ก่อนอื่นผมขอนำทุกท่านเข้ามาสู่พระลักษระของพระเจ้าที่โดดเด่นที่สุด คือ ทรงพระทัยดี ลักษณะของผู้ใจดี ก็คือพยายามที่จะช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากและผู้ที่เดือดร้อนทั้งหลาย เราทราบว่า ตามแผนการแรกนั้นพระองค์ทรงสร้างมนุษย์ ให้อยู่ในโลกนี้แล้วจะไม่ "ตาย" แต่จะไปร่วมเสวยนิรันดรสุขกับพระองค์ในสวรรค์
แต่ต่อมา เราก็ทราบว่ามนุษย์ไปหลงเชื่อกลอุบายของปีศาจเจ้าเลห์ ก็กลายเป็นบาป และโทษของบาปก็คือความตาย แต่พระองค์ก็มิได้ทรงลงโทษมนุษยชาติให้พินาศสิ้นไป แต่ตรงกันข้าม พระองค์ทรงส่งพระเอกบุตรเยซูคริสตเจ้า ให้เสด็จมาบังเกิดมนุษย์ ประทานแบบฉบัยและพระโอวาทสั่งสอน ตลอดจนสมัครพระทัยรับทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส จนกระทั่งพระองค์ทรงสิ้นพระชนม์บนกางเขน ให้มนุษย์ได้เข้ามาพึ่งพระบารมีการไถ่กู้ของพระองค์ สามารถเอาตัวรอดไปสวรรค์ได้
หลายๆท่านอาจจะค้านว่า ถ้าพระเป็นเจ้าทรงรักเรา ทรงพระทัยดีสอดส่องเอาพระทัยใส่เราจริงๆ แล้ว ทำไมจึงปล่อยให้โลกมีอุบัติภัยต่างๆ มีสงคราม ความวุ่นวาย โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ฯลฯ
ก็ขอให้เข้าใจว่า ภัยอันตรายจ่างๆ ทั้งภัยทางธรรมชาติ เช่น ฟ้าผ่า แผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด อุทกภัย รวมทั้งภัยทางศีลธรรมหรือบาป เช่น การทำศึกสงคราม การเข่นฆ่า ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้มาจากพระเจ้า แต่มาจากมนุษย์ทั้งสิ้น
มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "ทำไมพระเจ้าไม่ทรงช่วยเรา ทำไมไม่มีอัศจรรย์" เราพึงเข้าใจว่า ระหว่างที่เรามีชีวิตอยู่ พระองค์โปรดให้ทุกคนมีอิสรเสรี จะรักพระองค์ จะปฏิบัติตามพระบัญญัติ ถ้าเราทำตามนี้ได้ก็เป็นบุญกุศลของเราที่จะได้บำเหน็จรางวัลบนสวรรค์นิรันดร
ตรงกันข้ามถ้าเราใช้เสรีภาพในทางที่ผิด ฝ่าฝืนพระบัญญัติก็เป็นบาป และถ้าไม่สำนึกในตนเองกลับใจขออภัยโทษต่อพระองค์ก่อนที่จะตาย ก็คงหนีไม่พ้นที่จะต้องรับพระอาชญาในโลกหน้าแน่นอน
หลายท่านคงตั้งคำถามต่อไปอีกว่า "ก็เมื่อพระเป็นเจ้าทรงรู้ล่วงหน้าและทรงสรรพฤทธิ์ มีพระญาณสอดส่อง เหตุไฉนไม่ทรงทำอัศจรรย์ ยับยั้งไว้เพื่อไม่ให้เกิดเหตุร้ายต่างๆ" ก็ต้องขอบอกว่า ที่จะให้พระเจ้าทรงทำอัศจรรย์ เพื่อคอยปกป้องและแก้ไขความผิดพลาดของมนุษย์เรื่อยไปนั้น ก็เป็นการไม่สมควร และเป็นเรื่องขบขัน พระเจ้าทรงเป็นเจ้าของมนุษย์ พระองค์ไม่ใช่เครื่องมือในการรับใช้สนองตอบความต้องการของมนุษย์ และเป็นเรื่องอยุติธรรมมิใช่หรือ? เช่นเราปล่อยตัวกินและดื่ม แล้วจะให้พระเจ้าทรงทำอัศจรรย์ไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ หรือความเสียหาย แต่ตัวเรากลับไม่เคยเชื่อฟังคำเตือน คำสอน
สรุปก็คือ ขณะที่เรามีชีวิตอยู่ถือว่าเป็นพระมหากรุณาที่พระเจ้าทรงมีต่อเรา พระองค์ทรงให้อิสระต่อเรา เราก็ควรใช้อิสระให้เหมาะให้ควรและทำให้พระองค์ทรงพอพระทัย เรามีอิสระที่จะเลือกทำตามพระบัญญัติหรือจะฝ่าฝืนก็ได้ แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากโลกนี้ไปแล้วเราจะหนีพระยุติธรรมของพระองค์ไม่ได้ ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำ
*********************************************************************************************************************
บทความนี้เขียนขึ้นมาจากประสบการณ์จริงและเรื่องราวที่เคยได้ยินได้ฟังมาในชีวิตของผมเอง เพื่ออยากให้ผู้อ่านทุกท่านได้ตระหนักถึงสิ่งที่เราควรทำในชีวิตปัจจุบันที่ยังมีลมหายใจอยู่ อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยเราไม่ได้ทำอะไรเพื่อพระองค์
