รวมสารการประจักษ์แม่พระที่ลำไทร สามารถแสดงความเห็นได้อย่างสุภาพ และไม่อนุญาตให้ตั้งกระทู้ใด ๆ ในบอร์ดนี้
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
-
ติดต่อ:
อังคาร มี.ค. 03, 2009 11:24 pm
พรุ่งนี้ก็ยังไม่สายเกินไป?
วันอาทิตย์ที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2009 เวลา 05:10-06:10 น.
“ลูกที่รักทั้งหลาย ความตายได้บอกอะไรแก่ลูกบ้าง วันนี้ลูกหลายๆคนคงจะไปร่วมพิธี
บูชามิสซารำลึกถึงญาติพี่น้องและมิตรสหายผู้ล่วงลับของลูก ลูกเคยถามตนเองบ้างไหมว่าความตาย
ของบุคคลเหล่านั้นได้สอนอะไรแก่ลูกบ้าง สักวันหนึ่งลูกเองก็จะต้องตายเช่นกัน ลูกได้เตรียมพร้อม
ไว้เพื่อการนี้ดีพอแล้วหรือยัง เหตุว่าไม่มีทางล่วงรู้ได้ว่าเมื่อใดคือวันสุดท้ายของลูก อายุไม่ใช่ข้อจำกัด
เสมอไป ถึงแม้ลูกจะอายุน้อยหากถึงเวลาของลูก ทุกสิ่งก็จะเป็นไปดั่งนั้น ด้วยเหตุนี้ลูกทั้งหลายจึง
ไม่ควรตั้งตนอยู่ในความประมาท ลูกได้เตรียมพร้อมสำหรับการกลับคืนสู่บ้านแท้ของลูกไว้เพียงใด
แล้วเทศกาลมหาพรตนี้เล่ามีความหมายอะไรแก่ชีวิตคริสตชนของลูกบ้าง ลูกได้เตรียมตัว
ไว้เป็นอย่างดีในทุกๆวันแล้วหรือยัง จงอย่ายึดติดกับคำว่าพรุ่งนี้ก็ยังไม่สายเกินไป หากลูกรอแต่วันพรุ่งนี้
แล้ววันนี้ของลูกเล่า ลูกจะปล่อยให้สูญเปล่าไปวันๆเท่านั้นหรอกหรือ
แม่เห็นหลายคนหยิบกระบอกใส่เงินมาจากวัด ลูกได้เข้าใจความหมายของกิจการนี้ดีแล้วหรือยัง
ยังมีลูกอีกหลายคนที่ยังไม่ได้หยิบกลับไปที่บ้าน บางคนก็นำกลับไปที่บ้านแล้วแต่ไปตั้งไว้เฉยๆ
แม่มองเห็นแต่ความว่างเปล่าในนั้น กิจการทั้งหลายในชีวิตประจำวันของลูกคงไม่มีที่ว่างพอสำหรับ
กิจการแห่งความ รัก การเสียสละและการแบ่งปันแล้วกระมัง นี่แหละภัยแล้งที่กำลังเกิดขึ้น
แม่คงไม่ต้องบอกลูกกระมังว่าเกิดขึ้น ณ ที่ใด
ลูกที่รักทั้งหลาย กิจการของสวรรค์นั้นต้องเกิดจากความสมัครใจของลูกเอง ไม่มีผู้ใดบังคับลูกได้
แม่เฝ้ามองลูกๆมาโดยตลอดและเพียรเฝ้าส่งข่าวให้ลูกอย่างสม่ำเสมอ ลูกคงไม่รู้หรอกว่าคำว่าพรุ่งนี้
ของลูกทำให้แม่นี้ต้องเศร้าใจเพียงใด
ขอสันติสุขจงเป็นของลูกที่รักเสมอ จากแม่ มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”
************
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
-
ติดต่อ:
อังคาร มี.ค. 03, 2009 11:24 pm
ความเฉยชาของมนุษย์
8 มีนาคม 2009 เวลา 00:30-01:38 น.
