เมื่อป.6 ผมกับเขาเป้นเพือนสนิทมากช่วงนั้นผมกลับใจมาสู่คาทอลิกแล้ว ผมมักจะพูดเรื่องราวของพระเจ้า ศาสนาคริสต์ ให้เขาฟังเขาก็อือๆออๆไป จนเขาซึมซับความเชื่อ จนนานเข้้าก็ไม่รู้ตัวว่ากลับใจเมื่อไรและศรัทธาแรงกล้ามากๆเขารู้ทุกอย่างเหมือนผม เราทั้งสองมีความศรัทธาอย่างมีความสุขมาก วางใจในพระ และเขาตัดสินใจเลือกชื่อนักบุญแล้ว ผมภูมิใจที่นำคนกลับฝูงแกะได้ จนวันหนึ่งปิดเทอมและเปิดเทอมอย่างปรกติ เรื่องความเชื่อของเขาก็ยังคงอยู่ ผมให้พระคัมภีร์และสายประคำกับเขาไปและเขาก็รับไว้ จนมาเรื่อยช่วงเดือนพฤษภาคม พฤติกรรมของเขาเริ่มสังเกตุได้จากความผิดปรกติบางอย่างทันทีที่จะเล่าเรื่องพระเจ้า เขาจะทำหน้าเบื่อหน่ายรำคาญผมก็ไม่ได้เล่าทุกวันและเมื่อก่อนเขาจะฟังอย่างตั้งใจมาก ผมถามเขาว่าเอาสายประคำสวยๆเอาไหมเขาบอกว่า
ไม่เว๊ยมีไรปะ
ผมถามว่าเล่าเรื่องนักบุญให้ฟังไหม ฟังไหมเขาบอกว่าไม่ ถามว่าทำไมเขาบอกว่าไม่อยากฟังเว๊ย เมื่อก่อนเขาจะอยากฟัง เขากลับทำตัวเป็นคนหยิ่ง จองหอง เป็นคนลำพองตัวเหย่อหยิ่งไม่สนใจใคร และเริ่มพูดจากวนประสาทมากขึ้น จะชอบเยาะเย้ยผมเวลาพูดผิดหรือทำไรผิดประมาณว่า อื้อหือ...แหยว่ะ แหย่ปะเห้ย เห่อๆๆ อะไรประมาณนี้ ผมจะบอกว่ามีไรดีๆเกี่ยวกับพระมาบอก เขาบอกว่า"เรื่องของเองดิ" ผมก็เอ๊ย...ทำไมพูดอย่างนี้อ่ะ คือเขาไม่ได้ทำตัวแบบนี้วันเดียว แต่ทำซ้ำๆๆ มาหลายเดือนแล้ว คืออาการกวนประสาทและหยิ่งมันกัดกินสมองและพฤติกรรมของเพื่อนผมหมดแล้วไม่ใช่แค่่การกวนประสาทแต่มันการกระทำแสดงถึงความเบื่อหน่ายศาสนาด้วย เมื่อก่อนถามเขาว่านับถือศาสนาอะไรเขายิ้มพูดเต็มปากเลยว่า คริสต์ แต่ตอนนี้ถามว่านับถือศาสนาอะไรเขาก้มหน้าก้มตาทำเงิกงักๆเหมือนไม่อยากพูดและพูดออกเบาๆมาก ว่าคริสต์ เขาไม่ได้มาวัดวันอาทิตย์กับผมมาหลายอาทิตย์แล้ว โดยอาทิตย์แรกที่ขาดไม่มาเพราะไปงานบวชกับพ่อเพราะพ่อบังคับ อาทิตย์ต่อมาไม่มาเพราะปวดขา อาทิตย์ต่อมาอีกเพราะไปงานบวชอีกแล้ว(ขยันบวชจัง) อาทิตย์นี้ถามว่าจะมาวัดไหม อาการการกวนประสาทมาอีกแล้วบวกกับความขี้เกียจมาบอกว่า "ไม่มา ไปงานเบียด" - - กำลังหมายถึงงานบวช
ผมฟังแล้วก็ โธ่เอ้ย.. จะทำแบบนี้ไปถึงไหน มันไม่ตลกสักนิด ผมถามทุกครั้งก็ตอบแบบนี้
แล้วจะรู้ไหมนี้ว่าไปหรือไม่ไป บางครั้งตัวเขาก็แสดงอาการล้อเลียนพระเล็กน้อยหรืออ้อมๆ ผมถามว่าล้อเลียนพระหรอเขาบอกว่า"เปล่าไม่ได้ทำเว๊ย ว่าจัง" ทั้งๆที่เห็นและได้ยินอยู่ทนโท่เขากลายเป้นคนหยิ่งไม่สนใจใยดีผมแและคนอื่น ผมถามอะไรก็นิ่ง ก็ไม่ตอบททำเฉยเมย ประชดประชันต้องชนะไปทุกอย่าง ผมรู้สึกเหนื่อยและท้อแท้ใจ นี่หรือคนที่นำกลับฝูง ประตูคอกปิดไม่แน่นหรือไร ผมจึงกราบขอพี่ช่วยภาวนาให้เขากลับเป็นคนเดิม
้
ต้องสักหมัดเอาอยู่เเน่ 
ครับ