ฉันไม่มีศรัทธาพอเหรอ?

[In the name of father]

ฟังเพลงสบายๆก็ได้ครับ ไม่งั้นก็หาหนังตลกๆมานั่งดู

ผ่อนคลายเข้าไว้นะครับ   

ปล.เป็นไปได้ช่วงนี้อย่าเดินเข้าครัวแล้วกัน 

[francisco xavier]

ความเชื่อคือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้ เป็นความรู้สึกมั่นใจว่าสิ่งที่ยังไม่ได้เห็นนั้นมีจริง
หากเราถามว่าพระเจ้าอยู่ไหนพระองค์ทิ้งเราไปแล้วหรือ ก็เท่ากับเราบอกว่า โลกนี้ไม่มีพระเจ้า
การสถิตอยู่กับเราของพระเจ้า ไม่ใช่วัดด้วยความรู้สึก หากแต่เป็นความจริงที่เราต้องรับรู้ ไม่ว่าเราจะรู้สึกยังไงครับ
การที่คุณบูพยายามทำอัตนิบาตกรรม แล้วรอดมาได้ ได้เห็นตะวัน ได้เห็นสิ่งสร้างต่าง ๆ ใหม่อีกครั้ง นั่นน่าจะพิสูจน์ได้แล้วว่าพระองค์ทรงมีพระประสงค์ให้คุณบูอยู่ในโลกนี้ต่อไป
จะถามว่าพระองค์ต้องการอะไรนั้น มีคนตอบได้อยู่สองคน คือ พระเป็นเจ้า กับตัวคุณบูเอง
การแสวงหาพระประสงค์บางครั้งต้องอาศัยการลองผิดลองถูก ไม่มีใครบอกสูตรที่แน่นอนตายตัวได้หรอกครับ
แม้กระทั่งบรรดานักบุญในอดีต  ท่านก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกนี้กันทุกคน แต่ท่านเหล่านั้นไม่ได้หนีความทุกข์ยาก แต่อดทนต่อสู้กับความทุกข์ยากเหล่านั้น จนในที่สุด ท่านก็ได้รับมงกุฏแห่งชีวิต
ความรู้สึกว่างเปล่าทางจิตวิญญาณเกิดขึ้นได้ทุกคนครับ แต่เราเลือกได้ว่าเราจะหนีหรือจะต่อสู้กับความรู้สึกเหล่านั้น ถ้าเราหนีเราอาจจะพ้นจากความรู้สึกนั้น แต่ชีวิตที่สูญสิ้นไปมีอะไรทิ้งไว้เบื้องหลังครับ นอกจากความเจ็บปวดของคนที่ยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าเราสู้ มีอีกหลายคนพร้อมที่จะสู้ไปกับเรา และในที่สุด เราจะมองเห็นคุณค่าของเราเอง
ความทุกข์ยากเป็นเรื่องธรรมดาของโลก แม้แต่พระคริสตเจ้าที่เข้าใจพระประสงค์ของพระบิดาอย่างแจ่มแจ้ง  ยังต้องทนทุกข์กับความขัดแย้งในใจอย่างแสนสาหัสในสวนเกทเสมนี
แล้วเราที่เป็นมนุษย์ธรรมดาเล่า จะพ้นเรื่องทุกข์ยากได้อย่างไร แต่เรามีความหวัง เราได้เห็นพระคริสตเจ้าผู้เป็นมนุษย์แท้ผ่านพ้นสิ่งที่ยากลำบากที่สุดของมนุษย์คือความตายอย่างทนทุกข์ทรมานแล้วกลับเป็นขึ้นมาอย่างรุ่งโรจน์ นี่คือหัวใจของความเชื่อคริสตชน คือพระคริสตเจ้าผู้เป็นพระเจ้าแท้และมนุษย์แท้ พระองค์ได้ชนะความตายแล้ว และโดยพระองค์นั่นแหละ เราทุกคนที่เชื่อก็จะได้รับชัยชนะนั้นด้วย
นั่นคือความหวังของคริสตชนทุกยุคทุกสมัย
โดยความหวังนี้เราจึงไม่ถามอีกว่า พระองค์ต้องการอะไรจากฉัน แต่ถามว่า ฉันจะทำอะไรเพื่อที่ฉันจะสมกับสิ่งที่ฉันได้รับจากพระเป็นเจ้า
อยากจะให้คุณบูได้เห้นความจริงที่ว่า คนที่ได้รับความทุกข์ทรมานที่สุดในโลกคือ พระคริสตเจ้า แต่พระองค์ได้ผ่านพ้นทุกสิ่งอย่างผู้มีชัย และพระองค์พร้อมเสมอที่จะช่วยเราทุกคนให้ผ่านพ้นความยากลำบากต่าง ๆ ในโลกนี้อย่างผู้มีชัยพร้อมกับพระองค์
จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิดคุณบู เพื่อเราจะมีส่วนในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระคริสตเจ้าร่วมกัน
ขอพระเจ้าอวยพรครับ

[Pry-Kaew]

เอาละนะ เริ่มตั้งแต่ต้นเลย บางคนคงพอทราบเรื่องบูอยู่แล้ว

บ้านบูเป็นพุทธ ไม่มีใครนับถือศาสนาอื่นเลย
ตอนอยู่ประถมบูอยูที่รร เซนต์ฟรัง เมืองทอง เป็นรร คาทอลิก
ตอนนั้นบูไม่รู้เรื่องอะไร เรียกว่า ไม่ได้สนใจอะไร เกี่ยวกับพระเจ้าเลยมากกว่า
บูรู้แค่การสวดตอนเช้า เย็น ก่อนทานข้าว ร้องเพลง ละครวันคริสต์มาส พวกนั้น

บ้านพี่ก็เป็นพุทธหมดเลย(ทั้งตระกูล) เคยสร้างวัด สร้างวิหาร ศาลาการเปรียญ ส่งพระสงฆ์ไปเรียนอินเดีย จนจบด็อกเตอร์ก็หลายคน บางคนในครอบครัว(เคย)อยากให้บวชเป็นพระภิกษุิ และหลวงพี่ที่วัด(พุทธ)ชวนยิก ยิก ยิก ให้บวชเป็นพระ(แต่Ku จะเข้าบ้านเณร และไปเข้าเงียบ เคยเป็นเรื่องทะเลาะักันรุนแรงมาก) แถมป้า และน้า บางคนก็เป็นคริสเตียน(ไม่ขอเอ่ยชื่อคริสตจักรก็แล้วกันนะ) ที่คิดว่าการเป็นคริสตัึงเป็นการเชื่อพระเจ้าที่ผิดทาง ก็เคยทะเลาะกันเรื่องนี้เหมือนกัน น้ิองบูคิดว่า พี่ทนได้อย่างไร พี่ไม่หนักกว่าบูหรือ