“เปโตรน้อย นานแล้วซินะที่แม่ไม่ได้เรียกลูกด้วยชื่อนี้ วันนี้แม่เห็นความตั้งใจอันดีของลูกมาโดยตลอด
ลูกทำงานให้แม่อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย รักษาสุขภาพบ้างนะลูก แม่ยังไม่อยากเห็นลูกล้มเจ็บลงไปอีกครั้ง
วันนี้ลูกคงสัมผัสได้ ด้วยตนเองอีกครั้ง การอ่านทบทวนสารของแม่ที่ผ่านมา มีหลายเรื่องที่สะดุดใจลูก
แม่เห็นน้ำตาของลูกไหลออกมาโดยที่ลูกเองไม่สามารถห้ามไว้ได้ ลูกรักไม่ใช่แต่ลูกแต่ฝ่ายเดียวเท่านั้นหรอกนะ
บางครั้งแม่นี้ก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาของแม่ไว้ได้เหมือนกัน ความหลงลืมและบาปความผิดทั้งหลายของมนุษย์นี่แหละ
ที่ทำให้แม่ต้องเสียน้ำตา มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
เปโตรน้อย วันนี้แม่จึงใช้ลูกนี่แหละเป็นสื่อสารของแม่ไปยังลูกๆที่รักทั้งหลายของแม่ แม่มีความอึดอัดใจเป็นบ้าง
เหมือนกันนะลูก แม่เป็นเพียงมนุษย์ผู้ต่ำต้อยที่ได้รับพระเมตตาจากพระบิดาเจ้าสวรรค์ แม่ไม่ใช่พระเจ้าอย่างที่หลายๆคน
กำลังสำคัญแม่ผิดไป ด้วยความเป็นมนุษย์ของแม่นี่แหละทำให้แม่ได้รับอนุญาตจากพระบิดาเจ้าสวรรค์ ลงมาสื่อสารกับลูกๆได้
สิ่งที่แม่หนักใจมากที่สุดก็คือ ความชินชาในบาปและความแห้งแล้งในดวงใจของลูกๆนั่นแหละ ลูกอาจจะบอกว่า
แม่พูดอะไร ลูกไม่เข้าใจ ตอนนี้ลูกก็เป็นคนดี ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่นา แล้วเหตุใดแม่ถึงได้กล่าวเช่นนี้อีก
ลูกจำได้หรือไม่ว่าเมื่อปลายเดือนที่แล้วเราได้คุยกันถึงเรื่องอะไรกันไว้บ้าง ลูกลองทบทวนและพิจาณาไตร่ตรองดูเองเถิด
ความตั้งใจของลูกตอนนี้เหลือกี่เปอร์เซ็นต์แล้ว แทนที่ลูกจะได้ใช้ช่วงเวลานี้สำรวมและสำรวจมโนธรรมของลูกให้มากขึ้น
แต่ผลกลับเป็นเช่นใดเล่า ลูกที่รักทั้งหลาย ทีแรกลูกก็ทำประหนึ่งว่าเชื่อฟังดี แต่มา ณ บัดนี้ เหตุไฉนลูกจึงได้
วางเฉยมากกว่าช่วงเวลาอื่นๆเสียอีก ลูกรัก ลูกเคยสำรวจตนเองบ้างไหมว่า เกิดอะไรขึ้นในชีวิตของลูกขณะนี้
จงอย่าโทษสิ่งใดเลยลูกรัก ทุกอย่างอยู่ที่ตัวของลูกเองต่างหาก หากลูกไม่อนุญาต หากใจลูกไม่ยินดี
ผลงานของปีศาจไม่สามารถเข้ามามีอิทธิพลเหนือลูกได้หรอก จงตรองให้จงหนักเถิดว่า ลูกได้พยายามอย่างเต็มที่
แล้วหรือยัง เลิกคิดได้แล้วนะว่าสิ่งที่ลูกคิด สิ่งที่ลูกได้ละเลย หรือสิ่งที่ลูกได้ทำนั้นไม่มีผู้ใดรู้เห็น แม่อยากให้ลูกสำรวจ
มโนธรรมในแต่ละวัน อย่างน้อยก็ก่อนนอนเพื่อลูกจะได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของลูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่ลูก
