จะสวดภาวนาให้น้องบูและคุณแม่บ่อยๆแล้วกันนะBouQueT*Mary Mag เขียน: มันเป็นอะไรที่เขาคงไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องไปวัด ต้องไปทำยังงู้นยังงี้ด้วย
บูก้ออยากไปนะ แต่เขา say no เราก้อทำอะไรไม่ได้![]()
รวมกระทู้ เมื่อบูเป็นโรคจิต/ อยากฆ่าตัวตาย/ยังเหมือนเดิม/เบื่อ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
เรื่องเดิมค่ะ
ไม่อยากอยู่แล้ว แต่ทำไงได้ ทำไมถึงต้องอยู่ด้วย
ทำไมคนไม่อยากตายต้องตาย
ทีคนที่อยากตายดันไม่ตาย
ทำไมล่ะ
ไม่อยากอยู่แล้ว แต่ทำไงได้ ทำไมถึงต้องอยู่ด้วย
ทำไมคนไม่อยากตายต้องตาย
ทีคนที่อยากตายดันไม่ตาย
ทำไมล่ะ
-
Dis volentibus
เราคงพูดอะไรไปอีกไม่ได้
เเต่ให้พระวาจาพระเจ้าสอนท่านเอง
บุตรสิรา 30:21-25
ความยินดี
อย่าปล่อยจิตใจให้โศกเศร้า
อย่าคิดมากจนต้องทรมารใจ
มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้เพราะจิตใจเบิกบาน
ความร่าเริงทำให้มนุษย์อายุยืน
จงขจัดความกังวล ปลอบใจให้เเช่มชื่น
จงขับไล่ความโศกเศร้าไปเสีย
เพราะความโศกเศร้าทำให้หลายคนต้องล่มจม
เเละไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ใดเลย
ความอิจฉาเเละความโกรธทำให้อายุสั้น
ความกังวลทำให้แก่ก่อนเวลา
ผู้มีใจเบิกบานมีความสุขเมื่อกินอาหาร
เขาจะกินสิ่งใดก็อร่อยทั้งนั้น
(การมีใจสงบเป็นอาหารบำรุงจิตใจ)
พระเจ้าทรงตรัสกับมนุษย์ทุกคน รวมทั้งบูด้วย
จงเชื่อฟัง เเละนำไปปฏิบัติ !!!
ด้วยความรัก --- ต่อตนเอง
เเต่ให้พระวาจาพระเจ้าสอนท่านเอง
บุตรสิรา 30:21-25
ความยินดี
อย่าปล่อยจิตใจให้โศกเศร้า
อย่าคิดมากจนต้องทรมารใจ
มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้เพราะจิตใจเบิกบาน
ความร่าเริงทำให้มนุษย์อายุยืน
จงขจัดความกังวล ปลอบใจให้เเช่มชื่น
จงขับไล่ความโศกเศร้าไปเสีย
เพราะความโศกเศร้าทำให้หลายคนต้องล่มจม
เเละไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ใดเลย
ความอิจฉาเเละความโกรธทำให้อายุสั้น
ความกังวลทำให้แก่ก่อนเวลา
ผู้มีใจเบิกบานมีความสุขเมื่อกินอาหาร
เขาจะกินสิ่งใดก็อร่อยทั้งนั้น
(การมีใจสงบเป็นอาหารบำรุงจิตใจ)
พระเจ้าทรงตรัสกับมนุษย์ทุกคน รวมทั้งบูด้วย
จงเชื่อฟัง เเละนำไปปฏิบัติ !!!
ด้วยความรัก --- ต่อตนเอง
อันนี้เป็นสารพระเยซูเจ้าให้ไว้กับ Anne (a lay apostle) นะคะ สำหรับคนที่อยากตาย ลองอ่านนะคะ
HEAVEN SPEAKS
TO THOSE
CONSIDERING SUICIDE
November 29, 2006
Jesus
I have many things to say to those who are
considering this act of self-harm. I love
you. I see your pain. I understand that you
long for relief from your anguish. Please,
bring your anguish to Me. I can help you.
You are so valuable to the Kingdom and I
need you to help bring Me to others.
HEAVEN SPEAKS
TO THOSE
CONSIDERING SUICIDE
November 29, 2006
Jesus
I have many things to say to those who are
considering this act of self-harm. I love
you. I see your pain. I understand that you
long for relief from your anguish. Please,
bring your anguish to Me. I can help you.
