วันฉลองนักบุญดอมินิก ซาวีโอ
-
- โพสต์: 361
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ส.ค. 08, 2012 8:57 pm
วันฉลองนักบุญดอมินิก ซาวีโอ วันที่เท่าไหร่หรือครับ ^^
นักบุญที่ฉลอง วันที่ 9 มีนาคม
Saint Dominic Savio
นักบุญ ดอมินิค ซาวีโอ
องค์อุปถัมภ์ : เด็กๆ, เด็กนักขับ, นักขับ, ผู้ถูกกล่าวหาใส่ความ, เยาวชนผู้หลงผิด
ท่านเป็นหนึ่งในเด็กสิบคนอันเป็นบุตรธิดาของคู่สามีภรรยา นายคาร์โล ผู้เป็นช่างตีเหล็ก และนางบรียีดา ผู้เป็นช่างเย็บผ้า ท่านเกิดที่ตำบลรีวา ใกล้เมืองกีเอรี ประเทศอิตาลี เมื่อวันที่ 2 เมษายน ปี1842 โดยเมื่อท่านเจริญวัยขึ้น ท่านก็ได้รับการดูแลเป็นพิเศษโดยนักบุญ ยอห์น บอสโค ด้วย
เมื่อท่านมีอายุได้ 5 ขวบ ท่านก็ทำหน้าที่เป็นเด็กช่วยมิสซาแล้ว และเมื่อท่านมีอายุได้ 7 ขวบ ท่านก็ได้รับศีลมหาสนิทเป็นครั้งแรก วันนั้นเป็นวันที่สำคัญยิ่งในชีวิตของท่านในการเจริญชีวิตคริสตชนอย่างสมบูรณ์ ทั้งยังได้ให้ข้อสัญญาแก่ตัวเอง เพื่อเป็นหลักในการปฏิบัติตนว่า "ยอมตายดีกว่าทำบาป"
เมื่อท่านอายุได้ 12 ปี ท่านก็ได้เข้าศึกษาในโรงเรียนสอนศาสนา และได้ศึกษาเรียนรู้ เตรียมความพร้อมในการเป็นสงฆ์ตามมา ท่านเป็นที่รักของคนรอบข้างจากบุคลิกที่สดใสร่าเริง และความเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างที่ท่านเป็น หากแต่ว่าสุขภาพอันไม่สู้ดีนักของท่าน เป็นอุปสรรคขัดขวางความฝันในการบวชเป็นพระสงฆ์ของท่านไป และทำให้ท่านต้องเสียชีวิตไปตั้งแต่คราวมีอายุรวมเพียงแค่ 15 ปีเท่านั้น ขณะที่ท่านกำลังจะมรณภาพนี่เอง ท่านได้กล่าวทิ้งท้ายประโยคสุดท้ายออกมาว่า
“สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็น ช่างงดงามเพียงใด”
Saint Dominic Savio
นักบุญ ดอมินิค ซาวีโอ
องค์อุปถัมภ์ : เด็กๆ, เด็กนักขับ, นักขับ, ผู้ถูกกล่าวหาใส่ความ, เยาวชนผู้หลงผิด
ท่านเป็นหนึ่งในเด็กสิบคนอันเป็นบุตรธิดาของคู่สามีภรรยา นายคาร์โล ผู้เป็นช่างตีเหล็ก และนางบรียีดา ผู้เป็นช่างเย็บผ้า ท่านเกิดที่ตำบลรีวา ใกล้เมืองกีเอรี ประเทศอิตาลี เมื่อวันที่ 2 เมษายน ปี1842 โดยเมื่อท่านเจริญวัยขึ้น ท่านก็ได้รับการดูแลเป็นพิเศษโดยนักบุญ ยอห์น บอสโค ด้วย
เมื่อท่านมีอายุได้ 5 ขวบ ท่านก็ทำหน้าที่เป็นเด็กช่วยมิสซาแล้ว และเมื่อท่านมีอายุได้ 7 ขวบ ท่านก็ได้รับศีลมหาสนิทเป็นครั้งแรก วันนั้นเป็นวันที่สำคัญยิ่งในชีวิตของท่านในการเจริญชีวิตคริสตชนอย่างสมบูรณ์ ทั้งยังได้ให้ข้อสัญญาแก่ตัวเอง เพื่อเป็นหลักในการปฏิบัติตนว่า "ยอมตายดีกว่าทำบาป"
