พวกฤษีและสุนัขขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของยุโรปได้อย่างไร?
สุนัขมาก่อนใครหมด 2,000 ปีมาแล้ว คือเมื่อครั้งชาวโรมันข้ามภูเขาแอลป์พวกมันกับผู้รุกรานในฐานะสุนัขสงครามในศตวรรษที่ 3 ชาวโรมันล่าถอยจากภูเขาและทิ้งสุนัขสงครามของตนไว้เบื้องหลัง บางตัวผลมพันธุ์กับสุนัขท้องถิ่นและทิ้งลูกไว้ อย่างไรก็ดีการผลมพันธุ์หลายร้อยปีผ่านไปหลังจากสุนัขพันธุ์นี้กลายเป็นสุนัขเซนต์เบอร์นาร์ด
นี่แหละคือตัวสุนัขในทางกายภาพแต่สำหรับแหล่งกำเนิดของการรับใช้ของมันบนภูเขานั้น เราจะต้องหันไปมองผู้คนที่ก่อตั้งนิคมที่สูงที่สุดในยุโรป
ในต้นศตวรรษที่ 10 ฤษีคนหนึ่งชื่อ คุณพ่อแบร์นาร์ด เทศน์สอนอยู่ที่เอาสตา(Aosta)ของช่องเขาทางด้านประเทศอิตาลี ณ ที่นี้นักเดินทางแสวงบุญที่เดินจนเท้าเมื่อยล้ามาหาท่านพลางร้องไห้เสื้อผ้าขาดกะรุ่งกะริ่งหัวมีแผลฟกช้ำ พวกเขาเล่าให้คุณพ่อแบร์นาร์ดฟังว่า ตนถูกโจรผู้ร้ายจู่โจมทำร้ายบนภูเขา พวกเขาถูกปล้น และบางคนก็ถูกฆ่าตาย การฆ่าการปล้นและการเรียกเงินค่าไถ่กลายเป็นค่าผ่านทางอย่างหนึ่งสำหรับช่องแคบ คุณพ่อแบร์นาร์ดตัดสินใจว่า ค่าผ่านทางต้องยุติลง!
ในปี ค.ศ. 962 คุณพ่อแบร์นาร์ดสร้างสถานที่พักคนเดินทางขึ้นแห่งหนึ่ง เพื่อเป็นที่พักพิงสำหรับผู้เดินทาง ณ ที่แห่งนี้ผู้หิวโหย ผู้เหนื่อยล้าและผู้หนาวเหน็บทั้งหมดได้รับการเอาใจใส่ดูและ ณ ที่แห่งนี้ทุกคนสามารถพักผ่อนได้ในระหว่างเดินทาง สามารถกิน และดื่ม และนอนตาหลับในเวลากลางคืน เพื่อดำเนินงานต่อไปท่านได้ตั้งคณะนักบวชฤษีขึ้นคณะหนึ่งเพื่อดูแลงานของท่านต่อไป ท่านยังได้สร้างคุณูปการมากมายแก่พระศาสนจักร และนำคนที่ไม่มีศาสนาให้กลับใจมาเชื่อพระเจ้าจำนวนมาก ท่านกลับไปพบพระผู้เป็นเจ้าเมื่อ ค.ศ. 1008 ต่อมาอีก40ปี ท่านได้รับการประกาศบันทึกนามใน ทำเนียบนักบุญของพระศาสนจักร และมีการตั้งชื่อให้กับช่องเขาตามชื่อของท่านคือ เซนต์เบอร์นาร์ด หรือ นักบุญแบร์นาร์ด พระสันตะปาปา ปีอุสที่11 ประกาศให้ท่านเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์เทือกเขาแอลป์ในปี ค.ศ. 1923
รูปปั้นนักบุญเบอร์นาร์ดระหว่างทางช่องเขาเกรตเซนต์เบอร์นาร์ด
พวกฤษีของท่านกลายเป็นมัคคุเทศก์อยู่บนยอดภูเขา พวกเขาพาคนเดินทางลงจากสถานที่พักคนเดินทางและขึ้นทางแคบๆ ในทุกสภาพอากาศ พวกเขาช่วยชีวิตผู้ประสบภัยในหิมะละลายถล่ม พายุหิมะและฝนตกแกมหิมะ
ไม่มีใครรู้ว่าสุนัขพวกนี้กลายเป็นผู้ร่วมงานกับพวกฤษีตั้งแต่เมื่อไร ฤษียุคต้นๆ ได้รับมอบสุนัขมาตัวหนึ่งเพื่ออยู่เป็นเพื่อนในการตื่นเฝ้าทีเดียวดายตรงจุดนี้ ภาพสีน้ำมันของสุนัขตัวหนึ่งอยู่ตามลำพังกำลังได้กลิ่นอย่างหนึ่งตามสายลมแขวนอยู่ในห้องโถงของสถานที่พักคนเดินทาง ภาพนี้ลงวันที่ไว้ตั้งแต่ ค.ศ. 1695
ภาพ สุนัข St. Bernards และ ฤษี โดย John Emms
พวกฤษีเริ่มพาสุนัขไปด้วยในการเดินทางไปประกอบภารกิจช่วยเพื่อนมนุษย์บนภูเขา เขาเหล่านั้นสังเกตเห็นว่าสุนัขดูเหมือนจะรู้ว่าหนทางอยู่ตรงไหนใต้หิมะที่ตกลงมาใหม่ๆ พวกมันสามารถนำทางกลับมายังสถานที่พักคนเดินทางได้ในหมอก พายุหิมะ หิมะ และฝน เมื่อคนไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนในโลกที่ขาวโพลนไปหมด พวกมันสามารถหาและติดตามกลิ่นของคนบนทางเดินได้
ในครั้งกระโน้นสัตว์เหล่านี้ใช้งานเป็นสุนัขงานในหุบเขาเบื้องล่าง บนที่ดินแปลงใหญ่ๆ พวกมันกลายเป็นสุนัขเฝ้ายาม ยังคงเรียกว่า
อัลเปนฮุนด์อยู่ ในหมู่บ้านเขาเรียกพวกมันว่า
