คือว่าเดียวนี้นะค่ะเมจิรู้สึกเหมือนเเม่ไม่รักเมจิเเล้วค่ะ
เเบบเวลาไปเที่ยวไหนนี่น้องจะได้ไปเเต่เเม่ไม่ให้เมจิไป ซื้อขนมก็ไม่ซื้อมาฝากเมจิเดิมเเต่ก่อนจะซื้อมาฝากเมจิทุกครั้งตอนนี้เเม่ซื้อให้เเต่น้องโดยบอกว่าลืมเเต่พอเป็นน้องทำไมเเม่ไมลืม
พวกตุ๊กตาอย่างนี้พ่อซื้อมาก็ให้น้องหมด
เเล้วเวลาให้เลี้ยงน้องงี้เเบบน้องไปหยิบโน้นหยิบนี่เเล้วไปบาดมือน้อง เราก็ไปบอกเเม่นะว่าน้องโดนมีดบาดเเต่น้องดันมาบอกว่าเราเป็นคนทำ
สุดท้ายเราก็โดนเเม่ตีโดยไม่ได้ทำอะไรเลยเราบอกไม่ได้ทำเเต่เเม่ก็ไม่เชื่อเรา
น้องก็ชอบเเกล้งค่ะเวลาเราไม่ตามใจนี้ก็จะร้องเเล้วไปฟ้องเเม่ว่าเมจิไปเเกล้ง
เเล้วน้องนี้เวลาทำผิดอะไรเเม่ก็จะมาตีเมจิทั้งฯที่น้องทำผิดเเต่เราต้องมารับเเทน
โดยเเม่ให้เหตุผลว่า ก็ตัวเองเป็นพี่นี่
เเต่เมจิก็อภัยให้น้องค่ะไม่อยากโกรธเกลียดอะไรทั้งนั้นเเต่บางครั้งมันก็เเรามากจนเก็บไม่อยู่อ่าเเอบไปร้องไห้คนเดียวในโบสถ์บ้างไประบายให้พระฟัง
เมจิอยากรู้ว่าเเม่ยังรักเมจิอยู่รึปล่าวค่ะ
อย่าถือโทษโกรธเขาเลยเนอะ เหมือนพระบัญญัติไงจงนับถือบิดามารดา ใจเย็นๆนะพี่เกิดมาในครอบครัวที่ด้อยกว่าเมจินะพ่อแม่พี่ก็ไม่อยู่ด้วย
เเล้วถ่ายเเต่รูปน้องไว้จนเต็ม 