ตอนประถมโรงเรียนวัชรวุธ  ส่วน ปวช.โรงเรียนขนส่งทหารบก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการสร้างความเชื่อเลยสักนิด รู้แค่ ซ้ายหัน ขวาหัน หน้าเดิน มึงโดนกูซ่อมแน่ไอ้แว่น(ชื่อตอนสมัียเรียน รร.ทหาร) พี่ไม่หนักกว่าน้องบูหรือครับ

มีต่อ

[Pry-Kaew]

บูกลับมารู้จักพระเจ้าตอนแรกตอนขึ้นม ต้น
ตอนที่บุอยู่ม สาม บูเจอ crisis อย่างหนักที่รร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน หรือเรื่องเพื่อน โดยเฉพาะเรื่องเพื่อน
บูโดนเพื่อนๆที่เคยคบกันแบน ด้วยเหตุผลที่งี่เง่า
จากนั้นมาก้อกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนอยู่ซักพักนึง

พี่รู้จักพระเจ้าจากถังขยะครับ เพราะมีนักเรียนบางคน รับพระคัมภีร์ขององค์กรกีเดียน(แล้วไม่อ่าน) คาดว่าเลยนำมาทึ้งในถังขยะ ตอนแรกพี่เห็นมันเป็นหนังสือสภาพดี เลยหยิบมาอ่าน ก็รู้สึกชอบในความรักที่ Uncondition ของพระมาก แต่ไม่เคยโดนเพื่อนแบนนะ(อ้างสมัย ปวช.) เพียงแต่เราคงไม่เถื่อนพอที่จะทำบางกิจกรรมกับเขาได้ เรากลายเป็นผู้มีฉายาว่า " ติ๋มและเรียบร้อยที่สุดในโรงเรียน" สมัยก่อนพี่ยังกินเหล้าไม่เก่ง และสูบบุหรี่ไม่จัด รวมทั้งดีกรีความเถื่อนยังไม่เพียงพอต่อการเข้ากลุ่มเพื่อน ดังนั้นพี่จึงค่อนข้างห่างเหินในกลุ่มเพื่อนร่วมสถาบันพอสมควร แต่ก็อยู่ได้เพราะชอบในหลายอย่างของสังคมตรงนั้น พี่ไม่้เจอหนักกว่าบูหรือ

มีต่อ

[Pry-Kaew]

แล้วอยู่ดีๆ ช่วงนั้นบูก้อนึกอยากจะไปโบสถ์ขึ้นมา ไม่รู้สิ
บูเริ่มหาพระคัมภีร์มาอ่าน และ บูก้อตัดสินใจเชื่อในพระเจ้า
ขอให้พระองค์ช่วยบูด้วย

และพระองค์ก้อช่วย จริงๆ
เหมือนฝัน คนที่บูไม่เคยคุยด้วยก่อนเข้ามา และกลายเป็นเพื่อนสนิทของบู
เหตุการณ์ทุกอย่างเกียวกับเพื่อนเก่าก้อดีขึ้น

บูแฮปปี้ที่มีพระองค์
แต่ มันไม่ง่ายอย่างนั้น

ส่วนพี่เอง มาจริงๆจังๆหาวัด(คาทอลิก)เข้าตอนอยู่มหาวิทยาลัย เพราะเริ่มมีระบบอินเตอร์เนต ทำให้การหาข้อมูลต่างๆง่ายขึ้น จึงตัดสินใจติดต่อเอง หาวัดเอง คุยกับบาทหลวงเอง
โดยไม่มีใคร(ทั้งสิ้น)ให้ความช่วยเหลือ ลุยเองตลอด

อ้อ ส่วนเรื่องเพื่อน จากพอปรับตัวเข้าสังคมเพื่อน รสนิยม และวิญญาณแบบเด็ก ปวช.ได้แล้ว พอไปมหาลัย มีปัญหาอีก
1.ผมชอบฟังแนวเพื่อชีวิต และคันทรี รวมทั้งโฟลต์ซอง แต่พวกเด็กมหาลัย ดันผ่าชอบแด็นส์ ไปเที่ยวกันไม่ได้อีก(ฝืนแล้ว ไม่ได้จริงๆ คนมันเกิดมาคนละเส้นทางจริงๆ)
2.สุราผมชอบดื่มพวกแสงทิพย์ และข้าวต้มโต้รุ่งริมถนน แต่พวกเด็กมหาลัย ดันผ่าชอบผับ เธค และเปิดแบล็ก หรือชีวาสกัน (ฝืินอีกแล้ว ไปด้วยกันไม่ได้อีก)
3.กิจกรรมเด็กมหา่ลัย ชอบไปไดร์กอลฟ์ แต่งรถ(เก๋ง)ซิ่ง แตผม่พวกชอบกิจกรรมยิงปืน เดินป่า ฝึกทหาร(ฝึกทบทวนของ รด.) แม่งก็ไปกันไม่ได้อีก
4.สาวมหาลัย มีแต่ผอม แห้ง นมเล็ก กระโพกเล็ก ไม่อวบ ผอมเกิน ผมชอบอวบ นมทะลัก สะโพกดินระเบิด ผมเป็นเด็กมหาลัย(เพียงไม่กี่คน)ที่ต้องกลับไปจีบพวกสาวพาญิชน์ ปวช. ปวส. เพราะเป็นแนวๆเอ็กซ์ๆที่ผมชอบ(หน้าไม่เน้น เอาหุ่นเป็นหลัก)
5.ฯลฯอีกมากมาย ไม่อยากพูดถึง

ถามจริงเหอะ สถานการณ์พี่กับเพื่อนฝูง มันดีขึ้นหรือยัง ตอนกลับใจเชื่อพระเจ้า น้องบูต้องเจอแบบพี่ไหม

มีต่ออีก

[Pry-Kaew]

พ่อของบู แอนตี้มาก เมื่อบอกเขาว่าเราจะเป็นคริสต์
พ่อโมโหมาก และพ่อก้อเป็นโรคหัวใจ

ทุกครั้งที่จะไปวัด ต้องแอบไปตอนพ่อไม่อยู่
เพราะขอทีไร พ่อไม่เคยให้ และก้อทะเลาะกันทุกที

บูไม่เข้าใจพ่อ ทั้งๆที่ตัวเขาเองก้อจบรร โปรเทสแตน
เขาก้อรู้จักพระเจ้า และศาสนาคริสต์ดีนิ

ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนิดหน่อย ตอนบูจะไปเดนมาร์ก
บูยอมรับว่านิคือจุดวิกฤตของศรัทธาบู