เดินออกไปรับศีล ลูกได้พิจาณาอย่างถี่ถ้วนแล้วหรือยัง หากลูกไม่ได้ชำระมลทินของลูกเป็นอย่างดี ลูกไม่ได้สำนึกอย่างแท้จริง
ความเฉยชาของลูกมันสอนลูกว่าไม่เป็นไร ไม่มีใครเขาถือสากันแล้วในยุคนี้ สิ่งที่ลูกทำนี้ไม่เป็นบาปหรอก
ใครๆเขาก็ทำเยี่ยงนี้กันทั้งนั้น แม่รู้สึกว่าอะไรที่คนส่วนใหญ่ทำร่วมกันนั้น คือความถูกต้อง ชอบธรรมและกลายเป็น
แม่แบบบรรทัดฐานสำหรับลูกๆเสียแล้ว
นี่แหละคือ ความอึดอัดใจของแม่ แม่รู้ แม่เข้าใจ และแม่ให้โอกาส แต่จะมีลูกสักกี่คนที่ตระหนักและเข้าใจถึง
ความไว้วางใจที่แม่มีต่อลูกที่รักทั้งหลาย ลูกลองตรองดูเอาบ้างเถิด หากความรัก ความปรารถนาดีของลูก
ไม่ได้รับการตอบสนอง การวางเฉยโดยไม่ได้กระทำสิ่งใด ลูกคิดว่าผู้ที่ปฏิบัติเช่นนี้ต่อลูกนั้นฟังเสียงของลูก
บ้างหรือเปล่า แม่สื่อสารกับลูกด้วยวิธีการเยี่ยงมนุษย์เช่นนี้แล้ว แม่หวังว่าลูกคงจักเข้าใจนะว่า
แม่นี้รักลูกมากเพียงใด จากแม่ของลูก มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”
************
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ จันทร์ มี.ค. 09, 2009 9:13 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
-
ติดต่อ:
อังคาร มี.ค. 03, 2009 11:24 pm
คำขอบคุณหายไปไหน?
วันอาทิตย์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2009 เวลา 02:25-03:130 น.
“เปโตรน้อย แม่ขอบใจที่ลูกลุกขึ้นมาในทันใดที่แม่เรียกลูก สองสามวันที่ผ่านมานี้ลูกได้เป็นตัวแทนครอบครัวของลูก
ไปร่วมสวดภาวนารำลึก ถึงผู้ตายโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ด้วยความรู้สึกของลูกบอกว่า สักวันก็คงจะถึงเวลาของแม่
ของลูกเช่นกัน แม่รู้ว่าลูกมีความตั้งใจดีที่จะทำกิจการหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อช่วยบรรเทา ความเศร้าโศกของบุคคล
ในครอบครัวของผู้ตาย แต่ด้วยโอกาสไม่เหมาะสม และลูกไม่ต้องการแสดงตัวให้เป็นที่สะดุดแก่คนทั้งหลาย
ลูกจึงได้นิ่งอยู่ในความสงบ เป็นการชอบแล้ว
จงให้การเยียวยา เฉพาะผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือเท่านั้น ไม่ใช่ทำด้วยน้ำใจของลูกที่มีจิตสงสาร
ลูกต้องดูที่ความจำเป็นในขณะนั้นด้วย ลูกอาจรู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจ แต่พระพรนี้ไม่ใช่ของลูก ลูกจึงไม่สามารถ
ใช้ตามอำเภอใจของลูกเองได้ หากลูกตระหนักใจได้ดั่งนี้ ลูกจะเห็นว่าไม่ใช่ทุกคนที่ลูกจะต้องให้การช่วยเหลือด้วยวิธีนี้
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ จิตใจของผู้รับการช่วยเหลือจะต้องเปิด ต้องร้องหา มีความตั้งใจจริงที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง
และรักษาคำมั่นสัญญาอย่างเคร่งครัด เพื่อเป็นการขอบคุณในน้ำพระทัยดีของพระบิดาเจ้าสวรรค์ที่ทรงเมตตาแก่เขาด้วย
หลายคนไม่ได้ศรัทธาแต่ต้องการเฉพาะความบรรเทา เมื่อได้รับความช่วยเหลือแล้วก็กลับไปใช้ชีวิตเช่นดั่งเดิม
เปรียบเสมือนดั่งคนโรคเรื้อนที่ไม่ได้หันกลับมาขอบคุณความรักที่พระองค์ได้ มอบให้แต่อย่างใด
เหตุที่แม่ต้องกล่าวนำเช่นนี้ มนุษย์มักจะหลงลืมขอบคุณไปเสียทุกครั้ง เมื่อได้รับการช่วยเหลือ
เมื่อได้รับการบรรเทาแล้ว ก็ไม่ได้สำนึกในพระพรที่ได้รับ การขอบคุณนั้นลูกไม่ได้เสียอะไรเลย
แต่ลูกจะได้สิ่งที่มีคุณค่ากับจิตใจของลูกกลับมาอย่างมากมาย แต่ลูกก็ประหยัดที่จะกล่าวคำขอบคุณนี้
ในแต่ละวันลูกได้รับพระพร แห่งความรักของพระบิดาเจ้าสวรรค์อย่างมากมาย ในรูปแบบที่แตกต่างกัน
แต่มีสักกี่ครั้งที่ลูกได้ตระหนักและไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณในน้ำพระทัยดี ของพระองค์จากความรู้สึกอันแท้จริงของลูก
ช่วงเทศกาลมหาพรตนึ้จึงเป็นโอกาสอันดีที่ลูกจะได้พิจารณาทบทวนในสิ่งที่ลูก ได้หลงลืมไป
ขอสันติสุขจงเป็นของลูกที่รักทั้งหลาย จากแม่ของลูก มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ อังคาร มี.ค. 17, 2009 2:15 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
-
ติดต่อ:
อังคาร มี.ค. 03, 2009 11:24 pm
จงกลับใจเสียเถิด
วันอาทิตย์ที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2009 เวลา 01:25-03:25 น.
“เปโตรน้อย แม่ขอบใจที่ลูกได้พยายามแสดงให้เห็นถึงพลังแห่งการภาวนาจากหัวใจของลูก บทเพลงต่างๆ
ที่ลูกได้ขับร้องเมื่อวานนี้เข้าถึงจิตใจของทุกๆคนที่ได้ยิน เป็นการชอบแล้วลูกรัก ด้วยความจริงใจของลูก
ทุกคนที่ได้สัมผัส จิตใจที่แข็งกระด้างก็จะอ่อนโยนลงได้ ลูกไม่จำต้องเชิญชวน ไม่จำต้องประกาศโฆษณา
ด้วยการเป็นตัวของลูกเองนี่แหละ ปราศจากการเสแสร้ง ทุกคนจะเข้าใจถึงสันติสุขแห่งการภาวนาด้วยตัว
ของเขาเอง นี่แหละสิ่งที่แม่ได้เพียรพร่ำสอนลูกมาโดยตลอด ลูกได้แสดงให้เห็นแล้วว่า ลูกสามารถทำให้
มีชีวิตชีวาขึ้นมาได้ ด้วยการนำไปปฏิบัติอย่างแท้จริง ลูกไม่ได้ปล่อยให้คำสอนของแม่จบลงอยู่แค่สาร
ที่ลูกได้บันทึกเท่านั้น แต่ลูกกำลังเป็นคำสอนที่มีชีวิตของแม่ ให้ผู้คนทั้งหลายได้ประจักษ์ ความสมถะ
และเรียบง่ายในตัวของลูกจะเป็นตัวอย่างให้ผู้คนได้เห็นเอง
จริงอยู่ความเป็นมนุษย์ในตัวตนของลูกยังมีอยู่มาก แต่ลูกก็รู้จักเลือก รู้จักบังคับให้อยู่ในวินัยได้
ลูกไม่ได้ปล่อยตัวปล่อยใจกับข้ออ้างเยี่ยงมนุษย์ทั้งหลาย ว่าลูกเป็นผู้อ่อนแอและเลือกทำตามอิสระแห่งน้ำใจตนเอง
