เมื่อเราแบกไม้กางเขนใกล้ยอดเขา กัลวารีโอนั้น เราแทบจะเดินต่อไปไม่ไหว ต่อมาไม่นานเราล้มลงอีกเป็นครั้งที่ 3 เพราะความเหนื่อยอ่อนเหลือกำลัง
การหกล้มครั้งแรกยังผลให้คนที่กระทำบาปจนเคยชินได้มีกำลังใจกลับตัว
ครั้งที่ 2 ให้คนอ่อนแอเข้มแข็งขึ้น ให้คนมืดบอดเพราะความกลุ้มใจลุกขึ้นเดินทางกุศลต่อไปอย่างเร่าร้อน
ครั้งที่ 3 บันดาลให้คนใกล้จะตายเป็นทุกข์ถึงบาป
ครั้งถึงยอดเขา เหล่าร้ายใจอำมหิตอยากรู้อยากเห็นกรูเข้ามาล้อมกรอบเรา พวกหนึ่งยกไม้กางเขนลงบนพื้น อีกพวกหนึ่งกระชากเสื้อผ้าของเราหลุดลุ่ยทำให้บาดแผลเปิด โลหิตไหลอีก
วิญญาณที่รัก ขอให้พิจารณาเถิด กายของเราต้องเปลือยเปล่าต่อหน้าประชาชนนั้น เป็นการประจานที่น่าอดสูเพียงไร นอกจากความอับอายขายหน้าไม่มีที่เปรียบแล้ว ยังมีความเจ็บปวดเหลือทนอีกด้วย
เสื้อของเรา เป็นฝีมือมารดาของเรา ท่านได้อุตส่าห์ทอด้วยความประณีต พวกทหารใจโหดได้ยื้อแย่งเอาไปจับฉลากกัน โอ...ช่างเป็นภาพที่น่าอนาถ มารดามองดูด้วยความเศร้าสลดใจอยากได้คืนมาไว้เป็นที่ระลึก เพราะที่เสื้อเปียกชุ่มด้วยเลือดของเรา ขอให้พวกลูกแบ่งเบาความทุกข์ของพระมารดาด้วย
พอได้เวลาเพชฌฆาตจับเราขึงพืดบนไม้กางเขน ดึงแขนให้ถึงรูที่เจาะไว้ ดึงไปทางไหนศีรษะของเราก็เอนไปทางนั้น หนามที่มงกุฎยิ่งทิ่มลึกเข้า ฟังสิเสียงค้อนที่ตอกลงบนตะปูที่มือของเรานั้นเป็นอย่างไร มันดังลงไป ถึงกลางแผ่นดิน ตรึงมือข้างขวา แล้วก็ตรึงมือข้างซ้ายอีก ฟังดูเถิด ชาวสวรรค์สั่นเทิ้ม เทพนิกรกราบลง เมื่อเห็นภาพอันเศร้าสลดพ้นประมาณนั้น
เราสงบปากนิ่ง เป็นความสงบนิ่งลึกซึ้ง เราไม่บ่นไม่ร้องทุกข์แม้คำเดียว
เมื่อตรึงมือแล้ว ก็ตรึงเท้าอย่างไม่ปราณี บาดแผลเปิดออก เส้นเอ็นขาด กระดูกคลาดเคลื่อนเจ็บปวดเหลือประมาณ เลือดไหลชุ่มพื้นดิน
การที่เรายอมรับ ความทรมาน ตามน้ำพระทัยของพระบิดาโดยสงบสิ้นเชิง และอดทนนั้น ควรที่เราจะพิจารณาดู ใครเล่าที่ยอมรับทนทรมานอันแสนโหดร้าย และใครเล่าที่ยอมเป็นเป้าให้เขาเยาะเย้ย ท่านผู้นั้นคือพระบุตรของพระเจ้า พระผู้สร้างฟ้าแผ่นดิน และสารพัดทั้งปวง ท่านคือผู้บันดาลความงอกงามแก่ต้นพฤกษา ธัญญาหาร และประทานชีวิตแก่สัตว์ทั้งหลาย ท่านคือผู้สร้างมนุษย์ บำรุงรักษาทุกสิ่งด้วยฤทธิ์อำนาจอันไพศาลหาขอบเขตมิได้ แต่บัดนี้ถูกตรึงนิ่งไม่ไหวติง ร่างเป็นเป้าให้เขาเย้ยหยัน ด่าประจาน ทว่าอีกในไม่ช้าผู้คนจะพากันรัก, จะละทิ้งสมบัติถิ่นฐานบ้านเรือง ละทิ้งครอบครัว ลาภยศ และความสุข ละทิ้งทุกอย่าง เจริญรอยตามเพื่อเทิดทูนพระเกียรติ และพิสูจน์ความรักของตน
โอ....เทพนิกรชาวสวรรค์ และวิญญาณที่เรารัก จงคิดดูเหล่าทหารพลิกไม้กางเขนและพับปลายตะปูกันหลุด เพราะน้ำหนักร่างกายของเรา เมื่อนั้นยอดเขากัลวารีโอ เป็นสักขีพยานแห่งฉาก อันน่าอัศจรรย์ยิ่ง มารดาของเรามิอาจช่วยพยุงกายของเราได้ แต่ก็ภาวนาขอความกรุณาจากพระบิดาเจ้าสวรรค์ ให้ช่วยพยุงกายของเรามิให้ตกลงยังพื้นดิน
ในขณะนั้นเสียงค้อนตอกตะปูดังก้องไปทั่วโลกสั่นสะเทือน ท้องฟ้าเงียบสงัด กราบถวายบังคมพระเจ้าที่ถูกตรึงกางเขน
จงฟังเรา เราจะบอกลูกสัก 2-3 คำ
“จงให้น้ำพระทัยของเรามีชัยในตัวลูก
ให้ความรักของเราเผาใจของลูก
ให้ความต่ำต้อยของลูกเป็นสิริมงคลของเรา”
++++++++++++++++++++++