สมัยพี่กลับใจเชื่อพระใหม่ๆ ที่บ้านรับไม่ได้เลย ทำอย่างกับว่าพี่ไปฆ่าคนตายต้องติดคุกเสียแบบนั้น อันนี้เรื่องมันยาวมากกกกกก ไม่อยากจะูพูดถึง เอาเป็นว่าชีวิตพี่ไม่ว่าตอนนี้ หรือตอนไหน เข้าวัดพุทธ มากกว่าเข้าวัดคริสต์เสียอีก แถมหลวงพี่(บางคน)ก็ชวนยิก ยิก ยิก ตลอดให้บวชเป็นพระภิกษุ ทั้งที่พี่กลับอยากจะเข้าเงียบ(ตั้งแต่ล้างบาปมา ยังไม่ได้ไปเข้าเงียบและแสวงบุญเลย) น้องบูต้องมาเจอแบบพี่ไหม ทุกคนในเว็บนี้ มีบุญได้ทำกิจกรรมในวัด และไปเข้าเงียบ ในทางกลับกันพี่ยังไม่เคยเลย สาหัสไหมล่ะ ท่านผู้ชม

มีต่อ ยังไม่จบ

[Pry-Kaew]

ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนิดหน่อย ตอนบูจะไปเดนมาร์ก
บูยอมรับว่านิคือจุดวิกฤตของศรัทธาบู

เหตุการณ์เริ่มหัวKuayลงเรื่อยๆ เมื่อพี่ไปเมกา เพราะที่บ้านบอกว่าพี่ว่าจะให้ไปเรียนภาษาเท่านั้น แต่พอจริงๆ ฝากฝังญาติที่นู้น ให้เราแต่งงานกับฝรั่ง(ในบริษัทเขา) ซึ่งมีลูกติด และคิดว่าเรารวย(พี่ไม่มีเงินแม้แต่ค่าเทอม) แถมไอ้นั้นก็ด่าพี่สารพัด ว่าไอ้Heay ไอ้ปัญญาอ่อน น้ำหน้าอย่างมึงหรือ และฯลฯ โดยพ่อและแม่เราให้การสนับสนุนด้วย

พอแยกไม่อยู่ร่วมโลกกับไอ้นั้น มาหางานทำเอง ส่งเสียตัวเอง ก็แค่พออยู่ได้ แต่.........วัดไม่ได้เป็นที่พึ่ง มีการเหยียดผิวอย่างรุนแรง ไปวัด พี่ต้องทำไปก่อนออกจากบ้าน เพื่อเตรียมใจในการโดนดูถูก และเหยียยหยามทางสายตา    น้องบูว่าพี่เจอหนักไปหรือเปล่า


มีต่อ

[Pry-Kaew]

ตอนกลับมาเมืองไทย บุเจอกัยความเครียดอย่างหนัก
เพราะกลับมาไม่ได้ซ้ำชั้น จะต้องตามงานทั้งหมด ไหนจะสอบเอนท์อีก
ต้องกลับมาอ่านหนังสือสอบตรง นิติ ธรรมศาสตร์แทบตาย

ตอนกลับมาเมืองไทย พี่ก็อายุสามสิบกว่าแล้ว สมัครสอบบางที ก็อายุเกิน ถึงบางตำแหน่งพอลงได้ แต่เราไม่มีเงิน ไม่มีเส้น ต้องอาศัยหัวใจและวิญญาณอย่างเดียว

ต่อครับ

[Pry-Kaew]

แม้บูจะไม่ได่ใกล้ชิดกับพระเจ้าเหมือนก่อน แต่พระองค์ก้อยังไม่ทิ้งบูไป
ช่วงเวลาที่นั้น บูได้รู้จักกับบาทหลวง ท่านหนึ่งที่วัด
และต้องขอบอกว่าเพราะท่าน บูถึงยังมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้

กลับมาพี่ใกล้พระเจ้ามากกว่าเดิม เพราะวัดคาทอลิกไทย ทุกคนเท่ากันหมด ไม่มีการแบ่งรอบมิซซา(แบ่งชนชาติและสีผิว) ทุกคนคือลูกของพระ และเป็นพีน้องกัน นี้แหละ คริสตังที่แท้จริง

มีต่ออีก

[Pry-Kaew]

บูรู้สึกว่าศรัทธาบูมัน เหลือน้อยลงทุกที
บูพยายามสวด ภาวนา ไปวัด
แต่มันก้อ ยังไม่ค่อยดีขึ้น
บูไม่มีศรัทธาเหมือนก่อน

บูถามคุณพ่อว่าทำไม
ท่านยิ้มและตอบกลับมาว่า เพราะตอนนี้เธอป่วยอยู่

จริงเหรอ
ทำไมบูถึงไม่รู้สึกว่าพระเจ้าอยู่กับบู เหมือนก่อน
ทำไมบูเชื่อไม่ได้เหมือนก่อน
นิบูกลายเป็นคนนอกศาสนาไปแล้วเหรอ

คือนิคือทุกอย่าง ที่บุเคยต่อสู้กับทางบ้านมา
เพื่อไปวัด เพื่อพระเจ้า
ตอนนี้เพราะบูป่วย ทุกคนแบบตามใจ อยากได้อะไรก้อได้
ตอนนี้บูไม่ต้องสู้แล้ว แต่บูกลับ
บูกลับไม่รู้สึกถึงพระองค์เหมือนก่อน

และฝันร้ายพวกนั้นก้อตามมาหลอกหลอน

บูไม่เคยมีความสุขอีกเลย หลังจากที่ป่วย
ทุกคนเอาแต่ยื่นพูดว่า มันต้องใช้เวลาๆ
แต่พวกเขาไม่เคยทำอะไร

และบูจะผ่านมันไปได้อย่างไร

ทุกคนพูดว่าพระเจ้าอยู่กับบูเสมอ แต่บูกลับไม่รู้สึกถึงพระองค์ ทำไม
บางครั้งบูสงสัยว่า พระองค์ยังนับบูเป็นลูกอยู่รึป่าว
หลังจากทุกอย่างที่บูทำ

ขนาดพ่อแท้ๆของบูยังพูดออกมาครั้งนึง ว่า ถ้าอยากตายนัก ก้อปล่อยไปตายซะ

และพระองค์จะปล่อยบูไปไหม

สุึดท้าย พี่พบว่าศรัทธายังเหมือนเดิม แต่บางอย่างมันไม่Make Senseและไปกันไม่ได้กับโลกความเป็นจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับบางสังคม บางสถานะการณ์ ใจไม่ลุย ใจไม่สู้
จนตรอกและสิ้นชีพทันที ต้องตาแทนตา ฟันแทนฟัน ชีิวิตแทนชีวิต แบบที่พระเจ้าทรงให้โมเสสที่เขาชีนายมากกว่า

บางสังคม และคนบางระดับ ความเกรงใจจะเกิดเพื่อสร้างความกลัวข่ม และพูดกันด้วยเหตุผล จะเกิดเมื่อเรามีอำนาจ(ใดๆ)เหนือกว่า ให้ความรักไป นอกจากไม่เห็นค่าแล้ว มันยังข่มเราจนวันตาย เจอมากับตัวตั้งแต่ก่อนไป ระหว่างไป และกลับมา เจ้านายแก่แล้ว ลูกจ้างมันไม่มีความเกรงใจหรอก ต้องบทพระเดช เพราะพระคุณใช้ไม่ได้(ลองแล้ว) โมเสสหากไม่เอาจริง ไม่เด็ดขาด และใจแข็ง คงไม่ได้ออกมาจากความเป็นทาสในแผ่นดินอียิปต์ และเข้าสู่แผ่นดินคานาอัน ใช่ไหม