ขอบใจมากเปโตรน้อย เมื่อถึงคราวจำเป็น ลูกก็เป็นหลักศิลาได้เหมือนกัน
วันนี้แม่จึง อยากฝากบอกไปยังลูกที่รักทั้งหลายของแม่ว่า สำหรับลูกๆของแม่แล้ว แม่ดูเฉพาะปัจจุบันของลูกเท่านั้น
ลูกได้ตั้งใจทำอะไร สิ่งที่ผ่านมาแล้วในอดีตได้จบสิ้นไปแล้ว ลูกไม่สามารถแก้ไขหรือย้อนหลังกลับคืนไปได้อีก
แต่ปัจจุบันของลูกต่างหากที่จะส่งผลไปถึงอนาคตข้างหน้าของลูก วันนี้ลูกได้เตรียมปัจจุบันของลูกเป็น
อย่างดีแล้วหรือยัง จงอย่าอ้างความอ่อนแอกับแม่อีก ด้วยว่าในเวลาที่ลูกได้ตัดสินใจเลือกทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด
ตามน้ำใจตนเองนั้น ลูกมีพละกำลัง มีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวและยอมรับในผลที่จะเกิดขึ้นจากการกระทำ
ของลูกไว้ล่วงหน้าแล้ว ณ เวลาเช่นนั้นลูกคิดว่าลูกอ่อนแอหรือ
เทศกาลมหาพรตนี้ หากลูกยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงตนเอง ยังคงประพฤติปฏิบัติตนเหมือนเช่นทุกๆวันที่ผ่านมาของลูก
ลูกก็ไม่ได้เข้าใจถึงความหมายที่แท้จริงของการนี้แต่อย่างใด ลูกไม่จำต้องไปเปรียบเทียบกับผู้อื่นหรอกลูก
เปรียบเทียบกับตัวของลูกเองนั่นแหละว่า วันนี้ลูกได้ทำกิจสิ่งใดบ้างที่แตกต่างไปจากเมื่อวานนี้ ชั่วโมงนี้ลูก
ได้ทำกิจสิ่งใดบ้างที่พัฒนาจิตวิญญาณของลูกไปในทางที่ดีขึ้น และวินาทีนี้ลูกเลือกที่จะทำกิจสิ่งใด
แม่รู้ว่าหลายคนตั้งใจว่าใน เทศกาลมหาพรตนี้จะทำกิจศรัทธาเป็นพิเศษ ลูกตั้งความหวังไว้สูงดั่งเช่นนักบุญพึงปฏิบัติ
แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆแล้วลูกก็ไม่สามารถกระทำได้ และกล่าวอ้างว่า ลูกเป็นคนบาป ลูกอ่อนแอ ลูกขอโทษ
แม่เข้าใจถึงความรู้สึกนี้ดีนะลูก แม่ไม่ได้ขอให้ลูกบังคับตนเองดั่งเช่นท่านนักบุญทั้งหลาย ลูกยังไม่รู้จักความรัก
ของพระบิดาเจ้าสวรรค์อย่างแท้จริง ลูกจึงยังไม่รู้ว่าทำไมท่านนักบุญทั้งหลายถึงได้เสียสละและยอมละทิ้งน้ำใจ
แห่งตนเองได้มากมายถึงเพียงนั้น แม่ขอแต่เพียงให้ลูกรู้จักตนเองอย่างถ่องแท้ ทำความเข้าใจกับกำลัง
และความสามารถของตนเองให้จงดี และเลือกทำในสิ่งที่เป็นไปได้ในชีวิตจริงของลูกในวันนี้ก็เป็นการเพียงพอแล้วสำหรับแม่
ในแต่ละวันของลูก ลูกมีเวลามากมาย ลูกได้บริหารเวลาของลูกอย่างไรบ้าง ลูกได้ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปแล้วกี่ชั่วโมง
ลูกได้ใช้เวลาเพื่อความบันเทิงไปแล้วกี่ชั่วโมง ลูกได้หมกมุ่นอยู่กับการพูดถึงผู้อื่นในทางไม่เหมาะสมอย่างสนุกสนานไปแล้วกี่ชั่วโมง
กว่าลูกจะมีเวลาคิดถึงกิจศรัทธาที่ลูกคิดว่าลูกจะทำ ลูกก็บอกกับแม่ว่า ลูกไม่มีเวลาเลยวันนี้ แม้กระทั่งการสวดภาวนา
