Belong to the Truth Jesus Christ

วันจันทร์ที่ 8 กันยายน 2008 เวลา 08:30-09:00 น.

“ลูกที่รักทั้งหลาย วันนี้ค่อนข้างจะผิดเวลาสักหน่อยที่แม่เพิ่งจะให้สารถึงลูกๆ ณ เวลาเช่นนี้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาวะจิตใจของผู้รับสารของแม่เอง
ในบางขณะหากเขาไม่ อยู่ในสภาวะที่พร้อม เขาก็ไม่สามารถนิ่งพอที่จะรับฟังข้อความจากแม่ได้
วันนี้ แม่อยากจะพูดเป็นพิเศษถึงบรรดาลูกๆที่มีความทุกข์อยู่ในดวงใจ แม่ขอให้ลูกๆทั้งหลายจงตระหนักใจเถิดว่า
ในความทุกข์ยากทั้งหลายนั้น ลูกๆต่างรู้สึกถึงความอ้างว้างและโดดเดี่ยว ลูกๆมองไม่เห็นผู้ใดที่จักให้ความช่วยเหลือลูกได้ใช่หรือไม่

แต่ ด้วยความที่ลูกยังเป็นมนุษย์ลูกจึงยังคงมีความหวังว่า ถ้ามีสิ่งที่ลูกๆคาดหวังเข้ามาช่วยลูกทันต่อเหตุการณ์ก็คงจะดี
แต่ ณ เวลาปัจจุบันลูกก็ยังคงอยู่กับความว่างเปล่าไม่ใช่หรือ แม่อยากให้ลูกๆผู้มีความทุกข์ยากในดวงใจจงตระหนักเถิดว่า
ตนนั่นแหละ เป็นที่พึ่งแห่งตน จงยอมรับความจริงและสำรวมจิตใจให้นิ่งเถิด เมื่อใดที่ลูกนิ่งได้แล้วจึงมาไตร่ตรองทบทวนดูว่า
ณ เวลาปัจจุบันนี้ด้วยความสามารถของลูกๆเอง สามารถกระทำกิจการใดได้บ้างเพื่อผ่อนคลายและทุเลาปัญหานั้นๆ

จง อย่าท้อแท้นะลูกรัก จงลืมคำว่า “ถ้า” เสียเถิด เพราะนั่นคือน้ำใจแห่งตนที่อยากให้เป็นไปตามที่ลูกๆประสงค์
ทั้งๆที่ใน ความเป็นจริงแล้วลูกๆก็รู้อยู่แก่ใจดีไม่ใช่หรือว่า สิ่งที่ลูกปรารถนานั้นไม่สามารถเป็นจริงขึ้นมาได้
แต่ลูกๆก็ยังชอบหลอก ตนเองอยู่กับความเพ้อฝัน เพื่อว่าอย่างน้อยลูกๆยังรู้สึกว่าลูกๆยังไม่ได้หมดหนทางเสียทีเดียว
ถ้า ทุกสิ่งจะเป็นไปตามความประสงค์ของลูก

ในยามที่ลูกท้อแท้หรือประสบ ความล้มเหลวนั้น มีสักกี่ครั้งที่ลูกๆจะขอความสว่างจากองค์พระจิตเจ้า
ขอ พระเมตตาจากองค์พระบุตรสุดที่รัก และพระบิดาเจ้าสวรรค์อย่างแท้จริงโดยไม่ได้วอนขอให้ทุกสิ่งเป็นไปตามที่ลูก ประสงค์
ส่วนใหญ่แล้วในคำวิงวอนของลูกมักจะมีข้อบังคับพระองค์ให้ทรง เมตตาลูกตามที่ลูกปรารถนามากกว่า
นี่แหละเด็กน้อยๆของแม่ ลูกช่างไม่รู้หรือไรว่าลูกกำลังต่อรองอะไรกับพระองค์อยู่ ในเมื่อพระองค์ทรงรู้แจ้งในทุกๆสิ่ง
ลูกๆคิดว่าพระองค์มองไม่ออกหรือ ว่าลูกๆกำลังต้องการสิ่งใด ความร้อนรุ่มในจิตใจนี่แหละทำให้ลูกๆของแม่ไม่สงบ
หาสันติสุขในดวงไม่ ได้