เรื่องไอ้ที่น้องบูจะกรีดข้อมือฆ่าตัวตาย แต่พี่กลับมาความคิดอยากกระทืบคน ดักยิง วางเพลิง วางระเบิดแสวงเครื่อง จับคนมานั่งยางมากกว่านะ เพราะรู้สึกว่า โลกนี้ มันเป็นลักษณะใครเข้มแข็ง แข็งแกร่ง จึงอยู่ได้ หากเราไม่มีผลประโยชน์ มันก็ไม่มาอยู่ ไม่มาคบเราหรอก ไม่ได้อยู่กันด้วยความรัก มันอยู่กับเรา เพราะมันไม่มีที่ไปเท่านั้นเอง หาใช่ความรักไม่ พออ่อน พอให้ความเมตตา ก็กลายเป็นว่าเราอ่อน เราหยวน เจอมาหมดแล้ว น้องบูเอ๋ย

[Immanuel (MichaelPaul)]

มีเพลงๆนึงให้น้องบู ซึ่งน้องอาจจะเคยฟังแล้ว(มั้ง) แต่พี่ว่ามันให้ข้อคิดที่ดีมากๆ

คืนอันเป็นนิรันดร์ (รักแห่งสยาม)

เหมือนว่าเราจะมองไม่เห็นหนทางใด ตกอยู่ในความมืดบอดตกอยู่ในห้วงใจที่อ่อนไหว
เหมือนจะเป็นกลางคืนอันยาวนานที่ฟ้าไม่มีแสงใด มองไปรอบกายหัวใจก็พลันหวาดกลัว
** ว่าเหตุใดคืนอันยาวนานไม่ผ่านไปเสียที จากนี้จะมีหนทางอื่นอีกไหม
    แต่อย่างไรก็ตามยังมีตะวันจะฉายในวันต่อไป แต่ไม่รู้ต้องรอเมื่อไหร่ หรือใจเราคงจะอยู่กับคืนอันเป็นนิรันดร์
เมื่อทุกข์ในวันเมื่อวานคืนกลับมาหาใจอันอ่อนแอ เหตุที่ใจแพ้เพราะเราต่างหากที่แพ้ใจความทุกข์จึงเป็นกลางคืนอันยาวนาน แล้วมันจะผ่านไป ตราบใดเวลายังหมุนผ่านความทุกข์จะผ่านเพราะไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์
วันคืนต้องผ่านนั่นคือเวลาอันเป็นนิรันดร์

[Maria Magdalena]

ขอบคุณนะค่ะทุกคน

บูตัดสินใจอยู่นานเมื่อคืน สุดท้ายก้อไม่ได้ทำ ซึ่งก้อดีแล้วแหละ บูบอกกับตัวเองว่าสัญญากับพระองค์แล้วไมใช้เหรอว่าจะไม่ทำอีก

ชีวิตบูมันไม่ได้ลำบากเลย เรียกว่าดีมากด้วยซ้ำ มีคนอื่นที่ทุกข์กว่าเรามากมาย แต่ทำไมบูถึงอยากจะถึงชีวิตที่แสนดีอย่างนี้ ไปหาสิ่งที่บูไม่รู้ว่าคืออะไรในเบื้องหน้าละ

บูสับสน ถามตัวเองว่ายังมีศรัทธาอยู่รึป่าว คำตอบคือมีซิ ไม่งั้นบูคงไม่สวดภาวนาอยู่ทุกวัน
แล้วพระเจ้าทิ้งบูไปหรือป่าว ไม่หรอก ไม่งั้น พระองค์คงไม่ประทานพวกพี่ๆน้องๆทุกคนในบอร์ดนี้มาให้บูหรอก

รู้สึก เหมือนตัวเองเป็นเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น ต้องการใครซักคนปลอบโยนอยู่ตลอดเวลา พระองค์อาจจะกำลังปลอบบูอยู่ แต่บูไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง

บูรู้สึกว่าไม่มีใครรักเราเลย ซึ่งมันคงไม่จริง แต่เวลาที่บูดาว์นมากๆ บูไม่สามารถคิดอย่างนี้ได้

ดูตัวอย่างที่นี้ซิ ทุกคนเป็นใคร บูเคยพบรึป่าว ทำไมเขาถึงเป็นห่วงเราขนาดนี้

แม้บางครั้งครอบครัวของเราเองยังไม่แสดงออกมาขนาดนี้เลย ทำให้บูรู้สึกไม่ปลอดภัย เหมือนไม่มีใครรัก สนใจ เพราะพวกเขาเลือกที่จะไม่แสดงออก

ที่นีเป็นเหมือนบ้านที่อบอุ่นสำหรับบู ที่อยากจะพูดอะไรก้อได้ เป็นตัวของตัวเองเต็มที่ ยังมีคนที่รักและห่วงใยอยู่

ตรงกันข้ามกับที่บ้านจริงๆ ที่บูไม่รู้สึก เพราะพวกเขาไม่ยอมแสดงออก บางครั้งบูนึกสงสับ ว่าเขาแคร์บูมั้ย
หรือตราบใดที่บูไปรร ทุกวัน ได้เกรดดีๆ กลับมาบ้าน พยายามยิ้มแย้ม แจ่มใส พวกเขาคงไม่นึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

บางครั้งมันยากที่จะแสดงออกว่าเราต้องการความช่วยเหลือ พ่อกับแม่ไม่เคยรู้หรอกว่าบูเป็นยังไง เขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำ เวลาบูพยายามฆ่าตัวตาย ถ้าบูไม่บอกเขา
ถ้าบูไม่บอกว่าป่วย เขาก้อจะไม่มีวันรู้

บางครั้งนึกอยากจะหนีไปให้ไกลๆ แต่บูไม่มีที่ไปนิหน่า อยากไปไหนก้อได้

มานึกๆดูแล้ว ตัวเองก้อเป็นคนเย็นชาเหมือนกันนะ หรือว่าเพราะบูป่วยมันจึงทำให้บูกลายเป็นคนเย็นชา
บูไม่อยากจะรับรู้ความทุกข์ของคนอื่น เลย ไม่ บูอยากจะตะโกนออกมา นิมันยังไม่พออีกเหรอ ยิ่งพอรู้ว่าคนอื่นทุกข์ ใจมันก้อยิ่งเจ็บ บูเลยเลือกที่จะไม่รับรู้เรื่องคนอื่น เพราะการทำอย่างนั้น มันทำให้บูเครียดเข้าไปใหญ่

