เคยเหมือนกันครับ เคยแบบรู้สึกว่า อยากไปหาพระเจ้าเร็วๆ เบื่อความวุ่นวายสับสนบนโลก
รู้สึกท้อแท้ เหน็ดเหนื่อยกับความทุกข์ยากบนโลกนี้ ...
แต่สุดท้ายก็สำนึกได้ว่า ความทุกข์ของผมนั้นเล็กน้อยมาก
เมื่อเทียบกับความทุกข์และพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้า
และผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินตัวผมเองว่า ควรอยู่หรือควรตาย
ตอนนี้เลยไม่รู้สึกเบื่อชีวิตอีกเลย เพราะเวลาแห่งความทุกข์บนโลกนี้ กระจิดริ๊ดมาก
เมื่อเทียบกับความสุขนิรันดรกับพระเป็นเจ้าในโลกหน้า
ว่าแล้วก็ แบกกางเขนของผม แล้วเดินตามพระองค์ต่อไปด้วยใจยินดี
ปล. ถ้ารู้สึกเบื่อจริงๆ ก็ให้ไปทำในสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เรารักครับ หรือหาอะไรใหม่ๆ ทำ พบปะคนใหม่ๆ
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ อย่างน้อยเราก็อยู่เพื่อคนข้างหลังที่รักเรา