You are so valuable to the Kingdom and I
need you to help bring Me to others.
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
แค่ กลับมารู้สึกเหมือนเดิมอีกแล้ว
ทำไรก้อไม่ได้
ทำไรก้อไม่ได้
-
Dis volentibus
พี่น้องสามารถทราบสาเหตุได้ในกระทู้Viridian เขียน: อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องบูไม่อยากอยู่ต่อล่ะจ๊ะ???
มีเหตุการณ์อะไรที่มากระทบจิตใจน้องบู ที่ทำให้น้องบูรู้สึกเบื่อชีวิตรึเปล่า???
ที่ต้องถามเนี่ย เพราะพี่น้องในบอร์ดจะช่วยแนะนำและแก้ไขให้น้องบูได้ถูกจุดไง![]()
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7251.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=8464.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7759.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7872.0
เเละนี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=8365.0
ค่ะ ขอพระเจ้าอวยพร
เจนไปเป็นบรรณารักษ์ หรือเรียกให้หรูยิ่งขึ้นว่าเจ้าหน้าที่ข้อมูลและสารสนเทศดีกว่าไหม+Ecclēsia เขียน:พี่น้องสามารถทราบสาเหตุได้ในกระทู้Viridian เขียน: อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องบูไม่อยากอยู่ต่อล่ะจ๊ะ???
มีเหตุการณ์อะไรที่มากระทบจิตใจน้องบู ที่ทำให้น้องบูรู้สึกเบื่อชีวิตรึเปล่า???
ที่ต้องถามเนี่ย เพราะพี่น้องในบอร์ดจะช่วยแนะนำและแก้ไขให้น้องบูได้ถูกจุดไง![]()
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7251.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=8464.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7759.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7872.0
เเละนี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=8365.0
ค่ะ ขอพระเจ้าอวยพร
-
Dis volentibus
หวายยยยยยยยยอันตน เขียน:ที่อื่นจะยังไงไม่รู้ แต่ที่รามคำแหงเป็นหนึ่งในวิชาปราบเซียน+Ecclēsia เขียน: หนูกำลังลุ้นอยู่ว่า จะผ่านวิชา Library usage หรือเปล่า เจ้าค่ะ เเห่ะๆๆ![]()
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ได้ใจมาก น้องเจน+Ecclēsia เขียน:พี่น้องสามารถทราบสาเหตุได้ในกระทู้Viridian เขียน: อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องบูไม่อยากอยู่ต่อล่ะจ๊ะ???
มีเหตุการณ์อะไรที่มากระทบจิตใจน้องบู ที่ทำให้น้องบูรู้สึกเบื่อชีวิตรึเปล่า???
ที่ต้องถามเนี่ย เพราะพี่น้องในบอร์ดจะช่วยแนะนำและแก้ไขให้น้องบูได้ถูกจุดไง![]()
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7251.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=8464.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7759.0
นี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7872.0
เเละนี้
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=8365.0
ค่ะ ขอพระเจ้าอวยพร
-
Isolation

- โพสต์: 1042
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ มี.ค. 22, 2008 11:37 am
- ที่อยู่: Ether23@hotmail.com
อิสยาห์ 53:5
He was wounded for our tranggressions
crushed for our iniquities by his
wounds weare heald.
He was wounded for our tranggressions
crushed for our iniquities by his
wounds weare heald.