ลูกก็ได้แต่คิดก่อนที่ลูกจะหลับไป เมื่อลูกรู้สึกตัวขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ลูกก็รีบร้อนที่จะออกไปปฏิบัติภารกิจประจำวันของลูก
โดยไม่มีเวลาที่จะขอบคุณในน้ำพระทัยดีของพระบิดาเจ้าสวรรค์ที่ทรงเมตตาให้ลูก มีชีวิตอยู่ในวันนี้เพื่อกล่าวสรรเสริญพระองค์
และแบ่งปันความรักที่พระองค์ได้มอบให้แก่ลูกนี้ไปยังเพื่อนพี่น้องทั้งหลาย
หากลูกยังไม่ได้ทำกิจสิ่งใดที่เป็นประโยชน์แก่จิตวิญญาณของลูกในเทศกาลมหาพรตนี้ จงตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลนี้เถิด
แม่รู้ว่าลูกทำได้ จงอย่างผัดวันประกันพรุ่งอีกเลย ลูกเป็นผู้เลือกเองนะที่จะทำหรือไม่ทำกิจศรัทธาใดๆ ดังนั้นการที่ลูก
จะบอกว่าไม่มีเวลานั้น ลูกเองต่างหากที่เลือกปฏิบัติและไม่ทำกิจการใดๆที่ลูกไม่พึงประสงค์
จงทำความเข้าใจกับเทศกาลมหาพรตนี้ให้ถ่องแท้เถิดลูกที่รักทั้งหลาย ลูกจะได้ประโยชน์อย่างมากมาย
แก่จิตวิญญาณของลูก แม่มองเห็นลูกๆหลายคนเดินไปรับศีลด้วยจิตใจที่แข็งกระด้าง ลูกยังไม่ได้ชำระมลทิน
ในจิตใจของลูกด้วยซ้ำไป การรับศีลมหาสนิทสงวนไว้สำหรับลูกๆที่ได้เตรียมตัวเตรียมจิตใจมาแล้วเป็น อย่างดีเท่านั้น
ลูกอายผู้อื่นหรือที่วันนี้ลูกไม่ได้ออกไปรับศีล แต่ลูกกลับไม่อายพระบุตรสุดที่รักของแม่เมื่อลูกได้เชื้อเชิญ
ให้พระองค์เข้า มาประทับในพระวิหารอันรกร้างของลูก การสำรวจมโนธรรมในการพิจาณาบาปของลูกใน
แต่ละวันนั้นหายไปไหน บาปเล็กๆน้อยๆในแต่ละวันทำให้ลูกชินชาและไม่รู้สึกว่าเป็นบาปอีกต่อไปแล้วไม่ใช่หรือ
ลูกๆของแม่หลายคนจึงไม่มีอะไรที่จะเข้าไปสารภาพบาปต่อพระสงฆ์ แม้แต่กิจใช้โทษบาปของลูกเองนั้น
ลูกก็ยังลืมเพราะไม่ได้ใส่ใจและรีบที่จะออกจากที่บาปให้เร็วทีสุด เพราะอายคนที่รออยู่ข้างหลัง ลูกที่รักทั้งหลาย
นี่คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้ และลูกกำลังคุ้นเคยเป็นอย่างดี หากลูกไม่คิดที่จะแก้ไขเสียแต่บัดนี้
ลูกจะเผชิญหน้าเฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ได้อย่างไรเมื่อวันนั้นมาถึง
จงกลับใจเสียเถิด แล้วสันติสุขจะบังเกิดขึ้นในดวงใจของลูกที่รักทั้งหลาย
จากแม่ของลูก มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”
************
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ อาทิตย์ มี.ค. 22, 2009 10:11 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
-
ติดต่อ:
อังคาร มี.ค. 03, 2009 11:25 pm
บทส่งท้ายของแม่รักลูกเล่มที่สอง
หน้าถ้ำแม่พระ วัดพระวิสุทธิวงส์ ลำไทร
วันเสาร์ที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2009 เวลา 15:55-16:00 น.
