☆เด็กที่พระเจ้าทรงใช้11---ยอมตายแต่ไม่ยอมทำบาป ☆

[Holy]

นักบุญดอมินิก ซาวีโอ



เมื่อนักบุญดอมินิก ซาวีโอ ได้จากเราไปพบพระเจ้าในสวรรค์แล้วนั้น บิดาของท่านได้เขียนถึงคุณพ่อบอสโก ว่าดังนี้ “ผมขอแจ้งข่าวที่แสนเศร้าที่สูญเสียลูกไป ดอมินิกบุตรชายที่รักของผมและศิษย์ของท่าน ในเย็นของวันที่ 9 มีนาคม ได้จากเราไปหาพระเป็นเจ้าหลังจากที่ได้รับศีลศักดิ์สิทธ์แล้ว"

ขณะที่เขาเขียนบันทึกนี้ บิดาของดอมินิกอายุได้ 42 ปี ยังจำได้ว่าชีวประวัติสั้นของบุตรชายสุดที่รักของตน มารดาที่ชื่อว่า บรีจีดา ได้ให้กำเนิดดอมินิกในวันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 1842 ที่กีเอรีและในวันเดียวกันนั้นเองดอมินิกได้รับศีลล้างบาป

ในบ้านหลังน้อยที่ยากจนมาก บิดาของเขาซึ่งเป็นช่างเหล็ก มารดามีอาชีพเป็นช่างตัดเย็บ รูปร่างสูง มีบุคลิกที่ละเอียดอ่อนและสวยงาม ที่สามารถอบรมให้บุตรชายของตนบรรลุความศักดิ์สิทธิ์ได้ในที่สุด การอบรมนี้จะสามารถช่วยเขาให้พัฒนาเติบโตขึ้นจนกลับกลายเป็นชุดที่สวยงามหรือน่าเกลียดก็ได้

ในเดือนพฤศจิกายน ปี 1843 ขณะนั้นดอมินิกอายุได้ 20 เดือน คาร์โลและบรีจีดา ได้ย้ายบ้านไปที่มูริอัลโด ส่วนหนึ่งของคัสเตลนูโอโว ไม่ไกลจากเบกกี เนินเขาที่ซึ่งครอบครัวของคุณพ่อบอสโกอาศัยอยู่ พวกเขาอาศัยอยู่ในห้องเล็กๆ ในชนบท ที่นั่นไรมอนโดและมาเรียได้เกิดมา น้องสาว 2 สองคนแรกของดอมินิกและน้องชายของเขาที่ชื่อยอห์นได้เกิดมา

ดอมินิกได้เจริญชีวิตที่มูริอัลโด เป็นเวลา 10 ปี ได้ทำประสบการณ์หลัก 2 ประการคือ การเริ่มเรียนและการรับศีลมหาสนิทครั้งแรก