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
ก้อแค่ เบื่อ เบื่อมากที่สุด
-
:: ทั่ น เ บ เ น ดิ๊ ก โ ต ::

- โพสต์: 574
- ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ มี.ค. 02, 2007 12:52 pm
- ติดต่อ:
เราก็เบื่อ แต่ไม่ถึงขนาดนี้อ่า
เราต้องทำงานของพระองค์นะ เราไม่แคร์ใคร แต่เราก็ต้องแคร์พระนะ
ชื่อบูใช่ป่าว - - 555+
เราต้องทำงานของพระองค์นะ เราไม่แคร์ใคร แต่เราก็ต้องแคร์พระนะ
ชื่อบูใช่ป่าว - - 555+
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
มันก้อแค่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว แต่ก้อสับสนเหลือเกิน ว่าควรจะอยู่หรือไม่อยู่
อยากตาย แต่อีกใจนึงก้อไม่อยาก
อยากตาย แต่อีกใจนึงก้อไม่อยาก
-
Prod Pran
- Defender of lawS

- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
น้องบูคะ
พี่พีพี ได้รวมกระทู้ของน้องบู ที่ได้ตั้งมาเป็นระยะ และพี่ๆเพื่อนๆในบอร์ด ได้แนะนำมาเป็น ปีๆ แล้ว แต่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
พี่คิดว่าน้องคงจะต้อง ไปพบ ผู้เชียวชาญแล้ว เพราะชาวบอร์ดคงหมดปัญญา แล้ว ค่ะ
ขอพระเจ้าทรงอวยพรค่ะ
พี่พีพี ได้รวมกระทู้ของน้องบู ที่ได้ตั้งมาเป็นระยะ และพี่ๆเพื่อนๆในบอร์ด ได้แนะนำมาเป็น ปีๆ แล้ว แต่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
พี่คิดว่าน้องคงจะต้อง ไปพบ ผู้เชียวชาญแล้ว เพราะชาวบอร์ดคงหมดปัญญา แล้ว ค่ะ
ขอพระเจ้าทรงอวยพรค่ะ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
อ่า
บูก้อไปพบมาแล้วอ่าค่ะ แต่มันก้อยังเหมือนเดิม บูก้อไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกัน
แต่บูคงอยู่ไม่รบกวนพี่ๆน้องๆในบอร์ดนี้อีกไม่นานหรอกค่ะ
บูก้อไปพบมาแล้วอ่าค่ะ แต่มันก้อยังเหมือนเดิม บูก้อไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกัน
แต่บูคงอยู่ไม่รบกวนพี่ๆน้องๆในบอร์ดนี้อีกไม่นานหรอกค่ะ
การเอาชนะตัวเองให้ได้ เป็นสิ่งสำคัญที่สุดนะพี่ว่า
คนเราบางทีมันก็ทำสงครามภายในจิตใจตัวเองนะ ระหว่างสิ่งที่ควรทำ กับ สิ่งที่อยากทำ
(ซึ่งในกรณีของบู ก็คือ การต่อสู้กับตัวเอง ว่าจะอยู่สู้ชีวิตต่อไป หรือ ไม่อยู่ต่อละ เบื่อ อะไรแบบนี้)
พี่ก็เคยนะ การทำสงครามในจิตใจของตัวเอง ระหว่างสิ่งที่ควรทำ กับสิ่งที่อยากจะทำ
คนรอบข้างพี่ ก็มีทั้งให้กำลังใจพี่ เตือนพี่ แนะนำพี่ และอื่นๆ
แต่พี่ก็จะมีความรู้สึกว่า "ฉันรู้และเข้าใจในสิ่งที่พวกเธอแนะนำมาทั้งหมด ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันทำไมได้"
คือ ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า การที่เราให้คำแนะนำใครสักคน แล้วทำให้คนที่รับฟังคำแนะนำสามารถ "ปิ๊ง" แบบว่า "โอ ใช่เลย" มันมีน้อยมาก
(แต่ไม่ใช่ไม่มี)
ฉะนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุด คือตัวเราเอง ตัวเราเองเท่านั้นแหละ ที่จะทำให้ตัวเราเองคิดได้
ถามว่าการพยายามเอาชนะตัวเองมันเหนื่อยไหม...เหนื่อย...
ลำบากไหม...ลำบาก...
เบื่อไหม..เบื่อ...(อารมณ์แบบเบื่อตัวเอง ทำไมทำไม่ได้ซะทีว้าาาา อะไรแบบนี้)
ท้อไหม...ท้อ....แต่ไม่ถอย
มันก็ต้องพยายามกันต่อไป แม้จะไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลแค่ไหนก็ตามที...
