อยากให้ อธิฐานเผื่อเรื่องปัญหาครอบครัว

[น้อย]

ผมมีเรื่องที่น่าเกลียดมากอยากให้ช่วย

คือว่าผมอายุ34 ภรรยา 26 มีบุตร 5 ขวบ เมื่อปลายปี 2548 ผมมีปัญหากับภรรยาซึ่งเธอเป็นคนที่มีความเชื่อแบบ ครึ่งๆกลางๆ แล้วในที่สุด เราก็ต้องแยกทางกัน (ผมเป็นคนผิดเองเพราะช่วงนั้นผมหลงหายและหันไปกินเหล้า) ต่อมาเมื่อต้นปี 2549 ผมประสบอุบัติเหตุขาหักจึงแทบจะไม่ได้ติดต่อเธอหรือช่วยเหลือเธอได้เลย แล้วเมื่อกลางปี 49 เธอก็ได้แต่งงานใหม่ ผมมีผู้หญิงคนหนึ่งมาคอยช่วยเหลือในช่วงที่ขาหัก (ปัจจุบันเดินได้ปกติแล้ว)ผู้หญิงที่มาช่วยผมไม่ได้เป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้า เธอมีสามีและมีบุตรชาย 2 คน ต่อมาเธอแนะนำให้ผมได้รู้จักกับสามีในฐานะเพื่อนแต่จริงๆแล้วผมกับเธอแอบมีอะไรกันที่ไม่ดีแล้ว และเมื่อปลายปี 49 ผม ตัดสินใจจะเลิกกับเธอ แต่เธอไม่ยอมเลิก ตอนนั้นสามีเธอไม่รู้หรอกว่าเราแอบมีอะไรกัน แล้วผมก็บอกว่าผมจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่น เธอไม่ยอม แล้วเธอตัดสินใจทิ้งลูกและสามีมาอยู่กับผม ผมรู้ว่ามันไม่ดี แต่ผมก็ได้เริ่มทำผิดมาแต่แรกแล้วเพราะช่วงนั้นผม เดินไม่ได้ เหงามาก ไปโบสถ์ก็ไม่ได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่เป็นเพื่อน ทำให้ทำผิดไป ผมก็มีใจกับเธอนะแต่ทุกวันนี้ ยิ่งนานวันก็ยิ่งผิดมาก ตอนนี้ที่ครอบครัวเธอมีปัญหา ลูกๆเธอต้องการแม่ไปดูแล ล่าสุด เด็กชายลูกของเธอทำร้ายกันคิ้วแตกเป็นแผลยาวเธอ ก็ยังไม่ไปอยู่ดูแล เธอว่ากลัวผมจะทิ้งเธอถ้าเธอกลับไปดูแลลูกๆ ผมไม่รู้ว่าสามีเธอคิดยังไงแต่ ผมอยากให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ถูกต้องและดีขึ้นสำหรับทุกฝ่าย เธอบอกว่าเธอยังรักสามีเธอ แต่ว่ากลัวกลับไปแล้วเขาไม่ยอมรับ เธอบอกผมว่า รักทั้งสองคนเท่าๆกัน

ผมใจผมรักลูกสาวและภรรยาผมมาก แต่ก็สงสารเธอ เคยบอกเลิกกับเธอหลายครั้งให้กลับไปหาสามีซะเธอก็บอกว่า กลับไปไม่ได้ แต่ใจเธออยากกลับไปนะ ผมบอกว่าผมยังรักและคิดถึงภรรยาผมตลอดเวลาแม้ว่าเธอจะแต่งงานใหม่แล้วก็ตาม บางที่เห็นที่ๆเราเคยไปด้วยกันผมร้องให้ออกมาเธอก็เคยเห็นและรู้ว่าผมร้องเพราะคิดถึงภรรยาผม

ผมวุ่นวายใจมาก แม้ว่าผมกับภรรยาผมจะกลับไปเป็นอย่างเดิมไม่ได้ แต่ผมก็อยากให้เธอกลับไปเป็นอย่างเดิม (อยู่กับลูกชาย 2 คนและสามีที่แสนดีของเธอดังเดิม)

ผมอยากฝากพี่น้องอธิษฐานเผื่อด้วยให้เหตุการณ์มันเปลี่ยนไปในทางที่ดีเถอะ ปัจจุบันผมไม่ค่อยกล้าไปโบสถ์ เพราะกลัวและอาย บางทีก็ไปนั้งอยู่หลังๆครับ


ขอพระเจ้าอวยพรทุกคนนะครับ
น้อย

[Alphonse]

เศร้า...
จะภาวนาให้นะครับ

[Rakkypoko!]

