# 30
วันเสาร์ที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2009 เวลา 05:05-06:12 น.
“เปโตรน้อย วันนี้กิจสิ่งใดที่เจ้าจักไปทำนั้น เจ้าจงหมั่นระลึกไว้เถิดว่า เราได้อยู่ร่วมกับเจ้า ณ เวลาเช่นนั้นด้วย วันนี้คือวันที่เจ้าจักพิสูจน์ตัวของเจ้าเองว่าเจ้าจักละทิ้งน้ำใจของเจ้ามากน้อยเพียงใด เมื่อเช้านี้เจ้าพูดกับตนเองว่า ความรักคือความสุขที่ได้รัก เจ้าปรารถนาดีและจักทำทุกสิ่งให้ผู้ที่เจ้ารักเป็นสุขมิใช่หรือ
หากเจ้าเข้าใจดั่งนี้ เราขอบอกความจริงแก่เจ้าว่า นี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งแห่งความรักของเราเท่านั้น ยังมีอีกมากที่เจ้ายังมิเข้าใจ จนกว่าเจ้าจักพร้อมที่จักเป็นหนึ่งเดียวกับเราทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของเจ้าด้วยความชื่นชมยินดี
ด้วยเหตุดั่งนี้ ก่อนที่เจ้าจักทำกิจการใดๆ (เวลานั้นลูกได้พูดสอดขึ้นในใจขณะที่พระองค์กำลังสอนลูกอยู่) เจ้ากำลังพูดว่า “คิดดี พูดดี ทำดี” อยู่ใช่ไหม เปโตรน้อย วันนี้เราอยากให้เจ้าเพิ่มคำว่า “ของพระเจ้า” ลงไปด้วย จักทำให้เจ้าตระหนักถึงการประทับอยู่ในกายของเจ้ามากขึ้น
เรารู้ว่าเจ้าพร้อมที่จักเปลี่ยนแปลงตัวของเจ้าเพื่อเราแล้ว วันนี้หากเจ้าเลือกที่จักละทิ้งน้ำใจของเจ้า เจ้าจักเริ่มเข้าใจว่า “คิดดี”เยี่ยงมนุษย์ของเจ้าเป็นเพียงอนูเล็กๆในการคิดดีของพระเจ้าเท่านั้น เจ้าจงกล้าที่จักละทิ้งความเป็นมนุษย์ของเจ้า และเข้ามาแสวงหาและสัมผัสอาณาจักรอันกว้างใหญ่ที่มิรู้จบสิ้นแห่งเราเถิด
ขอบใจเปโตรน้อย ที่ความสุภาพและนบนอบที่เจ้าได้รับการถ่ายทอดมาจากแม่ของเจ้ากำลังบอกแก่เจ้าว่า เจ้ามิอาจทำตัวเสมอเหมือนหนึ่งเป็นพระเจ้าได้
เปโตรน้อย เรามิได้สอนให้เจ้าเหลิงและทำตัวเยี่ยงเจ้าเป็นพระเจ้าดอกนะ แต่เรา เปิดโอกาสให้เจ้าได้สัมผัสความคิดแห่งเราต่างหาก เพื่อว่าเจ้าจักได้เข้าใจและสามารถถ่ายทอดให้ผู้อื่นได้เข้าใจจากประสบการณ์ที่เจ้าได้รับด้วยภาษาที่ง่ายแก่การเข้าใจของเจ้า เรารู้ว่าเจ้ากำลังบอกว่า แค่เพียง “คิดดีของพระเจ้า” ในวันนี้ เจ้าก็มิแน่ใจว่าเจ้าจัก เข้าใจได้ถ่องแท้แค่ไหน เจ้ากำลังเป็นห่วงว่า หากเจ้าจักต้อง “พูดดีของพระเจ้า” และ “ทำดีของพระเจ้า” ด้วยในวันนี้นั้น เจ้าจักทำทั้งหมดภายในหนึ่งวันได้อย่างไร
เด็กโง่เอ๋ย เราบอกแก่เจ้าหรือว่าเจ้าต้องทำทั้งหมดนี้ให้ได้ภายในหนึ่งวัน เจ้าเห็นหรือยังว่า “คิดดีของพระเจ้า” นั้น มีรายละเอียดที่แตกต่างกับการคิดดีเยี่ยงมนุษย์ของเจ้าเพียงใด เจ้ากำลังยิ้มเพราะขบขันกับความเบาปัญญาของเจ้าอยู่ใช่ไหม นับว่าเป็นความดีของเจ้าที่เจ้าได้เข้าใจถึงการสำรวจมโนธรรมอย่างละเอียดโดยแจ้งชัดแล้ว เจ้ามองเห็นความเป็นจริงแห่งตัวของเจ้าเองและยอมรับที่จักเปลี่ยนแปลงแล้ว
ถูกแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่เจ้าจักมีประสบการณ์กับการ “คิดดีของพระเจ้า” เจ้าลองประเมินตัวของเจ้าเองเถิดว่าเราซึ่งเป็นพระเจ้านั้นคาดหวังในตัวของเจ้ามากน้อยเพียงใด นับแต่วินาทีนี้ไป ให้เจ้าลองฝึก “คิดดีของพระเจ้า” ดูเถิด เรารู้ว่าเจ้าอาจทำได้บ้าง ทำไม่ได้บ้าง ก็เป็นเรื่องที่เราคาดหวังเอาไว้อยู่แล้ว ขอเพียงแต่เจ้าลองพยายามให้สุดความสามารถของเจ้าดูก่อนเถิด แล้วค่อยมาประเมินผลกันในค่ำคืนนี้ในเวลาก่อนที่เจ้าจักหลับไป ณ เวลานั้น เจ้าจักบอกได้ว่า เจ้าทำได้มากน้อยเพียงใด และเจ้าเริ่มเข้าใจความ “คิดดีของพระเจ้า” เพียงใด
เอาละเปโตรน้อย บัดนี้สว่างแล้ว เจ้าจงไปทำกิจการทั้งหลายในวันนี้ด้วยความ“คิดดีของพระเจ้า” เถิด
(การตระหนักถึงการประทับอยู่ของพระเจ้าไม่ได้ทำให้ลูกเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ แต่จะทำให้ลูกเข้าใจถึงความศักดิ์สิทธิ์และพยายามเจริญชีวิตอยู่ในน้ำพระทัยของพระองค์มากขึ้น)
************
# 30
Saturday, 10 October 2009, 5:05 – 6:12 a.m.
Little Peter, remember that I will be with you in whatever you do today. Today you will prove yourself of how much you will abandon your own will. This morning you told yourself that love is the happiness of loving other people. You have goodwill for other people and you will do everything for your loved ones to be happy. Isn’t that right?
I tell you the truth: if this is your understanding of love, it is only a tiny bit of my love that you understand. There are several things that you will not understand about my love until you are ready to unite with me both body and soul with gladness and joy.
(Little Peter: While the Lord was talking to me, I talked to myself about thinking of good things, talking about good things and doing good things. And the Lord heard it).
Little Peter, I know what you are thinking. It is about thinking of good things, talking about good things and doing good things, right? Today I want you to add the following: Thinking of good things like God does, talking about good things like God does and doing good things like God does. It will remind you more of my presence in you. I know that you are ready to change yourself for me.
Today if you choose to abandon your own will, you will start to understand that thinking of good things like a human being is like dust trying to think of all good things like God. You must be brave to abandon your humanity and to seek and to feel my vast and endless kingdom.
Little Peter, I thank you for your humility and obedience, which you have received from your Mother, for telling you not to act like God.
Little Peter, I am not telling you to be arrogant and to act like God. I have given you an opportunity to feel my thoughts in order for you to understand and be able to explain to other people of this experience with your language that is easy for them to understand.
I know how you feel. You are not sure of how much you will understand thinking of good things like God does. You also worry whether today you can accomplish the task of talking about good things like God does and doing good things like God does all in one day.
Silly boy, I did not tell you that you have to accomplish all of these things in one day. Do you see now that thinking of good things like God does has different details from thinking of good things like human beings do?
Little Peter, are you smiling and laughing at yourself for your limited intelligence? It is your virtue for clearly understanding the review of your conscience which enables you to see the truth of yourself and to accept the change.
All right, today is your first day to experience thinking of good things like God does. Try to gauge yourself of how much I, God, expect from you.
Little Peter, from this moment on, try to think of good things like God. I already know how much you can and cannot do it. Try the best of your ability and make an evaluation of the result tonight before going to bed. At that time you will know how much you can do it and how much you understand thinking of good things like God does.
Little Peter, it is already morning. Go and do everything today while thinking of good things like God does.
(Little Peter: Remembering the presence of God in me does not make me holy. It makes me understand the holiness and try to live more under His will).
รวมสารพระบิดาที่ทรงมอบให้คุณนิพนธ์ มณีกิจ ผู้รับสารของพระแม่ผู้เห็นอกเห็นใจฯ วัดพระวิสุทธิวงส์ ลําไทร ปทุมธานี
# 31
วันอาทิตย์ที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2009 เวลา 04:48-06:05 น.
“เปโตรน้อย เมื่อเจ้าได้พิจารณามโนธรรมของเจ้าแล้ว ณ บัดนี้เจ้าคงตระหนักใจแล้วซินะว่าการคิดดีของพระเจ้านั้นมีความกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด แม้แต่ในส่วนอนูเล็กๆของเจ้าก็ยังมิสามารถกำหนดความคิดของเจ้าให้มั่นคงแต่ในความดีต่อเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้าได้ตลอดเวลาเลย เหตุว่าเมื่อใดก็ตามที่เจ้ามิได้ระมัดระวังปล่อยตัวให้เป็นตามความเคยชินของเจ้าแล้ว ด้วยคำพูดที่ปราศจากการไตร่ตรองนี่แหละจักทำให้เจ้ามาตระหนักใจภายหลังว่าเจ้าได้พูดอะไรออกไป (บ่อยครั้งที่ลูกมาตำหนิตัวของลูกเองทีหลังว่าลูกพูดแบบนั้นออกไปได้อย่างไร)
เจ้ายังคงจำในสิ่งที่แม่ของเจ้าได้ถ่ายทอดไว้ให้แก่เจ้าเป็นอย่างดีมิใช่หรือ พระนาง บอกแก่เจ้าว่า “สิ่งใดที่หลุดออกจากปากไปแล้ว เจ้ามิสามารถนำกลับคืนมาได้อีก” คำพูดที่ปราศจากการไตร่ตรองจึงเป็นอันตรายต่อการคิดดีเยี่ยงมนุษย์ของเจ้าได้มากทีเดียว หากคำพูดของเจ้ามีผลกระทบแม้แต่เพียงเล็กน้อย เจ้าก็จักได้ชื่อว่าเจ้าได้พลาดเป้าหมายจากการคิดดีของเจ้าไปแล้วอย่างน่าเสียดาย (พระองค์ทรงเน้นว่าคิดไม่ดีแม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยในสายตาของมนุษย์ก็ทำให้จิตใจของลูกนี้มีมลทินเสียแล้ว)
ณ บัดนี้ เจ้าคงเข้าใจเป็นอย่างดีแล้วนะว่า เหตุใดแม่ของเจ้าจึงพูดน้อย ด้วยว่าพระนางสำรวมจิตใจทุกครั้ง ก่อนที่จักถ่ายทอดความรักและปรารถนาดีของพระนางออกมา เรารู้ว่าเจ้ากำลังโต้แย้งกับเราอยู่ในใจว่าพระนางเป็นผู้ปฏิสนธินิรมล พระนางจึงอยู่เหนือวิสัยเยี่ยงมนุษย์ทั้งหลาย
เปโตรน้อย ความอ่อนแอในตัวของเจ้ากำลังยุยงเจ้าอยู่นะว่า เจ้าจักคิดดีเช่นพระนางมิได้ ความอ่อนแอในตัวของเจ้านี่แหละคือศัตรูร้ายแห่งจิตวิญญาณของเจ้า ด้วยเหตุว่า มันจักหลบซ่อนอยู่โดยที่เจ้าเองก็มิรู้ตัวและมันจักโจมตีเจ้าในทันทีที่เจ้ามิได้ระวังตัว เจ้าจักยอมปล่อยให้มันมีอำนาจเหนือเจ้าดอกหรือ
เปโตรน้อย เจ้าสามารถฝึกฝน และเจ้าสามารถบรรลุถึงการสำรวจจิตใจให้คิดดีได้ด้วยการสำรวจมโนธรรมของเจ้า อย่างละเอียด เจ้าจักมิตอบสนองโดยทันใดที่เจ้าได้ยิน ด้วยว่าเจ้าจักสำรวมจิตใจของเจ้า สำรวจมโนธรรมของเจ้า ก่อนที่เจ้าจักถ่ายทอดความคิดดีของเจ้าให้ออกมาด้วยความรัก และ ปรารถนาดีต่อเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้า
เมื่อแรกที่เจ้าจักทำดั่งนี้นั้น อาจช้าไม่ทันน้ำใจเจ้าไปบ้าง แต่เมื่อเจ้าฝึกฝนมากขึ้น ทุกอย่างก็จักค่อยๆกลายเป็นชีวิตของเจ้า เป็นธรรมชาติของเจ้า โดยที่เจ้าจักมิรู้สึกขัดเขินอีกต่อไป
วันนี้เจ้าจักเข้าใจมากขึ้น แม้ว่าการคิดดีเยี่ยงมนุษย์ของเจ้ายังมีจุดบกพร่อง แต่เราก็มิได้ตำหนิเจ้ามิใช่หรือ (พระองค์ทรงเป็นพ่อที่ใจดีและเข้าใจถึงความอ่อนแอในตัวของลูกเสมอ) นับว่าเป็นคุณความดีของแม่ของเจ้า ที่พระนางได้ถ่ายทอดให้เจ้ารู้จักการสำรวจมโนธรรมอย่างละเอียด ทำให้เจ้าสามารถมองเห็นข้อบกพร่องแม้แต่ในส่วนเล็กน้อยที่มนุษย์ทั้งหลายได้มองข้ามไป
วันนี้เจ้าจักรู้จักตัวของเจ้าเองมากขึ้น จงต่อสู้กับความอ่อนแอของเจ้า ที่มันคอยบอกเจ้าว่า แค่คิดดีเยี่ยงมนุษย์เจ้ายังทำมิได้เลย เจ้าจักคิดดีเยี่ยงแม่ของเจ้าได้อย่างไร และ เมื่อเจ้ามิอาจคิดดีเยี่ยงพระนางได้แล้วเจ้าจักก้าวขึ้นสู่การคิดดีของพระเจ้าได้อย่างไร
เปโตรน้อย เราขอบอกความจริงแก่เจ้าว่า เจ้าทำได้ ขอแต่เพียงเจ้ากล้าที่จักต่อสู้และเอาชนะความอ่อนแอในกายของเจ้าเท่านั้น ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของเราเอง เราจักประคับประคองให้เจ้าได้ผ่านพ้นสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิตของเจ้านี้เอง จงทำวันนี้ของเจ้าให้ดีที่สุดเถิด”
# 31
Sunday, October 11, 2009, 4:48 – 6:05 a.m.
Little Peter, after reviewing your conscience, you should know how vast God’s thoughts of good things are. You are unable to control your thoughts to be firm in thinking of good things to your brothers, your sisters and your friends in every detail of your thought process.
If you let yourself go with old habits and let the words come out from your mouth without thinking first, you will realize afterward what you have said and you will feel sorry for it. (Little Peter: I often scolded myself after saying something without thinking first).
Little Peter, you should remember what your Mother told you. She told you that you cannot take back whatever comes out from your mouth. Words without thinking are really dangerous to your thinking of good things to other people. If your words have a negative impact, even a tiny bit, you have already missed the point of thinking of good things to other people. (Little Peter: The Lord emphasizes that thinking of bad things about other people is wrong, even though it is a small matter in humans’ eyes, already makes my heart and soul dirty).
Now you should clearly understand why your Mother does not talk much. She always ponders before giving out her love and goodwill to everyone of you, her children.
Little Peter, I know that you are arguing with me in your heart about your Mother who was born with Immaculate Conception. It is the reason why she is above and beyond human beings’ habits and the way they conduct themselves.
Little Peter, the weakness inside you is persuading you to think that you cannot think of good things like your Mother. This weakness inside you is the arch enemy of your heart and soul because it hides without your awareness of it and it will immediately attack you whenever you are not being careful.
Little Peter, are you going to let it have power over you? You can practice to control your heart and mind and be able to think of good things by reviewing your conscience in great detail. You must not immediately react to other people’s words. You must control your heart and mind and go over your conscience before giving your good thinking along with love and goodwill to your brothers, your sisters and your friends.
When you first are able to do this thing, it might not be done as quickly as you would like. But the more you practice, the more it will be a part of your life and a part of your nature. You will not feel uneasy about doing it anymore. Today you will understand this thing more. Even though your good thinking still has some flaws, I do not criticize you, right? (Little Peter: The Lord is a kind and understanding father. He always forgives my weakness.)
Little Peter, it is one of your Mother’s virtues that she taught you how to review your conscience in great detail, every tiny part of it, which human beings have overlooked.
Today you will know more about yourself. Fight against your weakness which keeps telling you that you cannot even think of good things like human beings do. If you cannot do it, how could you be able to think of good things like your Mother does? If you cannot think of good things like your Mother, how can you be able to start thinking of good things like God?
Little Peter, I tell you the truth: You can do it. Fight against the weakness inside you and conquer it. I will take care of the rest for you. I will hold you and lead you through this most difficult thing in your life. Make today the best day of your life.
วันอาทิตย์ที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2009 เวลา 04:48-06:05 น.
“เปโตรน้อย เมื่อเจ้าได้พิจารณามโนธรรมของเจ้าแล้ว ณ บัดนี้เจ้าคงตระหนักใจแล้วซินะว่าการคิดดีของพระเจ้านั้นมีความกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด แม้แต่ในส่วนอนูเล็กๆของเจ้าก็ยังมิสามารถกำหนดความคิดของเจ้าให้มั่นคงแต่ในความดีต่อเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้าได้ตลอดเวลาเลย เหตุว่าเมื่อใดก็ตามที่เจ้ามิได้ระมัดระวังปล่อยตัวให้เป็นตามความเคยชินของเจ้าแล้ว ด้วยคำพูดที่ปราศจากการไตร่ตรองนี่แหละจักทำให้เจ้ามาตระหนักใจภายหลังว่าเจ้าได้พูดอะไรออกไป (บ่อยครั้งที่ลูกมาตำหนิตัวของลูกเองทีหลังว่าลูกพูดแบบนั้นออกไปได้อย่างไร)
เจ้ายังคงจำในสิ่งที่แม่ของเจ้าได้ถ่ายทอดไว้ให้แก่เจ้าเป็นอย่างดีมิใช่หรือ พระนาง บอกแก่เจ้าว่า “สิ่งใดที่หลุดออกจากปากไปแล้ว เจ้ามิสามารถนำกลับคืนมาได้อีก” คำพูดที่ปราศจากการไตร่ตรองจึงเป็นอันตรายต่อการคิดดีเยี่ยงมนุษย์ของเจ้าได้มากทีเดียว หากคำพูดของเจ้ามีผลกระทบแม้แต่เพียงเล็กน้อย เจ้าก็จักได้ชื่อว่าเจ้าได้พลาดเป้าหมายจากการคิดดีของเจ้าไปแล้วอย่างน่าเสียดาย (พระองค์ทรงเน้นว่าคิดไม่ดีแม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยในสายตาของมนุษย์ก็ทำให้จิตใจของลูกนี้มีมลทินเสียแล้ว)
ณ บัดนี้ เจ้าคงเข้าใจเป็นอย่างดีแล้วนะว่า เหตุใดแม่ของเจ้าจึงพูดน้อย ด้วยว่าพระนางสำรวมจิตใจทุกครั้ง ก่อนที่จักถ่ายทอดความรักและปรารถนาดีของพระนางออกมา เรารู้ว่าเจ้ากำลังโต้แย้งกับเราอยู่ในใจว่าพระนางเป็นผู้ปฏิสนธินิรมล พระนางจึงอยู่เหนือวิสัยเยี่ยงมนุษย์ทั้งหลาย
เปโตรน้อย ความอ่อนแอในตัวของเจ้ากำลังยุยงเจ้าอยู่นะว่า เจ้าจักคิดดีเช่นพระนางมิได้ ความอ่อนแอในตัวของเจ้านี่แหละคือศัตรูร้ายแห่งจิตวิญญาณของเจ้า ด้วยเหตุว่า มันจักหลบซ่อนอยู่โดยที่เจ้าเองก็มิรู้ตัวและมันจักโจมตีเจ้าในทันทีที่เจ้ามิได้ระวังตัว เจ้าจักยอมปล่อยให้มันมีอำนาจเหนือเจ้าดอกหรือ
เปโตรน้อย เจ้าสามารถฝึกฝน และเจ้าสามารถบรรลุถึงการสำรวจจิตใจให้คิดดีได้ด้วยการสำรวจมโนธรรมของเจ้า อย่างละเอียด เจ้าจักมิตอบสนองโดยทันใดที่เจ้าได้ยิน ด้วยว่าเจ้าจักสำรวมจิตใจของเจ้า สำรวจมโนธรรมของเจ้า ก่อนที่เจ้าจักถ่ายทอดความคิดดีของเจ้าให้ออกมาด้วยความรัก และ ปรารถนาดีต่อเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้า
เมื่อแรกที่เจ้าจักทำดั่งนี้นั้น อาจช้าไม่ทันน้ำใจเจ้าไปบ้าง แต่เมื่อเจ้าฝึกฝนมากขึ้น ทุกอย่างก็จักค่อยๆกลายเป็นชีวิตของเจ้า เป็นธรรมชาติของเจ้า โดยที่เจ้าจักมิรู้สึกขัดเขินอีกต่อไป
วันนี้เจ้าจักเข้าใจมากขึ้น แม้ว่าการคิดดีเยี่ยงมนุษย์ของเจ้ายังมีจุดบกพร่อง แต่เราก็มิได้ตำหนิเจ้ามิใช่หรือ (พระองค์ทรงเป็นพ่อที่ใจดีและเข้าใจถึงความอ่อนแอในตัวของลูกเสมอ) นับว่าเป็นคุณความดีของแม่ของเจ้า ที่พระนางได้ถ่ายทอดให้เจ้ารู้จักการสำรวจมโนธรรมอย่างละเอียด ทำให้เจ้าสามารถมองเห็นข้อบกพร่องแม้แต่ในส่วนเล็กน้อยที่มนุษย์ทั้งหลายได้มองข้ามไป
วันนี้เจ้าจักรู้จักตัวของเจ้าเองมากขึ้น จงต่อสู้กับความอ่อนแอของเจ้า ที่มันคอยบอกเจ้าว่า แค่คิดดีเยี่ยงมนุษย์เจ้ายังทำมิได้เลย เจ้าจักคิดดีเยี่ยงแม่ของเจ้าได้อย่างไร และ เมื่อเจ้ามิอาจคิดดีเยี่ยงพระนางได้แล้วเจ้าจักก้าวขึ้นสู่การคิดดีของพระเจ้าได้อย่างไร
เปโตรน้อย เราขอบอกความจริงแก่เจ้าว่า เจ้าทำได้ ขอแต่เพียงเจ้ากล้าที่จักต่อสู้และเอาชนะความอ่อนแอในกายของเจ้าเท่านั้น ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของเราเอง เราจักประคับประคองให้เจ้าได้ผ่านพ้นสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิตของเจ้านี้เอง จงทำวันนี้ของเจ้าให้ดีที่สุดเถิด”
# 31
Sunday, October 11, 2009, 4:48 – 6:05 a.m.
Little Peter, after reviewing your conscience, you should know how vast God’s thoughts of good things are. You are unable to control your thoughts to be firm in thinking of good things to your brothers, your sisters and your friends in every detail of your thought process.
If you let yourself go with old habits and let the words come out from your mouth without thinking first, you will realize afterward what you have said and you will feel sorry for it. (Little Peter: I often scolded myself after saying something without thinking first).
Little Peter, you should remember what your Mother told you. She told you that you cannot take back whatever comes out from your mouth. Words without thinking are really dangerous to your thinking of good things to other people. If your words have a negative impact, even a tiny bit, you have already missed the point of thinking of good things to other people. (Little Peter: The Lord emphasizes that thinking of bad things about other people is wrong, even though it is a small matter in humans’ eyes, already makes my heart and soul dirty).
Now you should clearly understand why your Mother does not talk much. She always ponders before giving out her love and goodwill to everyone of you, her children.
Little Peter, I know that you are arguing with me in your heart about your Mother who was born with Immaculate Conception. It is the reason why she is above and beyond human beings’ habits and the way they conduct themselves.
Little Peter, the weakness inside you is persuading you to think that you cannot think of good things like your Mother. This weakness inside you is the arch enemy of your heart and soul because it hides without your awareness of it and it will immediately attack you whenever you are not being careful.
Little Peter, are you going to let it have power over you? You can practice to control your heart and mind and be able to think of good things by reviewing your conscience in great detail. You must not immediately react to other people’s words. You must control your heart and mind and go over your conscience before giving your good thinking along with love and goodwill to your brothers, your sisters and your friends.
When you first are able to do this thing, it might not be done as quickly as you would like. But the more you practice, the more it will be a part of your life and a part of your nature. You will not feel uneasy about doing it anymore. Today you will understand this thing more. Even though your good thinking still has some flaws, I do not criticize you, right? (Little Peter: The Lord is a kind and understanding father. He always forgives my weakness.)
Little Peter, it is one of your Mother’s virtues that she taught you how to review your conscience in great detail, every tiny part of it, which human beings have overlooked.
Today you will know more about yourself. Fight against your weakness which keeps telling you that you cannot even think of good things like human beings do. If you cannot do it, how could you be able to think of good things like your Mother does? If you cannot think of good things like your Mother, how can you be able to start thinking of good things like God?
Little Peter, I tell you the truth: You can do it. Fight against the weakness inside you and conquer it. I will take care of the rest for you. I will hold you and lead you through this most difficult thing in your life. Make today the best day of your life.
# 32
วันศุกร์ที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2009 เวลา 03:10-04:45 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าหมั่นระลึกถึงเรา ด้วยพระจิตแห่งเราเจ้าจักตระหนักถึงลมปราณแห่งชีวิตในทุกๆลมหายใจเข้าออกของเจ้า จงหมั่นทบทวนดูเถิด ในแต่ละวัน แต่ละชั่วโมง แต่ละนาทีที่เราให้ชีวิตแก่เจ้านี้ เจ้าได้ใช้ลมปราณแห่งชีวิตนี้อย่างเหมาะสมหรือไม่
เราให้เจ้ามีชีวิตอยู่ด้วยพลังแห่งความรักนี้ เพื่อว่าเจ้าจักได้เรียนรู้เข้าใจ และถ่าย ทอดความรักของเราในตัวของเจ้าให้ออกไปยังบุคคลรอบข้าง ซึ่งเขาก็คือพี่น้องของเจ้านั่นเอง ในทุกลมหายใจเข้าออกคือความรักที่เรามีต่อเจ้า ด้วยเหตุดั่งนี้ เราจึงบอกแก่เจ้าว่า ทุกๆนาทีของเจ้านั้นมีค่ายิ่งนัก เจ้าได้ใช้นาทีแห่งชีวิตของเจ้านี้เป็นท่อธารส่งมอบความรักของเราไปยังพี่น้องของเจ้ามากน้อยเพียงใด
เปโตรน้อย ด้วยเหตุดั่งนี้จมูกของเจ้าจึงเป็นจมูกที่ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าได้ระมัดระวังต่อความศักดิ์สิทธิ์นี้เพียงใด จงตระหนักใจเถิด หากวันนี้ ชั่วโมงนี้ นาทีนี้ เจ้าจักหมดโอกาสและจักต้องคืนลมปราณแห่งชีวิตนี้ให้แก่เราแล้ว สิ่งใดที่เจ้าจักเสียใจมากที่สุดที่เจ้าอยากทำเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อเป็นการชดเชย เจ้าจงเร่งทำเสียแต่วันนี้ ชั่วโมงนี้ นาทีนี้เถิด
เราคือบิดาผู้ใจอารีของเจ้าที่ยังให้โอกาสนี้แก่เจ้าอยู่ โดยที่เจ้ามิจำต้องต่อรองร้องขอ จงหมั่นดูแลภาพลักษณ์ของเราและความศักดิ์สิทธิ์ในตัวของเจ้า จนถึงเวลาที่เจ้าจักต้องคืนทุกสิ่งให้แก่เราเถิด เจ้าจักทำได้ไหม
เปโตรน้อย เจ้าคงตระหนักใจแล้วซินะว่าเจ้านี้โชคดีกว่าผู้อื่นเพียงใดที่เจ้ายังมีโอกาส ในขณะที่ผู้อื่นหมดโอกาส แต่ก็พยายามดิ้นรนเพื่อขอโอกาสสุดท้ายจากเรา บ่อยครั้งที่มนุษย์วิงวอนและสัญญาต่างๆมากมาย เพื่อให้ได้มีโอกาสสุดท้ายทำทุกสิ่งตามความประสงค์ เมื่อเราอนุญาตและให้เจ้าได้รอดชีวิต เจ้ากลับหลงลืมสิ่งที่ได้ให้สัญญาไว้จนหมดสิ้นภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เจ้าเห็นหรือยังว่ามนุษย์ตอบแทนความรักของเราอย่างไร
เปโตรน้อย จุดที่อ่อนแอที่สุดในตัวของเจ้าคือความคิด เจ้าจงหมั่นชำระความคิดของเจ้าให้ผ่องใสเถิด ด้วยว่าความคิดจักสั่งงานให้ส่วนอื่นๆในกายของเจ้าตอบสนอง และร่วมมือทำให้ความคิดของเจ้านั้นออกมาในรูปของนามธรรมด้วยการปฏิบัติ หากความคิดของเจ้ามีมลทิน การปฏิบัติของเจ้าก็จักมีมลทินด้วยเช่นกันด้วย
ความร่วมมือของเจ้าในการใช้ตาของเจ้า หูของเจ้า จมูกของเจ้า ปากและลิ้นของเจ้า มือ และเท้าของเจ้าตอบสนองต่อความคิดที่เป็นมลทินของเจ้า เรารู้ว่าเจ้ายังอ่อนแอเช่นเดียวกับมนุษย์ทั้งหลาย เราจึงให้ดวงใจของเจ้าเป็นเครื่องมือในการไตร่ตรองเป็นครั้งสุดท้ายเสียก่อน
บ่อยครั้งเพียงใดที่ความคิดของเจ้าสวนทางกับความรู้สึกในดวงใจของเจ้า และเจ้าก็ตัดสินใจทำตามเสียงเรียกร้องในดวงใจของเจ้า นั่นคือมโนธรรมจักคอยกลั่นกรองและเตือนให้เจ้าระลึกถึงความชอบธรรม และความรักของเราอยู่เสมอ
จงอย่าปล่อยให้ความคิดเยี่ยงมนุษย์มีอิทธิพลเหนือมโนธรรมในจิตใจของเจ้าเป็นอันขาด แม่ของเจ้าได้สั่งสอนเจ้ามาโดยตลอดด้วยความยากลำบากกว่าเจ้าจักตระหนัก และตอบสนองต่อมโนธรรมของเจ้าอย่าปล่อยให้การสั่งสอนของพระนางต้องสูญเปล่านะ เปโตรน้อย บัดนี้ พระนางได้ชำระตกแต่งเจ้าจนมิเหลือเค้าดั้งเดิมของเจ้าแล้ว พระนางได้โอบอุ้มเจ้าขึ้นมาสูงเกินกว่าที่เจ้าจักตกต่ำได้อีกแล้วนะ
เปโตรน้อย จงเฝ้าระมัดระวังความคิดเยี่ยงมนุษย์ของเจ้านี้ไว้ให้จงดีเถิด อย่าปล่อยให้มีอิทธิพลเหนือมโนธรรมในจิตใจของเจ้าได้เป็นอันขาด เหตุว่า หากมีความบกพร่องใดๆเกิดขึ้นจากการปฏิบัติของเจ้า เจ้ามิใช่ผู้ที่จักเสียใจแต่ผู้เดียวเท่านั้น แต่เจ้าจักทำให้แม่ของเจ้าเจ็บปวดในดวงใจเป็นร้อยเท่าพัน
ทวี เจ้าจักกล้าทำร้ายพระนางผู้ซึ่งรักเจ้าดั่งดวงใจได้ลงคือหรือ
เปโตรน้อย บัดนี้หัวใจของเจ้าได้หลอมสนิทเป็นหนึ่งเดียวกับพระนางแล้ว จงหมั่นดูแลรักษาและทะนุถนอมดวงใจของพระนางด้วยเถิด อย่าให้ความคิดเยี่ยงมนุษย์ของเจ้าทำร้ายพระนางอีกเลย จงตระหนักใจเถิด และหมั่นเรียกหาพระนางในดวงใจของเจ้า เพื่อว่าในทุกกิจการที่เจ้าจักกระทำนั้นเพรียบพร้อมไปด้วยพระหรรษทานของพระนาง
บทเรียนที่เราสอนเจ้าในวันนี้มิใช่เพียงเพื่อประโยชน์แก่ตัวของเจ้าแต่เพียงถ่ายเดียวเท่านั้น แต่เพื่อประโยชน์ของผู้ที่แสวงหาทั้งหลายที่จักเรียนรู้และทำความเข้าใจและรู้จักการชำระจิตใจที่แท้จริง
จงใช้เวลาสองสามวันนี้ในการฝึกจิตภาวนากับครอบครัวของเจ้าเถิด เมื่อกลับมาแล้ว เจ้าจักมีเวลาอีกเพียงสองวันในการเตรียมงานขั้นสุดท้ายของเจ้า เรารู้ว่าเจ้ากำลังปวดหัวอยู่นะเปโตรน้อย ด้วยว่าระบบต่างๆในตัวของเจ้าทำงานบกพร่องอยู่ เจ้าจงเร่งแก้ไข เสียก่อนเถิด”
(วันพฤหัสบดีที่15ตุลาคมประมาณเวลา11:30จนถึงเย็นลูกปวดหัวมากโดยไม่รู้สาเหตุว่าเป็นอะไร ลูกพยายามเข้านอนในค่ำวันนั้นแต่พอตื่นมาในเช้ามืดของวันศุกร์ ลูกก็ยังปวดหัวอยู่มาก ทำให้ลูกไม่แน่ใจว่าจะไปทำงานในเช้านี้ได้หรือไม่ พระองค์ทรงทราบถึงเรื่องนี้ดีว่าลูกกำลังเป็นไมเกรนซึ่งเกิดจากความเครียดจึงบอกให้ลูกดูแลรักษาตัวเองเสียก่อน เพราะเย็นวันนี้ลูกจะต้องรีบเตรียมตัวที่จะไปเที่ยวเชียงใหม่กับครอบครัวสักสองสามวัน พระองค์จึงให้ลูกใช้เวลาระหว่างที่ไปเที่ยวนั้นฝึกจิตภาวนากับ ครอบครัว เพราะเมื่อกลับมาจากเชียงใหม่แล้ว ลูกจะมีเวลาอีกเพียงสองวันในการเตรียมตัวก่อนไปทาบอร์ในวันพฤหัสบดีที่ 22 ตุลาคม)
# 32
Friday, October 16, 2009, 3:10 – 4:45 a.m.
Little Peter, thank you for remembering me. By the power of my Holy Spirit, you are aware of every breath of life given to you by me. Keep reminding yourself whether you have properly used my breath of life in each day, each hour and each minute.
I keep you alive by giving you this power of love in order for you to learn and understand it and pass it on to those around you who are truly your brothers and sisters.
Little Peter, in every breath of yours is my love that I have for you. That is why I told you that every minute of yours is so valuable. How much have you made each minute of your life a vessel that gives my love to your brothers and sisters?
Little Peter, and that is why your nose is holy. How much have you been careful to keep it holy? Whatever makes you sad and causes you to want to make up for it, hurry up and do it today, at this hour and at this minute. You might not have another chance if you have to give up my breath of life back to me.
I am your kind father who still gives this chance to you without your plea and bargain. Keep taking care of my image and holiness in you until the time you have to give everything back to me.
Little Peter, can you do it? You must be aware now that you are more fortunate than other people that you still have another chance while others have no more chances and they try hard to ask for the last chance from me.
On several occasions human beings asked me to give them their last chance to do what they wanted and they gave me all kinds of promises. Once I gave them their lives back, they forgot all the promises given to me within a few days. Little Peter, now you see how human beings react to my love.
Little Peter, your weakest point is your thought. Keep purifying your thought to be pure because your thought will direct other parts of your body to join it and make it materialize by your action. If your thought is sinful, your action will be sinful too because your eyes, ears, nose, tongue, mouth, hands and feet cooperate with it.
I know that you are still weak like other human beings so I made your heart the tool for you to use in your final analysis. How often was your thought against the feelings of your heart and you decided to go with the feelings of your heart instead of going along with it? This is your conscience that keeps reminding you all the time of my righteousness and love.
Little Peter, never allow human thought to have power over your conscience. Your Mother taught you with great difficulty to make you aware of your conscience and to respond to it. Do not let her teaching go to waste.
Your Mother has cleaned and dressed you up with grace to the point that you are no longer your old self. Little Peter, she holds you and raises you up so high that you cannot fall down again.
Little Peter, be careful with those human thoughts of yours. Never allow them to have power over your conscience. If there is a negative impact from your action, you are not the only person that feels sorry for it. Your Mother will feel sorry for it too. You will be the one that causes her heart to be very painful, more than one hundred times over of your sorrow.
Little Peter, dare you hurt your Mother who loves you with all her heart and soul? Now that your heart has completely united with hers, keep taking care of it. Do not let human thoughts of yours hurt her again. Be aware of this fact and keep calling her in your heart so that everything you do will be fully blessed by her grace.
The lesson I teach you today is not only for your own benefit. It is also for those who seek me. They will know and understand the right way to cleanse their hearts and souls.
Little Peter, spend time in the next couple days to practice the Contemplative Prayer with your family. Once you get back from the trip, you will have only two days to make final preparations for my work. I know that you are having a headache because the system in your body does not function well. Hurry up and take care of your health.
(Little Peter: On Thursday, October 15, from 11:30 a.m. to late evening, I got a big headache. I could not figure out what was the cause of it. I went to bed and woke up this morning and I still got a headache, very painful. I was not sure whether I could go to work.
The Lord knows that I am having a migraine which was caused by stress at work and home. So the Lord told me to hurry up and take care of my health before this evening, which is the time I intend to spend in getting ready for the trip to Chiang Mai, in the Northern Province of Thailand, with my family.
The Lord wanted me to practice the Contemplative prayer with my family during this trip. Once we get back home, I will have only two days to make final preparations to go to Tabor Retreat Center on Thursday, October 22, 2009).
วันศุกร์ที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2009 เวลา 03:10-04:45 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าหมั่นระลึกถึงเรา ด้วยพระจิตแห่งเราเจ้าจักตระหนักถึงลมปราณแห่งชีวิตในทุกๆลมหายใจเข้าออกของเจ้า จงหมั่นทบทวนดูเถิด ในแต่ละวัน แต่ละชั่วโมง แต่ละนาทีที่เราให้ชีวิตแก่เจ้านี้ เจ้าได้ใช้ลมปราณแห่งชีวิตนี้อย่างเหมาะสมหรือไม่
เราให้เจ้ามีชีวิตอยู่ด้วยพลังแห่งความรักนี้ เพื่อว่าเจ้าจักได้เรียนรู้เข้าใจ และถ่าย ทอดความรักของเราในตัวของเจ้าให้ออกไปยังบุคคลรอบข้าง ซึ่งเขาก็คือพี่น้องของเจ้านั่นเอง ในทุกลมหายใจเข้าออกคือความรักที่เรามีต่อเจ้า ด้วยเหตุดั่งนี้ เราจึงบอกแก่เจ้าว่า ทุกๆนาทีของเจ้านั้นมีค่ายิ่งนัก เจ้าได้ใช้นาทีแห่งชีวิตของเจ้านี้เป็นท่อธารส่งมอบความรักของเราไปยังพี่น้องของเจ้ามากน้อยเพียงใด
เปโตรน้อย ด้วยเหตุดั่งนี้จมูกของเจ้าจึงเป็นจมูกที่ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าได้ระมัดระวังต่อความศักดิ์สิทธิ์นี้เพียงใด จงตระหนักใจเถิด หากวันนี้ ชั่วโมงนี้ นาทีนี้ เจ้าจักหมดโอกาสและจักต้องคืนลมปราณแห่งชีวิตนี้ให้แก่เราแล้ว สิ่งใดที่เจ้าจักเสียใจมากที่สุดที่เจ้าอยากทำเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อเป็นการชดเชย เจ้าจงเร่งทำเสียแต่วันนี้ ชั่วโมงนี้ นาทีนี้เถิด
เราคือบิดาผู้ใจอารีของเจ้าที่ยังให้โอกาสนี้แก่เจ้าอยู่ โดยที่เจ้ามิจำต้องต่อรองร้องขอ จงหมั่นดูแลภาพลักษณ์ของเราและความศักดิ์สิทธิ์ในตัวของเจ้า จนถึงเวลาที่เจ้าจักต้องคืนทุกสิ่งให้แก่เราเถิด เจ้าจักทำได้ไหม
เปโตรน้อย เจ้าคงตระหนักใจแล้วซินะว่าเจ้านี้โชคดีกว่าผู้อื่นเพียงใดที่เจ้ายังมีโอกาส ในขณะที่ผู้อื่นหมดโอกาส แต่ก็พยายามดิ้นรนเพื่อขอโอกาสสุดท้ายจากเรา บ่อยครั้งที่มนุษย์วิงวอนและสัญญาต่างๆมากมาย เพื่อให้ได้มีโอกาสสุดท้ายทำทุกสิ่งตามความประสงค์ เมื่อเราอนุญาตและให้เจ้าได้รอดชีวิต เจ้ากลับหลงลืมสิ่งที่ได้ให้สัญญาไว้จนหมดสิ้นภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เจ้าเห็นหรือยังว่ามนุษย์ตอบแทนความรักของเราอย่างไร
เปโตรน้อย จุดที่อ่อนแอที่สุดในตัวของเจ้าคือความคิด เจ้าจงหมั่นชำระความคิดของเจ้าให้ผ่องใสเถิด ด้วยว่าความคิดจักสั่งงานให้ส่วนอื่นๆในกายของเจ้าตอบสนอง และร่วมมือทำให้ความคิดของเจ้านั้นออกมาในรูปของนามธรรมด้วยการปฏิบัติ หากความคิดของเจ้ามีมลทิน การปฏิบัติของเจ้าก็จักมีมลทินด้วยเช่นกันด้วย
ความร่วมมือของเจ้าในการใช้ตาของเจ้า หูของเจ้า จมูกของเจ้า ปากและลิ้นของเจ้า มือ และเท้าของเจ้าตอบสนองต่อความคิดที่เป็นมลทินของเจ้า เรารู้ว่าเจ้ายังอ่อนแอเช่นเดียวกับมนุษย์ทั้งหลาย เราจึงให้ดวงใจของเจ้าเป็นเครื่องมือในการไตร่ตรองเป็นครั้งสุดท้ายเสียก่อน
บ่อยครั้งเพียงใดที่ความคิดของเจ้าสวนทางกับความรู้สึกในดวงใจของเจ้า และเจ้าก็ตัดสินใจทำตามเสียงเรียกร้องในดวงใจของเจ้า นั่นคือมโนธรรมจักคอยกลั่นกรองและเตือนให้เจ้าระลึกถึงความชอบธรรม และความรักของเราอยู่เสมอ
จงอย่าปล่อยให้ความคิดเยี่ยงมนุษย์มีอิทธิพลเหนือมโนธรรมในจิตใจของเจ้าเป็นอันขาด แม่ของเจ้าได้สั่งสอนเจ้ามาโดยตลอดด้วยความยากลำบากกว่าเจ้าจักตระหนัก และตอบสนองต่อมโนธรรมของเจ้าอย่าปล่อยให้การสั่งสอนของพระนางต้องสูญเปล่านะ เปโตรน้อย บัดนี้ พระนางได้ชำระตกแต่งเจ้าจนมิเหลือเค้าดั้งเดิมของเจ้าแล้ว พระนางได้โอบอุ้มเจ้าขึ้นมาสูงเกินกว่าที่เจ้าจักตกต่ำได้อีกแล้วนะ
เปโตรน้อย จงเฝ้าระมัดระวังความคิดเยี่ยงมนุษย์ของเจ้านี้ไว้ให้จงดีเถิด อย่าปล่อยให้มีอิทธิพลเหนือมโนธรรมในจิตใจของเจ้าได้เป็นอันขาด เหตุว่า หากมีความบกพร่องใดๆเกิดขึ้นจากการปฏิบัติของเจ้า เจ้ามิใช่ผู้ที่จักเสียใจแต่ผู้เดียวเท่านั้น แต่เจ้าจักทำให้แม่ของเจ้าเจ็บปวดในดวงใจเป็นร้อยเท่าพัน
ทวี เจ้าจักกล้าทำร้ายพระนางผู้ซึ่งรักเจ้าดั่งดวงใจได้ลงคือหรือ
เปโตรน้อย บัดนี้หัวใจของเจ้าได้หลอมสนิทเป็นหนึ่งเดียวกับพระนางแล้ว จงหมั่นดูแลรักษาและทะนุถนอมดวงใจของพระนางด้วยเถิด อย่าให้ความคิดเยี่ยงมนุษย์ของเจ้าทำร้ายพระนางอีกเลย จงตระหนักใจเถิด และหมั่นเรียกหาพระนางในดวงใจของเจ้า เพื่อว่าในทุกกิจการที่เจ้าจักกระทำนั้นเพรียบพร้อมไปด้วยพระหรรษทานของพระนาง
บทเรียนที่เราสอนเจ้าในวันนี้มิใช่เพียงเพื่อประโยชน์แก่ตัวของเจ้าแต่เพียงถ่ายเดียวเท่านั้น แต่เพื่อประโยชน์ของผู้ที่แสวงหาทั้งหลายที่จักเรียนรู้และทำความเข้าใจและรู้จักการชำระจิตใจที่แท้จริง
จงใช้เวลาสองสามวันนี้ในการฝึกจิตภาวนากับครอบครัวของเจ้าเถิด เมื่อกลับมาแล้ว เจ้าจักมีเวลาอีกเพียงสองวันในการเตรียมงานขั้นสุดท้ายของเจ้า เรารู้ว่าเจ้ากำลังปวดหัวอยู่นะเปโตรน้อย ด้วยว่าระบบต่างๆในตัวของเจ้าทำงานบกพร่องอยู่ เจ้าจงเร่งแก้ไข เสียก่อนเถิด”
(วันพฤหัสบดีที่15ตุลาคมประมาณเวลา11:30จนถึงเย็นลูกปวดหัวมากโดยไม่รู้สาเหตุว่าเป็นอะไร ลูกพยายามเข้านอนในค่ำวันนั้นแต่พอตื่นมาในเช้ามืดของวันศุกร์ ลูกก็ยังปวดหัวอยู่มาก ทำให้ลูกไม่แน่ใจว่าจะไปทำงานในเช้านี้ได้หรือไม่ พระองค์ทรงทราบถึงเรื่องนี้ดีว่าลูกกำลังเป็นไมเกรนซึ่งเกิดจากความเครียดจึงบอกให้ลูกดูแลรักษาตัวเองเสียก่อน เพราะเย็นวันนี้ลูกจะต้องรีบเตรียมตัวที่จะไปเที่ยวเชียงใหม่กับครอบครัวสักสองสามวัน พระองค์จึงให้ลูกใช้เวลาระหว่างที่ไปเที่ยวนั้นฝึกจิตภาวนากับ ครอบครัว เพราะเมื่อกลับมาจากเชียงใหม่แล้ว ลูกจะมีเวลาอีกเพียงสองวันในการเตรียมตัวก่อนไปทาบอร์ในวันพฤหัสบดีที่ 22 ตุลาคม)
# 32
Friday, October 16, 2009, 3:10 – 4:45 a.m.
Little Peter, thank you for remembering me. By the power of my Holy Spirit, you are aware of every breath of life given to you by me. Keep reminding yourself whether you have properly used my breath of life in each day, each hour and each minute.
I keep you alive by giving you this power of love in order for you to learn and understand it and pass it on to those around you who are truly your brothers and sisters.
Little Peter, in every breath of yours is my love that I have for you. That is why I told you that every minute of yours is so valuable. How much have you made each minute of your life a vessel that gives my love to your brothers and sisters?
Little Peter, and that is why your nose is holy. How much have you been careful to keep it holy? Whatever makes you sad and causes you to want to make up for it, hurry up and do it today, at this hour and at this minute. You might not have another chance if you have to give up my breath of life back to me.
I am your kind father who still gives this chance to you without your plea and bargain. Keep taking care of my image and holiness in you until the time you have to give everything back to me.
Little Peter, can you do it? You must be aware now that you are more fortunate than other people that you still have another chance while others have no more chances and they try hard to ask for the last chance from me.
On several occasions human beings asked me to give them their last chance to do what they wanted and they gave me all kinds of promises. Once I gave them their lives back, they forgot all the promises given to me within a few days. Little Peter, now you see how human beings react to my love.
Little Peter, your weakest point is your thought. Keep purifying your thought to be pure because your thought will direct other parts of your body to join it and make it materialize by your action. If your thought is sinful, your action will be sinful too because your eyes, ears, nose, tongue, mouth, hands and feet cooperate with it.
I know that you are still weak like other human beings so I made your heart the tool for you to use in your final analysis. How often was your thought against the feelings of your heart and you decided to go with the feelings of your heart instead of going along with it? This is your conscience that keeps reminding you all the time of my righteousness and love.
Little Peter, never allow human thought to have power over your conscience. Your Mother taught you with great difficulty to make you aware of your conscience and to respond to it. Do not let her teaching go to waste.
Your Mother has cleaned and dressed you up with grace to the point that you are no longer your old self. Little Peter, she holds you and raises you up so high that you cannot fall down again.
Little Peter, be careful with those human thoughts of yours. Never allow them to have power over your conscience. If there is a negative impact from your action, you are not the only person that feels sorry for it. Your Mother will feel sorry for it too. You will be the one that causes her heart to be very painful, more than one hundred times over of your sorrow.
Little Peter, dare you hurt your Mother who loves you with all her heart and soul? Now that your heart has completely united with hers, keep taking care of it. Do not let human thoughts of yours hurt her again. Be aware of this fact and keep calling her in your heart so that everything you do will be fully blessed by her grace.
The lesson I teach you today is not only for your own benefit. It is also for those who seek me. They will know and understand the right way to cleanse their hearts and souls.
Little Peter, spend time in the next couple days to practice the Contemplative Prayer with your family. Once you get back from the trip, you will have only two days to make final preparations for my work. I know that you are having a headache because the system in your body does not function well. Hurry up and take care of your health.
(Little Peter: On Thursday, October 15, from 11:30 a.m. to late evening, I got a big headache. I could not figure out what was the cause of it. I went to bed and woke up this morning and I still got a headache, very painful. I was not sure whether I could go to work.
The Lord knows that I am having a migraine which was caused by stress at work and home. So the Lord told me to hurry up and take care of my health before this evening, which is the time I intend to spend in getting ready for the trip to Chiang Mai, in the Northern Province of Thailand, with my family.
The Lord wanted me to practice the Contemplative prayer with my family during this trip. Once we get back home, I will have only two days to make final preparations to go to Tabor Retreat Center on Thursday, October 22, 2009).
