รวมกระทู้ เมื่อบูเป็นโรคจิต/ อยากฆ่าตัวตาย/ยังเหมือนเดิม/เบื่อ

ปรับทุกข์ หนุนใจ ขอคำภาวนา
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 3:41 pm

เมื่อไม้กี่วันที่ผ่ามา บูพยายามทำอีกแล้ว เฮ้อ..............บางครั้งอยากจะตายให้มันพ้นๆไปซะ
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jira
โพสต์: 213
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ก.ย. 21, 2007 11:21 am

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 3:46 pm

              บูจ๋า  จีเชื่อว่าพระเจ้ารักบูมากค่ะ และทุกคนในนี้ก็รักบูมาก ๆ ด้วยค่ะ  :smiley:
Jeab Agape
~@
โพสต์: 8259
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
ที่อยู่: Bangkok

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 3:58 pm

:+: La BouQueT :+: เขียน: เมื่อไม้กี่วันที่ผ่ามา บูพยายามทำอีกแล้ว เฮ้อ..............บางครั้งอยากจะตายให้มันพ้นๆไปซะ
ถ้าทั้งหมดจริง บู มีปัญหาอย่างแรง

1.บอกคุณพ่อ -คุณแม่  เพราะทั้งคู่จะเสียใจที่สุดถ้าไม่ได้ช่วยลูก เธอคือแก้วตาดวงใจของท่าน


2. ปรึกษา อาจารย์แนะแนว พวกท่าน รัฐบาลจ้างไว้ให้ดูแล เด็กๆ อย่างพวกเราให้มีความสุข และเป็นประชากรที่ดีของประเทศ

3.ปรึกษา บาทหลวง/ พี่ที่หนิดหนม ส่วนตัว ได้พูดได้คุย ได้ภาวนากันจะทำให้เรามีกำลังใจ: emo036 :

4.คำปรึกษาจากกระทู้ ไม่ได้ช่วยอะไรมาก เพราะเป็นสื่อสาร แค่สิ่งที่ตัวเองอยากพูดกันเท่านั้น

5.บูเธอต้องการมืออาชีพ พระเยซูตรัสว่า "คนเจ็บต้องการหมอ" ความเห็นเราที่รู้จักเธอมาตั้งแต่ต้น เธอต้องการ หมอ/ผู้เชี่ยวชาญ และฤทธิ์เดชของพระจิตเจ้า ที่จะทำงานในชีวิตเธอจ้า

6.เราพูดไม่หวาน แต่จริงใจ จริงๆ คร้าบ พ้ม :cheesy:
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 3:59 pm

Jira เขียน:


              บูจ๋า  จีเชื่อว่าพระเจ้ารักบูมากค่ะ และทุกคนในนี้ก็รักบูมาก ๆ ด้วยค่ะ   :smiley:
บูเหมือนจะรู้ว่าทุกคนรักแป็นห่วง แต่ บูไม่รู้สึก..บูไม่รู้สึกถึงความรัก ความอบอุ่น เวลาพ่อแม่กอดบู หรือใครก้อเถอะ บูไม่รู้สึกอะไรเลย มันควรจะรู้สึกอบอุ่นใช่มั้ย

บูยังอยากตายอยู่ลึกๆ ความรู้สึกนั้น บูไม่สามารถทิ้งมันไปได้ เหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งของบู

การทำร้ายตัวเอง บูไม่รู้สึกเจ็บ บูเห็นเลือด บูรู้สึกเฉยๆ นึกอยากให้มันไหลออกมาเยอะๆด้วยซำ จะได้ตายๆไป ไม่เป็นภาระของใครอีกต่อไป

บูเบื่อกับการเสแสร้งว่าตัวเองปกติ ว่าบูโอเค ทั้งๆที่ไม่

แผลเป็นกับการกรีดที่บูเกือบตาย บทเรียนการล้างท้องและการนอนในห้อง ICU  มันไม่ได้ทำให้บูสำนึกเลย..บูแบบ ทำไมบูถึงไม่ตายซักที

ทำไมพระเจ้ายังอยากให้บูอยู่ พระองค์มีแผนอะไรกับบูกันแน่ พระองค์ต้องการอะไร

บูสับสน บุหลงทาง บูไม่รู้จะเดินไปทางไหน...

บูเกลียดตัวเอง คิดว่าชีวิตตัวเองมันไร้ค่า บูจะอยู่ไปทำไม มีใครต้องการบูมั้ย

โลกนี้ไม่สลายไปหรอกถ้าบูตาย...