เห้อ น่าสงสารอะ  จาสวดให้มากๆ ขอพระเจ้าคุ้มครองและนำทางคุณน้อยด้วยนะครับ

[Pry-Kaew]

หากคุณเป็นคริสตัง ให้ไปปรึกษาคุณพ่อบาทหลวงตรงๆเลยครับ(วัดที่คุณไปประจำ) หากเป็นคริสเตียน ให้ไปปรึกษาศิษยาพิบาลของคริสตจักรที่คุณไปร่วมนมัสการครับ นัดคุยส่วนตัวกันกับพวกท่านครับ จะได้คำตอบ ลูกแกะย่อมต้องการคำปรึกษาจากนายชุมพาบาลฉันใด สัตบุรุษ(สมาชิก)ก็ย่อมต้องการคำปรึกษากับผู้ถวายตัวรับใช้พระเจ้าฉันนั้น ไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับใครในวัด(หรือคริสตจักร)นัดพบคุยกับบาทหลวงหรือศิษยาพิบาลกันส่วนตัวพอครับ ปรึกษาชาวบ้าน บางทีอาจไม่ได้ความแล้ว ยังกลายเป็นขึ้ปากในวัด(หรือในคริสตจักร)ทำเอาเราไม่กล้าไปวัด(หรือคริสตจักร)อีก อย่างนี้ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ยกตัวอย่างตัวผมเอง สมัยอยู่เมืองไทย มักจะปรึกษาบราเดอร์ที่มาช่วยพ่อที่วัดเป็นหลัก(ในเรื่องแบบผู้ชาย ผู้ชาย เข้าใจกัน) บางมีผมก็ไม่กล้าไปปรึกษาคุณพ่อเรื่องดังกล่าว แต่กับบราเดอร์และผมซึ่งเป็นคนหนุ่ม คนโสด เหมือนกัน และบราเดอร์ก็มีความรู้และฝึกตนในทางพระมาพอสมควร จะพูดกันตรงๆได้แบบผู้ชาย(อายุใกล้กัน และใกล้กับเรามากกว่าพระสงฆ์) ผมมักจะได้คำตอบที่ตรงประเด็น ถูกต้อง และอยู่ในกรอบของความรักของพระครับ อันนี้เล่าให้ฟังเฉยๆนะครับ

แต่หากคุณเป็นคริสเตียน แล้วไม่กล้าปรึกษากับศิษยาพิบาล ลองปรึกษานักเรียนพระคริสตธรรมที่มาช่วยศิษยาพิบาล สอนรวีวารก็น่าจะได้นะครับ เพราะเขาก็มีความรู้เรื่องพระเจ้า รองจากศิษยาพิบาล และผมเองคิดว่านักเรียนพระคริสตธรรมที่มาช่วยศิษยาพิบาล น่าจะสนิทกับสมาชิกมากกว่า เหมือนผมสนิทกับบราเดอร์ในวัด มากกว่าสนิทกับพ่อและสัตบุรุษบางคนในวัด เป็นต้น

ขอพระอวยพรคุณครับผม

[Holysong_holyHill]

ขอพระเจ้าทรงนำนะครับ

[sasuke]

ผมจะช่วยสวดนะครับ
และผมแน่ใจว่าพระเจ้าจะทรงช่วยคุณ...