# 33
วันจันทร์ที่ 21 มิถุนายน 2010 เวลา 03:45-04:50 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าเรียกหาเราอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างเป็นจริงดั่งที่แม่ของเจ้าว่า เราจักเป็นหัวให้แก่เจ้าเอง ความคิดของเราจักเป็นความคิดของเจ้า น้ำใจของเราจักเป็นน้ำใจของเจ้า เจ้ากำลังจำเริญชีวิตอยู่ในเรา ด้วยว่าเจ้าเป็นผู้ขอจากเราเองว่าเจ้าปรารถนาดั่งนั้น และเพื่อให้การนี้สำเร็จไป แม่ของเจ้าจึงต้องร่วมเป็นมือและเป็นเท้าให้กับเจ้า
การจำเริญชีวิตเยี่ยงผู้ศักดิ์สิทธิ์นั้นมิใช่เรื่องง่ายสำหรับเจ้า หากปราศจากความช่วยเหลือของพระนาง หนึ่งวันแล้วสำหรับชีวิตใหม่ของเจ้า เจ้าเริ่มมองเห็นความเปลี่ยนแปลงในจิตวิญญาณของเจ้าบ้างแล้วมิใช่หรือ เมื่อวานนี้ยามที่เจ้าไปนำสวดพระเมตตาที่วัด เจ้ามิได้หวั่นไหวกับจำนวนผู้คนที่ยังมิมาร่วมสวดภาวนากับเจ้าเลยสักนิด เราเห็นในความตั้งใจจริงของเจ้า เราได้ยินเสียงเจ้าเรียกหาเรา ขอให้เราช่วยในเวลาที่เจ้ามิมั่นใจในบทเพลงที่เจ้าจักขับร้อง เจ้าขอให้เรานำเจ้ามิใช่หรือ เจ้ามั่นใจและเจ้าก็ทำได้ด้วยการฟังเสียงจากพระจิตแห่งเราในจิตใจของเจ้า
ตอนนี้เจ้ามองเห็นมือและเท้าของพระนางสวมทับมือและเท้าของเจ้าอยู่มิใช่หรือ พระนางให้สัญญลักษณ์นี้แก่เจ้า ดอกไม้จากสวรรค์ประดับอยู่ที่เท้าทั้งสองข้างของพระนาง และมือของอิสตรีที่ผุดผ่องและสวยงามประทับอยู่ในมือทั้งสองข้างของเจ้า ที่เป็นดั่งนี้เพื่อให้เจ้าได้ตระหนักใจว่า พระนางทำตามสัญญาที่พระนางได้ให้ไว้แก่เจ้า
นับแต่นี้ไปเจ้าจักต้องระมัดระวังมิให้มือและเท้าของพระนางต้องแปดเปื้อนด้วยมลทินใดๆ เจ้าจักต้องจำเริญชีวิตฝ่ายจิตของเจ้าด้วยความศักดิ์สิทธิ์ เจ้าขอในสิ่งที่มิมีมนุษย์ผู้ใดในยุคสมัยของเจ้าร้องขอจากเรา เราจึงอนุญาตให้เป็นไปดั่งนั้น
เปโตรน้อย เจ้าเลือกเองที่จักมิเป็นของโลกนี้อีกต่อไป จงเตรียมจิตวิญญาณของเจ้าให้ถึงพร้อมอยู่เสมอเถิด เจ้าได้ประกาศตัวให้จิตชั่วร้ายทั้งหลายได้รู้ว่าเจ้ามิยอมตกอยู่ใต้อำนาจของมันอีกต่อไป เจ้าจักต้องมั่นคงดุจศิลา เหตุว่านับแต่นี้ไปเจ้าคือเป้าหมายที่สำคัญที่จักถูกโจมตีเป็นอันดับแรก เรารู้ว่าในดวงใจของเจ้ามีแต่ความสงบและสันติสุข เจ้าพร้อมแล้วที่จักเดินหน้าต่อไปโดยมิหวั่นไหวต่อการประจญล่อลวงใดๆอีกต่อไป เจ้ากำลังทำให้มันโกรธแค้นเจ้ายิ่งนัก หากมันได้วิญญาณของเจ้าไปครอบครอง จักมีผู้คนอีกเป็นจำนวนมากที่จักต้องสูญเสียวิญญาณให้แก่มันเช่นกัน
จงระลึกไว้เถิด เปโตรน้อย ทุกสิ่งที่เจ้าจักกระทำต่อไปมีผลกระทบต่อจิตวิญญาณของผู้คนทั้งหลายซึ่งเป็นเพื่อนพี่น้องของเจ้า งานที่เจ้าจักต้องทำเป็นงานของผู้ศักดิ์สิทธิ์ จงใช้หัวใจของเรากลั่นกรองทุกครั้ง อย่าให้มีมลทินใดๆแอบแฝงอยู่ด้วยเป็นอันขาด
เจ้าได้เลือกทำงานที่ยากที่สุด เจ้ารู้ไหม เปโตรน้อย และด้วยเหตุดั่งนี้ เราและแม่ของเจ้าจึงต้องช่วยประคองเจ้าไว้ให้ทุกสิ่งบริสุทธิ์ปราศจากมลทินใดๆ ผู้คนจักเริ่มมองเห็นเองว่าในระหว่างความเท็จเทียมทั้งหลายนั้น เจ้าคือข้อยกเว้นที่ทุกคนสัมผัสได้
ข้อความในพระคำภีร์ต่างๆจักเกิดขึ้นกับเจ้าอีกครั้ง จงหนักแน่น และก้าวเดินตามรอยเท้าของพระนางเถิด ความตั้งใจอันดีของเจ้าและน้ำใจอันงดงามของพระนางในจิตวิญญาณของเจ้าจักเป็นแสงสว่างให้กับผู้คนที่ได้สัมผัสเจ้าเอง
เปโตรน้อย เราอยากให้มีคนที่มีความคิดเยี่ยงเจ้าสับสิบคนในบ้านเมืองของเจ้า เป็นหน้าที่ของเจ้าแล้วนะที่จักต้องแสวงหาและฝึกคนเหล่านั้นให้มาแทนที่เจ้าให้สำเร็จก่อนที่ภาระกิจของเจ้าในโลกนี้จักสิ้นสุดลง
เปโตรน้อย เจ้ามิต้องเป็นกังวลไปดอก เราจักส่งเขาเหล่านั้นมาพบกับเจ้าเอง เจ้าจักรู้ด้วยหัวใจของเจ้าว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร เอาละใกล้สว่างแล้ว เจ้าจักต้องเตรียมตัวไปทำงาน วันนี้เรากับแม่ของเจ้าจักโอบอุ้มเจ้าไว้เอง จงวางใจเถิด”
************
# 33
Monday, June 21, 2010, 3:45 – 4:50 a.m.
Little Peter, thank you for calling out to me all the time. Everything that your Mother said is true. I will be your brain. My thoughts will be yours and my will also will be yours. You are living in me because you are the one that asked me for it. In order to accomplish this wish of yours, your Mother has to take part and be your hands and feet. Without her help, living a holy life will not be easy for you.
You have already lived your new life for a day. Have you begun to see changes in your soul? Yesterday when you led other people to pray the Divine Mercy Prayers at the church, you were not even concerned with the amount of people who have not shown up and joined you in prayer.
I saw your good intentions. I heard you call me for help when you were not sure of yourself in singing the song that you sang. You asked me to lead you, right? You gained confidence and succeeded in singing the song because you listened to my Holy Spirit in your heart.
Do you see that now your Mother’s hands and feet cover your own hands and feet? She is the one that gives you this sign. The flowers from heaven decorate her feet. The hands of the lady who is pure and beautiful are embedded in both of your hands.
She wants you to know that she has kept her promise given to you. From now on you must be careful not to let her hands and feet dirty with any impurities. You must live your spiritual life with holiness. You asked me for what no other human being in this time and age asked from me so I allowed it to happen as you wished.
Little Peter, you have chosen not to belong to this world anymore so you have to prepare yourself to be in the state of readiness at all times. You have announced to the evil spirits that you will not fall under their power anymore.
You must be steady like a rock because from now on you are their number one target. They will attack you first. I know that your heart is full of peace and serenity. You are ready to move forward without being afraid of any temptations anymore.
You are making them very angry at you. If they got your soul in their possession, a lot of people would have lost their souls to them too.
Remember, Little Peter, that everything you will do has the effect on the souls of people who are your brothers, your sisters and your friends. The work that you must do is the work of a holy person. Always use my heart to filter everything you do. Never allow any impurities to be hidden in what you do.
Little Peter, do you know that you have chosen to do the most difficult task? That is why your Mother and I have to help you and make everything pure from any taint. People will start to see with their own eyes that in the midst of lies and deceptions, you are the exception that they can feel. The words and statements in the Bible will happen to you.
Be steadfast and follow your Mother’s footsteps. Your good intention and her kind heart in your soul will be the light for those who feel you.
Little Peter, I want to see ten people in your homeland who have the same thoughts as yours. It is now your duty to successfully seek and teach those people to take your place before your duty in this world ends.
Little Peter, do not worry. I myself will send those people to you. You will know with your heart who those people are.
Okay, it is almost dawn. You must get ready to go to work. Today your Mother and I will take care of you. Have trust in both of us.
วันจันทร์ที่ 21 มิถุนายน 2010 เวลา 03:45-04:50 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าเรียกหาเราอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างเป็นจริงดั่งที่แม่ของเจ้าว่า เราจักเป็นหัวให้แก่เจ้าเอง ความคิดของเราจักเป็นความคิดของเจ้า น้ำใจของเราจักเป็นน้ำใจของเจ้า เจ้ากำลังจำเริญชีวิตอยู่ในเรา ด้วยว่าเจ้าเป็นผู้ขอจากเราเองว่าเจ้าปรารถนาดั่งนั้น และเพื่อให้การนี้สำเร็จไป แม่ของเจ้าจึงต้องร่วมเป็นมือและเป็นเท้าให้กับเจ้า
การจำเริญชีวิตเยี่ยงผู้ศักดิ์สิทธิ์นั้นมิใช่เรื่องง่ายสำหรับเจ้า หากปราศจากความช่วยเหลือของพระนาง หนึ่งวันแล้วสำหรับชีวิตใหม่ของเจ้า เจ้าเริ่มมองเห็นความเปลี่ยนแปลงในจิตวิญญาณของเจ้าบ้างแล้วมิใช่หรือ เมื่อวานนี้ยามที่เจ้าไปนำสวดพระเมตตาที่วัด เจ้ามิได้หวั่นไหวกับจำนวนผู้คนที่ยังมิมาร่วมสวดภาวนากับเจ้าเลยสักนิด เราเห็นในความตั้งใจจริงของเจ้า เราได้ยินเสียงเจ้าเรียกหาเรา ขอให้เราช่วยในเวลาที่เจ้ามิมั่นใจในบทเพลงที่เจ้าจักขับร้อง เจ้าขอให้เรานำเจ้ามิใช่หรือ เจ้ามั่นใจและเจ้าก็ทำได้ด้วยการฟังเสียงจากพระจิตแห่งเราในจิตใจของเจ้า
ตอนนี้เจ้ามองเห็นมือและเท้าของพระนางสวมทับมือและเท้าของเจ้าอยู่มิใช่หรือ พระนางให้สัญญลักษณ์นี้แก่เจ้า ดอกไม้จากสวรรค์ประดับอยู่ที่เท้าทั้งสองข้างของพระนาง และมือของอิสตรีที่ผุดผ่องและสวยงามประทับอยู่ในมือทั้งสองข้างของเจ้า ที่เป็นดั่งนี้เพื่อให้เจ้าได้ตระหนักใจว่า พระนางทำตามสัญญาที่พระนางได้ให้ไว้แก่เจ้า
นับแต่นี้ไปเจ้าจักต้องระมัดระวังมิให้มือและเท้าของพระนางต้องแปดเปื้อนด้วยมลทินใดๆ เจ้าจักต้องจำเริญชีวิตฝ่ายจิตของเจ้าด้วยความศักดิ์สิทธิ์ เจ้าขอในสิ่งที่มิมีมนุษย์ผู้ใดในยุคสมัยของเจ้าร้องขอจากเรา เราจึงอนุญาตให้เป็นไปดั่งนั้น
เปโตรน้อย เจ้าเลือกเองที่จักมิเป็นของโลกนี้อีกต่อไป จงเตรียมจิตวิญญาณของเจ้าให้ถึงพร้อมอยู่เสมอเถิด เจ้าได้ประกาศตัวให้จิตชั่วร้ายทั้งหลายได้รู้ว่าเจ้ามิยอมตกอยู่ใต้อำนาจของมันอีกต่อไป เจ้าจักต้องมั่นคงดุจศิลา เหตุว่านับแต่นี้ไปเจ้าคือเป้าหมายที่สำคัญที่จักถูกโจมตีเป็นอันดับแรก เรารู้ว่าในดวงใจของเจ้ามีแต่ความสงบและสันติสุข เจ้าพร้อมแล้วที่จักเดินหน้าต่อไปโดยมิหวั่นไหวต่อการประจญล่อลวงใดๆอีกต่อไป เจ้ากำลังทำให้มันโกรธแค้นเจ้ายิ่งนัก หากมันได้วิญญาณของเจ้าไปครอบครอง จักมีผู้คนอีกเป็นจำนวนมากที่จักต้องสูญเสียวิญญาณให้แก่มันเช่นกัน
จงระลึกไว้เถิด เปโตรน้อย ทุกสิ่งที่เจ้าจักกระทำต่อไปมีผลกระทบต่อจิตวิญญาณของผู้คนทั้งหลายซึ่งเป็นเพื่อนพี่น้องของเจ้า งานที่เจ้าจักต้องทำเป็นงานของผู้ศักดิ์สิทธิ์ จงใช้หัวใจของเรากลั่นกรองทุกครั้ง อย่าให้มีมลทินใดๆแอบแฝงอยู่ด้วยเป็นอันขาด
เจ้าได้เลือกทำงานที่ยากที่สุด เจ้ารู้ไหม เปโตรน้อย และด้วยเหตุดั่งนี้ เราและแม่ของเจ้าจึงต้องช่วยประคองเจ้าไว้ให้ทุกสิ่งบริสุทธิ์ปราศจากมลทินใดๆ ผู้คนจักเริ่มมองเห็นเองว่าในระหว่างความเท็จเทียมทั้งหลายนั้น เจ้าคือข้อยกเว้นที่ทุกคนสัมผัสได้
ข้อความในพระคำภีร์ต่างๆจักเกิดขึ้นกับเจ้าอีกครั้ง จงหนักแน่น และก้าวเดินตามรอยเท้าของพระนางเถิด ความตั้งใจอันดีของเจ้าและน้ำใจอันงดงามของพระนางในจิตวิญญาณของเจ้าจักเป็นแสงสว่างให้กับผู้คนที่ได้สัมผัสเจ้าเอง
เปโตรน้อย เราอยากให้มีคนที่มีความคิดเยี่ยงเจ้าสับสิบคนในบ้านเมืองของเจ้า เป็นหน้าที่ของเจ้าแล้วนะที่จักต้องแสวงหาและฝึกคนเหล่านั้นให้มาแทนที่เจ้าให้สำเร็จก่อนที่ภาระกิจของเจ้าในโลกนี้จักสิ้นสุดลง
เปโตรน้อย เจ้ามิต้องเป็นกังวลไปดอก เราจักส่งเขาเหล่านั้นมาพบกับเจ้าเอง เจ้าจักรู้ด้วยหัวใจของเจ้าว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร เอาละใกล้สว่างแล้ว เจ้าจักต้องเตรียมตัวไปทำงาน วันนี้เรากับแม่ของเจ้าจักโอบอุ้มเจ้าไว้เอง จงวางใจเถิด”
************
# 33
Monday, June 21, 2010, 3:45 – 4:50 a.m.
Little Peter, thank you for calling out to me all the time. Everything that your Mother said is true. I will be your brain. My thoughts will be yours and my will also will be yours. You are living in me because you are the one that asked me for it. In order to accomplish this wish of yours, your Mother has to take part and be your hands and feet. Without her help, living a holy life will not be easy for you.
You have already lived your new life for a day. Have you begun to see changes in your soul? Yesterday when you led other people to pray the Divine Mercy Prayers at the church, you were not even concerned with the amount of people who have not shown up and joined you in prayer.
I saw your good intentions. I heard you call me for help when you were not sure of yourself in singing the song that you sang. You asked me to lead you, right? You gained confidence and succeeded in singing the song because you listened to my Holy Spirit in your heart.
Do you see that now your Mother’s hands and feet cover your own hands and feet? She is the one that gives you this sign. The flowers from heaven decorate her feet. The hands of the lady who is pure and beautiful are embedded in both of your hands.
She wants you to know that she has kept her promise given to you. From now on you must be careful not to let her hands and feet dirty with any impurities. You must live your spiritual life with holiness. You asked me for what no other human being in this time and age asked from me so I allowed it to happen as you wished.
Little Peter, you have chosen not to belong to this world anymore so you have to prepare yourself to be in the state of readiness at all times. You have announced to the evil spirits that you will not fall under their power anymore.
You must be steady like a rock because from now on you are their number one target. They will attack you first. I know that your heart is full of peace and serenity. You are ready to move forward without being afraid of any temptations anymore.
You are making them very angry at you. If they got your soul in their possession, a lot of people would have lost their souls to them too.
Remember, Little Peter, that everything you will do has the effect on the souls of people who are your brothers, your sisters and your friends. The work that you must do is the work of a holy person. Always use my heart to filter everything you do. Never allow any impurities to be hidden in what you do.
Little Peter, do you know that you have chosen to do the most difficult task? That is why your Mother and I have to help you and make everything pure from any taint. People will start to see with their own eyes that in the midst of lies and deceptions, you are the exception that they can feel. The words and statements in the Bible will happen to you.
Be steadfast and follow your Mother’s footsteps. Your good intention and her kind heart in your soul will be the light for those who feel you.
Little Peter, I want to see ten people in your homeland who have the same thoughts as yours. It is now your duty to successfully seek and teach those people to take your place before your duty in this world ends.
Little Peter, do not worry. I myself will send those people to you. You will know with your heart who those people are.
Okay, it is almost dawn. You must get ready to go to work. Today your Mother and I will take care of you. Have trust in both of us.
# 34
วันอังคารที่ 13 กรกฎาคม 2010 เวลา 03:30-04:18 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้ายอมลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเรา สิ่งที่เจ้าคิดนั้นเป็นเรื่องชอบธรรมแล้ว เจ้ามีเวลาเตรียมตัวอีกมิมากนักที่จักต้องทำงานหลายอย่างให้ดำเนินไปพร้อมกัน เจ้าจึงต้องจัดสรรเวลาให้ถูกต้อง วันนี้คือวันที่เจ้าจักต้องวางแผนงานให้เสร็จสิ้น เพื่อว่าเจ้าจักรู้ว่าเจ้าสมควรทำสิ่งใดในเวลาใดจนถึงสิ้นปีนี้
เจ้าเข้าใจได้ถูกต้องแล้ว นี่คืองานของเจ้าที่เจ้าจักต้องทำและทุกอย่างจักเป็นเหตุและผลซึ่งกันและกัน จงตรองดูเถิด เจ้าต้องทำหนังสือและบทสรุปต่างๆจากคำสอนของแม่ของเจ้า เจ้าต้องสอนจิตภาวนาอีกสองรุ่นก่อนที่เจ้าจักพาพวกเขาไปพบกับเราที่ทาบอร์ในสิ้นปีนี้ นี่คืองานหลักๆที่เจ้าต้องทำ นอกจากนี้แล้วยังมีการปรับปรุงแก้ไขวิธีการสวดภาวนาที่ลำไทร การประสานงานเรื่องสถานที่พักและการทำหนังสือออนไลน์ของเจ้าอีก หากเจ้ามิเริ่มทำในวันนี้ เจ้าจักเป็นผลสำเร็จได้เมื่อใด
เจ้ามิต้องกังวลคิดถึงในรายละเอียดดอก เพียงวางแผนงานคร่าวๆก่อน ด้วยพระจิตแห่งเรา เจ้าจักเข้าใจถึงความซับซ้อนของงานที่เจ้าต้องทำไปพร้อมๆกันนี้เอง และจงอย่าลืมเรื่องขอคำภาวนา เจ้าจักต้องทำให้เป็นรูปธรรมมากกว่านี้ เหตุว่ามีเพื่อนพี่น้องของเจ้ามากมายที่ฝากความหวังไว้กับคำภาวนาของเจ้า
เจ้าเห็นหรือยังเปโตรน้อย ว่าทุกเวลานาทีของเจ้ามีค่ายิ่งนัก เมื่อเจ้าสมัครใจรับใช้เราก็จงตั้งใจทำ หน้าที่ของเจ้าในแต่ละวันให้ดีเถิด เราจักบอกแก่เจ้าเองว่าเจ้าจักต้องทำอะไรเมื่อใด
วันนี้คือวันเตรียมงานของเจ้า จงใช้ช่วงเวลา 07:00-08:00 น.ของวันนี้ในการวางแผนงานทั้งหมดนี้ให้เสร็จ แล้วเจ้าจักมองเห็นเองว่าเจ้าจักต้องทำสิ่งใดต่อไป
เปโตรน้อย นับแต่วันนี้ไปเจ้าจักต้องทำสมาธิจิตภาวนาเพื่อนิ่งอยู่กับเราวันละชั่วโมง เจ้าจักรู้เองว่าเจ้าสมควรทำเวลาใด ต่อนี้ไปเจ้าจักต้องเปลี่ยนเวลานอนของเจ้าเสียใหม่ เพื่อให้เจ้าได้มีเวลาพักผ่อนมากเพียงพอในการทำงานหนักจนถึงสิ้นปีนี้
เจ้าคงถึงบางอ้อแล้วซินะ ว่าทำไมเราถึงส่งเจ้าไปออกกำลังกายทุกวัน เหตุว่าเจ้าจักต้องพร้อมทั้งร่างกายและถึงพร้อมทั้งจิตวิญญาณของเจ้า จึงจักสามารถแบกภาระนี้ได้ เจ้าตาสว่างขึ้นแล้วใช่ ไหม เปโตรน้อย
(พระเจ้าข้า ลูกขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงเมตตาสั่งสอนลูกในวันนี้ ถึงเวลาแล้วที่ลูกจะละทิ้งน้ำใจของลูก เพื่อให้พระองค์ได้ครอบครองร่างกายและจิตวิญญาณของลูก เพื่อสานงานที่ลูกจะต้องทำให้สำเร็จตามพระประสงค์ของพระองค์)
“ขอบใจ เปโตรน้อย เรารอความสมัครใจของเจ้า และบัดนี้เราอนุญาตให้เป็นไปดั่งความประสงค์ของเจ้า จงเฝ้าระวังการถูกโจมตีจากปีศาจที่มันคอยซุ่มทำลายเจ้า มิให้เจ้าอยู่ในสถานะแห่งหรรษทาน เราคงมิต้องบอกอะไรมากกว่านี้ดอกนะ เรารู้ว่าเจ้าเข้าใจ”
(พระเจ้าข้า ลูกขอบคุณพระองค์ ลูกจะไปทำทันที ลูกเป็นสุขในหัวใจเมื่อรู้ว่าพระองค์ประทับอยู่กับลูกเสมอมา เมื่อวันที่ลูกยอมให้พระองค์ทำงานในตัวของลูก ร่างกายนี้ก็ได้รับการรักษาจากพระองค์ ลูกขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า)
“จงไปเถิด จงไปทำกิจการทั้งหลายในวันนี้ด้วยพระจิตแห่งเรา”
อาแมน
# 34
Tuesday, July 13, 2010, 3:30 – 4:18 a.m.
Little Peter, thank you for waking up to my call. What you have thought is virtuous. You do not have much time to prepare for the tasks that will take place at the same time. You must spend your time wisely. Today is the day that you have to finish planning in order for you to know what to do and when to do it, all the way to the end of the year.
You understand correctly what I mean. These are your tasks that you must do and everything you do will have a cause and effect for each one of them. Think about it. You must publish a book with a summary of the teaching of your Mother. You must teach the Contemplative Prayer to two groups of people before taking them to see me at Mount Tabor Retreat Center at the end of this year.
These are the main tasks that you must do. In addition to these tasks, you have to make changes to improve the way to pray at Lamsai for your brothers and your sisters. You have to make arrangements for a place to stay for those people and you have to begin making your online book. If you do not start doing it today, when will it be done?
You do not have to worry about the details. Just do the planning first. With my Holy Spirit’s guidance, you will understand the complexity of all the tasks that you have to do simultaneously. Do not forget about the prayers that your brothers, your sisters and your friends have asked you to pray on their behalf. You must be more serious about it because there are a lot of them pinning their hopes on your
prayers.
Little Peter, do you see that your time, every minute of it, is so valuable? Now that you are willing to serve me, you must do your daily duty to the best of your ability. I will tell you what you must do and when to do it.
Today is the day that you have to prepare for the work. Spend time from 7:00 a.m. to 8:00 a.m. to plan the whole thing and to finish it up. Then you will know what you have to do next.
Little Peter, from now on you must do the Contemplative Prayer in order to be still with me one hour per day. You will know what time to do it. You must change your bedtime so you will have enough rest for the hard work that will take place until the end of the year.
Now you should know why I send you to exercise every day. You must be ready physically and spiritually in order to be able to handle this workload. Do you see it now, Little Peter?
(Little Peter: Lord, I thank you for kindly teaching me today. It is time for me to give up my will in order you to take over my body and soul and to help me accomplish the work that I must do in accordance with your will.)
Little Peter, thank you. I have been waiting for your willingness. At this moment I grant you what you wish for. Watch out for the attack from the devil that keeps sneaking up to destroy you. He does not want you to be under my grace. I do not have to tell you more about it, right? I know that you understand the whole thing.
(Little Peter: Yes, Lord. Thank you. I will start the work right away. My heart is full of joy when I find out that you have been with me since the day I let you work in me and my body has received the healing from you. Lord, I thank you again.)
Go and do everything today with the power of my Holy Spirit.
(Little Peter: Amen.)
วันอังคารที่ 13 กรกฎาคม 2010 เวลา 03:30-04:18 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้ายอมลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเรา สิ่งที่เจ้าคิดนั้นเป็นเรื่องชอบธรรมแล้ว เจ้ามีเวลาเตรียมตัวอีกมิมากนักที่จักต้องทำงานหลายอย่างให้ดำเนินไปพร้อมกัน เจ้าจึงต้องจัดสรรเวลาให้ถูกต้อง วันนี้คือวันที่เจ้าจักต้องวางแผนงานให้เสร็จสิ้น เพื่อว่าเจ้าจักรู้ว่าเจ้าสมควรทำสิ่งใดในเวลาใดจนถึงสิ้นปีนี้
เจ้าเข้าใจได้ถูกต้องแล้ว นี่คืองานของเจ้าที่เจ้าจักต้องทำและทุกอย่างจักเป็นเหตุและผลซึ่งกันและกัน จงตรองดูเถิด เจ้าต้องทำหนังสือและบทสรุปต่างๆจากคำสอนของแม่ของเจ้า เจ้าต้องสอนจิตภาวนาอีกสองรุ่นก่อนที่เจ้าจักพาพวกเขาไปพบกับเราที่ทาบอร์ในสิ้นปีนี้ นี่คืองานหลักๆที่เจ้าต้องทำ นอกจากนี้แล้วยังมีการปรับปรุงแก้ไขวิธีการสวดภาวนาที่ลำไทร การประสานงานเรื่องสถานที่พักและการทำหนังสือออนไลน์ของเจ้าอีก หากเจ้ามิเริ่มทำในวันนี้ เจ้าจักเป็นผลสำเร็จได้เมื่อใด
เจ้ามิต้องกังวลคิดถึงในรายละเอียดดอก เพียงวางแผนงานคร่าวๆก่อน ด้วยพระจิตแห่งเรา เจ้าจักเข้าใจถึงความซับซ้อนของงานที่เจ้าต้องทำไปพร้อมๆกันนี้เอง และจงอย่าลืมเรื่องขอคำภาวนา เจ้าจักต้องทำให้เป็นรูปธรรมมากกว่านี้ เหตุว่ามีเพื่อนพี่น้องของเจ้ามากมายที่ฝากความหวังไว้กับคำภาวนาของเจ้า
เจ้าเห็นหรือยังเปโตรน้อย ว่าทุกเวลานาทีของเจ้ามีค่ายิ่งนัก เมื่อเจ้าสมัครใจรับใช้เราก็จงตั้งใจทำ หน้าที่ของเจ้าในแต่ละวันให้ดีเถิด เราจักบอกแก่เจ้าเองว่าเจ้าจักต้องทำอะไรเมื่อใด
วันนี้คือวันเตรียมงานของเจ้า จงใช้ช่วงเวลา 07:00-08:00 น.ของวันนี้ในการวางแผนงานทั้งหมดนี้ให้เสร็จ แล้วเจ้าจักมองเห็นเองว่าเจ้าจักต้องทำสิ่งใดต่อไป
เปโตรน้อย นับแต่วันนี้ไปเจ้าจักต้องทำสมาธิจิตภาวนาเพื่อนิ่งอยู่กับเราวันละชั่วโมง เจ้าจักรู้เองว่าเจ้าสมควรทำเวลาใด ต่อนี้ไปเจ้าจักต้องเปลี่ยนเวลานอนของเจ้าเสียใหม่ เพื่อให้เจ้าได้มีเวลาพักผ่อนมากเพียงพอในการทำงานหนักจนถึงสิ้นปีนี้
เจ้าคงถึงบางอ้อแล้วซินะ ว่าทำไมเราถึงส่งเจ้าไปออกกำลังกายทุกวัน เหตุว่าเจ้าจักต้องพร้อมทั้งร่างกายและถึงพร้อมทั้งจิตวิญญาณของเจ้า จึงจักสามารถแบกภาระนี้ได้ เจ้าตาสว่างขึ้นแล้วใช่ ไหม เปโตรน้อย
(พระเจ้าข้า ลูกขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงเมตตาสั่งสอนลูกในวันนี้ ถึงเวลาแล้วที่ลูกจะละทิ้งน้ำใจของลูก เพื่อให้พระองค์ได้ครอบครองร่างกายและจิตวิญญาณของลูก เพื่อสานงานที่ลูกจะต้องทำให้สำเร็จตามพระประสงค์ของพระองค์)
“ขอบใจ เปโตรน้อย เรารอความสมัครใจของเจ้า และบัดนี้เราอนุญาตให้เป็นไปดั่งความประสงค์ของเจ้า จงเฝ้าระวังการถูกโจมตีจากปีศาจที่มันคอยซุ่มทำลายเจ้า มิให้เจ้าอยู่ในสถานะแห่งหรรษทาน เราคงมิต้องบอกอะไรมากกว่านี้ดอกนะ เรารู้ว่าเจ้าเข้าใจ”
(พระเจ้าข้า ลูกขอบคุณพระองค์ ลูกจะไปทำทันที ลูกเป็นสุขในหัวใจเมื่อรู้ว่าพระองค์ประทับอยู่กับลูกเสมอมา เมื่อวันที่ลูกยอมให้พระองค์ทำงานในตัวของลูก ร่างกายนี้ก็ได้รับการรักษาจากพระองค์ ลูกขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า)
“จงไปเถิด จงไปทำกิจการทั้งหลายในวันนี้ด้วยพระจิตแห่งเรา”
อาแมน
# 34
Tuesday, July 13, 2010, 3:30 – 4:18 a.m.
Little Peter, thank you for waking up to my call. What you have thought is virtuous. You do not have much time to prepare for the tasks that will take place at the same time. You must spend your time wisely. Today is the day that you have to finish planning in order for you to know what to do and when to do it, all the way to the end of the year.
You understand correctly what I mean. These are your tasks that you must do and everything you do will have a cause and effect for each one of them. Think about it. You must publish a book with a summary of the teaching of your Mother. You must teach the Contemplative Prayer to two groups of people before taking them to see me at Mount Tabor Retreat Center at the end of this year.
These are the main tasks that you must do. In addition to these tasks, you have to make changes to improve the way to pray at Lamsai for your brothers and your sisters. You have to make arrangements for a place to stay for those people and you have to begin making your online book. If you do not start doing it today, when will it be done?
You do not have to worry about the details. Just do the planning first. With my Holy Spirit’s guidance, you will understand the complexity of all the tasks that you have to do simultaneously. Do not forget about the prayers that your brothers, your sisters and your friends have asked you to pray on their behalf. You must be more serious about it because there are a lot of them pinning their hopes on your
prayers.
Little Peter, do you see that your time, every minute of it, is so valuable? Now that you are willing to serve me, you must do your daily duty to the best of your ability. I will tell you what you must do and when to do it.
Today is the day that you have to prepare for the work. Spend time from 7:00 a.m. to 8:00 a.m. to plan the whole thing and to finish it up. Then you will know what you have to do next.
Little Peter, from now on you must do the Contemplative Prayer in order to be still with me one hour per day. You will know what time to do it. You must change your bedtime so you will have enough rest for the hard work that will take place until the end of the year.
Now you should know why I send you to exercise every day. You must be ready physically and spiritually in order to be able to handle this workload. Do you see it now, Little Peter?
(Little Peter: Lord, I thank you for kindly teaching me today. It is time for me to give up my will in order you to take over my body and soul and to help me accomplish the work that I must do in accordance with your will.)
Little Peter, thank you. I have been waiting for your willingness. At this moment I grant you what you wish for. Watch out for the attack from the devil that keeps sneaking up to destroy you. He does not want you to be under my grace. I do not have to tell you more about it, right? I know that you understand the whole thing.
(Little Peter: Yes, Lord. Thank you. I will start the work right away. My heart is full of joy when I find out that you have been with me since the day I let you work in me and my body has received the healing from you. Lord, I thank you again.)
Go and do everything today with the power of my Holy Spirit.
(Little Peter: Amen.)
# 35
วันเสาร์ที่ 31 กรกฎาคม 2010 เวลา 05:10-06:44 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าเรียกหาเราทันทีที่เจ้ารู้สึกตัวในเช้าวันนี้ เจ้าวอนขอต่อเราเพื่อบรรดาผู้ที่ขอคำภาวนาทั้งหลายโดยผ่านทางเจ้า จริงอยู่แม้เจ้ามิอาจจำชื่อได้ทั้งหมด แต่เจ้าก็มีความตั้งใจจริงที่จักวอนขอต่อเราเพื่อเขาทั้งหลาย เจ้าได้เห็นผลพลังแห่งคำภาวนาแล้วมิใช่หรือ นี่แหละ พลังแห่งคำภาวนาด้วยความรักอย่างแท้จริง มิมีผู้ใดจักเข้าใจจนกว่าเขาจักประสบด้วยตนเอง
เปโตรน้อย เราเห็นใจในความพยายามของเจ้าที่จักทำให้การสอนครั้งนี้ของเจ้าสมบูรณ์ที่สุด เราขออวยพรเจ้า ทุกสิ่งที่เจ้าได้ทำในนามแห่งเราจักบรรลุถึงความสำเร็จดั่งใจประสงค์ เจ้าจักต้องละเอียดและรอบคอบในทุกขั้นตอนในการเตรียมงานในครั้งนี้ จงอย่าคาดหวังว่าจักมีผู้มาช่วย แบ่งเบาภาระให้เจ้าเป็นอันขาด เพื่อว่าเจ้าจักได้รู้ข้อมูลทุกขั้นตอน เพื่อว่าหากมีความผิดพลาดใดๆ เจ้าจักได้แก้ไขได้ทันท่วงที เราสอนให้เจ้ามิตั้งตนอยู่ในความประมาทและรู้จักยืนขึ้นด้วยตนเอง บัดนี้เจ้าแกร่งพอที่จักก้าวเดินต่อไปข้างหน้าตามลำพังแล้วนะ เปโตรน้อย”
( ลูกมีคำถามอยู่ในใจซึ่งพระองค์ทรงทราบดี ลูกขอความสว่างด้วยเถิด พระเจ้าข้า)
“ด้วยพระจิตแห่งเรา เราได้ให้ความสว่างแก่เจ้าแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี้ เป็นการชอบแล้วที่เจ้ามิต้องการคิดตัดสินไปเองแต่ถ่ายเดียว เจ้าจักต้องติดต่อประสานงานดูอีกครั้ง เพื่อว่าเจ้าจักได้กระจ่างในดวงใจ และให้โอกาสผู้อื่นได้อธิบายเพื่อเปิดเผยข้อเท็จจริงแก่เจ้า เจ้าคิดว่าความคิดนี้เป็นความคิดของเจ้าเองดอกหรือ เปโตรน้อย”
( หามิได้พระเจ้าข้า ลูกพยายามต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองที่กำลังจะตัดสินผู้อื่นโดยที่ลูกไม่รู้ข้อเท็จจริง ลูกเชื่อว่าความคิดที่ดีที่เข้ามาในเวลานั้นเป็นการช่วยเหลือจากพระองค์)
“เหตุใดเจ้าจึงยังคงมีคำถามเช่นนี้อีกอยู่ในใจเล่า”
(ลูกเพียงแต่อยากรู้ตามประสามนุษย์ของลูกว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่ลูกยังไม่ได้ไต่ถามเลย พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เจ้าจักต้องให้โอกาสแก่ผู้อื่นก่อนเหมือนดั่งที่เราให้โอกาสแก่เจ้าอย่างสม่ำเสมอนะ จงมีจิตใจที่เป็นธรรม”
(พระเจ้าข้า ลูกจะพยายามทำตามที่พระองค์ทรงเมตตาสั่งสอน)
“พยายามมิได้ เจ้าจักต้องทำให้เป็นชีวิตของเจ้า ชีวิตที่เต็มไปด้วยความรักและปรารถนาดีตามที่แม่ของเจ้าได้ให้แนวทางไว้ เจ้าจักต้องยินดีที่จักให้โอกาสแก่ผู้อื่่นก่อนน้ำใจของเจ้า เรื่องนี้มิง่ายดอกสำหรับมนุษย์อย่างเจ้า เราจักให้เจ้าได้สัมผัสกับความรักของเรามากขึ้นเมื่อเจ้าเข้าใจแล้วนั่นแหละ เจ้าเองจักเป็นผู้แสวงหาโอกาสที่จักแบ่งปันความรักนี้ให้กับผู้คนทั้งหลาย โดยที่เจ้ามิคิดหวงแหนอีกเลย”
( ลูกขอบคุณพระองค์ ที่ทรงเมตตาสั่งสอนในเช้าวันนี้ พระเจ้าข้า)
“นับจากวันนี้ไป เราให้พรแก่เจ้า ทุกครั้งที่เจ้าจักคิดจักทำสิ่งใด ขอให้เจ้าจงตระหนักถึงการประทับอยู่แห่งเราในความคิดของเจ้า จงใช้ความคิดของเราทำงานในนามของเราเถิด”
(ขอบพระคุณพระเจ้าข้า ลูกจะพยายามเตือนตนเองให้ระลึกถึงพระองค์อยู่เสมอ พระเจ้าข้า)
“ดีแล้ว เปโตรน้อย เจ้าคงรู้แล้วซินะว่าเจ้ามิควรเสียเวลากับการอันใดอีก เจ้ามิแปลกใจหรือว่าเหตุใดเจ้าจึงมิตื่นเต้นอยากที่จักแสวงหาสิ่งนั้นอีก”
(ลูกวอนขอพระองค์เผาลูก และเติมเต็มลูกด้วยความรักของพระองค์ ลูกยินดีให้พระองค์ใช้ลูกตามแต่น้ำพระทัยของพระองค์ สิ่งแรกที่เกิดเป็นผลขึ้นก็คือ จิตใจของลูกสงบนิ่งลง ไม่ต้องการแสวงหาสิ่งใดอีก เพราะทุกสิ่งในโลกนี้ไม่จีรัง ลูกไม่ต้องการหลงอยู่ในวังวนของการหลอกลวงอีกต่อไป พระเจ้าข้า ลูกขอละทิ้ง เพื่อว่าลูกจะได้เป็นข้ารับใช้ของพระองค์ด้วยสิ้นสุดจิตใจของลูก ขอความรักของพระองค์ปกป้องลูกจากกลลวงทั้งหลายของปีศาจด้วยเทอญ)
“เมื่อเจ้าขอ เราก็จักให้ดั่งใจเจ้าประสงค์ เปโตรน้อย เจ้าจักยอมเป็นเครื่องมือแห่งเราตลอดชีวิตของเจ้าหรือไม่”
(ลูกตอบพระองค์ได้โดยไม่ต้องคิดเลยพระเจ้าข้า ลูกยินดีทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ด้วยความรักสิ้นสุดจิตใจของลูก ไม่ใช่ความกลัวพระอาญาของพระองค์ ไม่ใช่ทำเพื่อประจบพระองค์ ลูกไม่สามารถเป็นอย่างอื่นได้เลยเมื่อลูกอยู่ต่อหน้าพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรู้ดีและมองเห็นทุกสิ่ง ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาให้ลูกได้สัมผัสกับความรักของพระองค์ ทำให้ลูกไม่ปรารถนาสิ่งใดๆในโลกนี้อีก พระองค์คือบิดาผู้ใจอารีของลูกอย่างสม่ำเสมอ ลูกอยากให้ทุกคนได้สัมผัสกับพระองค์เช่นนี้บ้าง เพื่อว่าเขาแต่ละคน เมื่อเข้าใจในความรักของพระองค์ ก็จะมีความร้อนรนที่จะเผยแพร่และแสดง
ความรักของพระองค์ต่อผู้อื่น มันเป็นความสุขใจที่ได้ทำ ไม่ใช่การทำเพราะจำยอมอีกต่อไป พระเจ้าข้า)
“เอาละ เปโตรน้อย วันนี้เราอยู่ในความคิดของเจ้าตลอดเวลา เจ้าลองถามเราในความคิดของเจ้าดูเถิดว่า ณ เวลานี้เราประสงค์ให้เจ้าทำสิ่งใด”
(ลูกทราบแล้วพระเจ้าข้า พระองค์ประสงค์ให้ลูกเตรียมกิจการต่างๆที่ลูกจะต้องกระทำในวันนี้แต่เนิ่นๆ เพื่อว่าลูกจะได้มีเวลาเหลือเพื่อทำประโยชน์อื่นๆอีก แทนการวุ่นวายในวินาทีสุดท้าย ซึ่งลูกมักจะเป็นเช่นนั้นเสียทุกครั้ง)
“นี่แหละคือข้อดีของเจ้า เจ้ามองเห็นข้อบกพร่องของตัวเจ้าอย่างทะลุปรุโปร่ง จงไปเถิด จงไปทำกิจการทุกสิ่งในความรักของเราเถิด”
(อาแมน)
# 35
Saturday, July 31, 2010, 5:10 - 6:44 a.m.
Little Peter, thank you for calling out to me as soon as you woke up this morning. You made a plea to me on behalf of those people who asked for my help through you. It is true that even though you could not remember all of their names, you had true intention of pleading to me for each of them.
Have you seen the fruit from the power of your prayer? This is the power of the prayer from true love. Nobody will understand it until he or she feels it himself or herself.
Little Peter, I have sympathy for you in trying to make the teaching of this Contemplative Prayer to be perfect. I bless you. Everything you do in my name will be accomplished the way you want it to be. You must be meticulous and thoughtful in every step of the preparation for this task.
Do not expect anybody to come and help lighten up the workload for you. You must know every facet of each step in order for you to correct any mistake in a timely manner. I teach you not to be careless and to know how to be self dependent.
Little Peter, you are now strong enough to move forward by yourself.
(Little Peter: Lord, I have a question in my mind that you already know. Please enlighten me.)
By my Holy Spirit, I already enlightened you yesterday. It is the right thing for you not to make any decision by yourself all the time. You must again make contact with those people to make arrangements for the task so you will fully understand the whole thing and also give others a chance to explain the fact to you. Little Peter, do you think this is your idea?
(Little Peter: No, Lord. I have been trying to fight my own feeling which was about to judge other people without knowing the fact. I believe that the good thought that popped up in my mind at that time was yours that tried to help me.)
Why do you still have the question in your mind?
(Little Peter: I just want to know, a human curiosity, even though I did not ask you.)
Little Peter, you must give other people a chance just like I always give to you. You must have a just heart.
(Little Peter: Yes, Lord. I will try to do what you have kindly taught me.)
Trying is not good enough. You must make it your life, the life that is full of love and good will just like what your Mother has shown to you. You must give other people a chance before following your own will. This thing is not easy for a human being like you. I will allow you to feel more of my love until you understand the whole thing. Once you understand it, you will seek opportunities to share this love to
other people without being selfish about it.
(Little Peter: Lord, thank you for teaching me this morning.)
From now on, I will bless you in everything you want to do. Be aware of my presence in your thought. Use my thought to do my work in my name.
(Little Peter: Thank you, Lord. I will try to remind myself of your presence in my thought all the time.)
Good job, Little Peter. Now you should know not to waste your time with other things that are on your mind. Are you not surprised that you do not get excited and want to seek it anymore?
(Little Peter: I asked you to purify me and fill me up with your love, Lord. I was willing to let you use me according to your will. Because of that, the first thing that happened in my heart and mind was serenity. Now I do not want to seek anything else because everything in this world does not last forever. I no longer want to get stuck in the midst of lies and deception. I abandon them all in order for me to be your servant with all my heart and soul. May your love protect me from the snares of the devil.)
OK, I will grant you what you ask of me. Little Peter, will you be my instrument the rest of your life?
(Little Peter: Lord, I can answer your question without thinking about it. I am willing to do everything in accordance with your will. I will do it with all of my love for you deep in my heart and soul, not because I am afraid of your punishment nor doing it just to brown nose. I could not pretend to be something else when I am in front of you because you know everything and see through everything. Lord, I thank you for your kindness in allowing me to feel your love which makes me unable to seek anything else in this world. You are always my kind father. I want everyone to feel your love like I do so that each of them will understand your love and eagerly pass it on along with showing your love to other people. It will be a joy for us to do it. It will not be the thing that we do because we are forced to do it by you.)
Very well, Peter. Today I will be in your thought all the time. Why don’t you ask me what I want you to do at this time?
(Little Peter: Lord, I got it. You want me to hurry up and prepare everything which I must do today so I will have time to do other things instead of doing all of them in the last minute which is my old habit.)
Little Peter, this is your strong point. You clearly see your own shortcomings. Go and do everything in my love.
(Little Peter: Amen.)
วันเสาร์ที่ 31 กรกฎาคม 2010 เวลา 05:10-06:44 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าเรียกหาเราทันทีที่เจ้ารู้สึกตัวในเช้าวันนี้ เจ้าวอนขอต่อเราเพื่อบรรดาผู้ที่ขอคำภาวนาทั้งหลายโดยผ่านทางเจ้า จริงอยู่แม้เจ้ามิอาจจำชื่อได้ทั้งหมด แต่เจ้าก็มีความตั้งใจจริงที่จักวอนขอต่อเราเพื่อเขาทั้งหลาย เจ้าได้เห็นผลพลังแห่งคำภาวนาแล้วมิใช่หรือ นี่แหละ พลังแห่งคำภาวนาด้วยความรักอย่างแท้จริง มิมีผู้ใดจักเข้าใจจนกว่าเขาจักประสบด้วยตนเอง
เปโตรน้อย เราเห็นใจในความพยายามของเจ้าที่จักทำให้การสอนครั้งนี้ของเจ้าสมบูรณ์ที่สุด เราขออวยพรเจ้า ทุกสิ่งที่เจ้าได้ทำในนามแห่งเราจักบรรลุถึงความสำเร็จดั่งใจประสงค์ เจ้าจักต้องละเอียดและรอบคอบในทุกขั้นตอนในการเตรียมงานในครั้งนี้ จงอย่าคาดหวังว่าจักมีผู้มาช่วย แบ่งเบาภาระให้เจ้าเป็นอันขาด เพื่อว่าเจ้าจักได้รู้ข้อมูลทุกขั้นตอน เพื่อว่าหากมีความผิดพลาดใดๆ เจ้าจักได้แก้ไขได้ทันท่วงที เราสอนให้เจ้ามิตั้งตนอยู่ในความประมาทและรู้จักยืนขึ้นด้วยตนเอง บัดนี้เจ้าแกร่งพอที่จักก้าวเดินต่อไปข้างหน้าตามลำพังแล้วนะ เปโตรน้อย”
( ลูกมีคำถามอยู่ในใจซึ่งพระองค์ทรงทราบดี ลูกขอความสว่างด้วยเถิด พระเจ้าข้า)
“ด้วยพระจิตแห่งเรา เราได้ให้ความสว่างแก่เจ้าแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี้ เป็นการชอบแล้วที่เจ้ามิต้องการคิดตัดสินไปเองแต่ถ่ายเดียว เจ้าจักต้องติดต่อประสานงานดูอีกครั้ง เพื่อว่าเจ้าจักได้กระจ่างในดวงใจ และให้โอกาสผู้อื่นได้อธิบายเพื่อเปิดเผยข้อเท็จจริงแก่เจ้า เจ้าคิดว่าความคิดนี้เป็นความคิดของเจ้าเองดอกหรือ เปโตรน้อย”
( หามิได้พระเจ้าข้า ลูกพยายามต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองที่กำลังจะตัดสินผู้อื่นโดยที่ลูกไม่รู้ข้อเท็จจริง ลูกเชื่อว่าความคิดที่ดีที่เข้ามาในเวลานั้นเป็นการช่วยเหลือจากพระองค์)
“เหตุใดเจ้าจึงยังคงมีคำถามเช่นนี้อีกอยู่ในใจเล่า”
(ลูกเพียงแต่อยากรู้ตามประสามนุษย์ของลูกว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่ลูกยังไม่ได้ไต่ถามเลย พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เจ้าจักต้องให้โอกาสแก่ผู้อื่นก่อนเหมือนดั่งที่เราให้โอกาสแก่เจ้าอย่างสม่ำเสมอนะ จงมีจิตใจที่เป็นธรรม”
(พระเจ้าข้า ลูกจะพยายามทำตามที่พระองค์ทรงเมตตาสั่งสอน)
“พยายามมิได้ เจ้าจักต้องทำให้เป็นชีวิตของเจ้า ชีวิตที่เต็มไปด้วยความรักและปรารถนาดีตามที่แม่ของเจ้าได้ให้แนวทางไว้ เจ้าจักต้องยินดีที่จักให้โอกาสแก่ผู้อื่่นก่อนน้ำใจของเจ้า เรื่องนี้มิง่ายดอกสำหรับมนุษย์อย่างเจ้า เราจักให้เจ้าได้สัมผัสกับความรักของเรามากขึ้นเมื่อเจ้าเข้าใจแล้วนั่นแหละ เจ้าเองจักเป็นผู้แสวงหาโอกาสที่จักแบ่งปันความรักนี้ให้กับผู้คนทั้งหลาย โดยที่เจ้ามิคิดหวงแหนอีกเลย”
( ลูกขอบคุณพระองค์ ที่ทรงเมตตาสั่งสอนในเช้าวันนี้ พระเจ้าข้า)
“นับจากวันนี้ไป เราให้พรแก่เจ้า ทุกครั้งที่เจ้าจักคิดจักทำสิ่งใด ขอให้เจ้าจงตระหนักถึงการประทับอยู่แห่งเราในความคิดของเจ้า จงใช้ความคิดของเราทำงานในนามของเราเถิด”
(ขอบพระคุณพระเจ้าข้า ลูกจะพยายามเตือนตนเองให้ระลึกถึงพระองค์อยู่เสมอ พระเจ้าข้า)
“ดีแล้ว เปโตรน้อย เจ้าคงรู้แล้วซินะว่าเจ้ามิควรเสียเวลากับการอันใดอีก เจ้ามิแปลกใจหรือว่าเหตุใดเจ้าจึงมิตื่นเต้นอยากที่จักแสวงหาสิ่งนั้นอีก”
(ลูกวอนขอพระองค์เผาลูก และเติมเต็มลูกด้วยความรักของพระองค์ ลูกยินดีให้พระองค์ใช้ลูกตามแต่น้ำพระทัยของพระองค์ สิ่งแรกที่เกิดเป็นผลขึ้นก็คือ จิตใจของลูกสงบนิ่งลง ไม่ต้องการแสวงหาสิ่งใดอีก เพราะทุกสิ่งในโลกนี้ไม่จีรัง ลูกไม่ต้องการหลงอยู่ในวังวนของการหลอกลวงอีกต่อไป พระเจ้าข้า ลูกขอละทิ้ง เพื่อว่าลูกจะได้เป็นข้ารับใช้ของพระองค์ด้วยสิ้นสุดจิตใจของลูก ขอความรักของพระองค์ปกป้องลูกจากกลลวงทั้งหลายของปีศาจด้วยเทอญ)
“เมื่อเจ้าขอ เราก็จักให้ดั่งใจเจ้าประสงค์ เปโตรน้อย เจ้าจักยอมเป็นเครื่องมือแห่งเราตลอดชีวิตของเจ้าหรือไม่”
(ลูกตอบพระองค์ได้โดยไม่ต้องคิดเลยพระเจ้าข้า ลูกยินดีทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ด้วยความรักสิ้นสุดจิตใจของลูก ไม่ใช่ความกลัวพระอาญาของพระองค์ ไม่ใช่ทำเพื่อประจบพระองค์ ลูกไม่สามารถเป็นอย่างอื่นได้เลยเมื่อลูกอยู่ต่อหน้าพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรู้ดีและมองเห็นทุกสิ่ง ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาให้ลูกได้สัมผัสกับความรักของพระองค์ ทำให้ลูกไม่ปรารถนาสิ่งใดๆในโลกนี้อีก พระองค์คือบิดาผู้ใจอารีของลูกอย่างสม่ำเสมอ ลูกอยากให้ทุกคนได้สัมผัสกับพระองค์เช่นนี้บ้าง เพื่อว่าเขาแต่ละคน เมื่อเข้าใจในความรักของพระองค์ ก็จะมีความร้อนรนที่จะเผยแพร่และแสดง
ความรักของพระองค์ต่อผู้อื่น มันเป็นความสุขใจที่ได้ทำ ไม่ใช่การทำเพราะจำยอมอีกต่อไป พระเจ้าข้า)
“เอาละ เปโตรน้อย วันนี้เราอยู่ในความคิดของเจ้าตลอดเวลา เจ้าลองถามเราในความคิดของเจ้าดูเถิดว่า ณ เวลานี้เราประสงค์ให้เจ้าทำสิ่งใด”
(ลูกทราบแล้วพระเจ้าข้า พระองค์ประสงค์ให้ลูกเตรียมกิจการต่างๆที่ลูกจะต้องกระทำในวันนี้แต่เนิ่นๆ เพื่อว่าลูกจะได้มีเวลาเหลือเพื่อทำประโยชน์อื่นๆอีก แทนการวุ่นวายในวินาทีสุดท้าย ซึ่งลูกมักจะเป็นเช่นนั้นเสียทุกครั้ง)
“นี่แหละคือข้อดีของเจ้า เจ้ามองเห็นข้อบกพร่องของตัวเจ้าอย่างทะลุปรุโปร่ง จงไปเถิด จงไปทำกิจการทุกสิ่งในความรักของเราเถิด”
(อาแมน)
# 35
Saturday, July 31, 2010, 5:10 - 6:44 a.m.
Little Peter, thank you for calling out to me as soon as you woke up this morning. You made a plea to me on behalf of those people who asked for my help through you. It is true that even though you could not remember all of their names, you had true intention of pleading to me for each of them.
Have you seen the fruit from the power of your prayer? This is the power of the prayer from true love. Nobody will understand it until he or she feels it himself or herself.
Little Peter, I have sympathy for you in trying to make the teaching of this Contemplative Prayer to be perfect. I bless you. Everything you do in my name will be accomplished the way you want it to be. You must be meticulous and thoughtful in every step of the preparation for this task.
Do not expect anybody to come and help lighten up the workload for you. You must know every facet of each step in order for you to correct any mistake in a timely manner. I teach you not to be careless and to know how to be self dependent.
Little Peter, you are now strong enough to move forward by yourself.
(Little Peter: Lord, I have a question in my mind that you already know. Please enlighten me.)