แน่นอนคงมีคนเสียใจ แต่สักวันนึงเขาต้องทำใจได้

เขาอยากให้บูอยู่เพื่อเขา แต่ถ้าการที่บูอยู่ มันทรมานบู เขาจะว่ายังไง ถ้าบูไม่มีความสุขในชีวิต เขาจะไม่ปล่อยบูไปเชียวเหรอ
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jira
โพสต์: 213
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ก.ย. 21, 2007 11:21 am

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 4:08 pm

        จีก็ไม่เคยถูดแม่กอดหรือว่าพ่อกอดเลยค่ะ เพราะครอบครัวจีไม่ได้แสดงความรักระหว่างกันออกมา แต่จีอาศัยหัวใจ ความรู้สึกว่าพ่อแม่รักเรานะ จริง ๆ นะบู จีไม่เคยถูกพ่อแม่กอดเลย  แล้วที่สำคัญจีอยากให้บูรู้ว่า พระเจ้ารักบูนะ บูเคยรักใคสักคนมั้ย  ถ้าบูเคยรักใครสักคนมาก ๆ จีจะรู้ว่าเวลาที่เราเห็นคนที่เรารักต้องทรมาน ต้องทุกข์ แล้วยิ่งทำร้ายตัวเองน่ะ เราต้องทรมานไปกับเค้าด้วย พระเจ้าก็เหมือนกันนะบู  อย่างพอจีฟังเรื่องบู จียังร้องไห้และเสียใจไปกับบูเลย ทั้ง ๆ จีไม่ได้รู้จักอะไรบูมากมาย จีอยากให้บูเข้มแข็งมีชีวิตต่อไป จีรู้ได้ยังไงว่าไม่มีใครเจ็บปวดเมื่อบูจากโลกนี้ไป  บูรู้ได้ยังไงว่าพวกเค้าไม่รักบู  บูไม่รู้หรอก ถ้าบูรู้นะ บูไม่มีวันทำร้ายพวกเค้าด้วยการทำร้ายตัวเองแบบนี้  ลองพยายามเอาชนะเสียงเรียกร้องดูนะบู  ถ้าบูหนักแน่น  บูชนะได้  ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ  :smiley:
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 7:29 pm

หมอ ยา พ่อแม่ บาทหลวง เพื่อน

บูคุยมาหมดแล้ว กินยาด้วย

มันไม่เห็นได้ผล

นั่งอยู่ตรงนี้บูยังอยากตายเลย ทำไมล่ะ

เพราะบูเบื่อชีวิตนี้เต็มทนละมั้ง บูไม่รู้ทำไม

บูต้องห้ามใจไม่ให้ทำร้ายตัวเองอีก ตอนนี้บูยังห้ามได้

แต่ตอนที่แย่สุดๆ บูคิดอะไรไม่ออกแล้วแหละ แค่ลงมีดไป จบ...

บูพยายามมา 4 ครั้ง บูยังไม่ตาย

คงมีความหมายเป็นนัยๆจากพระเจ้า ว่ายังอยากให้บูอยู่ต่อ

แต่เพื่ออะไรล่ะ

p.s. ขอบคุณมากนะทุกคน พูดจริงๆ
จันทร์ระวี

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 10:50 pm

หนูบูคะ (ขออนุญาตเรียกแบบนี้เพราะวัยใกล้เคียงกับหลานมาก)
ขอ น.บุญองค์อุปถัมภ์ของหนูช่วยอีกแรงหนึ่งดีมั้ยคะ  ท่าน น.มารีย์มักดาเลนา อาจจะเคยผ่านวิกฤตในชีวิตแบบนี้มาแล้วก็ได้ค่ะ  และหนูเองก็บอกว่า "บูพยายามมา 4 ครั้ง บูยังไม่ตาย  คงมีความหมายเป็นนัยๆจากพระเจ้าว่ายังอยากให้บูอยู่ต่อ แต่เพื่ออะไร..."  ถ้าหนูจากไปก่อนแล้วจะหาคำตอบนี้ได้ยังไงล่ะคะ  และที่บอกว่า "หมอ ยา พ่อแม่ บาทหลวง เพื่อน บูคุยมาหมดแล้ว กินยาด้วย  มันไม่เห็นได้ผล..." คิดว่าหนูคงลืมคุยกับพระเยซูกับแม่พระแน่เลย  ลองตั้งใจใหม่อีกทีนะคะ
เอาใจช่วยอยู่ และจะสวดภาวนาให้ทุกวันค่ะ
Jeab Agape
~@
โพสต์: 8259
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
ที่อยู่: Bangkok

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 11:00 pm

หมอ ยา พ่อแม่ บาทหลวง เพื่อน บูคุยมาหมดแล้ว กินยาด้วย
มันไม่เห็นได้ผล นั่งอยู่ตรงนี้บูยังอยากตายเลย ทำไมล่ะ

