คือตอนสวดวันเสาร์และวันจันทร์ ผมค่อนข้างมีกำลังใจสวดและรู้วิธีรำพึง เพราะว่ามีแม่พระมาร่วมด้วย วันอาทิตย์และอังคาร ค่อนข้างมีกลำงใจเพราะเป็นเรื่องแสนมงคล วันพฤหัสบดี วันพุธ วันศุกร์ มีกำลังใจแต่คงไม่เท่าธรรมล้ำลึกแสงส่ว่างและความชื่นชมยินดี
ตอนสวดผมนึกถึงอย่างนี้
วันทามารีอา ผมจะนึกถึงแม่พระ
เปี่ยมด้วยหรรษทาน ผมจะนึกถึง รัศมีของแม่พระ
พระเจ้าสถิตกับท่าน จะนึกถึงแสงที่ส่องลงมายังแม่พระ
ผู้มีบุญกว่าหญิงใดๆ จะนึกถึงรูปแม่พระเลย หรือความสัมพันธ์ของแม่พระในข้อรำพึงนั้นๆ
และพระเยซู โอรสของท่านทรงบุญหนักหนา จะนึกถึงพระเยซู
สันตะมารีอา นึกถึงแม่พระ
มารดาพระเจ้า นึกถึงแม่พระและพระเยซูคู่กัน
โปรดภาวนาเพื่อเราคนบาป นึกถึงปัญาหาต่างๆ ให้แม่พระช่วย
บัดนี้และเมื่อจะตายอาแมน นึกว่าแม่พระภาวนาให้เราจนเราใกล้ตาย หรือบางทีจะนึกถึงบุคคลที่ต้องภาวนาให้เป็นพิเศษ
ปัญหาอีกอย่างคือ ถ้าคนตายไปแล้ว คำว่า บัดนี้และเมื่อจะตายอาแมน คนตายไปแล้วอ่ะ สวดแบบนี้เลยเหรอ?