ไม่ว่าลูกจะเรียกร้องต้องการสิ่งใดก็ตาม หากไม่ใช่น้ำพระทัยของพระองค์แล้วลูกๆคิดว่าทุกสิ่งจะเป็นไปตามที่ลูกต้อง การได้หรือไม่
แม่จึงขอให้ลูกยืนอยู่บนหนทางแห่งความจริงและตระหนักใจ เสียเถิด
หากลูกมีความไว้วางใจ ความกังวล ความกลัวทั้งหายจะค่อยๆหมดไป จงมีสติและคิดแก้ไขเรื่องในปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุดก่อนเถิด
ตามกำลัง ความสามารถของลูก ขอให้เชื่อเถิดว่าทุกสิ่งสำหรับลูกๆนั้นได้ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าหมดแล้ว
จง ขอบคุณพระบิดาเจ้าสวรรค์ที่ทรงเมตตาประทานความทุกข์ยากนี้มาให้ลูกๆ ลูกได้เรียนรู้อะไรบ้างจากการนี้
มีสิ่งใดบ้างที่เป็นประโยชน์กับจิต วิญญาณของลูกๆบ้าง

จงนำไปไตร่ตรองเถิดแล้วลูกๆจะรู้และเข้าใจว่าชี วิตคริสตชนนั้นต้องอยู่กับความเป็นจริงเท่านั้น
สัจจะเป็นสิ่งที่ไม่ ตายและอยู่คู่กับโลกนี้มาโดยตลอด จงกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความจริงและขอให้ลูกๆตระหนักใจว่า
พระบิดาเจ้า สวรรค์ไม่เคยทอดทิ้งลูกๆของพระองค์แม้แต่เพียงผู้เดียว จงเรียกกำลังใจของลูกกลับคืนมาเถิด
เมื่อถึงเวลาอันควรลูกจะได้รับการ ช่วยเหลือจากพระหัตถ์ของพระองค์ จงวางใจเถิด”

วันเสาร์ที่ 13 กันยายน 2008 เวลา 05:07-06:04 น.


“ลูกที่รักทั้งสองแม่ขอขอบใจในความจงรัก ภักดีของลูก และความมานะอุตสาหะของลูกที่ ตื่นขึ้นมาเพื่อมาสวดภาวนาร่วมกับแม่ เป็นการชอบแล้วที่ลูกใช้หัวใจของลูกกลั่นกรองคำภาวนา ออกมาไม่ใช่ด้วยปากเท่านั้น สิ่งนี้แหละที่แม่พยายามสอนลูกมาโดยตลอด บัดนี้ลูกคงเข้าใจแล้วซิ นะว่าความรู้สึกจะต่างกันอย่างมากมาย เสียงภาวนาของลูกมีพลังยิ่งนัก ขอให้ลูกจงหมั่นฝึกฝนต่อ ไปเถิด เพราะด้วยคำภาวนาของลูกจะมีผลทำให้หลายๆ คนที่ฝากความหวังไว้กับคำภาวนาของลูก ได้รับการตอบสนองจากน้ำพระทัยของพระบิดาเจ้าสวรรค์

หากเป็นไปได้ แม่อยากให้ลูกค่อยๆสอนเรื่องการสวดภาวนาด้วยหัวใจนี้ และทุกครั้งขอให้ ลูกได้ขอพระพรของพระจิตเจ้าให้ทรงไขแสดงให้ลูกได้เข้าใจในรหัสธรรมที่อยู่ใน บทภาวนานั้นๆ ลูกจะได้อธิบายถึงความหมายให้พวกเขาได้เข้าใจกันมากยิ่งขึ้น เป็นการถูกต้องแล้ว แม่เรียกลูกขึ้น มาก็เพื่อให้ลูกได้มาฝึกเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