แต่เราก็รู้อยู่เสมออะแหละ ว่าปลายทางนั้นมันคือแสงสว่าง แม้ว่าระหว่างทางจะมืดมากจนมองไม่เห็นอะไรก็ตาม
ด้วยเหตุนี้เอง ถ้าเราไม่อยากจะอยู่ในความมืดตลอดเวลา เราก็ได้แต่เดินหน้า จะหยุดหรือถอยก็ไม่ได้จ๊ะ
ฉะนั้น ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ก็ต้องไปให้ถึงจ๊ะ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นจ๊ะ
(ถ้าหนูรู้สึกว่าพยายามแล้ว แต่ไม่สำเร็จซะที ก็จงพยายามต่อไป อย่าหยุดจ๊ะ)
พระอวยพรจ๊ะ
คนเราบางทีมันก็ทำสงครามภายในจิตใจตัวเองนะ ระหว่างสิ่งที่ควรทำ กับ สิ่งที่อยากทำ
(ซึ่งในกรณีของบู ก็คือ การต่อสู้กับตัวเอง ว่าจะอยู่สู้ชีวิตต่อไป หรือ ไม่อยู่ต่อละ เบื่อ อะไรแบบนี้)
พี่ก็เคยนะ การทำสงครามในจิตใจของตัวเอง ระหว่างสิ่งที่ควรทำ กับสิ่งที่อยากจะทำ
คนรอบข้างพี่ ก็มีทั้งให้กำลังใจพี่ เตือนพี่ แนะนำพี่ และอื่นๆ
แต่พี่ก็จะมีความรู้สึกว่า "ฉันรู้และเข้าใจในสิ่งที่พวกเธอแนะนำมาทั้งหมด ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันทำไมได้"
คือ ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า การที่เราให้คำแนะนำใครสักคน แล้วทำให้คนที่รับฟังคำแนะนำสามารถ "ปิ๊ง" แบบว่า "โอ ใช่เลย" มันมีน้อยมาก
(แต่ไม่ใช่ไม่มี)
ฉะนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุด คือตัวเราเอง ตัวเราเองเท่านั้นแหละ ที่จะทำให้ตัวเราเองคิดได้
ถามว่าการพยายามเอาชนะตัวเองมันเหนื่อยไหม...เหนื่อย...
ลำบากไหม...ลำบาก...
เบื่อไหม..เบื่อ...(อารมณ์แบบเบื่อตัวเอง ทำไมทำไม่ได้ซะทีว้าาาา อะไรแบบนี้)
ท้อไหม...ท้อ....แต่ไม่ถอย
มันก็ต้องพยายามกันต่อไป แม้จะไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลแค่ไหนก็ตามที...
แต่เราก็รู้อยู่เสมออะแหละ ว่าปลายทางนั้นมันคือแสงสว่าง แม้ว่าระหว่างทางจะมืดมากจนมองไม่เห็นอะไรก็ตาม
ด้วยเหตุนี้เอง ถ้าเราไม่อยากจะอยู่ในความมืดตลอดเวลา เราก็ได้แต่เดินหน้า จะหยุดหรือถอยก็ไม่ได้จ๊ะ
ฉะนั้น ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ก็ต้องไปให้ถึงจ๊ะ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นจ๊ะ
(ถ้าหนูรู้สึกว่าพยายามแล้ว แต่ไม่สำเร็จซะที ก็จงพยายามต่อไป อย่าหยุดจ๊ะ)
พระอวยพรจ๊ะ
แก้ไขล่าสุดโดย Viridian เมื่อ จันทร์ ส.ค. 18, 2008 12:55 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
- Nicolas.Not

- โพสต์: 306
- ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ก.ย. 30, 2007 1:47 pm
- ติดต่อ:
บู....มีเอ็มมั้ย มาคุยกันดีป่าว เพราะผมเองก็เป็นคล้ายๆคุณนะ
เพียงแต่ไม่อยากฆ่าตัวตาย
ในกรณีของบู ผมคิดว่าน่าจะอยู่ในข่ายโรคซึมเศร้านะ น่าจะลองคุยกันดู เพราะโรคนี้มันรักษาหายได้ สิ่งที่บูเป็นอยู่ผมเข้าใจว่าทำไมมันไม่หายซะที แล้วมันก็คอยจะเป็นซ้ำมาซ้ำไป เพราะสารเคมีในสมองที่หลั่งผิดปกติ แต่มันรักษาให้หายขาดได้
Chitsanupong7@hotmail.com