บูเห็นแก่ตัวหรือป่าวเหรอ คงใช่ แค่ทำยังไงก้อได้ ที่จะไม่เจ็บมากไปกว่านี้

หรือว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้ บูคิดไปเอง ถ้าคิดไปเองละก้อ เห็นทีจะต้องย้ายไปอยู่รพ บ้า จริงๆแล้ว

การรักษาด้วยยา ทุกคนรอบข้างมองว่าดี แต่จริงๆแล้วเขารู้มั้ย ว่ามันไม่ใช่ เมื่อบูพยายามบอกเขาก้อไม่สนใจ
ที่ดูว่าดีขึ้น นั่นเพราะบูแค่แกล้งทำไป เท่านั้นเอง แค่ไม่อยากให้คนรอบข้างเป็นกังวล

ถ้าทางบูจะเป็นโรคขิตขนาดหนักนะเนี่ย

ขอโทษที่พล่ามเยอะ แต่ว่า มันแค่มีเรื่องในใจที่อยากจะระบายออกมา เท่านั้นเอง

[In the name of father]

มีกำลังใจที่จะมีชีวิตต่อไปเถอะครับ

"ตายน่ะเรื่องกล้วยๆ" โชะเดียวก็ลงนรกแล้วครับ(กรณีฆ่าตัวตายอ่ะนะ)

ชีวิตเรายังไงมันก็ต้องมีปัญหาล่ะครอบครัวล่ะครับ โดยเฉพาะปัญหาครอบครัวแบบพี่นี่.....ลำบากใจสุดๆ

แต่ต่อให้ครอบครัวเราไม่แคร์เราได้แค่ไหน อย่าลืมนะครับ.....ว่าพ่อแม่และพี่น้องจริงๆของพี่บูยังอยู่ที่นี่....


เราร่วมสายเลือดกันในนามของพระคริสต์......อย่าให้มันเสียเปล่านะครับพี่

ขอพระเจ้าคุ้มครองครับ 

[Maria Magdalena]

ชีวิตที่ไร้ค่าเช่นนี้ พระองค์ก้อไม่ยอมปล่อยไป ทำไม
ปล่อยบูไปซะเถอะ อยู่ไปก้อทรมานป่าวๆ

เกลียดตัวเองที่สุด ที่เป็นแบบนี้

เกลียดมาก

เกลียด

คนอย่างเรานะ มันจะอยู่ไปเพื่ออะไร

ตายไปซะยังดีกว่า อยู่ไปก้อไม่มีประโยชน์ รกโลกป่าวๆน่ะ

desperate mode..............

[ignatius]

ชีวิตที่ไร้ค่าเช่นนี้ พระองค์ก้อไม่ยอมปล่อยไป ทำไม
ปล่อยบูไปซะเถอะ อยู่ไปก้อทรมานป่าวๆ

เกลียดตัวเองที่สุด ที่เป็นแบบนี้

เกลียดมาก

เกลียด

คนอย่างเรานะ มันจะอยู่ไปเพื่ออะไร



ตายไปซะยังดีกว่า อยู่ไปก้อไม่มีประโยชน์ รกโลกป่าวๆน่ะ

desperate mode..............

น้องบูที่น่ารัก

อยู่ไปเพื่ออะไร ?
น้องบูต้องอยู่ต่อไป เพื่อ วันข้างหน้า ถ้ามีใครที่น้องบูบังเอิญได้รู้จัก และเป็นอย่างน้องในขณะนี้

น้องบูจะได้บอกเค้าว่า พระองค์รักเค้า รักพวกเรา
จนถึงขนาดพระองค์ยอมตรึงตายบนไม้กางเขนเพื่อพวกเรา

น้องบูเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวแสนสุข และเราเป็นสมาชิกในครอบครัวเดียวกัน
วันนั้น น้องบูจะพูด จะเขียน จะรู้สึก เป็นห่วง เหมือนกับที่ พี่ๆเพื่อนๆน้องๆ
ทุกคนใน เว็บนี้ มีให้กับน้องบูเสมอ

พี่เองเพิ่งเข้าเว็บนี้ได้ไม่นาน แต่พี่กลับรู้สึกว่า พี่มีคนที่พร้อมให้ทุกสิ่งที่พี่ขาด
ความรัก ความห่วงใยในชีวิตจิต ความคิด ความเชื่อของเรา
ไม่เพียงแต่สุขภาพ แต่ รวมถึง จิตวิญญาณของเราด้วย
ไม่ง่ายเลย ที่จะค้นพบ เพื่อนดีๆอย่างนี้

น้องบู ถ้าอยากระบาย ก็ได้ อะไรก็ได้ ดีแล้วอย่าเก็บไว้คนเดียว ปล่อยความคิดออกมา
ทุกคนยินดี พี่เชื่อว่าทุกคนรอให้น้องบูหัวเราะ และยิ้มอย่างความสุขใจ
และภูมิใจที่น้องเป็นลูกที่ดีของพระองค์

ทุกคนพยายามที่จะเป็น ลูกที่ดีของพระ
เราพยายามทำในทุกวิถีทาง
มีอุปสรรคมากมาย แต่ละคนมีไม่เหมือนกัน
บางครั้งพี่ว่าของพี่หนัก พอไปฟังปัญหาของเพื่อน โอโห้...พี่จอดเลย
พี่เริ่มรู้ว่า ไม่มีใครเหมือนใคร ทุกคนแตกต่างกัน
แต่ที่...เราเหมือนกัน คือ เราต้องการเป็นคนดี เป็นลูกพระที่ดี
                            เราต้องการมีความสุข มีคนเข้าใจเรา ฟังเราบ้าง อยู่เป็นเพื่อนกับเราบ้าง
บางครั้งเราไม่อยากงี่เง่า แต่บังเอิญ สถานการณ์เป็นใจ พี่ก็เลยงี่เง่าซะเอง ถึงกระนั้น...ก็มีคนเข้าใจ
ทุกคนก็เป็น เคยเป็น

ไว้เจอกันในคำภาวนานะคะ
รักและห่วงใยมาในความรักของพระคริสตเจ้า

[In the name of father]

ชีวิตที่ไร้ค่าเช่นนี้ พระองค์ก้อไม่ยอมปล่อยไป ทำไม

เพราะพระเจ้ารักพี่ไงครับ

พระองค์ยังไม่อยากให้พี่ตาย พระองค์ถึงได้พูดกับพี่ ผ่านทางทุกๆคนในบอร์ดนี้ไงครับ

คืนนี้ผมจะอธิษฐานให้เช่นเดิม ขอพี่เข้มแข็งไว้นะครับ

[Dis volentibus]

บูขา...อันนี้เราจะบอกตรงๆไม่อ้อมค้อมเเล้วนะคะ คือ

ชีวิตที่ไร้ค่าเช่นนี้ พระองค์ก้อไม่ยอมปล่อยไป ทำไม
ปล่อยบูไปซะเถอะ อยู่ไปก้อทรมานป่าวๆ

