เมื่อประมาณ 50 ปีที่แล้วหรือกว่านั้น ตามธรรมเนียมปฏิบัติ ทุกบ่ายวันอาทิตย์ตามวัดต่างๆ จะมีการสวดสายประคำและต่อด้วยพิธีอวยพรศีลมหาสนิท แต่ว่าในเวลาต่อมา จำไม่ได้ว่าเมื่อใดแน่ ธรรมเนียมปฏิบัตินี้ก็ได้หายไป และก็คงจะเหมือนๆ กันในทุกๆ วัด คิดแล้วก็อดเสียดายไม่ได้ เพราะเป็นความศรัทธาที่เสริมสร้างความเชื่อให้กับชีวิตคริสตชน แต่ก่อนเราคริสตชนคาทอลิกมีมิสซาเฉพาะเวลาเช้า มิสซาเวลาเย็นไม่ค่อยเคยได้เห็น พวกเราคริสตชนจึงสามารถมีกิจศรัทธาอย่างอื่นๆ ได้ พอเรามีมิสซาในเวลาเย็นกิจศรัทธาอย่างอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็ได้หายไปโดยอัตโนมัติ กิจศรัทธาอย่างหนึ่งที่ได้หายไปอย่างน่าเสียดายตามที่ได้เกริ่นไว้แล้ว ก็คือ พิธีอวยพรศีลมหาสนิทและการสวดสายประคำ พร้อมๆ กันที่วัด แต่จะขอพูดถึงเรื่องพิธีอวยพรศีลมหาสนิทเพื่อเป็นความรู้เล็กๆ น้อยๆ
พิธีอวยพรศีลมหาสนิทเป็นกิจศรัทธาอย่างหนึ่ง โดยการอัญเชิญแผ่นศีลซึ่งโดยปกติแล้ว ก็จะบรรจุอยู่ในรัศมีมาตั้งแสดงไว้บนพระแท่นให้ สัตบุรุษได้พิศเพ่งดูและกราบไหว้นมัสการ และหลังจากที่ได้ขับร้องเพลงที่เหมาะสมแล้ว ผู้ที่เป็นประธานในพิธี ก็จะอวยพรสัตบุรุษด้วยรัศมีที่มี แผ่นศีลบรรจุอยู่
เชื่อกันว่าพิธีอวยพรศีลมหาสนิทนี้ เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่มีการพัฒนาเรื่องพิธีกรรมในศตวรรษที่ 12 - 13 โดยเริ่มขึ้นจากการที่พระสงฆ์ยกแผ่นศีลชูขึ้นเวลาประกอบพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ เพื่อเป็นการยืนยันว่า เมื่อพระสงฆ์กล่าวคำอวยพร
