โปรดปราน (พีพี)
คริสต์มาสหรือคริสตสมภพเป็นการเฉลิมฉลองของคนทั้งโลก ศาสนิกชนเกือบทุกศาสนา และเกือบทุกลัทธิ ความเชื่อ ก็ได้ร่วมเฉลิมฉลองคริสตสมภพ... แต่ฉันเคยฟังจากเพื่อนชาวยิว-อเมริกันคนหนึ่งว่าเขาเกลียดการฉลองคริสตสมภพและรู้สึกขมขื่นมาก ยิ่งสมัยเขาเป็นนักเรียนโรงเรียนปิดในโอกาสคริสต์มาสถึงสองสัปดาห์ ฉันได้สืบสาวไปถึงเหตุผลที่เขาเกลียดคริสต์มาส คำตอบจริงๆคือเพราะเขาไม่เชื่อว่า เมื่อกว่าสองพันปีมาแล้วมีเด็กชายคนหนึ่ง ประสูติโดยครรภ์ของหญิงพรหมจารีในโรงสัตว์ และพันผ้าอ้อมนอนในรางหญ้าอันต่ำต้อย ที่มนุษย์ชื่นชมยินดีและเฉลิมฉลองกันทั้งโลกว่าเด็กคนนั้นคือ “พระเมสสิยาห์” ตามที่พระเจ้าทรงสัญญาแก่ชาวยิว และเขายังรอคอยพระเมสสิยาห์ต่อไป
ผู้เขียนจึงขอนำผู้อ่านมาหาคำตอบเรื่องเด็กคนนี้ว่าเขาเป็นใคร ดังนี้
1.เด็กคนนี้คือของขวัญจากพระเจ้า ( ลูกา 2.1-7 )
คริสตสมภพเป็นการเฉลิมฉลองวันเกิดของเด็กชายคนหนึ่ง ที่พระเจ้าทรงประทานให้เป็นของขวัญแก่โลก ตามบันทึกในพระวรสารลูกา ว่า “ ในครั้งนั้น พระจักรพรรดิออกัสตัสได้ออกพระราชกฤษฎีกาสั่งให้มีการสำรวจสำมะโนประชากรทั่วจักรวรรดิโรมัน การสำรวจสำมะโนประชากรครั้งแรกนี้มีขึ้นเมื่อคีรินีอัสเป็นผู้ว่าราชการแคว้นซีเรีย ทุกคนต่างไปลงทะเบียนในเมืองของตน
โยเซฟได้ออกเดินทางจากเมืองนาซาเร็ธในแคว้นกาลิลีไปยังเมืองของกษัตริย์ดาวิดชื่อเบธเลเฮมในแคว้นยูเดีย เพราะโยเซฟสืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิด ท่านไปลงทะเบียนพร้อมกับพระนางมารีย์ ซึ่งกำลังทรงพระครรภ์ ขณะที่อยู่ที่นั่นก็ถึงกำหนดเวลาที่พระนางมารีย์จะมีพระประสูติกาล พระนางประสูติพระโอรสองค์แรก ทรงใช้ผ้าพันพระวรกายพระกุมารนั้น แล้วทรงวางไว้ในรางหญ้า เนื่องจากไม่มีที่ในห้องพักแรมเลย” (ลูกา 2.1-7 )
ข้อ7 “พระนางประสูติพระโอรสองค์แรก..” เป็นภาพของสาวน้อยพรหมจารี ที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางเพศกับชายใด คลอดลูกชาย ซึ่งเราเชื่อว่าเป็นเรื่องอัศจรรย์ ส่วนขบวนการคลอดคงไม่แตกต่างจากสตรีคนอื่นๆ คือ มีความเจ็บปวดครรภ์เป็นระยะๆ ทุกข์ทรมานมากมายก่อนที่ทารกจะออกมา และเมื่อเด็กคลอดออกมาแล้ว ความเจ็บปวดของมารดาก็หายอย่างปลิดทิ้ง เพราะสายเลือดที่อยู่ในครรภ์ของนางได้ลืมตาดูโลกแล้ว และสำหรับมารดามือใหม่อย่างมารีย์ทารกคนนี้ไม่ใช่ทารกธรรมดา ไม่ใช่จากสายเลือดของมนุษย์ ชาย-หญิง ที่ปฏิสนธิกัน แต่เป็นองค์พระจิตเจ้า ที่ทูตกาเบรียลได้บอกกับมารีย์จะตั้งครรภ์ “ (34) พระนางมารีย์จึงถามทูตสวรรค์ว่า "เหตุการณ์นี้จะเป็นไปได้อย่างไร เพราะข้าพเจ้าตั้งใจจะเป็นพรหมจารี" ( 35) ทูตสวรรค์ตอบว่า "พระจิตเจ้าจะเสด็จลงมาเหนือท่านและพระอานุภาพของพระผู้สูงสุดจะแผ่เงาปกคลุมท่าน เพราะฉะนั้นบุตรที่เกิดมาจะเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ และจะรับนามว่า บุตรของพระเจ้า” (ลก.1.34-35 ) ดังนั้นเมื่อครบกำหนดคลอด ทารกน้อยคนนี้ ก็เกิดในครอบครัวมนุษย์ธรรมดา ถูกคลอดในโรงสัตว์ รางหญ้าคือเปลนอน เขาจึงเป็นมนุษย์ธรรมดา ในสภาพทารกของมนุษย์ ก็ต้องการคนเลี้ยงดูอุ้มชู ให้เติบโต พัฒนาการเหมือน ทารกคนอื่นๆ ทารกคนนี้มีความหิว กระหาย ร้องไห้ ดูดนิ้ว กำมือ คืบ คลาน ตั้งไข่ เดิน ฝึกพูด ต้องการคำปลอบโยน ฯลฯ แน่นอนได้รับการเลี้ยงดูด้วยความรักของพ่อ-แม่ ทารกนี้เกิดในครอบครัวยากจน แต่เชื่อว่า พ่อ-แม่ อย่างโยเซฟและมารีย์ได้เลี้ยงดูสุดความสามารถ ที่ตัวเองสามารถให้กับลูก และคงทนุถนอมอย่างดีเพราะพวกเขารู้อยู่เต็มอกว่า ทารกคนนี้เป็นใคร เขาเป็นเด็กธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เพราะพระเจ้าทรงมีพระประสงค์พิเศษที่ได้ส่งทารกคนนี้มาบังเกิดในโลก ตามคำพยากรณ์ และพระสัญญา
