อยากระบาย และก็อยากไดคำแนะนำอ่ะค่ะ(น้องใหม่ค่ะ)

[†"l3lack-life"†]

คือว่าเรามีคนที่รักคนนึง เราก็รู้ว่าเลิกลากันไปแล้ว แต่มันก็ทำไมได้อ่ะค่ะ เราตัดใจจากเค้าคนนั้นไม่ได้
และก็ไม่คิดที่อยากจะตัดใจ เพราะเคยลองแล้วอ่ะค่ะ ทรมานเจียนตายแหนะตอนที่จะตัดใจจากเค้า
สุดท้ายก็เลยไม่คิดที่จะตัดใจอีกเลย

คือว่า เราเป็นห่วงเค้าอ่ะเป็นห่วงมากจนทำให้เราเสียสุขภาพไปเลยถึงขนาดได่โรคร้ายแถมมาด้วย - -"
ตอนนี้เค้ามีแต่เรื่องเครียดเรื่องที่เค้าไม่เข้าใจและชอบมองโลกในแง่ร้าย เราก็อยากจะช่วยเค้า
แต่ไม่รู้จะทำยังไงตอนนี้ได้แต่เป็นที่ปรึกษาให้หับเค้าเรื่องแฟนของเค้า(เรื่องที่ทำให้เค้าเครียดนั้นแหละค่ะ)
เราอยากทำเพื่อเค้าให้ได้มากกว่านี้ ทุกคนรอบข้างมองว่าเรามันโง่ บ้า ที่ยังไปรักเค้าอยู่และยังไปทำดีกับเค้าตลอด
เราให้ดหตุผลทุกคนไม่ได้เลยว่าทำไมต้องรักเค้ามากขนาดนี้ ทำให้ได้ทุกอย่าง อาจจะเป็นเพราะรักมาก
แต่มีหนึ่งประโยคที่ทำให้เราเข้าใจการกระทำทั้งที่เราทำให้เค้า นั้นคือ"ความรัก คือ การให้ไม่ใงไม่ใช่การครอบคอง
เพราะอย่างนี้ถึงทำให้เราอยู่ข้างๆเค้าเสมอมาแม้เค้าจะทิ้งเราไปแล้วก็ตาม"
เราไม่ชอบเลยเวลาทที่เห็ยเค้าเจ็บหรือร้องไห้เพราะแฟนของเค้า เราก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมแฟนของเค้าถึงต้องทำให้
เค้าเจ็บตลอดเวลาเธอไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเค้าเลยเท่าที่เราเห็นมา เธอเอาแต่ใจไม่ยอมใครทั้งนั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้
เวลามีงานหรือจะทำอะไรหรือซื้ออะไรก็ตาม(บางครั้ง) จะต้องให้เค้าทำให้หรือซื้อให้ตลอดทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้ว่างอะไรมากนัก
บางครั้งเค้าก็ไม่ได้นอนเพื่อทำงานให้เธอ และการบ้านของเค้านั้นก็ไม่ค่อยจะเสร็จต้องมาลอกเราหรือไม่ก็มาทำเอาที่โรงเรียนแทน
แล้วก็ชอบมานั่งหลับในเวลาเรียน เราเคยถามว่าทำไมไม่นอนบ้างล่ะ เค้าก้ตอบว่านั่งทำงานให้แฟนอ่ะทำทั้งคืนเลย
เราไม่ชอบใจเลย การบ้านตัวเองแท้ๆทำไมไม่เองทำไมถึงต้องมาใช้ให้เค้าทำด้วยทั้งๆที่เค้าก็มีการบ้านเยอะอยู่แล้ว
เฮ้อ...
บ้างครั้งนะ เราคิดว่า เราสามารถดูแลเค้าได้ดีกว่าแฟนของเค้าซะด้วยซ้ำไป เราคบกับเค้าเราไม่เคยทำให้เค้าเจ็บเลย ซึ่งแฟนของเค้าทำเค้าเจ็บตลอด
เราไม่รู้เหมือนกันว่าแฟนของเค้ารักเค้าจริงรึเปล่า เห็นเค้าเป็นอะไรถึงมาย่ำยีหัวใจเค้าให้แหลกสลายไปครั้งแล้วครั้งเล่า