เพียงแต่ไม่อยากฆ่าตัวตาย
ในกรณีของบู ผมคิดว่าน่าจะอยู่ในข่ายโรคซึมเศร้านะ น่าจะลองคุยกันดู เพราะโรคนี้มันรักษาหายได้ สิ่งที่บูเป็นอยู่ผมเข้าใจว่าทำไมมันไม่หายซะที แล้วมันก็คอยจะเป็นซ้ำมาซ้ำไป เพราะสารเคมีในสมองที่หลั่งผิดปกติ แต่มันรักษาให้หายขาดได้
Chitsanupong7@hotmail.com
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
บูยอมแพ้แล้ว
เมื่อวานบูก้อทำอีก แต่มันก้อเป็นอย่างเดิมนั่นแหละ บูก้อไม่ยอมตายซักที
เมื่อเห็นแม่ร้องไห้ มันก้อยิ่งทำให้บูเศร้า
คิดอยู่จริงๆนะ ว่าทำไม พระเจ้าไม่ยอมเอาเราไปซักทีนะ
พยายามจนเหนื่อยแล้ว
บูแค่ไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว
แต่ไม่ว่าบูจะพยายามอย่างไร มันก้อไม่ตายซักที
บูอาจจะต้องดรอปเรียน ไปรักษาแบบจริงๆจังๆ
แต่ก้อไม่อยากดรอปเพราะก้อเรียนมาแล้วตั้งครึ่งเทอมแล้ว
บูไม่รู้ว่าบูควรเอาอย่างไรกะชีวิตบูดี
กินยาก้อกินแล้ว กินเป็นกำมือทุกๆวัน
หมอก้อไปหาแล้ว แต่มันก้อเหมือนเดิม ไม่เห็นดีขึ้นเลย
สุดท้ายแล้วบูอาจจะต้องไปลงเอยที่โรงพยาบาลศรีธัญญาก้อได้
อันนี้หมออยากให้บูไป แต่พ่อแม่ ก้อไม่ยอม เขายื้อที่สุดแล้วให้บูได้อยู่บ้าน
เฮ้อออออออออออออออออ
เมื่อวานบูก้อทำอีก แต่มันก้อเป็นอย่างเดิมนั่นแหละ บูก้อไม่ยอมตายซักที
เมื่อเห็นแม่ร้องไห้ มันก้อยิ่งทำให้บูเศร้า
คิดอยู่จริงๆนะ ว่าทำไม พระเจ้าไม่ยอมเอาเราไปซักทีนะ
พยายามจนเหนื่อยแล้ว
บูแค่ไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว
แต่ไม่ว่าบูจะพยายามอย่างไร มันก้อไม่ตายซักที
บูอาจจะต้องดรอปเรียน ไปรักษาแบบจริงๆจังๆ
แต่ก้อไม่อยากดรอปเพราะก้อเรียนมาแล้วตั้งครึ่งเทอมแล้ว
บูไม่รู้ว่าบูควรเอาอย่างไรกะชีวิตบูดี
กินยาก้อกินแล้ว กินเป็นกำมือทุกๆวัน
หมอก้อไปหาแล้ว แต่มันก้อเหมือนเดิม ไม่เห็นดีขึ้นเลย
สุดท้ายแล้วบูอาจจะต้องไปลงเอยที่โรงพยาบาลศรีธัญญาก้อได้
อันนี้หมออยากให้บูไป แต่พ่อแม่ ก้อไม่ยอม เขายื้อที่สุดแล้วให้บูได้อยู่บ้าน
เฮ้อออออออออออออออออ
ตายไปแล้วจะได้เจอกับอะไรน๊อ อิอิ
อ่า นึกได้ว่ามีเรื่องของคนที่ตายแล้วฟื้นแล้วได้ไปพบกับพระเยซูมา หนังสือก็เก่าแล้วล่ะ ชื่อว่า "อาุนุภาพรัก" เผื่อว่าจะสนใจ http://www.4shared.com/dir/7810017/8ff6 ... aring.html
เป็นเรื่องของทางฝรั่งนะ
อ่า นึกได้ว่ามีเรื่องของคนที่ตายแล้วฟื้นแล้วได้ไปพบกับพระเยซูมา หนังสือก็เก่าแล้วล่ะ ชื่อว่า "อาุนุภาพรัก" เผื่อว่าจะสนใจ http://www.4shared.com/dir/7810017/8ff6 ... aring.html
เป็นเรื่องของทางฝรั่งนะ
อย่าคิดมากนะบู
การตาย ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดหรอก
การมีชีวิต อยูกับพระเยซู และ แม่พระ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดตางหาก
ดาวเป็นกำลังใจให้บูนะ
ก่อนหน้านี้ ดาวก็เบื่อ ดาวก็เครียดและอยากตายแบบบู
แต่ว่าตอนนี้ ดาวได้มอบชีวิตของดาวทั้งหมด ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระเยซูและพระแม่มารีอา แต่เพียงผู้เดียวแล้ว
