ผมกำลังหาทางกลับทุ่งหญ้าครับ
โพสต์แล้ว: อาทิตย์ เม.ย. 15, 2007 3:40 pm
ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณเวบบอร์ดนี้ก่อนนะครับ
ที่เป็นสถานที่ให้ผมเข้ามาอ่านและศึกษาในนี้ได้
ตอนนี้ผมรู้สึกอย่างที่ผมตั้งหัวข้อกระทู้ไว้จริงๆนะครับ
ถ้าจะพูดกันจริงๆแล้ว ผมเคยเรียนคำสอนครั้งแรกเมื่อ 12 ปีที่แล้ว
ในครั้งนั้น ผมเรียนคำสอน ทำกิจกรรมกับกลุ่มเยาวชนของวัดที่ใกล้บ้านผม
รวมถึงเป็นกรรมการค่ายคำสอนของวัดนั้นด้วย
ผมอยู่ในกลุ่มนั้น จนถึงขนาดที่เด็กบางคนนึกว่าผมเป็นคริสตังนอน
6 ปีเต็มที่ผมเรียนคำสอน และทำงานเพื่อพระเกียรติมงคลของพระเจ้า
ไม่ว่าจะการเป็นนักขับร้อง หรือการเป็นผู้อ่านบทอ่านในวันอาทิตย์ วันฉลองสำคัญ
แม้กระทั่งเด็กช่วยจารีตผมก็เป็นมาแล้ว
เคยมีคนถามผมว่าทำไมคุณพ่อเจ้าวัดถึงไม่โปรดศีลล้างบาปให้ผม
ผมเองก็ตอบไม่ได้ ผมได้แต่บอกคนที่ถามไป
ว่าทุกอย่างแล้วแต่พระ ถ้าพระจะโปรดรับผมเมื่อไหร่ก็เป็นเมื่อนั้น
แต่ในตอนนั้นความคิดของผม การรับศีลล้าง การรับศีลมหาสนิทเป็นสัญญลักษณ์อย่างหนึ่ง
ถ้าถามผม ผมมั่นใจว่าพระไม่รังเกียจผม ผมมั่นใจว่าแม่พระองค์อุปถัมภ์ไม่มีทางทอดทิ้งผม
แต่แล้ววันนึง มันก็เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงบางประการ
ที่ทำให้ผมต้องห่างออกมา จากทีแรกไม่ได้คิดว่าจะห่างออกมานานขนาดนี้นะครับ
แต่มันก็มีเหตุให้ผมห่างพระออกมาเป็นเวลาถึง 6 ปีแล้ว
จนผมทำใจว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาสแล้ว
จนกระทั่งวันนึงผมได้ยินเพลงลาตินเพลงนึง
Adoro te devote ของ น.โธมัส อาควืนัส
ที่ผมเอามาตั้งชื่อนั้นเอง ครั้งแรกที่ได้ยินถึงแปลไม่ออกนะครับ
น้ำตาผมมันไหลลงมาเอง ผมพยายามหาคำแปลภาษาไทยนะครับ
แต่หาไม่ได้ มีแต่คำแปลภาษาอังกฤษ
ยิ่งฟัง ผมยิ่งคิดว่าทุกวันนี้สำหรับผมมันไม่ใช่
ผมอยากกลับไปครับ และพมจะต้องกลับไปให้ได้
ที่เป็นสถานที่ให้ผมเข้ามาอ่านและศึกษาในนี้ได้
ตอนนี้ผมรู้สึกอย่างที่ผมตั้งหัวข้อกระทู้ไว้จริงๆนะครับ
ถ้าจะพูดกันจริงๆแล้ว ผมเคยเรียนคำสอนครั้งแรกเมื่อ 12 ปีที่แล้ว
ในครั้งนั้น ผมเรียนคำสอน ทำกิจกรรมกับกลุ่มเยาวชนของวัดที่ใกล้บ้านผม
รวมถึงเป็นกรรมการค่ายคำสอนของวัดนั้นด้วย
ผมอยู่ในกลุ่มนั้น จนถึงขนาดที่เด็กบางคนนึกว่าผมเป็นคริสตังนอน
6 ปีเต็มที่ผมเรียนคำสอน และทำงานเพื่อพระเกียรติมงคลของพระเจ้า
ไม่ว่าจะการเป็นนักขับร้อง หรือการเป็นผู้อ่านบทอ่านในวันอาทิตย์ วันฉลองสำคัญ
แม้กระทั่งเด็กช่วยจารีตผมก็เป็นมาแล้ว
เคยมีคนถามผมว่าทำไมคุณพ่อเจ้าวัดถึงไม่โปรดศีลล้างบาปให้ผม
ผมเองก็ตอบไม่ได้ ผมได้แต่บอกคนที่ถามไป
ว่าทุกอย่างแล้วแต่พระ ถ้าพระจะโปรดรับผมเมื่อไหร่ก็เป็นเมื่อนั้น
แต่ในตอนนั้นความคิดของผม การรับศีลล้าง การรับศีลมหาสนิทเป็นสัญญลักษณ์อย่างหนึ่ง
ถ้าถามผม ผมมั่นใจว่าพระไม่รังเกียจผม ผมมั่นใจว่าแม่พระองค์อุปถัมภ์ไม่มีทางทอดทิ้งผม
แต่แล้ววันนึง มันก็เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงบางประการ
ที่ทำให้ผมต้องห่างออกมา จากทีแรกไม่ได้คิดว่าจะห่างออกมานานขนาดนี้นะครับ
แต่มันก็มีเหตุให้ผมห่างพระออกมาเป็นเวลาถึง 6 ปีแล้ว
จนผมทำใจว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาสแล้ว
จนกระทั่งวันนึงผมได้ยินเพลงลาตินเพลงนึง
Adoro te devote ของ น.โธมัส อาควืนัส
ที่ผมเอามาตั้งชื่อนั้นเอง ครั้งแรกที่ได้ยินถึงแปลไม่ออกนะครับ
น้ำตาผมมันไหลลงมาเอง ผมพยายามหาคำแปลภาษาไทยนะครับ
แต่หาไม่ได้ มีแต่คำแปลภาษาอังกฤษ
ยิ่งฟัง ผมยิ่งคิดว่าทุกวันนี้สำหรับผมมันไม่ใช่
ผมอยากกลับไปครับ และพมจะต้องกลับไปให้ได้