ยังจำครั้งแรกที่เราเขียนหนังสือได้ไหมกว่าเราจะฝึกเขียนได้แต่ละตัวต้องใช้ความพยายามขนาดไหนกับการแค่เขียน ก.ไก่ แต่ตอนนี้เราเขียนก.
ไก่ถึงฮ.นกฮูกได้อย่างสบายๆถึงแม้ว่าจะเรียงไม่ถูกก็ตาม
ยังจำครั้งแรกที่โกรธกับเพื่อนแล้วชกกันได้ไหมมันทั้งเจ็บทั้งระบมไปทั้งตัวบางครั้งก็ปากแตกบ้าง คิ้วแตกบ้างแต่เราก็ทำถึงแม้ว่ามันจะต้องแลก
ด้วยความเจ็บก็ตาม
ยังจำครั้งแรกที่สอบได้รึเปล่าเราลงทุนอ่านหนังสือจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนตาเป็นหมีแพนด้า
และอีกหลายๆเรื่องที่เราเคยพยายามก็ตามแต่มันก็ต้องแลกด้วยความยากลำบากใช่ไหม
แต่ลองนึกถึงครั้งแรกที่เราสวดมนต์แล้วรู้สึกง่วงสิมันไม่ต้องลงทุนอะไรเลยไม่ต้องใช้ความพยายามเพียงแค่อ่านตามเท่านั้นแต่เรากลับรู้สึกว่ามัน
ลำบากเหลือเกิน
แล้วยังจำครั้งแรกที่เราคิดว่าการทำความดีมันยากได้รึเปล่า เพียงแค่เราเดินไปตามทางเจอคนยากจนหรือขอทานและหยอดตังไปเล็กน้อย เป็นที่
ระบายความทุกข์ให้กับใครสักคน ทำให้คนอื่นมีความสุขเล็กๆโดยตัวเรา ซึ่งทั้งหมดนั้นไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลยในการฝึกการทำความดี
ง่ายกว่าการฝึกยิงปืนด้วยซ้ำเพราะการทำความดีไม่ต้องใช้การฝึกฝนผมจำได้ความครั้งแรกที่ผมฝึกยิงปืนกับพ่อมันช่างยากลำบากเหลือเกินแต่
บางคนก็ฝึกเพื่อไปใช้ทำร้ายผู้อื่นโดยที่บอกว่ามันง่ายกว่าการทำความดี
แล้ววันนี้เราลองทำความดีครั้งแรกโดยไม่มองว่ามันยากมันเหนื่อยหรือว่าเพื่อสร้างภาพรึยัง เพียงแค่เราทำด้วยใจ ทำด้วยความบริสุทธิ์ ทำเพื่อต้อง
การแบ่งปันความสุขเล็กๆให้กับผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนดูสิแล้วคุณจะรู้ว่าครั้งแรกของการทำความดีโดยบริสุทธิ์ใจมันง่ายและมีความสุขกว่า
การฝึกการทำงานต่างๆหรือว่ากินเหล้า สูบบุหรี่ซะอีก ถ้าคุณลองถามคนที่เคยลองทำเขาก็อาจจะตอบแบบผมหรือเขาอาจจะเข้าใจมากกว่าแต่เชื่อ
สิว่าถ้าคุณไม่ลองมันไม่รุ้หรอกว่าความสุขที่แท้จริงเป็นยังไง
BY :ด.ร.(เด็กเกรียน)หมิง