เมื่อท่านอายุได้ 12 ปี ท่านก็ได้เข้าศึกษาในโรงเรียนสอนศาสนา และได้ศึกษาเรียนรู้ เตรียมความพร้อมในการเป็นสงฆ์ตามมา ท่านเป็นที่รักของคนรอบข้างจากบุคลิกที่สดใสร่าเริง และความเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างที่ท่านเป็น หากแต่ว่าสุขภาพอันไม่สู้ดีนักของท่าน เป็นอุปสรรคขัดขวางความฝันในการบวชเป็นพระสงฆ์ของท่านไป และทำให้ท่านต้องเสียชีวิตไปตั้งแต่คราวมีอายุรวมเพียงแค่ 15 ปีเท่านั้น ขณะที่ท่านกำลังจะมรณภาพนี่เอง ท่านได้กล่าวทิ้งท้ายประโยคสุดท้ายออกมาว่า
“สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็น ช่างงดงามเพียงใด”
ระลึกถึงนักบุญดอมินิก ซาวีโอ
....................................................................
องค์อุปถัมภ์เยาวชน เด็กชายนักขับร้อง
และคนที่ถูกใส่ความ
ระลึกถึง 9 พฤษภาคม
ชีวิตของดอมินิกเป็นชีวิตที่สั้น และเรียบง่ายด้วยอายุเพียง 15 ปี ซึ่งเปี่ยมไปด้วยพระพรแห่งพระหรรษทานที่ทำให้พระศาสนจักรมีนักบุญองค์หนึ่ง และให้เยาวชนคริสตชนในปัจจุบันมีตัวอย่างที่ดี เพื่อที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตเพียงพอแล้วที่จะทำหน้าที่ประจำวันตามสภาพของตนเองอุทิศตนด้วยความรักต่อผู้อื่น ดอมินิกได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญ ในปีค.ศ. 1957 โดยพระสันตะปาปาปีโอที่ 12
ท่านเป็นบุตรของคนธรรมดา บิดาเป็นช่างตีเหล็ก มารดาเป็นคนเย็บผ้า ท่านเกิดที่รีวาแห่งกิเอรี ในปี ค.ศ. 1842 ท่านได้รับศีลมหาสนิทครั้งแรกเมื่ออายุ 7 ปี และได้วางแผนชีวิตคริสตชนของท่านว่า “ยอมตายดีกว่าทำบาป” และท่านได้ซื่อสัตย์ต่อความตั้งใจนี้จนตลอดชีวิต
นักบุญยอห์น บอสโก ผู้เขียนชีวประวัติของท่าน เป็นครูของท่านอยู่ 3 ปี นักบุญยอห์น บอสโกได้เล่าถึงดอมินิกว่า เมื่ออายุ 10 ปี ท่านได้รับสิ่งที่ท่านไม่ได้กระทำ และเมื่อครูถามว่าทำไมจึงทำเช่นนั้น ดอมินิกตอบว่า “เพื่อนของผมที่ได้ทำผิด เพราะความผิดนั้นควรถูกไล่ออกจากโรงเรียน ผม ไม่เคยทำผิดคงได้รับการอภัยได้ง่าย”