ที่โรงเรียนครูคนแรกของดอมินิกคือ พ่อเจ้าวัด วัดน้อยที่มูริอัลโด ซึ่งคุณพ่อยอห์น บัปติสตา ชุกกา ท่านมีอายุ 29 ปี สมัยที่ถูกส่งไปประจำที่มูริอัลโดนั้น ดอมินิกอายุได้ 5 ขวบ พ่อยอห์นบัปติสตา จำได้ถึงการพบปะกับดอมินิกเป็นครั้งแรก ได้ดังนี้ “ในวันเหล่านั้นที่พ่ออยู่ที่มูริอัลโด พ่อเห็นเด็กเล็กๆคนหนึ่งอายุประมาณ 5 ขวบมาที่วัดเพื่อสวดภาวนา ด้วยท่าทีที่สำรวมจริงๆ หายากมากสำหรับเด็กวัยอย่างนี้ : เธอทักทายพ่อด้วยความเคารพนับถือ ในปีต่อไป เธอเริ่มมาโรงเรียน เธอขยันขันแข็ง มีความอ่อนโยนและขยัน และเนื่องด้วยเขารู้จักใช้ความสามารถที่มีอยู่ เพื่อพัฒนาตนเองให้ก้าวหน้าด้วยเวลาอันน้อยนิด ดอมินิกรักพระเจ้า และแสดงออกโดยการเลียนแบบพระศาสนจักรโดยการภาวนากับพระมารดา ซึ่งพัฒนาเธอให้สามารถเรียนรู้ในการเป็นผู้ช่วยจารีตในพิธีบูชาขอบพระคุณ ที่โรงเรียนดอมินิกเรียนรู้จักเพื่อนๆ เพื่อนบางคนดีบางคนก็ยังไว้ใจไม่ค่อยได้นัก เพื่อนคนหนึ่งที่โรงเรียนซึ่งนามสกุลเดียวกับดอมินิกคือยอห์น ซาวีโอ จำได้ว่าเพื่อน 2 คนของดอมินิกที่ประพฤติไม่ดี วันหนึ่งครูก็หมดความเพียรลงโทษพวกเขาอย่างรุนแรง เมื่อเห็นครูโกรธและเพื่อนก็เสียหน้า ดอมินิกถึงกับร้องไห้บางทีอาจเป็นครั้งแรกที่ดอมินิกมีประสบการณ์กับความไม่ดีและความไม่ดีนี้ทำให้เธอต้องร้องไห้

ในปีที่ 2 ของการเรียนหนังสือ ดอมินิกอายุได้ 7 ขวบ วันที่ทำให้ดอมินิกมีความสุขมากที่สุดคือ วันที่รับศิลมหาสนิทครั้งแรก คุณพ่อยอห์น บัปติสตา ซุกกาเขียนไว้ว่า “การมีความสามารถที่จะแยกแยะระหว่างปังสวรรค์และขนมปังได้จึงได้รับศิลมหาสนิท ซึ่งเธอรับศีลด้วยความศรัทธาอย่างน่าอัศจรรย์ใจในอายุวัยแบบนี้” เด็กๆในสมัยนั้นจะรับศิลมหาสนิทเมื่ออายุ 11 – 12 ปี แต่สำหรับดอมินิกแล้วพ่อเจ้าวัดให้การยกเว้น บรรดาพระสงฆ์ด้วยกันที่ได้รู้จักดอมินิกและพบว่าดอมินิกมีความฉลาดและศรัทธาดุจเดียวกับเทวดา

[Holy]

ยอมตายแต่ไม่ยอมทำบาป

เมื่อวันที่ 8 เมษายน 1849 เป็นวันอาทิตย์ปัสกา บิดาและมารดาได้พาดอมินิกไปร่วมฉลองวัดที่คัสเตลนูโอโว ยอห์น กัลเยโร ซึ่งภายหลังกลับเป็นพระสังฆราชและคาร์ดินัล (ขณะนั้นเขาอายุได้ 11 ปี เป็นเด็กช่วยมิซซาอยู่ที่วัดนั้น) เขาได้พบดอมินิก และหลายปีหลังจากนั้น ชาวคัสเตลนูโอโวจำนวนไม่น้อยได้ชมเชยความศรัทธาของดอมินิก เมื่อดอมินิกรับศิลมหาสนิทครั้งแรก ท่าทีที่สำรวมซึ่งไม่เคยได้เห็นมาก่อนเลยในช่วงวัยเดียวกัน ในวันเหล่านั้นอาศัยการบันทึกของเด็กคนหนึ่งซึ่งอยู่ระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย ที่ดูไม่แข็งแรงแต่อาศัยน้ำใจที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว ดอมินิกได้เขียนข้อตั้งใจนี้ไว้ในสมุดของตนว่าดังนี้ :



ข้อตั้งใจของการรับศิลมหาสนิทครั้งแรก:

1. ผมจะรับศีลอภัยบาปบ่อยๆ และรับศิลมหาสนิททุกครั้งที่มีอนุญาต
2. ผมจะทำวันฉลองให้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์
3. มิตรสหายของผมคือองค์พระเยซูเจ้าและแม่พระ
4. ยอมตายแต่ไม่ยอมทำบาป