** เมื่ออาการหนัก อย่างที่ว่า คงใช้เวลา เจี๊ยบรู้จักคนหนึ่ง ตอนนี้อายุ 24 ปี อดีตนักเรียนแข่งโอลิมปิค เขามีอาการบางทีคลุ้มคลั่งอยากฆ่าคนอื่น
เจ้าคิดเจ้าแค้น คิดมาก เครียด ชอบเข้าใจคนอื่นผิด บางช่วงเขาต้องไปอยู่ที่ ศรีธัญญา เมื่ออาการดี ก็ออกมา และเขาจะกินยาตลอด ยาแพงมากด้วย เพราะเขามีปัญหา ที่สมอง เกี่ยวกับสารเคมี ความไบร์ท ของเขา เขาสามารถเรียนทางเน็ต และไปสอบ หรือติวเป็นครั้งคราวที่อังกฤษ ตอนนี้กำลังทำปริญญาเอกอยู่ คนที่รู้จักจะอดทน และให้โอกาสเขาเสมอ ตอนนี้เขาเขียน ภาษา กรีก และฮีบรู ให้นักศึกษา ศาสนศาตร์เรียน เขาช่วยงานเลขาธิการสมาคมพระคริสต์ธรรมแปลงานพระคัมภีร์ เขาเหมาะกับการทำงานค้นคว้า เขียน เขาไม่มีทักษะชีวิตในการคบคนเท่าไหร่ ขี้เบื่อ ชอบวางแผน พ่อ แม่ ของเขาทั้งคู่เป็นหมอฟันเข้าใจ และพยายามสนับสนุนเขาเสมอ  ตอนนี้เขาไปช่วยงานของกระเหรี่ยง ที่ชายแดนด้านกาญจนบุรี  เมื่อเขารู้สึกว่าไม่ไหว เขาจะไปหา พี่ๆ (ศาสนาจารย์ ที่เขานับถือ ) ให้ช่วยฟังความทุกข์ใจ และช่วยภาวนากับเขา  บางทีดึกดื่น เมื่อนอนไม่หลับ ก็จะโทรไปขอคำปรึกษา

ที่เล่ามานี่ เราเห็นว่า พี่คนนี้ยอมที่จะรักษาตัว และจะทำตัวให้เป็นประโยชน์ พอเขาเครียดแค้นใคร เขาจะเกลียดเข้ากระดูก เขากล้าจะคุยเรื่องต่างๆกับ
ที่ปรึกษา เพื่อจะได้แนวทางในการแก้ปัญหา  เขาบอกว่า เขาต้องกินยาตลอดชีวิต.........เขายอมรับสภาพร่างกาย และสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
และ น้อมรับ แนวทางในการแก้ไข เราคิดว่า เขาน่ายกย่อง..........พี่สาวเราเป็นคนหนึ่ง ที่พร้อมจะช่วยเขาเสมอ
เพราะบูเบื่อชีวิตนี้เต็มทนละมั้ง บูไม่รู้ทำไม บูต้องห้ามใจไม่ให้ทำร้ายตัวเองอีก ตอนนี้บูยังห้ามได้


แต่ตอนที่แย่สุดๆ บูคิดอะไรไม่ออกแล้วแหละ แค่ลงมีดไป จบ...บูพยายามมา 4 ครั้ง บูยังไม่ตาย
คงมีความหมายเป็นนัยๆจากพระเจ้า ว่ายังอยากให้บูอยู่ต่อ

** แต่บูจะไม่โชคดีทุกครั้งหรอก สิ่งที่ทำไม่ได้มาจากพระเจ้า มาจากมาร เพราะสิ่งที่มาจากพระเจ้า ต้องเป็นความชื่นชมยินดี ความคิดบวกสร้างสรรค์ ฯลฯ  เมื่อเธอรู้ว่าพระเจ้ายังให้เธออยู่ ควรจะขอบคุณพระองค์ แต่ตั้งต้นรักษาตัวให้หาย เพื่อจะเป็นประโยชน์ ต่อครอบครัว ชุมชน สังคม
และพระศาสนจักร


แต่เพื่ออะไรล่ะ

*** พูดแบบน้ำเน่า ก็เพื่อเธอ และครอบครัว พูดแบบเข้าท่า เพื่อสรรเสริญ พระเจ้า
Dis volentibus

พฤหัสฯ. ม.ค. 31, 2008 11:31 pm

เราอยากจะบอกว่า เเค่ลงมีดไปมันอาจจะไม่จบอย่างที่คิด
บูอย่าปล่อยตัวเองให้มารมันกลั่นเเกล้งได้นะ
พระเจ้าให้โอกาสบูมาหลายๆครั้งเเล้ว เพื่อจุดประสงค์ใดไม่อาจมีผู้ใดทราบ

เเต่พระเจ้าทรงทำเช่นนั้น เรามั่นใจว่าเป็นเพราะพระองค์รักบู
ไม่อยากให้ไปบูไปจมปลักอยู่กับพวกปีศาจ ซึ่งเจตนาของพวกมันคือ ขัดขวางความสุขของบู
บูจึงต้องเเสวงหาพระเป็นเจ้ามากยิ่งขึ้น
เเล้วจะสัมผัสถึงความรักของพระองค์
ถึงมันจะยากเย็น มีอุปสรรค์ ต้องใช้เวลามากพอสมควร เเต่ก็ต้องฟันฝ่าต่อไป...
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