By my Holy Spirit, I already enlightened you yesterday. It is the right thing for you not to make any decision by yourself all the time. You must again make contact with those people to make arrangements for the task so you will fully understand the whole thing and also give others a chance to explain the fact to you. Little Peter, do you think this is your idea?
(Little Peter: No, Lord. I have been trying to fight my own feeling which was about to judge other people without knowing the fact. I believe that the good thought that popped up in my mind at that time was yours that tried to help me.)
Why do you still have the question in your mind?
(Little Peter: I just want to know, a human curiosity, even though I did not ask you.)
Little Peter, you must give other people a chance just like I always give to you. You must have a just heart.
(Little Peter: Yes, Lord. I will try to do what you have kindly taught me.)
Trying is not good enough. You must make it your life, the life that is full of love and good will just like what your Mother has shown to you. You must give other people a chance before following your own will. This thing is not easy for a human being like you. I will allow you to feel more of my love until you understand the whole thing. Once you understand it, you will seek opportunities to share this love to
other people without being selfish about it.
(Little Peter: Lord, thank you for teaching me this morning.)
From now on, I will bless you in everything you want to do. Be aware of my presence in your thought. Use my thought to do my work in my name.
(Little Peter: Thank you, Lord. I will try to remind myself of your presence in my thought all the time.)
Good job, Little Peter. Now you should know not to waste your time with other things that are on your mind. Are you not surprised that you do not get excited and want to seek it anymore?
(Little Peter: I asked you to purify me and fill me up with your love, Lord. I was willing to let you use me according to your will. Because of that, the first thing that happened in my heart and mind was serenity. Now I do not want to seek anything else because everything in this world does not last forever. I no longer want to get stuck in the midst of lies and deception. I abandon them all in order for me to be your servant with all my heart and soul. May your love protect me from the snares of the devil.)
OK, I will grant you what you ask of me. Little Peter, will you be my instrument the rest of your life?
(Little Peter: Lord, I can answer your question without thinking about it. I am willing to do everything in accordance with your will. I will do it with all of my love for you deep in my heart and soul, not because I am afraid of your punishment nor doing it just to brown nose. I could not pretend to be something else when I am in front of you because you know everything and see through everything. Lord, I thank you for your kindness in allowing me to feel your love which makes me unable to seek anything else in this world. You are always my kind father. I want everyone to feel your love like I do so that each of them will understand your love and eagerly pass it on along with showing your love to other people. It will be a joy for us to do it. It will not be the thing that we do because we are forced to do it by you.)
Very well, Peter. Today I will be in your thought all the time. Why don’t you ask me what I want you to do at this time?
(Little Peter: Lord, I got it. You want me to hurry up and prepare everything which I must do today so I will have time to do other things instead of doing all of them in the last minute which is my old habit.)
Little Peter, this is your strong point. You clearly see your own shortcomings. Go and do everything in my love.
(Little Peter: Amen.)
แก้ไขล่าสุดโดย Yan Agape เมื่อ พุธ ต.ค. 09, 2024 9:33 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
# 36
วันเสาร์ที่ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 23:33-00:30 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจเจ้ามากที่เจ้ายอมตื่นขึ้นมาตามเสียงเรียกของเราในวันนี้ เราได้เห็นการเตรียมงานของเจ้ามาโดยตลอด เจ้ามีความตั้งใจอันดีที่จักทำให้การเตรียมงานในครั้งนี้ออกมาดีที่สุดเท่าที่เจ้าสามารถทำได้ เจ้ามุ่งเน้นแต่สิ่งใดสิ่งหนึ่งมิได้ดอก ทุกอย่างจักต้องเตรียมไปพร้อมๆกันด้วย ตอนนี้เจ้าคงมองเห็นแล้วซินะว่าเจ้ายังบกพร่องด้านใดอยู่”
(พระเจ้าข้า ลูกทราบดีว่าลูกได้ละทิ้งเรื่องการติดต่อประชาสัมพันธ์และการประสานงานกับบุคคลที่เกี่ยวข้อง ลูกจะเร่งติดตามในสองสามวันนี้พระเจ้าข้า)
“เจ้าคงเห็นแล้วนะว่าเวลาเริ่มกระชั้นขึ้นมาเรื่อยๆ เจ้ามิได้มีเรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวที่เจ้าจักต้องทำดอกนะ”
(ลูกขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้าที่ทรงเมตตาเตือนลูกถึงเรื่องหนังสือ และงานเผยแพร่คำสอนของแม่ที่ตลอดอาทิตย์นี้ ลูกไม่ได้ติดตามเลย
ลูกเหนื่อยกับงานที่ทำ ไปออกกำลังกายกลับบ้านก็ค่ำแล้ว และยังมีงานไปซ้อมร้องเพลงที่อยู่จนถึงสามทุ่มกว่า กลับมาลูกก็ง่วงนอนแล้ว พระเจ้าข้า)
“เจ้ากำลังหาเหตุผลมาอ้างว่าเจ้ามิมีเวลาอย่างนั้นซิ ทุกสิ่งที่เจ้าพูด เจ้าคิดว่าเรามิเห็นดอกหรือ จงจัดสรรเวลาใหม่นะเปโตรน้อย เจ้าทำได้หากเจ้าวางแผนเวลาการทำงานของเจ้าให้ดีกว่านี้”
(พระเจ้าข้า ขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาสั่งสอน ลูกขอโทษพระองค์ที่ลูกพยายามหาข้อแก้ตัวมาใช้กับพระองค์ ผู้ทรงรู้เห็นทุกสิ่ง มันเป็นนิสัยของลูกที่ไม่ยอมรับความบกพร่องแล้วจึงหาเหตุมาสนับสนุนทำให้ลูกเองรู้สึกดีขึ้นว่าลูกไม่ผิด พระเจ้าข้า ลูกขอโทษพระองค์ที่นำนิสัยนี้มาใช้กับพระองค์ด้วยความเคยชิน พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เรามิได้ตำหนิเจ้า เรามิได้จับผิดเจ้าดอกนะ แต่เรากำลังสอนเจ้าต่างหาก เราเพียงแต่ชี้ให้เจ้าเห็นว่ายังมีเวลาในแต่ละวันที่เจ้าได้สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ เจ้านำเวลานั้นมาใช้ให้ถูกต้อง เจ้าก็จักมีเวลาเตรียมงานมากขึ้นนะ อีกอย่างหนึ่งที่เราจักบอกแก่เจ้าก็คือ เจ้าได้รับความสว่างจากพระจิตแห่งเราก็จริงอยู่ แต่ในเวลาที่เจ้าลงมือปฏิบัตินั้น เจ้ามักใช้พละกำลังและสติปัญญาของเจ้าแต่เพียงถ่ายเดียว งานจึงดำเนินไปได้ช้ากว่าที่เจ้าคิด เจ้าลืมเรียกหาเราในความคิดของเจ้า เจ้าทำงานนี้ตามลำพังมิได้ดอก เปโตรน้อย มันหนักเกินไปสำหรับมนุษย์อย่างเจ้า จงอย่าลืมว่าเราอยู่ในความคิดของเจ้าเสมอ จงเรียกหาเราเถิด เราพร้อมที่จักช่วยเหลือเจ้านะ เปโตรน้อย”
(พระเจ้าข้า เป็นความเบาปัญญาของลูกเองที่มักจะลืมถึงเรื่องนี้ คุณพ่อสุรินทร์ท่านก็เตือนลูกอยู่บ่อยๆว่าทำไมลูกไม่เรียกหาแม่ ไม่เรียกหาพระองค์ หรือว่าลูกจะเกรงใจพระองค์ จะต้องรอจนกว่าขัดสนจริงๆแล้วจึงนึกถึงพระองค์ ลูกขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงเตือนให้ลูกได้ใช้สิทธิพิเศษอันชอบธรรมนี้ พระเจ้าข้า)
“เรายังคงเป็นบิดาผู้ใจอารีสำหรับเจ้าอยู่มิใช่หรือ เปโตรน้อย มิต้องเกรงใจเราดอกนะ เราจักยินดีมากกว่าหากเจ้าเรียกหาเราอย่างสม่ำเสมอ ด้วยว่าเรามิอาจดูดายที่ให้เจ้าต้องทำงานนี้ให้เราโดยลำพังดอกนะ เปโตรน้อย”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า พระองค์พระทัยดีกับลูกอย่างสม่ำเสมอ แต่ลูกเองมักทำตัวเป็นลาโง่อย่างที่แม่เคยพูดไว้บ่อยๆ พระเจ้าข้า ลูกเข้าใจแล้วว่างานนี้เป็นงานของพระองค์ และลูกต้องทำงานนี้ไปพร้อมๆกับพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เมื่อเจ้าเข้าใจดั่งนี้ก็ดีแล้ว เปโตรน้อย คืนนี้เจ้าจักทำงานกับเรา แต่เราอยากให้เวลานี้แก่เจ้าได้มีโอกาสพบกับแม่ของเจ้าเสียก่อน พระนางกำลังคอยเจ้าอยู่ ด้วยความนบนอบของพระนาง พระนางจักมิกล่าวสิ่งใดจนกว่าเราจักอนุญาต เอาละ บัดนี้คือเวลาของพระนางแล้ว เจ้าจงเตรียม หยิบสมุดบันทึกอีกเล่มหนึ่งมาคอยบันทึกเถิด”
(อาแมน )
# 36
Saturday, August 7, 2010, 11:33 p.m. – 12:30 a.m.
Little Peter, thank you very much for waking up by my call to you today. I have always seen your preparation for this task. You have a good intention to prepare this task to the best of your ability, but you cannot concentrate on only one of the things you have to do. All of them must be prepped simultaneously. Now you should see what your shortcoming is.
(Little Peter: Yes, Lord. Now I know that I have abandoned publicizing and making arrangements with those people involved with the task. I will do a follow up within a couple days.)
Now you see that time is running out. You do not have only this task to take care of.
(Little Peter: Lord, thank you for kindly reminding me of the book and of spreading Mother Mary’s teaching which I did not do a follow up the whole week. I was so tired with work and exercising. By the time I came home, it was already late at night. Besides, I had to practice singing hymns with the choir until 9:00 p.m. After I got home from the practice, I was so sleepy.)
Little Peter, you are making the excuse of not having enough time to accomplish everything that you should have done. Do you think that I did not see everything that you have been doing? Rearrange your time, Little Peter. You can do it if you have a better plan than this.
(Little Peter: Lord, thank you for kindly teaching me. I apologize for trying to make excuses for my shortcomings and trying to impose it on you who know and see everything. It is my old habit of denying my shortcomings and trying to find excuses to make me feel as if I was not wrong about it. Lord, I apologize for using this old habit on you.)
Little Peter, I am not criticizing you or looking for your mistakes, I am teaching you a lesson. I want to point out to you that in each day you have wasted valuable time. If you take that wasted time and put it to use correctly, you would have more time to prepare for the task.
There is one more thing I would like to point out to you.
Even though you have received enlightenment from my Holy Spirit, you have the tendency to use your own strength and your brain to accomplish the task. That is why your work is slower than you expect. You forgot to call me in your thought. Little Peter, you could not do this task by yourself. It is too much for a human being like you. Do not forget that I am always in your thought. Call me. I am ready to help
you, son.
(Little Peter: Lord, it is my own stupidity. I always forget this fact. Father Surin constantly reminded me why I did not call Mother Mary and you for help. Was it because I felt it was not right to bother you and her? Do I have to wait until I get stuck and then reach out to you and Mother Mary? Lord, I thank you for kindly reminding me of this privilege that you have bestowed on me. )
Little Peter, am I not your kind Father? Do not feel bad for asking me for help. I will be happier if you call me for help all the time. Little Peter, I could not be idle and let you do my work alone.
(Little Peter: Lord, thank you. You are always kind to me. I always act like a stupid donkey, just like what Mother Mary often said. Now I fully understand this is your work and I must do it together with you.)
Little Peter, it is good that you understand the whole thing. Tonight you will work with me, but now I want to give this opportunity for you to see your Mother. She is waiting for you. Because of her humility, she would not say anything unless I give her permission.
Alright, now is her time. Get another notebook and prepare to write down her words.
(Little Peter: Amen)
วันเสาร์ที่ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 23:33-00:30 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจเจ้ามากที่เจ้ายอมตื่นขึ้นมาตามเสียงเรียกของเราในวันนี้ เราได้เห็นการเตรียมงานของเจ้ามาโดยตลอด เจ้ามีความตั้งใจอันดีที่จักทำให้การเตรียมงานในครั้งนี้ออกมาดีที่สุดเท่าที่เจ้าสามารถทำได้ เจ้ามุ่งเน้นแต่สิ่งใดสิ่งหนึ่งมิได้ดอก ทุกอย่างจักต้องเตรียมไปพร้อมๆกันด้วย ตอนนี้เจ้าคงมองเห็นแล้วซินะว่าเจ้ายังบกพร่องด้านใดอยู่”
(พระเจ้าข้า ลูกทราบดีว่าลูกได้ละทิ้งเรื่องการติดต่อประชาสัมพันธ์และการประสานงานกับบุคคลที่เกี่ยวข้อง ลูกจะเร่งติดตามในสองสามวันนี้พระเจ้าข้า)
“เจ้าคงเห็นแล้วนะว่าเวลาเริ่มกระชั้นขึ้นมาเรื่อยๆ เจ้ามิได้มีเรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวที่เจ้าจักต้องทำดอกนะ”
(ลูกขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้าที่ทรงเมตตาเตือนลูกถึงเรื่องหนังสือ และงานเผยแพร่คำสอนของแม่ที่ตลอดอาทิตย์นี้ ลูกไม่ได้ติดตามเลย
ลูกเหนื่อยกับงานที่ทำ ไปออกกำลังกายกลับบ้านก็ค่ำแล้ว และยังมีงานไปซ้อมร้องเพลงที่อยู่จนถึงสามทุ่มกว่า กลับมาลูกก็ง่วงนอนแล้ว พระเจ้าข้า)
“เจ้ากำลังหาเหตุผลมาอ้างว่าเจ้ามิมีเวลาอย่างนั้นซิ ทุกสิ่งที่เจ้าพูด เจ้าคิดว่าเรามิเห็นดอกหรือ จงจัดสรรเวลาใหม่นะเปโตรน้อย เจ้าทำได้หากเจ้าวางแผนเวลาการทำงานของเจ้าให้ดีกว่านี้”
(พระเจ้าข้า ขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาสั่งสอน ลูกขอโทษพระองค์ที่ลูกพยายามหาข้อแก้ตัวมาใช้กับพระองค์ ผู้ทรงรู้เห็นทุกสิ่ง มันเป็นนิสัยของลูกที่ไม่ยอมรับความบกพร่องแล้วจึงหาเหตุมาสนับสนุนทำให้ลูกเองรู้สึกดีขึ้นว่าลูกไม่ผิด พระเจ้าข้า ลูกขอโทษพระองค์ที่นำนิสัยนี้มาใช้กับพระองค์ด้วยความเคยชิน พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เรามิได้ตำหนิเจ้า เรามิได้จับผิดเจ้าดอกนะ แต่เรากำลังสอนเจ้าต่างหาก เราเพียงแต่ชี้ให้เจ้าเห็นว่ายังมีเวลาในแต่ละวันที่เจ้าได้สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ เจ้านำเวลานั้นมาใช้ให้ถูกต้อง เจ้าก็จักมีเวลาเตรียมงานมากขึ้นนะ อีกอย่างหนึ่งที่เราจักบอกแก่เจ้าก็คือ เจ้าได้รับความสว่างจากพระจิตแห่งเราก็จริงอยู่ แต่ในเวลาที่เจ้าลงมือปฏิบัตินั้น เจ้ามักใช้พละกำลังและสติปัญญาของเจ้าแต่เพียงถ่ายเดียว งานจึงดำเนินไปได้ช้ากว่าที่เจ้าคิด เจ้าลืมเรียกหาเราในความคิดของเจ้า เจ้าทำงานนี้ตามลำพังมิได้ดอก เปโตรน้อย มันหนักเกินไปสำหรับมนุษย์อย่างเจ้า จงอย่าลืมว่าเราอยู่ในความคิดของเจ้าเสมอ จงเรียกหาเราเถิด เราพร้อมที่จักช่วยเหลือเจ้านะ เปโตรน้อย”
(พระเจ้าข้า เป็นความเบาปัญญาของลูกเองที่มักจะลืมถึงเรื่องนี้ คุณพ่อสุรินทร์ท่านก็เตือนลูกอยู่บ่อยๆว่าทำไมลูกไม่เรียกหาแม่ ไม่เรียกหาพระองค์ หรือว่าลูกจะเกรงใจพระองค์ จะต้องรอจนกว่าขัดสนจริงๆแล้วจึงนึกถึงพระองค์ ลูกขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงเตือนให้ลูกได้ใช้สิทธิพิเศษอันชอบธรรมนี้ พระเจ้าข้า)
“เรายังคงเป็นบิดาผู้ใจอารีสำหรับเจ้าอยู่มิใช่หรือ เปโตรน้อย มิต้องเกรงใจเราดอกนะ เราจักยินดีมากกว่าหากเจ้าเรียกหาเราอย่างสม่ำเสมอ ด้วยว่าเรามิอาจดูดายที่ให้เจ้าต้องทำงานนี้ให้เราโดยลำพังดอกนะ เปโตรน้อย”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า พระองค์พระทัยดีกับลูกอย่างสม่ำเสมอ แต่ลูกเองมักทำตัวเป็นลาโง่อย่างที่แม่เคยพูดไว้บ่อยๆ พระเจ้าข้า ลูกเข้าใจแล้วว่างานนี้เป็นงานของพระองค์ และลูกต้องทำงานนี้ไปพร้อมๆกับพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เมื่อเจ้าเข้าใจดั่งนี้ก็ดีแล้ว เปโตรน้อย คืนนี้เจ้าจักทำงานกับเรา แต่เราอยากให้เวลานี้แก่เจ้าได้มีโอกาสพบกับแม่ของเจ้าเสียก่อน พระนางกำลังคอยเจ้าอยู่ ด้วยความนบนอบของพระนาง พระนางจักมิกล่าวสิ่งใดจนกว่าเราจักอนุญาต เอาละ บัดนี้คือเวลาของพระนางแล้ว เจ้าจงเตรียม หยิบสมุดบันทึกอีกเล่มหนึ่งมาคอยบันทึกเถิด”
(อาแมน )
# 36
Saturday, August 7, 2010, 11:33 p.m. – 12:30 a.m.
Little Peter, thank you very much for waking up by my call to you today. I have always seen your preparation for this task. You have a good intention to prepare this task to the best of your ability, but you cannot concentrate on only one of the things you have to do. All of them must be prepped simultaneously. Now you should see what your shortcoming is.
(Little Peter: Yes, Lord. Now I know that I have abandoned publicizing and making arrangements with those people involved with the task. I will do a follow up within a couple days.)
Now you see that time is running out. You do not have only this task to take care of.
(Little Peter: Lord, thank you for kindly reminding me of the book and of spreading Mother Mary’s teaching which I did not do a follow up the whole week. I was so tired with work and exercising. By the time I came home, it was already late at night. Besides, I had to practice singing hymns with the choir until 9:00 p.m. After I got home from the practice, I was so sleepy.)
Little Peter, you are making the excuse of not having enough time to accomplish everything that you should have done. Do you think that I did not see everything that you have been doing? Rearrange your time, Little Peter. You can do it if you have a better plan than this.
(Little Peter: Lord, thank you for kindly teaching me. I apologize for trying to make excuses for my shortcomings and trying to impose it on you who know and see everything. It is my old habit of denying my shortcomings and trying to find excuses to make me feel as if I was not wrong about it. Lord, I apologize for using this old habit on you.)
Little Peter, I am not criticizing you or looking for your mistakes, I am teaching you a lesson. I want to point out to you that in each day you have wasted valuable time. If you take that wasted time and put it to use correctly, you would have more time to prepare for the task.
There is one more thing I would like to point out to you.
Even though you have received enlightenment from my Holy Spirit, you have the tendency to use your own strength and your brain to accomplish the task. That is why your work is slower than you expect. You forgot to call me in your thought. Little Peter, you could not do this task by yourself. It is too much for a human being like you. Do not forget that I am always in your thought. Call me. I am ready to help
you, son.
(Little Peter: Lord, it is my own stupidity. I always forget this fact. Father Surin constantly reminded me why I did not call Mother Mary and you for help. Was it because I felt it was not right to bother you and her? Do I have to wait until I get stuck and then reach out to you and Mother Mary? Lord, I thank you for kindly reminding me of this privilege that you have bestowed on me. )
Little Peter, am I not your kind Father? Do not feel bad for asking me for help. I will be happier if you call me for help all the time. Little Peter, I could not be idle and let you do my work alone.
(Little Peter: Lord, thank you. You are always kind to me. I always act like a stupid donkey, just like what Mother Mary often said. Now I fully understand this is your work and I must do it together with you.)
Little Peter, it is good that you understand the whole thing. Tonight you will work with me, but now I want to give this opportunity for you to see your Mother. She is waiting for you. Because of her humility, she would not say anything unless I give her permission.
Alright, now is her time. Get another notebook and prepare to write down her words.
(Little Peter: Amen)
37
วันเสาร์ที่ 14 สิงหาคม 2010 เวลา 06:19-07:33 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าพยายามเตือนตนเองอยู่เสมอให้เรียกหาเราในการทำงานครั้งนี้ ขอบใจที่เจ้ามีความมานะเพียรพยายามในทุกๆวัน หากสิ่งใดที่ยากเกินความสามารถของเจ้า เจ้าจงหยุดพักและปรึกษากับเราก่อนได้หรือไม่ จงอย่ามุ่งเน้นไปที่การกระทำเป็นใหญ่ การวางแผนงานที่ดีต่างหากคือสิ่งที่เจ้าจักต้องระมัดระวังในเวลาเยี่ยงนี้ อย่าปล่อยให้ปัญหาเกิดขึ้นแล้วเจ้าจึงเรียกหาเราให้ช่วย เหตุการณ์เมื่อวานนี้คงเตือนใจเจ้าสิ่งที่มิสำเร็จนั้น มิสำเร็จตามความประสงค์ของเจ้า เจ้าได้ถามเราก่อนหรือไม่ว่าเราประสงค์สิ่งใด”
(ลูกมิได้ถามพระองค์ก่อน พระเจ้าข้า ลูกนึกอยู่แต่เพียงว่าสิ่งนี้ดีและถูกใจลูก ลูกอยากนำไปใช้เพราะมั่นใจในความคิดของลูกเอง พระเจ้าข้า แต่ลูกกลับลืมน้ำพระทัยของพระองค์ในเวลานั้น ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาให้เกิดปัญหานี้ขึ้น เพื่อว่าลูกจะได้ตระหนักใจว่างานของพระองค์จะต้องเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์เท่านั้น ลูกไม่สามารถนำความรู้สึกส่วนตัวของลูกเองมาตัดสินว่าอะไรเหมาะกับงานนี้ได้เลย พระเจ้าข้า)
“ดีแล้ว เช่นนั้นเจ้าจงตรองดูเถิดว่าเราประสงค์ให้เจ้าเตรียมงานนี้เช่นใด สิ่งที่ยาก สิ่งที่เป็นอุปสรรคสำหรับเจ้าในเวลานี้เป็นความประสงค์ของเราหรือไม่”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ลูกมองเห็นความเรียบง่าย ความสามารถพื้นฐานที่ลูกมีก็เพียงพอแก่การนี้แล้ว พระเจ้าข้า ลูกเข้าใจแล้วว่าพระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกเน้นความสำคัญที่วิธีการสื่อสารต่างหาก ไม่ใช่เทคนิคที่ตื่นตาตื่นใจตามประสามนุษย์อย่างลูก ทำอย่างไรที่ลูกจะอธิบายเรื่องที่เข้าใจยาก ด้วยคำพูดง่ายๆ กระชับ และจดจำได้ง่ายต่างหากคือสิ่งสำคัญในเวลานี้ที่ลูกจะต้องรีบทำให้เสร็จภายในกำหนดเวลา พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เจ้ามิเหมาะที่จักทำหลายสิ่งในเวลาเดียวกันดอก ขณะนี้เจ้าคงเห็นแล้วว่าภาระที่เจ้าแบกไว้ทั้งหมดนั้นมันหนักเกินกว่าความสามารถของเจ้า เจ้าเป็นคนซื่อตรงและจริงจังซึ่งเป็นข้อดีของเจ้า แต่หากเจ้ารู้ว่าสิ่งใดเกินกำลังความสามารถของเจ้า จงยอมรับในความจริงนั้นเสีย เจ้ามิเสียหน้าดอกหากเจ้าพูดไปตามตรงว่าเจ้าทำมิได้ ทุกคนจักเข้าใจและมิตำหนิเจ้าดอก”
(พระเจ้าข้า นี่คือความกังวลใจของลูกในเวลานี้ พระองค์ทรงรู้แจ้งทุกสิ่ง ลูกรู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่ลูกทำ ลูกรู้สึกว่าลูกได้ละทิ้งแม่ของลูกไปทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกัน ลูกแทบไม่ได้มีเวลาพูดคุยกับแม่ของลูกเลย ลูกกลับมาบ้านก็มืดแล้ว ทำให้ลูกต้องทิ้งงานต่างๆที่เคยช่วยทำที่บ้านไป เมื่อเช้าแม่อุตส่าห์มาหาข้าวเช้าให้ลูกเอามากินที่ทำงาน ถึงแม้จะเค็มไปบ้างแต่ก็เป็นความห่วงใยของแม่ที่ลูกสัมผัสได้ พระเจ้าข้า)
“แล้วเจ้ามีกำหนดเวลาไหม เปโตรน้อย ไหนเจ้าลองบอกให้เราฟังซิ”
(พระองค์ทำให้ลูกมองเห็นปัญหาของลูกชัดเจนยิ่งขึ้น พระเจ้าข้า ลูกยังไม่ได้ปรึกษากับพระองค์เลยว่า ลูกสมควรเตรียมงานให้เสร็จสิ้นเมื่อไหร่
ตอนนี้ลูกทำไปเรื่อยๆตามน้ำใจของลูกเอง พระเจ้าข้า แม้ลูกจะใช้เวลาว่างทั้งหมดที่ลูกมีเพื่องานนี้ แต่ลูกก็เข้าใจแล้วว่านั่นไม่ใช่พระประสงค์ของพระองค์)
“ดีมาก เปโตรน้อย เมื่อเจ้าได้ตระหนักใจเช่นนั้น เจ้าจงขอความสว่างจากพระจิตแห่งเรา เราอยู่ในควมคิดของเจ้านะ เปโตรน้อย เจ้าลองใช้ความคิดของเราดูเถิด แล้วเจ้าจะรู้ว่าเมื่อใดคือเวลาที่เรากำหนดให้เจ้าจงใช้เวลาในวันนี้เตรียมวางแผนงานและเร่งทำงานในส่วนที่เราได้เตรียมไว้ให้เจ้าในวันนี้เถิด
เจ้ามีเวลาเพียงวันนี้เท่านั้นที่จักเตรียมงานส่วนใหญ่ให้สำเร็จสิ้นลงได้”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า เมื่อวานลูกยังแปลกใจว่าทำไมลูกไม่อยากไปหาหมอตามที่ได้นัดไว้ในวันนี้ ลูกรู้อยู่แต่เพียงว่าลูกไม่อยากไป แต่ตอนนี้ลูกรู้เข้าใจแล้วว่าพระองค์เตรียมเวลาในวันนี้ให้ลูกทำงานของพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เจ้าเริ่มเรียนรู้น้ำใจของเราได้ไวเหมือนกันนะ เปโตรน้อย วันนี้เราจักอยู่กับเจ้า จะเป็นพี่เลี้ยงให้เจ้าเอง เหตุว่าน้ำใจของเจ้าพาเจ้าออกนอกลู่นอกทางอยู่บ่อยๆมิใช่หรือ เอาเถิด วันนี้เราจักบอกแก่เจ้าเอง ว่าเจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดในเวลาใด เปโตรน้อย ตอนนี้เจ้าคงรู้แล้วซินะว่าเราประสงค์ให้เจ้าเริ่มทำอะไรเป็นอันดับแรกในวันนี้”
(พระเจ้าข้า พระองค์คือบิดาผู้ใจอารีของลูกอย่างแท้จริง พระองค์เป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งครู เป็นทั้งที่ปรึกษา เป็นทั้งพี่เลี้ยง และเป็นทั้งเพื่อนที่ลูกสนิทใจมากที่สุด ตอนนี้ลูกเข้าใจแล้วว่า ถ้าปราศจากพระองค์แล้ว ลูกมิสามารถทำสิ่งใดได้เลยนั้นหมายถึงอะไร พระองค์ไม่ได้สอนให้ลูกรอแต่ความช่วยเหลือจากพระองค์ แต่พระองค์สอนให้ลูกเข้าใจน้ำพระทัยของพระองค์เพื่อที่จะยอมด้วยความรัก ด้วยความสมัครใจให้น้ำพระทัยของพระองค์เจริญในชีวิตของลูก
จิตวิญญาณของลูกเองกำลังได้รับการเติมเต็มจากพระองค์เพื่อลูกจะได้ละทิ้งจากน้ำใจของลูกอย่างสิ้นเชิง และมีชีวิตใหม่ในน้ำพระทัยของพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เอาละ เจ้ามิต้องเร่งตนเองขนาดนั้นดอก เจ้ายังมีอิสระตามธรรมชาติแห่งมนุษย์ของเจ้า เรามิได้ครอบงำเจ้าไว้ทั้งหมดดอกนะ เจ้ากำลังเริ่มเข้าใจเด่นชัดขึ้นต่างหาก ณ เวลาที่เจ้าทำงานให้เรา เวลานั้นต่างหากคือเวลาที่เจ้ายอมให้น้ำใจแห่งเราทำงานในตัวของเจ้าอย่างบริบูรณ์ เจ้าจึงมีแต่ความวางใจ
เจ้าจึงมิมีข้อสงสัยในกิจการแห่งเรา ขอบใจที่เจ้าวางใจเราถึงเพียงนี้ จงไปเริ่มงานของเจ้าเถิด จงไปในสันติสุขในดวงใจด้วยพระจิตแห่งเราเถิด”
(อาแมน)
# 37
Saturday, August 14, 2010, 6:19 – 7:33 a.m.
Little Peter, thank you for constantly reminding yourself to call out to me during this time of doing my work. Thank you for trying hard every day. Can’t you take a break and ask me for my advice if there is something that is beyond your ability?
Do not only concentrate on the work itself. Good planning is what you have to pay close attention to at this time. Do not let problems arise and then call me for help. The unsuccessful task that happened to you yesterday should be a reminder that you did not ask me whether it was my will or not.
(Little Peter: It was true that I did not ask you whether it was your will. I thought it was a good idea. I liked it and I wanted to use it because of the confidence of myself. At that time I completely forgot your will. Thank you for allowing this problem to happen in order for me to realize that your work must be done according to your will. I cannot use my own feelings to decide what is appropriate for your work.)
Very well, think about what I want you to prepare for this work of mine and whether the difficulty and obstacles in your way are my will.
(Little Peter: Lord, thank you. I see that my simplicity and fundamental ability that I have are good enough for this work. I now understand that you want me to concentrate on the way to communicate, not the technique that wows everyone, which is what I want to do as a part of human nature. I must think of how to explain the difficult stuff that is hard to understand in plain language, short and simple.
This is the most important thing that I have to accomplish within the time limit.)
Little Peter, you are not able to do many things at the same time. At this time you should realize that all the burdens that you carry are too much for you to handle. Your strong point is that you are honest and serious of what you do. If you know that something is beyond your ability, acknowledge the truth. You will not lose face if you tell other people that you cannot do it, they will understand and are not going to blame you for it.
(Little Peter: Lord, this is what I am worried about. You know everything. I am so tired of what I have been doing. I feel like I have abandoned my mother even though we live in the same house. I hardly have time to talk to her. By the time I got home, it was already dark so I had to skip the chore that I used to do to help her. This morning my mother gave me lunch to eat at work. Even though it was little salty, it came from her love and concern which I could really feel.)
Little Peter, do you have the time for this work? Tell me about it.
(Little Peter: Lord, you make me clearly see my problem. I have not asked your advice on how to properly prepare for your work or set a deadline for it. I have been doing it according to my will. Lord, I now understand that even though I have spent all of my free time doing your work, it is not what you want.)
Little Peter, very good. Now you have realized the truth, ask my Holy Spirit for guidance. Little Peter, I am in your thought. Try using my thought and you will know the time I have set up for you to do my work. Spend today’s time in preparation for my work and hurry up to do the work that I already prepared for you for today. You only have today to prepare and accomplish the majority of it.
(Little Peter: Lord, thank you. Yesterday I was surprised that I did not want to see the doctor whom I had the appointment with for today. Now I understand that you already allocated today for me to do your work.)
Little Peter, you are a quick learner. Today I will stay with you and be your Big Brother because your will has the tendency to keep you astray from the path. Okay, today I will tell you of what you should do and at what time. Little Peter, now you should know what is the first thing I want you to do for today.
(Little Peter: Lord. You are truly my kind father. You are my father, my teacher, my adviser, my Big Brother and friend whom I trust the most. Now I understand that without you, I cannot do anything. You did not teach me to wait for your help. You taught me to understand your will and to accept it with love and willingness, and to let it dwell in me. Lord, my soul is being filled up by you in order for me to totally give up my will and have a new life in your will.)
Very well, you do not have to hurry yourself like that. You still have freedom from your human nature. I have not totally submerged you in my will. You begin to clearly see the whole thing. At the time you work for me, it should be the time that you let my will completely work inside you. You will have only trust in me. You will have no doubt about my work. Thank you for trusting me like this. Go and start your work. Go with peace in your heart by the power of my Holy Spirit.
(Little Peter: Amen)
วันเสาร์ที่ 14 สิงหาคม 2010 เวลา 06:19-07:33 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าพยายามเตือนตนเองอยู่เสมอให้เรียกหาเราในการทำงานครั้งนี้ ขอบใจที่เจ้ามีความมานะเพียรพยายามในทุกๆวัน หากสิ่งใดที่ยากเกินความสามารถของเจ้า เจ้าจงหยุดพักและปรึกษากับเราก่อนได้หรือไม่ จงอย่ามุ่งเน้นไปที่การกระทำเป็นใหญ่ การวางแผนงานที่ดีต่างหากคือสิ่งที่เจ้าจักต้องระมัดระวังในเวลาเยี่ยงนี้ อย่าปล่อยให้ปัญหาเกิดขึ้นแล้วเจ้าจึงเรียกหาเราให้ช่วย เหตุการณ์เมื่อวานนี้คงเตือนใจเจ้าสิ่งที่มิสำเร็จนั้น มิสำเร็จตามความประสงค์ของเจ้า เจ้าได้ถามเราก่อนหรือไม่ว่าเราประสงค์สิ่งใด”
(ลูกมิได้ถามพระองค์ก่อน พระเจ้าข้า ลูกนึกอยู่แต่เพียงว่าสิ่งนี้ดีและถูกใจลูก ลูกอยากนำไปใช้เพราะมั่นใจในความคิดของลูกเอง พระเจ้าข้า แต่ลูกกลับลืมน้ำพระทัยของพระองค์ในเวลานั้น ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาให้เกิดปัญหานี้ขึ้น เพื่อว่าลูกจะได้ตระหนักใจว่างานของพระองค์จะต้องเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์เท่านั้น ลูกไม่สามารถนำความรู้สึกส่วนตัวของลูกเองมาตัดสินว่าอะไรเหมาะกับงานนี้ได้เลย พระเจ้าข้า)
“ดีแล้ว เช่นนั้นเจ้าจงตรองดูเถิดว่าเราประสงค์ให้เจ้าเตรียมงานนี้เช่นใด สิ่งที่ยาก สิ่งที่เป็นอุปสรรคสำหรับเจ้าในเวลานี้เป็นความประสงค์ของเราหรือไม่”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ลูกมองเห็นความเรียบง่าย ความสามารถพื้นฐานที่ลูกมีก็เพียงพอแก่การนี้แล้ว พระเจ้าข้า ลูกเข้าใจแล้วว่าพระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกเน้นความสำคัญที่วิธีการสื่อสารต่างหาก ไม่ใช่เทคนิคที่ตื่นตาตื่นใจตามประสามนุษย์อย่างลูก ทำอย่างไรที่ลูกจะอธิบายเรื่องที่เข้าใจยาก ด้วยคำพูดง่ายๆ กระชับ และจดจำได้ง่ายต่างหากคือสิ่งสำคัญในเวลานี้ที่ลูกจะต้องรีบทำให้เสร็จภายในกำหนดเวลา พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เจ้ามิเหมาะที่จักทำหลายสิ่งในเวลาเดียวกันดอก ขณะนี้เจ้าคงเห็นแล้วว่าภาระที่เจ้าแบกไว้ทั้งหมดนั้นมันหนักเกินกว่าความสามารถของเจ้า เจ้าเป็นคนซื่อตรงและจริงจังซึ่งเป็นข้อดีของเจ้า แต่หากเจ้ารู้ว่าสิ่งใดเกินกำลังความสามารถของเจ้า จงยอมรับในความจริงนั้นเสีย เจ้ามิเสียหน้าดอกหากเจ้าพูดไปตามตรงว่าเจ้าทำมิได้ ทุกคนจักเข้าใจและมิตำหนิเจ้าดอก”
(พระเจ้าข้า นี่คือความกังวลใจของลูกในเวลานี้ พระองค์ทรงรู้แจ้งทุกสิ่ง ลูกรู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่ลูกทำ ลูกรู้สึกว่าลูกได้ละทิ้งแม่ของลูกไปทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกัน ลูกแทบไม่ได้มีเวลาพูดคุยกับแม่ของลูกเลย ลูกกลับมาบ้านก็มืดแล้ว ทำให้ลูกต้องทิ้งงานต่างๆที่เคยช่วยทำที่บ้านไป เมื่อเช้าแม่อุตส่าห์มาหาข้าวเช้าให้ลูกเอามากินที่ทำงาน ถึงแม้จะเค็มไปบ้างแต่ก็เป็นความห่วงใยของแม่ที่ลูกสัมผัสได้ พระเจ้าข้า)
“แล้วเจ้ามีกำหนดเวลาไหม เปโตรน้อย ไหนเจ้าลองบอกให้เราฟังซิ”
(พระองค์ทำให้ลูกมองเห็นปัญหาของลูกชัดเจนยิ่งขึ้น พระเจ้าข้า ลูกยังไม่ได้ปรึกษากับพระองค์เลยว่า ลูกสมควรเตรียมงานให้เสร็จสิ้นเมื่อไหร่
ตอนนี้ลูกทำไปเรื่อยๆตามน้ำใจของลูกเอง พระเจ้าข้า แม้ลูกจะใช้เวลาว่างทั้งหมดที่ลูกมีเพื่องานนี้ แต่ลูกก็เข้าใจแล้วว่านั่นไม่ใช่พระประสงค์ของพระองค์)
“ดีมาก เปโตรน้อย เมื่อเจ้าได้ตระหนักใจเช่นนั้น เจ้าจงขอความสว่างจากพระจิตแห่งเรา เราอยู่ในควมคิดของเจ้านะ เปโตรน้อย เจ้าลองใช้ความคิดของเราดูเถิด แล้วเจ้าจะรู้ว่าเมื่อใดคือเวลาที่เรากำหนดให้เจ้าจงใช้เวลาในวันนี้เตรียมวางแผนงานและเร่งทำงานในส่วนที่เราได้เตรียมไว้ให้เจ้าในวันนี้เถิด
เจ้ามีเวลาเพียงวันนี้เท่านั้นที่จักเตรียมงานส่วนใหญ่ให้สำเร็จสิ้นลงได้”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า เมื่อวานลูกยังแปลกใจว่าทำไมลูกไม่อยากไปหาหมอตามที่ได้นัดไว้ในวันนี้ ลูกรู้อยู่แต่เพียงว่าลูกไม่อยากไป แต่ตอนนี้ลูกรู้เข้าใจแล้วว่าพระองค์เตรียมเวลาในวันนี้ให้ลูกทำงานของพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เจ้าเริ่มเรียนรู้น้ำใจของเราได้ไวเหมือนกันนะ เปโตรน้อย วันนี้เราจักอยู่กับเจ้า จะเป็นพี่เลี้ยงให้เจ้าเอง เหตุว่าน้ำใจของเจ้าพาเจ้าออกนอกลู่นอกทางอยู่บ่อยๆมิใช่หรือ เอาเถิด วันนี้เราจักบอกแก่เจ้าเอง ว่าเจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดในเวลาใด เปโตรน้อย ตอนนี้เจ้าคงรู้แล้วซินะว่าเราประสงค์ให้เจ้าเริ่มทำอะไรเป็นอันดับแรกในวันนี้”
(พระเจ้าข้า พระองค์คือบิดาผู้ใจอารีของลูกอย่างแท้จริง พระองค์เป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งครู เป็นทั้งที่ปรึกษา เป็นทั้งพี่เลี้ยง และเป็นทั้งเพื่อนที่ลูกสนิทใจมากที่สุด ตอนนี้ลูกเข้าใจแล้วว่า ถ้าปราศจากพระองค์แล้ว ลูกมิสามารถทำสิ่งใดได้เลยนั้นหมายถึงอะไร พระองค์ไม่ได้สอนให้ลูกรอแต่ความช่วยเหลือจากพระองค์ แต่พระองค์สอนให้ลูกเข้าใจน้ำพระทัยของพระองค์เพื่อที่จะยอมด้วยความรัก ด้วยความสมัครใจให้น้ำพระทัยของพระองค์เจริญในชีวิตของลูก
จิตวิญญาณของลูกเองกำลังได้รับการเติมเต็มจากพระองค์เพื่อลูกจะได้ละทิ้งจากน้ำใจของลูกอย่างสิ้นเชิง และมีชีวิตใหม่ในน้ำพระทัยของพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เอาละ เจ้ามิต้องเร่งตนเองขนาดนั้นดอก เจ้ายังมีอิสระตามธรรมชาติแห่งมนุษย์ของเจ้า เรามิได้ครอบงำเจ้าไว้ทั้งหมดดอกนะ เจ้ากำลังเริ่มเข้าใจเด่นชัดขึ้นต่างหาก ณ เวลาที่เจ้าทำงานให้เรา เวลานั้นต่างหากคือเวลาที่เจ้ายอมให้น้ำใจแห่งเราทำงานในตัวของเจ้าอย่างบริบูรณ์ เจ้าจึงมีแต่ความวางใจ
เจ้าจึงมิมีข้อสงสัยในกิจการแห่งเรา ขอบใจที่เจ้าวางใจเราถึงเพียงนี้ จงไปเริ่มงานของเจ้าเถิด จงไปในสันติสุขในดวงใจด้วยพระจิตแห่งเราเถิด”
(อาแมน)
# 37
Saturday, August 14, 2010, 6:19 – 7:33 a.m.
Little Peter, thank you for constantly reminding yourself to call out to me during this time of doing my work. Thank you for trying hard every day. Can’t you take a break and ask me for my advice if there is something that is beyond your ability?
Do not only concentrate on the work itself. Good planning is what you have to pay close attention to at this time. Do not let problems arise and then call me for help. The unsuccessful task that happened to you yesterday should be a reminder that you did not ask me whether it was my will or not.
(Little Peter: It was true that I did not ask you whether it was your will. I thought it was a good idea. I liked it and I wanted to use it because of the confidence of myself. At that time I completely forgot your will. Thank you for allowing this problem to happen in order for me to realize that your work must be done according to your will. I cannot use my own feelings to decide what is appropriate for your work.)
Very well, think about what I want you to prepare for this work of mine and whether the difficulty and obstacles in your way are my will.
(Little Peter: Lord, thank you. I see that my simplicity and fundamental ability that I have are good enough for this work. I now understand that you want me to concentrate on the way to communicate, not the technique that wows everyone, which is what I want to do as a part of human nature. I must think of how to explain the difficult stuff that is hard to understand in plain language, short and simple.
This is the most important thing that I have to accomplish within the time limit.)
Little Peter, you are not able to do many things at the same time. At this time you should realize that all the burdens that you carry are too much for you to handle. Your strong point is that you are honest and serious of what you do. If you know that something is beyond your ability, acknowledge the truth. You will not lose face if you tell other people that you cannot do it, they will understand and are not going to blame you for it.
(Little Peter: Lord, this is what I am worried about. You know everything. I am so tired of what I have been doing. I feel like I have abandoned my mother even though we live in the same house. I hardly have time to talk to her. By the time I got home, it was already dark so I had to skip the chore that I used to do to help her. This morning my mother gave me lunch to eat at work. Even though it was little salty, it came from her love and concern which I could really feel.)
Little Peter, do you have the time for this work? Tell me about it.
(Little Peter: Lord, you make me clearly see my problem. I have not asked your advice on how to properly prepare for your work or set a deadline for it. I have been doing it according to my will. Lord, I now understand that even though I have spent all of my free time doing your work, it is not what you want.)
Little Peter, very good. Now you have realized the truth, ask my Holy Spirit for guidance. Little Peter, I am in your thought. Try using my thought and you will know the time I have set up for you to do my work. Spend today’s time in preparation for my work and hurry up to do the work that I already prepared for you for today. You only have today to prepare and accomplish the majority of it.
(Little Peter: Lord, thank you. Yesterday I was surprised that I did not want to see the doctor whom I had the appointment with for today. Now I understand that you already allocated today for me to do your work.)
Little Peter, you are a quick learner. Today I will stay with you and be your Big Brother because your will has the tendency to keep you astray from the path. Okay, today I will tell you of what you should do and at what time. Little Peter, now you should know what is the first thing I want you to do for today.
(Little Peter: Lord. You are truly my kind father. You are my father, my teacher, my adviser, my Big Brother and friend whom I trust the most. Now I understand that without you, I cannot do anything. You did not teach me to wait for your help. You taught me to understand your will and to accept it with love and willingness, and to let it dwell in me. Lord, my soul is being filled up by you in order for me to totally give up my will and have a new life in your will.)
Very well, you do not have to hurry yourself like that. You still have freedom from your human nature. I have not totally submerged you in my will. You begin to clearly see the whole thing. At the time you work for me, it should be the time that you let my will completely work inside you. You will have only trust in me. You will have no doubt about my work. Thank you for trusting me like this. Go and start your work. Go with peace in your heart by the power of my Holy Spirit.
(Little Peter: Amen)
# 38
วันศุกร์ที่ 20 สิงหาคม 2010 เวลา 09:29-10:00 น.
“เปโตรน้อย เจ้าคงระลึกได้แล้วซินะในสิ่งที่เราบอกแก่เจ้าตลอดทั้งอาทิตย์นี้ เจ้าจักมิมีเวลาทำงานให้เรา แม้ว่าเจ้าจักพยายามสักเท่าใดก็ตาม”
(ลูกนึกถึงคำพูดของพระองค์ พระเจ้าข้า แต่ลูกก็อยากหาเวลาทำเพิ่มเติมในระหว่างอาทิตย์ ในที่สุดลูกก็ต้องยอมจำนนว่าลูกทำไม่ได้จริงๆ พระเจ้าข้า)
“เจ้าคงตระหนักใจแล้วซินะว่าเจ้าสมควรทำกิจการที่พอเหมาะกับกำลังความสามารถของเจ้าเท่านั้น จงใช้เวลาที่ยังเหลืออยู่นี้ก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดเถิด”
(พระเจ้าข้า ลูกกำลังคิดว่าลูกจะต้องทำอะไรในวันนี้จึงเหมาะสมที่สุดเท่าที่เวลาของลูกมี แต่ตอนนี้ด้วยสติปัญญาของลูกเอง ยังมองไม่เห็นหนทางเลยพระเจ้าข้า ลูกขอความสว่างจากพระองค์ โปรดทรงชี้แนะลูกด้วยเถิด พระเจ้าข้า)
“เจ้าคิดว่าเจ้าจักแก้ไขสถานะการณ์นี้เช่นใด เปโตรน้อย”
(ลูกคงต้องสลับวันในการทำกิจการต่างๆดูบ้าง บางอย่างทำวันเว้นวันก็ได้ เพื่อว่าลูกจะได้มีเวลาติดตามในสิ่งที่ลูกได้ค้างคาไว้แล้วให้เสร็จ พระเจ้าข้า)
“ดังนั้นวันนี้เจ้าจงตรองดูเถิดว่ามีสิ่งใดที่เจ้าละเว้นได้บ้างเพื่อมีเวลาติดตามงานที่เจ้าได้ทิ้งไว้นานแล้วเสียที”
(ลูกกำลังคิดอยู่พระเจ้าข้า แต่วันนี้ลูกสมองตันยังไงก็ไม่รู้ ไม่ว่าจะคิดจะนึกอะไรก็ขัดข้องไปหมดเลย พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เจ้าลืมนึกถึงพระจิตแห่งเราในความคิดของเจ้าอีกแล้วนะ”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ที่ทรงเตือนลูก)
# 38
Friday, August 20, 2010, 9:29 a.m. – 10:00 a.m.
Little Peter, you must now remember what I told you earlier: during this week you would not have time to do my work no matter how hard you try.
(Little Peter: Lord, I remembered your words and I tried to find time during the whole week to do your work but I finally had to give up. I could not find time to do it.)
Now you must realize that you should do what is compatible with your capability. Spend the rest of the time you have left to make the best out of it.
(Little Peter: Lord, I am thinking of what I should do to make the best out of the time I have left for today but I could not figure it out by myself. I beg you for your guidance. Please give it to me.)
Little Peter, how are you going to solve this problem?
(Little Peter: Lord, I have to skip some of the work I have to do for each day. I can do some every other day in order for me to finish up what has not been done.)
OK, think of what you can skip so you can do a follow up of what you have been neglecting for a long time.
(Little Peter: Lord, I am thinking but my brain does not want to cooperate. Whatever I think of today seems to have obstacles blocking my way. )
Little Peter, you forget to remember my Spirit in your thought again.
(Little Peter: Lord, thank you for reminding me.)
วันศุกร์ที่ 20 สิงหาคม 2010 เวลา 09:29-10:00 น.
“เปโตรน้อย เจ้าคงระลึกได้แล้วซินะในสิ่งที่เราบอกแก่เจ้าตลอดทั้งอาทิตย์นี้ เจ้าจักมิมีเวลาทำงานให้เรา แม้ว่าเจ้าจักพยายามสักเท่าใดก็ตาม”
(ลูกนึกถึงคำพูดของพระองค์ พระเจ้าข้า แต่ลูกก็อยากหาเวลาทำเพิ่มเติมในระหว่างอาทิตย์ ในที่สุดลูกก็ต้องยอมจำนนว่าลูกทำไม่ได้จริงๆ พระเจ้าข้า)
“เจ้าคงตระหนักใจแล้วซินะว่าเจ้าสมควรทำกิจการที่พอเหมาะกับกำลังความสามารถของเจ้าเท่านั้น จงใช้เวลาที่ยังเหลืออยู่นี้ก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดเถิด”
(พระเจ้าข้า ลูกกำลังคิดว่าลูกจะต้องทำอะไรในวันนี้จึงเหมาะสมที่สุดเท่าที่เวลาของลูกมี แต่ตอนนี้ด้วยสติปัญญาของลูกเอง ยังมองไม่เห็นหนทางเลยพระเจ้าข้า ลูกขอความสว่างจากพระองค์ โปรดทรงชี้แนะลูกด้วยเถิด พระเจ้าข้า)
“เจ้าคิดว่าเจ้าจักแก้ไขสถานะการณ์นี้เช่นใด เปโตรน้อย”
(ลูกคงต้องสลับวันในการทำกิจการต่างๆดูบ้าง บางอย่างทำวันเว้นวันก็ได้ เพื่อว่าลูกจะได้มีเวลาติดตามในสิ่งที่ลูกได้ค้างคาไว้แล้วให้เสร็จ พระเจ้าข้า)
“ดังนั้นวันนี้เจ้าจงตรองดูเถิดว่ามีสิ่งใดที่เจ้าละเว้นได้บ้างเพื่อมีเวลาติดตามงานที่เจ้าได้ทิ้งไว้นานแล้วเสียที”
(ลูกกำลังคิดอยู่พระเจ้าข้า แต่วันนี้ลูกสมองตันยังไงก็ไม่รู้ ไม่ว่าจะคิดจะนึกอะไรก็ขัดข้องไปหมดเลย พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อย เจ้าลืมนึกถึงพระจิตแห่งเราในความคิดของเจ้าอีกแล้วนะ”
(ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ที่ทรงเตือนลูก)
# 38
Friday, August 20, 2010, 9:29 a.m. – 10:00 a.m.
Little Peter, you must now remember what I told you earlier: during this week you would not have time to do my work no matter how hard you try.
(Little Peter: Lord, I remembered your words and I tried to find time during the whole week to do your work but I finally had to give up. I could not find time to do it.)
Now you must realize that you should do what is compatible with your capability. Spend the rest of the time you have left to make the best out of it.
(Little Peter: Lord, I am thinking of what I should do to make the best out of the time I have left for today but I could not figure it out by myself. I beg you for your guidance. Please give it to me.)
Little Peter, how are you going to solve this problem?
(Little Peter: Lord, I have to skip some of the work I have to do for each day. I can do some every other day in order for me to finish up what has not been done.)
OK, think of what you can skip so you can do a follow up of what you have been neglecting for a long time.
(Little Peter: Lord, I am thinking but my brain does not want to cooperate. Whatever I think of today seems to have obstacles blocking my way. )
Little Peter, you forget to remember my Spirit in your thought again.
(Little Peter: Lord, thank you for reminding me.)
# 39
วันเสาร์ที่ 4 กันยายน 2010 เวลา 07:29-08:25 น.