[Holy]

พบคุณพ่อบอสโก


ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1848 เมื่อดอมินิกมีอายุได้ 6 ขวบ พ่อบอสโกได้สร้างวัดเล็กถวายเกียรติแด่พระมารดาแห่งลูกประคำขึ้นที่เนินเขาของเบกกี พ่อบอสโกมาจากตุรินพร้อมกับเด็ก 16 คน เพื่อฉลองแม่พระด้วยความยินดีและอย่างสง่างาม เด็กคนหนึ่งซึ่งอาศัยการเดินที่งใหญ่ตามถนนหนทางพร้อมกับระฆังใหญ่ และเชื้อเชิญฝูงชนให้ไปร่วมฉลองและฟังเทศน์ของคุณพ่อบอสโก ท่ามกลางกลุ่มชนน้อยๆนั้นไม่ยากที่จะวาดมโนภาพถึงคาร์โล ซาวีโอ ซึ่งจูงมือดอมินิก ส่วนมารดาบรีจิดา ก็อุ้มไรมอนดา น้องสาวไปร่วมฉลองด้วยกัน เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1853 คาร์โล ซาวีโอ เพื่อหางานที่ดีกว่าจึงได้ย้ายบ้านไปอยู่ที่มอนโดนีโอ ซึ่งห่างจากมูริอัลโดไม่กี่กิโลเมตร




สำหรับผู้ที่มาที่มอนโดนีโอ บ้านของซาวีโออยู่ทางด้านซ้ายหลังแรก ติดถนนสายที่เข้าไปในหมู่บ้าน ทั้งชั้นล่างและชั้นบน มี 2 ห้อง ห้องข้างๆ บรีจีดาใช้ดูแลลูกๆและใช้ตัดเย็บ ดอมินิกมาถึงมอนโดนีโอ เมื่อเธอมีอายุเกือบ 11 ปีแล้ว และได้เรียนหนังสือกับคุณพ่อโยเซฟ คูยีเอโร

ดอมินิกรับศีลกำลังที่วัดแห่งคัสเตลนูโอโว ในวันที่ 13 เมษายน คศ. 1853 พระจิตเจ้าเสด็จมาปรับเปลี่ยนเด็กคนหนึ่งที่เป็นผู้ใหญ่ในความเชื่อ พร้อมกับพละกำลังจากพระเจ้าที่จะต่อสู้สงครามแห่งชีวิต


ที่โรงเรียนของมูริอัลโด ช่วงฤดูหนาวนักเรียนแต่ละคนต้องนำฟืนเพื่อมาใส่เตาผิง เพื่อให้ความอบอุ่น วันหนึ่งเด็กเกเร 2 คนได้นำก้อนหิมะและก้อนหินใส่ในเตาผิงทำให้หิมะละลายพร้อมควันคลุ้งทั้งห้อง เมื่อคุณพ่อคูลีเยโรมาถึงและถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เด็ก 2 คนนั้นโดยทันทีที่ชี้ไปที่ดอมินิก ดอมินิกได้ยอมรับการทำโทษโดยการคุกเข่ากลางห้องเรียนนั้น โชคดีที่เพื่อนคนหนึ่งได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณพ่อฟังหลัง จากวันนั้นคุณพ่อได้เรียกดอมินิกมาถามว่าทำไมไม่แก้ตัว ดอมินิกตอบว่า “ผมคิดว่าเด็ก 2 คนนั้นอาจจะถูกไล่ออกจากโรงเรียน ผมไม่อยากให้เกิดเช่นนั้น ส่วนผมเอง ผมคงได้รับการอภัยเพราะว่าเป็นครั้งแรก” และก็คิดถึงพระเยซูเจ้า พระองค์เองก็ถูกตัดสินโดยอยุติธรรม. คุณพ่อคูบีเอโร ประทับใจในน้ำใจดีของดอมินิก ท่านเขียนไว้ว่า “ใน 20 ปีที่ได้สอนมา พ่อไม่เคยพบเด็กดี ศรัทธา ขยันและมีไหวพริบเช่นนี้มาก่อนเลย" ด้วยการเป็นเพื่อนของพ่อบอสโก คุณพ่อบอกว่าดอมินิกเป็นเด็กที่ดีที่สุดในโรงเรียนที่เปิดสอนสำหรับเด็กยากจน

