Phulasso เขียน:
saranu1 เขียน:
วันอาทิตย์นี้ไปมิสซาครั้งแรกที่วัดมาแล้วหน่ะ แต่เรียนคำสอนเริ่มอาทิตย์หน้าจ๊ะ
บทพระวรสาร เรื่อง การรักเพื่อนมนุษย์ พอดีเลย
เวอร์ชั่นของหนูใช้ "รักเพื่อนบ้าน" :cheesy:
พ่ออนุชายกตัวอย่าง 2 เรื่อง เรื่องที่ 1 ข้าม ยากที่จะจดจำ เล่าเรื่องที่ 2 เรื่องเด็กซ่าส์ ข้างวัด พ่อย้อนไปที่วัดต่างจังหวัด ที่พ่อเคยไปทำงาน
มีเด็กกลุ่มหนึ่ง (ลูกๆของคริสตังเอง ) เป็นวัยรุ่น นอกจากขับขี่มอร์เตอร์ไซต์ เสียงสะนั่นวัดแล้ว ยังชอบมาเล่นบอลที่ลานวัด อย่างนักเลง
พอถึงเวลามิสซา ก็ไม่ยอมเลิก พ่อเจ้าวัด ไปบอก ไปไล่ไปเตือน ก็โกรธ เลยช่วยกันเตะบอล อัดกำแพงวัด แล้วละเลงสี ที่กำแพง
แค่นั้นยังไม่พอ ต่อมา พวกมัน เอามีดมาฟัน ตัดต้นไม้หน้าวัดเลี่ยนเตียนไปเลย แต่เป็นลูกหลาน พ่อเจ้าวัดได้แต่ส่ายหน้า
อีกไม่นาน ความซ่าร์ของพวกมัน ก็ขยายกว้างใหญ่ ไปดวลกับนักเลงอีกกลุ่ม ผล เจ้าหัวโจก ลูกหลานคาทอลิก ถูกยิงหัวตาย
พ่อเจ้าวัด ก็ต้องทำศพมัน ความดีมีมากจนไม่มีใคร มาร่วมอาลัย พ่อเจ้าวัด ต้องเกณฑ์สัตบุรุษ ให้มางาน ในที่สุดก็ฝังศพ
แต่เรื่องไม่จบ แค่นั้น เพราะพ่อ แม่เจ้าคนตายเอาเรื่อง ตำรวจมาขอให้ทางวัดขุดศพ จะเอาไปพิสูจน์วิถีกระสุนที่หัวของศพ
พ่อเจ้าวัดไม่อยากขุดหรอก (คงเหม็น อิอิ เจี๊ยบคิด ) ในที่สุดพบกันครึ่งทาง เพราะบาดแผล ก็อยู่ที่ศีรษะ เลยตัดแต่หัวไป
พ่ออนุชา บอกว่า ดูสิมันถูกทำเหมือนต้นไม้หน้าวัดที่มันตัดเลย..........................บทสรุปของพ่อจากเล่าเรื่องนี้ ก็พูดถึง
ความรัก ให้คนเป็นพ่อ แม่ ต้องเอาใจใส่ ดูแลลูก สั่งสอนลูก ถ้ารักลูกจริง เพราะลูกของเราต้องเป็นที่รักของสังคม ไม่ใช่ให้ลูกเป็น
ภาระของสังคม (อะไรทำนองนี้ )