“เปโตรน้อย สองวันนี้เจ้าต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ เหตุว่าในระหว่างอาทิตย์หน้า เจ้าจักมิมีเวลาเตรียมสิ่งใดได้อีก จงอย่าโลภมาก สิ่งใดที่เจ้าว่าดี เจ้าก็จักพยายามสรรหานำเข้ามารวมกันไว้ เจ้าเป็นผู้กำหนดเองหรือเจ้าจักให้เราบอกแก่เจ้า เปโตรน้อย”
(ลูกขอโทษพระองค์ พระเจ้าข้า ลูกกำลังใช้น้ำใจของมนุษย์บอกว่าสิ่งใดดีสิ่งใดเหมาะสมอยู่ และไม่มีวันสิ้นสุด ลูกลืมปรึกษากับพระองค์ว่าควรเตรียมแค่ไหนดี พระเจ้าข้า ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาประทานความสว่างแก่ลูก ว่าลูกได้เสียเวลาในการค้นคว้าในสิ่งที่ไม่จำเป็นมากทีเดียว สองวันนี้ ลูกขอให้พระองค์ทรงเมตตาลูกประทานความสว่างให้แก่ลูกด้วยเถิด)
“ดีแล้ว เปโตรน้อย เจ้าจงฟังเสียงจากเราในหัวใจของเจ้า เจ้าจักสัมผัสได้ว่าเราประสงค์สิ่งใด”
(ลูกมีคำถามที่อยากถามพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เรารู้ก่อนที่เจ้าจักเอ่ยปากถามเราเสียอีกนะ เปโตรน้อย จงบอกแก่ปิยมิตรของเจ้าว่า พวกเจ้ากำลังวุ่นวายใจกับมโนธรรมอันสับสนของพวกเจ้าอยู่นะ
เจ้ากำลังวิ่งไปตามน้ำใจของมนุษย์ ทำให้เจ้าต้องออกแรงมากเป็นพิเศษ เรารู้ว่าเจ้ากำลังลำบากใจเพราะความมีน้ำใจดีของเจ้าเอง ผู้ที่จักต้องหยุดวิ่งคือตัวของเจ้าเอง เจ้าได้ทำหน้าที่ของเจ้าเต็มความสามารถแล้ว ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของเราเอง
เจ้ากำลังลำบากใจในการคัดชื่อคนออกมิใช่หรือ จงรู้ไว้เถิดว่าหากเราเรียกผู้ใดแล้วผู้นั้นสมัครใจก็จักมีแต่ความยินดีปรีดาเช่นเดียวกับที่เจ้าสัมผัสได้ในดวงใจขณะนี้ หากผู้ใดปฏิเสธเสียงเรียกของเรา ณ เวลานั้นเขาได้ใช้น้ำใจเป็นใหญ่เหนือคำเชื้อเชิญของเรา เป็นที่น่าเสียดายที่เขาเป็นผู้เลือกเองที่จักมิตอบรับคำเชื้อเชิญของเรา เจ้ามิต้องตัดชื่อผู้หนึ่งผู้ใดออกดอกนะ เจ้าเพียงแต่แจ้งจำนวนผู้ที่ตอบรับให้ทางฝ่ายจัดสถานที่รับรู้ไว้ ส่วนผู้ที่ยังไม่แน่นอนเขาจักตัดสินด้วยตัวของเขาเอง เราให้โอกาสทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน จงอย่าเป็นกังวลไปเลย หน้าที่ของเจ้าในตอนนี้คือเตรียมตัวของเจ้าเองให้จงดีเถิด ”
(พระเจ้าข้า ลูกขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์)
“เอาละ เจ้ามีกิจหลายสิ่งที่ต้องทำ จงเร่งทำสิ่งเหล่านั้นก่อนเถิด เราจักทำงานร่วมกับเจ้าเอง”
(ขอบพระคุณ พระเจ้าข้า อาแมน)
# 39
Saturday, September 4, 2010, 7: 29 - 8:25 a.m.
Little Peter, for the next couple days you must work really hard on my work because next week you will not have time to prepare for it. Do not be greedy with what you think are good and you want to collect them for my work. Do you want to choose them or you want me to do it?
(Little Peter: Lord, I apologize for using human will to dictate what are good and keep collecting them endlessly. I forgot to seek your advice on how much I should prepare for your work. Lord, thank you for shedding light on this one for me and for telling me that I have wasted valuable time for the stuff that is not necessary for your work. For the next couple days, please give me your advice.)
Very well, Little Peter. Listen to my voice in your heart and you will know what I want.
(Little Peter: Lord, I have a question for you.)
Little Peter, I know the question before you want to ask me. Tell your dear friend that all of you are being restless because of your confused conscience. You are going with the flow of human will which makes you exert large amount of energy. I know that you feel uneasy because of your kindness. You are the one that has to stop going with the flow of human will. You have already performed your duty the best of you ability. I will take care of the rest.
You are having a problem with deleting some of the names on the list, right? Little Peter, know that whomever I choose and he or she respond with willingness in his or her heart will have only joy just like you currently have in your heart. Whoever denies my call, at that time, he chooses his will over my invitation. It is sad that he chooses not to respond to my invitation. You do not have to delete anybody’s name on the list. You just give the number of persons who have replied to you to the person in charge of that place.
For those that have not made up their minds, they will decide it on their own. I give everyone the same chance. Do not worry about anything. Your duty for now is to prepare yourself the best of your ability.
(Little Peter: Lord, thank you for your kindness.)
Okay, you have several things to do. Hurry up and get hem done. I will work with you.
(Little Peter: Lord, thank you. Amen.)
วันเสาร์ที่ 4 กันยายน 2010 เวลา 07:29-08:25 น.
“เปโตรน้อย สองวันนี้เจ้าต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ เหตุว่าในระหว่างอาทิตย์หน้า เจ้าจักมิมีเวลาเตรียมสิ่งใดได้อีก จงอย่าโลภมาก สิ่งใดที่เจ้าว่าดี เจ้าก็จักพยายามสรรหานำเข้ามารวมกันไว้ เจ้าเป็นผู้กำหนดเองหรือเจ้าจักให้เราบอกแก่เจ้า เปโตรน้อย”
(ลูกขอโทษพระองค์ พระเจ้าข้า ลูกกำลังใช้น้ำใจของมนุษย์บอกว่าสิ่งใดดีสิ่งใดเหมาะสมอยู่ และไม่มีวันสิ้นสุด ลูกลืมปรึกษากับพระองค์ว่าควรเตรียมแค่ไหนดี พระเจ้าข้า ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาประทานความสว่างแก่ลูก ว่าลูกได้เสียเวลาในการค้นคว้าในสิ่งที่ไม่จำเป็นมากทีเดียว สองวันนี้ ลูกขอให้พระองค์ทรงเมตตาลูกประทานความสว่างให้แก่ลูกด้วยเถิด)
“ดีแล้ว เปโตรน้อย เจ้าจงฟังเสียงจากเราในหัวใจของเจ้า เจ้าจักสัมผัสได้ว่าเราประสงค์สิ่งใด”
(ลูกมีคำถามที่อยากถามพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เรารู้ก่อนที่เจ้าจักเอ่ยปากถามเราเสียอีกนะ เปโตรน้อย จงบอกแก่ปิยมิตรของเจ้าว่า พวกเจ้ากำลังวุ่นวายใจกับมโนธรรมอันสับสนของพวกเจ้าอยู่นะ
เจ้ากำลังวิ่งไปตามน้ำใจของมนุษย์ ทำให้เจ้าต้องออกแรงมากเป็นพิเศษ เรารู้ว่าเจ้ากำลังลำบากใจเพราะความมีน้ำใจดีของเจ้าเอง ผู้ที่จักต้องหยุดวิ่งคือตัวของเจ้าเอง เจ้าได้ทำหน้าที่ของเจ้าเต็มความสามารถแล้ว ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของเราเอง
เจ้ากำลังลำบากใจในการคัดชื่อคนออกมิใช่หรือ จงรู้ไว้เถิดว่าหากเราเรียกผู้ใดแล้วผู้นั้นสมัครใจก็จักมีแต่ความยินดีปรีดาเช่นเดียวกับที่เจ้าสัมผัสได้ในดวงใจขณะนี้ หากผู้ใดปฏิเสธเสียงเรียกของเรา ณ เวลานั้นเขาได้ใช้น้ำใจเป็นใหญ่เหนือคำเชื้อเชิญของเรา เป็นที่น่าเสียดายที่เขาเป็นผู้เลือกเองที่จักมิตอบรับคำเชื้อเชิญของเรา เจ้ามิต้องตัดชื่อผู้หนึ่งผู้ใดออกดอกนะ เจ้าเพียงแต่แจ้งจำนวนผู้ที่ตอบรับให้ทางฝ่ายจัดสถานที่รับรู้ไว้ ส่วนผู้ที่ยังไม่แน่นอนเขาจักตัดสินด้วยตัวของเขาเอง เราให้โอกาสทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน จงอย่าเป็นกังวลไปเลย หน้าที่ของเจ้าในตอนนี้คือเตรียมตัวของเจ้าเองให้จงดีเถิด ”
(พระเจ้าข้า ลูกขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์)
“เอาละ เจ้ามีกิจหลายสิ่งที่ต้องทำ จงเร่งทำสิ่งเหล่านั้นก่อนเถิด เราจักทำงานร่วมกับเจ้าเอง”
(ขอบพระคุณ พระเจ้าข้า อาแมน)
# 39
Saturday, September 4, 2010, 7: 29 - 8:25 a.m.
Little Peter, for the next couple days you must work really hard on my work because next week you will not have time to prepare for it. Do not be greedy with what you think are good and you want to collect them for my work. Do you want to choose them or you want me to do it?
(Little Peter: Lord, I apologize for using human will to dictate what are good and keep collecting them endlessly. I forgot to seek your advice on how much I should prepare for your work. Lord, thank you for shedding light on this one for me and for telling me that I have wasted valuable time for the stuff that is not necessary for your work. For the next couple days, please give me your advice.)
Very well, Little Peter. Listen to my voice in your heart and you will know what I want.
(Little Peter: Lord, I have a question for you.)
Little Peter, I know the question before you want to ask me. Tell your dear friend that all of you are being restless because of your confused conscience. You are going with the flow of human will which makes you exert large amount of energy. I know that you feel uneasy because of your kindness. You are the one that has to stop going with the flow of human will. You have already performed your duty the best of you ability. I will take care of the rest.
You are having a problem with deleting some of the names on the list, right? Little Peter, know that whomever I choose and he or she respond with willingness in his or her heart will have only joy just like you currently have in your heart. Whoever denies my call, at that time, he chooses his will over my invitation. It is sad that he chooses not to respond to my invitation. You do not have to delete anybody’s name on the list. You just give the number of persons who have replied to you to the person in charge of that place.
For those that have not made up their minds, they will decide it on their own. I give everyone the same chance. Do not worry about anything. Your duty for now is to prepare yourself the best of your ability.
(Little Peter: Lord, thank you for your kindness.)
Okay, you have several things to do. Hurry up and get hem done. I will work with you.
(Little Peter: Lord, thank you. Amen.)
# 40
วันอาทิตย์ที่ 5 กันยายน 2010 เวลา 08:05-08:45 น.
“เปโตรน้อย เรามองเห็นในความตั้งใจอันดีของเจ้าเมื่อวานนี้ เราอยู่กับเจ้าตลอดเวลาที่เจ้าทำงานนี้ให้เราอยู่ เจ้าคงเห็นแล้วนะ เมื่อเจ้ายอมละน้ำใจของเจ้าและร่วมมือกับเรา งานที่ออกมาจึงถูกต้องและแม่นยำ เจ้าทำงานได้มากมายโดยมิรู้จักเหน็ดเหนื่อย ที่เป็นดั่งนี้เพราะเราประคองเจ้าไว้ด้วยพระจิตแห่งเรา เจ้าคงได้บทเรียนที่ดีแล้วนะ เปโตรน้อย”
(พระเจ้าข้า เป็นบทเรียนที่สอนตัวลูกเองให้เฝ้าอยู่กับพระองค์ตลอดเวลา ไม่ว่าลูกจะทำอะไร ทุกสิ่งก็จะสำเร็จไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ลูกต้องหมั่นระลึกถึงการประทับอยู่ของพระองค์ในหัวใจของลูก ปรึกษากับพระองค์ ขอความช่วยเหลือจากพระองค์ เวลาที่ลูกทำงานตามน้ำใจของตัวเอง ลูกมักจะสาละวนกับสิ่งปรุงแต่งที่ลูกชอบและลูกคิดว่าน่าจะดีสำหรับคนอื่น แต่ลูกกลับลืมถามพระองค์ว่า นี่คือสิ่งที่พระองค์ประสงค์หรือเปล่า ลูกเสียเวลาไปอย่างมากมาย ลูกขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงเมตตามาช่วยลูกไว้ทันเวลา ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป พระเจ้าข้า)
“เอาละ วันนี้สิ่งที่อยู่ในใจเจ้าคือความประสงค์ของเรา การตอบปฏิเสธช่างเป็นเรื่องที่ยากเย็นสำหรับเจ้า แต่เจ้าก็มองเห็นความจำเป็นแล้วมิใช่หรือ เมื่อเจ้าจักต้องเลือกทำงานในเวลาจำกัด เจ้ามิสามารถทำไปพร้อมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพดอก เจ้าต้องตัดสินใจเลือกทำในสิ่งที่เหมาะสมกับกำลังและความสามารถของเจ้านะ เปโตรน้อย เจ้าจักสะดวกใจมากกว่ามิใช่หรือ หากเจ้าได้ทำงานในสิ่งที่เจ้าถนัดและมีความรู้อย่างเพียงพอ งานบางอย่างเจ้าเพิ่งไปเรียนรู้ เจ้าเองก็ยังมิรู้ด้วยซ้ำไปว่าจะต้องทำสิ่งใดบ้างในแต่ละครั้ง เจ้าคงมิชอบกระมังที่ไปรอคำสั่งและบอกว่าวันนี้เจ้าจะต้องทำอะไร หัวใจของเจ้าได้บอกเจ้าเช่นนั้นมิใช่หรือ”
0พระเจ้าข้า ทั้งๆที่เป็นงานของศาสนาไปช่วยเป็นพี่เลี้ยงผู้เรียนคำสอนศีลกำลัง ซึ่งทีแรกลูกได้ตอบตกลงไปเพราะคิดว่าเป็นเสียงเรียกของพระองค์
แต่ลูกก็ไม่ได้ถามพระองค์ว่า พระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกทำเช่นนั้นหรือเปล่า ตอนนี้ลูกคิดว่าคงไม่ใช่งานที่พระองค์เลือกให้ลูกทำแล้ว พระเจ้าข้า
เพราะลูกไม่มีสันติสุข ลูกต้องเร่งรีบในการไปให้ทันทุกครั้ง แต่ลูกก็ไปช้าเสียทุกครั้ง ลูกมีงานของพระองค์ที่จะต้องทำให้เสร็จ แต่นี่เป็นงานต่อเนื่องซึ่งต้องใช้เวลานานถึงหนึ่งปี ลูกคงต้องหยุดเอาไว้ก่อน พระเจ้าข้า)
“เจ้ามิกล้าที่จะปฏิเสธเสียทั้งหมดใช่ไหม ด้วยว่าน้ำใจของเจ้าเมื่อรับปากแล้วต้องทำให้สำเร็จเป็นอย่างดีเต็มกำลังของเจ้า เมื่อเจ้ารู้ตัวว่าเจ้ายังไม่พร้อม
เจ้าจึงรู้สึกผิดที่จะบอกเลิก เอาละ แล้วเจ้าจักทำอย่างไรต่อไป เปโตรน้อย”
(ก็ลูกจะถามพระองค์อยู่นี่ไง ว่าพระองค์จะทรงแนะนำลูกว่ายังไง)
“เจ้ามักจะทำฉลาดกับเรา ให้เราคิดแทนเจ้าในเวลาที่เจ้าเข้าที่อับจน เด็กโง่เอ๋ย ทำไมเจ้ามิปรึกษากับเราก่อนในทุกครั้งที่เจ้าจักตัดสินใจทำสิ่งใดลงไปเจ้ามักใช้ความรู้สึกส่วนตัวของเจ้า น้ำใจของเจ้าช่วยในการตัดสินอยู่เสมอ แล้วผลลัพธ์เป็นอย่างไร บ่อยครั้งเพียงใดที่เจ้าตกอยู่ในที่นั่งลำบากเพราะการตัดสินใจของเจ้าเอง แต่เจ้าก็กล้าที่จะยอมเผชิญหน้ากับปัญหาเหล่านั้นเพราะเจ้ารักษาคำพูดของเจ้าที่ได้ให้ไว้ซึ่งเป็นข้อดีของเจ้า แต่เจ้ามักใช้ไม่ถูกเวลา”
(พระเจ้าข้า ลูกรู้ว่าพระองค์มิได้ตำหนิลูก แต่พระองค์กำลังสอนลูกให้มองเห็นตัวของลูกเอง อยู่อย่างที่พระองค์ทรงเห็น ลูกไม่รู้สึกว่านี่เป็นการดุของพระองค์ เพราะลูกสัมผัสได้กับอารมณ์ขันของพระองค์ที่ทรงหยอกล้อลูกในขณะที่พระองค์กำลังสอนลูก)
“เจ้าไม่ต้องมาประจบเราเลย เปโตรน้อย เจ้าหวังจะให้เราช่วยอีกแล้วใช่ไหม”
(พระเจ้าข้า)
“ดีมากที่เจ้ากล้ายอมรับความจริง เจ้าจงไปทำในสิ่งที่ค้างคาอยู่ในหัวใจของเจ้าก่อนเถิด เจ้าบอกให้เขารู้ตัวล่วงหน้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ในเวลานี้ ที่เจ้าควรกระ
ทำ เรื่องอื่นๆยังมีเวลาที่เจ้าพอแก้ไขได้ จงใช้เวลาวันนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดนะเปโตรน้อย เอาละ เมื่อเจ้าให้ขอให้เราช่วย เราก็จะช่วยเจ้า แต่มิใช่เวลานี้ดอกนะ เพราะปัญหานั้นยังมามิถึง เจ้าวางใจในเราเท่าใด เปโตรน้อย”
(สิ้นสุดจิตใจของลูก พระเจ้าข้า อาแมน)
# 40
Sunday, September 5, 2010, 8:05 – 8:45 am.
Little Peter, I saw your good intention while you were doing my work yesterday. I was with you the whole time. Now you should know that once you have given up your will and cooperate with me, the work will turn out good and right on the target. You have done a lot of work without being tired because I provided you my strength through my Holy Spirit. Little Peter, this should be a good lesson for you.
(Little Peter: Yes, Lord. It is a good lesson for me to be close to you all the time so everything I do will be done according to your will. I must constantly remind myself of your presence in my heart, seek your advice and ask for your help. When I worked on my own, I was always busy with the thing that I liked and I thought it was good for other people. I forgot to ask you whether it was your will or not. I wasted a lot of time. Lord, thank you for helping me before it was too late.)
Okay, whatever is in your heart today is my will. Little Peter, saying no to other people is so hard for you, huh? Now you see why it is necessary. When you have to do things in a limited time, you could not effectively do all of them at the same time. Little Peter, you must choose to do what is best for your strength and capability.
You should be comfortable if you do the work that you are familiar with and have good knowledge of it. Some of these works you just learned about it. You do not even know what you are supposed to do each time you work on it. Your heart tells you that you do not like to wait for an order to tell you what you are supposed to do today, right?
(Little Peter: Yes, Lord. I volunteered to help those who are going through catechism which at first I thought it was your will, and I did not ask you whether it was your will or not. Now I think that it is not the work that you want me to do because I have no peace of mind. I always rush to go over there to be on time for the class but I was always late. I have your work to do and to get it done on time. The work that I volunteered for will take almost a year to accomplish. I have to stop doing it for now.)
You do not dare to say no to the whole thing because when you say yes to them you want to accomplish it to the best of your ability. When you realize that you are not ready for it, you feel guilty to quit. Ok, what will you do next, Little Peter?
(Little Peter: Lord, I am about to ask you what I should do.)
Little Peter, you like to be a smart aleck with me. You want me to find an answer for you when you are in a dire situation. Silly boy, why don’t you seek my advice before you make up your mind in doing things? You like to use your own feelings and will to help making up your mind. Do you see the results of your actions? How often do you get into troubles by your own decisions? You have the courage to face the problem because you keep your words. It is your virtue but you have the tendency to misuse it.
(Little Peter: Lord, I know that you are not criticizing me. You are teaching me to see myself as you see me. I do not feel being scolded by you because I can feel your sense of humor.)
Little Peter, stop sweet talking to me. So you want me to help you again, huh?
(Little Peter: Yes, Lord.)
It is very good of you to have the courage to accept the truth. Go and do what is stuck in your heart. Tell them in advance, it is the best thing for you to do at this moment. You still have time to solve other problems.
Little Peter, spend time that you have today to make the most out of it. So, you asked me to help you. Very well, I will help you, but not at this moment. The problem has not arrived yet. Little Peter, how much do you trust me?
(Little Peter: Lord, with all my heart and soul.)
วันอาทิตย์ที่ 5 กันยายน 2010 เวลา 08:05-08:45 น.
“เปโตรน้อย เรามองเห็นในความตั้งใจอันดีของเจ้าเมื่อวานนี้ เราอยู่กับเจ้าตลอดเวลาที่เจ้าทำงานนี้ให้เราอยู่ เจ้าคงเห็นแล้วนะ เมื่อเจ้ายอมละน้ำใจของเจ้าและร่วมมือกับเรา งานที่ออกมาจึงถูกต้องและแม่นยำ เจ้าทำงานได้มากมายโดยมิรู้จักเหน็ดเหนื่อย ที่เป็นดั่งนี้เพราะเราประคองเจ้าไว้ด้วยพระจิตแห่งเรา เจ้าคงได้บทเรียนที่ดีแล้วนะ เปโตรน้อย”
(พระเจ้าข้า เป็นบทเรียนที่สอนตัวลูกเองให้เฝ้าอยู่กับพระองค์ตลอดเวลา ไม่ว่าลูกจะทำอะไร ทุกสิ่งก็จะสำเร็จไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ลูกต้องหมั่นระลึกถึงการประทับอยู่ของพระองค์ในหัวใจของลูก ปรึกษากับพระองค์ ขอความช่วยเหลือจากพระองค์ เวลาที่ลูกทำงานตามน้ำใจของตัวเอง ลูกมักจะสาละวนกับสิ่งปรุงแต่งที่ลูกชอบและลูกคิดว่าน่าจะดีสำหรับคนอื่น แต่ลูกกลับลืมถามพระองค์ว่า นี่คือสิ่งที่พระองค์ประสงค์หรือเปล่า ลูกเสียเวลาไปอย่างมากมาย ลูกขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงเมตตามาช่วยลูกไว้ทันเวลา ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป พระเจ้าข้า)
“เอาละ วันนี้สิ่งที่อยู่ในใจเจ้าคือความประสงค์ของเรา การตอบปฏิเสธช่างเป็นเรื่องที่ยากเย็นสำหรับเจ้า แต่เจ้าก็มองเห็นความจำเป็นแล้วมิใช่หรือ เมื่อเจ้าจักต้องเลือกทำงานในเวลาจำกัด เจ้ามิสามารถทำไปพร้อมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพดอก เจ้าต้องตัดสินใจเลือกทำในสิ่งที่เหมาะสมกับกำลังและความสามารถของเจ้านะ เปโตรน้อย เจ้าจักสะดวกใจมากกว่ามิใช่หรือ หากเจ้าได้ทำงานในสิ่งที่เจ้าถนัดและมีความรู้อย่างเพียงพอ งานบางอย่างเจ้าเพิ่งไปเรียนรู้ เจ้าเองก็ยังมิรู้ด้วยซ้ำไปว่าจะต้องทำสิ่งใดบ้างในแต่ละครั้ง เจ้าคงมิชอบกระมังที่ไปรอคำสั่งและบอกว่าวันนี้เจ้าจะต้องทำอะไร หัวใจของเจ้าได้บอกเจ้าเช่นนั้นมิใช่หรือ”
0พระเจ้าข้า ทั้งๆที่เป็นงานของศาสนาไปช่วยเป็นพี่เลี้ยงผู้เรียนคำสอนศีลกำลัง ซึ่งทีแรกลูกได้ตอบตกลงไปเพราะคิดว่าเป็นเสียงเรียกของพระองค์
แต่ลูกก็ไม่ได้ถามพระองค์ว่า พระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกทำเช่นนั้นหรือเปล่า ตอนนี้ลูกคิดว่าคงไม่ใช่งานที่พระองค์เลือกให้ลูกทำแล้ว พระเจ้าข้า
เพราะลูกไม่มีสันติสุข ลูกต้องเร่งรีบในการไปให้ทันทุกครั้ง แต่ลูกก็ไปช้าเสียทุกครั้ง ลูกมีงานของพระองค์ที่จะต้องทำให้เสร็จ แต่นี่เป็นงานต่อเนื่องซึ่งต้องใช้เวลานานถึงหนึ่งปี ลูกคงต้องหยุดเอาไว้ก่อน พระเจ้าข้า)
“เจ้ามิกล้าที่จะปฏิเสธเสียทั้งหมดใช่ไหม ด้วยว่าน้ำใจของเจ้าเมื่อรับปากแล้วต้องทำให้สำเร็จเป็นอย่างดีเต็มกำลังของเจ้า เมื่อเจ้ารู้ตัวว่าเจ้ายังไม่พร้อม
เจ้าจึงรู้สึกผิดที่จะบอกเลิก เอาละ แล้วเจ้าจักทำอย่างไรต่อไป เปโตรน้อย”
(ก็ลูกจะถามพระองค์อยู่นี่ไง ว่าพระองค์จะทรงแนะนำลูกว่ายังไง)
“เจ้ามักจะทำฉลาดกับเรา ให้เราคิดแทนเจ้าในเวลาที่เจ้าเข้าที่อับจน เด็กโง่เอ๋ย ทำไมเจ้ามิปรึกษากับเราก่อนในทุกครั้งที่เจ้าจักตัดสินใจทำสิ่งใดลงไปเจ้ามักใช้ความรู้สึกส่วนตัวของเจ้า น้ำใจของเจ้าช่วยในการตัดสินอยู่เสมอ แล้วผลลัพธ์เป็นอย่างไร บ่อยครั้งเพียงใดที่เจ้าตกอยู่ในที่นั่งลำบากเพราะการตัดสินใจของเจ้าเอง แต่เจ้าก็กล้าที่จะยอมเผชิญหน้ากับปัญหาเหล่านั้นเพราะเจ้ารักษาคำพูดของเจ้าที่ได้ให้ไว้ซึ่งเป็นข้อดีของเจ้า แต่เจ้ามักใช้ไม่ถูกเวลา”
(พระเจ้าข้า ลูกรู้ว่าพระองค์มิได้ตำหนิลูก แต่พระองค์กำลังสอนลูกให้มองเห็นตัวของลูกเอง อยู่อย่างที่พระองค์ทรงเห็น ลูกไม่รู้สึกว่านี่เป็นการดุของพระองค์ เพราะลูกสัมผัสได้กับอารมณ์ขันของพระองค์ที่ทรงหยอกล้อลูกในขณะที่พระองค์กำลังสอนลูก)
“เจ้าไม่ต้องมาประจบเราเลย เปโตรน้อย เจ้าหวังจะให้เราช่วยอีกแล้วใช่ไหม”
(พระเจ้าข้า)
“ดีมากที่เจ้ากล้ายอมรับความจริง เจ้าจงไปทำในสิ่งที่ค้างคาอยู่ในหัวใจของเจ้าก่อนเถิด เจ้าบอกให้เขารู้ตัวล่วงหน้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ในเวลานี้ ที่เจ้าควรกระ
ทำ เรื่องอื่นๆยังมีเวลาที่เจ้าพอแก้ไขได้ จงใช้เวลาวันนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดนะเปโตรน้อย เอาละ เมื่อเจ้าให้ขอให้เราช่วย เราก็จะช่วยเจ้า แต่มิใช่เวลานี้ดอกนะ เพราะปัญหานั้นยังมามิถึง เจ้าวางใจในเราเท่าใด เปโตรน้อย”
(สิ้นสุดจิตใจของลูก พระเจ้าข้า อาแมน)
# 40
Sunday, September 5, 2010, 8:05 – 8:45 am.
Little Peter, I saw your good intention while you were doing my work yesterday. I was with you the whole time. Now you should know that once you have given up your will and cooperate with me, the work will turn out good and right on the target. You have done a lot of work without being tired because I provided you my strength through my Holy Spirit. Little Peter, this should be a good lesson for you.
(Little Peter: Yes, Lord. It is a good lesson for me to be close to you all the time so everything I do will be done according to your will. I must constantly remind myself of your presence in my heart, seek your advice and ask for your help. When I worked on my own, I was always busy with the thing that I liked and I thought it was good for other people. I forgot to ask you whether it was your will or not. I wasted a lot of time. Lord, thank you for helping me before it was too late.)
Okay, whatever is in your heart today is my will. Little Peter, saying no to other people is so hard for you, huh? Now you see why it is necessary. When you have to do things in a limited time, you could not effectively do all of them at the same time. Little Peter, you must choose to do what is best for your strength and capability.
You should be comfortable if you do the work that you are familiar with and have good knowledge of it. Some of these works you just learned about it. You do not even know what you are supposed to do each time you work on it. Your heart tells you that you do not like to wait for an order to tell you what you are supposed to do today, right?
(Little Peter: Yes, Lord. I volunteered to help those who are going through catechism which at first I thought it was your will, and I did not ask you whether it was your will or not. Now I think that it is not the work that you want me to do because I have no peace of mind. I always rush to go over there to be on time for the class but I was always late. I have your work to do and to get it done on time. The work that I volunteered for will take almost a year to accomplish. I have to stop doing it for now.)
You do not dare to say no to the whole thing because when you say yes to them you want to accomplish it to the best of your ability. When you realize that you are not ready for it, you feel guilty to quit. Ok, what will you do next, Little Peter?
(Little Peter: Lord, I am about to ask you what I should do.)
Little Peter, you like to be a smart aleck with me. You want me to find an answer for you when you are in a dire situation. Silly boy, why don’t you seek my advice before you make up your mind in doing things? You like to use your own feelings and will to help making up your mind. Do you see the results of your actions? How often do you get into troubles by your own decisions? You have the courage to face the problem because you keep your words. It is your virtue but you have the tendency to misuse it.
(Little Peter: Lord, I know that you are not criticizing me. You are teaching me to see myself as you see me. I do not feel being scolded by you because I can feel your sense of humor.)
Little Peter, stop sweet talking to me. So you want me to help you again, huh?
(Little Peter: Yes, Lord.)
It is very good of you to have the courage to accept the truth. Go and do what is stuck in your heart. Tell them in advance, it is the best thing for you to do at this moment. You still have time to solve other problems.
Little Peter, spend time that you have today to make the most out of it. So, you asked me to help you. Very well, I will help you, but not at this moment. The problem has not arrived yet. Little Peter, how much do you trust me?
(Little Peter: Lord, with all my heart and soul.)
# 41
วันพฤหัสบดีที่ 23 กันยายน 2010 เวลา 13:30-13:58 น.
(พระบิดาเจ้าข้า ลูกขอเข้าเฝ้าพระองค์ตอนนี้ได้ไหม พระเจ้าข้า)
“ได้ซิ เปโตรน้อย เจ้ากำลังจะให้เราช่วยคิดงานที่รอเจ้าอยู่เบื้องหน้าใช่ไหม”
(พระเจ้าข้า ลูกรู้สึกว่างานแต่ละงานไม่สามารถนำมาใช้ด้วยกันได้ ตอนนี้ลูกกำลังเป็นห่วงเรื่องไปช่วยคณะพระเมตตาให้รู้จักการภาวนาที่แท้จริงใน
วันที่ 9-10 ตุลาคมนี้ พระเจ้าข้า)
“เจ้าคิดว่าเจ้าสมควรทำสิ่งใดเล่า เปโตรน้อย”
(ลูกคิดว่าจะนำคำสอนของพระองค์ที่เกี่ยวกับการสวดบทภาวนาเวลาบ่ายสามโมง และสายประคำพระเมตตามาทำให้ชัดเจนขึ้นพระเจ้าข้า แต่ลูกยังมองไม่ออกว่าทำอย่างไรจึงจะชัดเจนและง่ายต่อความเข้าใจ เหมือนกับที่พระองค์ทรงช่วยลูกในการสอนจิตภาวนา พระเจ้าข้า)
“เอาละ งั้นเรามาลงมือเตรียมงานนี้ด้วยกัน เจ้าคงรู้ข้อมูลของผู้ที่จะมาในครั้งนี้อยู่แล้วนะ เขาใกล้ชิดกับบทภาวนาเหล่านั้นเพียงใด ก็เหมือนกับเขาอยู่ห่างไกลเรามากขึ้นเท่านั้น ด้วยว่า เขาเหล่านั้นมิได้เตรียมจิตใจเป็นอย่างดี เจ้าจักต้องสอนผู้ที่คิดว่าตนเองรู้แล้ว ทั้งๆที่ความจริง ยังมิรู้จักการเข้าถึงเราด้วยซ้ำไป คราวนี้เจ้าต้องทำการบ้านหนักหน่อยนะ หากเป็นผู้ที่มิรู้อะไรเลย แล้วยอมเปิดใจเจ้าจักสอนได้ง่ายกว่า”
(ลูกขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ลูกอยากถามพระองค์ว่า ลูกควรเตรียมเช่นเดียวกับที่ลูกเตรียมจิตภาวนาหรือเปล่า เพื่อจะมีความชัดเจนทั้งเนื้อหา ภาพและเสียง)
“เจ้าลองคำนวณดูเวลาด้วยสติปัญญาของเจ้าเองก่อนเถิด เจ้ามีเวลาขนาดนั้นหรือไม่ เจ้าน่าจักวางแผนคร่าวๆก่อนว่า เจ้าจักให้ความรู้สิ่งใดและเจ้ามีข้อมูลพร้อมแล้วหรือยัง หากยังมิมี ภายในอาทิตย์นี้ เจ้าสามารถหาได้ครบหรือไม่”
(พระเจ้าข้า ลูกมีพอสมควรแล้วแต่อยู่กระจัดกระจายกัน คงต้องให้เวลาจัดให้อยู่ด้วยกันเสียก่อน ลูกยังขาดเพลงพระเมตตา คงต้องขอจากพี่สุดจิต เพราะดูเหมือนคุณตุ๊กจะไม่ว่างส่งมาให้ พระเจ้าข้า)
“จงอย่าลืมที่เราบอกแก่เจ้า วางแผนโครงร่างให้ดีเสียก่อน สาระสำคัญต้องมีให้พร้อม แล้วจึงค่อยใส่ใจในรายละเอียดและสิ่งปรุงแต่งในภายหลัง”
# 41
Thursday, September 23, 2010, 1:30 – 1:58 p.m.
(Little Peter: Lord, may I speak to you now?)
Ok, Little Peter. You want me to help you with the work you are facing with, right?
(Little Peter: Yes, Lord. I feel that each of the work I have cannot be put to use together. At this moment
I am concerned with helping the Thai Divine Mercy Organization learn the real praying on October 9-10.)
Little Peter, so what do you think you should do?
(Lord, I think that I should make your teaching of the 3 o’clock prayer and praying of the Divine Mercy Chaplet clearer. I could not figure out how to make them clearer and easier to understand just like when you helped me teach the Contemplative Prayer to other people.)
Alright, let’s prepare for this work together. You should already know the background of those people who will come and how close they are to those prayers. The more they are closer to the prayers, the more they are far away from me because they will not have a good preparation of their hearts when they come to the class.
You are going to teach those who think they already knew how to pray even though they do not even know how to get close to me. This time you have to do more homework. It is easier for you to teach those who do not know and open up their hearts to you.
(Little Peter: Lord, thank you. I would like to ask you whether I should prepare for this work like I did with teaching the Contemplative Prayer in order to have a better presentation, better sight and better sound.)
Little Peter, first figure out the time that you have whether you have enough of it like you did with teaching the Contemplative Prayer. You should draft your plan of what you want to teach and whether you have enough information. If you do not have enough information, can you get it all within a week?
(Little Peter: Lord, I think I have enough information but it is all spread out. First, I need time to gather up all of it. I still do not have The Chaplet of Divine Mercy in Song. I have to ask Big Sister Sudchitr for it because Khun Tuk is busy, could not send it to me.)
Do not forget what I told you. Draft a good plan first. You must already have the key point before you pay attention to the details and other knick knack things.
(Little Peter: Lord, thank you.)
วันพฤหัสบดีที่ 23 กันยายน 2010 เวลา 13:30-13:58 น.
(พระบิดาเจ้าข้า ลูกขอเข้าเฝ้าพระองค์ตอนนี้ได้ไหม พระเจ้าข้า)
“ได้ซิ เปโตรน้อย เจ้ากำลังจะให้เราช่วยคิดงานที่รอเจ้าอยู่เบื้องหน้าใช่ไหม”
(พระเจ้าข้า ลูกรู้สึกว่างานแต่ละงานไม่สามารถนำมาใช้ด้วยกันได้ ตอนนี้ลูกกำลังเป็นห่วงเรื่องไปช่วยคณะพระเมตตาให้รู้จักการภาวนาที่แท้จริงใน
วันที่ 9-10 ตุลาคมนี้ พระเจ้าข้า)
“เจ้าคิดว่าเจ้าสมควรทำสิ่งใดเล่า เปโตรน้อย”
(ลูกคิดว่าจะนำคำสอนของพระองค์ที่เกี่ยวกับการสวดบทภาวนาเวลาบ่ายสามโมง และสายประคำพระเมตตามาทำให้ชัดเจนขึ้นพระเจ้าข้า แต่ลูกยังมองไม่ออกว่าทำอย่างไรจึงจะชัดเจนและง่ายต่อความเข้าใจ เหมือนกับที่พระองค์ทรงช่วยลูกในการสอนจิตภาวนา พระเจ้าข้า)
“เอาละ งั้นเรามาลงมือเตรียมงานนี้ด้วยกัน เจ้าคงรู้ข้อมูลของผู้ที่จะมาในครั้งนี้อยู่แล้วนะ เขาใกล้ชิดกับบทภาวนาเหล่านั้นเพียงใด ก็เหมือนกับเขาอยู่ห่างไกลเรามากขึ้นเท่านั้น ด้วยว่า เขาเหล่านั้นมิได้เตรียมจิตใจเป็นอย่างดี เจ้าจักต้องสอนผู้ที่คิดว่าตนเองรู้แล้ว ทั้งๆที่ความจริง ยังมิรู้จักการเข้าถึงเราด้วยซ้ำไป คราวนี้เจ้าต้องทำการบ้านหนักหน่อยนะ หากเป็นผู้ที่มิรู้อะไรเลย แล้วยอมเปิดใจเจ้าจักสอนได้ง่ายกว่า”
(ลูกขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ลูกอยากถามพระองค์ว่า ลูกควรเตรียมเช่นเดียวกับที่ลูกเตรียมจิตภาวนาหรือเปล่า เพื่อจะมีความชัดเจนทั้งเนื้อหา ภาพและเสียง)
“เจ้าลองคำนวณดูเวลาด้วยสติปัญญาของเจ้าเองก่อนเถิด เจ้ามีเวลาขนาดนั้นหรือไม่ เจ้าน่าจักวางแผนคร่าวๆก่อนว่า เจ้าจักให้ความรู้สิ่งใดและเจ้ามีข้อมูลพร้อมแล้วหรือยัง หากยังมิมี ภายในอาทิตย์นี้ เจ้าสามารถหาได้ครบหรือไม่”
(พระเจ้าข้า ลูกมีพอสมควรแล้วแต่อยู่กระจัดกระจายกัน คงต้องให้เวลาจัดให้อยู่ด้วยกันเสียก่อน ลูกยังขาดเพลงพระเมตตา คงต้องขอจากพี่สุดจิต เพราะดูเหมือนคุณตุ๊กจะไม่ว่างส่งมาให้ พระเจ้าข้า)
“จงอย่าลืมที่เราบอกแก่เจ้า วางแผนโครงร่างให้ดีเสียก่อน สาระสำคัญต้องมีให้พร้อม แล้วจึงค่อยใส่ใจในรายละเอียดและสิ่งปรุงแต่งในภายหลัง”
# 41
Thursday, September 23, 2010, 1:30 – 1:58 p.m.
(Little Peter: Lord, may I speak to you now?)
Ok, Little Peter. You want me to help you with the work you are facing with, right?
(Little Peter: Yes, Lord. I feel that each of the work I have cannot be put to use together. At this moment
I am concerned with helping the Thai Divine Mercy Organization learn the real praying on October 9-10.)
Little Peter, so what do you think you should do?
(Lord, I think that I should make your teaching of the 3 o’clock prayer and praying of the Divine Mercy Chaplet clearer. I could not figure out how to make them clearer and easier to understand just like when you helped me teach the Contemplative Prayer to other people.)
Alright, let’s prepare for this work together. You should already know the background of those people who will come and how close they are to those prayers. The more they are closer to the prayers, the more they are far away from me because they will not have a good preparation of their hearts when they come to the class.
You are going to teach those who think they already knew how to pray even though they do not even know how to get close to me. This time you have to do more homework. It is easier for you to teach those who do not know and open up their hearts to you.
(Little Peter: Lord, thank you. I would like to ask you whether I should prepare for this work like I did with teaching the Contemplative Prayer in order to have a better presentation, better sight and better sound.)
Little Peter, first figure out the time that you have whether you have enough of it like you did with teaching the Contemplative Prayer. You should draft your plan of what you want to teach and whether you have enough information. If you do not have enough information, can you get it all within a week?
(Little Peter: Lord, I think I have enough information but it is all spread out. First, I need time to gather up all of it. I still do not have The Chaplet of Divine Mercy in Song. I have to ask Big Sister Sudchitr for it because Khun Tuk is busy, could not send it to me.)
Do not forget what I told you. Draft a good plan first. You must already have the key point before you pay attention to the details and other knick knack things.
(Little Peter: Lord, thank you.)
# 42
วันอาทิตย์ที่26 กันยายน 2010 เวลา 04:25-05:11 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้ากระวีกระวาดรีบหยิบสมุดมาบันทึกทันทีที่เจ้าได้ยินเสียงเรียกจากเรา เจ้ามิต้องประหลาดใจว่าเหตุใดเจ้าจึงมิอาจอยู่ร่วมสวดภาวนาที่หน้าถ้ำในยามวิกาลได้ ด้วยว่าเจ้ามีเหตุและผลเพียงพอทำให้เจ้าสามารถละจากกิจกรรมนี้ได้โดยที่เจ้ามิลำบากใจมากนัก เป็นความคิดอันดีของเจ้าที่มิต้องการเห็นผู้อื่นต้องเจ็บปวดทรมานเช่นเดียวกับที่เจ้ากำลังได้รับ หัวใจของเจ้ากำลังเริ่มเรียนรู้จักความรักของเราแล้วเมื่อเจ้ารักเจ้าก็จักปรารถนาแต่มอบสิ่งที่ดีให้กับเพื่อนมนุษย์ทุกๆคนซึ่งเป็นพี่น้องของเจ้า”
(ลูกก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมลูกถึงได้ยอมรับความเจ็บปวดนี้ด้วยความยินดี ลูกกลับขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงประทานความเจ็บปวดนี้มาให้ลูก เพื่อว่าลูกจะได้ใกล้ชิดกับพระองค์และมีส่วนร่วมในพระมหาทรมานของพระองค์บ้าง แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆก็ตาม
ลูกเข้าใจถึงความเสียสละของพระองค์ แล้วยอมที่จะเจ็บปวดทนทุกข์ทรมานเพื่อว่าผู้อื่นจะได้ไม่ต้องรับความเจ็บปวดนี้อีก เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ซึ่งลูกกำลังเลียนแบบและเดินตามรอยเท้าขอพระองค์)
“เมื่อวานเจ้าได้เห็นถึงน้ำใจของมนุษย์แล้วซินะ ทุกคนที่มาหาเรามีแต่ความเจ็บป่วยทางฝ่ายจิตใจแทบทั้งสิ้น ด้วยว่าเขาเหล่านั้นมิรู้จักควบคุมน้ำใจแห่งตน
และปล่อยให้ตนเองตกเป็นทาสของอารมณ์ แบกรับความรู้สึกของผู้อื่นเข้ามาใส่ตน ทำให้ตนเองเจ็บแค้น เศร้าหมอง อึดอัด เคลียดจนกระทั่งเจ้าเองเมื่อได้สัมผัสถึงความรู้สึกนั้น เจ้ารู้สึกว่ามันมากจนกระทั่งเจ้าแทบอาเจียนออกมา เจ้าเข้าใจจิตใจมนุษย์มากขึ้นแล้วซินะ ด้วยว่าความทุกข์ยากทั้งหลายส่วนใหญ่แล้วมนุษย์เองนั่นแหละที่แสวงหามาใส่ตน และเป็นต้นเหตุของโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ด้วยเหตุว่าเจ้าได้รับพลังที่เป็นมลทินต่างๆเข้าสู่จิตวิญญาณของเจ้าด้วยความสมัครใจ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มาหาเราด้วยความบกพร่องทางฝ่ายร่างกายจริงๆ
เจ้าคงเห็นแล้วมิใช่หรือว่าบุคคลกลุ่มหลังนี้น่าสงสารและสมควรได้รับความช่วยเหลือเป็นที่สุด ด้วยว่าเขาเหล่านั้นมีความบกพร่องเฉพาะร่างกายเท่านั้น
แต่จิตใจของเขายังมั่นคงอยู่กับเราและมิยอมตกเป็นทาสของน้ำใจแห่งตน
เปโตรน้อย เราให้เจ้าได้เข้าใจถึงสิ่งเหล่านี้ เพื่อว่าต่อไปเจ้าจักได้ช่วยเหลือผู้ที่มาขอพรจากเราให้ถูกต้องตามปัญหาพื้นฐานของแต่ละคน มนุษย์มิเคยตระหนักใจว่าน้ำใจแห่งตนนั่นแหละที่บั่นทอนชีวิตของตนเองอย่างมากมายจนเขาเองก็นึกมิถึงทีเดียว”
(ลูกอยากจะถามพระองค์ว่า ที่พระองค์ให้ลูกได้หยุดพักในวันนี้ พระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกได้มีเวลาเตรียมงานสอนให้กลุ่มพระเมตตาใช่ไหม พระเจ้าข้า โปรดให้คำแนะนำลูกด้วย สิ่งใดคือสิ่งที่ดีที่สุดที่พระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกได้เตรียมเพื่อเขาเหล่านั้น)
“ขอบใจที่เจ้าถามเรา วันนี้เจ้าจักมีเวลาเตรียมตัวเพื่อการนี้ จงฟังเสียงของเราในดวงใจของเจ้าเถิด เจ้าจงเข้ามาหาเราในห้องลับของเจ้า เจ้าจักอยู่กับเรา
เราจะสอนเจ้าเองว่าเจ้าสมควรทำสิ่งใด”
(ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ในความเจ็บปวดที่พระองค์ประทานให้ลูกนี้ ทำให้ลูกได้ใกล้ชิดพระองค์มากขึ้น ลูกเข้าใจน้ำพระทัยของพระองค์มากขึ้น
ต่อแต่นี้ไป ลูกจะพยายามวางใจและเจริญชีวิตอยู่ในน้ำพระทัยของพระองค์ ไม่ใช่ตามที่แม่พระได้บอกแก่ลูก แต่เป็นความสมัครใจของลูกเอง ด้วยความเต็มใจ พระเจ้าข้า)
“ดีแล้ว วันนี้เจ้าจักได้รู้จักเรามากขึ้น เพื่อว่าเจ้าจักได้มองเห็นหนทางที่จักเจริญชีวิตอยู่ในน้ำใจแห่งเรา เราให้พรนี้แก่เจ้านะ เปโตรน้อย”
(อาแมน)
# 42
Sunday, September 26, 2010, 4:25 – 5:11 a.m.
Little Peter, thank you for hurrying up to get the notebook and get ready to record my message as soon as you heard me calling you. Do not be surprised that you could not stay and pray with other people at nighttime like this. You have a good reason which enables you to give up this activity without feeling guilty about it.
It is very nice of you that you do not want other people to suffer like you are suffering at this time. Your heart starts to learn about my love. When you love other people, you want to give them only good things. Each one of your fellow human being is either your brother or sister.
(Littler Peter: Lord, I was amazed that I was glad to accept this suffering on their behalf. Thank you for your kindness in giving me this suffering so I will be close to you and partake in your suffering even though it is only a tiny bit of your suffering. Now I understand your sacrifice of suffering on other people’s behalf so other people do not have to suffer again. It is a great sacrifice which I am imitating
and following your footsteps.)
Little Peter, yesterday you should have seen the will of human beings. Every one of them who came to me was mentally sick because he or she does not know how to control his or her will. They let themselves be a slave to their feelings. Carry other people’s feelings and put them inside themselves. It makes them angry, sad, uncomfortable and stressed out. You could feel these feelings and it was too
much for you. It almost made you to throw up.
Now you should have a better understanding of human mind. Most of the sufferings come from human beings themselves. It is them that seek out the sufferings. These sufferings are the source of sicknesses because human beings willingly accept the power of the impurities and take it into their souls.
There are only a few people who come to see me with real physical disability. You should know that these people are pitiful and they deserve to be helped. Even though they have physical disability, their hearts are still steadfast with me. They do not allow themselves to be a slave of their own will.
Little Peter, I let you understand this thing in order for you to help other people who come to ask for my blessing in according to their source of problem. Human beings are not aware that it is their own will that shortens their lives. The damage is far beyond their imagination.
(Little Peter: Lord, I would like to clarify that you let me rest today because you want me to have time to prepare for the teaching to the Thai Divine Mercy Organization. Please give me your advice of what is the best thing that you want me to prepare for them.)
Little Peter, thank you for asking this question. Today you will have time to prepare for this task. Listen to my voice in your heart. Come to me in your secret room. You will be with me and I will teach you of what you should do.
(Little Peter: Lord, thank you for the suffering you gave me. It makes me closer to you. It makes me understand your will more than before. From now on I will try to trust you and live under your will. Lord, it is not what Mother Mary told me. It is my own will, with all my heart and soul.)
Very well, Little Peter. Today you will know more about me in order for you to see the path of living under my will. Little Peter, I give you this blessing.
(Little Peter: Amen.)
วันอาทิตย์ที่26 กันยายน 2010 เวลา 04:25-05:11 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้ากระวีกระวาดรีบหยิบสมุดมาบันทึกทันทีที่เจ้าได้ยินเสียงเรียกจากเรา เจ้ามิต้องประหลาดใจว่าเหตุใดเจ้าจึงมิอาจอยู่ร่วมสวดภาวนาที่หน้าถ้ำในยามวิกาลได้ ด้วยว่าเจ้ามีเหตุและผลเพียงพอทำให้เจ้าสามารถละจากกิจกรรมนี้ได้โดยที่เจ้ามิลำบากใจมากนัก เป็นความคิดอันดีของเจ้าที่มิต้องการเห็นผู้อื่นต้องเจ็บปวดทรมานเช่นเดียวกับที่เจ้ากำลังได้รับ หัวใจของเจ้ากำลังเริ่มเรียนรู้จักความรักของเราแล้วเมื่อเจ้ารักเจ้าก็จักปรารถนาแต่มอบสิ่งที่ดีให้กับเพื่อนมนุษย์ทุกๆคนซึ่งเป็นพี่น้องของเจ้า”
(ลูกก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมลูกถึงได้ยอมรับความเจ็บปวดนี้ด้วยความยินดี ลูกกลับขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงประทานความเจ็บปวดนี้มาให้ลูก เพื่อว่าลูกจะได้ใกล้ชิดกับพระองค์และมีส่วนร่วมในพระมหาทรมานของพระองค์บ้าง แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆก็ตาม
ลูกเข้าใจถึงความเสียสละของพระองค์ แล้วยอมที่จะเจ็บปวดทนทุกข์ทรมานเพื่อว่าผู้อื่นจะได้ไม่ต้องรับความเจ็บปวดนี้อีก เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ซึ่งลูกกำลังเลียนแบบและเดินตามรอยเท้าขอพระองค์)
“เมื่อวานเจ้าได้เห็นถึงน้ำใจของมนุษย์แล้วซินะ ทุกคนที่มาหาเรามีแต่ความเจ็บป่วยทางฝ่ายจิตใจแทบทั้งสิ้น ด้วยว่าเขาเหล่านั้นมิรู้จักควบคุมน้ำใจแห่งตน
และปล่อยให้ตนเองตกเป็นทาสของอารมณ์ แบกรับความรู้สึกของผู้อื่นเข้ามาใส่ตน ทำให้ตนเองเจ็บแค้น เศร้าหมอง อึดอัด เคลียดจนกระทั่งเจ้าเองเมื่อได้สัมผัสถึงความรู้สึกนั้น เจ้ารู้สึกว่ามันมากจนกระทั่งเจ้าแทบอาเจียนออกมา เจ้าเข้าใจจิตใจมนุษย์มากขึ้นแล้วซินะ ด้วยว่าความทุกข์ยากทั้งหลายส่วนใหญ่แล้วมนุษย์เองนั่นแหละที่แสวงหามาใส่ตน และเป็นต้นเหตุของโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ด้วยเหตุว่าเจ้าได้รับพลังที่เป็นมลทินต่างๆเข้าสู่จิตวิญญาณของเจ้าด้วยความสมัครใจ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มาหาเราด้วยความบกพร่องทางฝ่ายร่างกายจริงๆ
เจ้าคงเห็นแล้วมิใช่หรือว่าบุคคลกลุ่มหลังนี้น่าสงสารและสมควรได้รับความช่วยเหลือเป็นที่สุด ด้วยว่าเขาเหล่านั้นมีความบกพร่องเฉพาะร่างกายเท่านั้น
แต่จิตใจของเขายังมั่นคงอยู่กับเราและมิยอมตกเป็นทาสของน้ำใจแห่งตน
เปโตรน้อย เราให้เจ้าได้เข้าใจถึงสิ่งเหล่านี้ เพื่อว่าต่อไปเจ้าจักได้ช่วยเหลือผู้ที่มาขอพรจากเราให้ถูกต้องตามปัญหาพื้นฐานของแต่ละคน มนุษย์มิเคยตระหนักใจว่าน้ำใจแห่งตนนั่นแหละที่บั่นทอนชีวิตของตนเองอย่างมากมายจนเขาเองก็นึกมิถึงทีเดียว”
(ลูกอยากจะถามพระองค์ว่า ที่พระองค์ให้ลูกได้หยุดพักในวันนี้ พระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกได้มีเวลาเตรียมงานสอนให้กลุ่มพระเมตตาใช่ไหม พระเจ้าข้า โปรดให้คำแนะนำลูกด้วย สิ่งใดคือสิ่งที่ดีที่สุดที่พระองค์มีพระประสงค์ให้ลูกได้เตรียมเพื่อเขาเหล่านั้น)
“ขอบใจที่เจ้าถามเรา วันนี้เจ้าจักมีเวลาเตรียมตัวเพื่อการนี้ จงฟังเสียงของเราในดวงใจของเจ้าเถิด เจ้าจงเข้ามาหาเราในห้องลับของเจ้า เจ้าจักอยู่กับเรา
เราจะสอนเจ้าเองว่าเจ้าสมควรทำสิ่งใด”
(ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ในความเจ็บปวดที่พระองค์ประทานให้ลูกนี้ ทำให้ลูกได้ใกล้ชิดพระองค์มากขึ้น ลูกเข้าใจน้ำพระทัยของพระองค์มากขึ้น
ต่อแต่นี้ไป ลูกจะพยายามวางใจและเจริญชีวิตอยู่ในน้ำพระทัยของพระองค์ ไม่ใช่ตามที่แม่พระได้บอกแก่ลูก แต่เป็นความสมัครใจของลูกเอง ด้วยความเต็มใจ พระเจ้าข้า)
“ดีแล้ว วันนี้เจ้าจักได้รู้จักเรามากขึ้น เพื่อว่าเจ้าจักได้มองเห็นหนทางที่จักเจริญชีวิตอยู่ในน้ำใจแห่งเรา เราให้พรนี้แก่เจ้านะ เปโตรน้อย”
(อาแมน)
# 42
Sunday, September 26, 2010, 4:25 – 5:11 a.m.