[Holy]

เดือนตุลาคม คศ. 1854 พ่อบอสโกกับเด็กๆของท่าน ไปที่เบกกีเพื่อฉลองแม่พระสายประคำและดอมินิกได้มาพบพ่อบอสโกพร้อมกับบิดาของเขา พ่อบอสโกเองได้เล่าถึงการพบปะครั้งนั้นว่า “เช้าที่สดใสวันนั้น เด็กคนหนึ่งพร้อมกับบิดาของเขาเข้ามาใกล้ๆเมื่อพูดกับผมด้วยใบหน้าสงบราบคาบ ยิ้มแย้มแต่น่านับถือเป็นที่ดึงดูดแก่ทุกคน ผมจึงถามเขาว่า

-อย่างนั้นคุณพ่อคิดอย่างไรกับผม? ท่านจะพาผมไปที่กรุงตุรินเพื่อเรียนหนังสือไหมครับ?

-ดูเหมือนว่าเธอเป็นผ้าเนื้อดีนะ

-และผ้านี้จะสามารถใช้ทำอะไรบ้างละครับ?

-ใช้ตัดทำชุดที่สวยงามเป็นของถวายแด่พระเจ้าไงล่ะ

-ถ้าเช่นนั้นผมเป็นผ้าและคุณพ่อเป็นช่างเย็บ ดังนั้นคุณพ่อช่วยทำให้ผมเป็นชุดที่สวยงาม ถวายพระเจ้านะครับ

-เมื่อเธอจะจบการศึกษาเล่าเรียน เธอปรารถนาจะทำอะไรล่ะ?

-ถ้าพระเจ้าประทานพระหรรษทานอันยิ่งใหญ่แก่ผม ผมก็ปรารถนาเป็นพระสงฆ์ครับ

-ดีมาก เวลานี้พ่ออยากทดลองว่าเธอมีความสามารถเพียงพอที่จะเล่าเรียนรึไม่ เอาหนังสือเล่มนี้ไปแล้วอ่านหน้านี้และพรุ่งนี้มาหาพ่อและมาเล่าให้พ่อฟัง แล้วพ่อบอสโกเริ่มสนทนากับบิดาของดอมินิกต่อไป เวลาผ่านไปสักระยะหนึ่งประมาณไม่ถึง 8 นาที ดอมินิกกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มโดยบอกพ่อว่า

“ถ้าต้องการให้ผมเล่าเดี๋ยวนี้เลยก็ได้นะครับ”

คุณพ่อบอสโกรู้สึกทึ่งที่ดอมินิกไม่เพียงท่องจำหน้านั้นเท่านั้นแต่เข้าใจอย่างดีถึงความหมายของสิ่งที่ได้อ่านไปด้วย

-เก่งมาก เธอได้เรียนได้ก่อนเวลาที่กำหนดไว้ พ่อก็จะให้คำตอบก่อนเวลาก็แล้วกัน ตกลงพ่อจะพาเธอไปกรุงตุรินด้วย

ตั้งแต่เวลานั้นดอมินิกได้อยู่ร่วมในกลุ่มลูกๆที่รักของพ่อบอสโก มีการสวดภาวนาเพื่อทั้งดอมินิกและพ่อทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า



