วันนี้ผมทั้งทำการบ้านอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ทำไปเรื่อยๆ เพื่อนอีกคนหนึ่งชนแขนเพื่อนอีกคนหนึ่ง แล้วเพื่อนที่โดนชนก็ไปดุอีกคนที่ทำ คนที่ทำก็ไม่พอใจทะเลาะไปทะเลาะมาซะดังลั่นไปฝั่งแม้น้ำเจ้าพระยา แล้วคนที่ทำก็ออกไปที่อื่นหน้าตาแบบไม่สบอารมณ์ ผมก็จับคนที่โดนชนแขนมาเทศน์ต่างๆนาๆ บอกว่าจะทะเลาะกันไปทำไมนักหนาทะเลาะกันอยู่นั่นไม่เคยมีสันติภาพฯลฯ ฯลฯๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เข้าก็ฟังมั่ง ไม่ฟังมั่งหันไปคุยกะอีกคนมั่ง
พอใกล้ๆจะกลับบ้าน ผมเห็นคนที่ทำยื่นอยู่ก็เข้าไปทักว่ามีอะไรติดผมอยู่ เข้าหันมา ตานี่จิกเข้าไปเส้นประสาทส่วนกลางและส่วนปลายเลย แล้วก็ไปด้วยอารมณ์แบบโมโห โทสะล้วนๆ ยังกะผมไปฆ่าพ่อแม่เค้ามายังไงยังงั้น ผมก็งงสิผมไปทำอะไรให้เมื่อไหร่ แต่จะสืบเรื่องงสืบราวได้ว่า มันโมโหไอ้เพื่อนที่ไปชนแขนมันคงคิดว่าผมเล่นกับคนที่โดนชนมันก็เลยไม่เล่นกะผม แล้วมันเกี่ยวกันไหมเนี่ย เค้าสองคนทะเลาะกันบ่อยมากแล้วแต่ละครั้ง(ไม่รู้จะทะเลาะอะไรหนักหนา) 
ตอนนั้นเขาก็ทะเลาะกัน แล้วก็คือคนที่ไปชนแขนน่ะ เขาเป็นคนที่อยากเป็นคริสต์เหมือนผม และก็เป็นคนที่ผมมาขอของที่เว็บหลายๆอย่างให้บ่อยๆ พอเค้าทะเลาะกันตอนนั้น เขาเอาของทุกอย่างมาคืนผม และผมเกี่ยวไรอีกและ ผมคนเดียวไม่พอพาลไปหาพระเจ้าอีก โกรธเพื่อนแต่ทิ้งพระงั้นหรอ ไม่ไหวจริงๆ ทิ้งพระง่ายๆเพราะโทสะของตน ความโกรธเคืองนี่มันครอบงำคนไปทั่วจริงๆเห็นแล้วรำคาญสุดๆ น่าเบื่อ แล้วตอนนี้ก็ทะเลาะอีก โอ้ย คนที่เป็นทุกข์ก็ไม่ใช่ทั้งสองคนนั่นแต่เป็นผมซะงั้นทุกครั้งไป หนักสมองทั้งสองข้างจริงๆ ทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวัน อะไรนิอะไรหน่อยก็ไม่รู้รักวางตัวให้อภัย ถืออุดมคติไม่แคร์กันอยู่นั่นแหละ อยู่กันแค่นี้อยู่ไม่ได้ไม่อายฝูงวัวฝูงควายที่มันอยู่กันอาจดีจะกว่าอีก
ตัวผมนี่น้ะยังถือคติว่า ต่อให้เขาเอามีดมาแทง>> ก็ไม่โกรธ<< ไม่รู้จะมาบ่นอะไรให้เขาอีกแหละเพราะคำจะบ่นมีล้นฟ้า ก็ไม่รู้จะทำไงทำดีทำกันไม่ได้ ขอพระเจ้าเมตตาเค้า ช่วยสวดให้พวกเค้าเยอะๆน่ะครับ
ไม่เห็นจะต้องทะเลาะกันเลย ทะเลาะกันเรื่องเด็กอนุบาลมากเลย >>เรื่องชนแขน<< 
คืนดียังไงเม้าท์ให้ฟังหน่อยค่ะ 