เอ่อ... พูดซะยืดยาวเลยเรา

เรารักเค้ามาก ตอนนี้ยอมสอบเปลี่ยนสายก็เพื่อเค้าและคิดว่าต้องทำให้ได้ อยากดูแลเค้าให้มากกว่านี้


พี่ๆในนิวมานาค่ะ
เราควรทำยังไงดี ตอนนี้เราเหนื่อยมาก เหนื่อยกายไม่เท่าไรอ่ะค่ะ  แต่เหนื่อยใจมาก จนตอนนี้ คืดว่าอยากหลับไปตลอดกาลณ์และไม่อยากรับรู้อะไรเลย
แต่เราก็คิดแบบนั้นไม่ได้ก็เพราะเรายังเป็นห่วงเค้าอยู่ ถ้าเราจากเค้าไปแล้ว เค้าจะเป็นยังไง

แหละนี้อ่ะค่ะ เราอยากได้คำแนะนำจากพี่ๆในนิวมานาอ่ะค่ะ

และขอบคุณล่วงหน้าเลยนะค่ะสำหรับคำแนะนำ

[Viridian]

[quote="†"l3lack-life"†"]
เรารักเค้ามาก ตอนนี้ยอมสอบเปลี่ยนสายก็เพื่อเค้าและคิดว่าต้องทำให้ได้ อยากดูแลเค้าให้มากกว่านี้
[/quote]
พี่ไม่เห็นด้วยเลยนะ ที่จะต้องยอมเปลี่ยนสายวิชาที่เรียนเพื่อคนๆ หนึ่ง...

นี่มันเป็นอนาคตของตัวเราเองนะ เราจะเอาไปยึดติดกับคนๆ หนึ่งได้ยังไง...
พ่อแม่เราเสียเงินค่าเล่าเรียนมา เพื่อให้เราได้เรียนหนังสือ เพื่อให้เรามีอนาคต ไม่ใช่มาเพื่อให้เรามาคอยดูแลผู้ชายคนหนึ่ง...

ถูกต้อง "รักคือการให้ ไม่ใช่การครอบครอง"
แต่ "ให้" ก็ต้อง "ให้" ให้เป็นด้วย ให้ในสิ่งที่เขาต้องการ ให้ในขอบเขตที่เราจะสามารถให้ได้...
ไม่ใช่สักแต่จะ ให้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนสุดท้ายก็หลงลืมไปว่า นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ "จริงๆ" หรือไม่?
หรือมันเกินขอบเขตของคำว่า "เพื่อน" หรือเปล่า?

ลองถามตัวเองนะว่า แบบนี้เรียกว่า "รัก" หรือเรียกว่า "ยึดติด"...
"รัก" ก็ต้องรักให้เป็นนะจ๊ะ ไม่ใช่รักแต่คนอื่น จนลืมรักตัวเองน่ะ...
และสุดท้าย...เราก็ต้องสูญเสียตัวเองไป...

ต่อให้หนูยังไม่เลิกกับแฟน พี่ก็ไม่เห็นด้วยว่าจะต้องเปลี่ยนสายไปตามแฟนน่ะ...
เรามีความรัก เรามีแฟน เราจำเป็นหรอ ที่จะต้องเสียความเป็นตัวของตัวเองไป...รวมถึงเสียอนาคตของตัวเองด้วย...

ถ้าสักวันหนึ่งน้องโยนทิ้งความฝันของตัวเอง โยนอนาคตของตัวเองในชีวิตทิ้งไป...ไปเพื่อคนๆ นี้...
แล้วน้องต้องมาเสียใจที่หลัง...น้องคิดว่า เขาจะมาเสียใจกับน้องไหม???