วันที่ 29 ตุลาคม คศ. 1854 บิดาได้พาดอมินิกไปที่กรุงตุริน ต่อไปที่วัลดอกโกที่ซึ่งพ่อบอสโกได้ตั้งโรงเรียน และศูนย์เยาวชนที่ยิ่งใหญ่ มารดาของเขาทรมานมากและแม้แต่ดอมินิกเองด้วย เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องห่างจากบ้านที่กรุงตุริน เป็นเหมือนอีกโลกหนึ่ง มีเสียงอึกทึก มีคนมากมายและดูวุ่นวาย แตกต่างกันจากความสงบเงียบ สันติราบคาบแบบชนบท ที่ปอร์ตา ปาลาสโซเป็นตลาดที่ยิ่งใหญ่ ร้านขายของแผงรอยและความร่าเริงยินดีที่ดูเหมือนไม่จริง .....และสถานที่ฆ่าบรรดานักโทษ

ศูนย์เยาวชนของพ่อบอสโก เป็นทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ที่ซึ่งเด็กๆมากมายวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ในบ้านของพ่อบอสโกดูยากจนแต่ก็เป็นระเบียบเรียบร้อน ขณะที่บิดาและพ่อบอสโกสนทนาอยู่ ดอมินิกเหลือบเห็นรูปที่ติดห้องของพ่อบอสโก โต๊ะที่เต็มด้วยจดหมายและที่กำแพงมีประโยคที่เขียนไว้ว่า Da mihi amimas coctera tolle ดอมินิกจึงขอทราบความหมายและพ่อบอสโกจึงได้แปลจากภาษาลาตินให้ฟัง ขอแต่วิญญาณสิ่งอื่นไม่ต้องการ

เป็นคติพจน์ที่พ่อบอสโกได้เลือกสำหรับภารกิจในการเป็นสงฆ์ของท่าน จึงได้กลับเป็นคติพจน์ของดอมินิกด้วย และที่สุดเธอก็ได้เข้าอาศัยอยู่ในบ้านของพ่อบอสโก

[Holy]

วัดนักบุญฟรังซิสเดอซาลส์ที่สวยงาม ที่ทุกวันดอมินิกจะร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณและรับศิลมหาสนิท เธอยอมให้ตลอดทั้งวันมีองค์พระเยซูเจ้าเป็นบ่อเกิดและยอดของความสนใจทุกสิ่ง ในช่วงของการภาวนาอันเข้มข้นของเธอ เธอมอบฝากชีวิตของเธอครอบครัว ผู้อบรม เพื่อนๆที่รัก รวมถึงเพื่อนๆที่เกเรด้วย

ณ แทบพระแท่นแม่พระนิรมลทินพบว่าวันหนึ่งเธอได้ถวายตัวแด่พระด้วยบทภาวนาสั้นบทนี้ว่า “ข้าแต่พระแม่ ลูกขอถวายดวงใจของลูกให้เป็นของพระแม่เสมอ พระเยซูและแม่พระเป็นมิตรสหายที่รักของลูกเสมอ แต่กรุณาให้ลูกตายดีกว่าตกในบาป”




ดอมินิกได้เข้าเรียนในเดือนแรก ในชั้นมัธยมหนึ่งและในปีเดียวกันเธอก็จบด้วยชั้นมัธยมสอง เธอศึกษาเล่าเรียนร่วมกับเด็กดีและเด็กไม่ดี ต่อมาได้กลับเป็นเพื่อนกับดอมินิกและช่วยกันและกัน ในห้องอาหารและห้องครัวเธอได้พบกับแม่มาการีตา แม่ที่สละละจากบ้านเกิดเพื่อมาอยู่กับเด็กๆ แม่มาการีตารักเด็กเหล่านั้น วันหนึ่งท่านได้พูดกับพ่อบอสโกว่า “เด็กดีๆมีมากมาย แต่เด็กแบบดอมินิกไม่มีเลยสักคนเดียว”

ในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ซึ่งเคยเป็นสนามเล่นหย่อนใจ ยวง โรดา จำได้เช่นนี้ว่า “เขาเล่นได้เก่งอย่างมากเลย เล่นได้อย่างดีและรู้จักวิธีเอาชนะผู้อื่น น้อยครั้งมากที่เขาแพ้ แต่ก็ยอมรับ และสนุกสนานต่อไป"