“ลูก ที่รักทั้งหลาย แม่ขอขอบใจในความอุตสาหะของลูกๆที่ได้ตั้งใจสวดภาวนาอยู่ต่อหน้าแม่ในขณะนี้
แม่ได้เห็นน้ำใจอันดีของลูกๆทุกคน ถึงแม้อากาศค่อนข้างร้อนแต่ลูกๆทั้งหลายจะได้รับความบรรเทา
ลูกคงไม่ได้คาดหวังที่จะได้รับความสะดวกสบายไม่ใช่หรือ ความบรรเทาที่ว่านี้จะเกิดขึ้นในจิตใจของลูกๆนั่นเอง
ขอบใจที่เลือกสวดมหาทุกข์ 7 ประการ และส่งใจร่วมทุกข์กับแม่ด้วย คำเสนอวิงวอนทั้งหลายที่ลูกได้วิงวอนผ่าน
สายประคำนี้ แม่จะอวยพรให้ลูกๆเป็นพิเศษ แม่ขอบใจทุกๆคนขอให้ลูกอยู่ในสันติสุขและ ความรักของพระบิดา
เจ้าสวรรค์ตลอดไป จากแม่ของลูก มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆ ทุกคน”
วันอาทิตย์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2009 เวลา 03:00-03:30 น.
“ลูกที่รักทั้งหลาย ความปิติยินดีทั้งหลายจะไม่อาจเกิดขึ้นได้เลยหากกิจการทั้งหลายของลูก
ในวันนี้นั้นปราศจากหัวใจอันแท้จริงของลูก
แม่นี้ได้อยู่กับลูกมาโดยตลอด และรู้จักลูกๆดีมากกว่าที่ลูกรู้จักตนเองเสียอีก แต่แม่ไม่เคยกล่าวอ้างหรือโอ้อวดแต่อย่างใด
แม่จึงอยากขอให้ลูกที่รักทั้งหลายจงมีจิตใจที่บริสุทธิ์ เพื่อว่าลูกจะได้เปิดรับแต่ในสิ่งที่ดี หากลูกจะดูแม่ไว้เป็นแบบอย่าง
และนำไปปฏิบัติตาม ชีวิตของลูกทั้งหลายจะประสบแต่สันติสุข
วันนี้แม่คอยอยู่กับลูก ร่วมใจไปกับลูกในการสวดภาวนาของลูกๆทุกคน หากวันนี้ลูกได้ เปิดจิตใจของลูกอย่างแท้จริง
คำภาวนาทั้งหลายในค่ำคืนนี้นั้น แม่ขอน้อมรับเอาไว้ด้วย ความเบิกบานในดวงใจ สิ่งที่แม่ต้องการเห็นในตัวลูกๆก็คือ
ความจริงใจ ด้วยหัวใจอันแท้จริงของลูกนี่แหละจักเป็นเครื่องจรรโลงโลกนี้ให้สงบสุขและ บังเกิดสันติภาพขึ้นได้
วันนี้ลูกๆของแม่ได้พยายามอยู่ในการสวดภาวนา อย่างมีวินัยมาโดยตลอด ถึงแม้ในเวลานี้ ลูกๆจะไม่ได้ใช้เวลา
อันมีค่าเพื่อส่งจิตใจมาถึงแม่ มาพูดคุยกับแม่ มาปรึกษากับแม่ แม่ไม่ตำหนิลูกหรอก เพราะลูกไม่รู้ว่าเวลานี้
ลูกควรจะทำอะไรนั่นเอง เวลาแห่งพระหรรษทาน ช่วงเวลาแห่งความศักดิ์สิทธิ์ พระบิดาเจ้าสวรรค์ไม่ได้ทรงอนุญาต
ให้เกิดขึ้นบ่อยนัก แต่เมื่อลูกไม่รู้ก็น่าเสียดายยิ่งนัก
แม่นี้รักลูกหนักหนา สารนี้จะเป็นสารสุดท้ายแห่งเดือนนี้ เป็นสารที่แม่ตั้งใจให้เป็นบทสรุปที่สวยงามของหนังสือแม่รักลูกเล่มที่สอง
ลูกที่รักทั้งหลาย แม่ขอฝากโอกาสนี้ เตือนให้ลูกๆรำลึกอยู่เสมอว่า เวลาแห่งสวรรค์นั้นมีค่ามากมายนัก
ขอให้ลูกจงรู้จักใช้เวลาอันมีค่านี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดเถิด หากลูกอุทิศช่วงเวลานี้เพื่อสำรวจจิตวิญญาณของลูกเอง
หรือสวดภาวนาเพื่อผู้อื่นแล้ว ลูกว่าจะทำให้เวลานี้มีค่ามากกว่าไหมลูก
