เมื่อเหล่าเพชฌฆาตเฆี่ยนตีเราจนเหนื่อยแล้วก็เอาหนาม สานเป็น มงกุฎสวมลง บนศีรษะของเราจากนั้นพากันมายืนข้างหน้าเราพลางเย้ยว่า “โอ้องค์กษัตริย์ พวกเราขอถวายบังคม” แล้วต่างช่วยกันทรมานเราให้เจ็บปวดรวดร้าว เหลือจะทนทาน บ้างกล่าวคำสบประมาท บ้างทุบตีศีรษะ และตามร่างกายทั่วไป
วิญญาณที่รัก จงใคร่ครวญเถิด ผู้พิพากษาตัดสินประหารแล้วยังปล่อยให้ฝูงชนกล่าวสบประมาทเยาะเย้ยเฆี่ยนตี เท่านั้นยังไม่พอ ยังเอามงกุฎหนามสวมบนศีรษะ ให้ห่มผ้าแดง และทำความเคารพอย่างเย้ยหยัน ทั้งประจานเรา ราวกับเป็นคนวิกลจริต ซึ่งแท้จริงเราเป็นองค์พระบุตรของพระเป็นเจ้า ผู้ปกครองจักรวาล แต่เราปรารถนาเป็นคนต่ำต้อยให้มนุษย์ดูถูกเหยียดหยาม กดขี่ทำทารุณกรรม เราไม่หลีกหนีความต่ำต้อย เรายอมรับ ทั้งนี้เพื่อชดเชยความเย่อหยิ่งจองหองของมนุษย์ และนำวิญญาณมาหาเราด้วย ตัวอย่างของเราเอง เรารับสวมมงกุฎทนความเจ็บปวด จากหนามที่ทิ่มแทง เพื่อใช้หนี้ความจองหองของคนที่ไม่ยอมรับสิ่งที่มนุษย์ถือว่าต่ำต้อย
เรารับผ้าคลุมแห่งการเย้ยหยัน ให้ประชาชนประจานว่าเป็นคนวิกลจริต ทั้งนี้เพื่อเป็นตัวอย่างให้มนุษย์ทำตาม และให้รู้จักพอใจในฐานะของตน
วิญญาณที่รัก ขออย่าเข้าใจผิด เพราะว่าไม่มีหนทางใด หรือ ฐานะใด ที่ควรถือว่าเลวทรามหรือต่ำต้อย หากแต่เป็นพระประสงค์ของพระเป็นเจ้าทั้งสิ้น
พระเป็นเจ้าทรงให้ใครเดินทางใด อย่าได้ขัดขืน อย่าปรนนิบัติพระเจ้าตามใจตนเอง โดยข้ออ้างที่ไร้สาระหรือด้วยใจจองหอง อย่าคิดว่าจะพบความสุขและสันติภาพใน ฐานะรุ่งโรจน์ มากน้อย ตามความเห็นของมนุษย์. อันความสุขและสันติจะมีได้เฉพาะในการนอบน้อมตามพระทัยของพระเป็นเจ้า และปฏิบัติถูกต้องตามข้อกำหนดของพระประสงค์ของพระองค์เท่านั้น
ส่วนคนที่คิดสร้างอนาคตในโลกมีมากมาย บางคนยกย่องบุคคลผู้หนึ่งเพราะเห็นว่ามีเกียรติสูง มีความเชื่อ ความศรัทธา มีอาชีพสุจริต มีครอบครัวดีมีความสุข พูดสั้นๆ มีทุกอย่างที่น่าติดอกติดใจกระมัง ? ทว่าไม่ทันรู้เนื้อรู้เนื้อตัว ความจองหองจะเข้ามาครอบงำจิตใจ แน่ละบางทีจะได้สิ่งที่ปรารถนา แต่ความเห่อเหิมอันมีโทษจะตามมา อยากมีเกียรติต่อหน้ามนุษย์ แล้วจิตใจจะหันเหแปรปรวนแสวงหาทางให้มนุษย์สนใจมากขึ้น แสดงตัวเป็นคนร่ำรวยเป็นผู้มีเกียรติ.... ไม่มีหรอก การจะแสวงหาลาภยศถาวรในโลกนี้นั้น หาไม่ได้หรอก เขาปล่อยตัวในอันตรายมามากแล้ว ขอให้เขาพบความสุขในโลกหน้าเถิด
บางคน ที่เราเชื้อเชิญ มาหาความครบครันฝ่ายวิญญาณ กลับทำหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยิน จะให้เราพูดอย่างไร ?
บางคนพูดว่าพร้อมที่จะทำตามใจเรา จะเดินตามรอยเท้าเราอย่างใกล้ชิด ครั้นแล้วก็เอามงกุฎมาสวมศีรษะเรา คนอย่างนี้ก็มีมากด้วย
ผู้ที่อยากเป็นเจ้าสาวของเรา เรารู้จักทุกคน รู้กระทั่งความคิดซ่อนเร้นในส่วนลึกของจิตใจ เรากลับรักเขา และยังรักต่อไป รักด้วยความอ่อนโยนปราศจากขอบเขต เขาจะเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วยทางใด เรารู้ได้ด้วยปรีชาญาณ และช่วยนำเขามาทางนั้น เราจะเผยใจให้เขาได้รู้ความประสงค์ของเรา โดยวิธีนี้ เขาจะรักเรายิ่งขึ้น จะมีโอกาสนำวิญญาณมาถวายเรามากขึ้นด้วย แต่เราต้องผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะเขาขัดใจเรา หลายคนตาบอดเพราะความจองหองทะเยอทะยาน อยากเป็นใหญ่เป็นโต เป็นคนสำคัญ อยากให้คนอื่นสรรเสริญเยินยอ อยากมีเกียรติอันไร้สาระ ปล่อยตัวตามเหตุผลประสาโลก และสุดท้ายก็ออกนอกหนทางที่เราจัดเตรียมไว้
โอ้....วิญญาณที่เลือกสรร ลูกเชื่อหรือว่าการทำตามใจตนจะเป็นเกียรติแก่เรา จะเป็นความประสงค์ของเรา ? เชื่อหรือว่าถ้าพระหรรษทานเรียกมาทางนี้และลูกกลับเดินไปทางโน้น นั่นเป็นการถูกต้องตามน้ำพระทัยของเราหรือ ?
ความจองหอง ทำให้วิญญาณจำนวนมากมืดบอด ดังนั้น จงถ่อมตัว นอบน้อม ตามน้ำพระทัย ของพระเจ้าเถิด