เธอมีเพื่อนมากมายซึ่งเป็นดอมินิกเองเสมอที่เข้าไปหาและค่อยๆทำให้พวกเขาเปลี่ยนไปพวกเขาจะสัญญาว่าจะประพฤติตนเองให้ดีขึ้น ไม่เป็นเด็กเกเรอีกต่อไป

ในตอนแรก ๆ ที่เข้ามาอยู่ในศูนย์เยาวชน ดอมินิกต้องทำหน้าที่เป็นกรรมการ ห้ามสงครามก้อนหินของเด็กเกเร 2 คนด้วยการชูไม้กางเขนขึ้นเหนือศีรษะของพวกเขา แล้วกล่าวว่า

“ก่อนที่เธอทั้งสองจะขว้างก้อนหินใส่กัน ขอให้ดูนี่เสียก่อน และพูดว่า พระเยซูเกิดมาไม่มีบาป และพระองค์ทรงสิ้นพระชนม์พร้อมให้อภัยนักโทษที่ประหารพระองค์ แต่ฉันกำลังจะทำร้ายพระองค์ด้วยการอาฆาตมาดร้ายอย่างดื้อดึง แล้วจากนั้นให้ขว้างหินก้อนแรกใส่ตัวผมก่อนได้เลย”



ภายใต้ระเบียงบ้าน ต่อหน้ารูปปั้นพระมารดา พ่อบอสโกได้พูดกับบรรดาเด็กๆของท่าน วันหนึ่งพ่อได้พูดถึงพระเจ้า ต้องการให้เราเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ และง่ายที่จะเป็นคนศักดิ์สิทธิ์และของขวัญชิ้นใหญ่นั้นก็คือ พระองค์ทรงเตรียมที่ไว้ในสวรรค์ให้แล้วสำหรับผู้ที่เป็นนักบุญ

ดอมินิก ประทับใจ 2 คำพูดนี้ และกับพ่อบอสโก 2 ต่อ 2 เธอได้พูดว่า ผมต้องการเป็นนักบุญให้ได้ ท่านช่วยผมให้เป็นนักบุญให้ได้ด้วยเถิด และพ่อบอสโกได้ชี้แจงวิธีเพื่อเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งมีค่าสำหรับเด็กทุกยุคทุกสมัยนั่นก็คือ ความร่าเริง การทำหน้าที่ของตนอย่างดี การภาวนาและช่วยเหลือผู้อื่น วิธีนี้ดอมินิกได้ประยุกต์ใช้ในระหว่างวันขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ที่วัลดอกโก

ดอมินิกสอนคำสอนให้แก่พวกเพื่อนๆ ดูแลคนป่วย นำสันติแก่ผู้ที่ทะเลาะขัดแย้งกัน วันหนึ่ง ดอมินิกได้กล่าวแก่เพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งมาถึงศูนย์เยาวชนว่า “ที่นี่เราทำตนให้ศักดิ์สิทธิ์ด้วยการเป็นคนร่าเริงยินดี เราพยายามเพียงแต่หลีกหนีบาปเหมือนกับหนีศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่กำลังขโมยพระหรรษทานของพระ และความสงบสุขของจิตใจไปจากเรา และทำหน้าที่ของเราอย่างละเอียดถี่ถ้วน”


ดอมินิกเคยพูดว่า ถ้าไม่กลายเป็นนักบุญ ชีวิตของผมก็ไม่สำเร็จอะไรเลย แต่จะต้องทำอะไรเพื่อที่จะเป็นนักบุญ

นักบุญยอห์นบอกสโก ตอบว่า “ต้องมีความกล้าหาญ มากว่าอายุ”

[Holy]

การพลีกรรมที่หนักหน่วง

คุณพ่อบอสโกส่วนในการป้องกันดอมินิกจากการเป็นเด็กที่มีความคิดสุดโต่ง คุณพ่อได้สั่งห้ามดอมินิกให้ละเว้นจากการทรมานกาย โดยปราศจากคำอนุญาตของท่าน เพราะท่านมีความเชื่อว่า “อาศัยการทนทรมานจากสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว หรือหนาวเหน็บ การเจ็บไข้ป่วยและความเครียดจากการปฏิบัติของผู้อื่น ก็เป็นการเพียงพอสำหรับการพลีกรรมของเด็ก ๆ ในวัยเรียน และในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว”