เมื่ออายุ 12 ปี ดอมินิกได้ขอท่านนักบุญยอห์น บอสโก ไปอยู่ที่ตุริน ร่วมกับเด็กคนอื่น ที่อยู่กับท่าน นักบุญยอห์น บอกสโก พูดว่า “ รู้สึกว่าเธอเป็นเป็นผ้าที่ดีเพื่อที่จะตัดชุดสำหรับพระเจ้า” ดอมินิกตอบว่า “ผมเป็นผ้าก็ขอให้คุณพ่อเป็นช่างเย็บ” ดอมินิกำเคยคุยว่า ถ้าไม่กลายเป็นนักบุญ ชีวิตของผมก็ไม่สำเร็จอะไรเลย แต่จะต้องทำอะไรเพื่อที่จะเป็นนักบุญ นักบุญยอห์นบอกสโก ตอบว่า “ต้องมีความกล้าหาญ มากว่าอายุ” วันหนึ่งท่านยืนอยู่ระหว่าง 2 คน ที่ทะเลาะขว้างหินใส่กัน ดอมินิกบอกว่า หินก้นแรกขว้างใส่ผมก่อน ท่านมีความตั้งใจอยากเป็นพระสงฆ์ แม้ว่าจะรู้ว่าต้องตายในเร็ว ๆ นี้
ดอมินิกเป็นเด็กที่ร่างกายอ่อนแอ ต้องออกจากบ้านของนักบุญ ยอห์น บอสโกกลับไปยังบ้านเกิดของท่านที่รีวาแห่งกีเอรี เมื่อท่านกล่าวลาเพื่อน ๆ ท่านบอกพวกเขาว่า “พบกันใหม่ในสวรรค์กับพระเจ้า” ท่านนักบุญ ยอห์น บอสโก ได้เห็นภาพนิมิตถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในภายหน้า วันหนึ่งหมอบอกว่า “ดอมินิกหายแล้วไม่ต้องกลัว” เมื่อหมอออกจากห้อง ดอมินิกได้ชวนพ่อของตนให้สวดภาวนาเตรียมตัวตายอย่างดีร่วมกัน หลังจากนั้นท่านได้กล่าวลาพ่อโดยพูดว่า “ลาก่อนพ่อที่รัก คุณพ่อเจ้าวัดมีอะไรอย่างอื่นที่จะบอกผม ผมจำไม่ได้ “คำสุดท้ายที่ท่านกล่าวในวันที่ 9 มีนาคม 1857 คือ โอช่างสวยงามเหลือเกิน ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นมาก่อน
คำภาวนาทูลขอและข้อปฏิบัติ
1. ขอให้เด็ก ๆในโลกนี้ได้รู้จักการดำเนินชีวิตเป็นคนดีมีศีลธรรม
2. ขอให้แบบอย่างความศักดิ์สิทธิ์ ของนักบุญ ดอมินิกซาวีโอ ช่วยเตือนใจบรรดาเด็ก ๆ คริสตชนให้คิดถึงบ้านแท้ในเมืองสวรรค์
3. ขอให้บรรดาเด็ก ๆ รู้จักนอบน้อมต่อผู้ใหญ่
อ้างอิง http://www.catholic.or.th/spiritual/boo ... /may9.html
ของสังฆมณฑลกรุงเทพฯ
....................................................................
องค์อุปถัมภ์เยาวชน เด็กชายนักขับร้อง
และคนที่ถูกใส่ความ
ระลึกถึง 9 พฤษภาคม
ชีวิตของดอมินิกเป็นชีวิตที่สั้น และเรียบง่ายด้วยอายุเพียง 15 ปี ซึ่งเปี่ยมไปด้วยพระพรแห่งพระหรรษทานที่ทำให้พระศาสนจักรมีนักบุญองค์หนึ่ง และให้เยาวชนคริสตชนในปัจจุบันมีตัวอย่างที่ดี เพื่อที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตเพียงพอแล้วที่จะทำหน้าที่ประจำวันตามสภาพของตนเองอุทิศตนด้วยความรักต่อผู้อื่น ดอมินิกได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญ ในปีค.ศ. 1957 โดยพระสันตะปาปาปีโอที่ 12
ท่านเป็นบุตรของคนธรรมดา บิดาเป็นช่างตีเหล็ก มารดาเป็นคนเย็บผ้า ท่านเกิดที่รีวาแห่งกิเอรี ในปี ค.ศ. 1842 ท่านได้รับศีลมหาสนิทครั้งแรกเมื่ออายุ 7 ปี และได้วางแผนชีวิตคริสตชนของท่านว่า “ยอมตายดีกว่าทำบาป” และท่านได้ซื่อสัตย์ต่อความตั้งใจนี้จนตลอดชีวิต