แม่รู้ว่าลูกกำลังจะ ถามแม่ถึงเรื่องที่หญิงใจร้อนรนจะช่วยเผยแพร่สารของแม่ให้เป็นที่แพร่ หลายไปตามวัด ต่างๆนั้น แม่ขอขอบใจในความมีน้ำใจดีของลูกมาก ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะลูกรัก แม่มีหนทางของแม่เองที่จะให้ทุกสิ่งเป็นไปตามเวลาอันควร ลูกไม่ต้องตัดสินใจแทนแม่หรอก จงแจ้ง แก่ผู้มีน้ำใจดีของลูกว่า เขาคิดถูกต้องแล้วที่เตรียมพร้อมที่จะเริ่มเก็บข้อมูลต่างๆ สำหรับเป็นพยาน ยืนยันเรื่องการมาของแม่ที่ลำไทร แม่ยินดีให้ลูกปรึกษากับพระคุณเจ้าได้ จงนบนอบในความเห็น ของท่านเถิด ไม่ว่าท่านจะตอบมาว่าอะไร จงเชื่อฟังดุจลูกที่เชื่อฟังบิดาแห่งตน หากท่านต้องการพบ ผู้นำสารของแม่เป็นการส่วนตัว แม่ก็อนุญาตให้เขาไปพบกับท่านได้

แม่ ขอยืนยันคำพูดของแม่อีกครั้ง หากลูกศึกษาทำความเข้าใจกับชีวิตของแม่เป็นอย่างดีแล้ว ลูกจะ รู้แจ้งว่าแม่ไม่เคยเป็นผู้รุก เป็นผู้จู่โจมแต่อย่างใด ความนอบน้อมและสุภาพจะไม่สอนให้แม่ ทำเยี่ยงนั้น หากลูกพิจาณาดูถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาในอดีต ลูกจะเห็นแจ้งว่าไม่มีครั้งใดเลยที่ผู้ได้รับการประจักษ์เดินเข้าไปบอกให้มี การสอบสวนถึงเรื่องนี้สักรายเดียว จะมีก็แต่กระแสแห่งความเชื่อ จากปากต่อปาก จากผู้คนที่หลั่งไหลมาเป็นจำนวนมาก เสียงของพวกเขานี่แหละจะทำให้การสอบ สวนเกิดขึ้นได้ แม่หวังว่าลูกคงจะเข้าใจที่แม่พูดนี้ ความรักความศรัทธาที่ลูกมีอยู่ต่อแม่คงจะช่วย กล่อมเกลาลูกให้เป็นลูกที่นบนอบและสุภาพต่อไป ขอลูกอย่าได้ใช้หัวใจเยี่ยงมนุษย์ของลูกตัดสิน ใจแทนน้ำพระทัยของพระบิดาเจ้าสวรรค์เป็นอันขาด

เมื่อเวลาแห่งสันติ สุข ณ ที่แห่งนี้ของลูกสิ้นสุดลง ลูกต้องกลับไปใช้ชีวิตเบื้องล่างแล้ว จง นำประสบการณ์ที่ลูกได้รับจากสถานที่แห่งนี้ติดตัวลูก และนำไปฝึกปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอเถิด อย่าให้การเตรียมงานของแม่ครั้งนี้ต้องสูญเปล่านะลูกรัก จงกลับไปเป็นแสงสว่างในความมืดมน เถิด ขอความรักความเมตตาของพระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงอนุญาตให้ลูกๆ ทั้ง 4 คนได้รับสินติสุขใน ดวงใจด้วยเถิด

จากแม่ของลูก

ราชินี แห่งสวรรค์และแผ่นดิน”







วัน อาทิตย์ที่ 14 กันยายน 2008 เวลา 05:40-06:05 น.

“.....อีก ครั้งแม่ขอแจ้งแก่ลูกว่า จงให้ทุกสิ่งเป็นไปตามวิถีทางที่แม่จะเป็นผู้กำหนดเองเถิด อย่าให้มนุษย์ผู้ใดมาบอกลูกว่าลูกจะต้องทำสิ่งใดสำหรับการมาของแม่ที่ลำไทร อีกต่อไป เหตุว่าแม่นี้ไม่ได้ให้ความสำคัญของการรับรองความเป็นแม่นี้จากมนุษย์แต่ อย่างใด