คืนหนึ่ง คุณพ่อบอสโกพบดอมินิกนอนหนาวสั่นอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มบาง ๆ เพียงผืนเดียว ท่านตำหนิดอมินิกว่า “อย่างทำแบบนี้อีกนะ เดี๋ยวเธอก็เป็นโรคปอดบวมหรอก”

แต่ดอมินิกกลับตอบว่า “จะเป็นได้อย่างไรครับ แม้แต่พระเยซูเจ้ายังไม่เห็นเป็นโรคปวดบวมเลย เมื่อพระองค์นอนอยู่ในรางหญ้าที่เมืองเบธเลเฮม”




การพิศเพ่งภาวนาและนิมิต

ครั้งหนึ่งที่ดอมินิกหายไปตั้งแต่เช้าจนพลบค่ำ หลังอาหารเย็น คุณพ่อบอสโกไปพบเธออยู่บนชั้นที่นั่งของนักขับในวัด ยืนอยู่ในท่าภาวนาอย่างดื่มด่ำ เธออยู่ที่นั่นเป็นเวลากว่า 6 ชั่วโมง โดยไม่รู้ตัวว่ามิสซาจบไปนานแล้ว ซึ่งดอมินิกให้คำจำกัดความเวลาแห่งการภาวนาที่ลึกซึ้งนั้นว่า “การวอกแวกของผม”


คุณพ่อบอสโกเล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งใน “การวอกแวก” ของดอมินิก นั้น เธอเห็นภาพของทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ปกคลุมได้ด้วยหมอกที่หนาทึบ เธอเห็นฝูงชนจำนวนมากมายกระโดดโลดเต้นกันใหญ่ ระหว่างนั้นก็มีบุรุษผู้หนึ่งแต่งกายคล้ายพระสันตะปาปา ในมือถือคบเพลิงสว่างโชติช่วงตลอดเวลา และมีเสียงดังมาจากกลางกลุ่มชนนั้นว่า “คบไฟนี้คือ ความเชื่อคาทอลิก ซึ่งนำแสงสว่างมาสู่ชาวอังกฤษทุกคน”



คุณพ่อบอสโกได้เล่าเรื่องนี้ให้พระสันตะปาปา ปีโอที่ 9 ทรงทราบ ตามคำขอร้องขอดอมินิก และ พระองค์ท่านทรงตรัสทำนองว่า เป็นเรื่องที่ตรงกับพระประสงค์ของพระองค์ที่กำลังให้ความสนใจประเทศอังกฤษอยู่พอดี บางท่านให้ความเห็นว่านี่คงเป็นเครื่องหมายสำหรับพระสันตะปาปา ปีโอที่ 9 เพื่อนำพระศาสนจักรในประเทศอังกฤษกลับคืนสู่อำนาจปกครองพระศาสนาจักรคาทอลิค

[Holy]

นักบุญในสวรรค์


เมื่อดอมินิกล้มป่วยลง พ่อบอสโกไปเยี่ยมพร้อมกับนำยาไปมากมาย การรักษาไม่ได้ผล หมอวิลเลารีได้กล่าวอย่างเศร้าใจว่า การรักษาคงไม่เกิดประโยชน์ให้เขาไปสวรรค์เถิด” บิดาของดอมินิกได้มารับเธอไปอาศัยรถม้าและเขาจากไปหลังจากที่ได้กล่าวกับพ่อบอสโกและกับเพื่อนๆของเขาว่า “เราจะพบกันในสวรรค์”

