บทความเนื่องในวันสมโภชนักบุญทั้งหลาย

[Viridian]

"นักบุญ"

ชายผู้หนึ่ง มีความศรัทธาเคร่งครัดจนแม้แต่เทวดายังชื่นชมที่ได้เห็นเขา  แต่แม้จะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนั้น เขากับไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ เขาก็เพียงแค่ทำงานแต่ละวันที่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น  แผ่ความดีของเขาในวิธีที่เหมือนดอกไม้แผ่กลิ่นหอมและความงดงามของมันออกไปโดยที่มันก็ไม่รู้ตัว

ความศักดิ์สิทธิ์ของเขาอยู่ตรงนี้ คือ เขาลืมอดีตของคน และมองดูแต่ละคนอย่างที่แต่ละคนเป็นในขณะนี้ และเขามองบุคคลโพ้นภาพที่เห็นทะลุเข้าไปยังแก่นของความเป็นบุคคลของเขา ณ ที่ซึ่งบุคคลบริสุทธิ์ ปราศจากตำหนิ และไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ว่าตนทำอะไร ดังนั้น เขาจึงรักและให้อภัยแก่ทุกคนที่เขาพบ และก็ไม่เห็นว่าสิ่งที่เขาทำนี้พิเศษอะไร เพราะมันเป็นเพียงผลของท่าทีที่เขามองบุคคลเท่านั้น วันหนึ่ง เทวดากล่าวกับเขาว่า 

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

นักบุญคือคนบาปที่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนบาป

[Isolation]

วันนี้ นั่งฟังพระธรรม ที่วัด พ่อบอกว่า นักบุญคือผู้ปฎิเสธ ต้องหัดปฏิเสธให้เป็น    :cheesy:

[Viridian]

ถ้าถามว่านักบุญคือใคร? ทำไมถึงได้เป็นนักบุญ?
บังเอิญได้อ่านอ่านบทความชิ้นหนึ่งที่ลงไว้ในเวบไซด์ของวัดเซนต์หลุยส์ เขียนเกี่ยวกับนักบุญไว้ดีมากเลยค่ะ...

"ความยิ่งใหญ่ของบรรดานักบุญก็คือการเป็นคนธรรมดาสามัญมีความอ่อนแอ ความต้องการกิเลสตัณหาเหมือนกับพวกเรา แต่พวกท่านได้ต่อสู้ด้วยความพยายามสุดความสามารถและได้ชัยชนะ พวกท่านเป็นเหมือนกับนักวิ่งเมื่อลงสนามแข่งขันก็วิ่งสุดกำลังจนถึงเส้นชัย"

ขอยกมาอีกสักตอน...

"จะเป็นอะไรก็แล้วแต่

[Batholomew]

ขอบใจจ้า