สิ่งที่แม่ให้ความสำคัญมากกว่าก็คือ การกล่อมเกลา อบรมลูกๆทั้งหลายให้รู้จะว่าความรักอันแท้จริงนั้นคืออะไร พระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงเมตตาแก่ลูกทั้งหลายอย่างเหลือล้น พระองค์จึงทรงอนุญาตให้แม่ได้มีโอกาสมาพบกับลูกๆของแม่ ซึ่งนับวันจะลุ่มหลงกับความสะดวกสบายและเนื้อหนัง ลูกๆกำลังถูกบดบังจากปีศาจที่มอมเมาลูกๆให้เกลียดชังกันเอง ทำร้ายซึ่งกันและกัน เมื่อความรักไม่มีในโลกนี้พวกลูกๆจะเป็นฉันใด

ความมืดมิดได้คืบคลานใกล้เข้ามาทุกขณะ เสียงของแม่อาจจะเป็นแสงสว่างสุดท้ายให้ลูกได้ตระหนัก จงกลับใจเสียเถิดลูกที่รักทั้งหลาย ไม่มีสิ่งใดที่แม่จะทำได้นอกจากขอร้องลูกๆด้วยวิธีการของแม่โดยผ่านผู้นำสาร ของแม่ผู้นี้ พระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงรักลูกมาก ทรงให้อิสระแก่ลูกในทุกๆสิ่ง ขอให้ลูกทั้งหลายจงตรองและทบทวนดูเถิด

จง มองถึงสิ่งที่สวยงามในโลกนี้ บรรดาสรรพสิ่งทั้งหลายที่พระองค์ทรงเมตตาประทานให้ด้วยความรักต่อลูกๆของ พระองค์ แต่ ณ กาลปัจจุบันนี้ ลูกๆกำลังแสวงหาสิ่งใดอยู่ เหตุใดลูกจึงมองข้ามสิ่งล้ำค่าเหล่านี้ไปได้เล่า จงอยู่กับปัจจุบันเถิด จงมองความเป็นจริงและชื่นชมกับพระพรอันประเสริฐที่พระบิดาเจ้าสวรรค์ทรง เมตตาประทานให้กับลูกๆเถิด ทุกอย่างอยู่ที่ดวงใจของลูกเอง หากลูกรู้จักที่จะใช้ดวงใจนี้อย่างเหมาะสม ลูกจะรู้ว่าสันติสุขอันแท้จริงนั้นอยู่ในดวงใจของลูกนั่นเอง

วันนี้ จึงเป็นเพียงคำเตือนสั้นๆจากแม่ถึงลูกๆทุกคน ขอพระเมตตาของพระบิดาเจ้าสวรรค์ให้ลูกๆทุกคนได้รับความสว่างเพื่อชีวิต นิรันดรด้วยเถิด

จากแม่

ราชินีแห่งสวรรค์และแผ่นดิน”

วันอาทิตย์ที่ 21 กันยายน 2008 เวลา 06:50-08:00 น.


“ลูก ที่รักทั้งหลาย ความเป็นจริงแล้วแม่ไม่จำต้องมาพบกับลูกทุกอาทิตย์หรอก เหตุที่แม่ต้องมาด้วยเหตุว่าแม่มีความห่วงใยยิ่งนัก
ที่ลูกๆเป็นจำนวนมาก จิตใจแข็งกระด้าง ไม่ยินดีรับฟังในทุกสิ่งที่แม่ได้แจ้งแก่ลูกด้วยความห่วงใย
เสียงของแม่ อาจไม่น่ารื่นรมย์เท่าความเย้ายวนใจทางฝ่ายโลกและเนื้อหนัง ที่ลูกๆกำลังแสวงหา เสียงของแม่ได้เตือนให้ลูกได้ลดละ
และต้องกระทำ กิจการที่ลูกต้องใช้ความเพียร ความมานะ และอดทนเป็นอย่างสูง ไฉนเลยจะเทียบกับสิ่งที่ลูกสามารถกระทำได้
ด้วยอิสระแห่งน้ำใจของตนเอง

หลาย ครั้งหลายหนที่แม่ได้ยินลูกๆพูดกับตนเองว่า จะต้องทำให้ตนเองลำบากทำไมในเมื่อคนอื่นไม่เห็นเขาต้องทำอะไรกันมากมายเลย
ลูก ก็เห็นเขาสุขสบายดีนี่นา สิ่งต่างๆที่ลูกแสวงหาได้ในโลกนี้ก็ทำให้ลูกพึงพอใจและเป็นสุขได้ทันที ลูกจะต้องอดออมน้ำใจไปเพื่ออะไร