Little Peter, thank you for hurrying up to get the notebook and get ready to record my message as soon as you heard me calling you. Do not be surprised that you could not stay and pray with other people at nighttime like this. You have a good reason which enables you to give up this activity without feeling guilty about it.
It is very nice of you that you do not want other people to suffer like you are suffering at this time. Your heart starts to learn about my love. When you love other people, you want to give them only good things. Each one of your fellow human being is either your brother or sister.
(Littler Peter: Lord, I was amazed that I was glad to accept this suffering on their behalf. Thank you for your kindness in giving me this suffering so I will be close to you and partake in your suffering even though it is only a tiny bit of your suffering. Now I understand your sacrifice of suffering on other people’s behalf so other people do not have to suffer again. It is a great sacrifice which I am imitating
and following your footsteps.)
Little Peter, yesterday you should have seen the will of human beings. Every one of them who came to me was mentally sick because he or she does not know how to control his or her will. They let themselves be a slave to their feelings. Carry other people’s feelings and put them inside themselves. It makes them angry, sad, uncomfortable and stressed out. You could feel these feelings and it was too
much for you. It almost made you to throw up.
Now you should have a better understanding of human mind. Most of the sufferings come from human beings themselves. It is them that seek out the sufferings. These sufferings are the source of sicknesses because human beings willingly accept the power of the impurities and take it into their souls.
There are only a few people who come to see me with real physical disability. You should know that these people are pitiful and they deserve to be helped. Even though they have physical disability, their hearts are still steadfast with me. They do not allow themselves to be a slave of their own will.
Little Peter, I let you understand this thing in order for you to help other people who come to ask for my blessing in according to their source of problem. Human beings are not aware that it is their own will that shortens their lives. The damage is far beyond their imagination.
(Little Peter: Lord, I would like to clarify that you let me rest today because you want me to have time to prepare for the teaching to the Thai Divine Mercy Organization. Please give me your advice of what is the best thing that you want me to prepare for them.)
Little Peter, thank you for asking this question. Today you will have time to prepare for this task. Listen to my voice in your heart. Come to me in your secret room. You will be with me and I will teach you of what you should do.
(Little Peter: Lord, thank you for the suffering you gave me. It makes me closer to you. It makes me understand your will more than before. From now on I will try to trust you and live under your will. Lord, it is not what Mother Mary told me. It is my own will, with all my heart and soul.)
Very well, Little Peter. Today you will know more about me in order for you to see the path of living under my will. Little Peter, I give you this blessing.
(Little Peter: Amen.)
# 43
วันพฤหัสบดีที่30 กันยายน 2010 เวลา 19:59-20:05 น.
“เปโตรน้อย เราเห็นเจ้าใส่ใจเตรียมงานให้เราอย่างขมักเขม้น เราได้ยินเสียงของเจ้าที่ถามเราว่าจะให้วางสิ่งใดได้ตรงไหนจึงเหมาะสม มิใช่ว่าเจ้าเพียงต้องการนำเสนอสิ่งที่ดีที่สุดเท่านั้น แต่เจ้าขอให้เราช่วยบอกว่าสิ่งใดเหมาะสมสำหรับการนำเสนอครั้งนี้ต่อบุคคลกลุ่มนี้ด้วย”
(พระเจ้าข้า นี่คือสิ่งที่ลูกต้องการมากที่สุดที่จะไม่ใช้น้ำใจของตัวเองกับงานของพระองค์ ลูกได้ยินเสียงแม่พระบอกให้ลูกพอกับการหารูปมาเสริมได้แล้ว
ตอนนี้เหลือแต่การปรับข้อมูลที่ลูกมีอยู่ให้ตรงตามพระประสงค์ของพระองค์เท่านั้น)
“เอาละ เจ้าจงไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่นเสียก่อน แล้วคืนนี้เราจักทำงานร่วมกัน เราจักให้ความสว่างแก่เจ้าเอง”
(ขอบพระคุณพระเจ้าข้า ลูกจะรีบไปอาบน้ำเพื่อเตรียมพร้อมในคืนนี้ พระเจ้าข้า)
“ดีมาก เปโตรน้อย”
# 43
Thursday, September 30, 2010, 7:59 -8:05 p.m.
Little Peter, I saw you really putting great effort in preparing for my work. I heard you asking me what should be done. You did not only want to offer the best thing to your brothers and sisters. You asked me to tell you what is appropriate to offer to this group of people.
(Little Peter: Lord, this is what I want the most: asking for your guidance. I do not want to use my own will to do your work. Lord, I heard Mother Mary told me to stop searching for more pictures to use for your work. Now I just need to work on the information that I have and make sure it is in compliance with your will.)
Very well, go and take a shower to refresh yourself. Tonight we will work together and I will guide you through the whole thing.
(Little Peter: Lord, thank you. I will hurry up to take a shower and get ready for tonight.)
Very good, Little Peter.
วันพฤหัสบดีที่30 กันยายน 2010 เวลา 19:59-20:05 น.
“เปโตรน้อย เราเห็นเจ้าใส่ใจเตรียมงานให้เราอย่างขมักเขม้น เราได้ยินเสียงของเจ้าที่ถามเราว่าจะให้วางสิ่งใดได้ตรงไหนจึงเหมาะสม มิใช่ว่าเจ้าเพียงต้องการนำเสนอสิ่งที่ดีที่สุดเท่านั้น แต่เจ้าขอให้เราช่วยบอกว่าสิ่งใดเหมาะสมสำหรับการนำเสนอครั้งนี้ต่อบุคคลกลุ่มนี้ด้วย”
(พระเจ้าข้า นี่คือสิ่งที่ลูกต้องการมากที่สุดที่จะไม่ใช้น้ำใจของตัวเองกับงานของพระองค์ ลูกได้ยินเสียงแม่พระบอกให้ลูกพอกับการหารูปมาเสริมได้แล้ว
ตอนนี้เหลือแต่การปรับข้อมูลที่ลูกมีอยู่ให้ตรงตามพระประสงค์ของพระองค์เท่านั้น)
“เอาละ เจ้าจงไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่นเสียก่อน แล้วคืนนี้เราจักทำงานร่วมกัน เราจักให้ความสว่างแก่เจ้าเอง”
(ขอบพระคุณพระเจ้าข้า ลูกจะรีบไปอาบน้ำเพื่อเตรียมพร้อมในคืนนี้ พระเจ้าข้า)
“ดีมาก เปโตรน้อย”
# 43
Thursday, September 30, 2010, 7:59 -8:05 p.m.
Little Peter, I saw you really putting great effort in preparing for my work. I heard you asking me what should be done. You did not only want to offer the best thing to your brothers and sisters. You asked me to tell you what is appropriate to offer to this group of people.
(Little Peter: Lord, this is what I want the most: asking for your guidance. I do not want to use my own will to do your work. Lord, I heard Mother Mary told me to stop searching for more pictures to use for your work. Now I just need to work on the information that I have and make sure it is in compliance with your will.)
Very well, go and take a shower to refresh yourself. Tonight we will work together and I will guide you through the whole thing.
(Little Peter: Lord, thank you. I will hurry up to take a shower and get ready for tonight.)
Very good, Little Peter.
# 44
วันพุธที่ 6 ตุลาคม 2010 เวลา 08:00-09:15 น.
“เปโตรน้อย เจ้ารู้สึกว่าเจ้ามีเวลาว่างในวันนี้ เจ้าจึงอยากถามเราว่า เราอยากให้เจ้าทำกิจสิ่งใดมิใช่หรือ”
(ลูกขอบพระคุณพระองค์ วันนี้ลูกรู้สึกอ้างว้างตั้งแต่แม่หยุดให้สาร ลูกมีเวลาว่างมากขึ้น เมื่อวานนี้ลูกได้ข่าวถึงคนที่คิดไม่ดีกับลูก ลูกรู้สึกสงบและไม่สะทกสะท้าน ลูกกลับสงสารที่จิตเขาไม่มั่นคง ตกเป็นเหยื่อของจิตชั่วร้ายทำการต่างๆโดยใช้น้ำใจของตนเองเป็นที่ตั้ง ทั้งๆที่ลูกคิดดีต่อทุกๆคน แต่เมื่อเขาไม่ถูกใจลูก คนอื่นก็จะต้องไม่ถูกใจไปด้วย น่าสงสารที่ในใจเขามีแต่ความร้อนแรงแห่งไฟที่เผาผลาญให้เขาไม่เป็นสุข
ลูกไม่กลัวหากพระสงฆ์หรือพระสังฆราชจะเรียกลูกไปพบ ความจริงก็คือความจริง และงานของแม่และของพระองค์จะไม่มีผู้ใดมาลบล้างได้ ลูกขอให้พระองค์ทรงแนะนำลูกว่าจะเลือกสิ่งใดที่ดีที่สุดที่ลูกจะนำไปใช้ในวันเสาร์นี้ เพราะยิ่งวันลูกยิ่งได้ข้อมูลเพิ่มมากขึ้น ทุกสิ่งเป็นความรู้ใหม่ของลูก แต่ลูกไม่อยากยัดเยียดสิ่งเหล่านั้นให้ทุกคนในเวลาจำกัด ขอพระองค์โปรดประทานความสว่างให้แก่ลูกด้วยเถิด พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อยขอบใจที่เจ้าใส่ใจขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อว่าเจ้าจักมีความเข้าใจมากยิ่งขึ้น เจ้ามิจำเป็นต้องให้ทุกอย่างที่เจ้าได้มาแก่ทุกคนดอก
ด้วยว่าหากเจ้าใส่ข้อมูลในรายละเอียดมากเกินไป มันจักหนักไปสำหรับผู้ที่มิได้ตั้งใจแสวงหาเช่นเจ้า จงตรองดูเถิด สิ่งใดที่ทำให้เขาเข้าใจได้ง่ายขึ้น กระชับข้อความมากขึ้น สิ่งนั้นแหละเหมาะสมสำหรับคนกลุ่มนี้ จงนำเสนอแต่ในสิ่งที่เจ้าเข้าใจได้โดยง่ายในเวลาอันจำกัด จักเป็นการดีกว่าสำหรับทุกคน”
(พระเจ้าข้า ลูกจะจดจำคำที่พระองค์สั่งสอน ลูกคิดว่าลูกจะหยุดค้นคว้า และทำความเข้าใจในสิ่งที่มีอยู่ให้ชัดเจนก่อนที่จะไปถ่ายทอดให้ผู้อื่น ความเข้าใจที่ลูกได้ย่อยมาแล้วจะง่ายกว่าให้ข้อมูลดิบไปโดยที่เขาอาจไม่เข้าใจเท่าที่ควร พระเจ้าข้า)
“เอาละ ต่อไปนี้เจ้าคงรู้แล้วนะว่าเจ้าจักต้องเตรียมสิ่งใดต่อไป”
(พระเจ้าข้า ลูกรู้แล้ว ขอบพระคุณพระองค์พระเจ้าข้า)
# 44
Wednesday, October 6, 2010, 8:00 – 9:15 a.m.
Little Peter, you have some free time today and you would like to ask me what I want you to do. Isn’t that right?
(Little Peter: Lord, thank you. I feel lonely since Mother Mary stopped giving me the messages. I have more free time. Yesterday I heard news about a person that was not nice to me. I was calm and not afraid. I felt sorry for him for not having a firm heart. It caused him to fall victim to the evil spirit and he did bad things by using his own free will.
Lord, I was nice to everyone. He does not like me and he thinks that everyone should not like me too. It is sad that his heart is being burnt up by the fire and it causes him to be unhappy. Lord, I am not afraid if a priest or a bishop calls me to have an audience with him. The truth is the truth. Nobody can destroy Mother Mary‘s work and yours.
Lord, please tell me what the best thing is for me to use on this coming Saturday. Every day I got more information and it is new to me. I do not want to dump the whole thing on them in a limited time that they have.)
Little Peter, I thank you for searching for more knowledge in order for you to have a better understanding. It is unnecessary for you to give everything to them. If you give too much detail to them, it will be too much for them to absorb because they are not a seeker like you.
Little Peter, think about it. Whatever that makes them understand easily and to the point is the best thing for them. Offer only what is easy for you to understand in a limited time that they have is the best thing for every one of them.
(Little Peter: Lord, I will remember what you told me. I will stop searching and try to understand what I already have in my possession before passing it on to other people. My summary will be easier for them to understand. It is better than giving them raw information which might cause them to not clearly understand the whole thing.)
Very well, now you know what you should do next.
(Little Peter: Lord, I got it. Thank you.)
วันพุธที่ 6 ตุลาคม 2010 เวลา 08:00-09:15 น.
“เปโตรน้อย เจ้ารู้สึกว่าเจ้ามีเวลาว่างในวันนี้ เจ้าจึงอยากถามเราว่า เราอยากให้เจ้าทำกิจสิ่งใดมิใช่หรือ”
(ลูกขอบพระคุณพระองค์ วันนี้ลูกรู้สึกอ้างว้างตั้งแต่แม่หยุดให้สาร ลูกมีเวลาว่างมากขึ้น เมื่อวานนี้ลูกได้ข่าวถึงคนที่คิดไม่ดีกับลูก ลูกรู้สึกสงบและไม่สะทกสะท้าน ลูกกลับสงสารที่จิตเขาไม่มั่นคง ตกเป็นเหยื่อของจิตชั่วร้ายทำการต่างๆโดยใช้น้ำใจของตนเองเป็นที่ตั้ง ทั้งๆที่ลูกคิดดีต่อทุกๆคน แต่เมื่อเขาไม่ถูกใจลูก คนอื่นก็จะต้องไม่ถูกใจไปด้วย น่าสงสารที่ในใจเขามีแต่ความร้อนแรงแห่งไฟที่เผาผลาญให้เขาไม่เป็นสุข
ลูกไม่กลัวหากพระสงฆ์หรือพระสังฆราชจะเรียกลูกไปพบ ความจริงก็คือความจริง และงานของแม่และของพระองค์จะไม่มีผู้ใดมาลบล้างได้ ลูกขอให้พระองค์ทรงแนะนำลูกว่าจะเลือกสิ่งใดที่ดีที่สุดที่ลูกจะนำไปใช้ในวันเสาร์นี้ เพราะยิ่งวันลูกยิ่งได้ข้อมูลเพิ่มมากขึ้น ทุกสิ่งเป็นความรู้ใหม่ของลูก แต่ลูกไม่อยากยัดเยียดสิ่งเหล่านั้นให้ทุกคนในเวลาจำกัด ขอพระองค์โปรดประทานความสว่างให้แก่ลูกด้วยเถิด พระเจ้าข้า)
“เปโตรน้อยขอบใจที่เจ้าใส่ใจขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อว่าเจ้าจักมีความเข้าใจมากยิ่งขึ้น เจ้ามิจำเป็นต้องให้ทุกอย่างที่เจ้าได้มาแก่ทุกคนดอก
ด้วยว่าหากเจ้าใส่ข้อมูลในรายละเอียดมากเกินไป มันจักหนักไปสำหรับผู้ที่มิได้ตั้งใจแสวงหาเช่นเจ้า จงตรองดูเถิด สิ่งใดที่ทำให้เขาเข้าใจได้ง่ายขึ้น กระชับข้อความมากขึ้น สิ่งนั้นแหละเหมาะสมสำหรับคนกลุ่มนี้ จงนำเสนอแต่ในสิ่งที่เจ้าเข้าใจได้โดยง่ายในเวลาอันจำกัด จักเป็นการดีกว่าสำหรับทุกคน”
(พระเจ้าข้า ลูกจะจดจำคำที่พระองค์สั่งสอน ลูกคิดว่าลูกจะหยุดค้นคว้า และทำความเข้าใจในสิ่งที่มีอยู่ให้ชัดเจนก่อนที่จะไปถ่ายทอดให้ผู้อื่น ความเข้าใจที่ลูกได้ย่อยมาแล้วจะง่ายกว่าให้ข้อมูลดิบไปโดยที่เขาอาจไม่เข้าใจเท่าที่ควร พระเจ้าข้า)
“เอาละ ต่อไปนี้เจ้าคงรู้แล้วนะว่าเจ้าจักต้องเตรียมสิ่งใดต่อไป”
(พระเจ้าข้า ลูกรู้แล้ว ขอบพระคุณพระองค์พระเจ้าข้า)
# 44
Wednesday, October 6, 2010, 8:00 – 9:15 a.m.
Little Peter, you have some free time today and you would like to ask me what I want you to do. Isn’t that right?
(Little Peter: Lord, thank you. I feel lonely since Mother Mary stopped giving me the messages. I have more free time. Yesterday I heard news about a person that was not nice to me. I was calm and not afraid. I felt sorry for him for not having a firm heart. It caused him to fall victim to the evil spirit and he did bad things by using his own free will.
Lord, I was nice to everyone. He does not like me and he thinks that everyone should not like me too. It is sad that his heart is being burnt up by the fire and it causes him to be unhappy. Lord, I am not afraid if a priest or a bishop calls me to have an audience with him. The truth is the truth. Nobody can destroy Mother Mary‘s work and yours.
Lord, please tell me what the best thing is for me to use on this coming Saturday. Every day I got more information and it is new to me. I do not want to dump the whole thing on them in a limited time that they have.)
Little Peter, I thank you for searching for more knowledge in order for you to have a better understanding. It is unnecessary for you to give everything to them. If you give too much detail to them, it will be too much for them to absorb because they are not a seeker like you.
Little Peter, think about it. Whatever that makes them understand easily and to the point is the best thing for them. Offer only what is easy for you to understand in a limited time that they have is the best thing for every one of them.
(Little Peter: Lord, I will remember what you told me. I will stop searching and try to understand what I already have in my possession before passing it on to other people. My summary will be easier for them to understand. It is better than giving them raw information which might cause them to not clearly understand the whole thing.)
Very well, now you know what you should do next.
(Little Peter: Lord, I got it. Thank you.)
# 45
วันพฤหัสบดีที่ 14 ตุลาคม 2010 เวลา 13:45-14:04 น.
“ขอบใจมากเปโตรน้อยที่เจ้าถามเรา ปรึกษาเรามาโดยตลอด มิยอมใช้น้ำใจของเจ้าเพื่อการนี้ สิ่งที่เจ้าได้พูดไปทั้งหมดนั้นคือทางออกที่ดีที่สุดในเวลานี้ และเมื่อเจ้าได้บอกกล่าวไปแล้ว จงมีจุดยืนเป็นของเจ้าเองว่า เจ้าจักไม่เปลี่ยนใจเออออไปกับคำพูดชักจูงใจของผู้อื่นอีก”
(ลูกปรึกษากับพระองค์เรื่องการจัดจิตภาวนาที่จันทบุรีซึ่งมีอุปสรรคต่างๆทำให้ขาดสันติสุข ลูกเลยโทรไปบอกให้ผู้ที่ต้องการจัดให้หยุดการจัดไว้ก่อน หากมีการจัดครั้งต่อไปไม่ว่าที่ไหนก็ตามลูกจะส่งข่าวให้ทราบ ซึ่งผู้ที่ยังคงสนใจจริงๆทั้งสิบคนนั้นสามารถมาร่วมได้ เมื่อลูกได้บอกไปแล้ว ลูกรู้สึกสงบนิ่งในจิตใจ แต่หลังจากนั้นอีกไม่นานก็มีการติดต่อกลับมาอีกหลายครั้งเพื่อให้มีการจัดอบรมเกิดขึ้น ซึ่งตรงตามที่พระองค์ได้บอกลูกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าลูกควรจะทำอย่างไร)
# 45
Thursday, October 14, 2010, 1:45 – 2:04 p.m.
Little Peter, thank you for keeping asking me for my advice the whole time, not using your own will to handle this situation. What you said is the best thing at this time. Once you said it, be firm about it. Do not change your mind and let anybody convince you to follow their own advice.
(Little Peter: Lord, I asked you about me giving a lesson on the Contemplative Prayer for those people at Chantaburi. There were so many obstacles, causing me not to have peace of mind. I had to call the person who wanted me to give the lesson and asked him to cancel it. I will give him a call if there is a lesson at other place so the ten of them who are interested in taking the lesson can join those people
too.
I got peace of mind once I told him of my decision. But not long after that, he kept calling me to ask for me giving a lesson for those people at Chantaburi. That was exactly what you told me in advance and you also told me how to handle the situation.)
วันพฤหัสบดีที่ 14 ตุลาคม 2010 เวลา 13:45-14:04 น.
“ขอบใจมากเปโตรน้อยที่เจ้าถามเรา ปรึกษาเรามาโดยตลอด มิยอมใช้น้ำใจของเจ้าเพื่อการนี้ สิ่งที่เจ้าได้พูดไปทั้งหมดนั้นคือทางออกที่ดีที่สุดในเวลานี้ และเมื่อเจ้าได้บอกกล่าวไปแล้ว จงมีจุดยืนเป็นของเจ้าเองว่า เจ้าจักไม่เปลี่ยนใจเออออไปกับคำพูดชักจูงใจของผู้อื่นอีก”
(ลูกปรึกษากับพระองค์เรื่องการจัดจิตภาวนาที่จันทบุรีซึ่งมีอุปสรรคต่างๆทำให้ขาดสันติสุข ลูกเลยโทรไปบอกให้ผู้ที่ต้องการจัดให้หยุดการจัดไว้ก่อน หากมีการจัดครั้งต่อไปไม่ว่าที่ไหนก็ตามลูกจะส่งข่าวให้ทราบ ซึ่งผู้ที่ยังคงสนใจจริงๆทั้งสิบคนนั้นสามารถมาร่วมได้ เมื่อลูกได้บอกไปแล้ว ลูกรู้สึกสงบนิ่งในจิตใจ แต่หลังจากนั้นอีกไม่นานก็มีการติดต่อกลับมาอีกหลายครั้งเพื่อให้มีการจัดอบรมเกิดขึ้น ซึ่งตรงตามที่พระองค์ได้บอกลูกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าลูกควรจะทำอย่างไร)
# 45
Thursday, October 14, 2010, 1:45 – 2:04 p.m.
Little Peter, thank you for keeping asking me for my advice the whole time, not using your own will to handle this situation. What you said is the best thing at this time. Once you said it, be firm about it. Do not change your mind and let anybody convince you to follow their own advice.
(Little Peter: Lord, I asked you about me giving a lesson on the Contemplative Prayer for those people at Chantaburi. There were so many obstacles, causing me not to have peace of mind. I had to call the person who wanted me to give the lesson and asked him to cancel it. I will give him a call if there is a lesson at other place so the ten of them who are interested in taking the lesson can join those people
too.
I got peace of mind once I told him of my decision. But not long after that, he kept calling me to ask for me giving a lesson for those people at Chantaburi. That was exactly what you told me in advance and you also told me how to handle the situation.)
# 46
วันจันทร์ที่ 25 ตุลาคม 2010 เวลา 09:19-10:55 น.
(พระบิดาเจ้าข้า ลูกมาขอเข้าเฝ้าพระองค์)
“เจ้าคิดว่าเรามิรู้เท่าทันน้ำใจของเจ้าดอกหรือ”
(หามิได้พระเจ้าข้า วันนี้ลูกรู้ว่าพระองค์ทรงเรียกลูกตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เป็นที่ตัวของลูกเองที่ยังไม่พร้อมที่จะเข้าเฝ้าพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เจ้ากำลังจักถามเราถึงเรื่องที่กำลังเข้ามาในตอนนี้มิใช่หรือ เป็นการชอบแล้วที่เจ้าถามเราก่อนที่เจ้าจักลงมือทำกิจสิ่งใด จงจำไว้นะ เปโตรน้อย จงอย่าให้มนุษย์มาบอกแก่เจ้าว่าเจ้าสมควรทำงานของเราเมื่อใด ด้วยเหตุมนุษย์มักเลือกทำในสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ถูกใจ เฉพาะเวลาหนึ่งเท่านั้น แต่เมื่อ ล่วงพ้นเวลาเหล่านั้นไปแล้ว สิ่งที่เคยชอบสิ่ง ที่เคยถูกใจ ก็อาจแปรเปลี่ยนไปได้ตามกาลเวลา ความปรารถนาของมนุษย์มิมีความสิ้นสุด เมื่อได้ตามความต้องการแล้วก็อยากได้สิ่งอื่นอีกต่อไป ของที่มีค่าที่อยู่ในมือบ่อยครั้งเพียงใดที่มิได้ใส่ใจ จนกระทั่งผู้อื่นเห็นประโยชน์ หรือตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น แล้วจึงจักเห็นคุณค่า แล้วมานั่งเสียดายทีหลัง”
(พระเจ้าข้า ทุกสิ่งที่พระองค์บอกนี้ ลูกรู้แจ้งอยู่ในใจว่าเป็นความจริง เพราะลูกกำลังอยู่ในสถานะเช่นนั้นพระเจ้าข้า สิ่งที่ลูกอยากขอความสว่างจากพระองค์ก็คือ ลูกสมควรเข้าไปจัดการแทนคุณตุ๊ก เพื่อให้มีการสอนจิตภาวนาเป็นกลุ่มเล็กๆเพียงไม่กี่คน เพื่อปูแนวทางในการหาคนรุ่นใหม่มาช่วยงานของพระองค์
ซึ่งเป็นแนวคิดของคุณพ่อสุรินทร์ที่ท่าน เห็นว่าเหมาะสมที่จะทำในเวลานี้หรือไม่ พระเจ้าข้า)
“เจ้าถามตัวของเจ้าเองก่อนเถิด เปโตรน้อย ว่าเจ้ามีความพร้อมมากน้อยเพียงใด เจ้าได้มองปัญหา และอุปสรรคไว้เบื้องหน้าหรือยัง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการนี้ เรามิแนะนำให้เจ้าเร่งทำตามความต้องการของมนุษย์โ ดยที่ตัวเจ้ายังมิมีความพร้อมเป็นอันขาด เจ้าจักต้องทำแต่ในสิ่งที่ดีที่สุด เท่านั้น
จงอย่าเอามาตรฐานของมนุษย์มาวัดว่างานของเรา แค่นี้ดีแล้ว มิฉะนั้นเจ้าจักหยุดอยู่กับที่ และมิคิดที่จักพัฒนาให้เข้ากับกลุ่มเป้าหมายที่หลากหลาย”
(ลูกมีความคิดที่จะไปหาซื้อสายต่อภาพเข้าโทรทัศน์พร้อมทั้งสายเสียง ในกรณีที่ไม่สามารถจัดหาอุปกรณ์เครื่อง projector ฉายภาพจากคอมพิวเตอร์ที่ลูกเตรียมไว้ พระเจ้าข้า)
“จงจำไว้เถิดเปโตรน้อย มิใช่มีวิธีนี้เป็นทางเดียวสำหรับเจ้า จงหันกลับมาสู่ความเรียบง่ายอีกครั้ง จงมองให้ถ่องแท้เถิด เจ้าจักเห็นว่าด้วยกำลังความสามารถของเจ้านั้น เจ้าสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง โดยที่เจ้าไม่ต้องลำบากใจ เจ้าคงเห็นแล้วว่า เจ้าจักมีเวลาว่างที่ทำได้เฉพาะวันเสาร์อาทิตย์เท่านั้น เจ้าวางแผนงานไว้แล้วหรือยัง นับจากวันนี้ไปจนถึงเวลาที่เจ้าจักไปทาบอร์นั้นเจ้าจักทำสิ่งใดบ้าง หลังจากปีใหม่แล้ว ในแต่ละเดือน เจ้าจักทำกิจสิ่งใดบ้าง วันนี้คือวันที่เจ้าจักวางแผนงาน เพื่อว่าเจ้าจักได้มีข้อกำหนดอยู่ในใจว่าเจ้าจักต้องทำสิ่งใดบ้างในเวลาใด”
(พระเจ้าข้า ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงให้ความสว่างแก่ลูก ลูกจะไม่ยึดติดกับแบบแผนของโลกที่ลูกคิดว่าดีแล้ว ด้วยน้ำพระทัยของพระองค์ ลูกจะต้องแปรสภาพให้ได้เช่นเดียวกับน้ำที่เข้ากับภาชนะรองรับได้ทุกรูปแบบ ลูกไม่ได้สอนวิธีการดำรงชีวิต แต่ลูกกำลังสอนวิถีทางแห่งจิตวิญญาณซึ่งเป็นภาชนะรองรับที่หลากหลาย ลูกจะยืนยันเฉพาะแต่ในสิ่งที่ลูกสะดวกใจและคิดเองว่าดีแล้วไม่ได้เสมอไป ตอนนี้ลูกอยากถามพระองค์ว่า ลูกจะต้องเตรียมอะไรบ้างสำหรับการไปทาบอร์ครั้งนี้)
“เปโตรน้อย การไปครั้งนี้เป็นความสมัครใจของทุกคน ดังนั้น เจ้าจึงมิมีหน้าที่ต้องเตรียมสิ่งใด ขอให้ทุกคนเตรียมจิตใจเป็นอย่างดี เราคงมิต้องบอกว่าแค่ไหน อย่างไร เพราะพวกเจ้าเองก็จะมีเอาไว้ในใจแล้วว่าแค่ไหนเจ้าพอใจที่จักทำ หากเจ้าต้องการให้เราบอกเพื่อความชัดเจนแล้ว พวกเจ้ามิเต็มใจ เจ้าจักต้องฝืนใจทำตามที่เราบอกหรือ คำพูดของเรายังคงใช้ได้อยู่เสมอ ทำมากก็ได้มาก ทำน้อยก็ได้น้อย ส่วนผู้ที่มิได้ทำสิ่งใดเลยนั้นจักหวังอะไรเล่า ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของพวกเจ้าเอง เรามิได้บังคับให้เจ้าไปพบกับเรา ถามหัวใจของเจ้าเองดูเถิดว่าเจ้าจักเตรียมจิตใจของเจ้าเพียงใดเพื่อไปพบกับเรา เจ้าอยากอยู่ใกล้ชิดกับเรา หรืออยากมองเราอยู่ห่างๆจากระยะไกลๆ ก็สุดแต่น้ำใจของเจ้าเอง”
(พระเจ้าข้า เรื่องนี้ลูกคงต้องบอกกับทุกคนที่สมัครใจจะไปตั้งแต่บัดนี้ เพราะเวลาเหลืออีกไม่มากแล้ว)
“นั่นแหละคือสิ่งที่เจ้าจักต้องเร่งทำเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด จงอย่าลืมดูแลจิตวิญญาณแม่ของเจ้า เอาใจใส่ต่อบุคคลในครอบครัว จงเป็นผู้รับใช้ที่ดีของทุกคนในครอบครัวเจ้าเองเสียก่อนที่เจ้าจักไปรับใช้ผู้อื่น เจ้ามองเห็นความลำเอียงของเจ้าแล้วหรือยัง เหตุใดเจ้าจึงรักผู้อื่นได้อย่างสนิทใจ แต่เจ้ามิอาจรัก
บุคคลในครอบครัวของเจ้าได้อย่างสิ้นสุดจิตใจ มีสิ่งใดหรือที่เป็นกำแพงขวางกั้นความรักของเจ้าไว้ เจ้าทำให้ผู้อื่นโดยมิหวังสิ่งใดเป็นการตอบแทน แต่เหตุใดเจ้าจึงคาดหวังกับบุคคลใกล้ตัวเจ้าว่าเขาจักตอบรับความมีน้ำใจของเจ้า เจ้าบอกว่าการรับใช้คือการพักผ่อนและเป็นความสุขของเจ้า เหตุใดเจ้าจึงมิมีความสุขในการรับใช้บุคคลในครอบครัวของเจ้า
เปโตรน้อย จงทำให้บ้านของเจ้าเองมีสันติสุขก่อนเถิด หากเจ้าบอกแก่เราว่าความสุขของเจ้าคือการเป็นผู้ให้ ก็จงให้แก่ครอบครัวของเจ้าเองก่อน เมื่อเจ้าเห็นว่าเขาเป็นสุข เจ้าจักสุขใจด้วยมิใช่หรือ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เจ้าได้มองข้ามไป จงใช้เวลาในวันนี้ทบทวนดูเถิด มิมีคำว่าสายหากเจ้าคิดที่จะเริ่มต้น มันจักสายมากกว่าเมื่อเจ้ามิมีโอกาสได้ทำเช่นเดียวกับที่เจ้าไปรับใช้ผู้อื่น
เปโตรน้อย ความรักที่เราให้แก่เจ้านั้น มิใช่ให้เพื่อประโยชน์แก่เจ้าตามลำพังเท่านั้น เจ้าจักต้องส่งมอบความรักนี้ต่อไปให้ทุกคนโดยมิหวงแหน มิมีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น หากเจ้าคิดว่าเจ้าคือข้ารับใช้ของเรา และเจ้ามีความปรารถนาที่จะทำให้เกิดขึ้นเป็นชีวิตของเจ้าจริงๆ จงเจริญตามรอยเท้าแห่งแม่ของเจ้าเถิด พระนางเป็นแบบอย่าง และเป็นแม่พิมพ์ที่บริบูรณ์พร้อมที่สุดให้แก่เจ้าอยู่แล้ว เหตุใดเจ้าจึงยังคงลังเลและยังมีข้อยกเว้นที่เจ้ามิสะดวกใจในการเป็น
ผู้รับใช้ที่ดีได้ หากแม่ของเจ้าคิดเช่นเดียวกับเจ้า พระนางคงมีลูกๆอีกเป็นจำนวนมากที่อยู่นอกสายตา เพราะเจ้าจักรักและรับใช้เฉพาะแต่ผู้ที่เจ้าสมัครใจเท่านั้น เจ้าคิดว่าพระนางจักละทิ้งลูกๆเหล่านั้นของพระนางได้ลงคอเชียวหรือ เปโตรน้อย”
(พระเจ้าข้า ลูกนี้มีความลำเอียงจริงๆ โปรดทรงชำระลูกให้บริสุทธิ์พอที่จะรักทุกคนโดยไม่มีข้อยกเว้นได้ไหมพระเจ้าข้า ลูกเห็นแก่ตัวมากเกินไป ลูกเลือกที่จะรักและไม่รักใครตามน้ำใจของลูกเอง ขอพระองค์โปรดประทานความสว่างในจิตใจลูก ให้ลูกได้รักทุกคนเหมือนกับที่พระองค์ทรงรักด้วยเถิด)
“เจ้าขอเราเองนะ เปโตรน้อย เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ากำลังขออะไร หากเป็นความสมัครใจของเจ้าดั่งนี้จริง เราก็จักอนุญาตให้เป็นไปดั่งนั้น เปโตรน้อย เจ้าเลือกเองนะ จงเตรียมจิตวิญญาณของเจ้าให้ถึงพร้อมเถิด”
(อาแมน)
# 46
Monday, October 25, 2010, 9:19 – 10:55 a.m.
(Little Peter: Lord, I would like to have an audience with you.)
You do not think I know what is on your mind, right?
(Little Peter: Lord, I do not think like that. Today I know that you have called me early in the morning but I was not ready for you.)
You want to ask me about the issue that is coming up, right? It is the right thing for you to ask me before you do anything. Little Peter, remember this: do not allow human beings tell you when will be the right time for you to do my work. Human beings like to choose what they like and do it at a certain time. What they like might change as time goes by.
Human beings have no endless desire. When they get what they want, they want other things. Human beings often do not appreciate the valuable item in their hands until somebody sees the benefit of it or until it falls into other people’s hands. Once it happens, they feel bad about it.
(Little Peter: Lord, everything you told me is true. I know it in my heart because I am in that situation, too. I would like to ask you whether I should take over the work that Khun Tuk is doing for Father Surin. It is Father Surin’s idea that I should teach the Contemplative Prayer to a small group of few people now. It will be one of the steps of seeking new people to help me doing your work. What do you think, Lord?)
Little Peter, ask yourself whether you are ready for it. Have you thought of problems and obstacles that you will face and overcome in order to get ready for it? I will never advise you to be in a hurry to do what human beings want you to do if you are not ready for it. You must do only the best things. Do not use human beings’ standards to measure my work, thinking that it is already good enough. It will make you stop and do not think about making improvement on it in order to make it a part of the goals that I have set in my mind.
(Little Peter: Lord, I am thinking about buying a cable to hook up with television for pictures and sound in case I cannot find a projector to project pictures from the computer which I already set up.)
Little Peter, remember that it is not the only way for you to choose. Return to simplicity again. Think about the whole thing thoroughly and you will see what you can do with your ability that will not cause you any problem. You should already know that you have free time only on Saturday and Sunday. Have you planned out the whole thing? What will you do from now until the day you go to Mt.Tabor Retreat Center? What will you do in each month after New Year? Today is the day that you have to make plans for the whole thing in order for you to have a list in your mind of what to do and when to do it.
(Little Peter: Lord, thank you for enlightening me. I will not stick to the worldly plan that I think is already good. By your will, I must transform myself like water that conforms to every shape and form of containers. I do not teach the way to make a living. I teach the way of spiritual transformation, being containers of different shape and form.
I will not stick with what is easy for me to do and think that it is already good enough. Lord, I would like to ask you what I have to prepare for the trip to Mt. Tabor Retreat Center.)
Little Peter, going to Mt. Tabor Retreat Center is what everyone willingly wants to do so you do not have to prepare anything for them. Let everyone does a good preparation of his or her heart. I do not have to tell every one of you of how much and how to prepare your heart because each of you already made up your mind of how much you want to do. If you want me to tell you to make it clear, you might not be happy to comply. You will force yourself to do what I tell you, right?
My words can be used at all time. You do more, you get more result. You do less, you get less result. For those of you who do not do anything, why are you expecting anything in return? I do not force you to come and see me. It is up to you. Ask your heart of how much you must prepare your mind to meet me. It is up to you whether you want to be close to me or see me from a long distance.
(Little Peter: Lord, I have to tell every one of those who are willing to come and see you. There is not much time left.)
That’s right. This is the thing that you must be hurry up and get it done before anything else. By the way, do not forget to take care of your mother’s spiritual life. Pay attention to every one of your family members’ needs. Be a good servant to every one of your family members before taking care of other people.
Little Peter, have you seen your prejudice against your family members? How can you love other people with no qualms but you cannot love your family members with all of your heart and soul? Is there something that acts like a wall blocking your love for them?
Little Peter, you do things for other people with no expectation of receiving anything in return, but you expect those who are close to you to return in kind for your good deeds. You say that serving other people is a break for you and it is your happiness. Why are you not happy with serving your own family members?
Little Peter, make your home to have peace first. If you tell me your happiness is being a giver, give things to your family first. When you see them happy, you will be happy too, right? There are several things that you have overlooked. Spend today reminding yourself about those things. It is never too late to start taking care of them. It will be too late if you do not have a chance to take care of them like you
do to other people.
Little Peter, my love given to you is not for your own benefit alone. You must pass on my love to everyone with no exception. If you think you are my servant and you really want this to be your life, follow your Mother’s footsteps. She is the example and the perfect mold for you. Why are you still reluctant and having exceptions that keeps you from being a good servant of mine?
If your Mother thinks like you, there will be many of her children that are not in her eyesight. Little Peter, you choose to love and serve those you only want to love and serve. You think your Mother will abandon those children of her?
(Little Peter: Lord, it is true that I am prejudice against some other people, choosing to love and serve only those I like. Please cleanse my heart and soul, making me pure to love everyone with no exception. I am too selfish, choosing to love and not to love people according to my will. Lord, please enlighten me and make me love everyone just like you do.)
Little Peter, you are asking me with your own freewill. Do you know what you are asking for? If this is your own willingness, I will grant it to you. Little Peter, you have chosen it yourself. Prepare your soul to be ready for it.
(Little Peter: Amen.)
วันจันทร์ที่ 25 ตุลาคม 2010 เวลา 09:19-10:55 น.
(พระบิดาเจ้าข้า ลูกมาขอเข้าเฝ้าพระองค์)
“เจ้าคิดว่าเรามิรู้เท่าทันน้ำใจของเจ้าดอกหรือ”
(หามิได้พระเจ้าข้า วันนี้ลูกรู้ว่าพระองค์ทรงเรียกลูกตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เป็นที่ตัวของลูกเองที่ยังไม่พร้อมที่จะเข้าเฝ้าพระองค์ พระเจ้าข้า)
“เจ้ากำลังจักถามเราถึงเรื่องที่กำลังเข้ามาในตอนนี้มิใช่หรือ เป็นการชอบแล้วที่เจ้าถามเราก่อนที่เจ้าจักลงมือทำกิจสิ่งใด จงจำไว้นะ เปโตรน้อย จงอย่าให้มนุษย์มาบอกแก่เจ้าว่าเจ้าสมควรทำงานของเราเมื่อใด ด้วยเหตุมนุษย์มักเลือกทำในสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ถูกใจ เฉพาะเวลาหนึ่งเท่านั้น แต่เมื่อ ล่วงพ้นเวลาเหล่านั้นไปแล้ว สิ่งที่เคยชอบสิ่ง ที่เคยถูกใจ ก็อาจแปรเปลี่ยนไปได้ตามกาลเวลา ความปรารถนาของมนุษย์มิมีความสิ้นสุด เมื่อได้ตามความต้องการแล้วก็อยากได้สิ่งอื่นอีกต่อไป ของที่มีค่าที่อยู่ในมือบ่อยครั้งเพียงใดที่มิได้ใส่ใจ จนกระทั่งผู้อื่นเห็นประโยชน์ หรือตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น แล้วจึงจักเห็นคุณค่า แล้วมานั่งเสียดายทีหลัง”
(พระเจ้าข้า ทุกสิ่งที่พระองค์บอกนี้ ลูกรู้แจ้งอยู่ในใจว่าเป็นความจริง เพราะลูกกำลังอยู่ในสถานะเช่นนั้นพระเจ้าข้า สิ่งที่ลูกอยากขอความสว่างจากพระองค์ก็คือ ลูกสมควรเข้าไปจัดการแทนคุณตุ๊ก เพื่อให้มีการสอนจิตภาวนาเป็นกลุ่มเล็กๆเพียงไม่กี่คน เพื่อปูแนวทางในการหาคนรุ่นใหม่มาช่วยงานของพระองค์
ซึ่งเป็นแนวคิดของคุณพ่อสุรินทร์ที่ท่าน เห็นว่าเหมาะสมที่จะทำในเวลานี้หรือไม่ พระเจ้าข้า)
“เจ้าถามตัวของเจ้าเองก่อนเถิด เปโตรน้อย ว่าเจ้ามีความพร้อมมากน้อยเพียงใด เจ้าได้มองปัญหา และอุปสรรคไว้เบื้องหน้าหรือยัง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการนี้ เรามิแนะนำให้เจ้าเร่งทำตามความต้องการของมนุษย์โ ดยที่ตัวเจ้ายังมิมีความพร้อมเป็นอันขาด เจ้าจักต้องทำแต่ในสิ่งที่ดีที่สุด เท่านั้น
จงอย่าเอามาตรฐานของมนุษย์มาวัดว่างานของเรา แค่นี้ดีแล้ว มิฉะนั้นเจ้าจักหยุดอยู่กับที่ และมิคิดที่จักพัฒนาให้เข้ากับกลุ่มเป้าหมายที่หลากหลาย”
(ลูกมีความคิดที่จะไปหาซื้อสายต่อภาพเข้าโทรทัศน์พร้อมทั้งสายเสียง ในกรณีที่ไม่สามารถจัดหาอุปกรณ์เครื่อง projector ฉายภาพจากคอมพิวเตอร์ที่ลูกเตรียมไว้ พระเจ้าข้า)
“จงจำไว้เถิดเปโตรน้อย มิใช่มีวิธีนี้เป็นทางเดียวสำหรับเจ้า จงหันกลับมาสู่ความเรียบง่ายอีกครั้ง จงมองให้ถ่องแท้เถิด เจ้าจักเห็นว่าด้วยกำลังความสามารถของเจ้านั้น เจ้าสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง โดยที่เจ้าไม่ต้องลำบากใจ เจ้าคงเห็นแล้วว่า เจ้าจักมีเวลาว่างที่ทำได้เฉพาะวันเสาร์อาทิตย์เท่านั้น เจ้าวางแผนงานไว้แล้วหรือยัง นับจากวันนี้ไปจนถึงเวลาที่เจ้าจักไปทาบอร์นั้นเจ้าจักทำสิ่งใดบ้าง หลังจากปีใหม่แล้ว ในแต่ละเดือน เจ้าจักทำกิจสิ่งใดบ้าง วันนี้คือวันที่เจ้าจักวางแผนงาน เพื่อว่าเจ้าจักได้มีข้อกำหนดอยู่ในใจว่าเจ้าจักต้องทำสิ่งใดบ้างในเวลาใด”
(พระเจ้าข้า ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงให้ความสว่างแก่ลูก ลูกจะไม่ยึดติดกับแบบแผนของโลกที่ลูกคิดว่าดีแล้ว ด้วยน้ำพระทัยของพระองค์ ลูกจะต้องแปรสภาพให้ได้เช่นเดียวกับน้ำที่เข้ากับภาชนะรองรับได้ทุกรูปแบบ ลูกไม่ได้สอนวิธีการดำรงชีวิต แต่ลูกกำลังสอนวิถีทางแห่งจิตวิญญาณซึ่งเป็นภาชนะรองรับที่หลากหลาย ลูกจะยืนยันเฉพาะแต่ในสิ่งที่ลูกสะดวกใจและคิดเองว่าดีแล้วไม่ได้เสมอไป ตอนนี้ลูกอยากถามพระองค์ว่า ลูกจะต้องเตรียมอะไรบ้างสำหรับการไปทาบอร์ครั้งนี้)
“เปโตรน้อย การไปครั้งนี้เป็นความสมัครใจของทุกคน ดังนั้น เจ้าจึงมิมีหน้าที่ต้องเตรียมสิ่งใด ขอให้ทุกคนเตรียมจิตใจเป็นอย่างดี เราคงมิต้องบอกว่าแค่ไหน อย่างไร เพราะพวกเจ้าเองก็จะมีเอาไว้ในใจแล้วว่าแค่ไหนเจ้าพอใจที่จักทำ หากเจ้าต้องการให้เราบอกเพื่อความชัดเจนแล้ว พวกเจ้ามิเต็มใจ เจ้าจักต้องฝืนใจทำตามที่เราบอกหรือ คำพูดของเรายังคงใช้ได้อยู่เสมอ ทำมากก็ได้มาก ทำน้อยก็ได้น้อย ส่วนผู้ที่มิได้ทำสิ่งใดเลยนั้นจักหวังอะไรเล่า ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของพวกเจ้าเอง เรามิได้บังคับให้เจ้าไปพบกับเรา ถามหัวใจของเจ้าเองดูเถิดว่าเจ้าจักเตรียมจิตใจของเจ้าเพียงใดเพื่อไปพบกับเรา เจ้าอยากอยู่ใกล้ชิดกับเรา หรืออยากมองเราอยู่ห่างๆจากระยะไกลๆ ก็สุดแต่น้ำใจของเจ้าเอง”
(พระเจ้าข้า เรื่องนี้ลูกคงต้องบอกกับทุกคนที่สมัครใจจะไปตั้งแต่บัดนี้ เพราะเวลาเหลืออีกไม่มากแล้ว)
“นั่นแหละคือสิ่งที่เจ้าจักต้องเร่งทำเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด จงอย่าลืมดูแลจิตวิญญาณแม่ของเจ้า เอาใจใส่ต่อบุคคลในครอบครัว จงเป็นผู้รับใช้ที่ดีของทุกคนในครอบครัวเจ้าเองเสียก่อนที่เจ้าจักไปรับใช้ผู้อื่น เจ้ามองเห็นความลำเอียงของเจ้าแล้วหรือยัง เหตุใดเจ้าจึงรักผู้อื่นได้อย่างสนิทใจ แต่เจ้ามิอาจรัก
บุคคลในครอบครัวของเจ้าได้อย่างสิ้นสุดจิตใจ มีสิ่งใดหรือที่เป็นกำแพงขวางกั้นความรักของเจ้าไว้ เจ้าทำให้ผู้อื่นโดยมิหวังสิ่งใดเป็นการตอบแทน แต่เหตุใดเจ้าจึงคาดหวังกับบุคคลใกล้ตัวเจ้าว่าเขาจักตอบรับความมีน้ำใจของเจ้า เจ้าบอกว่าการรับใช้คือการพักผ่อนและเป็นความสุขของเจ้า เหตุใดเจ้าจึงมิมีความสุขในการรับใช้บุคคลในครอบครัวของเจ้า
เปโตรน้อย จงทำให้บ้านของเจ้าเองมีสันติสุขก่อนเถิด หากเจ้าบอกแก่เราว่าความสุขของเจ้าคือการเป็นผู้ให้ ก็จงให้แก่ครอบครัวของเจ้าเองก่อน เมื่อเจ้าเห็นว่าเขาเป็นสุข เจ้าจักสุขใจด้วยมิใช่หรือ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เจ้าได้มองข้ามไป จงใช้เวลาในวันนี้ทบทวนดูเถิด มิมีคำว่าสายหากเจ้าคิดที่จะเริ่มต้น มันจักสายมากกว่าเมื่อเจ้ามิมีโอกาสได้ทำเช่นเดียวกับที่เจ้าไปรับใช้ผู้อื่น
เปโตรน้อย ความรักที่เราให้แก่เจ้านั้น มิใช่ให้เพื่อประโยชน์แก่เจ้าตามลำพังเท่านั้น เจ้าจักต้องส่งมอบความรักนี้ต่อไปให้ทุกคนโดยมิหวงแหน มิมีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น หากเจ้าคิดว่าเจ้าคือข้ารับใช้ของเรา และเจ้ามีความปรารถนาที่จะทำให้เกิดขึ้นเป็นชีวิตของเจ้าจริงๆ จงเจริญตามรอยเท้าแห่งแม่ของเจ้าเถิด พระนางเป็นแบบอย่าง และเป็นแม่พิมพ์ที่บริบูรณ์พร้อมที่สุดให้แก่เจ้าอยู่แล้ว เหตุใดเจ้าจึงยังคงลังเลและยังมีข้อยกเว้นที่เจ้ามิสะดวกใจในการเป็น
ผู้รับใช้ที่ดีได้ หากแม่ของเจ้าคิดเช่นเดียวกับเจ้า พระนางคงมีลูกๆอีกเป็นจำนวนมากที่อยู่นอกสายตา เพราะเจ้าจักรักและรับใช้เฉพาะแต่ผู้ที่เจ้าสมัครใจเท่านั้น เจ้าคิดว่าพระนางจักละทิ้งลูกๆเหล่านั้นของพระนางได้ลงคอเชียวหรือ เปโตรน้อย”
(พระเจ้าข้า ลูกนี้มีความลำเอียงจริงๆ โปรดทรงชำระลูกให้บริสุทธิ์พอที่จะรักทุกคนโดยไม่มีข้อยกเว้นได้ไหมพระเจ้าข้า ลูกเห็นแก่ตัวมากเกินไป ลูกเลือกที่จะรักและไม่รักใครตามน้ำใจของลูกเอง ขอพระองค์โปรดประทานความสว่างในจิตใจลูก ให้ลูกได้รักทุกคนเหมือนกับที่พระองค์ทรงรักด้วยเถิด)
“เจ้าขอเราเองนะ เปโตรน้อย เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ากำลังขออะไร หากเป็นความสมัครใจของเจ้าดั่งนี้จริง เราก็จักอนุญาตให้เป็นไปดั่งนั้น เปโตรน้อย เจ้าเลือกเองนะ จงเตรียมจิตวิญญาณของเจ้าให้ถึงพร้อมเถิด”
(อาแมน)
# 46
Monday, October 25, 2010, 9:19 – 10:55 a.m.