[quote="†"l3lack-life"†"]
เราควรทำยังไงดี ตอนนี้เราเหนื่อยมาก เหนื่อยกายไม่เท่าไรอ่ะค่ะ  แต่เหนื่อยใจมาก จนตอนนี้ คืดว่าอยากหลับไปตลอดกาลณ์และไม่อยากรับรู้อะไรเลย
แต่เราก็คิดแบบนั้นไม่ได้ก็เพราะเรายังเป็นห่วงเค้าอยู่ ถ้าเราจากเค้าไปแล้ว เค้าจะเป็นยังไง
[/quote]
พี่อยากจะบอกว่า เขาได้ตัดสินใจเลือกหนทางในชีวิตของเขาไปแล้ว...
ห่วงนั้น ห่วงได้ แต่อย่าห่วงจนเอามาเป็นสรณะของชีวิต...ชีวิตเราในวันข้างหน้า ยังมีอะไรมากมายกว่านี้...
และพี่อยากจะสอนว่า...อย่าไปกังวล อย่าไปเป็นทุกข์ กับสิ่งที่เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลง แก้ไข หรือควบคุมได้
เพราะมันไม่มีประโยชน์เลย...เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ...กลุ้มไปก็เท่านั้น ทำอะไรไม่ได้...ถูกไหม...
ไว้โตขึ้น หนูก็จะเข้าใจเองอะแหล่ะ ว่าชีวิตในวันข้างหน้า ยังมีอะไรให้ฟันฝ่าอีกเยอะ...
แล้วน้องจะรู้ว่า...ชีวิตเราไม่ได้จบแค่ที่ผู้ชายคนนี้สักหน่อย...จริงๆ...

ถ้ารักเขา...ก็ต้องปล่อยเขาให้เป็นอิสระ ตามทางที่เขาเลือกนั่นแหละจ๊ะ...
เราก็คงได้แค่มองดูห่างๆ เป็นกำลังใจให้เขา สวดภาวนาเพื่อเขา เท่านั้นแหละ..

และถ้ารักตัวเอง...ก็ต้องปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระด้วยเหมือนกันนะจ๊ะ...
ลองมองดูรอบๆ ตัวเราสิ ยังมีคนให้เรารักให้ห่วงใยอีกตั้งเยอะแน่ะ...
และพวกเขาก็รักเรา...และเห็นคุณค่าของความรักของเราด้วย...
แบ่งปันความรักให้กับพวกเขาบ้างนะ...เขาเองก็ต้องการความรักจากหนูไม่น้อยเหมือนกัน...เชื่อสิ...

[~KaThaRoS~]

กรี๊สสสส อาการเดียวกันเลยค่ะคุณน้อง

อย่างแรกพี่อยากจะถามว่าเรารักตัวเองมั๊ย ถ้าเรารักตัวเอง เราจะมองเห็นขอบเขตของความรัก
จิงอยู่ที่ความรักมันไม่ใช่การครอบครอง แต่เราทำได้แค่ยืนมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆก็พอ
ชีวิตของเค้า เค้าเลือกทางเดินของเค้าเองแล้ว..ถ้าวันไหนเค้าร้องขอ หรือล้มลง เราก็ค่อยไปประคองเค้าขึ้นมา

