ความจริง แต่ก่อนนั้นก็เคยรู้สึกแบบนี้อยู่บ้างนะคะ
แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้ว
เพราะหากว่าเราลองคิดว่า....

หากเราเปลี่ยนจากความรัก ที่เราอยาก
ได้มากมาย

มาเป็นความรัก
ที่เราอยาก
ให้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

เปลี่ยน จาก ความสนุกที่เรา ใฝ่หาจากผู้อื่น

มาเป็นผู้ ให้ความสนุกเหล่านั้น

เปลี่ยนจากความรู้สึกที่ เรารู้สึกขาดด มา เป็น
การ เติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหาย ใดๆนั้นให้แก่ผู้อื่น มันก็คงจะดีไม่น้อย
เพราะ
ความอยากได้ของเรามีทุกวันและมันก็ ดูจะมากมายขึ้นเรื่อยๆ
อยากได้ สิ่งของ
อยาก ให้ คนมารักมาสนใจ
อยาก มีหน้ามีตา ในสังคม
อยากเป็นคน สำคัญของคนอื่นๆ....
แต่หากเรา ยิ่งอยากได้อยู่เรื่อยไป
มันก็ ยิ่งจะไม่มีความพอเพียงมากเท่านั้น และมันก็ไม่มีวัน
เต็ม ความต้องการของเรา
เพราะ เรา คือมนุษย์ ยิ่งมีสิ่งมาสนองความต้องการ
เราก็ยิ่งอยากได้ มันอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเราปลงใจในสิ่งต่างๆเหล่านั้น
และหากเรา ไม่ เคย คิด หยุดความต้องการเหล่านั้น
มันก็ไม่ทีทางที่จะสมบูรณ์แบบ....
เพราะ
คนที่คิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบ คือ คนที่ บกพร่อง มากที่สุดในการตรวจตราตัวเอง
จงอย่าหยิ่งผยองว่าเรา ดีเลิศกว่าใคร
แต่จงเป็นคนที่ ระวังและ ระแวงว่าเราจะ อวดตัวเกินไปกว่าที่เราเป็น
และ
จงเป็นคนที่ ไม่สมบูรณ์แบบ เพื่อว่า เราจะได้เรียนรู้ ข้อบกพร่องของเราต่อไป
เพื่อ ปรับปรุงและปรับใช้ให้ถูกสถานการณ์
บางครั้ง พระเป็นเจ้า ก็ไม่ได้ต้องการให้ลูกของพระองค์ต้องสมบูรณ์แบบเลิศเลอ
แต่เพียงแค่ อยากให้ลูกของพระองค์ได้น้อมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยความสุภาพถ่อมตน
และได้เรียนรู้ในสิ่งที่มันสมควรจะเป็น
((รู้สึกได้นะ...ว่าที่โพส กระทู้นี้ตอนที่กำลังรู้สึกอะไร... เข้มแข็งไว้ แล้วช่วงเวลาแบบนี้ก็จะผ่านไปด้วยดี

))
พระเป็นเจ้าเท่านั้นที่ รู้ว่าเรา รู้สึกอย่างไร
แต่เราก็ต้องได้เรียนรู้ความรู้สึกต่างๆเหล่านี้ไป เพราะมันจะเกิดขึ้นมากกว่าหนึ่งครั้ง ในรอบปี
แต่ สวดขอความเข้มแข็งนะ เพราะพระจะอยู่เคียงข้างเราเสมอ
May God Bless You