ศุกร์ ก.พ. 01, 2008 3:10 pm

ถูกต้อง ถ้าบูแคร์คนอื่นจริง บูคงไม่ทำร้ายตัวเอง

แต่บางครั้งบูห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ

บู อยู่ท่ามกลางคนอื่นๆรอบข้าง พยายามทำตัวมีความสุข ทั้งๆที่มันไม่

บู........ไม่รู้สึกสดใสเหมือนเมื่อก่อนแล้ว มันเหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้บูเปลี่ยนไป ซึ่งบูไม่รูว่ามันคืออะไร

ตอนนี้บูอ่านข้อความเหล่านั้น บูร้องไห้

แต่ตอนที่บูดาว์นจริงๆ บูไม่รู้สึกอะไรเลยนะ แค่คิดอยากตาย อยากจบๆมันไปซะ

บูพยายามคุยกับพระเจ้า พระแม่ พระเยซู น.มารี แมกดาเลน
แต่บูไม่ได้ยินเสียงตอบจากพวกเขาเลย

ปัญหาจริงๆมันอาจอยู่ที่ว่า บูสูญเสียความเชื่อของบูไป ความเชื่อของบูไม่แกร่งเหมือนเมื่อก่อน
เหมือนบูทำหล่นหายเอาไว้ที่ไหน แล้วยังหาไม่เจอ

บูจะพยายามต่อสู้ต่อไป แต่บูเหนื่อยเหลือเกิน บางครั้งการแก้ปัญหาของบู คือความตาย บูเลือกที่จะหนี บูสู้ไม่ไหวแล้ว

เหนื่อยเต็มทน....มันแค่ไม่ไหวแล้ว ทุกอย่างที่แบกมา มันหนักเหลือเกิน
บูไม่สามารถวางมันลงได้ด้วย บูจะทำยังไงได้บ้างล่ะ
มันไม่มีตัวเลือกให้บูเลย

ทุกคนยืนอยู่ตรงนั้นบอกว่าอยากจะช่วย แต่เขาไม่เข้าใจ เขายืนแล้วก้อพูดๆไป

เคยมีใครคิดบ้างไหมว่า อยากจะทำลายกำแพงที่บูแอบอยู่ และยื่นมือออกมาช่วยบู เป็นจริงเป็นจัง ซักที

ถึงตอนนี้ คงยังละมั้ง บูก้อปีนจากกำแพงออกมาด้วยตัวเองไม่ได้ด้วยซิ.....

แต่ก้อขอบคุณทุกคนมากจริงๆนะคะ สำหรับทุกอย่าง
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jira
โพสต์: 213
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ก.ย. 21, 2007 11:21 am

ศุกร์ ก.พ. 01, 2008 3:33 pm

      บู  ตอนนี้จีก็กำลังเผชิญกับสิ่งที่เค้าเรียกว่าอะไรดี คือจีกำลังพยายามที่จะวางใจในพระเจ้าอย่าสูงสุด จีกำลังต่อสู้เพื่อให้ได้ซึ่งความวางใจในพระเจ้าค่ะ จีรู้ว่าจีกำลังถูกทดลองในความวางใจในพระเจ้า จีขอยกฉากในหนังเรื่อง The Passion of The Christ นะ ฉากในสวนมะกอก ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังหวาดพระทัย แล้วก็มีซาตานมาเกลี่ยกล่อมให้พระองค์ขาดความเชื่อและวางใจในพระเจ้า แต่สิ่งที่พระเยซูทรงกระทำนั้น พระองค์สามารถเอาชระซาตารได้ คำล่อลวงไม่มีประโยชน์เลย ประโยคที่จีอยากให้บูดูนะ I trust in you ที่พระเยซูตรัสนั้น เป็นอะไรที่ไพเราะและสร้างกำลังใจมาก จีก็เจอปัญหาเยอะค่ะ คนที่จีเป็นห่วงมาก ๆ เลย จีไม่รู้ว่าเค้าเป็นยังไง แต่จีวางใจในพระเจ้าค่ะ จีรู้ว่าพระองค์ทรงเมตตา

      เมื่อก่อนจีเคยพยายามจะฆ่าตัวตาย จีทานยาไปเยอะมาก  แต่จีผ่านมันมาได้ค่ะ จีบอกกับพระเจ้าว่า ไม่ว่าจะยังไง จีจะไม่มีวันทำร้ายตัวเอง 
ฆ่าตัวตาย  และจะไม่มีวันเลิกรัก และไม่มีวันเลิกเชื่อในพระองค์ 

