
... คุณยายคนหนึ่ง มีความทุกข์ใจมากเพราะลูก 2 คนของเธอ เมื่อโตเป็น
หนุ่มแล้วไม่ยอมไปวัดในวันอาทิตย์ เธอพยายามสวดทุกๆวัน พยายามมี
ความเชื่อศรัทธาในพระเจ้า และไว้วางใจในพระเจ้า และยังไปวัดอย่างสม่ำเสมอ
....เรื่องผ่านไปหลายปีจนกระทั้่งลูกชายทั้งสองโตขึ้นได้ทำงานดีเป็นผู้จัดการ
เธอก็พยายามสวดเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนจะไม่สมหวังสักที เพราะลูกชาย
ทั้งสองก็ยังเย็นชา และเมินเฉยต่อความเชื่อ ต่อการไปวัดเหมือนเดิม
วันหนึ่งเมื่อคุณยายไปวัดตามปกติในวันอาทิตย์ ก็ต้องตกใจเพราะเห็นลูกของ
เธอ 2 คน เดินเข้าไปในวัดและนั่งข้างๆเธอ คุณยายคนนั้นก็ดีใจอย่างมาก
ที่เห็นลูกกลับใจมาวัด แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ จึงกระซิบกับลูกในวัดว่า
"ลูกจ๋า ลูกทิ้งวัดมาเป็นเวลา สิบๆปีทั้ง 2 คน แม่พยายามเตือนสอน ทุกๆวัน
แม่ทั้งดุ ทั้งปลอบ ลูกก็ยังไม่ยอมมาวัด แต่วันนี้ทำไม ลูกถึงยอมมาวัดทั้ง2คนเลย"
....ลูกชายคนโตก็บอกกับแม่ว่า " แม่ครับ..ทางบริษัทส่งผม 2 คนไปพักร้อน
ขณะที่ไปพักร้อนอยู่นั้น เราก็เจอคุณยายคนหนึ่งเดินข้ามถนน ขณะที่ฝนตก
อย่างหนัก มีพายุมา เธอหกล้มกลางถนน เราทั้งสองคนเห็นจึงวิ่งไปช่วยทันที
ด้วยสภาพที่ทุลักทุเลทั้งสามคน หลังจากพยุงคุณยายขึ้นมาได้เดินข้ามถนน
ก็อดสงสัยไม่ได้คุณยายอายุตั้งเจ็ดสิบแปดสิบแล้ว ยังมาเดินตากฝนอยู่อย่างนี้
ทำไม? ลูกหลานไปไหน? และยายต้องการไปไหนกันแน่ "
ยายก็ขอบคุณหนุ่มๆทั้งสอง และพูดด้วยคำพูดที่ชัดเจนน่าประทับใจที่สุด
คุณยายบอกว่า " หนุ่มน้อยวันนี้เป็นวันอะไร "
หนุ่มทั้งสองคนก็ตอบ "เป็นวันอาทิตย์ "
คุณยาย " วันอาทิตย์ก็ต้องไปวัดสิ "
"เท่านั้นเอง ผมทั้งสองก็คิดได้ว่า อะไรล่ะที่ทำให้คุณยายแก่คนนี้ ฝ่าฝน
ฝ่าหนาว ฝ่าพายุ ฝ่ารถ ฝ่าน้ำท่วม ต้องมีสิ่งที่ที่พิเศษที่สุดในชีวิตแน่ๆ
นี่ละครับทำให้ผมถึงมาวัด....
