ระหว่างไปค้นกระทู้ ไปเจอกระทู้เก่าตัวเองเข้า คือตอนนั้นไม่ได้มาอ่านเลยค่ะ ขอบคุณทุกคนมาก
ก็จะขอเล่านิดละกันนะคะ เป็นกรณีตัวอย่าง เรื่อง
เอกภาพในบ้าน
( LL ห้ามโกรธนะจ้ะ ส้มรู้ว่า จิงมีเหตุผลที่แนะนำแบบนั้นนะจ้ะ)
คือตัวเองก็ทำตามที่ LL แนะนำ เพราะกลับบ้านไป พระเยซูอยู่ท่ามกลางพระพุทธรูปในโต๊ะหมู่บูชา ตรงกลางเป๊ะ ก็เลยเอากลับมาไว้ในห้องเหมือนเดิม เพราะเป็นตัวเองด้วยที่รู้สึกไม่สะดวกใจที่จะนั่งสวดในห้องพระ
พอวันที่จะไปสุราษฎร์ พ่อเดินบ่นๆออกมาจากห้องพระว่า
"พระเยซูอยู่ไหน" ตอนนั้นเราใจหายเลย

..... และก็ไม่รู้ความใจแข็งหรืออะไรของเราที่ทำให้เราไม่รีับไปหยิบกางเขนในห้องกลับมาไว้ที่หิ้งพระ พอไปสุราษฎร์ก็ได้เล่าให้พระคุณเจ้าประธานฟัง ท่านบอกว่า
"พ่อว่าแบบนั้นมันเป็นเอกภาพนะ ส้มก็ไปนั่งสวดกับพ่อในห้องพระนั่นแหละ"
และเรื่องนี้ก็กลับมาอีกเมื่อเร็วๆนี้ เพราะแม่จะเอารถไปให้หลวงพ่อเจิม เรามีความรู้สึก มันรถเรานะ ซื้อให้เรา ทำไมต้องเอาไปเจิมด้วย ทำไมไม่เอาไปให้พ่อที่วัดเสก เหมือนพระรู้ใจ ดลใจให้เปิดอ่านสาส์น
http://www.directionforourtimes.com/store.html (Volume II) ในนั้น พระเยซูพูดถึงเอกภาพในบ้าน พระองค์บอกว่า
"เราสามารถนำพระพรของเราไปให้ได้มากที่สุด สำหรับครอบครัวที่มีเอกภาพ เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน สวดพร้อมกัน" และก็มีโอกาสได้ถามพระคุณเจ้าเรื่องเจิมรถอีก พระคุณเจ้าก็บอกแบบเดียวกันคือ
ทุกอย่างคือพระพร ทุกอย่างมาจากพระของเรา
และก็ได้มาเจอกระทู้นี้ตอกย้ำอีก (อะไรจะขนาดนั้น

) ก็มาสำนึกถึงความยึดมั่นถือมั่น ไม่ถ่อมตน ความเชื่อน้อย ความรักน้อย เอาความคิดมนุษย์ไปตัดสินพระองค์ และความมีเงื่อนไขของตัวเอง ตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็คงสวด และหาทางบอกพ่อให้เอาพระเยซูกลับห้องพระ (คิดว่า พ่อคงจะคิดว่า ตัวเองทำอะไรผิดรึเปล่า)
อยากเป็นข้อคิดให้กับทุกคนนะคะ
พระเยซูเจ้ามาสู่โลก เพื่อมาอยู่ท่ามกลางเรา พระองค์อยู่ได้ทุกสถานการณ์ ขอให้เรามีที่กับพระองค์ รางหญ้ายังอยู่มาแล้วเลย ห้องพระแค่นั้นทำไมจะอยู่ไม่ได้ ตอนนี้พระองค์อยู่ในห้องนอนที่ไม่มีใครนอน ไม่มีใครไปหา พระองค์เจ็บปวดมากกว่าอยู่ห้องพระซะอีก 