      บูสอบติดธรรมศาสตร์ใช่มั้ย อันนี้จีไม่แน่ใจ แต่จีเรียนจบมาจากที่นั่นเหมือนกัน บางทีเมื่อบูเรียนมหาวิทยาลัย  ความคิดหดหู่ของบูอาจเปลี่ยนไป บูลองกลับไปคิดนะคะ ว่า ทำไมบูถึงทำร้ายตัวเอง ทำไมบูถึงไม่มองถึงคนที่เค้าอยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้  แต่เค้าก็อยู่ไม่ได้  พระเจ้าทรงเมตตาให้บูมีชีวิตอยู่ต่อไป พระองค์ทรงมีพระประสงค์บางอย่างที่จะให้บูมีชีวิตอยู่ ทำไมบูถึงไม่พยายามค้นหาล่ะ ว่าคืออะไร  บูไม่ดีใจ้หรอ ถ้าการมีชีวิตอยู่ของบูได้สร้างอะไรมากมายที่มีคุณค่ากับผู้คนบนโลกใบนี้  ใครจะไปรู้พอบูเรียนจบป.ตรี บูอาจจะกลายเป็นคนที่ช่วยเหลือผู้คนที่ทุกข์ยาก คนที่เค้าลำบากกว่าบูอีกมากมาย  ใครจะไปรู้เมื่อถึงเวลานั้น บูอาจจะมีความสุขมาก ๆ กับการช่วยเหลือผู้คน

      บูลองไปคิดดูนะ  ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ  :smiley:
Dis volentibus

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 1:19 am

บูบอกว่า
"เหนื่อยเต็มทน....มันแค่ไม่ไหวแล้ว ทุกอย่างที่แบกมา มันหนักเหลือเกิน
บูไม่สามารถวางมันลงได้ด้วย บูจะทำยังไงได้บ้างล่ะ
มันไม่มีตัวเลือกให้บูเลย"


เราจะบอกว่า
เเบกกางเขนของพระคริสตเจ้าค่ะ
ต้องอดทน
เเละหลังจากนี้ต่อไป ให้บูคิดเสมอว่า ทุกปัญหาที่เราเเบกอยู่ คือการเเบกกางเขนของพระเยซู ถือว่าเเบกเพื่อพระเจ้าก็เเล้วกันค่ะ

จะถามว่า พระเยซูอยากไหม "เเบกกางเขน" พระองค์คงไม่หรอกค่ะ เเต่พระองค์ทำเช่นนั้นเพื่อช่วยมนุย์ให้รอด เพราะอะไร เพราะความ "รัก"
ดังนั้น อีกหลายๆเหตุการณ์ในอนาคต ที่บูต้องเจอ มันอาจจะลำบากมาก... ให้ลองทำกิจการทุกอย่างด้วยความ "รัก"
พระเจ้ารักบู ไม่อยากเห็นบูต้องเจ็บ
ดังนั้น บู ต้องรักพระเจ้า รักสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างด้วย นั่นคือ ตัวของบูเองเเหล่ะ
สู้เพื่อพระ อยู่เพื่อพระ...
Alphonse
โพสต์: 1792
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ส.ค. 23, 2006 10:45 pm
ที่อยู่: Thailand

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 3:34 am

น้องบูครับ
ตอนนี้ก็น่าจะใกล้สอบเสร็จแล้ว
ถ้าน้องบูเอานิติ มธ. ก็น่าจะมีที่เรียนแน่นอนไม่ต้องพะวงกับมหาวิทยาลัย
จนกว่าจะใกล้เปิดเทอมนู่น

พี่เอชแนะนำว่า น้องบูลองหาเวลาไปเข้าเงียบ
ซักสัปดาห์นึงเป็นไงครับ...
พี่ว่าน้องบูลองไปใช้เวลากับพระแบบนั้นดู
อาจจะได้อะไรบ้างก็ได้นะ
::012::
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 8:57 am

เมื่อคืนบูก้ออยากตายอีกแล้ว บูคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ แต่บูก้อไม่ได้ทำร้ายตัวเองนะ

เฮ้อ....บูพยายามอยู่ ปิดเทอมนี้บูสัญญากับพ่อโจ้ว่าจะไปช่วยงานที่วัด มันคงทำให้บูดีขึ้นแหละ

บูเล่นเปียโนนะ แต่ตอนนี้พ่อเอาเปียโนไปให้ลูกพี่ลูกน้องแล้ว ตอนที่บูไม่อยู่ บูเลยไม่มีเปียโนเล่น

บูคงเป็นประเภทสมองซีกซ้ายทำงานมากเว่อร์

บูเอาแล้วนิติมธ.น่ะ ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วเกี่ยวกับมหาลัย

แต่บูก้อยังไม่ค่อยจะดีขึ้น ทำไมล่ะ
Alphonse
โพสต์: 1792
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ส.ค. 23, 2006 10:45 pm
ที่อยู่: Thailand