(Little Peter: Lord, I would like to have an audience with you.)
You do not think I know what is on your mind, right?
(Little Peter: Lord, I do not think like that. Today I know that you have called me early in the morning but I was not ready for you.)
You want to ask me about the issue that is coming up, right? It is the right thing for you to ask me before you do anything. Little Peter, remember this: do not allow human beings tell you when will be the right time for you to do my work. Human beings like to choose what they like and do it at a certain time. What they like might change as time goes by.
Human beings have no endless desire. When they get what they want, they want other things. Human beings often do not appreciate the valuable item in their hands until somebody sees the benefit of it or until it falls into other people’s hands. Once it happens, they feel bad about it.
(Little Peter: Lord, everything you told me is true. I know it in my heart because I am in that situation, too. I would like to ask you whether I should take over the work that Khun Tuk is doing for Father Surin. It is Father Surin’s idea that I should teach the Contemplative Prayer to a small group of few people now. It will be one of the steps of seeking new people to help me doing your work. What do you think, Lord?)
Little Peter, ask yourself whether you are ready for it. Have you thought of problems and obstacles that you will face and overcome in order to get ready for it? I will never advise you to be in a hurry to do what human beings want you to do if you are not ready for it. You must do only the best things. Do not use human beings’ standards to measure my work, thinking that it is already good enough. It will make you stop and do not think about making improvement on it in order to make it a part of the goals that I have set in my mind.
(Little Peter: Lord, I am thinking about buying a cable to hook up with television for pictures and sound in case I cannot find a projector to project pictures from the computer which I already set up.)
Little Peter, remember that it is not the only way for you to choose. Return to simplicity again. Think about the whole thing thoroughly and you will see what you can do with your ability that will not cause you any problem. You should already know that you have free time only on Saturday and Sunday. Have you planned out the whole thing? What will you do from now until the day you go to Mt.Tabor Retreat Center? What will you do in each month after New Year? Today is the day that you have to make plans for the whole thing in order for you to have a list in your mind of what to do and when to do it.
(Little Peter: Lord, thank you for enlightening me. I will not stick to the worldly plan that I think is already good. By your will, I must transform myself like water that conforms to every shape and form of containers. I do not teach the way to make a living. I teach the way of spiritual transformation, being containers of different shape and form.
I will not stick with what is easy for me to do and think that it is already good enough. Lord, I would like to ask you what I have to prepare for the trip to Mt. Tabor Retreat Center.)
Little Peter, going to Mt. Tabor Retreat Center is what everyone willingly wants to do so you do not have to prepare anything for them. Let everyone does a good preparation of his or her heart. I do not have to tell every one of you of how much and how to prepare your heart because each of you already made up your mind of how much you want to do. If you want me to tell you to make it clear, you might not be happy to comply. You will force yourself to do what I tell you, right?
My words can be used at all time. You do more, you get more result. You do less, you get less result. For those of you who do not do anything, why are you expecting anything in return? I do not force you to come and see me. It is up to you. Ask your heart of how much you must prepare your mind to meet me. It is up to you whether you want to be close to me or see me from a long distance.
(Little Peter: Lord, I have to tell every one of those who are willing to come and see you. There is not much time left.)
That’s right. This is the thing that you must be hurry up and get it done before anything else. By the way, do not forget to take care of your mother’s spiritual life. Pay attention to every one of your family members’ needs. Be a good servant to every one of your family members before taking care of other people.
Little Peter, have you seen your prejudice against your family members? How can you love other people with no qualms but you cannot love your family members with all of your heart and soul? Is there something that acts like a wall blocking your love for them?
Little Peter, you do things for other people with no expectation of receiving anything in return, but you expect those who are close to you to return in kind for your good deeds. You say that serving other people is a break for you and it is your happiness. Why are you not happy with serving your own family members?
Little Peter, make your home to have peace first. If you tell me your happiness is being a giver, give things to your family first. When you see them happy, you will be happy too, right? There are several things that you have overlooked. Spend today reminding yourself about those things. It is never too late to start taking care of them. It will be too late if you do not have a chance to take care of them like you
do to other people.
Little Peter, my love given to you is not for your own benefit alone. You must pass on my love to everyone with no exception. If you think you are my servant and you really want this to be your life, follow your Mother’s footsteps. She is the example and the perfect mold for you. Why are you still reluctant and having exceptions that keeps you from being a good servant of mine?
If your Mother thinks like you, there will be many of her children that are not in her eyesight. Little Peter, you choose to love and serve those you only want to love and serve. You think your Mother will abandon those children of her?
(Little Peter: Lord, it is true that I am prejudice against some other people, choosing to love and serve only those I like. Please cleanse my heart and soul, making me pure to love everyone with no exception. I am too selfish, choosing to love and not to love people according to my will. Lord, please enlighten me and make me love everyone just like you do.)
Little Peter, you are asking me with your own freewill. Do you know what you are asking for? If this is your own willingness, I will grant it to you. Little Peter, you have chosen it yourself. Prepare your soul to be ready for it.
(Little Peter: Amen.)
# 47
21 มกราคม 2011 เวลา 10:36-10:45 น.
“ เปโตรน้อย เจ้ากำลังคิดที่จักทำอะไร เจ้ามิใช่สื่อของเราดอกนะ จงอย่าให้กิจการของมนุษย์มากำหนดว่าให้เจ้าจักต้องทำกิจสิ่งใด ความต้องการของมนุษย์คืออยากรู้อยากเห็นมิรู้จักสิ้นสุด บ่อยครั้งเพียงใดเมื่อรู้แล้วก็เพิกเฉย มิได้นำไปปฏิบัติ กรณีของเจ้าเช่นกัน เจ้ามีน้ำใจจักถามเราเพื่อผู้อื่่น แต่เราขอบอกความจริงว่า เวลา ณ ปัจจุบันเท่านั้นที่สำคัญที่สุด หากเจ้าเตรียมพร้อมในเวลานี้เป็นอย่างดีทั้งร่างกายและจิตวิญญาณแล้ว จักมีสิ่งใดที่ทำให้เจ้ามิแน่ใจได้อีกเล่า
พวกเจ้าจักต้องเรียนรู้ในการวางใจและต้องวางใจให้เป็น หากเจ้าวางใจแต่เพียงอย่างเดียวแต่ขาดการเตรียมให้ถึงพร้อม ณ เวลาปัจจุบัน การวางใจของเจ้าก็มิใช่การวางใจที่แท้จริง เจ้าคงมีคำถามว่า แล้วเจ้าจักรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เจ้าทำอยู่นั้นเป็นการชอบแล้ว
เปโตรน้อย หัวใจของเจ้านั่นแหละจักบอกเจ้าเองว่าสิ่งที่เจ้าทำอยู่นั้นใช่หรือไม่ เจ้าจักมีแต่ความมั่นใจ สงบ และปราศจากความสงสัยใดๆ”
# 47
January 21, 2011, 10:36 – 10:45 a.m.
Little Peter, what are you thinking? You are not a conveyer of my thought. Do not allow human activities dictate what you have to do. Human beings have the urge to endlessly see and find out what is going on. Once they have seen and found out what was going on, they often lost interest and did not put the knowledge to good use.
It is the same case like yours. You ask me on other people’s behalf because of your kindness toward them. Let me tell you the truth: the most important time is the present time. If you have prepared yourself well, both body and soul, what will cause you to be uncertain?
All of you must learn how to trust me correctly. If you trust me and do not prepare yourself to be ready at the present time, your trust in me is not a real trust.
Little Peter, you might have a question of how do you know whether what you do is the right thing. Your heart will tell you whether what you do is the right thing or not: you will have confidence, peace of mind and no kinds of doubt.
21 มกราคม 2011 เวลา 10:36-10:45 น.
“ เปโตรน้อย เจ้ากำลังคิดที่จักทำอะไร เจ้ามิใช่สื่อของเราดอกนะ จงอย่าให้กิจการของมนุษย์มากำหนดว่าให้เจ้าจักต้องทำกิจสิ่งใด ความต้องการของมนุษย์คืออยากรู้อยากเห็นมิรู้จักสิ้นสุด บ่อยครั้งเพียงใดเมื่อรู้แล้วก็เพิกเฉย มิได้นำไปปฏิบัติ กรณีของเจ้าเช่นกัน เจ้ามีน้ำใจจักถามเราเพื่อผู้อื่่น แต่เราขอบอกความจริงว่า เวลา ณ ปัจจุบันเท่านั้นที่สำคัญที่สุด หากเจ้าเตรียมพร้อมในเวลานี้เป็นอย่างดีทั้งร่างกายและจิตวิญญาณแล้ว จักมีสิ่งใดที่ทำให้เจ้ามิแน่ใจได้อีกเล่า
พวกเจ้าจักต้องเรียนรู้ในการวางใจและต้องวางใจให้เป็น หากเจ้าวางใจแต่เพียงอย่างเดียวแต่ขาดการเตรียมให้ถึงพร้อม ณ เวลาปัจจุบัน การวางใจของเจ้าก็มิใช่การวางใจที่แท้จริง เจ้าคงมีคำถามว่า แล้วเจ้าจักรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เจ้าทำอยู่นั้นเป็นการชอบแล้ว
เปโตรน้อย หัวใจของเจ้านั่นแหละจักบอกเจ้าเองว่าสิ่งที่เจ้าทำอยู่นั้นใช่หรือไม่ เจ้าจักมีแต่ความมั่นใจ สงบ และปราศจากความสงสัยใดๆ”
# 47
January 21, 2011, 10:36 – 10:45 a.m.
Little Peter, what are you thinking? You are not a conveyer of my thought. Do not allow human activities dictate what you have to do. Human beings have the urge to endlessly see and find out what is going on. Once they have seen and found out what was going on, they often lost interest and did not put the knowledge to good use.
It is the same case like yours. You ask me on other people’s behalf because of your kindness toward them. Let me tell you the truth: the most important time is the present time. If you have prepared yourself well, both body and soul, what will cause you to be uncertain?
All of you must learn how to trust me correctly. If you trust me and do not prepare yourself to be ready at the present time, your trust in me is not a real trust.
Little Peter, you might have a question of how do you know whether what you do is the right thing. Your heart will tell you whether what you do is the right thing or not: you will have confidence, peace of mind and no kinds of doubt.
# 48
9 กุมภาพันธ์ 2011 เวลา 07:54-08:15 น.
“เปโตรน้อย เจ้ามีหลายสิ่งที่เจ้าคิดที่จักทำในเวลาเดียวกัน ด้วยเหตุดั่งนี้เจ้าจึงมิอยู่ในสถานะที่จักทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ เจ้าจักต้องตระหนักใจเสียก่อนว่า ณ เวลานี้เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใด และให้ความสำคัญกับกิจการนั้นมากที่สุด จงเร่งทำให้เกิดผลสำเร็จเสียก่อนเถิด จากนั้นเจ้าจึงสามารถจัดการกับกิจการอื่นๆที่มีความสำคัญในลำดับรองลงมา
จงไตร่ตรองดูเถิดว่าเจ้า มีกิจสิ่งใดบ้างที่จักต้องกระทำ จงจัดลำดับความสำคัญเสียเถิดแล้วเจ้าจักมองเห็นว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่รอให้เจ้าเริ่มต้นปฏิบัติต่างวาระกัน และมีสิ่งใดที่เป็นอุปสรรคทำให้เจ้ามิสามารถเริ่มกระทำกิจการต่างๆได้ เจ้าจงเร่งจัดการแก้ไขอุปสรรค์เหล่านั้นก่อนเถิด เหตุว่าหากเจ้ามิเสีย
เวลาไปกับการนั้นๆ เจ้าก็จักมีเวลาทำประโยชน์อื่นๆได้อย่างมากมาย
เปโตรน้อย เราสอนให้เจ้ารู้จักคิดด้วยสติปัญญาของเจ้าเอง เจ้าคงมิต้องการฟังแต่คำสั่งจากเราแต่เพียงถ่ายเดียวมิใช่หรือ เจ้าคงเข้าใจถึงวิธีการที่แม่ของเจ้าปฏิบัติต่อเจ้าแล้วซินะ ว่าเหตุใด พระนางจึงให้เจ้าคิด เจ้าเลือก เจ้าตัดสินใจเอง โดยเสมือนว่าเจ้าได้ร่วมกิจการนั้นกับพระนางเอง หากเจ้ามิใช้น้ำใจของเจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าเลือกนั่นแหละคือสิ่งที่สวรรค์ต้องการ จงถามหัวใจของเจ้าดูเถิดว่า วันนี้สวรรค์ต้องการให้เจ้าทำกิจสิ่งใด”
# 48
February 9, 2011, 7:54 – 8:15 am.
Little Peter, you have been thinking of doing several things at the same time which causes you not to be able to do anything to the best of your ability. You must realize what you should do at a certain time and give it the top priority. Hurry up and get it done with great result then you will be able to take care of other things with less priority.
Think of what you have to do then prioritize them. You will see that each of them needs to be done at a certain time and what kind of obstacles that blocks you from starting to do them. You must hurry up to clear that obstacle because you will have more time to accomplish more things if you do not waste your time on them.
Peter, I am teaching you to think by your own brain. You do not want to hear my command all the time, right? Now you should understand the way your Mother treated you: why she let you think, choose and decide what to do like you were doing things with her?
If you do not use your own will to choose, what you choose will be what the heaven wants. Ask your heart what the heaven wants you to do today.
9 กุมภาพันธ์ 2011 เวลา 07:54-08:15 น.
“เปโตรน้อย เจ้ามีหลายสิ่งที่เจ้าคิดที่จักทำในเวลาเดียวกัน ด้วยเหตุดั่งนี้เจ้าจึงมิอยู่ในสถานะที่จักทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ เจ้าจักต้องตระหนักใจเสียก่อนว่า ณ เวลานี้เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใด และให้ความสำคัญกับกิจการนั้นมากที่สุด จงเร่งทำให้เกิดผลสำเร็จเสียก่อนเถิด จากนั้นเจ้าจึงสามารถจัดการกับกิจการอื่นๆที่มีความสำคัญในลำดับรองลงมา
จงไตร่ตรองดูเถิดว่าเจ้า มีกิจสิ่งใดบ้างที่จักต้องกระทำ จงจัดลำดับความสำคัญเสียเถิดแล้วเจ้าจักมองเห็นว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่รอให้เจ้าเริ่มต้นปฏิบัติต่างวาระกัน และมีสิ่งใดที่เป็นอุปสรรคทำให้เจ้ามิสามารถเริ่มกระทำกิจการต่างๆได้ เจ้าจงเร่งจัดการแก้ไขอุปสรรค์เหล่านั้นก่อนเถิด เหตุว่าหากเจ้ามิเสีย
เวลาไปกับการนั้นๆ เจ้าก็จักมีเวลาทำประโยชน์อื่นๆได้อย่างมากมาย
เปโตรน้อย เราสอนให้เจ้ารู้จักคิดด้วยสติปัญญาของเจ้าเอง เจ้าคงมิต้องการฟังแต่คำสั่งจากเราแต่เพียงถ่ายเดียวมิใช่หรือ เจ้าคงเข้าใจถึงวิธีการที่แม่ของเจ้าปฏิบัติต่อเจ้าแล้วซินะ ว่าเหตุใด พระนางจึงให้เจ้าคิด เจ้าเลือก เจ้าตัดสินใจเอง โดยเสมือนว่าเจ้าได้ร่วมกิจการนั้นกับพระนางเอง หากเจ้ามิใช้น้ำใจของเจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าเลือกนั่นแหละคือสิ่งที่สวรรค์ต้องการ จงถามหัวใจของเจ้าดูเถิดว่า วันนี้สวรรค์ต้องการให้เจ้าทำกิจสิ่งใด”
# 48
February 9, 2011, 7:54 – 8:15 am.
Little Peter, you have been thinking of doing several things at the same time which causes you not to be able to do anything to the best of your ability. You must realize what you should do at a certain time and give it the top priority. Hurry up and get it done with great result then you will be able to take care of other things with less priority.
Think of what you have to do then prioritize them. You will see that each of them needs to be done at a certain time and what kind of obstacles that blocks you from starting to do them. You must hurry up to clear that obstacle because you will have more time to accomplish more things if you do not waste your time on them.
Peter, I am teaching you to think by your own brain. You do not want to hear my command all the time, right? Now you should understand the way your Mother treated you: why she let you think, choose and decide what to do like you were doing things with her?
If you do not use your own will to choose, what you choose will be what the heaven wants. Ask your heart what the heaven wants you to do today.
# 49
วันเสาร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011 เวลา 04:54-05:42 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่ในดวงจิตเจ้าลึกๆแล้วยังเรียกหาเราอยู่ เจ้าเป็นอย่างไรบ้างเมื่อเจ้าได้ใช้ชีวิตอย่างคนของโลกนี้ เราปล่อยให้เจ้าได้เลือกทำกิจการต่างๆตามน้ำใจของเจ้าเอง เพราะในเวลานั้นดวงใจของเจ้าถวิลหาเช่นเดียวกับมนุษย์โดยทั่วไป
เปโตรน้อย นี่คือบทเรียนที่เจ้าได้ เลือกเอง เมื่อเจ้าได้เข้าไปจนถึงที่สุด เจ้าจึงตระหนักใจว่า เจ้ามิได้รับสิ่งใดเลยนอกจากความว่างเปล่า
(เมื่อตอนค่ำวันพฤหัสบดีที่ 24 ไฟฟ้าแถวบ้านผมดับติดต่อกันนานหลายชั่วโมง พวกเรานั่งอยู่ในความมืด ไม่มีน้ำใช้ ไม่มีพัดลม ทำให้ผมนึกถึงวิญญาณในไฟชำระว่าเขาเหล่านั้นจะทนทุกข์ทรมานเพียงใด ผมชวนแม่กับน้าร่วมใจกันสวดสายประคำพระเมตตา 7 สายอุทิศให้กับวิญญาณในไฟชำระทั้งหลาย เป็นการสวดที่ยาวนานมาก แต่เมื่อสวดจบผมก็มีความรู้สึกปิติ อย่างน้อยดวงวิญญาณในไฟชำระคงจะรับรู้ว่าพวกเราพยายามสวดเพื่อพวกเขาจริงๆ)
เราได้ยินเสียงที่เจ้าสวดภาวนาอย่างต่อเนื่องเมื่อวันก่อน เจ้ารู้ไหมว่าคำภาวนานั้นเป็นประโยชน์แก่ตัวของเจ้าเอง แก่คนรอบข้าง และแก่วิญญาณในไฟชำระทั้งหลายมากเพียงใด มีดวงวิญญาณหลายดวงที่รอคอยการปลดปล่อยนี้ ได้มีโอกาสรอดพ้นจากความทุกข์ทรมาน บัดนี้พวก เขาทั้งหลายกำลังภาวนาให้เจ้ายืนหยัดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งด้วยความสมัครใจของเจ้าเอง จงรู้ไว้เถิด เปโตรน้อย เรารับฟังคำภาวนาของเจ้า
เจ้ามิแปลกใจดอกหรือ ว่าเหตุใดผู้คนจึงฝากความหวังไว้กับคำภาวนาของเจ้า เมื่อเจ้ารู้ดั่งนี้แล้ว เราคงมิต้องบอกเจ้ากระมังว่า เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดต่อไป
เจ้าถามเราให้เราตอบเจ้าว่า วันนี้เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดที่ลำไทร เหตุว่าในระยะหลังๆนี้ เจ้าตระหนักใจว่า เจ้ายังมิได้นำการสวดภาวนาที่แท้จริงมาฝึกสอนกับเขาเหล่านั้น เจ้าเพียงแต่พยายามทำตามความต้องการของพี่น้องทั้งหลายของเจ้า เพราะเจ้ารู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด
เปโตรน้อย เราขอบอกความจริงแก่เจ้าว่า พรนั้นจักได้รับต่อเมื่อเจ้าเตรียมตัว เตรียมจิตวิญญาณของเจ้ามาแล้วเป็นอย่างดีเท่านั้น ความรู้สึกในดวงใจของเจ้าก็บอกเองมิใช่หรือว่า สิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่นั้นมันมิใช่ แต่เจ้าก็ทำตามความต้องการของเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้า
เปโตรน้อย เจ้ามิเคยถามเราสักนิดว่าเมื่อใดเราประสงค์จักให้พรแก่พวกเจ้า แต่ด้วยน้ำใจอันดีของเจ้านี่แหละที่เราอวยพรให้เพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้าตามที่เจ้าขอมา เจ้าเองก็รู้สึกมิชอบใจอยู่มิใช่หรือที่เจ้าต้องทำหน้าที่นี้ ในขณะที่เจ้ารู้อยู่ว่าจิตวิญญาณของผู้รับนั้นยังมิได้เตรียมไว้อย่างเหมาะสม
เปโตรน้อย จงอย่าให้คนของโลกมาสั่งให้เจ้าทำกิจการของสวรรค์ เจ้าเองต่างหากที่สมควรจักถามเราว่า ณ เวลาเช่นนั้นเราประสงค์สิ่งใด
วันนี้เจ้าจงใช้ความคิดของเรา หัวใจของเราที่เจ้าสัมผัสได้นั้น ดำเนินกิจการทั้งหลายที่เจ้าพึงกระทำเถิด เรารู้ว่าในดวงใจของเจ้าขณะนี้ เจ้าต้องการได้สนทนากับแม่ของเจ้าอยู่มิใช่หรือ เอาเถิดเราจักให้โอกาสนี้แก่เจ้า พระนางพร้อมแล้วที่จักสนทนากับเจ้า จงเพ่งจิตของเจ้าให้แนบสนิทกับพระนางเถิด”
************
# 49
Saturday, February 26, 2011, 4:54 – 5:42 a.m.
Little Peter, thank you for calling out to me in the deepest part of your heart and soul. How do you feel in living like the inhabitants of this world? I allowed you to pick and choose what to do according to your will because at that time your heart longed to live like other human beings.
Little Peter, this is the lesson that you have chosen by yourself. When you reached the end of your desire to live like them, you realized that you did not receive anything except emptiness.
(Little Peter: In the evening of Thursday, February 24, 2011, the electricity in my neighborhood went out for several hours. All of us sat in the dark, no running water, no electric fan to cool us down. All of these things made me think of the souls in Purgatory: how much they must suffer. I told my mother and my auntie to merge out hearts and mind in reciting the Divine Mercy Chaplet for 7 sets, dedicated to all
the souls in Purgatory. It took us a long time, but I was happy that those souls might have acknowledged that we tried really hard in praying for them).
I heard your continuous prayer the other day. Do you know how much it benefited you, the people that are close to you and the souls in Purgatory? There were several souls that have been waiting for this release, having a chance to be free from their suffering. Now they are praying for you to get up again by your own willingness.
Little Peter, know that I listen to your prayers. Are you not surprised that people pin their hopes on your prayers? Now that you know, I do not have to tell you what you should do, right? You ask me and want me to give you an answer of what you should do today at Lamsai because lately you realize that you have not started teaching them the real praying. You just tried to please them because you knew what they wanted.
Little Peter, I tell you the truth: the blessing will be given to you when you have prepared your soul well. Your heart tells you what you are doing is not the right thing, right? You still do it to please your brothers and your sisters.
Little Peter, you never asked when I wanted to give the blessing to all of you. Because of your kindness towards them, I blessed all of them when you asked me. You do not like this duty that you have to do for them when you know that some of them did not properly prepare their souls, isn’t that right?
Little Peter, do not let the people of this world order you to do heavenly activities. You should ask me what I want you to do at that particular time. Today use my thought and heart which you can feel do what you should do.
I know that at this time you want to talk to your Mother, isn’t that right? OK, I will give you this opportunity. She is ready to talk to you. Focus your mind to be really close to her.
วันเสาร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011 เวลา 04:54-05:42 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่ในดวงจิตเจ้าลึกๆแล้วยังเรียกหาเราอยู่ เจ้าเป็นอย่างไรบ้างเมื่อเจ้าได้ใช้ชีวิตอย่างคนของโลกนี้ เราปล่อยให้เจ้าได้เลือกทำกิจการต่างๆตามน้ำใจของเจ้าเอง เพราะในเวลานั้นดวงใจของเจ้าถวิลหาเช่นเดียวกับมนุษย์โดยทั่วไป
เปโตรน้อย นี่คือบทเรียนที่เจ้าได้ เลือกเอง เมื่อเจ้าได้เข้าไปจนถึงที่สุด เจ้าจึงตระหนักใจว่า เจ้ามิได้รับสิ่งใดเลยนอกจากความว่างเปล่า
(เมื่อตอนค่ำวันพฤหัสบดีที่ 24 ไฟฟ้าแถวบ้านผมดับติดต่อกันนานหลายชั่วโมง พวกเรานั่งอยู่ในความมืด ไม่มีน้ำใช้ ไม่มีพัดลม ทำให้ผมนึกถึงวิญญาณในไฟชำระว่าเขาเหล่านั้นจะทนทุกข์ทรมานเพียงใด ผมชวนแม่กับน้าร่วมใจกันสวดสายประคำพระเมตตา 7 สายอุทิศให้กับวิญญาณในไฟชำระทั้งหลาย เป็นการสวดที่ยาวนานมาก แต่เมื่อสวดจบผมก็มีความรู้สึกปิติ อย่างน้อยดวงวิญญาณในไฟชำระคงจะรับรู้ว่าพวกเราพยายามสวดเพื่อพวกเขาจริงๆ)
เราได้ยินเสียงที่เจ้าสวดภาวนาอย่างต่อเนื่องเมื่อวันก่อน เจ้ารู้ไหมว่าคำภาวนานั้นเป็นประโยชน์แก่ตัวของเจ้าเอง แก่คนรอบข้าง และแก่วิญญาณในไฟชำระทั้งหลายมากเพียงใด มีดวงวิญญาณหลายดวงที่รอคอยการปลดปล่อยนี้ ได้มีโอกาสรอดพ้นจากความทุกข์ทรมาน บัดนี้พวก เขาทั้งหลายกำลังภาวนาให้เจ้ายืนหยัดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งด้วยความสมัครใจของเจ้าเอง จงรู้ไว้เถิด เปโตรน้อย เรารับฟังคำภาวนาของเจ้า
เจ้ามิแปลกใจดอกหรือ ว่าเหตุใดผู้คนจึงฝากความหวังไว้กับคำภาวนาของเจ้า เมื่อเจ้ารู้ดั่งนี้แล้ว เราคงมิต้องบอกเจ้ากระมังว่า เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดต่อไป
เจ้าถามเราให้เราตอบเจ้าว่า วันนี้เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดที่ลำไทร เหตุว่าในระยะหลังๆนี้ เจ้าตระหนักใจว่า เจ้ายังมิได้นำการสวดภาวนาที่แท้จริงมาฝึกสอนกับเขาเหล่านั้น เจ้าเพียงแต่พยายามทำตามความต้องการของพี่น้องทั้งหลายของเจ้า เพราะเจ้ารู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด
เปโตรน้อย เราขอบอกความจริงแก่เจ้าว่า พรนั้นจักได้รับต่อเมื่อเจ้าเตรียมตัว เตรียมจิตวิญญาณของเจ้ามาแล้วเป็นอย่างดีเท่านั้น ความรู้สึกในดวงใจของเจ้าก็บอกเองมิใช่หรือว่า สิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่นั้นมันมิใช่ แต่เจ้าก็ทำตามความต้องการของเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้า
เปโตรน้อย เจ้ามิเคยถามเราสักนิดว่าเมื่อใดเราประสงค์จักให้พรแก่พวกเจ้า แต่ด้วยน้ำใจอันดีของเจ้านี่แหละที่เราอวยพรให้เพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้าตามที่เจ้าขอมา เจ้าเองก็รู้สึกมิชอบใจอยู่มิใช่หรือที่เจ้าต้องทำหน้าที่นี้ ในขณะที่เจ้ารู้อยู่ว่าจิตวิญญาณของผู้รับนั้นยังมิได้เตรียมไว้อย่างเหมาะสม
เปโตรน้อย จงอย่าให้คนของโลกมาสั่งให้เจ้าทำกิจการของสวรรค์ เจ้าเองต่างหากที่สมควรจักถามเราว่า ณ เวลาเช่นนั้นเราประสงค์สิ่งใด
วันนี้เจ้าจงใช้ความคิดของเรา หัวใจของเราที่เจ้าสัมผัสได้นั้น ดำเนินกิจการทั้งหลายที่เจ้าพึงกระทำเถิด เรารู้ว่าในดวงใจของเจ้าขณะนี้ เจ้าต้องการได้สนทนากับแม่ของเจ้าอยู่มิใช่หรือ เอาเถิดเราจักให้โอกาสนี้แก่เจ้า พระนางพร้อมแล้วที่จักสนทนากับเจ้า จงเพ่งจิตของเจ้าให้แนบสนิทกับพระนางเถิด”
************
# 49
Saturday, February 26, 2011, 4:54 – 5:42 a.m.
Little Peter, thank you for calling out to me in the deepest part of your heart and soul. How do you feel in living like the inhabitants of this world? I allowed you to pick and choose what to do according to your will because at that time your heart longed to live like other human beings.
Little Peter, this is the lesson that you have chosen by yourself. When you reached the end of your desire to live like them, you realized that you did not receive anything except emptiness.
(Little Peter: In the evening of Thursday, February 24, 2011, the electricity in my neighborhood went out for several hours. All of us sat in the dark, no running water, no electric fan to cool us down. All of these things made me think of the souls in Purgatory: how much they must suffer. I told my mother and my auntie to merge out hearts and mind in reciting the Divine Mercy Chaplet for 7 sets, dedicated to all
the souls in Purgatory. It took us a long time, but I was happy that those souls might have acknowledged that we tried really hard in praying for them).
I heard your continuous prayer the other day. Do you know how much it benefited you, the people that are close to you and the souls in Purgatory? There were several souls that have been waiting for this release, having a chance to be free from their suffering. Now they are praying for you to get up again by your own willingness.
Little Peter, know that I listen to your prayers. Are you not surprised that people pin their hopes on your prayers? Now that you know, I do not have to tell you what you should do, right? You ask me and want me to give you an answer of what you should do today at Lamsai because lately you realize that you have not started teaching them the real praying. You just tried to please them because you knew what they wanted.
Little Peter, I tell you the truth: the blessing will be given to you when you have prepared your soul well. Your heart tells you what you are doing is not the right thing, right? You still do it to please your brothers and your sisters.
Little Peter, you never asked when I wanted to give the blessing to all of you. Because of your kindness towards them, I blessed all of them when you asked me. You do not like this duty that you have to do for them when you know that some of them did not properly prepare their souls, isn’t that right?
Little Peter, do not let the people of this world order you to do heavenly activities. You should ask me what I want you to do at that particular time. Today use my thought and heart which you can feel do what you should do.
I know that at this time you want to talk to your Mother, isn’t that right? OK, I will give you this opportunity. She is ready to talk to you. Focus your mind to be really close to her.
# 50
วันศุกร์ที่ 22 กรกฎาคม 2011 เวลา21:00-21:30 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าเป็นห่วงงานของคุณพ่อที่จักกระทำ จงจำไว้เถิด “จิตมนุษย์นี้ยากแท้หยั่งถึง” เจ้าจงตระหนักใจเถิดว่า แต่ละคนก็มีความคิด มีอิสระ
และมีน้ำใจของตนเอง แต่ในเมื่อต้องมารวมตัวกันเพื่อกิจการอย่างใดอย่างหนึ่งนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่เขาเหล่านั้นมักใช้น้ำใจของตนเองนำหน้าออกมา ด้วยว่าตนเองคิดว่าดีแล้ว ชอบแล้ว แต่ในงานของเรานั้น พวกเจ้าต้องเข้าใจให้ถ่องแท้เสียก่อน ฟังเสียงเรียกจากเราก่อนเถิดว่าเราต้องการสิ่งใด
จงอย่าใช้น้ำใจของเจ้าบอกว่าเจ้าควรทำอะไรเพื่องานของเรา นี่แหละคือข้อแตกตางระหว่างน้ำใจของมนุษย์และน้ำใจของเรา
เรารู้ว่าเจ้าเข้าใจที่เราพูดนะ เปโตรน้อย ใครเป็นคนบอกเจ้าว่างานใดเร่งด่วน งานใดมิเร่งด่วน เจ้าจักตัดสินใจแทนเราเชียวหรือ ใครบอกเจ้าว่างานพระเมตตาและงานพระบิดาเป็นงานเดียวกัน
เจ้าเข้าใจเอาเรื่องมาโยงใยกันดีเหลือเกิน มนุษย์เอ๋ย เจ้ามิรู้ดอกหรือว่า เจ้ากำลังไขว่คว้าหาหลักมั่นจากงานของพระเมตตาซึ่งเจ้าก็ยังมิมั่นคง แล้วเจ้าก็จักนำเรื่องพระบิดาอันเป็นชื่อของเรานี้เข้ามาทำให้เจ้าสับสนอีก สุดท้ายเจ้าก็จักมิมีหลักใดที่ให้เจ้าได้ยึดมั่น เจ้ามิรู้ดอกหรือว่าเราให้ความสำคัญกับงานของพระเมตตามากเพียงใด เพราะเป็นสิ่งที่ใกล้ตัวพวกเจ้ามากที่สุด ใกล้จนเจ้าสามารถสัมผัสได้ เจ้ายังมิเข้าใจกันอย่างถ่องแท้เลยนะ ในเวลาเช่นนี้
นี่คือเวลาที่เราเปิดโอกาสให้พวกเจ้า ยังมิทันไรพวกเจ้าก็กระโดดเข้าจับเรื่องใหม่เสียแล้ว โดยที่เจ้ายังมิมีพื้นฐานมั่นคงเสียด้วยซ้ำไป เหตุใดเจ้าจึงมองสิ่งที่อยู่ไกลตัวเจ้าสำคัญกว่าสิ่งที่อยู่ข้างกายเจ้ามาโดยตลอดเล่า
เจ้าคิดว่าด้วยพระเมตตามิสามารถนำพาให้พวกเจ้าไปสวรรค์ได้ดอกหรือ ขอให้เจ้าจงทำความเข้าใจเสียใหม่ มิใช่เรามิสนับสนุนงานในนามแห่งเรา ซึ่งเปรียบเหมือนกับสอบเลื่อนชั้นโดยที่เจ้ายังมิมีพื้นฐานระดับเบื้องต้นเลย แต่เจ้าก็พยายามกระโดดกัน เพราะอยู่สูงกว่า มองเห็นได้ง่ายกว่า จงกลับไปทบทวนใหม่เถิด
มิมีสิ่งใดจักเหมาะสมสำหรับพวกเจ้าในเวลานี้มากไปกว่าพระเมตตาอีกแล้ว นี่คือหนทางแห่งความรอดของพวกเจ้า
จงอย่าโลภมาก จงอย่าติดกับนามแห่งเรา เมื่อจิตใจของพวกเจ้าได้พัฒนาถึงระดับอันควรแล้ว เวลาเช่นนั้นจึงเป็นเวลาอันเหมาะสมกับงานของพระบิดา
เราเองรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับพวกเจ้า แต่บัดนี้พวกเจ้ากำลังบอกเราว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับเรา
ขอบใจพวกเจ้ามากนะ เจ้าคงคิดว่าเราเป็นคนแก่ที่ออกอาการหลงลืมแล้วซินะ เจ้าจึงต้องบอกว่าเจ้าต้องการเห็นเราทำตัวเช่นไร นี่แหละเราถึงบอกแก่เจ้าว่า “จิตมนุษย์นี้ยากแท้หยั่งถึง” เจ้าเข้าใจที่เราบอกแก่เจ้านี้แล้วหรือยัง เปโตรน้อย จงฟังหัวใจของเจ้าให้ดีเถิด เจ้าจักได้ยินเสียงของเราบอกเจ้าจากที่นั่น
ว่าเจ้าควรทำกิจสิ่งใด จงอย่าให้มนุษย์ทั้งหลายมาบอกเจ้าว่า เขาต้องการให้เจ้าทำอะไรอีกเลย มิฉะนั้นเจ้าจักวิ่งวนอยู่ในวงเวียนนี้อย่างมิมีที่สิ้นสุด
จงคิดดูอย่างง่ายๆ เถิด เราคือบิดาผู้ใจอารีของเจ้า เหตุใดเราจึงบอกให้เจ้ารู้จักงานของพระเมตตาให้ถ่องแท้เสียก่อน เหตุใดเราจึงมิสนับสนุนงานในนามแห่งเราเล่า
เปโตรน้อย พวกเจ้าจักต้องเรียนรู้ที่จะละวางน้ำใจของเจ้าให้เป็นเสียก่อน แล้วจึงมาทำความเข้าใจกับนามแห่งเรา พระบิดาแห่งมวลมนุษยชาติที่พวกเจ้าต่างภูมิใจว่าเจ้าได้จับงานอันสูงสุดในชีวิตของเจ้าแล้ว
จงตื่นเถิดแล้วหันกลับมามองดูความเป็นจริงในเวลานี้ เจ้าจักตระหนักใจว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่สำคัญและเร่งด่วนที่สุดในเวลานี้”
อาแมน
************
# 50
Friday, July 22, 2011, 9:00-9:30 p.m.
Little Peter, thank you for being concerned about the work of the father that you have to do. Remember: Human beings’ hearts are very difficult to gauge.
You must realize that each individual has his own idea, freedom and will. There is a strong possibility that they will use their will to lead when they have to get together to work on a project because they think that is the right thing to do. In doing my work, all of you must clearly understand what I want. Do not let your will tell you what you should do in order to do my work. This is the difference between human beings’ will and my will.
Little Peter, I know that you understand what I just told you. Who told you which of my work was a top priority and which one was not? You are going to make the decision for me, huh? Who told you that the work of the Divine Mercy and the work of the Heavenly Father are the same?
You, human beings, really know how to mix up things. You still try to get a firm grip on the work of the Divine Mercy which you still struggle about it. Now you add the work of the Heavenly Father, my name, to make you more confused. In the end, you will not have a firm grip on anything.
Don’t you know how much I give the importance to the work of the Divine Mercy? It is the closest thing to you, close enough for you to feel it. You still do not clearly understand it. This is the time that I give you the opportunity to work on it. You just started it and now you want to jump and grab something new even though you do not have a good foundation to build on.
Why do you always see the thing that is far away from you more important than the one right next to you? So you think that the Divine Mercy will not be able to lead you to heaven, huh?
I want all of you to rethink about it. It is not that I do not want to support the work in my name which is like taking a test to move up another notch for you. You do not have a solid foundation but you still try to jump and grab it because it is higher and easier to see.
Rethink about it. At this time, there is nothing more important for you than the Divine Mercy. This is your path to salvation. Do not be greedy. Don’t get stuck with my name.
When your spiritual life has been developed to an acceptable level, it will be the time for the Heavenly Father’s work. I know what the best thing is for you. You are now telling me what the most important thing for me is.
Thank you for telling me. You must think that I am an old man and start to forget things so you have to
tell me what you want me to do. That is why I told you that human beings’ hearts are hard to gauge. Little Peter, now do you understand
what I just told you?
Listen to your heart and you will hear my voice telling you what to do. Do not let human beings tell you what they want you to do again otherwise you will be running endlessly in this circle.
Little Peter, think about it. I am your “Kind Father.” Why did I tell you to clearly understand the work of the Divine Mercy? Why didn’t I support the work in my name?
All of you must learn how to give up your will before trying to understand my name “The Father of Human Race.” The name that makes you proud to work for, it is the highest honor in your lives.
Wake up and turn around to see the reality of this time then you will realize what the most important and urgent thing is.
(Little Peter: Amen)
วันศุกร์ที่ 22 กรกฎาคม 2011 เวลา21:00-21:30 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้าเป็นห่วงงานของคุณพ่อที่จักกระทำ จงจำไว้เถิด “จิตมนุษย์นี้ยากแท้หยั่งถึง” เจ้าจงตระหนักใจเถิดว่า แต่ละคนก็มีความคิด มีอิสระ
และมีน้ำใจของตนเอง แต่ในเมื่อต้องมารวมตัวกันเพื่อกิจการอย่างใดอย่างหนึ่งนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่เขาเหล่านั้นมักใช้น้ำใจของตนเองนำหน้าออกมา ด้วยว่าตนเองคิดว่าดีแล้ว ชอบแล้ว แต่ในงานของเรานั้น พวกเจ้าต้องเข้าใจให้ถ่องแท้เสียก่อน ฟังเสียงเรียกจากเราก่อนเถิดว่าเราต้องการสิ่งใด
จงอย่าใช้น้ำใจของเจ้าบอกว่าเจ้าควรทำอะไรเพื่องานของเรา นี่แหละคือข้อแตกตางระหว่างน้ำใจของมนุษย์และน้ำใจของเรา
เรารู้ว่าเจ้าเข้าใจที่เราพูดนะ เปโตรน้อย ใครเป็นคนบอกเจ้าว่างานใดเร่งด่วน งานใดมิเร่งด่วน เจ้าจักตัดสินใจแทนเราเชียวหรือ ใครบอกเจ้าว่างานพระเมตตาและงานพระบิดาเป็นงานเดียวกัน
เจ้าเข้าใจเอาเรื่องมาโยงใยกันดีเหลือเกิน มนุษย์เอ๋ย เจ้ามิรู้ดอกหรือว่า เจ้ากำลังไขว่คว้าหาหลักมั่นจากงานของพระเมตตาซึ่งเจ้าก็ยังมิมั่นคง แล้วเจ้าก็จักนำเรื่องพระบิดาอันเป็นชื่อของเรานี้เข้ามาทำให้เจ้าสับสนอีก สุดท้ายเจ้าก็จักมิมีหลักใดที่ให้เจ้าได้ยึดมั่น เจ้ามิรู้ดอกหรือว่าเราให้ความสำคัญกับงานของพระเมตตามากเพียงใด เพราะเป็นสิ่งที่ใกล้ตัวพวกเจ้ามากที่สุด ใกล้จนเจ้าสามารถสัมผัสได้ เจ้ายังมิเข้าใจกันอย่างถ่องแท้เลยนะ ในเวลาเช่นนี้
นี่คือเวลาที่เราเปิดโอกาสให้พวกเจ้า ยังมิทันไรพวกเจ้าก็กระโดดเข้าจับเรื่องใหม่เสียแล้ว โดยที่เจ้ายังมิมีพื้นฐานมั่นคงเสียด้วยซ้ำไป เหตุใดเจ้าจึงมองสิ่งที่อยู่ไกลตัวเจ้าสำคัญกว่าสิ่งที่อยู่ข้างกายเจ้ามาโดยตลอดเล่า
เจ้าคิดว่าด้วยพระเมตตามิสามารถนำพาให้พวกเจ้าไปสวรรค์ได้ดอกหรือ ขอให้เจ้าจงทำความเข้าใจเสียใหม่ มิใช่เรามิสนับสนุนงานในนามแห่งเรา ซึ่งเปรียบเหมือนกับสอบเลื่อนชั้นโดยที่เจ้ายังมิมีพื้นฐานระดับเบื้องต้นเลย แต่เจ้าก็พยายามกระโดดกัน เพราะอยู่สูงกว่า มองเห็นได้ง่ายกว่า จงกลับไปทบทวนใหม่เถิด
มิมีสิ่งใดจักเหมาะสมสำหรับพวกเจ้าในเวลานี้มากไปกว่าพระเมตตาอีกแล้ว นี่คือหนทางแห่งความรอดของพวกเจ้า
จงอย่าโลภมาก จงอย่าติดกับนามแห่งเรา เมื่อจิตใจของพวกเจ้าได้พัฒนาถึงระดับอันควรแล้ว เวลาเช่นนั้นจึงเป็นเวลาอันเหมาะสมกับงานของพระบิดา
เราเองรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับพวกเจ้า แต่บัดนี้พวกเจ้ากำลังบอกเราว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับเรา
ขอบใจพวกเจ้ามากนะ เจ้าคงคิดว่าเราเป็นคนแก่ที่ออกอาการหลงลืมแล้วซินะ เจ้าจึงต้องบอกว่าเจ้าต้องการเห็นเราทำตัวเช่นไร นี่แหละเราถึงบอกแก่เจ้าว่า “จิตมนุษย์นี้ยากแท้หยั่งถึง” เจ้าเข้าใจที่เราบอกแก่เจ้านี้แล้วหรือยัง เปโตรน้อย จงฟังหัวใจของเจ้าให้ดีเถิด เจ้าจักได้ยินเสียงของเราบอกเจ้าจากที่นั่น
ว่าเจ้าควรทำกิจสิ่งใด จงอย่าให้มนุษย์ทั้งหลายมาบอกเจ้าว่า เขาต้องการให้เจ้าทำอะไรอีกเลย มิฉะนั้นเจ้าจักวิ่งวนอยู่ในวงเวียนนี้อย่างมิมีที่สิ้นสุด
จงคิดดูอย่างง่ายๆ เถิด เราคือบิดาผู้ใจอารีของเจ้า เหตุใดเราจึงบอกให้เจ้ารู้จักงานของพระเมตตาให้ถ่องแท้เสียก่อน เหตุใดเราจึงมิสนับสนุนงานในนามแห่งเราเล่า
เปโตรน้อย พวกเจ้าจักต้องเรียนรู้ที่จะละวางน้ำใจของเจ้าให้เป็นเสียก่อน แล้วจึงมาทำความเข้าใจกับนามแห่งเรา พระบิดาแห่งมวลมนุษยชาติที่พวกเจ้าต่างภูมิใจว่าเจ้าได้จับงานอันสูงสุดในชีวิตของเจ้าแล้ว
จงตื่นเถิดแล้วหันกลับมามองดูความเป็นจริงในเวลานี้ เจ้าจักตระหนักใจว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่สำคัญและเร่งด่วนที่สุดในเวลานี้”
อาแมน
************
# 50
Friday, July 22, 2011, 9:00-9:30 p.m.
Little Peter, thank you for being concerned about the work of the father that you have to do. Remember: Human beings’ hearts are very difficult to gauge.
You must realize that each individual has his own idea, freedom and will. There is a strong possibility that they will use their will to lead when they have to get together to work on a project because they think that is the right thing to do. In doing my work, all of you must clearly understand what I want. Do not let your will tell you what you should do in order to do my work. This is the difference between human beings’ will and my will.
Little Peter, I know that you understand what I just told you. Who told you which of my work was a top priority and which one was not? You are going to make the decision for me, huh? Who told you that the work of the Divine Mercy and the work of the Heavenly Father are the same?
You, human beings, really know how to mix up things. You still try to get a firm grip on the work of the Divine Mercy which you still struggle about it. Now you add the work of the Heavenly Father, my name, to make you more confused. In the end, you will not have a firm grip on anything.
Don’t you know how much I give the importance to the work of the Divine Mercy? It is the closest thing to you, close enough for you to feel it. You still do not clearly understand it. This is the time that I give you the opportunity to work on it. You just started it and now you want to jump and grab something new even though you do not have a good foundation to build on.
Why do you always see the thing that is far away from you more important than the one right next to you? So you think that the Divine Mercy will not be able to lead you to heaven, huh?
I want all of you to rethink about it. It is not that I do not want to support the work in my name which is like taking a test to move up another notch for you. You do not have a solid foundation but you still try to jump and grab it because it is higher and easier to see.
Rethink about it. At this time, there is nothing more important for you than the Divine Mercy. This is your path to salvation. Do not be greedy. Don’t get stuck with my name.
When your spiritual life has been developed to an acceptable level, it will be the time for the Heavenly Father’s work. I know what the best thing is for you. You are now telling me what the most important thing for me is.
Thank you for telling me. You must think that I am an old man and start to forget things so you have to
tell me what you want me to do. That is why I told you that human beings’ hearts are hard to gauge. Little Peter, now do you understand
what I just told you?
Listen to your heart and you will hear my voice telling you what to do. Do not let human beings tell you what they want you to do again otherwise you will be running endlessly in this circle.
Little Peter, think about it. I am your “Kind Father.” Why did I tell you to clearly understand the work of the Divine Mercy? Why didn’t I support the work in my name?
All of you must learn how to give up your will before trying to understand my name “The Father of Human Race.” The name that makes you proud to work for, it is the highest honor in your lives.
Wake up and turn around to see the reality of this time then you will realize what the most important and urgent thing is.
(Little Peter: Amen)
# 51
วันอังคารที่ 27 กันยายน 2011 เวลา 12:00-12:20 น.
“เปโตรน้อย เรารู้ว่าในใจของเจ้าคิดเช่นไร”
ลูกรู้สึกเหนื่อย และไม่คุ้มกับการลงทุนลงแรงที่ลูกได้ทำงานให้พระองค์พระเจ้าข้า
“เจ้ากำลังคิดอย่างมนุษย์นะ เปโตรน้อย หากเป็นเรา แม้เป็นเพียงแกะตัวเดียวที่หลงทาง เราก็จักดั้นด้นกลับไปตามหา เรามิเคยทอดทิ้งลูกแกะของเราแม้แต่เพียงตัวเดียว หากเจ้ามิสบายใจในตอนนี้ เจ้ากำลังใช้เวลาของเราทำอะไรอยู่เล่า เปโตรน้อย”
ลูกขอโทษพระองค์ ที่ลูกปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างศูนย์เปล่า ไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นพระเจ้าข้า
“แล้วเจ้าคิดที่จักแก้ไขอย่างไร เปโตรน้อย”
ลูกจะพยายามคิดใหม่ คิดให้เป็นบวก เพื่อจะได้ใช้เวลานี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด พระเจ้าข้า ว่ากันที่จริงแล้วลูกกำลังเซ็งกับปัญหารถยนต์ของลูก ที่ส่งเข้าอู่แล้วส่งเข้าอู่อีก แก้ไขไม่จบซักที ลูกหมดเงินไปตั้งเยอะแล้ว พระเจ้าข้า ตอนนี้ลูกเลยพาลไม่อยากทำอะไร
“เปโตรน้อย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เจ้าทำได้และทำได้ดีกว่าคนอื่นในเวลาอันจำกัด เจ้ามองมิออกหรือว่าเจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดในเวลาเช่นนี้”
“ถูกแล้ว การภาวนาของเจ้าเป็นสิ่งที่เจ้าทำได้ดีที่สุด อย่างน้อย เมื่อเจ้ามิอยากทำอะไร ก็จงภาวนาเพื่อคนบาปทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิญญาณในไฟชำระและวิญญาณที่ไม่มีใครนึกถึงทั้งหลาย”
พระเจ้าข้า ลูกจะลุกขึ้นมาใหม่ ต่อสู้กับความรู้สึกท้อแท้ของตนเอง และทำกิจการที่มีประโยชน์สำหรับผู้อื่่นดีกว่าการปล่อยเวลาให้ศูนย์เปล่าเช่นนี้ พระเจ้าข้า
“ดีแล้วเปโตรน้อย จงอย่าสงสารตัวของเจ้าเองนักแต่ให้สงสารผู้อื่่นให้มากๆ ความคิดดี พูดดี ทำดีของเจ้าสามารถช่วยเขาเหล่านั้นได้มากทีเดียว จงอย่ามองแต่เฉพาะในสิ่งที่จับต้องได้เท่านั้นนะ เปโตรน้อย”
พระเจ้าข้า ลูกจะไม่เปรียบเทียบตนเองกับผู้อื่นอีก เพราะแต่ละคนมีที่มาและพื้นฐานต่างกัน ลูกจะมองแต่ข้อดีของตนเอง และนำข้อดีนั้นมาใช้ให้เป็นประโยชน์ พระเจ้าข้า
“ดีแล้ว เปโตรน้อย เราหวังใจว่าเจ้าจักเข้าใจในหน้าที่ของเจ้าเป็นอย่างดี จงทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีที่สุดเถิด”
อาแมน
************
# 51
Tuesday, September 27, 2011, 12:00-12:30 a.m.
Little Peter, I know what you are thinking.
(Little Peter: Lord, I am tired. I feel that the result is not worth my effort in doing your work.)
Little Peter, you are thinking like other human beings. I will not give up on my lost sheep, not even a single one of them. I will try to find it. I have never abandoned anyone of them. If you do not feel good during this period of time, what have you done with my time I gave you?
(Little Peter: Lord, I apologize to you for wasting your time. I did not do anything constructive.)
Alright, Little Peter. What are you going to do about it?
(Little Peter: Lord, I will try to think of something new, thinking of some constructive thing to spend the time to make the most beneficial thing out of it. Lord, the truth is I am sick and tired of the problems with my car which I have been sending to the garage over and over. The problems haven’t gone away. I spent lots of money on it. I am very discouraged and don’t want to do anything.)
Little Peter, there are several things that you can do and do them better than other people in a constrained time. Can’t you see what you should do at this time?
Little Peter, that is correct. Praying is the best thing you can do. Even though you do not want to do anything, you should pray for sinners, the souls in purgatory and the souls that nobody thinks of.
(Little Peter: Lord, I will get up again, fighting my discouragement and doing something beneficial for other people instead of wasting time like this.)
Good job, Little Peter. Do not feel sorry for yourself all the time. Feel sorry for other people more. Your thinking of good things, talking of good things and good deeds can help them out a lot. Do not look for only what you can see and touch.
(Little Peter: Lord, I will not compare myself to other people again because each of us has a different background. I will look only for my good traits and use them to benefit other people.)
Little Peter, very good. I hope you fully understand your duty. Do your duty to the best of your ability.
(Little Peter: Amen)
วันอังคารที่ 27 กันยายน 2011 เวลา 12:00-12:20 น.