อันนี้บูก็รู้อยู่เเล้วหนิคะ ว่าพระไม่ยอมปล่อยบูไป ก็เเสดงว่าพระมีเเผนการบางอย่างสำหรับบู
(อันนี้หลายคนบอก หลายครั้งเเล้ว เเต่ไม่เป็นไรเราจะบอกอีกที)

เราว่าบูน้อมรับนําพระทัยของพระเจ้าดีกว่านะคะ
สำหรับพระเจ้า ไม่ว่าจะเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ หรือทาส คุณค่าของการเป็นมนุษย์ในสายพระเนตรของพระเจ้า ก็เท่ากัน
ดังนั้นที่บูบอกว่า "บูไม่มีค่า บูไม่มีค่า" เราอยากจะทราบว่า บูเอาไปเทียบกับอะไร?? เอาอะไรมาวัด?? (เเละเเน่นอน ไม่เป็นเซตในวิชาคณิตศาสตร์)

ถ้าเรายึดพระเจ้าเป็นหลัก เราก็จะค้นพบว่า "มนุษย์ทุกคนมีค่าเท่ากัน "

เกลียดตัวเองที่สุด ที่เป็นแบบนี้

เกลียดมาก

เกลียด

ตอนนี้เราถือว่า ตัวเราเองเป็นศัตรูของตัวเราเองเเล้วนะคะ??
ดังนั้น เข้าทาง "รักศัตรู"
ก็ พยายามฝืนใจรักตัวเองไปดีกว่าค่ะ

คนอย่างเรานะ มันจะอยู่ไปเพื่ออะไร
ตายไปซะยังดีกว่า อยู่ไปก้อไม่มีประโยชน์ รกโลกป่าวๆน่ะ

บูเอ๊ยยยยยยยยยย
ขนาดโลก ที่เต็มไปด้วยบาปยั่วเยี๊ยยั่วเยี๊ย เรายังคิดว่าไม่คู่ควรกับมันเลย (รกโลก)
เเล้วสวรรค์ล่ะ? (รกสวรรค์) เเล้วนรก? (รกนรก) เเล้วไฟชำระ (รกไฟชำระ)

ถ้าเราคิดว่าตัวเราไร้ประโยชน์ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เราก็จะไร้ประโยชน์...ตายไปก็ไร้ประโยชน์
สู้อยู่อย่างมีประโยชน์ดีกว่า....จริงๆนะ

ถึงมีคนว่าบูป่วย เราเชื่อว่าบูไม่ได้ป่วย...

ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ

[Akira]

มีคำพูดนึงอยากจะฝากไว้ "ความทุกข์ที่เกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน"

[Maria Magdalena]

ทุกคนดีกะบูมากเลย ขอบคุณนะค่ะ

ทำยังไงบูถึงจะรู้สึกดีกะตัวเองได้บ้างนะ

บูพยายามสวด ภาวนา แต่ มันอาจต้องใช้เวลา ไม่รู้สินะ

ใช่ เหตุผลที่บูยังมีชีวิตอยู่ เพราะพระองค์ยังมีแผนการสำหรับบู แต่บางครั้งบูสงสัยว่าแผนนั้นมันคืออะไรน่ะ

เฮ้อ สับสน 

[Pry-Kaew]

ทุกคนดีกะบูมากเลย ขอบคุณนะค่ะ

ทำยังไงบูถึงจะรู้สึกดีกะตัวเองได้บ้างนะ

บูพยายามสวด ภาวนา แต่ มันอาจต้องใช้เวลา ไม่รู้สินะ

ใช่ เหตุผลที่บูยังมีชีวิตอยู่ เพราะพระองค์ยังมีแผนการสำหรับบู แต่บางครั้งบูสงสัยว่าแผนนั้นมันคืออะไรน่ะ

เฮ้อ สับสน 

กราบเรียนน้องบูครับ เราต้องคิดว่าเรามีค่าสิครับ อย่างน้อยน้องบูก็เป็นสิ่งที่มีค่าของครอบครัว มีค่าของสังคม และเป็นเยาวชนที่มีค่าของประเทศชาตินะครับ น้องบูเกิดในครอบครัวมีฐานะการเงินสูง(อย่างน้อยสูงกว่าพี่แน่นอน มีเงินไปนอก โดยไม่ต้องลำบาก) การศึกษาดี ดูจากภาษอังกฤษก็รู้แล้ว และ............น้องบู ก็เป็นพี่น้องทีรักของทุกคนในบอรด์นิวมานาเสมอนะครับ ยกตัวอย่าง หากพี่ไม่เป็นห่วงน้องบู พี่แก้วก็อดตาหลับ ขับตานอน ตอบกระทู้(ยาวเหยียดหลายอัน)แก่น้องบูหรือครับ พี่น้องท่านอื่นก็ทำในลักษณะเดียวกันเพื่อหนุนใจน้องบู

น้องบูครับ ถึงแม้ว่าไม่มีใครมองเห็นค่าของเรา เราก็ควรมองเห็นคุณค่าของตัวเราเองก่อนนะครับ เราต้องสร้างด้วยตัวเราเองก่อน ก่อนจะได้รับจากคนอื่น เมื่อเรามีความรู้สึกว่าเรามีคุณค่าแล้ว ความมั่นใจในตัวเองก็จะตาม และเมื่อมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น จะทำสิ่งใด ความสำเร็จในสิ่งต่างๆก็สูงครับ เพราะเรามีกำลังใจที่ฟันผ่าไปได้

ขอพระอวยพรน้องบูนะครับ

ปล.น้องบูอายุเท่าไหร่ครับ อ้อ....รอบอกเกิน34-35ขึ้นไปหรือเปล่าครับ หากอยู่ในระหว่างนั้น(หรือมากกว่านั้น)พี่ขอสมัครเป็นแฟนนะครับ รับรองน้องบูจะไม่คิดฆ่าตัวตายอีกต่อไป เพราะชีวิตน้องบู จะมีพี่คอยชี้แนะแนวทาง และให้กำลังใจ รวมทั้งพี่จะเพิ่มหลายกิจกรรม ให้น้องบูเจอแต่ความสนุก ความมันส์ และสิ่งที่น้องบูไม่คิดว่าโลกนี้จะช่างแสนสุขขนาดนี้มาก่อน อันนี้ไม่ได้ว่าไม่สุภาพนะครับ แค่ชี้แนะแนวทางสู่สวรรค์ให้(ได้พี่แก้วเป็นแฟน โชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ขอบอก)

[Dis volentibus]

ถ้าวางใจ ก็จะไม่สับสน

สวดภาวนาต้องใช้เวลา บูไม่รู้ไม่เป็นไร เเต่ตอนนี้ต้องรู้เเล้ว เพราะเรากำลังบอกอยู่
บูต้องใช้เวลากับพระมากขึ้นในการสวด ภาวนา จะได้ใกล้ชิดพระเข้าไปอีกเสตปนึง