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 9:49 am

:+: La BouQueT :+: เขียน: เมื่อคืนบูก้ออยากตายอีกแล้ว บูคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ แต่บูก้อไม่ได้ทำร้ายตัวเองนะ

เฮ้อ....บูพยายามอยู่ ปิดเทอมนี้บูสัญญากับพ่อโจ้ว่าจะไปช่วยงานที่วัด มันคงทำให้บูดีขึ้นแหละ

บูเล่นเปียโนนะ แต่ตอนนี้พ่อเอาเปียโนไปให้ลูกพี่ลูกน้องแล้ว ตอนที่บูไม่อยู่ บูเลยไม่มีเปียโนเล่น

บูคงเป็นประเภทสมองซีกซ้ายทำงานมากเว่อร์

บูเอาแล้วนิติมธ.น่ะ ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วเกี่ยวกับมหาลัย

แต่บูก้อยังไม่ค่อยจะดีขึ้น ทำไมล่ะ
งั้นในระหว่างนี้สนใจไปเข้าเงียบป่ะ???

อ้อ...ถ้าสนใจไปใช้เวลากับตัวเอง
15-31 มี.ค.
ศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาคาทอลิคฯ จะไปค่ายอาสาฯ กันที่ดอยจุม

จะลองไปใช้ชีวิตกับตัวเอง + สภาพแวดล้อมใหม่ๆ ที่นั่นก็ได้นะฮะ

คือลองแนะนำเฉยๆ นะ เพราะว่าปกติ
เวลาพี่เครียดๆ สภาพจิตไม่ไหวแล้วแบบ...ทุกอย่างวูบ
พี่ก็จะแพคกระเป๋าออกค่าย หรือไม่ก็ไปกางเต้นนอนคนเดียวที่เขาใหญ่ อะไรทำนองนี้
มันช่วยได้ๆๆๆ

ปล. ค่ายนี้มีพี่นริศ กับพ่อมหาร์ไปด้วยนะครับ
:angel:
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 10:07 am

Regina Rosary เขียน: อีกนิดนะบู

แต่ตอนที่บูดาว์นจริงๆ บูไม่รู้สึกอะไรเลยนะ แค่คิดอยากตาย อยากจบๆมันไปซะ

บูจ๊ะ ตามหลักศาสนาพุทธ คนที่ทำร้ายตัวเองในชาตินี้ ก็จะเป็นบาป และจะมีเรื่องให้ผิดหวัง เสียใจ จนถึงทำร้ายตัวเองอีกในทุกๆชาติ

ส่วนทางศาสนาคริสต์ของเรา การฆ่าตัวตาย เป็นบาปหนัก เพราะถือว่าเป็นการทำลายชีวิต ทำลายสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างน่ะค่ะ

บูคิดแค่ว่าอยากตาย อยากจบๆมันไปซะ ... เราว่ามันจาไม่จบอ่ะซิ  ถ้าอยากจบจริง ต้องเลิกอยากตาย และหันมามองสิ่งสวยงาม สิ่งดีๆในชีวิตเราน่ะ

บูพยายามคุยกับพระเจ้า พระแม่ พระเยซู น.มารี แมกดาเลน
แต่บูไม่ได้ยินเสียงตอบจากพวกเขาเลย


ทำไมบูไม่คิดล่ะคะว่า พระเจ้า พระแม่ พระเยซู น.มารี แมกดาเลน พูดกับบูผ่านทางพวกเราอยู่อ่ะค่ะ

::013:: ::013:: ::013:: 
อาจจริงของพี่ บู...สับสนไปหมดแล้วตอนนี้ เฮ้อ....
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 10:08 am

Regina Rosary เขียน:
:+: La BouQueT :+: เขียน:
บูเอาแล้วนิติมธ.น่ะ ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วเกี่ยวกับมหาลัย

แต่บูก้อยังไม่ค่อยจะดีขึ้น ทำไมล่ะ
นั่นซิ ทำไมล่ะ 
บูไม่รู้จริงๆนะ : xemo023 :
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 10:09 am

necromancer เขียน:
:+: La BouQueT :+: เขียน: เมื่อคืนบูก้ออยากตายอีกแล้ว บูคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ แต่บูก้อไม่ได้ทำร้ายตัวเองนะ

เฮ้อ....บูพยายามอยู่ ปิดเทอมนี้บูสัญญากับพ่อโจ้ว่าจะไปช่วยงานที่วัด มันคงทำให้บูดีขึ้นแหละ

บูเล่นเปียโนนะ แต่ตอนนี้พ่อเอาเปียโนไปให้ลูกพี่ลูกน้องแล้ว ตอนที่บูไม่อยู่ บูเลยไม่มีเปียโนเล่น

บูคงเป็นประเภทสมองซีกซ้ายทำงานมากเว่อร์

บูเอาแล้วนิติมธ.น่ะ ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วเกี่ยวกับมหาลัย

แต่บูก้อยังไม่ค่อยจะดีขึ้น ทำไมล่ะ
งั้นในระหว่างนี้สนใจไปเข้าเงียบป่ะ???