ขอให้รับความทุกข์ยากทั้งหมดถวายแด่พระเยซูนะครับ
พระเยซูในมรรคาศักดิ์สิทธิ์ทรมานมากกว่าเราหลายเท่า
ไม่ว่าหลังจากนี้มันจะเปลี่ยนไปยังไง พระองค์ก็จะไม่ทรงทำลายชีวิตของคุณหรอกครับ

ขอให้วางใจในพระนะครับ
ขอพระเจ้าโปรดประทานพระพรด้วย

ปล. อย่าขาดวัดนะครับ อย่าให้ความสำนึกผิดของเรา กลายเป็นความกลัวและอายอย่างผิดๆ
แต่ไปวัดเสมอๆนะครับ เพราะพระจะช่วยบรรเทาใจคุณ


ลูกา 18:9-14
(9)พระเยซูเจ้าตรัสเล่าเรื่องอุปมานี้ให้บางคนที่ภูมิใจว่าตนเป็นผู้ชอบธรรมและดูหมิ่น
ผู้อื่นฟังว่า (10)‘มีชายสองคนขึ้นไปอธิษฐานภาวนาในพระวิหาร คนหนึ่งเป็นชาวฟาริสี อีกคน
หนึ่งเป็นคนเก็บภาษี (11)ชาวฟาริสียืนอธิษฐานภาวนาในใจว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพเจ้า
ขอบพระคุณพระองค์ที่ข้าพเจ้าไม่เป็นเหมือนมนุษย์คนอื่น ที่เป็นขโมย อยุติธรรม ล่วงประเวณี
หรือเหมือนคนเก็บภาษีคนนี้ (12)ข้าพเจ้าจำศีลอดอาหารสัปดาห์ละสองวัน และถวายหนึ่งใน
สิบของรายได้ทั้งหมดของข้าพเจ้า” (13)ส่วนคนเก็บภาษียืนอยู่ห่างออกไป ไม่กล้าแม้แต่จะเงย
หน้าขึ้นมองท้องฟ้า ได้แต่ข้อนอก พูดว่า “ข้าแต่พระเจ้า โปรดทรงพระกรุณาต่อข้าพเจ้าคนบาป
ด้วยเถิด” (14)เราบอกท่านทั้งหลายว่าคนเก็บภาษีกลับไปบ้าน ได้รับความชอบธรรม แต่
ชาวฟาริสีไม่ได้รับ เพราะว่าผู้ใดที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต่ำลง ผู้ใดที่ถ่อมตนลง จะได้รับการยก
ย่องให้สูงขึ้น’

[Jeab Agape]

อืมม์ พี่น้อยทำเรื่องน่าเกลียดจริงๆ เป็นชู้ล่วงประเวณี ขอให้สารภาพบาป กับพระเจ้า เพราะทำให้ครอบครัวแตกแยก
ขอให้พี่อธิษฐานตั้งต้นชีวิตใหม่เถอะ ไปหาศิษยาภิบาล เล่าเรื่องให้ท่านฟัง ให้ศิษยาภิบาล นำอธิษฐานสารภาพบาป
และเริ่มต้นชีวิตที่ถูกต้องกับพระเจ้า และกับภรรยาของคนอื่นเถอะ

ด้วยคำอธิษฐาน

[13PM.]

"มนุษย์เราเกิดมาหนเดียว ไม่สามารถเลือกทำทุกอย่างทั้งหมดได้ เลือกในสิ่งที่ถูก ทำในสิ่งที่ชอบ แม้ตายก็ไม่เสียใจ"

[Buddy]

อ่านเรื่องของคุณแล้วนึกถึงพระวรสารสัปดาห์นี้นะคะ

พระวรสารนักบุญลูกา                                                              ลก 18:9-14
เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสเล่าเรื่องอุปมานี้ให้บางคนที่ภูมิใจว่าตนเป็นผู้ชอบธรรมและดูหมิ่นผู้อื่นฟังว่า 

[Phulasso]

 
  ถ้าสามีเธอให้อภัยเธอ
คุณปล่อยเธอไปเถอะ
ขอร้อง
ขอพระโปรดชี้ทางให้แก่คุณด้วย

[Batholomew]

ขอให้กลับใจอย่างแท้จริง และสารภาพบาปนะครับ พระองค์ไม่ทรงถือโกรธนะครับ

ผมจะสวดให้อีกแรง