เป็นกำลังใจเสมอนะจ๊ะ
พระอวยพรค่ะ

[Dis volentibus]

ปล.อ้อ....รอบอกเกิน34-35ขึ้นไปหรือเปล่าครับ หากอยู่ในระหว่างนั้น(หรือมากกว่านั้น)พี่ขอสมัครเป็นแฟนนะครับ รับรองน้องบูจะไม่คิดฆ่าตัวตายอีกต่อไป เพราะชีวิตน้องบู จะมีพี่คอยชี้แนะแนวทาง และให้กำลังใจ รวมทั้งพี่จะเพิ่มหลายกิจกรรม ให้น้องบูเจอแต่ความสนุก ความมันส์ และสิ่งที่น้องบูไม่คิดว่าโลกนี้จะช่างแสนสุขขนาดนี้มาก่อน อันนี้ไม่ได้ว่าไม่สุภาพนะครับ แค่ชี้แนะแนวทางสู่สวรรค์ให้(ได้พี่แก้วเป็นแฟน โชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ขอบอก)

จะดีหรอคะ?

[Pry-Kaew]

ปล.อ้อ....รอบอกเกิน34-35ขึ้นไปหรือเปล่าครับ หากอยู่ในระหว่างนั้น(หรือมากกว่านั้น)พี่ขอสมัครเป็นแฟนนะครับ รับรองน้องบูจะไม่คิดฆ่าตัวตายอีกต่อไป เพราะชีวิตน้องบู จะมีพี่คอยชี้แนะแนวทาง และให้กำลังใจ รวมทั้งพี่จะเพิ่มหลายกิจกรรม ให้น้องบูเจอแต่ความสนุก ความมันส์ และสิ่งที่น้องบูไม่คิดว่าโลกนี้จะช่างแสนสุขขนาดนี้มาก่อน อันนี้ไม่ได้ว่าไม่สุภาพนะครับ แค่ชี้แนะแนวทางสู่สวรรค์ให้(ได้พี่แก้วเป็นแฟน โชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ขอบอก)

จะดีหรอคะ?

มาถึงขั้นนี้แล้ว จะช่วยคนไม่ให้ฆ่าตัวตาย ตัวเองจะต้องเสียหน้า เสียเครดิต แถมโดนด่าจากพี่น้องในบอรด์ คงต้องยอมแล้วล่ะครับ กลัวแต่ว่าผม จะอยู่กับน้องบูไม่ได้มากกว่า เนื่องจากดูแล้ว หนักพอสมควร หรือไม่ก็ ไปๆมาๆ พี่แก้วอยากฆ่าตัวตายเองหลังเป็นแฟนน้องบู ไม่รู้เหมือนกันนะครับ

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

[Elizabeth]

ปล.อ้อ....รอบอกเกิน34-35ขึ้นไปหรือเปล่าครับ หากอยู่ในระหว่างนั้น(หรือมากกว่านั้น)พี่ขอสมัครเป็นแฟนนะครับ รับรองน้องบูจะไม่คิดฆ่าตัวตายอีกต่อไป เพราะชีวิตน้องบู จะมีพี่คอยชี้แนะแนวทาง และให้กำลังใจ รวมทั้งพี่จะเพิ่มหลายกิจกรรม ให้น้องบูเจอแต่ความสนุก ความมันส์ และสิ่งที่น้องบูไม่คิดว่าโลกนี้จะช่างแสนสุขขนาดนี้มาก่อน อันนี้ไม่ได้ว่าไม่สุภาพนะครับ แค่ชี้แนะแนวทางสู่สวรรค์ให้(ได้พี่แก้วเป็นแฟน โชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ขอบอก)

จะดีหรอคะ? อ้าว ขำกันไปตลกทะลึ่งวันละนิดจิตแจ่มใส น้องบูยิ้มออกบ้างรึยังจ๊ะ อย่าเครียดนะพี่ๆในบอร์ดทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอนะ สู้ สู้ จ้า

มาถึงขั้นนี้แล้ว จะช่วยคนไม่ให้ฆ่าตัวตาย ตัวเองจะต้องเสียหน้า เสียเครดิต แถมโดนด่าจากพี่น้องในบอรด์ คงต้องยอมแล้วล่ะครับ กลัวแต่ว่าผม จะอยู่กับน้องบูไม่ได้มากกว่า เนื่องจากดูแล้ว หนักพอสมควร หรือไม่ก็ ไปๆมาๆ พี่แก้วอยากฆ่าตัวตายเองหลังเป็นแฟนน้องบู ไม่รู้เหมือนกันนะครับ

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

[Elizabeth]

อ้าว ขำกันไปตลกทะลึ่งวันละนิดจิตแจ่มใส น้องบูยิ้มออกบ้างรึยังจ๊ะ อย่าเครียดนะพี่ๆในบอร์ดทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอนะ สู้ สู้ จ้า

[Maria Magdalena]

อ้าว เฮฮา ไม่รู้สินะ คิกๆ

ขอบคุณที่อุตส่าห์ทำให้ขำ กลับบ้านมากำลังเซ็งๆ อ่าน แล้วก้อขำๆดี

ปล พี่แก้ว บูอายุสิบเจ็ดเองนะ เหอะๆๆ

[In the name of father]

อ้าว เฮฮา ไม่รู้สินะ คิกๆ

ขอบคุณที่อุตส่าห์ทำให้ขำ กลับบ้านมากำลังเซ็งๆ อ่าน แล้วก้อขำๆดี

ปล พี่แก้ว บูอายุสิบเจ็ดเองนะ เหอะๆๆ

เป็นพี่ผมปีเดียวเอง  (พึ่งรู้!! เห็นทักษะภาษาปะกิดนึกว่า 20,30 ขึ้น!!!)

ท่านพี่มีชีวิตอยู่ต่อไปน่ะดีแล้วครับ  :laugh: (อย่างน้อยพี่น้องในบอร์ดก็ห่วงพี่ล่ะ) แต่พูดภาษาอังกฤษได้ขนาดนั้น ดีจังเยย  (อังกฤษผมได้กล้อมแกล้มเอง )

[Pry-Kaew]

อ้าว เฮฮา ไม่รู้สินะ คิกๆ

ขอบคุณที่อุตส่าห์ทำให้ขำ กลับบ้านมากำลังเซ็งๆ อ่าน แล้วก้อขำๆดี

ปล พี่แก้ว บูอายุสิบเจ็ดเองนะ เหอะๆๆ

ไม่เป็นไรหรอกครับน้องบู เด็กสมัยนี้โตเร็ว ยกตัวอย่าง พี่กลับมาจากเมืองนอก เจอเยาวชนคนหนึ่ง(วัดรังสิต) ก่อนพี่ไปเมืองนอก ยังเด็กๆอยู่เลย กลับมาโตเป็นสาว(แถมหุ่นเซ็กซี่แบบพี่แก้วชอบ รูปร่างดี ผิวขาวจั๋ว หน้าตาน่ารัก อายุเพียงสิบห้า) ไอ้เรากะจีบทำเป็นแฟนสักหน่อย แม่เขาก็เห็นเราชอบไปกระล้อกระลิ่ง แทะโลมกับลูกสาวเขา เลยส่งไปซัมเมอร์ที่เมืองนอกเสียซิบ ทำพี่แก้วเสียแผนจีบสาวเลย(เศร้า)

