ที่ต้องมาถึงขั้นตั้งกระทู้ กับไอ้เงินไม่กี่ร้อยบาทไม่กี่ครั้ง..เนี่ย จริงๆแล้วไม่ใช่เพราะเดือดร้อนการเงินหรอกครับ
แต่รู้สึกไม่ค่อยดีมากกว่า คือรู้สึกถูกเอาเปรียบ คำพูดไม่เป็นคำพูด และที่สุดคือ คบได้ป่าวว้า
บอกยืม เดี๋ยวคืน กับไอ้เงินไม่กี่ร้อย ทำไมมันไม่ยอมคืน
ทำไมคนเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องน้อยเนี่ย มันไม่มีศักดิ์ศรีความเป็นคนเหลืออยู่เลยหรอไงกัน
คริสตชนในบอร์ดนี้อ่ะ ใครติดหนี้ใครอยู่ก็รีบๆใช้ซะนะครับ เหนียวหนี้ไปก็ไม่ต่างอะไรกับคนไร้ศักดิ์ศรี
ปล.ไม่ใช่คนในบอร์ดที่ยืมเงินนะ เพื่อนที่ มหาฯ
พ่อแม่เค้าสอนมายังไง ลูกถึงได้เป็นแบบนี้น่ะ
แล้วเป็นไปได้มั้ยว่า พวกยืมเงินแล้วไม่คืนเนี่ย มันจะชอบขโมยของด้วย(อันนี้สงสัย)
ส่วนตัวผมเองนะ อย่าว่าแต่ยืมเลย แค่อ้าปากขอ ก็กระดากปากแล้ว (ความรู้สึกส่วนตัวอะนะ)
สงสัย..จัง พ่อแม่เลี้ยงมายังไง ถึงได้เป็นแบบนี้
แก้เผ็ดมันไงดีนะ เคืองใจเล็กๆ (ไม่หวังเอาตังค์คืนละ อารมณ์นี่อยากสะใจล้วนๆเลย ตอนนี้)
ปล. ออกแนวหมั่นไส้
มันยืมตังค์เราแท้ๆ ยังไม่ใช้คืนเลย เลี้ยวเข้าร้านเกมหน้าตาเฉย เห็นแล้วทุเรศ (ในใจผมนี่ดูถูกไปถึงพ่อถึงแม่มันเลยละ)
โดยปกติ ใครเดือดร้อนผมมักจะให้การช่วยเหลือฟรีๆ นะ
แต่นี่มันขอยืม ถ้าเจียมตัวและรู้ความเหมาะสมหน่อย แล้วไม่สามารถคืนได้ นี่จะไม่ว่าเลยนะ แถมเป็นเพื่อนในกลุ่มอีก
ในใจตอนนี้คิดว่า จะทำเป็นลืมๆ แล้วไม่ว่ามันจะใกล้ตาย ไม่มีข้าวกินยังไง ก็จะไม่ให้มันแม้แต่สลึงเดียว คบกันเป็นเพื่อนที่ระดับต่ำกว่าเพื่อนกินไปเลยดีกว่า
ปล.บ่น + ถามความเห็น ไม่ได้โกรธ
หรือเลือดสูบฉีดแรงสูงนะคับ 
ฟ้องศาลแพ่ง 