“เปโตรน้อย เรารู้ว่าในใจของเจ้าคิดเช่นไร”
ลูกรู้สึกเหนื่อย และไม่คุ้มกับการลงทุนลงแรงที่ลูกได้ทำงานให้พระองค์พระเจ้าข้า
“เจ้ากำลังคิดอย่างมนุษย์นะ เปโตรน้อย หากเป็นเรา แม้เป็นเพียงแกะตัวเดียวที่หลงทาง เราก็จักดั้นด้นกลับไปตามหา เรามิเคยทอดทิ้งลูกแกะของเราแม้แต่เพียงตัวเดียว หากเจ้ามิสบายใจในตอนนี้ เจ้ากำลังใช้เวลาของเราทำอะไรอยู่เล่า เปโตรน้อย”
ลูกขอโทษพระองค์ ที่ลูกปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างศูนย์เปล่า ไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นพระเจ้าข้า
“แล้วเจ้าคิดที่จักแก้ไขอย่างไร เปโตรน้อย”
ลูกจะพยายามคิดใหม่ คิดให้เป็นบวก เพื่อจะได้ใช้เวลานี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด พระเจ้าข้า ว่ากันที่จริงแล้วลูกกำลังเซ็งกับปัญหารถยนต์ของลูก ที่ส่งเข้าอู่แล้วส่งเข้าอู่อีก แก้ไขไม่จบซักที ลูกหมดเงินไปตั้งเยอะแล้ว พระเจ้าข้า ตอนนี้ลูกเลยพาลไม่อยากทำอะไร
“เปโตรน้อย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เจ้าทำได้และทำได้ดีกว่าคนอื่นในเวลาอันจำกัด เจ้ามองมิออกหรือว่าเจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดในเวลาเช่นนี้”
“ถูกแล้ว การภาวนาของเจ้าเป็นสิ่งที่เจ้าทำได้ดีที่สุด อย่างน้อย เมื่อเจ้ามิอยากทำอะไร ก็จงภาวนาเพื่อคนบาปทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิญญาณในไฟชำระและวิญญาณที่ไม่มีใครนึกถึงทั้งหลาย”
พระเจ้าข้า ลูกจะลุกขึ้นมาใหม่ ต่อสู้กับความรู้สึกท้อแท้ของตนเอง และทำกิจการที่มีประโยชน์สำหรับผู้อื่่นดีกว่าการปล่อยเวลาให้ศูนย์เปล่าเช่นนี้ พระเจ้าข้า
“ดีแล้วเปโตรน้อย จงอย่าสงสารตัวของเจ้าเองนักแต่ให้สงสารผู้อื่่นให้มากๆ ความคิดดี พูดดี ทำดีของเจ้าสามารถช่วยเขาเหล่านั้นได้มากทีเดียว จงอย่ามองแต่เฉพาะในสิ่งที่จับต้องได้เท่านั้นนะ เปโตรน้อย”
พระเจ้าข้า ลูกจะไม่เปรียบเทียบตนเองกับผู้อื่นอีก เพราะแต่ละคนมีที่มาและพื้นฐานต่างกัน ลูกจะมองแต่ข้อดีของตนเอง และนำข้อดีนั้นมาใช้ให้เป็นประโยชน์ พระเจ้าข้า
“ดีแล้ว เปโตรน้อย เราหวังใจว่าเจ้าจักเข้าใจในหน้าที่ของเจ้าเป็นอย่างดี จงทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีที่สุดเถิด”
อาแมน
************
# 51
Tuesday, September 27, 2011, 12:00-12:30 a.m.
Little Peter, I know what you are thinking.
(Little Peter: Lord, I am tired. I feel that the result is not worth my effort in doing your work.)
Little Peter, you are thinking like other human beings. I will not give up on my lost sheep, not even a single one of them. I will try to find it. I have never abandoned anyone of them. If you do not feel good during this period of time, what have you done with my time I gave you?
(Little Peter: Lord, I apologize to you for wasting your time. I did not do anything constructive.)
Alright, Little Peter. What are you going to do about it?
(Little Peter: Lord, I will try to think of something new, thinking of some constructive thing to spend the time to make the most beneficial thing out of it. Lord, the truth is I am sick and tired of the problems with my car which I have been sending to the garage over and over. The problems haven’t gone away. I spent lots of money on it. I am very discouraged and don’t want to do anything.)
Little Peter, there are several things that you can do and do them better than other people in a constrained time. Can’t you see what you should do at this time?
Little Peter, that is correct. Praying is the best thing you can do. Even though you do not want to do anything, you should pray for sinners, the souls in purgatory and the souls that nobody thinks of.
(Little Peter: Lord, I will get up again, fighting my discouragement and doing something beneficial for other people instead of wasting time like this.)
Good job, Little Peter. Do not feel sorry for yourself all the time. Feel sorry for other people more. Your thinking of good things, talking of good things and good deeds can help them out a lot. Do not look for only what you can see and touch.
(Little Peter: Lord, I will not compare myself to other people again because each of us has a different background. I will look only for my good traits and use them to benefit other people.)
Little Peter, very good. I hope you fully understand your duty. Do your duty to the best of your ability.
(Little Peter: Amen)
# 52
วันอาทิตย์ที่ 9 ตุลาคม 2011 เวลา 13:21-14:14 น.
“เปโตรน้อย”
พระเจ้าข้า ลูกกำลังนึกถึงพระองค์
“เจ้าจงฟังคำของเราให้จงดี เหตุว่าสิ่งที่เรากำลังบอกแก่เจ้านั้นเป็นความวุ่นวายในจิตใจของมนุษย์ทั้งหลาย”
ในสมองของลูกตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า เมื่อหมดภาระกิจที่ลูกจะทำให้พระองค์แล้ว ลูกมีแต่ความสงบ พระเจ้าข้า
“เรารู้ว่าเจ้าเป็นเช่นนั้น เพราะเจ้าตัดการสื่อสารทั้งหมดกับบุคคลภายนอก เจ้าจึงมิได้รับรู้ ความวุ่นวายของมนุษย์ทั้งมวลซึ่งเป็นพี่น้องของเจ้า เวลานี้จิตชั่วร้ายกำลังทำงานอย่างหนักในหมู่ผู้คนทั้งหลาย สิ่งใดคือความเปราะบางแห่งจิตวิญญาณ จิตชั่วร้ายจักใช้สิ่งนั้นแหละเข้าทำลายพวกเจ้า เป็นความสมัครใจของพวกเจ้าเอง พวกเจ้าตกหลุมพราง กลอุบายของพวกมันอย่างแยบยล พวกมันทำให้เจ้าคิดว่าเป็นความต้องการของตัวเจ้าเอง เจ้าจึงยอมรับอย่างง่ายดาย ปราศจาก ความสงสัย ความอยากมี อยากเป็นของพวกเจ้านี่แหละที่มันนำมาใช้กับพวกเจ้าอย่างได้ผล ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้นอยู่ทุกวันมิรู้จบสิ้น”
ลูกเป็นเพียงมนุษย์ตัวเล็กๆเพียงคนเดียว ลูกจะทำอะไรได้ พระเจ้าข้า
“ทำได้ซิ เปโตรน้อย หน้าที่ของเจ้าคือเตือน และเตือนผู้คนต่อไป ด้วยความจริงใจของเจ้า จักช่วยให้ผู้ที่เจ้าเตือนนั้นมีสติ และหยุดการการะทำด้วยความอยากต่างๆนั้นลงเสีย เจ้าปิดรับข่าวสารทางฝ่ายโลกทำให้เจ้ามิต้องวุ่นวายไปกับสถานะการณ์ต่างๆ ในขณะนี้ที่ทำให้ผู้คนต่างวุ่นวายสับสนกับความอยู่รอดของตนเอง นั่นเป็นเพียงเรื่องภายนอกเท่านั้น แต่ภายในจิตวิญญาณแล้วยังมีเรื่องรบกวนอีกมากมาย ทำให้มนุษย์ขาดสันติในจิตใจ
จงบอกกลุ่มภาวนาที่เจ้ามีส่วน ร่วมอยู่เถิดว่า เพียงคำภาวนาสำหรับการเจ็บป่วยฝ่ายกายนั้นยังมิเพียงพอ เพราะบัดนี้มีผู้ที่เจ็บป่วยทางฝ่ายจิตวิญญาณ มากมายนับมิถ้วน พวกเจ้าต้องร่วมใจกันภาวนาเพื่อพวกเขาทั้งหลาย หากเจ้ามีผู้ใกล้ชิดและสามารถตักเตือนได้ ขอให้ถือว่าเป็นหน้าที่ของเจ้าที่จักพึงกระทำ การเตือนด้วยความรักจักเป็นการดีกว่าที่เจ้าเพิกเฉยและปล่อยให้เขาเหล่านั้นตกเป็นเหยื่อของจิตชั่วร้าย หากเจ้าภาวนาอย่างสม่ำเสมอแล้วเจ้ามีความศักดิ์สิทธิ์พอที่จิตชั่วร้ายมิอาจทำลายเจ้าได้ จงอย่ากลัวเลย”
แล้วเรื่องการทบทวนจิตภาวนาเล่า พระองค์จะให้ลูกทำอย่างไร
“เอาเถิด ในเมื่อเจ้าเลื่อนการตัดสินใจของเราในครั้งนี้แล้ว เพื่อป้องกันปัญหาที่เจ้าคาดว่าอาจเกิดขึ้น ทำให้เรารู้ด้วยความเป็นมนุษย์ของพวกเจ้า ก็ยังมิวายกังวลอยู่ดี แต่เมื่อเจ้าเลื่อนไปแล้ว การตัดสินใจในครั้งหน้า เราจักเป็นผู้บอกแก่เจ้าเอง จงวางใจเถิด เรามิเคยทอดทิ้งพวกเจ้า”
ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า อาแมน
************
# 52
Sunday, October 9, 2011, 1:21 – 2:14 p.m.
Little Peter!
(Little Peter: Lord, I am here, thinking about you.)
Pay attention to my words because what I am going to tell you is the anxiety in the hearts of human beings.
(Little Peter: Lord, my brain is empty. After finishing your work, I have only peace of mind.)
I am aware of the way you are. You do not feel the anxiety of other human beings who are your brothers and sisters because you cut off communication with outsiders. At this time the evil spirits are working hard in the midst of human beings. Whatever is your weak point, the evil spirits will use it to destroy all of you.
It is your willingness that makes you unconsciously fall into their trap. They make you think that it is what you want so you easily accept it without any doubt. They effectively use your desire to have more and to be more than what you are to cause problems everyday and endlessly.
(Little Peter: Lord, I am only an insignificant human being. What can I do?)
Little Peter, you can do it. Your duty is to warn other people. With your sincerity, those whom you warn will be conscious of what they do and stop doing things that their desires want them to do. You have stopped receiving worldly news which makes you not anxious with all the circumstances that make other people so busy with their own survival. That is only the exterior part. The interior part, spiritual side, still has lots of problems which cause human beings to have no peace in their hearts.
Little Peter, tell your prayer group that the prayers for healing of the body's sickness is not enough because nowadays there are countless people who have sickness of the soul. All of you must join together in praying for them.
If you have people that are close to you whom you can warn, make it your duty to warn them. Warning them with love is better than being neglected about it and letting them fall victim to the evil spirits. If you pray constantly you will be holy and the evil spirits cannot destroy you. Do not be afraid.
(Little Peter: Lord, how about the review of the Contemplative Prayer? What do you want me to do?)
That’s alright; you have postponed my decision about it to prevent problems that you expected to happen and it made me aware of your human nature that made you worried about it.
Next time I will tell you what to do. Trust me. I have never abandoned all of you.
(Little Peter: Lord, thank you. Amen.)
วันอาทิตย์ที่ 9 ตุลาคม 2011 เวลา 13:21-14:14 น.
“เปโตรน้อย”
พระเจ้าข้า ลูกกำลังนึกถึงพระองค์
“เจ้าจงฟังคำของเราให้จงดี เหตุว่าสิ่งที่เรากำลังบอกแก่เจ้านั้นเป็นความวุ่นวายในจิตใจของมนุษย์ทั้งหลาย”
ในสมองของลูกตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า เมื่อหมดภาระกิจที่ลูกจะทำให้พระองค์แล้ว ลูกมีแต่ความสงบ พระเจ้าข้า
“เรารู้ว่าเจ้าเป็นเช่นนั้น เพราะเจ้าตัดการสื่อสารทั้งหมดกับบุคคลภายนอก เจ้าจึงมิได้รับรู้ ความวุ่นวายของมนุษย์ทั้งมวลซึ่งเป็นพี่น้องของเจ้า เวลานี้จิตชั่วร้ายกำลังทำงานอย่างหนักในหมู่ผู้คนทั้งหลาย สิ่งใดคือความเปราะบางแห่งจิตวิญญาณ จิตชั่วร้ายจักใช้สิ่งนั้นแหละเข้าทำลายพวกเจ้า เป็นความสมัครใจของพวกเจ้าเอง พวกเจ้าตกหลุมพราง กลอุบายของพวกมันอย่างแยบยล พวกมันทำให้เจ้าคิดว่าเป็นความต้องการของตัวเจ้าเอง เจ้าจึงยอมรับอย่างง่ายดาย ปราศจาก ความสงสัย ความอยากมี อยากเป็นของพวกเจ้านี่แหละที่มันนำมาใช้กับพวกเจ้าอย่างได้ผล ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้นอยู่ทุกวันมิรู้จบสิ้น”
ลูกเป็นเพียงมนุษย์ตัวเล็กๆเพียงคนเดียว ลูกจะทำอะไรได้ พระเจ้าข้า
“ทำได้ซิ เปโตรน้อย หน้าที่ของเจ้าคือเตือน และเตือนผู้คนต่อไป ด้วยความจริงใจของเจ้า จักช่วยให้ผู้ที่เจ้าเตือนนั้นมีสติ และหยุดการการะทำด้วยความอยากต่างๆนั้นลงเสีย เจ้าปิดรับข่าวสารทางฝ่ายโลกทำให้เจ้ามิต้องวุ่นวายไปกับสถานะการณ์ต่างๆ ในขณะนี้ที่ทำให้ผู้คนต่างวุ่นวายสับสนกับความอยู่รอดของตนเอง นั่นเป็นเพียงเรื่องภายนอกเท่านั้น แต่ภายในจิตวิญญาณแล้วยังมีเรื่องรบกวนอีกมากมาย ทำให้มนุษย์ขาดสันติในจิตใจ
จงบอกกลุ่มภาวนาที่เจ้ามีส่วน ร่วมอยู่เถิดว่า เพียงคำภาวนาสำหรับการเจ็บป่วยฝ่ายกายนั้นยังมิเพียงพอ เพราะบัดนี้มีผู้ที่เจ็บป่วยทางฝ่ายจิตวิญญาณ มากมายนับมิถ้วน พวกเจ้าต้องร่วมใจกันภาวนาเพื่อพวกเขาทั้งหลาย หากเจ้ามีผู้ใกล้ชิดและสามารถตักเตือนได้ ขอให้ถือว่าเป็นหน้าที่ของเจ้าที่จักพึงกระทำ การเตือนด้วยความรักจักเป็นการดีกว่าที่เจ้าเพิกเฉยและปล่อยให้เขาเหล่านั้นตกเป็นเหยื่อของจิตชั่วร้าย หากเจ้าภาวนาอย่างสม่ำเสมอแล้วเจ้ามีความศักดิ์สิทธิ์พอที่จิตชั่วร้ายมิอาจทำลายเจ้าได้ จงอย่ากลัวเลย”
แล้วเรื่องการทบทวนจิตภาวนาเล่า พระองค์จะให้ลูกทำอย่างไร
“เอาเถิด ในเมื่อเจ้าเลื่อนการตัดสินใจของเราในครั้งนี้แล้ว เพื่อป้องกันปัญหาที่เจ้าคาดว่าอาจเกิดขึ้น ทำให้เรารู้ด้วยความเป็นมนุษย์ของพวกเจ้า ก็ยังมิวายกังวลอยู่ดี แต่เมื่อเจ้าเลื่อนไปแล้ว การตัดสินใจในครั้งหน้า เราจักเป็นผู้บอกแก่เจ้าเอง จงวางใจเถิด เรามิเคยทอดทิ้งพวกเจ้า”
ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า อาแมน
************
# 52
Sunday, October 9, 2011, 1:21 – 2:14 p.m.
Little Peter!
(Little Peter: Lord, I am here, thinking about you.)
Pay attention to my words because what I am going to tell you is the anxiety in the hearts of human beings.
(Little Peter: Lord, my brain is empty. After finishing your work, I have only peace of mind.)
I am aware of the way you are. You do not feel the anxiety of other human beings who are your brothers and sisters because you cut off communication with outsiders. At this time the evil spirits are working hard in the midst of human beings. Whatever is your weak point, the evil spirits will use it to destroy all of you.
It is your willingness that makes you unconsciously fall into their trap. They make you think that it is what you want so you easily accept it without any doubt. They effectively use your desire to have more and to be more than what you are to cause problems everyday and endlessly.
(Little Peter: Lord, I am only an insignificant human being. What can I do?)
Little Peter, you can do it. Your duty is to warn other people. With your sincerity, those whom you warn will be conscious of what they do and stop doing things that their desires want them to do. You have stopped receiving worldly news which makes you not anxious with all the circumstances that make other people so busy with their own survival. That is only the exterior part. The interior part, spiritual side, still has lots of problems which cause human beings to have no peace in their hearts.
Little Peter, tell your prayer group that the prayers for healing of the body's sickness is not enough because nowadays there are countless people who have sickness of the soul. All of you must join together in praying for them.
If you have people that are close to you whom you can warn, make it your duty to warn them. Warning them with love is better than being neglected about it and letting them fall victim to the evil spirits. If you pray constantly you will be holy and the evil spirits cannot destroy you. Do not be afraid.
(Little Peter: Lord, how about the review of the Contemplative Prayer? What do you want me to do?)
That’s alright; you have postponed my decision about it to prevent problems that you expected to happen and it made me aware of your human nature that made you worried about it.
Next time I will tell you what to do. Trust me. I have never abandoned all of you.
(Little Peter: Lord, thank you. Amen.)
# 53
วันศุกร์ที่ 21 ตุลาคม 2011 เวลา 21:10- 21:40 น.
“ขอบใจเจ้ามากที่เจ้าลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเรา วันนี้คุณพ่อถามเจ้าว่าเราได้บอกอะไรแก่เจ้าบ้างมิใช่หรือ เปโตรน้อย ในบางเวลาเราก็มิอาจติดต่อกับเจ้าได้เหมือนกัน ถ้าในเวลานั้นเจ้ามิได้เปิดใจยกขึ้นหาเรา เจ้ามัวแต่สาละวนกับการเตรียมตัวรับน้ำท่วมที่กำลังจักมาถึง เรารู้ว่าเจ้าหวั่นใจแต่ปากของเจ้าก็ยังแข็งเหมือนเดิมคือเจ้าวางใจในเรา มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้เอง
วันนี้เราได้ยินเสียงของเจ้าที่ว่าในที่สุด เจ้าก็มิสามารถนำพาสิ่งใดไปได้เลย แม้กระทั่งรูปปั้นของเรา เจ้าก็ต้องสละทิ้ง เจ้าคำนึงถึงความอยู่รอดของเจ้าเป็นอันดับแรก แม้แต่ของที่จำเป็นเจ้าก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาอะไรไปบ้าง เจ้าเป็นห่วงถึงวันพรุ่งนี้ว่าจักเกิดอะไรขึ้นโดยมิได้นำพากับการทำวันนี้ให้ดีที่สุดเสียก่อน
เปโตรน้อย เจ้าต้องการให้เราช่วยเหลือเจ้ารวมทั้งผู้ที่ร่วมเดือนร้อนในครั้งนี้ด้วยใช่ไหม เราทดลองน้ำใจของเจ้าในครั้งนี้ เจ้าลองคิดดูเถิด เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดให้เราพอใจและช่วยเหลือเจ้าได้ จงตรองให้จงดีเถิด เปโตรน้อย”
************
# 53
Friday, October 21, 2011, 9:10 – 9:40 p.m.
Little Peter, I thank you for waking up when I called you. Today the father asked you whether or not I told you something, right? Little Peter, sometimes I could not communicate with you if you did not lift up your heart to me.
Today you were so busy getting ready for the flood which is fast approaching. I know that you are afraid but your mouth keeps saying that you trust me. Human beings are like this.
Today I also heard you say that finally you could not bring anything with you, even my statue which you have to abandon. You thought of your own survival first. You could not even make up your mind which essential items you should bring with you. You are worried about what would happen tomorrow without paying attention to what you should do today to the best of your ability.
Little Peter, you want me to help you and those that will be affected by the flood, right? At this time I will test your heart and mind. Think of what you should do to please me so that I will help you. Think carefully about it, Little Peter.
วันศุกร์ที่ 21 ตุลาคม 2011 เวลา 21:10- 21:40 น.
“ขอบใจเจ้ามากที่เจ้าลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเรา วันนี้คุณพ่อถามเจ้าว่าเราได้บอกอะไรแก่เจ้าบ้างมิใช่หรือ เปโตรน้อย ในบางเวลาเราก็มิอาจติดต่อกับเจ้าได้เหมือนกัน ถ้าในเวลานั้นเจ้ามิได้เปิดใจยกขึ้นหาเรา เจ้ามัวแต่สาละวนกับการเตรียมตัวรับน้ำท่วมที่กำลังจักมาถึง เรารู้ว่าเจ้าหวั่นใจแต่ปากของเจ้าก็ยังแข็งเหมือนเดิมคือเจ้าวางใจในเรา มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้เอง
วันนี้เราได้ยินเสียงของเจ้าที่ว่าในที่สุด เจ้าก็มิสามารถนำพาสิ่งใดไปได้เลย แม้กระทั่งรูปปั้นของเรา เจ้าก็ต้องสละทิ้ง เจ้าคำนึงถึงความอยู่รอดของเจ้าเป็นอันดับแรก แม้แต่ของที่จำเป็นเจ้าก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาอะไรไปบ้าง เจ้าเป็นห่วงถึงวันพรุ่งนี้ว่าจักเกิดอะไรขึ้นโดยมิได้นำพากับการทำวันนี้ให้ดีที่สุดเสียก่อน
เปโตรน้อย เจ้าต้องการให้เราช่วยเหลือเจ้ารวมทั้งผู้ที่ร่วมเดือนร้อนในครั้งนี้ด้วยใช่ไหม เราทดลองน้ำใจของเจ้าในครั้งนี้ เจ้าลองคิดดูเถิด เจ้าสมควรทำกิจสิ่งใดให้เราพอใจและช่วยเหลือเจ้าได้ จงตรองให้จงดีเถิด เปโตรน้อย”
************
# 53
Friday, October 21, 2011, 9:10 – 9:40 p.m.
Little Peter, I thank you for waking up when I called you. Today the father asked you whether or not I told you something, right? Little Peter, sometimes I could not communicate with you if you did not lift up your heart to me.
Today you were so busy getting ready for the flood which is fast approaching. I know that you are afraid but your mouth keeps saying that you trust me. Human beings are like this.
Today I also heard you say that finally you could not bring anything with you, even my statue which you have to abandon. You thought of your own survival first. You could not even make up your mind which essential items you should bring with you. You are worried about what would happen tomorrow without paying attention to what you should do today to the best of your ability.
Little Peter, you want me to help you and those that will be affected by the flood, right? At this time I will test your heart and mind. Think of what you should do to please me so that I will help you. Think carefully about it, Little Peter.
# 54
วันอังคารที่ 25 ตุลาคม 2011 เวลา 04:45- 05:22 น.
“เปโตรน้อย เมื่อวานเจ้าได้รับบทเรียนอะไรบ้าง”
ลูกได้รู้ถึงน้ำพระทัยของพระองค์ที่ทรงเมตตาต่อพีทผู้ที่ภาวนาวิงวอนขอความช่วยเหลือของพระองค์จากหัวใจอันแท้จริง พระองค์ตอบสนองคำภาวนามากกว่าที่พีทจะคาดคิดเสียอีก เพียง2วันในการภาวนากับพระองค์ด้วยหัวใจนั้นมีค่ามากมายมหาศาลเกินกว่ามนุษย์อย่างลูกจะเข้าใจ เพราะการที่พีทเองเป็นผู้ประสบกับน้ำท่วมเองทำให้เข้าใจถึงความรู้สึกของผู้อื่น การภาวนาจึงออกมาจากความรัก ความห่วงใยต่อเพื่อนพี่น้องที่ประสบกับน้ำท่วมไร้ที่อยู่อาศัย เป็นการภาวนาอย่างเข้าถึงจิตใจของเขาเหล่านั้น นี่แหละที่พระองค์ ทรงพอพระทัย
“เช้านี้เจ้าได้อะไรบ้างกับการสวดภาวนา ได้ในสิ่งที่เจ้าคาดหวังหรือไม่”
ลูกสวดได้กระท่อนกระแท่น จิตใจของลูกไม่นิ่งอยู่กับพระองค์ คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา จนกระทั่ง ลูกรู้สึกด้วยตัวเองว่า ลูกสวดแบบขาดสมาธิ จึงตั้งใจสวดใหม่ แต่ก็นิ่งอยู่กับพระองค์ได้ไม่นาน แล้วลูกก็คิดถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านเข้ามาเมื่อวานนี้อีก ลูกขอโทษพระองค์ที่ลูกวอกแวก พระเจ้าข้า สิ่งที่ลูกได้ก็คือ เมื่อใจลูกนิ่ง ลูกจะมองเห็นความรักของพระองค์ในตัวของลูกแผ่ขยายออกไปเป็นทวีคูณ ในเวลานั้นลูกสัมผัสกับความรักของพระองค์ได้จริงๆ พระเจ้าข้า
“เจ้าไม่บ่นที่เมื่อวานนี้เจ้าถอยรถไปชนเสาไฟฟ้าในขณะที่เจ้าตั้งใจทำความดีเพื่อนำเก้าอี้รถเข็นไปให้คุณย่าของพีท เจ้าปล่อยวางได้อย่างไร”
ลูกรู้สึกเสียดายที่ทำรถเสียหาย แต่ลูกประมาทเอง สิ่งนี้แม่เตือนลูกเสมอไม่ให้ตั้งตนอยู่ในความประมาท เมื่อเกิดความผิดพลาด ลูกจึงยอมรับในผลที่เกิดขึ้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการทำความดีแล้วได้รับผลร้ายเป็นการตอบแทน เรื่องนี้สอนให้ลูกรู้ว่า ลูกไม่ควรประมาทในทุกๆที่ทุกๆเวลา ลูกจึงทำใจยอมรับสภาพได้ พระเจ้าข้า
“ขอบใจที่เจ้ามีหัวใจที่เป็นธรรม ไม่บ่นว่าเราที่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น หากเป็นผู้อื่น เราก็จักถูกตำหนิว่าทำไมเราจึงได้ละเลยปล่อยให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทั้งๆที่เจ้ากำลังกระทำความดีและเราสามารถสั่งมิให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้ แต่ทำไมเราถึงมิช่วยเจ้า”
ลูกได้เรียนรู้จากพระองค์ ไม่ให้ลูกติดกับทรัพย์สินในโลกนี้ มันคงถึงเวลาที่จะเสียหาย ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงช่วยไม่ให้เกิดความเสียหายมาก และพระองค์ทรงให้ลูกมิสติกับการตั้งใจทำความดีต่อไป แค่นี้ ลูกก็พอใจแล้ว พระเจ้าข้า
“เวลาเจ้าได้เป็นผู้ให้อย่างสิ้นสุดจิตใจ เจ้ารู้สึกเช่นไร”
ลูกเป็นสุข ที่การตัดสินใจของลูกทำให้พีทและคุณย่ารู้ว่าลูกห่วงใยเพียงใด สิ่งนี้มีค่าทางจิตใจของลูกมากกว่าทรัพย์สินและเวลาที่ลูกต้องเสียไป มันคุ้มค่า พระเจ้าข้า
“ขอบใจที่เจ้าพยายามทำความดี เราจักมิลืมความมีน้ำใจอันดีนี้ของเจ้า”
ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า อาแมน
************
# 54
Tuesday, October 25, 2011, 4:45 – 5:22 a.m.
Little Peter, what lesson did you receive yesterday?
(Little Peter: Lord, I was aware of your love that you had for Peach who was praying to you from his heart. You have responded to his prayer and gave him more than what he expected. Two days of praying to you from his heart is more valuable than I can imagine.
Peach was one of the victims of the flood so he truly understood how the other victims felt. His prayer came out from his love and concern for those who were homeless because of the flood. It was the prayer of complete understanding of how those people felt in their hearts. And that what pleased you.)
What did you receive from your prayer this morning? Did you receive what you expected?
(Little Peter: Lord, I did not pray well. My heart was not still with you. I was thinking of other things most of the time until I realized that I was not paying attention in praying. I tried to pray again but I could not be still with you. My mind was wondering again, thinking of the stuff that happened yesterday. Lord, I apologize for being distracted while praying to you. What I have received from you was seeing
your love in me kept expanding when I was still with you. At that time, I could really feel your love.)
You did not complain to me that yesterday you backed up your car and hit the electrical pole while you were doing a good deed in bringing the wheelchair to Peach’s grandmother. How did you let go of it?
(Little Peter: Lord, I felt bad that I caused damage to my car. It was my carelessness. Mother Mary always cautioned me not to be careless. I accepted the result of my mistake. It was not the result of wanting to do good deeds and receiving bad things in return. This accident reminded me not to be careless at any place and at any time. So I accepted the fact and moved on.)
Little Peter, thank you for having a just heart, not complaining about me for letting it happen. If you were other people, I would have been criticized for letting it happen while he was doing a good deed. I could command it not to happen so why did I not help him?
(Little Peter: Lord, I learned from you: not to be obsessed with worldly things. It was the time of the car to be damaged. Lord, thank you for not letting it get worse than that and for letting me come to my senses and continues to do the good deed. Lord, I am happy with the whole thing.)
Little Peter, how do you feel being a giver with all your heart and soul?
(Little Peter: Lord, it made me happy with my decision that made Peach and his grandmother know how much I cared about them. This feeling was more valuable than any asset and time which I have lost. It was worth it, Lord.)
Little Peter, thank you for trying to do good deeds. I will not forget your kind heart in doing this good deed.
(Little Peter: Lord, thank you. Amen.)
วันอังคารที่ 25 ตุลาคม 2011 เวลา 04:45- 05:22 น.
“เปโตรน้อย เมื่อวานเจ้าได้รับบทเรียนอะไรบ้าง”
ลูกได้รู้ถึงน้ำพระทัยของพระองค์ที่ทรงเมตตาต่อพีทผู้ที่ภาวนาวิงวอนขอความช่วยเหลือของพระองค์จากหัวใจอันแท้จริง พระองค์ตอบสนองคำภาวนามากกว่าที่พีทจะคาดคิดเสียอีก เพียง2วันในการภาวนากับพระองค์ด้วยหัวใจนั้นมีค่ามากมายมหาศาลเกินกว่ามนุษย์อย่างลูกจะเข้าใจ เพราะการที่พีทเองเป็นผู้ประสบกับน้ำท่วมเองทำให้เข้าใจถึงความรู้สึกของผู้อื่น การภาวนาจึงออกมาจากความรัก ความห่วงใยต่อเพื่อนพี่น้องที่ประสบกับน้ำท่วมไร้ที่อยู่อาศัย เป็นการภาวนาอย่างเข้าถึงจิตใจของเขาเหล่านั้น นี่แหละที่พระองค์ ทรงพอพระทัย
“เช้านี้เจ้าได้อะไรบ้างกับการสวดภาวนา ได้ในสิ่งที่เจ้าคาดหวังหรือไม่”
ลูกสวดได้กระท่อนกระแท่น จิตใจของลูกไม่นิ่งอยู่กับพระองค์ คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา จนกระทั่ง ลูกรู้สึกด้วยตัวเองว่า ลูกสวดแบบขาดสมาธิ จึงตั้งใจสวดใหม่ แต่ก็นิ่งอยู่กับพระองค์ได้ไม่นาน แล้วลูกก็คิดถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านเข้ามาเมื่อวานนี้อีก ลูกขอโทษพระองค์ที่ลูกวอกแวก พระเจ้าข้า สิ่งที่ลูกได้ก็คือ เมื่อใจลูกนิ่ง ลูกจะมองเห็นความรักของพระองค์ในตัวของลูกแผ่ขยายออกไปเป็นทวีคูณ ในเวลานั้นลูกสัมผัสกับความรักของพระองค์ได้จริงๆ พระเจ้าข้า
“เจ้าไม่บ่นที่เมื่อวานนี้เจ้าถอยรถไปชนเสาไฟฟ้าในขณะที่เจ้าตั้งใจทำความดีเพื่อนำเก้าอี้รถเข็นไปให้คุณย่าของพีท เจ้าปล่อยวางได้อย่างไร”
ลูกรู้สึกเสียดายที่ทำรถเสียหาย แต่ลูกประมาทเอง สิ่งนี้แม่เตือนลูกเสมอไม่ให้ตั้งตนอยู่ในความประมาท เมื่อเกิดความผิดพลาด ลูกจึงยอมรับในผลที่เกิดขึ้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการทำความดีแล้วได้รับผลร้ายเป็นการตอบแทน เรื่องนี้สอนให้ลูกรู้ว่า ลูกไม่ควรประมาทในทุกๆที่ทุกๆเวลา ลูกจึงทำใจยอมรับสภาพได้ พระเจ้าข้า
“ขอบใจที่เจ้ามีหัวใจที่เป็นธรรม ไม่บ่นว่าเราที่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น หากเป็นผู้อื่น เราก็จักถูกตำหนิว่าทำไมเราจึงได้ละเลยปล่อยให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทั้งๆที่เจ้ากำลังกระทำความดีและเราสามารถสั่งมิให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้ แต่ทำไมเราถึงมิช่วยเจ้า”
ลูกได้เรียนรู้จากพระองค์ ไม่ให้ลูกติดกับทรัพย์สินในโลกนี้ มันคงถึงเวลาที่จะเสียหาย ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงช่วยไม่ให้เกิดความเสียหายมาก และพระองค์ทรงให้ลูกมิสติกับการตั้งใจทำความดีต่อไป แค่นี้ ลูกก็พอใจแล้ว พระเจ้าข้า
“เวลาเจ้าได้เป็นผู้ให้อย่างสิ้นสุดจิตใจ เจ้ารู้สึกเช่นไร”
ลูกเป็นสุข ที่การตัดสินใจของลูกทำให้พีทและคุณย่ารู้ว่าลูกห่วงใยเพียงใด สิ่งนี้มีค่าทางจิตใจของลูกมากกว่าทรัพย์สินและเวลาที่ลูกต้องเสียไป มันคุ้มค่า พระเจ้าข้า
“ขอบใจที่เจ้าพยายามทำความดี เราจักมิลืมความมีน้ำใจอันดีนี้ของเจ้า”
ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า อาแมน
************
# 54
Tuesday, October 25, 2011, 4:45 – 5:22 a.m.
Little Peter, what lesson did you receive yesterday?
(Little Peter: Lord, I was aware of your love that you had for Peach who was praying to you from his heart. You have responded to his prayer and gave him more than what he expected. Two days of praying to you from his heart is more valuable than I can imagine.
Peach was one of the victims of the flood so he truly understood how the other victims felt. His prayer came out from his love and concern for those who were homeless because of the flood. It was the prayer of complete understanding of how those people felt in their hearts. And that what pleased you.)
What did you receive from your prayer this morning? Did you receive what you expected?
(Little Peter: Lord, I did not pray well. My heart was not still with you. I was thinking of other things most of the time until I realized that I was not paying attention in praying. I tried to pray again but I could not be still with you. My mind was wondering again, thinking of the stuff that happened yesterday. Lord, I apologize for being distracted while praying to you. What I have received from you was seeing
your love in me kept expanding when I was still with you. At that time, I could really feel your love.)
You did not complain to me that yesterday you backed up your car and hit the electrical pole while you were doing a good deed in bringing the wheelchair to Peach’s grandmother. How did you let go of it?
(Little Peter: Lord, I felt bad that I caused damage to my car. It was my carelessness. Mother Mary always cautioned me not to be careless. I accepted the result of my mistake. It was not the result of wanting to do good deeds and receiving bad things in return. This accident reminded me not to be careless at any place and at any time. So I accepted the fact and moved on.)
Little Peter, thank you for having a just heart, not complaining about me for letting it happen. If you were other people, I would have been criticized for letting it happen while he was doing a good deed. I could command it not to happen so why did I not help him?
(Little Peter: Lord, I learned from you: not to be obsessed with worldly things. It was the time of the car to be damaged. Lord, thank you for not letting it get worse than that and for letting me come to my senses and continues to do the good deed. Lord, I am happy with the whole thing.)
Little Peter, how do you feel being a giver with all your heart and soul?
(Little Peter: Lord, it made me happy with my decision that made Peach and his grandmother know how much I cared about them. This feeling was more valuable than any asset and time which I have lost. It was worth it, Lord.)
Little Peter, thank you for trying to do good deeds. I will not forget your kind heart in doing this good deed.
(Little Peter: Lord, thank you. Amen.)
# 55
วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน 2011 เวลา 08:48- 09:45 น.
“เปโตรน้อย เจ้ามีกิจสิ่งใดอยู่ในใจของเจ้ามิใช่หรือ”
พระเจ้าข้า ลูกรู้สึกว่าตั้งแต่น้ำท่วม ลูกขาดการติดต่อจากพระองค์ จิตใจของลูกนิ่งเฉยกับพระองค์ ไม่กระตือรือร้นเหมือนแต่ก่อน ในแต่ละวัน ลูกไม่มีความวางใจในพระองค์อย่างแท้จริง เป็นห่วงกลัวน้ำจะท่วมบ้าน ทำให้แม่และทุกคนในบ้านต้องลำบาก ยิ่งคุณตุ๊กย้ายบ้านไปอยู่กับพี่ิวิภาที่สว่างรีสอร์ท และชวน ให้ลูกย้ายไปอยู่ด้วยแต่ลูกก็ปฏิเสธไป เพราะแม่ของลูกคงไม่ยอมย้ายออกไปไหน ทำให้ลูกรู้สึกว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวแล้ว ลูกกลับปฏิเสธการช่วยเหลือของพระองค์หรือเปล่าก็ไม่รู้ ลูกไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมลูกไม่เรียกหาพระองค์ แต่อยู่ในความเงียบและเฝ้าดูข่าวน้ำท่วมไปวันๆ ตั้งแต่พีทย้ายมาอยู่ที่บ้านคริสตินากับคุณย่า ลูกรู้สึกเป็นหน้าที่ของลูกที่จะต้องดูแล และคอยให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอ และลูกรู้สึกอยากไปวัดทุกวันเพื่อไปขอบคุณในพระเมตตาของพระองค์ที่ทรงปกป้องลูกไว้ให้อยู่ในที่ๆปลอดภัย พระเจ้าข้า
“เราเห็นในการกระทำของเจ้าแล้ว เปโตรน้อย ข้อดีของเจ้าคือการพยายามที่จะเข้ามาหาเราในทุกเวลาที่เจ้ามีโอกาส แต่ข้อเสียของเจ้าคือความเฉื่อยชา ปล่อยให้เวลาของเราต้องสูญเปล่าไปในแต่ละวันโดยที่เจ้าเองก็ไม่พยายามที่จักแก้ไข”
ลูกขอโทษพระเจ้าข้า ในขณะที่ใครๆคิดว่าลูกคือผู้ที่ใกล้ชิดกับพระองค์มากที่สุด แต่ลูกกลับทำตัวห่างเหินจากพระองค์มากที่สุด คุณโด่งเคยถามลูกว่าลูกรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ถ้าลูกอยู่ใกล้พระองค์จริงลูกจะต้องรู้ แต่ลูกก็ตอบไม่ได้เพราะลูกไม่รู้จริงๆ ลูกไม่กลัวที่จะเสียหน้า และตอบไปตามความจริงว่าลูกไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาบอกว่าตอนนี้เขามาสวดให้เตี่ยกับแม่ในสุสานที่หัวไผ่
“เจ้าเป็นคนซื่อ เปโตรน้อย นี่แหละคือข้อดีของเจ้า การพูดไปตามความเป็นจริงนั้นเป็นสิ่งที่ชอบธรรมยิ่งนัก เจ้ามิได้เป็นผู้ที่สามารถหยั่งรู้ในขณะที่ผู้อื่นคาดหวังว่าเจ้าจักเป็นเช่นนั้น เราพอใจ ในสิ่งที่เจ้าเป็น จงอย่าพยายามเป็นในภาพลักษณ์ที่ผู้อื่นต้องการให้เจ้าเป็นเลย เปโตรน้อย”
พระเจ้าข้า ในแต่ละวันลูกได้สัมผัสพระเมตตาของพระองค์ ทำให้ลูกรู้สึกไม่ดีเลยที่ลูกไม่วางใจในพระองค์อย่างแท้จริง ทั้งๆที่ปากของลูกบอกว่าลูกวางใจ
ตั้งแต่ที่ลูกไปวัดในตอนค่ำกับแม่และพี่สาว ลูกรู้สึกว่าลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงประทานโอกาสเช่นนี้มาให้ครอบครัวของลูกที่จะได้ไปวัดและไปขอบคุณพระองค์ ด้วยกัน เดี๋ยวนี้แม่ของลูกจะเป็นคนที่ร้อนรนในการไปวัดและแต่งตัวเสร็จก่อนใครๆ ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาให้ลูกได้มีโอกาสดูแลให้แม่อยู่ในศีลในพรของพระองค์ในทุกๆวัน
“ในใจของเจ้ามีคำถามว่าเราหายไปไหน ทำไมเราจึงปล่อยเจ้าให้อยู่กับความว่างเปล่ามิใช่หรือ”
เป็นจริงดังนั้นพระเจ้าข้า
“เราต้องการความสมัครใจของเจ้านะ เปโตรน้อย ถ้าให้เราชี้นำอยู่ตลอดเวลา เราก็คือผู้ครอบงำเจ้า และเจ้าก็คือผู้เดินตามอยู่ตลอดเวลานั่นเอง เจ้าแข็งแรงพอที่จะเลือกเส้นทางเดินเป็นของตัวเจ้าเองได้แล้วนะ เปโตรน้อย เราจึงงดความช่วยเหลือต่างๆ และให้โอกาสเจ้าได้เป็นผู้ที่เลือกเองว่าเจ้าจักต้องการสิ่งใดโดยปราศจากการบังคับน้ำใจของเจ้า หากเราพยุงเจ้าไว้ตลอดเวลา เจ้าจักเติบโตทางฝ่ายจิตวิญญาณได้อย่างไร จงพิจาณาตัวของเจ้าเองดูเถิดว่าตอนนี้เจ้าอยู่ถึงไหนแล้ว และเจ้าสมควรทำเช่นไรต่อไป การหยุดนิ่งอยู่กับที่ของเจ้าเป็นเพราะเหตุอันใด”
ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ที่ทรงไว้ใจในตัวลูก ลูกเสียใจที่ทำให้พระองค์ต้องผิดหวังในตัวลูกไปบ้างที่ลูกเฉื่อยชาในระยะนี้ ลูกจะพยายามใหม่อีกครั้งเพื่อใช้เวลาของพระองค์ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด พระเจ้าข้า
“ณ เวลานี้ เราก็ได้พาเจ้าเดินทางมาครึ่งหนึ่งแล้ว ยังเหลืออีกครึ่งหนึ่งซึ่งเป็นน้ำใจของเจ้าเองที่จะเลือกเดินหน้าต่อไป หรือหยุดอยู่กับที่ แต่เจ้าอยู่เลยจุดที่จะเลือกถอยหลังกลับไปมานานแล้วนะ เปโตรน้อย เราจักคอยดูน้ำใจของเจ้า”
ลูกไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับการสอนจิตภาวนาดี คราวที่แล้ว ลูกได้ปฏิเสธเวลาของพระองค์ไปเพราะกลัวเรื่องน้ำท่วมจะทำให้ทุกคนต้องลำบากในการเดินทาง ทั้งๆที่ลูกมีความมั่นใจว่าที่บ้านคริสตินาน้ำไม่ท่วม แต่ลูกก็ต้องยกเลิกไป พระเจ้าข้า ลูกจำได้ที่พระองค์บอกว่าคราวนี้พระองค์จะทรงเลือกเองว่าเป็นเมื่อไหร่ คุณพ่อสุรินทร์ท่านบอกถึงเรื่องทาบอร์ไว้ ลูกก็ยังไม่ได้ติดต่อไปเลยพระเจ้าข้า เหลือเวลาอีกเพียงเดือนเดียว ลูกยังไม่ได้จองไปเลย พระเจ้าข้า ลูกไม่รู้ว่าวันเสาร์ ที่19 พฤศจิกายนนี้ เป็นงานของพระองค์สำหรับคณะพระเมตตาหรือเปล่า แต่ลูกก็ได้รับปากกับพี่สุดจิตไปแล้ว โดยส่วนตัวของลูกเองแล้วไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องเวลา แต่น้ำยังท่วมอยู่ จะสะดวกสำหรับการเดินทางมาประชุมของคณะพระเมตตาหรือเปล่า แม้ว่าที่บ้านเขาน้ำจะไม่ท่วม แต่เส้นทางที่จะต้องเดินทางมานั้นอาจติดขัดเพราะน้ำท่วมก็เป็นได้ ลูกเลยไม่แน่ใจว่า งานนี้ใช่งานที่พระองค์ทรงเตรียมไว้ให้ลูกหรือเปล่า
“เจ้าลองใช้ความคิดของเราดู แล้วเจ้าจักรู้ว่าใช่หรือไม่ เราให้โอกาสนี้แก่เจ้าเพื่อเรียนรู้น้ำใจของเราแล้ว จงใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์เถิด เปโตรน้อย
นี่คือสิ่งที่เจ้าจักต้องฝึกหัดจวบจนวันสุดท้ายแห่งชีวิตของเจ้า และการเรียนรู้นี้จักไม่มีวันสิ้นสุด”
พระเจ้าข้า ลูกจะพยายามให้ดีที่สุด กำลังใจของลูกกลับมาอีกครั้ง ลูกขอบคุณพระองค์
“เจ้าจงบริหารเวลาของเราในวันนี้ให้จงดีเถิด เจ้าสามารถทำได้มากกว่าที่เจ้าคิดไว้มากทีเดียว เปโตรน้อย”
อาแมน
# 55
Friday, November 11, 2011, 8:48 – 9:45 a.m.
Little Peter, do you have something in your mind?
(Little Peter: Lord, I have not contacted you since the flood. My heart was indifferent to you, not being enthusiastic like before. I did not have a real trust in you. I was afraid that my house would be flooded, causing a hardship to my mother and every member of my family.
Khun Tuk has moved in with Khun Vipa at Sawang Resort. She invited me to move there with her but I had to decline her invitation because my mother might not want to move there or anywhere. It made me feel like there was a danger getting close to us.
I was not sure whether I have refused your help. I did not understand why I did not call out to you. I just stayed in silence and watched the news about the flood every day. Since Peach has moved in with his grandmother at Ban Christina, I felt it was my duty to take care of him and give him encouragement all the time. I also wanted to go to the church everyday to give thanksgiving to you for your kindness in protecting me, keeping me in a safe place.)
Little Peter, I have seen your actions. Your good point is trying to get close to me in every chance you got. Your weak point is your apathy, wasting my time in each day without trying to fix it.
(Little Peter: Lord, I am sorry. I have stayed far away from you while everyone thought I was the one closest to you. Khun Dong tested me by calling me up and asked me whether I knew where he was. If I was really close to you, I should have known. I told him that I did not know where he was because I really did not know. I was not afraid of losing face. I told him the truth. He then told me that he was at
Huapai cemetery praying for his dad and mom.)
Little Peter, you are an honest man. This is your virtue. Telling the truth is virtuous. You are not the person who knows everything even though everyone expects that from you. I am pleased with the way you are. Little Peter, don’t try to be what other people want you to be.
(Little Peter: Lord, each day I can feel your mercy. It makes me feel bad that I do not really trust in you even though my mouth saying I trust in you. Lord, my mom, my sister and I went to the church this evening and I gave thanksgiving to you for giving this opportunity for my family to go to church and give thanksgiving to you together. Now my mom is very enthusiastic about going to church. She was the first one that finished dressing up, ready to go.
Lord, thank you for your mercy in giving me the opportunity to take care of my mom and make sure she lives under your grace every day.)
Little Peter, you have a question in your heart about why I left you to live in the emptiness, right?
(Little Peter: Lord, that is right!)
Little Peter, I want your willingness. I will be the one who takes control over you if I lead you all the time. And you will always be the follower. Little Peter, you are strong enough to choose your own path. That's why I stopped helping you? I give you an opportunity to choose what you want without forcing your will.
How can you make any progress on your spiritual life if I always hold you in my arms? Think about where you are at this point and what you should do next. What is the cause of your stopping and staying still?
(Little Peter: Lord, thank you for trusting in me. I am sorry that I disappointed you by being indifferent to you during this time. I will try again to make the most out of your precious time.)
Little Peter, I have led you to the half- way point. There is another half of the way which is up to your will to choose whether to move forward or to stay in place. You have passed the point to move back a long time ago. I will wait to see how you choose.
(Little Peter: Lord, I don’t know when the right time to teach Contemplative Prayer is. Last time I refused to teach on your time table because I was afraid that the flood would cause problems to those who wanted to participate even though I was sure that Ban Christina was not flooded.
Lord, I remembered that you told me next time you would choose the time for me to teach the Contemplative Prayer. Father Surin mentioned making reservations at Tabor Retreat Center, but I have done it yet. There is only a month left.
Lord, I don’t know whether this Saturday, November 18, is your work for the Thai Divine Mercy Organization, but I have already said OK to P’Sudchitr. I don’t have any problem with the date and time but I am not sure whether the flood will cause inconvenience to them. Even though their house might not be flooded, the road they have to travel might be flooded. That’s why I am not sure whether this is
your work or not.)
Little Peter, try using my thought process and you will know whether this is my work. I give you this opportunity to learn about my will. Make the best of this opportunity. This is what you have to practice until the last day of your life. This learning will never end.
(Little Peter: Lord, I will try my best. My enthusiasm is back now. Thank you, Lord.)
Little Peter, make the best of my time for today. You can do much better than you think.
(Little Peter: Amen.)
วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน 2011 เวลา 08:48- 09:45 น.