ดังนั้นพี่จึงมั่นใจว่า น้องบู คงไม่เด็กเกินไปสำหรับพี่แน่นอน หาก

1.ผิวขาวจั๋ว น่ารัก
2.รูปร่างดี อวบนิดๆ มีเยอะหน่อยๆ(เข้าใจนะครับ) คงประเสริฐไม่น้อย
3.ไปไหนมาไหนกับพี่แก้ว ให้ใส่รองเท้าส้นสูง เพราะผู้หญิงสาวๆใส่ส้นสูงแล้ว จะดูเซ็กซี่ และได้เหมือนนางฟ้า
4.กระโปรงสั้น และกางเกงมินิแพน ต้องใส่ตลอด
5.เสื้อต้องรัดมากที่สุด ไม่ว่าจะเสื้อยืด เสื้อเชิ้ต

แค่นี้น้องบูก็เป็นแฟนพี่แก้วได้แล้วครับ กลัวแต่พี่อยากจะฆ่าตัวตายอีก เพื่อหนีอารมณ์อันรุนแรงของน้องบูมากกว่า

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม



สไตล์พี่แก้วชอบ หากมองให้เห็นภาพ ต้องไปดูพวกสาวเชียร์เบียร์ไฮเนเก้น(ยี่ห้ออื่นสวยไม่เท่า) และพวกสาวเชียร์เหล้า(ต้องจอหน์นี้วอลก์เกอร์ และเหล้าเมคเกอเกอร์) ชอบและโดนใจพี่แก้ว มากกว่าดาวมหาลัย พริตติ้มอเตอร์โชว์ และนางสาวไทยอีก(ชิดซ้ายไปเลย เมื่อเทียบกับสาวเชียร์เบียร์ ต้องไฮเนเก้น)เข้าใจนะครับ

[Lord Kan Warrock]

ก็ต้องอย่าคิดว่าไม่มีพระเจ้าอยู่ แล้วก็อย่าคิดว่าเราไม่ศรัทธาพอ พอยิ่งคิดมันก็จะยิ่งคิดหนักขึ้นหนักขึ้น แม้กระทั่งที่คุณบูกำลังอ่านอยู่นี่ ก็อย่าคิดเรื่องที่ กำลังอ่านไปในทางแง่ร้าย เพราะยิ่งคิด มันจะยิ่งคิดหนักขึ้น จงมีศรัทธาในพระเจ้า เป็นพอแล้วครับ สำหรับผม

[~KaThaRoS~]

ปล.อ้อ....รอบอกเกิน34-35ขึ้นไปหรือเปล่าครับ หากอยู่ในระหว่างนั้น(หรือมากกว่านั้น)พี่ขอสมัครเป็นแฟนนะครับ รับรองน้องบูจะไม่คิดฆ่าตัวตายอีกต่อไป เพราะชีวิตน้องบู จะมีพี่คอยชี้แนะแนวทาง และให้กำลังใจ รวมทั้งพี่จะเพิ่มหลายกิจกรรม ให้น้องบูเจอแต่ความสนุก ความมันส์ และสิ่งที่น้องบูไม่คิดว่าโลกนี้จะช่างแสนสุขขนาดนี้มาก่อน อันนี้ไม่ได้ว่าไม่สุภาพนะครับ แค่ชี้แนะแนวทางสู่สวรรค์ให้(ได้พี่แก้วเป็นแฟน โชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ขอบอก)

จะดีหรอคะ?

เหอๆ กลัวว่าน้องเค้าจะรีบชิ่งด่วนไปเลยซิพี่แก้ว เหอๆ..น่ากลัว


ดังนั้นพี่จึงมั่นใจว่า น้องบู คงไม่เด็กเกินไปสำหรับพี่แน่นอน หาก

1.ผิวขาวจั๋ว น่ารัก ขาวไม่สม่ำเสมออ่ะ ตากแดดไปทะเลมามันกระดำกระด่าง
2.รูปร่างดี อวบนิดๆ มีเยอะหน่อยๆ(เข้าใจนะครับ) คงประเสริฐไม่น้อย เหอๆ ไม่จัดว่าดี ออกจากอวบระยะอันตราย
3.ไปไหนมาไหนกับพี่แก้ว ให้ใส่รองเท้าส้นสูง เพราะผู้หญิงสาวๆใส่ส้นสูงแล้ว จะดูเซ็กซี่ และได้เหมือนนางฟ้า เป็นเรื่องที่โหร้ายสำหรับผู้หญิงมาก สโลแกนของผู้หญิงคือ อยากสวยต้องอดทน แต่นู๋รี่ไม่อดทน เลยสสวยในแบบตัวของตัวเอง ที่มีแค่ไอ้คุณแฟนเรารับได้คนเดียวพอ

4.กระโปรงสั้น และกางเกงมินิแพน ต้องใส่ตลอดโดนแบนสั่งห้ามใส่เด็ดขาด แบบว่าสงสารคนมอง เหตุเพราะว่าหวงแฟนออกนอกหน้า

5.เสื้อต้องรัดมากที่สุด ไม่ว่าจะเสื้อยืด เสื้อเชิ้ตแต่แฟนนู๋สั่งห้ามเด็ดขาด เสื้อผ้าต้องตัวใหญ่ๆ ห้ามบาง ห้ามโป้ ห้ามโชว์อาราย อย่างที่วันนี้เห็นถ้าใรไปอัสสัมวันนี้จะเห็นรี่ใส่เสื้อกล้ามแขนกว้างๆคอปาดลึกตอนเช้า แต่พอเลิกมิสซาก็จะเห็นรี่ใส่เสื้อยืดธรรมดาสีจมปู เพราะมันไล่เค้าไปเปลี่ยนนั่นเอง
เหตุเพราะว่า เราเป็นแฟนเค้า เค้าไม่อยากให้เราแต่งตัวโป๊ อารายแบบนั้น อยากทะนุทะนอมคุณแฟน ไม่อยากให้ผู้ชายอื่นมอง เก็บไว้มองคนเดียวพอ อารายประมานนั้น  เพราะฉะนั้น สาวๆคนไหนจะหาแฟน อย่าทำตามที่สเป็คพี่พลายนะค่ะ
ถ้าเค้าจะรักเราก็ต้องรักในตัวตนที่เราเป็นของเรา ไม่ใช่ให้ใครมาแต่งเติมจนความเป็นตัวเราหายไป