แฟนเก่าพี่ พี่รักเค้าในฐานะของเพื่อนแท้ เพื่อนที่จะคอยอยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไป
เค้าก็มีแฟนประมานแบบแฟนเก่าคุณน้องอ่ะค่ะ พี่เห็นเองก็รู้สึกทุกข์ใจ แต่ถามว่าทำอะไรได้มั๊ย
ไม่ได้เลยค่ะ เค้าก็ไม่ได้ต้องการให้เราทำอะไรให้ แค่วันไหนที่เค้าไม่ไหว เค้าหันมาแล้วยังมีเราคอยยิ้มให้เค้าอยู่
คอยเป็นกำลังใจให้เค้าอยู่ แค่นี้เค้าก็รู้สึกดีขึ้นมาแล้ว
ทุกครั้งที่เค้ามีปัญหาแล้วเราออกไปหาเค้า ไปฟังเค้าระบายในสิ่งที่เค้าได้รับมา
พอกลับบ้านมาพี่ก็จะร้องไห้ทุกครั้ง การที่เราเห็นคนที่เราทุกข์..มันทำให้เรารู้สึกทุกข์ยิ่งกว่าอีก
พี่เข้าใจน้องนะค่ะ สิ่งที่ทำได้ก็คือการ ปล่อยวาง ค่ะ
เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้เค้ารู้หรอกว่าเรารักเค้ามากว่า แค่ยังมีมิตรภาพที่ดีให้กัน
ยังเป็นห่วงกันอยู่ แค่นี้เค้าก็รู้ได้แล้วล่ะค่ะว่าเรารักเค้า

จากนั้น เราก็หันมารักตัวเราเอง มาสนใจตัวเองบ้าง สนใจคนรอบข้างเรา ครอบครัวเรา
ความรักมันไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะค่ะ แต่เป็นส่วนนึงของชีวิต และก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เรามีความสุข
ความรักมีแต่ความรู้สึกดีๆ ถ้าน้องรุ้สึกว่ารักแล้วเป็นทุกข์ มันไม่ใช่ความรักแล้วล่ะค่ะ
มันกลายเป็นความคาดหวัง ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับความรู้สึกที่ต้องการให้เค้ามาเป็นของเราเลย

พี่ก็มีคนที่พี่รักแบบไม่เคยคาดหวังอะไรเลย รักแบบโง่ๆ รักอย่างไม่มีเหตุผลหรือเงื่อนไข
แต่พี่ไม่เคยรู้สึกทุกข์หรือเสียใจเลยนะค่ะที่ไม่ได้ความรักตอบกลับมา หรือรู้สึกเสียใจว่าทำไมต้องรักคนที่เค้าไม่รักเราด้วย
พี่กลับรู้สึกขอบคุณพระ และขอบคุณคนๆนั้น ที่ทำให้พี่ได้รู้จักความรัก..ที่ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นในชีวิตเราเลย

**จิงๆเรื่องเรียนนี้พี่ว่าเราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพราะใครนะ
เรียนไปในสิ่งที่เป็นเราเถิด เพราะมันคือทั้งชีวิตของเรา
เมื่อก่อนพี่อยากเรียนสายวิทย์มากๆ เพราะยากเป็นสัตวแพทย์ แต่พอเรียนๆไป ก็ไปไม่ไหว
ก็ต้องย้ายสายมาเรียนศิลป์-คำนวน แต่สายนี้ก็ทำให้เรามีทางเลือกเยอะขึ้น


**สู้ๆไปละกันจ้า ชีวิตยังอีกยาวไกล....อย่าเพิ่งคิดอะไรมากมายเลย
ตอนนี้เราก็ต้องตั้งใจเรียน เพื่ออนาคตของเรา 
สู้ๆนะจ๊ะ จะเป็นกำลังใจให้

[Domonic]

อย่ากังวลไปเลยน้อย ขนาดพี่ยังเจอตอน 30 กว่า ๆ พี่ยังไม่หมดหวังเลย
ถ้าเขาเป็นคู่เรา เขาจะกลับมาเเละเป็นของเรา แต่ถ้าเขาไม่กล้บมาก็เเสดงว่าตั้งเเต่เเรก เขาก็ไม่ใช่คู่เรา
อย่างไรก็ตาม วางใจพระนะ เเผนการพระในชีวิตเรานั้นยิ่งใหญ่นัก
สวดให้นะครับ

[†"l3lack-life"†]

ขอบคุฯค่ะพี่ๆทุกคน

[†"l3lack-life"†]