ความรักที่พระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงมีต่อมนุษย์ทุกคนนั้น ขอให้ลูกพยายามทำความเข้าใจ พยายามเปิดจิตใจเข้าสัมผัสเถิด
แล้วลูกจะรู้ว่าความรักอย่างเช่นมนุษย์ทั้งหลายนั้น ไม่ใช่ความรักอย่างแท้จริง แต่เป็นความรักเพื่อสนองความต้องการ
ของตนเองเท่านั้น จงรู้เท่าทันน้ำใจตนเองเถิด เพื่อว่าลูกจะได้ไม่ต้องตกเป็นเหยื่อของจิตชั่วร้ายทั้งหลายที่คอยหลอกล่อ
ลูกๆของแม่ให้หลงทางอยู่เสมอ จงจำไว้เถิดลูกที่รักทั้งหลาย หนทางของพระบิดาเจ้าสวรรค์นั้นลูกๆจะมีแต่ความสงบ
และสันติสุขในจิตใจ จงระมัดระวังการหลอกล่อของจิตชั่วร้ายให้จงดีเถิด เพราะบางครั้งพวกมันก็แอบอ้างนำพระนาม
ของพระองค์ทำให้ลูกๆไขว้เขวได้เช่นกัน จงถามหาความจริงจากพระองค์เถิดแล้วลูกๆจะได้สัมผัสกับสันติสุขอย่างแท้จริง
จากแม่ มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”
“ขอให้ลูกๆทุกคนจงจำไว้เถิดว่า ในทุกถ้อยคำที่ลูกได้สวดภาวนานั้น แม่จะร่วมภาวนากับลูกเสมอ”
************
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ เสาร์ เม.ย. 04, 2009 3:08 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
Zion
- ~@
- โพสต์: 3777
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 8:37 pm
-
ติดต่อ:
-
Zion
- ~@
- โพสต์: 3777
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 8:37 pm
-
ติดต่อ:
จันทร์ มี.ค. 09, 2009 10:31 pm
~@Little lamb@~ เขียน:
ความเฉยชาของลูกมันสอนลูกว่าไม่เป็นไร ไม่มีใครเขาถือสากันแล้วในยุคนี้ สิ่งที่ลูกทำนี้ไม่เป็นบาปหรอก
ใครๆเขาก็ทำเยี่ยงนี้กันทั้งนั้น แม่รู้สึกว่าอะไรที่คนส่วนใหญ่ทำร่วมกันนั้น คือความถูกต้อง ชอบธรรมและกลายเป็น
แม่แบบบรรทัดฐานสำหรับลูกๆเสียแล้ว
โดนได้อีก........
ขอบพระคุณพระเป็นเจ้า อาศัยพระแม่มารี และเปโตรน้อย
-
Holy
- Defender of lawS
- โพสต์: 10011
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:06 pm
อังคาร มี.ค. 17, 2009 4:22 am
ยศิยล:ผู้แสวงหาพระเจ้า เขียน:
~@Little lamb@~ เขียน:
ความเฉยชาของลูกมันสอนลูกว่าไม่เป็นไร ไม่มีใครเขาถือสากันแล้วในยุคนี้ สิ่งที่ลูกทำนี้ไม่เป็นบาปหรอก
ใครๆเขาก็ทำเยี่ยงนี้กันทั้งนั้น แม่รู้สึกว่าอะไรที่คนส่วนใหญ่ทำร่วมกันนั้น คือความถูกต้อง ชอบธรรมและกลายเป็น
แม่แบบบรรทัดฐานสำหรับลูกๆเสียแล้ว
โดนได้อีก........
ขอบพระคุณพระเป็นเจ้า อาศัยพระแม่มารี และเปโตรน้อย
แม่ประทานสารมาวันที่8
อีกสัปดาห์ต่อมา พระสันตะปาปาก็พูดเรื่องนี้
พระสันตะปาปาสั่งสงฆ์สอนสัตบุรุษแยกแยะบาปให้เป็น
http://catholicworldtour.spaces.live.com/blog/cns!EA91C1C5E2FBFD4F!5587.entry
แม่คือผู้ที่พระจิตเจ้าประทับอยู่อย่างเต็มเปี่ยมโดยแท้จริง