เมื่อแพทย์ทำแท้งกลับใจ
เรื่องจริงจากนิตยสารคาทอลิก “Love One Another”
ก.ครุวรรณ แปล

สโตแจน อะดาเซวิก (Stojan Adasevic) จะไม่มีวันลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่เขาเป็นนักศึกษาแพทย์แผนกนรีเวชวิทยา และกำลังจัดเอกสารในห้องซึ่งมีแพทย์กำลังคุยกัน โดยไม่สนใจเขาที่กำลังจัดเอกสารอยู่ในหมู่แพทย์ที่กำลังคุยกันนั้น ดร.ราโด อีญาโตวิก (Radolgnatovic) ได้เล่าถึงคนไข้คนหนึ่งที่มาขอให้ตนช่วยทำแท้งให้ แต่เขาทำไม่สำเร็จ กลุ่มนรีแพทย์ในห้องต่างออกความเห็นในปัญหาที่เกิดขึ้นพอพวกเขาพูดกันมาถึงตอนหนึ่ง ซึ่งสโตแจนฟังแล้วก็รู้สึกตัวแข็งอยู่กับที่ เนื่องจากพวกเขากำลังพูดถึงทันตแพทย์หญิงคนหนึ่งซึ่งเคยทำงานอยู่ในย่านนั้น เธอเป็นมารดาของเขาเองและเมื่อแพทย์คนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ตอนนี้เธอเสียชีวิตไปแล้วแต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทารกคนนั้น” สโตแจนไม่อาจทนฟังได้อีกต่อไปเขาจึงลุกขึ้นและพูดว่า “ผมคือทารกคนนั้นครับ” ทันทีที่พูดออกไปทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ จากนั้นแพทย์แต่ละคนก็ค่อย ๆ เดินออกไปจากห้อง
หลายปีผ่านไป สโตแจน กลายเป็นนายแพทย์ทำแท้งมีฝีมือดีที่สุดในกรุงเบลเกรด (ยูโกสลาเวีย) และมีฝีมือเหนือ ดร.ราโด อีญาโตวิก อาจารย์ผู้สอนเขาด้วย เขาทำแท้งวันละ 20-30 ราย และเคยทำสูงสุดได้ถึง 35 รายในหนึ่งวัน คำนวณได้ว่าเขาทำแท้งไปแล้วประมาณ 48,000-62,000 ราย ในเวลา 26 ปี ตลอดระยะเวลานั้น เขาเชื่อโดยบริสุทธิ์ใจจากการเรียนและจากตำราว่า การทำแท้งไม่ต่างอะไรกับการผ่าตัดใส้ติ่งอักเสบ ข้อแตกต่างมีเพียงอย่างเดียวคือการผ่าตัดใส้ติ่งอักเสบเป็นการตัดชิ้นส่วนของลำไส้ออกไป ส่วนการทำแท้งคือการเอาเนื้อเยื่อของตัวอ่อนออกไป จนกระทั่งทศวรรษ 1980 ที่วิทยาการด้านอัลตร้าซาวด์เข้ามาในประเทศยูโกสลาเวีย เขาจึงได้เห็นภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากจอมอนิเตอร์ว่าในครรภ์ของสตรีที่มาทำแท้งนั้นมีตัวอ่อนที่มีชีวิตกำลังดูดนิ้วอยู่และสามารถขยับเขยื้อนแขนขาได้ด้วย ซึ่งบ่อยครั้งเขาได้ใช้คีมคีบออกมาวางไว้บนโต๊ะ เขาพูดถึงวันที่เห็นภาพดังกล่าวว่า “ผมไม่เคยเห็นมาก่อนและนับแต่นั้นมา ผมก็เริ่มมีความฝันแปลก ๆ”