“เปโตรน้อย เจ้ามีกิจสิ่งใดอยู่ในใจของเจ้ามิใช่หรือ”
พระเจ้าข้า ลูกรู้สึกว่าตั้งแต่น้ำท่วม ลูกขาดการติดต่อจากพระองค์ จิตใจของลูกนิ่งเฉยกับพระองค์ ไม่กระตือรือร้นเหมือนแต่ก่อน ในแต่ละวัน ลูกไม่มีความวางใจในพระองค์อย่างแท้จริง เป็นห่วงกลัวน้ำจะท่วมบ้าน ทำให้แม่และทุกคนในบ้านต้องลำบาก ยิ่งคุณตุ๊กย้ายบ้านไปอยู่กับพี่ิวิภาที่สว่างรีสอร์ท และชวน ให้ลูกย้ายไปอยู่ด้วยแต่ลูกก็ปฏิเสธไป เพราะแม่ของลูกคงไม่ยอมย้ายออกไปไหน ทำให้ลูกรู้สึกว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวแล้ว ลูกกลับปฏิเสธการช่วยเหลือของพระองค์หรือเปล่าก็ไม่รู้ ลูกไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมลูกไม่เรียกหาพระองค์ แต่อยู่ในความเงียบและเฝ้าดูข่าวน้ำท่วมไปวันๆ ตั้งแต่พีทย้ายมาอยู่ที่บ้านคริสตินากับคุณย่า ลูกรู้สึกเป็นหน้าที่ของลูกที่จะต้องดูแล และคอยให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอ และลูกรู้สึกอยากไปวัดทุกวันเพื่อไปขอบคุณในพระเมตตาของพระองค์ที่ทรงปกป้องลูกไว้ให้อยู่ในที่ๆปลอดภัย พระเจ้าข้า
“เราเห็นในการกระทำของเจ้าแล้ว เปโตรน้อย ข้อดีของเจ้าคือการพยายามที่จะเข้ามาหาเราในทุกเวลาที่เจ้ามีโอกาส แต่ข้อเสียของเจ้าคือความเฉื่อยชา ปล่อยให้เวลาของเราต้องสูญเปล่าไปในแต่ละวันโดยที่เจ้าเองก็ไม่พยายามที่จักแก้ไข”
ลูกขอโทษพระเจ้าข้า ในขณะที่ใครๆคิดว่าลูกคือผู้ที่ใกล้ชิดกับพระองค์มากที่สุด แต่ลูกกลับทำตัวห่างเหินจากพระองค์มากที่สุด คุณโด่งเคยถามลูกว่าลูกรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ถ้าลูกอยู่ใกล้พระองค์จริงลูกจะต้องรู้ แต่ลูกก็ตอบไม่ได้เพราะลูกไม่รู้จริงๆ ลูกไม่กลัวที่จะเสียหน้า และตอบไปตามความจริงว่าลูกไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาบอกว่าตอนนี้เขามาสวดให้เตี่ยกับแม่ในสุสานที่หัวไผ่
“เจ้าเป็นคนซื่อ เปโตรน้อย นี่แหละคือข้อดีของเจ้า การพูดไปตามความเป็นจริงนั้นเป็นสิ่งที่ชอบธรรมยิ่งนัก เจ้ามิได้เป็นผู้ที่สามารถหยั่งรู้ในขณะที่ผู้อื่นคาดหวังว่าเจ้าจักเป็นเช่นนั้น เราพอใจ ในสิ่งที่เจ้าเป็น จงอย่าพยายามเป็นในภาพลักษณ์ที่ผู้อื่นต้องการให้เจ้าเป็นเลย เปโตรน้อย”
พระเจ้าข้า ในแต่ละวันลูกได้สัมผัสพระเมตตาของพระองค์ ทำให้ลูกรู้สึกไม่ดีเลยที่ลูกไม่วางใจในพระองค์อย่างแท้จริง ทั้งๆที่ปากของลูกบอกว่าลูกวางใจ
ตั้งแต่ที่ลูกไปวัดในตอนค่ำกับแม่และพี่สาว ลูกรู้สึกว่าลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงประทานโอกาสเช่นนี้มาให้ครอบครัวของลูกที่จะได้ไปวัดและไปขอบคุณพระองค์ ด้วยกัน เดี๋ยวนี้แม่ของลูกจะเป็นคนที่ร้อนรนในการไปวัดและแต่งตัวเสร็จก่อนใครๆ ลูกขอบคุณพระองค์ที่ทรงเมตตาให้ลูกได้มีโอกาสดูแลให้แม่อยู่ในศีลในพรของพระองค์ในทุกๆวัน
“ในใจของเจ้ามีคำถามว่าเราหายไปไหน ทำไมเราจึงปล่อยเจ้าให้อยู่กับความว่างเปล่ามิใช่หรือ”
เป็นจริงดังนั้นพระเจ้าข้า
“เราต้องการความสมัครใจของเจ้านะ เปโตรน้อย ถ้าให้เราชี้นำอยู่ตลอดเวลา เราก็คือผู้ครอบงำเจ้า และเจ้าก็คือผู้เดินตามอยู่ตลอดเวลานั่นเอง เจ้าแข็งแรงพอที่จะเลือกเส้นทางเดินเป็นของตัวเจ้าเองได้แล้วนะ เปโตรน้อย เราจึงงดความช่วยเหลือต่างๆ และให้โอกาสเจ้าได้เป็นผู้ที่เลือกเองว่าเจ้าจักต้องการสิ่งใดโดยปราศจากการบังคับน้ำใจของเจ้า หากเราพยุงเจ้าไว้ตลอดเวลา เจ้าจักเติบโตทางฝ่ายจิตวิญญาณได้อย่างไร จงพิจาณาตัวของเจ้าเองดูเถิดว่าตอนนี้เจ้าอยู่ถึงไหนแล้ว และเจ้าสมควรทำเช่นไรต่อไป การหยุดนิ่งอยู่กับที่ของเจ้าเป็นเพราะเหตุอันใด”
ลูกขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า ที่ทรงไว้ใจในตัวลูก ลูกเสียใจที่ทำให้พระองค์ต้องผิดหวังในตัวลูกไปบ้างที่ลูกเฉื่อยชาในระยะนี้ ลูกจะพยายามใหม่อีกครั้งเพื่อใช้เวลาของพระองค์ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด พระเจ้าข้า
“ณ เวลานี้ เราก็ได้พาเจ้าเดินทางมาครึ่งหนึ่งแล้ว ยังเหลืออีกครึ่งหนึ่งซึ่งเป็นน้ำใจของเจ้าเองที่จะเลือกเดินหน้าต่อไป หรือหยุดอยู่กับที่ แต่เจ้าอยู่เลยจุดที่จะเลือกถอยหลังกลับไปมานานแล้วนะ เปโตรน้อย เราจักคอยดูน้ำใจของเจ้า”
ลูกไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับการสอนจิตภาวนาดี คราวที่แล้ว ลูกได้ปฏิเสธเวลาของพระองค์ไปเพราะกลัวเรื่องน้ำท่วมจะทำให้ทุกคนต้องลำบากในการเดินทาง ทั้งๆที่ลูกมีความมั่นใจว่าที่บ้านคริสตินาน้ำไม่ท่วม แต่ลูกก็ต้องยกเลิกไป พระเจ้าข้า ลูกจำได้ที่พระองค์บอกว่าคราวนี้พระองค์จะทรงเลือกเองว่าเป็นเมื่อไหร่ คุณพ่อสุรินทร์ท่านบอกถึงเรื่องทาบอร์ไว้ ลูกก็ยังไม่ได้ติดต่อไปเลยพระเจ้าข้า เหลือเวลาอีกเพียงเดือนเดียว ลูกยังไม่ได้จองไปเลย พระเจ้าข้า ลูกไม่รู้ว่าวันเสาร์ ที่19 พฤศจิกายนนี้ เป็นงานของพระองค์สำหรับคณะพระเมตตาหรือเปล่า แต่ลูกก็ได้รับปากกับพี่สุดจิตไปแล้ว โดยส่วนตัวของลูกเองแล้วไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องเวลา แต่น้ำยังท่วมอยู่ จะสะดวกสำหรับการเดินทางมาประชุมของคณะพระเมตตาหรือเปล่า แม้ว่าที่บ้านเขาน้ำจะไม่ท่วม แต่เส้นทางที่จะต้องเดินทางมานั้นอาจติดขัดเพราะน้ำท่วมก็เป็นได้ ลูกเลยไม่แน่ใจว่า งานนี้ใช่งานที่พระองค์ทรงเตรียมไว้ให้ลูกหรือเปล่า
“เจ้าลองใช้ความคิดของเราดู แล้วเจ้าจักรู้ว่าใช่หรือไม่ เราให้โอกาสนี้แก่เจ้าเพื่อเรียนรู้น้ำใจของเราแล้ว จงใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์เถิด เปโตรน้อย
นี่คือสิ่งที่เจ้าจักต้องฝึกหัดจวบจนวันสุดท้ายแห่งชีวิตของเจ้า และการเรียนรู้นี้จักไม่มีวันสิ้นสุด”
พระเจ้าข้า ลูกจะพยายามให้ดีที่สุด กำลังใจของลูกกลับมาอีกครั้ง ลูกขอบคุณพระองค์
“เจ้าจงบริหารเวลาของเราในวันนี้ให้จงดีเถิด เจ้าสามารถทำได้มากกว่าที่เจ้าคิดไว้มากทีเดียว เปโตรน้อย”
อาแมน
# 55
Friday, November 11, 2011, 8:48 – 9:45 a.m.
Little Peter, do you have something in your mind?
(Little Peter: Lord, I have not contacted you since the flood. My heart was indifferent to you, not being enthusiastic like before. I did not have a real trust in you. I was afraid that my house would be flooded, causing a hardship to my mother and every member of my family.
Khun Tuk has moved in with Khun Vipa at Sawang Resort. She invited me to move there with her but I had to decline her invitation because my mother might not want to move there or anywhere. It made me feel like there was a danger getting close to us.
I was not sure whether I have refused your help. I did not understand why I did not call out to you. I just stayed in silence and watched the news about the flood every day. Since Peach has moved in with his grandmother at Ban Christina, I felt it was my duty to take care of him and give him encouragement all the time. I also wanted to go to the church everyday to give thanksgiving to you for your kindness in protecting me, keeping me in a safe place.)
Little Peter, I have seen your actions. Your good point is trying to get close to me in every chance you got. Your weak point is your apathy, wasting my time in each day without trying to fix it.
(Little Peter: Lord, I am sorry. I have stayed far away from you while everyone thought I was the one closest to you. Khun Dong tested me by calling me up and asked me whether I knew where he was. If I was really close to you, I should have known. I told him that I did not know where he was because I really did not know. I was not afraid of losing face. I told him the truth. He then told me that he was at
Huapai cemetery praying for his dad and mom.)
Little Peter, you are an honest man. This is your virtue. Telling the truth is virtuous. You are not the person who knows everything even though everyone expects that from you. I am pleased with the way you are. Little Peter, don’t try to be what other people want you to be.
(Little Peter: Lord, each day I can feel your mercy. It makes me feel bad that I do not really trust in you even though my mouth saying I trust in you. Lord, my mom, my sister and I went to the church this evening and I gave thanksgiving to you for giving this opportunity for my family to go to church and give thanksgiving to you together. Now my mom is very enthusiastic about going to church. She was the first one that finished dressing up, ready to go.
Lord, thank you for your mercy in giving me the opportunity to take care of my mom and make sure she lives under your grace every day.)
Little Peter, you have a question in your heart about why I left you to live in the emptiness, right?
(Little Peter: Lord, that is right!)
Little Peter, I want your willingness. I will be the one who takes control over you if I lead you all the time. And you will always be the follower. Little Peter, you are strong enough to choose your own path. That's why I stopped helping you? I give you an opportunity to choose what you want without forcing your will.
How can you make any progress on your spiritual life if I always hold you in my arms? Think about where you are at this point and what you should do next. What is the cause of your stopping and staying still?
(Little Peter: Lord, thank you for trusting in me. I am sorry that I disappointed you by being indifferent to you during this time. I will try again to make the most out of your precious time.)
Little Peter, I have led you to the half- way point. There is another half of the way which is up to your will to choose whether to move forward or to stay in place. You have passed the point to move back a long time ago. I will wait to see how you choose.
(Little Peter: Lord, I don’t know when the right time to teach Contemplative Prayer is. Last time I refused to teach on your time table because I was afraid that the flood would cause problems to those who wanted to participate even though I was sure that Ban Christina was not flooded.
Lord, I remembered that you told me next time you would choose the time for me to teach the Contemplative Prayer. Father Surin mentioned making reservations at Tabor Retreat Center, but I have done it yet. There is only a month left.
Lord, I don’t know whether this Saturday, November 18, is your work for the Thai Divine Mercy Organization, but I have already said OK to P’Sudchitr. I don’t have any problem with the date and time but I am not sure whether the flood will cause inconvenience to them. Even though their house might not be flooded, the road they have to travel might be flooded. That’s why I am not sure whether this is
your work or not.)
Little Peter, try using my thought process and you will know whether this is my work. I give you this opportunity to learn about my will. Make the best of this opportunity. This is what you have to practice until the last day of your life. This learning will never end.
(Little Peter: Lord, I will try my best. My enthusiasm is back now. Thank you, Lord.)
Little Peter, make the best of my time for today. You can do much better than you think.
(Little Peter: Amen.)
# 56
15 พฤศจิกายน 2011 เวลา 08:15-08:36 น.
พระบิดาเจ้าข้า
“เรารู้แล้วว่าเจ้าจักถามเราว่ากระไร เปโตรน้อย ปีใหม่นี้ไม่เหมาะสำหรับการเดินทางไกลดอกนะ ด้วยว่าเจ้ามิมีเวลามากขนาดนั้น ขอให้เจ้าทำอะไรที่เรียบง่ายและไม่ทำให้ตัวของเจ้าเองต้องเดือดร้อน ขอบใจที่นึกถึงเราและอยากอยู่ใกล้ชิดกับเราในวันขึ้นปีใหม่ เจ้าลองดูเถิด ด้วยความสามารถของเจ้าเองแล้ว เจ้าจักทำอะไรได้บ้างที่เปิดโอกาสให้ตัวของเจ้าเองและเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้าได้อยู่ใกล้ชิดกับเรา”
ลูกมองเห็นก็แต่เพียงบ้านคริสตินา หรือไม่ก็โรงแรมของพี่ปนัดดาเท่านั้นที่ลูกจะทำได้ในเวลาอันจำกัดนี้ เพราะวันที่ 31ธันวาคมลูกกลับมาจากฉลองวัดลำไทรแล้วก็ต้องเตรียมสถานที่ให้พี่น้องทั้งหลายได้มีโอกาสเฝ้าอยู่กับพระองค์ในคืนวันนั้นทันที ความเป็นไปได้สูงก็คือที่บ้านคริสตินาซึ่งลูกเองก็ต้องไปขอร้องคุณพ่อให้ช่วยรับลูกและคณะ ตอนนี้ก็ติดแต่แม่บ้านซึ่งจะสมัครใจอยู่ทำอาหารให้หรือเปล่า อันนี้ลูกต้องไปสอบถามเขาดูก่อน พระเจ้าข้า ส่วนโรงแรมของพี่ปนัดดานั้นลูกยังไม่แน่ใจว่าจะสะดวกสำหรับทุกๆคนหรือเปล่า และพี่เขาก็ต้องคอยดูแลแขกที่มาพัก การที่พวกเราไปจะทำความลำบากให้พี่เขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ พระเจ้าข้า
“เจ้าลองใช้เวลาในวันนี้หาข้อมูลดูเถิด เปโตรน้อย คราวนี้เราให้เจ้าเป็นผู้เลือกเอง จัดวันเดียวก็พอ วันที่1 บ่ายทุกคนก็กลับไปฉลองปีใหม่กับที่บ้านได้
นี่คือสิ่งที่เจ้าสามารถทำได้ในเวลาเยี่ยงนี้ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงกับการไปทาบอร์ดอก เมื่อถึงเวลาอันควรเราจักให้เจ้าได้ไปที่นั่นเอง”
ลูกขอบพระคุณพระองค์พระเจ้าข้า อาแมน
# 56
November, 15, 2011, 8:15-8:36 a.m.
(Little Peter: Lord!)
Little Peter, I already knew what you wanted to ask me for this New Year’s Day. It is not the right time for you to travel far because you do not have time for it. Do something that is easy and does not cause any hardship for you. Thank you for thinking of me and wanting to be close to me on New Year’s Day. Try to think of something, with your own ability, which will create an opportunity for you, your brothers and your sisters to get close to me.
(Little Peter: Lord, I think of Christina Retreat Center (Tabor Retreat Center) and P’Panadda’s hotel which I can choose due to limited time. On December 31, I have to get back from the celebration of the church at Lamsai and get the place ready for my brothers and sisters to have a chance to get close to you on that night. Christina Retreat Center might be the place, but I have to ask the father for his permission and I have to ask the cook whether she can cook for us. Lord, I am not sure about P’Panadda’s hotel because she has
to take care of her guests, too. We might be a burden for her.)
Little Peter, spend time today checking things out. This time, I will let you choose. A day for this occasion is good enough. On the afternoon of January 1, everyone can go home and celebrate New Year with their family. This is what you can do at this time. Do not worry about going to Tabor. I will let you go over there when the time is right.
(Little Peter: Lord, thank you.)
15 พฤศจิกายน 2011 เวลา 08:15-08:36 น.
พระบิดาเจ้าข้า
“เรารู้แล้วว่าเจ้าจักถามเราว่ากระไร เปโตรน้อย ปีใหม่นี้ไม่เหมาะสำหรับการเดินทางไกลดอกนะ ด้วยว่าเจ้ามิมีเวลามากขนาดนั้น ขอให้เจ้าทำอะไรที่เรียบง่ายและไม่ทำให้ตัวของเจ้าเองต้องเดือดร้อน ขอบใจที่นึกถึงเราและอยากอยู่ใกล้ชิดกับเราในวันขึ้นปีใหม่ เจ้าลองดูเถิด ด้วยความสามารถของเจ้าเองแล้ว เจ้าจักทำอะไรได้บ้างที่เปิดโอกาสให้ตัวของเจ้าเองและเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของเจ้าได้อยู่ใกล้ชิดกับเรา”
ลูกมองเห็นก็แต่เพียงบ้านคริสตินา หรือไม่ก็โรงแรมของพี่ปนัดดาเท่านั้นที่ลูกจะทำได้ในเวลาอันจำกัดนี้ เพราะวันที่ 31ธันวาคมลูกกลับมาจากฉลองวัดลำไทรแล้วก็ต้องเตรียมสถานที่ให้พี่น้องทั้งหลายได้มีโอกาสเฝ้าอยู่กับพระองค์ในคืนวันนั้นทันที ความเป็นไปได้สูงก็คือที่บ้านคริสตินาซึ่งลูกเองก็ต้องไปขอร้องคุณพ่อให้ช่วยรับลูกและคณะ ตอนนี้ก็ติดแต่แม่บ้านซึ่งจะสมัครใจอยู่ทำอาหารให้หรือเปล่า อันนี้ลูกต้องไปสอบถามเขาดูก่อน พระเจ้าข้า ส่วนโรงแรมของพี่ปนัดดานั้นลูกยังไม่แน่ใจว่าจะสะดวกสำหรับทุกๆคนหรือเปล่า และพี่เขาก็ต้องคอยดูแลแขกที่มาพัก การที่พวกเราไปจะทำความลำบากให้พี่เขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ พระเจ้าข้า
“เจ้าลองใช้เวลาในวันนี้หาข้อมูลดูเถิด เปโตรน้อย คราวนี้เราให้เจ้าเป็นผู้เลือกเอง จัดวันเดียวก็พอ วันที่1 บ่ายทุกคนก็กลับไปฉลองปีใหม่กับที่บ้านได้
นี่คือสิ่งที่เจ้าสามารถทำได้ในเวลาเยี่ยงนี้ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงกับการไปทาบอร์ดอก เมื่อถึงเวลาอันควรเราจักให้เจ้าได้ไปที่นั่นเอง”
ลูกขอบพระคุณพระองค์พระเจ้าข้า อาแมน
# 56
November, 15, 2011, 8:15-8:36 a.m.
(Little Peter: Lord!)
Little Peter, I already knew what you wanted to ask me for this New Year’s Day. It is not the right time for you to travel far because you do not have time for it. Do something that is easy and does not cause any hardship for you. Thank you for thinking of me and wanting to be close to me on New Year’s Day. Try to think of something, with your own ability, which will create an opportunity for you, your brothers and your sisters to get close to me.
(Little Peter: Lord, I think of Christina Retreat Center (Tabor Retreat Center) and P’Panadda’s hotel which I can choose due to limited time. On December 31, I have to get back from the celebration of the church at Lamsai and get the place ready for my brothers and sisters to have a chance to get close to you on that night. Christina Retreat Center might be the place, but I have to ask the father for his permission and I have to ask the cook whether she can cook for us. Lord, I am not sure about P’Panadda’s hotel because she has
to take care of her guests, too. We might be a burden for her.)
Little Peter, spend time today checking things out. This time, I will let you choose. A day for this occasion is good enough. On the afternoon of January 1, everyone can go home and celebrate New Year with their family. This is what you can do at this time. Do not worry about going to Tabor. I will let you go over there when the time is right.
(Little Peter: Lord, thank you.)
# 57
วันจันทร์ ธันวาคม 2011 เวลา11:10-11:42 น.
พระบิดาเจ้าข้า ลูกไม่แน่ใจว่าลูกสมควรทำอย่างไรดีเกี่ยวกับงานอันใกล้จะถึงนี้ ลูกวางใจในพระองค์ว่าทุกสิ่งจะต้องเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์
ลูกไม่อยากอยู่นิ่งเฉยๆโดยไม่ได้เตรียมอะไรเลย และลูกก็ไม่อยากทำตามที่มนุษย์บอก เวลานี้ ในความเงียบ ลูกรู้สึกเหมือนกับว่าพระองค์จะให้ลูกได้ตัดสินใจเอง จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ลูกควรจะรู้ว่าทำสิ่งใดให้เป็นที่พอพระทัยของพระองค์
“เปโตรน้อย เจ้ามิควรหงุดหงิดเมื่อมีใครมาบอกเจ้าว่าเจ้าควรจักทำอะไร จงอย่ายึดน้ำใจของเจ้าเป็นที่ตั้ง แต่จงยึดหลักแห่งความชอบธรรมเถิด จงจำไว้เถิดว่า เจ้ามิสามารถเป็นที่ถูกใจของทุกๆคนได้ และมีหลายคนที่มิถูกใจเจ้าเช่นกัน จงใช้ความชอบธรรมอันเป็นประโยชน์แก่คนกลุ่มใหญ่เถิด จงถามใจตัวของเจ้าเองว่าคนเหล่านี้ต้องการอะไร มิใช่ว่าเจ้าต้องการทำกิจสิ่งใดให้เขา จงปล่อยวางจากน้ำใจของเจ้าเถิด แล้วเจ้าจักรู้ได้เองว่าเจ้าสมควรทำกิจสิ่งใด เมื่อไร จงนิ่งอยู่กับเรา แล้วบ่ายนี้เจ้าจักได้ความสว่างสำหรับกิจการทั้งหมดเอง”
************
# 57
Monday, December 26, 2011, 11:10-11:42 a.m.
(Little Peter: Lord, I am not sure what I am supposed to do for the upcoming work. I trust you that everything will be done according to your will. I do not want to sit around and not prepare for it. I do not want to do what human beings tell me to do. At this time, in silence, I feel that you want me to make a decision on my own. From my experience, I should know what to do to make you happy.)
Little Peter, you should not be upset when people tell you what you should do. Do not depend on your will but depend on righteousness. Remember that you cannot please everybody. There are also several people that are not pleased with you, too. Use righteousness to benefit the majority of people. Ask your own heart of what these people want, not what you want to do for them. Let go of your will and you will know what you should do and when you should do it.
Be still with me and this afternoon you will know what to do.
วันจันทร์ ธันวาคม 2011 เวลา11:10-11:42 น.
พระบิดาเจ้าข้า ลูกไม่แน่ใจว่าลูกสมควรทำอย่างไรดีเกี่ยวกับงานอันใกล้จะถึงนี้ ลูกวางใจในพระองค์ว่าทุกสิ่งจะต้องเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์
ลูกไม่อยากอยู่นิ่งเฉยๆโดยไม่ได้เตรียมอะไรเลย และลูกก็ไม่อยากทำตามที่มนุษย์บอก เวลานี้ ในความเงียบ ลูกรู้สึกเหมือนกับว่าพระองค์จะให้ลูกได้ตัดสินใจเอง จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ลูกควรจะรู้ว่าทำสิ่งใดให้เป็นที่พอพระทัยของพระองค์
“เปโตรน้อย เจ้ามิควรหงุดหงิดเมื่อมีใครมาบอกเจ้าว่าเจ้าควรจักทำอะไร จงอย่ายึดน้ำใจของเจ้าเป็นที่ตั้ง แต่จงยึดหลักแห่งความชอบธรรมเถิด จงจำไว้เถิดว่า เจ้ามิสามารถเป็นที่ถูกใจของทุกๆคนได้ และมีหลายคนที่มิถูกใจเจ้าเช่นกัน จงใช้ความชอบธรรมอันเป็นประโยชน์แก่คนกลุ่มใหญ่เถิด จงถามใจตัวของเจ้าเองว่าคนเหล่านี้ต้องการอะไร มิใช่ว่าเจ้าต้องการทำกิจสิ่งใดให้เขา จงปล่อยวางจากน้ำใจของเจ้าเถิด แล้วเจ้าจักรู้ได้เองว่าเจ้าสมควรทำกิจสิ่งใด เมื่อไร จงนิ่งอยู่กับเรา แล้วบ่ายนี้เจ้าจักได้ความสว่างสำหรับกิจการทั้งหมดเอง”
************
# 57
Monday, December 26, 2011, 11:10-11:42 a.m.
(Little Peter: Lord, I am not sure what I am supposed to do for the upcoming work. I trust you that everything will be done according to your will. I do not want to sit around and not prepare for it. I do not want to do what human beings tell me to do. At this time, in silence, I feel that you want me to make a decision on my own. From my experience, I should know what to do to make you happy.)
Little Peter, you should not be upset when people tell you what you should do. Do not depend on your will but depend on righteousness. Remember that you cannot please everybody. There are also several people that are not pleased with you, too. Use righteousness to benefit the majority of people. Ask your own heart of what these people want, not what you want to do for them. Let go of your will and you will know what you should do and when you should do it.
Be still with me and this afternoon you will know what to do.
# 58
บ้านคริสติน่า นนทบุรี วันเสาร์ที่ 31 ธันวาคม 2011
วันนี้พวกเราได้มารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อตื่นเฝ้าพ่อเนื่องในโอกาสวันส่งท้ายปีเก่า 2011ต้อนรับปีใหม่ 2012 เรามีโอกาสได้ฝึกทบทวนสมาธิจิตภาวนากันในห้องประชุม ผมรู้สึกสัมผัสได้ถึงการประทับอยู่ของพ่อตั้งแต่แรกที่เราเข้ามาในห้องนี้
ผมมองเห็นในจิตว่าพ่ออยู่ในชุดสีขาวเรียบง่ายยืนอยู่ต่อหน้าพวกเราทุกคนและมองพวกเราทีละคนด้วยความใส่ใจ ผมจึงบอกให้พวกเราออกมาขอพระพรที่พระรูปของพ่อทีละสองคน
พวกเขาคงไม่รู้หรอกว่าพวกเขาโชคดีมากแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับพ่อมากขนาดนี้ หลังรับพรจากพ่อแล้ว ผมรู้สึกว่าทุกคนมีความสงบมากขึ้นและพร้อมที่จะฝึกทบทวนสมาธิจิตภาวนาอันเป็นเป้าหมายหลักที่คุณพ่อสุรินทร์ท่านได้กรุณาบอกให้ผมเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีเพื่อเวลานี้ และในเวลาที่ผมเริ่มสอน
พ่อก็จะคอยแนะนำอยู่เป็นระยะๆ ผมจึงต้องหยุดเพื่อบันทึกไว้ก่อนที่ผมจะลืมแล้วรีบอ่านคำสอนของพ่อให้ทุกคนได้ฟังกันทันที
ผมไม่สามารถหยั่งรู้ความในใจของแต่ละคนได้ แต่ผมเชื่อว่าคงจะมีหลายคนที่ยังกังวลกับข่าวลือที่มีผู้ทำนายว่าจะมีภัยพิบัติร้ายแรงเกิดขึ้นในวันปีใหม่นี้ว่าเขื่อนจะแตกและมีผู้คนต้องล้มตายกันมากมาย ในบทภาวนาเวลาบ่ายสามโมงเราสวดกันอยู่เสมอว่า ลูกวางใจในพระองค์ แต่ในเวลานี้เรากลับมีความหวั่นใจ และกลัวกับข่าวลือที่ยังไม่ได้เกิดขึ้น
พ่อจึงเตือนสติพวกเราดังนี้
16:15 น.
“บัดนี้เราอยู่กับเจ้าทุกคนแล้ว พวกเจ้าประสงค์สิ่งใด อยู่กับเราแล้ว เจ้าจักกลัวสิ่งใดอีกเล่า เจ้าฟังคำทำนายมากกว่าฟังเราหรือ เราคือผู้สร้างสรรพสิ่ง เราคือผู้กำหนดเอง มิใช่มนุษย์ผู้ใด เจ้าบอกว่าเจ้าวางใจ วางใจของเจ้ามีค่าเท่าใด”
ในช่วงเวลาที่เราฝึกกำหนดลมหายใจด้วยคำว่า “ลมปราณของพระเจ้า ลูกขอบคุณพระองค์”นั้น พ่อเตือนให้เรากล่าวคำขอบคุณอย่างจริงใจ ไม่ใช่กล่าวตามเพราะเป็นวิธีการที่ต้องทำ ผมเองหาบทภาวนาประจำวันมารำพึงเพื่อเสริมสร้างความเข้าใจในแต่ละขั้นตอนให้มากขึ้น แต่พ่อก็รู้ว่าแต่ละคนมีความสามารถในการเรียนรู้ได้ไม่เท่ากันจึงบอกว่าควรให้ทุกคนได้เข้าใจพื้นฐานให้ดีเสียก่อน เมื่อเข้าใจแล้วจึงค่อยหาสิ่งอื่นมาเสริมสร้างความเข้าใจให้มากขึ้นทีหลัง
19:52 น.
“พวกเจ้าระลึกถึงเราจริงหรือ อย่าสักแต่บอกว่าขอบคุณโดยที่เจ้ามิจริงใจ จงอย่าโลภมาก ขอให้เจ้าเข้าใจพื้นฐานของจิตภาวนาให้มั่นเสียก่อน แล้วจึงหาสิ่งเสริมสร้างความเข้าใจทีหลัง ขอบใจในความพยายามของพวกเจ้าทุกคน”
ในบทแสดงความทุกข์ เราจะกล่าวว่า “เดชะพระหรรษทานช่วย ข้าพเจ้าตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ทำบาปอีกเลย ทั้งจะอุตส่าห์ใช้โทษ ขอทรงพระกรุณายกบาปแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด อาแมน” พวกเราก็กล่าวกันตามบทสวดโดยไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ พ่อจึงถามว่า
20:20 น.
“เจ้าตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ทำบาปเดิมซ้ำๆ กันอีกแน่หรือ ความตั้งใจของเจ้านั้นนานเท่าใด”
ในช่วงเวลาที่เราฝึกภาวนาด้วยการส่งความรักของพ่อไปยังเพื่อนพี่น้องทั้งหลาย ผมมองเห็นพ่อในจิตว่า พ่อยืนอยู่ตรงกลางที่นั่งที่พวกเราล้อมเป็นวงกลม พ่อมองพวกเราทุกคนแล้วยิ้มให้ เพราะเห็นพวกเรายังมัวระมัดระวังกับขั้นตอนว่าจะต้องทำอะไรบ้าง จึงลืมนึกถึงการสวดให้ออกมาจากความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ พ่อจึงเตือนให้เราได้ตระหนักใจดังนี้
20:50 น.
“พวกเจ้ายังตั้งมั่นมิพอ ทุกครั้งที่เจ้ากล่าวสิ่งใด เจ้าต้องคิดเช่นนั้นอย่างแท้จริงด้วยจึงได้ชื่อว่าเป็นการอันควร”
# 58
Ban Christina, Nonthaburi
Saturday, December 31, 2011
(Little Peter: Today we gathered together again to stay with the Lord, to farewell 2011 and to welcome 2012. We also had a chance to practice the Contemplative Prayer in the conference room. I felt the presence of the Heavenly Father the moment we walked into the conference room.
In my mind, I saw the Heavenly Father in a simple white dress. He looked at each of us with close attention. I told our group to come in front of His statue, two persons at a time, and asked for the Lord’s blessing. They did not know how blessed they were to have a chance of getting very close to the Lord like this.
After asking and receiving the blessing of the Lord, I felt that everyone has settled down and was ready to review and practice the Contemplative Prayer which was the main target that Father Surin has told me to really prepare for this occasion.
During my instruction of the Contemplative Prayer to the group, the Lord periodically provided His guidance. I had to stop and write it down, making sure I would not forget and then I would read it aloud to the whole group.
I could not read these people’s mind but I believed that some of them were worry about the rumor of a burst dam that would occur on New Year’s Day and it would cause a lot of deaths. In the 3 O’clock Prayer, we pray all the time that we trust the Lord but at that time some of us were afraid of the rumor so the Lord had to remind us of trusting in Him in our prayers and in our hearts.)
4:15 p.m.
I am right here with you. What else do you want? You are with me now and why are you afraid? You listen to the rumor more that you listen to me, huh? I am the one who created everything. I command everything. No human beings can command things like me. You tell me you trust in me. How much is your trust worth?
(Little Peter: During the time we practiced to control our breathing by saying “the breath of God, thank you, Lord”, the Lord reminded us to say thank with sincerity, not saying it because it was a procedure for us to follow.
I have searched for one of daily prayers for us to discern which would make us understand more of each procedure of the Contemplative Prayer but the Lord said not all of us had the ability to understand at the same level. The Lord said every one of us should understand the basic foundation of the Contemplative Prayer first. After understanding it, he or she can search for other things to help him or her understand more.)
7:52 p.m.
Do you really think of me? Don’t just say “Thank you” with no sincerity. Don’t be greedy in learning the Contemplative Prayer. You should really understand the foundation of the Contemplative Prayer first before searching for other things to help you understand more. I thank each one of you for your effort.
(Little Peter: In the Act of Contrition Prayer, we say “My God, I am sorry for my sins with all my heart. In choosing to do wrong and failing to do good, I have sinned against you whom I should love above all things. I firmly intend, with your help, to do penance, to sin no more, and to avoid whatever leads me to sin. Our Savior Jesus Christ suffered and died for us. In his name, my God, have mercy.” We just say the words with no true feelings so the Lord had to ask us about our intention when we pray.)
8:20 p.m.
The Lord asked us: Do you really have the intention of not committing the same sins? How long your intention will last?
(Little Peter: During the time we practiced to send God’s love to our brothers and sisters, I saw the Lord, in my mind, standing in the middle of our circle that we formed. The Lord smiled at each of us because all of us were so cautious of what procedure we should follow and we forgot to pray from our hearts. The Lord reminded us to pray with our true feelings.)
8: 50 p.m.
You still do not have total conviction when you pray. Every time you say something, you must think like that, too. That is the way it should be.
บ้านคริสติน่า นนทบุรี วันเสาร์ที่ 31 ธันวาคม 2011
วันนี้พวกเราได้มารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อตื่นเฝ้าพ่อเนื่องในโอกาสวันส่งท้ายปีเก่า 2011ต้อนรับปีใหม่ 2012 เรามีโอกาสได้ฝึกทบทวนสมาธิจิตภาวนากันในห้องประชุม ผมรู้สึกสัมผัสได้ถึงการประทับอยู่ของพ่อตั้งแต่แรกที่เราเข้ามาในห้องนี้
ผมมองเห็นในจิตว่าพ่ออยู่ในชุดสีขาวเรียบง่ายยืนอยู่ต่อหน้าพวกเราทุกคนและมองพวกเราทีละคนด้วยความใส่ใจ ผมจึงบอกให้พวกเราออกมาขอพระพรที่พระรูปของพ่อทีละสองคน
พวกเขาคงไม่รู้หรอกว่าพวกเขาโชคดีมากแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับพ่อมากขนาดนี้ หลังรับพรจากพ่อแล้ว ผมรู้สึกว่าทุกคนมีความสงบมากขึ้นและพร้อมที่จะฝึกทบทวนสมาธิจิตภาวนาอันเป็นเป้าหมายหลักที่คุณพ่อสุรินทร์ท่านได้กรุณาบอกให้ผมเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีเพื่อเวลานี้ และในเวลาที่ผมเริ่มสอน
พ่อก็จะคอยแนะนำอยู่เป็นระยะๆ ผมจึงต้องหยุดเพื่อบันทึกไว้ก่อนที่ผมจะลืมแล้วรีบอ่านคำสอนของพ่อให้ทุกคนได้ฟังกันทันที
ผมไม่สามารถหยั่งรู้ความในใจของแต่ละคนได้ แต่ผมเชื่อว่าคงจะมีหลายคนที่ยังกังวลกับข่าวลือที่มีผู้ทำนายว่าจะมีภัยพิบัติร้ายแรงเกิดขึ้นในวันปีใหม่นี้ว่าเขื่อนจะแตกและมีผู้คนต้องล้มตายกันมากมาย ในบทภาวนาเวลาบ่ายสามโมงเราสวดกันอยู่เสมอว่า ลูกวางใจในพระองค์ แต่ในเวลานี้เรากลับมีความหวั่นใจ และกลัวกับข่าวลือที่ยังไม่ได้เกิดขึ้น
พ่อจึงเตือนสติพวกเราดังนี้
16:15 น.
“บัดนี้เราอยู่กับเจ้าทุกคนแล้ว พวกเจ้าประสงค์สิ่งใด อยู่กับเราแล้ว เจ้าจักกลัวสิ่งใดอีกเล่า เจ้าฟังคำทำนายมากกว่าฟังเราหรือ เราคือผู้สร้างสรรพสิ่ง เราคือผู้กำหนดเอง มิใช่มนุษย์ผู้ใด เจ้าบอกว่าเจ้าวางใจ วางใจของเจ้ามีค่าเท่าใด”
ในช่วงเวลาที่เราฝึกกำหนดลมหายใจด้วยคำว่า “ลมปราณของพระเจ้า ลูกขอบคุณพระองค์”นั้น พ่อเตือนให้เรากล่าวคำขอบคุณอย่างจริงใจ ไม่ใช่กล่าวตามเพราะเป็นวิธีการที่ต้องทำ ผมเองหาบทภาวนาประจำวันมารำพึงเพื่อเสริมสร้างความเข้าใจในแต่ละขั้นตอนให้มากขึ้น แต่พ่อก็รู้ว่าแต่ละคนมีความสามารถในการเรียนรู้ได้ไม่เท่ากันจึงบอกว่าควรให้ทุกคนได้เข้าใจพื้นฐานให้ดีเสียก่อน เมื่อเข้าใจแล้วจึงค่อยหาสิ่งอื่นมาเสริมสร้างความเข้าใจให้มากขึ้นทีหลัง
19:52 น.
“พวกเจ้าระลึกถึงเราจริงหรือ อย่าสักแต่บอกว่าขอบคุณโดยที่เจ้ามิจริงใจ จงอย่าโลภมาก ขอให้เจ้าเข้าใจพื้นฐานของจิตภาวนาให้มั่นเสียก่อน แล้วจึงหาสิ่งเสริมสร้างความเข้าใจทีหลัง ขอบใจในความพยายามของพวกเจ้าทุกคน”
ในบทแสดงความทุกข์ เราจะกล่าวว่า “เดชะพระหรรษทานช่วย ข้าพเจ้าตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ทำบาปอีกเลย ทั้งจะอุตส่าห์ใช้โทษ ขอทรงพระกรุณายกบาปแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด อาแมน” พวกเราก็กล่าวกันตามบทสวดโดยไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ พ่อจึงถามว่า
20:20 น.
“เจ้าตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ทำบาปเดิมซ้ำๆ กันอีกแน่หรือ ความตั้งใจของเจ้านั้นนานเท่าใด”
ในช่วงเวลาที่เราฝึกภาวนาด้วยการส่งความรักของพ่อไปยังเพื่อนพี่น้องทั้งหลาย ผมมองเห็นพ่อในจิตว่า พ่อยืนอยู่ตรงกลางที่นั่งที่พวกเราล้อมเป็นวงกลม พ่อมองพวกเราทุกคนแล้วยิ้มให้ เพราะเห็นพวกเรายังมัวระมัดระวังกับขั้นตอนว่าจะต้องทำอะไรบ้าง จึงลืมนึกถึงการสวดให้ออกมาจากความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ พ่อจึงเตือนให้เราได้ตระหนักใจดังนี้
20:50 น.
“พวกเจ้ายังตั้งมั่นมิพอ ทุกครั้งที่เจ้ากล่าวสิ่งใด เจ้าต้องคิดเช่นนั้นอย่างแท้จริงด้วยจึงได้ชื่อว่าเป็นการอันควร”
# 58
Ban Christina, Nonthaburi
Saturday, December 31, 2011
(Little Peter: Today we gathered together again to stay with the Lord, to farewell 2011 and to welcome 2012. We also had a chance to practice the Contemplative Prayer in the conference room. I felt the presence of the Heavenly Father the moment we walked into the conference room.
In my mind, I saw the Heavenly Father in a simple white dress. He looked at each of us with close attention. I told our group to come in front of His statue, two persons at a time, and asked for the Lord’s blessing. They did not know how blessed they were to have a chance of getting very close to the Lord like this.
After asking and receiving the blessing of the Lord, I felt that everyone has settled down and was ready to review and practice the Contemplative Prayer which was the main target that Father Surin has told me to really prepare for this occasion.
During my instruction of the Contemplative Prayer to the group, the Lord periodically provided His guidance. I had to stop and write it down, making sure I would not forget and then I would read it aloud to the whole group.
I could not read these people’s mind but I believed that some of them were worry about the rumor of a burst dam that would occur on New Year’s Day and it would cause a lot of deaths. In the 3 O’clock Prayer, we pray all the time that we trust the Lord but at that time some of us were afraid of the rumor so the Lord had to remind us of trusting in Him in our prayers and in our hearts.)
4:15 p.m.
I am right here with you. What else do you want? You are with me now and why are you afraid? You listen to the rumor more that you listen to me, huh? I am the one who created everything. I command everything. No human beings can command things like me. You tell me you trust in me. How much is your trust worth?
(Little Peter: During the time we practiced to control our breathing by saying “the breath of God, thank you, Lord”, the Lord reminded us to say thank with sincerity, not saying it because it was a procedure for us to follow.
I have searched for one of daily prayers for us to discern which would make us understand more of each procedure of the Contemplative Prayer but the Lord said not all of us had the ability to understand at the same level. The Lord said every one of us should understand the basic foundation of the Contemplative Prayer first. After understanding it, he or she can search for other things to help him or her understand more.)
7:52 p.m.
Do you really think of me? Don’t just say “Thank you” with no sincerity. Don’t be greedy in learning the Contemplative Prayer. You should really understand the foundation of the Contemplative Prayer first before searching for other things to help you understand more. I thank each one of you for your effort.
(Little Peter: In the Act of Contrition Prayer, we say “My God, I am sorry for my sins with all my heart. In choosing to do wrong and failing to do good, I have sinned against you whom I should love above all things. I firmly intend, with your help, to do penance, to sin no more, and to avoid whatever leads me to sin. Our Savior Jesus Christ suffered and died for us. In his name, my God, have mercy.” We just say the words with no true feelings so the Lord had to ask us about our intention when we pray.)
8:20 p.m.
The Lord asked us: Do you really have the intention of not committing the same sins? How long your intention will last?
(Little Peter: During the time we practiced to send God’s love to our brothers and sisters, I saw the Lord, in my mind, standing in the middle of our circle that we formed. The Lord smiled at each of us because all of us were so cautious of what procedure we should follow and we forgot to pray from our hearts. The Lord reminded us to pray with our true feelings.)
8: 50 p.m.
You still do not have total conviction when you pray. Every time you say something, you must think like that, too. That is the way it should be.
# 59
วันจันทร์ที่ 17 มิถุนายน 2013 เวลา03:55-04:30 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้ายอมลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเรา เราได้ยินคำถามที่อยู่ในใจของเจ้ามาโดยตลอดว่า เจ้าสมควรจะส่งจดหมายนั้นให้ครูใหญ่ของเจ้าหรือไม่ ลองตรองให้จงดีเถิด เปโตรน้อย เจ้าบอกว่าเจ้าพอใจกับสิ่งที่เราเลือกให้แล้วว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เหตุใดเจ้าจึงยังดิ้นรนมิพอใจอยู่อีก
เจ้าเป็นคนหัวอ่อน เชื่อคนง่าย เหตุใดเขาจึงยุยงให้เจ้าทำเช่นนี้ เพราะว่าเขาจักได้ผลประโยชน์ด้วยหากการนี้สำเร็จ แต่หากมีปัญหาอะไรเจ้าเองคือผู้ที่ ต้องรับผิดชอบ เพราะเจ้าเองเป็นคนส่ง หากเขามิพอใจการตัดสินใจของครูใหญ่นี้เขาก็ควรที่จักแสดงความจำนงเอง มิใช่บอกให้ เจ้าทำ เจ้าคิดหรือว่าจดหมายฉบับนี้จักเป็นที่พอใจของครูใหญ่ ข้อความในจดหมายแสดงให้เห็นว่าเจ้ามิเห็นด้วยกับการตัดสินใจของครูใหญ่ เหตุผลของเจ้าที่นำมาอ้างเท่ากับเป็นการดูถูกว่าครูใหญ่คิดมิรอบคอบ เจ้าคิดหรือว่าเขาจักใจกว้างเปิดรับฟังข้อคิดเห็นจากลูกน้องอย่างเจ้า
เราขอบอกความจริงว่าหากเจ้าส่งจดหมายฉบับนี้ออกไป จักเกิดผลร้ายมากกว่าผลดี เจ้าจักเอาอะไรไปต่อรองกับผู้มีอำนาจในการตัดสินใจได้เล่า เมื่อครูใหญ่ได้พิจาณาและตัดสินใจไปแล้ว เจ้ายังมิพอใจ ก็เท่ากับว่าเจ้ามิเคารพในการตัดสินใจของครูใหญ่ เหมือนเจ้าจงใจจักชี้ให้เห็นว่าการตัดสินใจครั้งนี้ผิดพลาด
เป็นเจ้าเองบ้างจักยอมเสียหน้าหรือไม่ เปโตรน้อย เจ้าเองก็คงต้องยืนยันในการตัดสินใจที่ได้ทำไปแล้วเช่นกันใช่ไหม นี่คือชีวิตจริง มิมีใครดอกที่ยอมเสีย หน้า เปิดรับฟังความคิดเห็นทัดทานจากลูกน้องดอก เปโตรน้อย
ที่เราเรียกเจ้าให้ลุกขึ้นมาก็ด้วยเหตุผลดั่งนี้ เจ้าจักเชื่อเราหรือดื้อดึงทำตามน้ำใจของเจ้า เจ้าคือผู้ที่เลือกเองนะ เปโตรน้อย จงอย่าคิดแต่เพียงผลดีที่เจ้าจักได้รับ หากการนี้มิเป็นอย่างที่เจ้าคิด เจ้าเตรียมรับในผลลัพธ์ที่จักเกิดขึ้นนี้แล้วหรือยัง เปโตรน้อย เราจึงอยากให้เจ้าคิดทบทวนให้ จงดีเถิด เราคือบิดาผู้ใจอารีของเจ้า หากสิ่งที่เจ้ากำลังทำนั้นเป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์แก่เจ้าแล้ว เราจักทัดทานเจ้าเพื่ออะไร”
ลูกขอขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงเมตตาเตือนสติลูก ลูกเป็นคนหัวอ่อนจริงๆ อย่างที่พระองค์พูด แค่ลูกถูกกล่อมสองวัน ลูกก็ยอมทำตามเขาเสียแล้ว ลูกคิดไม่ทันคนอื่นจริงๆ หากเขาไม่พอใจก็ควรไปพูดกับครูใหญ่เอง ทำไมเขาต้องใช้ลูกเป็นเครื่องมือในการต่อรองครั้งนี้ด้วย
ลูกจะสงบใจไม่คิดฟุ้งซ่านตามคำยุยงอีก สิ่งที่พระองค์เลือกให้ลูกนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว แม้จะมีหลายอย่างที่ลูกไม่ถูกใจ แต่ลูกก็เชื่อว่าพระองค์จะอยู่กับลูกเพื่อให้ลูกได้เรียนรู้การเอาชนะน้ำใจตนเอง
# 59
Monday, June 17, 2013, 3:55 – 4:30 a.m.
Little Peter, thank you for waking up when I called you. I constantly heard the question in your heart whether you should send the letter to your principal.
Think about it, Little Peter. You told me that you were happy with what I have chosen for you, the best choice, but why you are struggling to come to term with it. You are so naïve; easily believe what other people tell you. That person persuaded you to do it because he expected to gain benefits from it. If there is a problem, you will be the one responsible for it because you are the one who sends the letter
to the principal.
If he is not happy with the decision made by the principal, he should bring it up himself. He should not tell you to do it. Do you really think that this letter will make the principal happy? The content of the letter shows that you disagree with his decision. The reason you use as the evidence is equivalent to contempt for his carelessness. Do you think he will be receptive to your thoughts, his subordinate?
I tell you the truth: if you send this letter to him, there will be a bad consequence. What do you have to bargain with the person who has the power to make decisions? If you are not happy when the principal has already made the decision, it means you do not show respect for his decision. It looks like you want to point out to him that he has made a mistake.
Little Peter, if it were you, would you accept losing face to other people? You must insist on the way you made that decision, right? This is real life. Little Peter, there is nobody who wants to lose face, listening to the protest from his subordinates.
This is the reason I woke you up. Whether you listen to me or insist on following your will is up to you. Little Peter, you are the one who has to choose. Little Peter, don’t think only the good thing you might receive. If it does not go the way you want, are you ready to accept the consequences? I want you to think about it again.
I am your kind Father. If what you are about to do is good for you, why am I resisting you?
(Little Peter: Lord, thank you for your kindness in reminding me to be cautious. I am so naïve, just like you said. I am not as sharp as other people. I just listened to him a couple days and I was ready to do what he wanted. If he is not happy, he himself should talk to the principal. He should not use me as a tool to do it for him. I will stay calm, not agitated by any persuasion. What you chose for me is the best choice. Even though there are several things that I am not happy with, I truly believe that you will stay with me and teach me to overcome my own will.)
วันจันทร์ที่ 17 มิถุนายน 2013 เวลา03:55-04:30 น.
“เปโตรน้อย ขอบใจที่เจ้ายอมลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเรา เราได้ยินคำถามที่อยู่ในใจของเจ้ามาโดยตลอดว่า เจ้าสมควรจะส่งจดหมายนั้นให้ครูใหญ่ของเจ้าหรือไม่ ลองตรองให้จงดีเถิด เปโตรน้อย เจ้าบอกว่าเจ้าพอใจกับสิ่งที่เราเลือกให้แล้วว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เหตุใดเจ้าจึงยังดิ้นรนมิพอใจอยู่อีก
เจ้าเป็นคนหัวอ่อน เชื่อคนง่าย เหตุใดเขาจึงยุยงให้เจ้าทำเช่นนี้ เพราะว่าเขาจักได้ผลประโยชน์ด้วยหากการนี้สำเร็จ แต่หากมีปัญหาอะไรเจ้าเองคือผู้ที่ ต้องรับผิดชอบ เพราะเจ้าเองเป็นคนส่ง หากเขามิพอใจการตัดสินใจของครูใหญ่นี้เขาก็ควรที่จักแสดงความจำนงเอง มิใช่บอกให้ เจ้าทำ เจ้าคิดหรือว่าจดหมายฉบับนี้จักเป็นที่พอใจของครูใหญ่ ข้อความในจดหมายแสดงให้เห็นว่าเจ้ามิเห็นด้วยกับการตัดสินใจของครูใหญ่ เหตุผลของเจ้าที่นำมาอ้างเท่ากับเป็นการดูถูกว่าครูใหญ่คิดมิรอบคอบ เจ้าคิดหรือว่าเขาจักใจกว้างเปิดรับฟังข้อคิดเห็นจากลูกน้องอย่างเจ้า
เราขอบอกความจริงว่าหากเจ้าส่งจดหมายฉบับนี้ออกไป จักเกิดผลร้ายมากกว่าผลดี เจ้าจักเอาอะไรไปต่อรองกับผู้มีอำนาจในการตัดสินใจได้เล่า เมื่อครูใหญ่ได้พิจาณาและตัดสินใจไปแล้ว เจ้ายังมิพอใจ ก็เท่ากับว่าเจ้ามิเคารพในการตัดสินใจของครูใหญ่ เหมือนเจ้าจงใจจักชี้ให้เห็นว่าการตัดสินใจครั้งนี้ผิดพลาด
เป็นเจ้าเองบ้างจักยอมเสียหน้าหรือไม่ เปโตรน้อย เจ้าเองก็คงต้องยืนยันในการตัดสินใจที่ได้ทำไปแล้วเช่นกันใช่ไหม นี่คือชีวิตจริง มิมีใครดอกที่ยอมเสีย หน้า เปิดรับฟังความคิดเห็นทัดทานจากลูกน้องดอก เปโตรน้อย
ที่เราเรียกเจ้าให้ลุกขึ้นมาก็ด้วยเหตุผลดั่งนี้ เจ้าจักเชื่อเราหรือดื้อดึงทำตามน้ำใจของเจ้า เจ้าคือผู้ที่เลือกเองนะ เปโตรน้อย จงอย่าคิดแต่เพียงผลดีที่เจ้าจักได้รับ หากการนี้มิเป็นอย่างที่เจ้าคิด เจ้าเตรียมรับในผลลัพธ์ที่จักเกิดขึ้นนี้แล้วหรือยัง เปโตรน้อย เราจึงอยากให้เจ้าคิดทบทวนให้ จงดีเถิด เราคือบิดาผู้ใจอารีของเจ้า หากสิ่งที่เจ้ากำลังทำนั้นเป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์แก่เจ้าแล้ว เราจักทัดทานเจ้าเพื่ออะไร”
ลูกขอขอบพระคุณในน้ำพระทัยดีของพระองค์ที่ทรงเมตตาเตือนสติลูก ลูกเป็นคนหัวอ่อนจริงๆ อย่างที่พระองค์พูด แค่ลูกถูกกล่อมสองวัน ลูกก็ยอมทำตามเขาเสียแล้ว ลูกคิดไม่ทันคนอื่นจริงๆ หากเขาไม่พอใจก็ควรไปพูดกับครูใหญ่เอง ทำไมเขาต้องใช้ลูกเป็นเครื่องมือในการต่อรองครั้งนี้ด้วย
ลูกจะสงบใจไม่คิดฟุ้งซ่านตามคำยุยงอีก สิ่งที่พระองค์เลือกให้ลูกนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว แม้จะมีหลายอย่างที่ลูกไม่ถูกใจ แต่ลูกก็เชื่อว่าพระองค์จะอยู่กับลูกเพื่อให้ลูกได้เรียนรู้การเอาชนะน้ำใจตนเอง
# 59
Monday, June 17, 2013, 3:55 – 4:30 a.m.
Little Peter, thank you for waking up when I called you. I constantly heard the question in your heart whether you should send the letter to your principal.
Think about it, Little Peter. You told me that you were happy with what I have chosen for you, the best choice, but why you are struggling to come to term with it. You are so naïve; easily believe what other people tell you. That person persuaded you to do it because he expected to gain benefits from it. If there is a problem, you will be the one responsible for it because you are the one who sends the letter
to the principal.
If he is not happy with the decision made by the principal, he should bring it up himself. He should not tell you to do it. Do you really think that this letter will make the principal happy? The content of the letter shows that you disagree with his decision. The reason you use as the evidence is equivalent to contempt for his carelessness. Do you think he will be receptive to your thoughts, his subordinate?
I tell you the truth: if you send this letter to him, there will be a bad consequence. What do you have to bargain with the person who has the power to make decisions? If you are not happy when the principal has already made the decision, it means you do not show respect for his decision. It looks like you want to point out to him that he has made a mistake.
Little Peter, if it were you, would you accept losing face to other people? You must insist on the way you made that decision, right? This is real life. Little Peter, there is nobody who wants to lose face, listening to the protest from his subordinates.
This is the reason I woke you up. Whether you listen to me or insist on following your will is up to you. Little Peter, you are the one who has to choose. Little Peter, don’t think only the good thing you might receive. If it does not go the way you want, are you ready to accept the consequences? I want you to think about it again.
I am your kind Father. If what you are about to do is good for you, why am I resisting you?
(Little Peter: Lord, thank you for your kindness in reminding me to be cautious. I am so naïve, just like you said. I am not as sharp as other people. I just listened to him a couple days and I was ready to do what he wanted. If he is not happy, he himself should talk to the principal. He should not use me as a tool to do it for him. I will stay calm, not agitated by any persuasion. What you chose for me is the best choice. Even though there are several things that I am not happy with, I truly believe that you will stay with me and teach me to overcome my own will.)