อ้อ...ถ้าสนใจไปใช้เวลากับตัวเอง
15-31 มี.ค.
ศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาคาทอลิคฯ จะไปค่ายอาสาฯ กันที่ดอยจุม

จะลองไปใช้ชีวิตกับตัวเอง + สภาพแวดล้อมใหม่ๆ ที่นั่นก็ได้นะฮะ

คือลองแนะนำเฉยๆ นะ เพราะว่าปกติ
เวลาพี่เครียดๆ สภาพจิตไม่ไหวแล้วแบบ...ทุกอย่างวูบ
พี่ก็จะแพคกระเป๋าออกค่าย หรือไม่ก็ไปกางเต้นนอนคนเดียวที่เขาใหญ่ อะไรทำนองนี้
มันช่วยได้ๆๆๆ

ปล. ค่ายนี้มีพี่นริศ กับพ่อมหาร์ไปด้วยนะครับ
:angel:
สอบเอ็นท์เสร็จพ่อแม่จะส่งบูกลับไปเดนมาร์ก ช่วงนั้นคงไม่ได้อ่าค่ะ แต่ขอบคุณนะค่ะที่แนะนำ
Alphonse
โพสต์: 1792
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ส.ค. 23, 2006 10:45 pm
ที่อยู่: Thailand

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 10:26 am

:+: La BouQueT :+: เขียน:
necromancer เขียน:
:+: La BouQueT :+: เขียน: เมื่อคืนบูก้ออยากตายอีกแล้ว บูคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ แต่บูก้อไม่ได้ทำร้ายตัวเองนะ

เฮ้อ....บูพยายามอยู่ ปิดเทอมนี้บูสัญญากับพ่อโจ้ว่าจะไปช่วยงานที่วัด มันคงทำให้บูดีขึ้นแหละ

บูเล่นเปียโนนะ แต่ตอนนี้พ่อเอาเปียโนไปให้ลูกพี่ลูกน้องแล้ว ตอนที่บูไม่อยู่ บูเลยไม่มีเปียโนเล่น

บูคงเป็นประเภทสมองซีกซ้ายทำงานมากเว่อร์

บูเอาแล้วนิติมธ.น่ะ ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วเกี่ยวกับมหาลัย

แต่บูก้อยังไม่ค่อยจะดีขึ้น ทำไมล่ะ
งั้นในระหว่างนี้สนใจไปเข้าเงียบป่ะ???

อ้อ...ถ้าสนใจไปใช้เวลากับตัวเอง
15-31 มี.ค.
ศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาคาทอลิคฯ จะไปค่ายอาสาฯ กันที่ดอยจุม

จะลองไปใช้ชีวิตกับตัวเอง + สภาพแวดล้อมใหม่ๆ ที่นั่นก็ได้นะฮะ

คือลองแนะนำเฉยๆ นะ เพราะว่าปกติ
เวลาพี่เครียดๆ สภาพจิตไม่ไหวแล้วแบบ...ทุกอย่างวูบ
พี่ก็จะแพคกระเป๋าออกค่าย หรือไม่ก็ไปกางเต้นนอนคนเดียวที่เขาใหญ่ อะไรทำนองนี้
มันช่วยได้ๆๆๆ

ปล. ค่ายนี้มีพี่นริศ กับพ่อมหาร์ไปด้วยนะครับ
:angel:
สอบเอ็นท์เสร็จพ่อแม่จะส่งบูกลับไปเดนมาร์ก ช่วงนั้นคงไม่ได้อ่าค่ะ แต่ขอบคุณนะค่ะที่แนะนำ
เราอยู่ส่วนไหนของเดนมาร์กน่ะครับ
พี่ชอบโดนไล่ไปอยู่แถวๆชานโคเปนฯ เพราะญาติอยู่แถวนั้นเยอะ
ถ้าไม่ตกสองตัวเทอมที่ผ่านมาน่าจะได้เจอกันที่นั่น  ::008::
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

เสาร์ ก.พ. 02, 2008 12:38 pm

I live on Fyn island. Near Nyborg town.
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 9:55 am

โอเค บูพยายามฆ่าตัวตายอีกแล้ว

โดยการกินยานอนหลับเข้าไป 12 เม็ด แถมกรีดข้อมือตัวเองอีกบางๆ 2 ครั้ง

นิมันับรวมทั้งหมดแล้วก้อ 5 ครั้งแล้วนะ

บูยังไม่ตาย....

