ที่รู้สึกอยากขอบคุณพระเจ้ามากๆจึงอยากแบ่งปันครับ
++++++
ดั่งที่ได้ฝากหลายคนในบอร์ดอธิษฐานเผื่อเป็นการส่วนตัว
เนื่องจากเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้าย ที่ยศฝึกงานเป็นครูโรงเรียนประถม
ซึ่งตอนนี้เป็นปลายเทอม บรรดาภาระใจก็รุมล้อมเข้ามา
(ต้องยอมรับด้วยละครับว่า ยศเตรียมตัวไว้ไม่ดี เหตุการณ์จึงแย่กว่าที่ควรจะเป็น :emotion_057:)
เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ได้อธิษฐานสุ่มเปิดพระคัมภีร์ได้
พระเยซูเจ้าทรงถูกประจญในถิ่นทุรกันดาร (มก 1:12-13)
ทันใดนั้น พระจิตเจ้าทรงผลักดันพระองค์ให้เสด็จเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร
พระองค์ประทับอยู่ที่นั่นสี่สิบวัน ซาตานมาประจญพระองค์ พระองค์ทรงอยู่กับบรรดาสัตว์ป่า บรรดาทูตสวรรค์ปรนนิบัติรับใช้พระองค์
แม้จะไม่เข้าใจในพระคำที่ได้มา แต่เอาละ
พระเยซูเจ้าข้า ลูกวางใจในพระองค์
+++++
จนเมื่อเย็นวันพุธ ใกล้deadlineของงานที่ต้องส่ง
ก็ปั่นๆจนกลับบ้านเย็นกว่าปกติ
อยู่ๆก็นึกอยากไปมิสซาขึ้นมา เนื่องจากกลับบ้านเย็นกว่าปกติ
(ประมาณว่าถ้ากลับบ้านเร็ว ก็คงจะไม่นึกถึงพระองค์
) ก็ไปเข้ามิสซาที่บ้านเซเวียร์ คุกเข่ามอบถวายทุกสิ่งแด่พระองค์
หลังเลิกมิสซาก็ได้โหนรถเมล์กลับบ้าน
++++++
ขณะที่โหนรถเมล์อยู่นั้น ก็บังเอิญไปเห็นคุณน้าท่านหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ กำลังอ่านหนังสือ
เราเองก็ชะเง้ออ่านตามไป ก็รู้ว่าเป็นหนังสือเสริมศรัทธาคริสเตียน
แล้วก็อ่านต่อไป...จนเจอคำโดนๆ เช่น
"อย่าแช่งด่าถิ่นทุรกันดารของท่านเลย"
"บางครั้งพระเจ้าก็ทรงช่วยเราด้วยเหตุการณ์ทุรกันดารเหล่านี้"
ก็เลยทักน้าผู้หญิงคนนั้น และขอดูปกหนังสือ
ผมก็ได้เล่าเรื่องราวถิ่นทุรกันดารของผมให้ฟัง
คุณน้าได้มอบหนังสือเล่มนี้ให้ผม
....เมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง ที่งานชิ้นใหญ่ของผมได้เสร็จไปเรียบร้อยแล้ว
ขอบคุณพระเจ้า และขอถวายเหตุการณ์นี้หนุนใจพี่น้องครับ
++++
ปลล. ขณะที่คุยกับคุณน้าบนรถเมลล์อยู่ ก็มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งทักมาว่าเป็นคริสต์เหมือนกันหรือ
แล้วคุณน้าคนนั้นก็ได้ให้หนังสือกับพี่คนนั้นไปเล่มหนึ่งเหมือนกัน
โอ...พระหรรษทานซ้อนพระหรรษทานจริงๆ