สุขอันแท้จริงของลูกอยู่แค่เพียง การจับต้องและพิสูจน์ได้ในเวลานี้เท่านั้นหรือ แม่คงไม่ต้องตอบคำถามนี้กระมัง
ด้วยแม่เชื่อว่ายังมีลูกๆของแม่อีกมาก มายที่ฝากชีวิตประจำวันของลูกๆไว้ในน้ำพระทัยของพระบิดาเจ้าสวรรค์
ใน ความยากลำบากอย่างที่สุดที่มนุษย์พึงได้รับบนโลกนี้ แต่ลูกๆก็สามารถสงบนิ่งได้ หากลูกมีความไว้วางใจในพระองค์

หากลูก ติดตามข่าวสารบ้านเมืองในขณะนี้ ลูกจะเห็นว่ามีพี่น้องของลูกเป็นจำนวนมากต้องเดือดร้อนด้วยน้ำและการเบียด เบียน
ลูกเคยได้ยินเสียงเพลงที่ลูกร้องอยู่ในวัดนี้ไหม “เมตตาธรรมและความรักอยู่ที่ใด พระเป็นเจ้าก็ทรงอยู่ที่นั่น” เสียงนี้ได้เตือนอะไรลูกบ้าง
“ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ลูกทำกิจการทุกอย่างด้วยความเมตตา ถ้าลูกไม่อาจช่วยได้ด้วยกิจการ ขอให้ลูกช่วยเขาด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความเมตตา
ถ้าลูกไม่อาจช่วยได้ ด้วยกิจการและคำพูด ขอให้ลูกแผ่เมตตาด้วยคำภาวนาแก่เขาทุกคน ทุกแห่งหนที่ลูกไม่อาจไปถึงได้”
แม่หวังว่าเสียงนี้ยังคงดังก้องอยู่ใน ดวงใจของลูกๆนะ

จงใช้หัวใจ ของลูกตรองดูอีกสักครั้ง ว่าลูกได้ตอบสนองต่อเสียงเรียกร้องนี้อย่างไรบ้าง จงทำให้บทภาวนานี้มีชีวิตขึ้นมาในกายของลูกเถิด
อย่าให้เป็นเพียงแค่บท สวดบทหนึ่งที่ลูกได้อ่าน และจบลงอยู่เพียงในหนังสือเมื่อลูกสิ้นสุดการภาวนา

จง หยุดการตอบสนอง น้ำใจแห่งตนเสียเถิด หากว่าการนั้นไม่ได้ทำให้ลูกๆได้รอด และจงหยุดเสียเถิดหากว่าการนั้นไม่ได้ช่วยเหลือเยียวยา
แม้กระทั่งจิต วิญญาณของลูกเอง นี่คือสิ่งที่แม่ต้องการบอกแก่ลูกๆทั้งหลายในวันนี้ ขอสันติสุขจงบังเกิดในดวงใจของลูกด้วยเถิด”

วันอาทิตย์ที่ 28 กันยายน 2008 เวลา 02:55-03:25 น.




“ลูกที่รักทั้งหลาย แม่ขอขอบใจในน้ำใจอันงดงามของลูกๆที่อุตส่าห์อดหลับอดนอนนั่งภาวนาอยู่เป็น เพื่อนกับแม่จนถึงเวลานี้