นักบุญยอห์น บอสโก ผู้เขียนชีวประวัติของท่าน เป็นครูของท่านอยู่ 3 ปี นักบุญยอห์น บอสโกได้เล่าถึงดอมินิกว่า เมื่ออายุ 10 ปี ท่านได้รับสิ่งที่ท่านไม่ได้กระทำ และเมื่อครูถามว่าทำไมจึงทำเช่นนั้น ดอมินิกตอบว่า “เพื่อนของผมที่ได้ทำผิด เพราะความผิดนั้นควรถูกไล่ออกจากโรงเรียน ผม ไม่เคยทำผิดคงได้รับการอภัยได้ง่าย”
เมื่ออายุ 12 ปี ดอมินิกได้ขอท่านนักบุญยอห์น บอสโก ไปอยู่ที่ตุริน ร่วมกับเด็กคนอื่น ที่อยู่กับท่าน นักบุญยอห์น บอกสโก พูดว่า “ รู้สึกว่าเธอเป็นเป็นผ้าที่ดีเพื่อที่จะตัดชุดสำหรับพระเจ้า” ดอมินิกตอบว่า “ผมเป็นผ้าก็ขอให้คุณพ่อเป็นช่างเย็บ” ดอมินิกำเคยคุยว่า ถ้าไม่กลายเป็นนักบุญ ชีวิตของผมก็ไม่สำเร็จอะไรเลย แต่จะต้องทำอะไรเพื่อที่จะเป็นนักบุญ นักบุญยอห์นบอกสโก ตอบว่า “ต้องมีความกล้าหาญ มากว่าอายุ” วันหนึ่งท่านยืนอยู่ระหว่าง 2 คน ที่ทะเลาะขว้างหินใส่กัน ดอมินิกบอกว่า หินก้นแรกขว้างใส่ผมก่อน ท่านมีความตั้งใจอยากเป็นพระสงฆ์ แม้ว่าจะรู้ว่าต้องตายในเร็ว ๆ นี้
ดอมินิกเป็นเด็กที่ร่างกายอ่อนแอ ต้องออกจากบ้านของนักบุญ ยอห์น บอสโกกลับไปยังบ้านเกิดของท่านที่รีวาแห่งกีเอรี เมื่อท่านกล่าวลาเพื่อน ๆ ท่านบอกพวกเขาว่า “พบกันใหม่ในสวรรค์กับพระเจ้า” ท่านนักบุญ ยอห์น บอสโก ได้เห็นภาพนิมิตถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในภายหน้า วันหนึ่งหมอบอกว่า “ดอมินิกหายแล้วไม่ต้องกลัว” เมื่อหมอออกจากห้อง ดอมินิกได้ชวนพ่อของตนให้สวดภาวนาเตรียมตัวตายอย่างดีร่วมกัน หลังจากนั้นท่านได้กล่าวลาพ่อโดยพูดว่า “ลาก่อนพ่อที่รัก คุณพ่อเจ้าวัดมีอะไรอย่างอื่นที่จะบอกผม ผมจำไม่ได้ “คำสุดท้ายที่ท่านกล่าวในวันที่ 9 มีนาคม 1857 คือ โอช่างสวยงามเหลือเกิน ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นมาก่อน
คำภาวนาทูลขอและข้อปฏิบัติ
1. ขอให้เด็ก ๆในโลกนี้ได้รู้จักการดำเนินชีวิตเป็นคนดีมีศีลธรรม
2. ขอให้แบบอย่างความศักดิ์สิทธิ์ ของนักบุญ ดอมินิกซาวีโอ ช่วยเตือนใจบรรดาเด็ก ๆ คริสตชนให้คิดถึงบ้านแท้ในเมืองสวรรค์
3. ขอให้บรรดาเด็ก ๆ รู้จักนอบน้อมต่อผู้ใหญ่
อ้างอิง http://www.catholic.or.th/spiritual/boo ... /may9.html
ของสังฆมณฑลกรุงเทพฯ
-
- โพสต์: 361
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ส.ค. 08, 2012 8:57 pm
โอ้ ขอบคุณมากน๊จ๊า ทั้ง2คน ^^"