" ขอให้ฉันได้ดูหน้าลูกหน่อยได้ไหม "
คุณแม่คนใหม่กล่าวแก่นางพยาบาล ซึ่งได้ส่งห่อผ้าคลุมร่างเด็กน้อยเกินใหม่ให้แม่ เมื่อคลี่ห่อผ้าออกดู คุณแม่คนใหม่ก็กรีดร้องอย่างตกใจ ทำให้นางพยาบาลต้องอุ่มเด็กน้อยกลับไปตามเดิม
เด็กน้อยที่เกิดใหม่ไม่มีใบหูทั้งสองข้าง วันเวลาผ่านไป เด็กน้อยผู้ไร้ใบหูเติบโตขึ้น เขาไม่มีปัญหาเรื่องหูเกี่ยวกับการได้ยินเลย ความผิดปกติมีเพียงที่เขาไม่มีใบหูเหมือนคนอื่นเท่านั้น หลายครั้งเขาต้องร้องไห้กลับจากโรงเรียนวิ่งมาซบอกแม่ เพราะถูกเพื่อนล้อเรียนว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่มีใบหู เขาไม่มีปัญหาในการเรียนและทำงานทุกอย่างได้ดี
วันหนึ่งเมื่อเขาจบปริญญาออกไปทำงาน ในปีหน้าพ่อบอกว่ามีหมอคนหนึ่งสามารถตัดเสริมใบหูมนุษย์ให้เหมือนจริงได้ แต่ต้องหาใบหูจากคนที่มีชีวิต ซึ่งเป็นเรื่องอยากอย่างยิ่งเพราะผู้บริจาคจะกลับกลายเป็นคนที่ไม่มีใบหูทันที แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากรอใบหูจากคนที่มีชีวิตได้หลายเดือน ก็โชคดีได้พบผู้ใจดีคนหนึ่ง ที่จะบริจาคใบหูทั้งสองข้างให้หนุ่มน้อยโดยไม่คิดค่าตอบแทน แต่มีข้อแม้ว่า จะเก็บชื่อผู้บริจาคใบหูใว้เป็นความลับจนถึงวันตายของผู้บริจาค
การผ่าตัดเสริมใบหูของหนุ่มน้อยดำเนินไปด้วยดี จนไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขาเคยพิการมาก่อน เขาเรียนจบปริญญา ทำงานเป็นนายแบบโฆษนา และผู้อ่านข่าวทางสถานีโทรทัศน์ เขาสมัครรับเลือกตั้งป็นผู้แทนราษฏร และอาจได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีในไม่ช้า
วันหนึ่งเขากลับไปหาพ่อและแม่
" ผมอยากทราบชื่อผู้บริจาคใบหูให้ผมครับ และอยากทดแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของเขาที่ทำให้ผมได้มีชีวิตอยู่ในโลกนี้เหมือนคนปกติ "
" ไม่ได้หรอกลูก " พ่อตอบ " เราสัญญากับผู้บริจาคว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับจนถึงวันตายของผู้บริจาค "
แม้ว่าลูกจะอ่อนวอนขอชื่อผู้บริจาคหลายครั้งอย่างไร คำตอบของพ่อก็ยัง
ปฎิเสธเหมือนเดิม
อีกหนึ่งปีต่อมา แม่ป่วยหนังและเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ในวันฝังศพแม่ พ่อเรียกลูกเข้าไปใกล้ศพของแม่ พ่อจับผมอยาวสลวยสีน้ำตาลของแม่แล้วยกขึ้น
ช้า ๆ ลูกร้องไห้โฮ..... เสียงดังลั่นเหมือนจะขาดใจ หน้าของแม่นั้นไม่มีใบหูทั้งสองข้าง ใบหูของแม่ถูกตัดออกไป เพื่อมอบให้ลูกสุดที่รักของแม่ ....... :'(
:-\ นี้ครับ ความรักของแม่ที่มีต่อลูก ถึงแม้ว่าลูกจะไม่มีใบหู แม่ก็ยอมสละให้
.... แม่จ๋า ลูกรักแม่ ....