บูรู้มันผิดแต่...ตอนนั้นอารมณ์มันพาไป บูดาว์นมากและอยากตายแบบสุดๆ
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:01 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
taiyo
โพสต์: 658
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ เม.ย. 22, 2006 12:01 am

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:28 am

บูครับ บูลองทิ้งความคิดทั้งหมดทิ้งไป ทำให้สมองมันโล่งหน่อย แล้วบูลองนั่งคิดเงียบๆ แบบใจเย็นๆดู ลองหาสาเหตุให้ได้สิครับ ว่าทำไมถึงอยากตาย แล้วลองมาเล่าให้ฟังหน่อยครับ (จะว่าไป ผมก็เป็นแบบนั้นแหละ แต่ไม่หนักเหมือนบู)
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:34 am

บูก้อพยายามคิดอยู่ว่าทำไม แต่บูไม่สามารถคิดออกได้

บางครั้งมันอาจเป็นเพียงอารมณ์...ไม่รู้สิค่ะ ตอนนี้บูสับสนเหลือเกิน
taiyo
โพสต์: 658
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ เม.ย. 22, 2006 12:01 am

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:40 am

:+: La BouQueT :+: เขียน: บูก้อพยายามคิดอยู่ว่าทำไม แต่บูไม่สามารถคิดออกได้

บางครั้งมันอาจเป็นเพียงอารมณ์...ไม่รู้สิค่ะ ตอนนี้บูสับสนเหลือเกิน
บูครับ ทุกอย่างมันต้องมีสาเหตุนะครับ ของผม ผมก็เคยคิดว่าเป็นเพียงแค่อารมณ์ เคยคิดว่า ตัวเองไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร เพื่อใคร เหมือนไม่มีใครต้องการ เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ผมยังเคยคิดว่า ตัวตนของผมเอง ได้หายไปจากโลกนี้แล้ว แต่ลองมาคิดดูอีกทีแล้ว(หลายตลบเลยล่ะ) อารมณ์ความคิดที่ผมมีในตอนนั้น มันมาจากสาเหตุหลายสาเหตุ รวมถึงปัญหาทางบ้านผมด้วย และแนวความคิดของผม+กับความอ่อนไหวของอารมณ์ตัวเองอีก
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:42 am

อาจจะเป็นเพราะความเครียดต่างๆที่กลับมาอีกครั้ง การสอบทั้งหลาย อ้อ หลายเรื่องอ่ะค่ะ ครอบครัวบ้าง เฮ้อ...
taiyo
โพสต์: 658
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ เม.ย. 22, 2006 12:01 am

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:46 am

บูครับ บูเคยคิดว่าโลกนี้มันเฮงซวยใช่ฮะปะ แบบว่า อยู่แบบนี้ ที่ๆแบบนี้ ตายไปซะดีกว่า เคยคิดแบบนี้บ้างปะครับ
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:48 am

เคยค่ะ

คิอว่าตัวเองมันไร้ค่า จะอยู่ไปทำไม
taiyo
โพสต์: 658
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ เม.ย. 22, 2006 12:01 am

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:54 am

บูลองบอกความรู้สึกทั้งหมดมาหน่อยสิครับ ว่ามีอะไรบ้าง ตอนนี้รู้สึกยังไง รูสึกเหงา ว้าเหว่ ........ บอกมาให้หมดหน่อยสิครับ
taiyo
โพสต์: 658
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ เม.ย. 22, 2006 12:01 am

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 10:59 am

บูครับ ขอถามหน่อยนะครับ เวลาพบเจอเรื่องบางเรื่องเนี่ย บูจะมีความรู้สึกที่แบบว่ารุนแรงในความสึกนึกคิด ทำให้รู้สึกเจ็บลึกๆในจิตใจ บ้างไหม เหมือนกับว่า โลกนี้ไม่น่าอยู่เอาซะเลย
Maria Magdalena
โพสต์: 1946
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
ที่อยู่: On this earth obviously

จันทร์ ก.พ. 04, 2008 11:00 am

ตอนนี้บูรู้สุกเบื่อ เซ็ง ง่วงนอน และก้อเหนื่อยด้วย
บูคิดว่าทำไมต้องมารร.วันนี้ ทั้งๆที่บูไม่อยากมา
บูเพิ่งพยายามฆ่าตวตายมาเมื่อวานนะ
อยากจะให้บูไปรร.อีกเหรอ

บูดหนื่อยเต็มทนกับการเสแสร้งว่าปกติดี ถ้ามารร.บูต้องทำอย่างนั้น
บูไม่ไหวแล้วนะ...แผลที่ข้อมือที่ต้องคอยแอบหรือโกหก เมื่อโดนถาม

เรื่องมันยาวเยอะมาก ไหนจะเรื่องสอบเอ็น สอบปลายภาค ที่ยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือเลย
แต่บูไม่อยากอ่านแล้ว บุหนื่อย มีความรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้พักเลย อ่านสอบตรงเสร็จ ก้อมีสอบๆๆๆๆ

บูเลยไม่ไหวแล้ว กับทุกๆเรื่อง ตอนนี้
ตอบกลับโพส