เอ่อ มีอีกเรื่องนึงอยากจะบอกพี่ๆค่ะ

ว่า เค้าน่ะไม่ใช่ผู้ชาย แต่เป็น"ทอม" อ่ะค่ะ

[antoinetty*]

[quote="†"l3lack-life"†"]
เอ่อ มีอีกเรื่องนึงอยากจะบอกพี่ๆค่ะ

ว่า เค้าน่ะไม่ใช่ผู้ชาย แต่เป็น"ทอม" อ่ะค่ะ
[/quote]

*- - ,, ครับ

[myth]

ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะถ้าจะรัก ทอม 
พี่เป็นอีกคนนึงที่ไม่เห็นด้วยกับน้องเรื่องเปลื่ยนสายการเรียนเลยนะคะ อนาตของเราเลยนะที่พี่พูดมาเนี๊ยะเพราะมันเป็นประสบการณ์ตรงของพี่เองนะ น้องรู้รึเปล่าถ้าเราเปลื่ยนไปเรียนแผนการเรียนที่เราไม่ชอบน่ะมันทรมานกว่าสอบตกทุกวิชาอีกนะ เพราะเราต้องอยู่กับสายวิชาที่เราเลือกไปอีกนาน เจอวิชาที่ไม่ชอบทุกวันๆ ทรมารมากๆ คือเราต้องเรียนอะไรที่เราไม่ชอบเราก็จะไม่มีกะใจจะเรียนอ่ะดิ และตามมาด้วยการเกรดตกอย่างน่าใจหาย และมันก็จะมีผลต่อการเรียนต่อมหาวิทยาลัยด้วย เพราะฉะนั้นเก็บเอาไปคิดดีดีนะจ๊ะว่าจะเลือกอะไร

พี่เห็นด้วยนะที่น้องพูดมาอะว่า ความรักคือการให้ไม่ใช่การครอบครอง แต่เราจะให้แบบไหนที่เรียกว่ารักล่ะ รักคือการให้ไม่ใช่ว่าให้ทุกอย่างที่มีนะแต่เราให้ในทุกอย่างที่คิดว่าดีกับเขาต่างหาก พี่คิดว่านั่นอาจจะอธิบายคำว่ารักคือการให้ได้ดีที่สุดนะ ในกรณีนี้การให้ของน้องคือน้องให้ทุกอย่างกับคนที่น้องรัก พี่ว่านั่นมันออกจะแปลกๆอยู่นะ ตอนนี้เราอยู่ในฐานะเพื่อน น้องคงรู้นะว่าต้องวางตัวอย่างไร ตอนนี้เขาไม่ใช่ของๆเราแล้ว เราไม่ใช่แฟนของเขาแล้ว เราช่วยเขาเท่าที่จะช่วยได้แล้ว ปล่อยเขาไปสิ่งที่เราสามารถทำได้คือคอยให้กำลังใจเขาอยู่ห่างๆ

[~@Little lamb@~]

ถ้าจะรักทอม  พี่ว่าเปลี่ยนมารักตัวเอง รักพ่อรักแม่ดีกว่าค่ะ
ยังงัย  รักทอมก็แต่งงานกันไม่ได้อยู่แล้ว  พระศาสนจักรไม่อนุญาต
และแม้แต่ในสังคมเอง  ก็ยังรับกันไม่ค่อยได้  พ่อแม่จะใจสลายเอา
มีแต่ทางตันนะจ๊ะ 

เขาไม่ได้เลี้ยงดูเรามาทั้งชีวิตนะจ๊ะ
แต่พ่อแม่เราต่างหาก  ที่เลี้ยงดูเรามาแต่เกิด
เราป่วย เราเจ็บ  ก็พ่อแม่เราทั้งนั้นที่ดูแล

หันมารักพ่อ รักแม่ รักตัวเอง
ตั้งใจเรียนให้จบ  ให้พ่อแม่ภาคภูมิใจดีกว่าจ๊ะ


ขอพระเจ้าอวยพร