วันนี้ แม่ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงในหมู่ของพวกลูกๆเองหลายอย่าง บ้างก็มาเพื่อจะได้มีโอกาสอยู่ร่วมสวดภาวนากับแม่บ้างตามสมควร
แต่ก็ ต้องเดินทางกลับไปด้วยมีเหตุอันจำเป็น แม่นี้เห็นใจและชื่นชมในความพยายามของลูกๆมาก เป็นการชอบแล้ว แม่ไม่ได้ต้องการ
เห็นลูกๆมาลำบากหรอกนะ สิ่งที่ลูกได้ทำจากหัวใจนั้นคือสิ่งที่แม่ต้องการเห็นมากที่สุด จงหมั่นฝึกฝนด้วยความเพียรเถิด
สักวันหนึ่งในภายหน้าลูกจะเห็นประโยชน์ ของการใช้หัวใจของลูกนี้อย่างแน่นอน ลูกจะแยกแยะได้ออกว่าสิ่งนี้สิ่งนั้นเป็นกิจการเยี่ยงมนุษย์ทั้งหลาย
ที่ ใครๆต่างก็กระทำกันอยู่ แต่ลูกจะมองเห็นว่าถ้าลูกได้ใช้หัวใจอันแท้จริงของลูกแล้ว กิจการต่างๆนั้นลูกอาจมองเปลี่ยนไป
ด้วยว่าลูกจะไม่ได้ถือประโยชน์สุข ส่วนตนเป็นหลักในการพิจารณาอีกต่อไป ดังเช่นที่องค์พระบุตรสุดที่รักแห่งแม่ได้ทรงเมตตาแก่ลูกๆทั้งหลายนั่นเอง
หลาย ครั้งหลายหนที่น้ำใจของมนุษย์มิอาจให้อภัยได้ แต่พระองค์ทรงให้อภัยทั้งให้โอกาสเพื่อลูกจะได้กลับตัวเป็นคนดีต่อไปได้
นี่ แหละที่แม่อยากให้ลูกๆใช้หัวใจของลูกถามพระองค์ทุกครั้งก่อนตัดสินใจสิ่งใด หากเป็นพระองค์แล้วพระองค์จะทรงเลือกทางออกที่ดีที่สุด
สำหรับเรื่อง นั้นๆ อย่างไร

วันนี้มีลูกๆของแม่หลายคนพยายามพิสูจน์ความเชื่อของ ตนเอง โดยกะเกณฑ์ให้แม่ทำอัศจรรย์ให้เห็น เท่าที่ลูกมาอยู่กับแม่จนถึงบัดนี้
ยังไม่อัศจรรย์เพียงพออีกหรอกหรือ เรื่องบางเรื่องลูกไม่จำต้องเอาตัวเข้าแลกหรอกนะ แม่เข้าใจถึงเจตนาของลูกดี ความคิดของลูกยังเด็กนัก
แม้ว่าลูกๆจะอายุ มากแล้วก็ตาม ที่ว่าเด็กในที่นี้มิใช่เด็กตามวิถีชีวิตทางฝ่ายโลกนี้หรอกนะ ลูกยังเป็นเด็กน้อยๆที่ยังไม่รู้ประสา
กับการเข้าหาน้ำพระทัยของพระบิดา เจ้าสวรรค์ต่างหาก แม่ไม่ตำหนิลูกหรอกนะ แม่เชื่อว่าพระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงเอ็นดูลูกๆเช่นกัน

และลูกๆกลุ่ม สุดท้ายที่มีความเชื่ออย่างมั่นคง ลูกสามารถสละน้ำใจแห่งตนเพื่อน้ำพระทัยของพระบิดาเจ้าสวรรค์
แม่ขอขอบ ใจในน้ำใจอันงดงามนี้ของลูกๆ สิ่งที่ลูกได้ทำนี้องค์พระบุตรสุดที่รักบอกกับแม่ว่าเท่ากับเป็นการที่ลูก
ได้ มีน้ำใจดีต่อพระองค์ พระองค์จะไม่ลืมในสิ่งที่ลูกได้ทำ โดยใช้หัวใจของพระองค์

ลูกที่รักทั้งหลาย วันนี้จึงเป็นอีกวันหนึ่งที่ลูกๆทำให้แม่สุขใจมากเป็นพิเศษ ขอบใจมากลูกรัก ขอบใจมาก
จงตั้งใจใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดในวันนี้ เรียกหัวใจของลูกออกมาเถิด แล้วลูกจะได้ รู้ว่าด้วยหัวใจของลูกเท่านั้นที่จะสามารถ
สัมผัสพระพรอันประเสริฐได้ นั่นก็คือสันติสุขในดวงใจของลูกนั่นเอง ขอสันติสุขจงบังเกิดขึ้นในดวงใจของลูกทั้งหลายเถิด
จากแม่ของลูก ราชินีสวรรค์และแผ่นดิน”

กระจ่างค่ะ

ขอบคุณค่ะแม่  . . .

ครับ