตอบเขาด้วยคำตอบเดิม ครั้งนี้เขากลับเอาไม้ฟาดเรา และโยนเราออกไปหน้าเขตอาราม ทำให้เราต้องอยู่นอกอารามจนถึงเช้า..." "...แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ความดีบริบูรณ์"

ภารดาจีโอวันนี่จึงถามอีก"แล้วเช่นนั้นความยินดีบริบูรณ์จะเป็นอย่างไรเล่า ข้าพเจ้าไม่เข้าใจ"
ท่านบิดาผู้ยากจนจึงตอบว่า "จีโอวันนี่เอ๋ย ความยินดีบริบูรณ์ของเรานั่นก็คือ การที่เรามีเสื้อผ้าเนื้อหยาบใส่เพียงชั้นเดียว อยู่ท่ามกลางอากาศหนาวที่แม้แต่สัตว์ยังต้องหลบอยู่ในถ้ำ โดนปิดประตูใส่ โดนขับไล่เหมือนหมูเหมือนหมา ร่างกายของเราเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เท้าของเราก็เป็นแผลและเลือดออกจนเดินไม่ไหว และก็จำต้องนอนอยู่ข้างนอกอารามท่ามกลางอากาศที่หนาวจัด ทนทุกข์ทั้งร่างกายและจิตใจ นั่นแหละภารดาจีโอวันนี่! นั่นแหละคือความยินดีบริบูรณ์!..."

credit : บ่อเกิดฟรันซิสกันเล่มที่ 5

May the Peace be on Earth

sasuke เขียน: ไหนไหนก็ขุดขึ้นมาแล้วแล้ว...

ภารดาจีโอวันนี่ถามภารดาฟรันซิสบิดาผู้ยากจน เรื่องความยินดีบริบูรณ์

บิดาผู้ยากจนได้เดินทางมาไกลแสนไกลจนถึงอารามวัดนักบุญดามีอาโน และได้พบภารดาจีโอวันนี่ในรุ่งเช้า
"ท่านบิดา อะไรคือความยินดีบริบูรณ์เล่า " ภารดาจีโอวันนี่ถาม
ภารดาฟรันซิสตอบ "เราเดินมาจากหมู่บ้านที่แสนไกลมายังสถานที่แห่งนี้ในเวลากลางคืน ด้วยชุดนักบวชเพียงตัวเดียวที่ชุ่มน้ำฝน อากาศหนาวมากจนจมูกของเราแดง และน้ำแข็งก็เกาะเท้าของเราจนเืลือดออก..." "...แต่นั่นยังไม่ใช่ความยินดีบริบูรณ์"

ภารดาจีโอวันนี่จึงถามอีกครั้ง "ถ้าเช่นนั้น ความยินดีบริบูรณ์คืออะไรเล่า"
ท่านบิดาตอบอีกครั้ง "หลังจากที่เราเดินมาถึงวัดนักบุญดามีอาโน เราเคาะประตูสามครั้งเรียกให้ภารดาคนอื่นมาเปิดให้ เมื่อเขาถามว่าเราคือใคร เราก็ตอบว่า 'เราคือภารดาฟรันซิส' แต่เขากลับปิดประตูใส่หน้าเรา และไม่เชื่อว่าเราคือภารดาฟรันซิส..." "...แต่นั่นยังไม่ใช่ความยินดีบริบูรณ์"

ภารดาจีโอวันนี่ถามอีกครั้งหนึ่งด้วยคำถามเดิม
ท่านบิดาจึงตอบ "เรายืนอยู่หน้าประตูอารามอีกนับชั่วโมง ท่ามกลางอากาศหนาว และชุดนักบวชที่เปียกปอน เราจึงเคาะประตูอีกครั้ง เขาถามเราอีกครั้ง เราก็ตอบเขาด้วยคำตอบเดิม ครั้งนี้เขากลับเอาไม้ฟาดเรา และโยนเราออกไปหน้าเขตอาราม ทำให้เราต้องอยู่นอกอารามจนถึงเช้า..." "...แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ความดีบริบูรณ์"

ภารดาจีโอวันนี่จึงถามอีก"แล้วเช่นนั้นความยินดีบริบูรณ์จะเป็นอย่างไรเล่า ข้าพเจ้าไม่เข้าใจ"
ท่านบิดาผู้ยากจนจึงตอบว่า "จีโอวันนี่เอ๋ย ความยินดีบริบูรณ์ของเรานั่นก็คือ การที่เรามีเสื้อผ้าเนื้อหยาบใส่เพียงชั้นเดียว อยู่ท่ามกลางอากาศหนาวที่แม้แต่สัตว์ยังต้องหลบอยู่ในถ้ำ โดนปิดประตูใส่ โดนขับไล่เหมือนหมูเหมือนหมา ร่างกายของเราเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เท้าของเราก็เป็นแผลและเลือดออกจนเดินไม่ไหว และก็จำต้องนอนอยู่ข้างนอกอารามท่ามกลางอากาศที่หนาวจัด ทนทุกข์ทั้งร่างกายและจิตใจ นั่นแหละภารดาจีโอวันนี่! นั่นแหละคือความยินดีบริบูรณ์!..."

credit : บ่อเกิดฟรันซิสกันเล่มที่ 5

May the Peace be on Earth

ขอบคุณมาก ๆ ครับ

ขออนุญาตขุดขึ้นมานะคะ รู้สึกว่าน่าจะเป็นประโยชน์ดีกับหลายๆ คนค่ะ

ขอบคุณมากคับ

กินใจลึกซึ้ง ชอบมากมาย ถ้าศึกษาถึงพระทัยของพระเจ้าอย่างจริงจัง เราสามารถดำเนินชีวิตแบบโยบได้แน่นอน ตะหนักถึงพระทัยพระเจ้าแล้วเราจะไม่สั่นคลอนจากความทุกข์ยากใดๆ ขอบคุณมากครับเป็นตัวอย่างที่ดีของศรัทธาเลย

ขอบคุณนะคะ แต่ว่าสงสัยยังโง่อยู่มาก ก็เลยยังมีข้อสงสัย และยังไม่ค่อยเข้าใจในบางอย่าง และยังสับสนอยู่ค่ะ

อ่านแล้วไม่ค่อยอยากจะ "ยินดีบริบูรณ์"เท่าไหร่เลยครับ

Mminnano เขียน: ขอบคุณนะคะ แต่ว่าสงสัยยังโง่อยู่มาก ก็เลยยังมีข้อสงสัย และยังไม่ค่อยเข้าใจในบางอย่าง และยังสับสนอยู่ค่ะ

อย่าบอกว่าตัวเองโง่เลยค่ะ ไม่มีใครรู้ดีไปหมดทุกอย่างตั้งแต่ออกจากท้องแม่แน่นอน

ถ้ามีข้อสงสัยอะไร ลองถามพี่น้องในบอร์ดก็ได้นี่คะ เชื่อว่าทุกคนเต็มใจตอบคำถามค่ะ

ขอบคุณมากครับผม