ในบ้านของเขาที่มอนโดนีโอ รายรอบไปด้วยความรักของมารดาดูเหมือนว่าจะช่วยให้หายแต่ความเจ็บป่วยทำให้อาการทรุดลง คุณนาย Anaslasia โมลีโนใกล้บ้านเล่าว่า “ในช่วงระยะเวลาสุดท้าย อาการทรุดลง และมารดาของเขาทุกข์ใจมาก เธอจึงให้กำลังใจมารดาของเธอโดยกล่าวว่า “แม่ไม่ต้องร้องไห้ ผมจะไปสวรรค์ ”

เธอยังได้บอกด้วยว่าเธอเห็นแม่พระและบรรดานักบุญ

คำสุดท้ายที่เธอกล่าวคือ โอ...ช่างสวยงามเหลือเกิน ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

มันเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตของดอมินิก เธอสิ้นใจอย่างสงบ ในวันที่ 9 มีนาคม 1857 ขณะนั้นดอมินิกมีอายุได้ 15 ปี


ที่บรรจุพระธาตุนักบุญ ดอมินิก

แบบอย่างความประพฤติ ที่ดีงาม ความศรัทธาเลื่อมใสในศาสนา หรือกล่าวโดยสรุปว่า คุณงามความดีต่างๆที่ดอมินิกได้ ประพฤติปฏิบัติ นั้น ทำให้สมเด็จพระสันตะปาปาปีโอ ที่ 11 ประกาศว่า ดอมินิก ซาวีโอ เป็นผู้น่า เคารพ เพราะชีวิตของ ท่านเพียบพร้อมไปด้วยความบริสุทธิ์ ความเลื่อมใสศรัทธา และการทำความดี ต่อมาในวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 1950 (พ.ศ. 2493) สมเด็จพระสันตะปาปา ปีโอ ที่ 12 ได้สถาปนาขึ้น เป็นบุญราศี และแล้วใน วันที่ 12 มิถุนายน ค.ศ. 1954 (พ.ศ. 2497) สมเด็จพระสันตะปาปาปีโอ ที่ 12 ก็ได้สถาปนาบุญราศี ดอมินิก ซาวีโอขึ้นเป็น นักบุญดอมินิก ซาวีโอ



ชื่อ ดอมินิกแปลว่า "เป็นของพระเจ้า"

ที่มา- http://www.catholic.or.th/spiritual/boo ... /mar9.html
http://www.fma.or.th/isptha/index.php/c ... 7/lang,th/
http://varut19.spaces.live.com/default. ... =730224619

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

pray for us

ขอบคุณพระเจ้า และพี่ Holy ด้วยครับ

[tan]

คณะซาเลเซียน ของพ่อบอสโกเยี่ยมไปเลย อีกไมนานลูกจะไปร่วมงานกับท่าน ขอวิงวอนพระเจ้าเพื่อลุกด้วย เพื่อลูกจะได้ทำงานให้แก่เยาวชนและเป็นแบบอย่างที่ดีเสมอ ต่อหน้าเพื่อนๆและเด็กๆโยจำเพาะคือต่อหน้าของพระเป็นเจ้า
                            นักบุยดอมินิกซาวีโอ ช่วยวิงวอนเถิน

[Dis volentibus]

ขอบคุณพี่ Holy มากๆเจ้าค่ะ

[yack]

ขอขอบคุณพี่โฮลี่มากครับ
yack ชอบมากเลยกับคำที่ว่ายอมตายดีกว่าทำปาบ  น่ายกย่องมากครับ

[billa-bong]

ดอมินิกเคยพูดว่า ถ้าไม่กลายเป็นนักบุญ ชีวิตของผมก็ไม่สำเร็จอะไรเลย แต่จะต้องทำอะไรเพื่อที่จะเป็นนักบุญ
นักบุญยอห์นบอกสโก ตอบว่า

[(⊙△⊙)คุณxuู๓้uxoม(⊙△⊙)]

สุดยอดด


ขอบคุณค่า

[เด็ก น้อย ผู้ หลง ทาง]

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันคร้าบ

[Viridian]

ท่านช่างเป็นผู้ใหญ่เกินวัยจริงๆ ค่ะ