ดาวก็รูสึกดีขึ้นนะ สบายใจขึ้นมาก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็เป็นไปตามพระประสงค์และเป็นไปตามพระหรรษทานของพระเจ้า จ้า
การตาย ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดหรอก
การมีชีวิต อยูกับพระเยซู และ แม่พระ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดตางหาก
ดาวเป็นกำลังใจให้บูนะ
ก่อนหน้านี้ ดาวก็เบื่อ ดาวก็เครียดและอยากตายแบบบู
แต่ว่าตอนนี้ ดาวได้มอบชีวิตของดาวทั้งหมด ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระเยซูและพระแม่มารีอา แต่เพียงผู้เดียวแล้ว
ดาวก็รูสึกดีขึ้นนะ สบายใจขึ้นมาก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็เป็นไปตามพระประสงค์และเป็นไปตามพระหรรษทานของพระเจ้า จ้า
พี่ขอพูดตรงๆ นะ
มาถึงขั้นนี้ มันต้องยอมดรอปเรียนไปเหอะ แล้วไปรักษาตัวอย่างจริงๆ จังๆ ที่โรงพยาบาลได้แล้ว
อยู่บ้านมันไม่ได้ช่วยอะไรหรอก รังแต่จะเพิ่มความเครียดและความกดดันให้กับตัวหนูเองน่ะ
ส่วนที่หนูบอกว่า เรียนแล้ว "ตั้ง" ครึ่งเทอม จริงๆ แล้วมัน "แค่" ครึ่งเทอมต่างหาก
(ง่ายๆ นะ ลองนึกถึงพวกที่ซิ่วสิ)
ถ้าหนูปล่อยเอาไว้นานกว่านี้ รอให้อาการมันแย่ลง แล้วค่อยตัดสินใจดรอป มันไม่ยิ่งเสียเวลากว่าหรอ
ถึงตอนนั้น ทุกอย่างอาจจะหนักหนาสาหัส ไปจนถึงขั้นลาออกเลยก็ได้ (ซึ่งพี่ว่ามันไม่ค่อยดีนะ) หรือาจจะแย่กว่านั้น (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
สุดท้ายนี้ ถึงหนูบอกว่าหนูยอมแพ้แล้ว พี่ยังยืนยันคำเดิม
ถ้าหนูรู้สึกว่าพยายามแล้ว แต่ไม่สำเร็จซะที ก็จงพยายามต่อไป อย่าหยุดจ๊ะ
พระอวยพรจ๊ะ
(ป.ล. ถ้าพี่พูดอะไรตรงเกินไป ก็ขออภัยนะจ๊ะ)
มาถึงขั้นนี้ มันต้องยอมดรอปเรียนไปเหอะ แล้วไปรักษาตัวอย่างจริงๆ จังๆ ที่โรงพยาบาลได้แล้ว
อยู่บ้านมันไม่ได้ช่วยอะไรหรอก รังแต่จะเพิ่มความเครียดและความกดดันให้กับตัวหนูเองน่ะ
ส่วนที่หนูบอกว่า เรียนแล้ว "ตั้ง" ครึ่งเทอม จริงๆ แล้วมัน "แค่" ครึ่งเทอมต่างหาก
(ง่ายๆ นะ ลองนึกถึงพวกที่ซิ่วสิ)
ถ้าหนูปล่อยเอาไว้นานกว่านี้ รอให้อาการมันแย่ลง แล้วค่อยตัดสินใจดรอป มันไม่ยิ่งเสียเวลากว่าหรอ
ถึงตอนนั้น ทุกอย่างอาจจะหนักหนาสาหัส ไปจนถึงขั้นลาออกเลยก็ได้ (ซึ่งพี่ว่ามันไม่ค่อยดีนะ) หรือาจจะแย่กว่านั้น (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
สุดท้ายนี้ ถึงหนูบอกว่าหนูยอมแพ้แล้ว พี่ยังยืนยันคำเดิม
ถ้าหนูรู้สึกว่าพยายามแล้ว แต่ไม่สำเร็จซะที ก็จงพยายามต่อไป อย่าหยุดจ๊ะ
พระอวยพรจ๊ะ
(ป.ล. ถ้าพี่พูดอะไรตรงเกินไป ก็ขออภัยนะจ๊ะ)
-
Jeab Agape
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
พระเยซูตรัสว่า คนเจ็บต้องการหมอ :cheesy:
ตามที่เราและใครๆช่วยวิเคราะห์ว่าบูเป็นโรคซึมเศร้า ให้พบกับหมอเป็นประจำ กินยาอย่างสม่ำเสมอ
คิดว่าเจี๊ยบเคยเล่าเรื่อง พี่คนหนึ่ง พี่แกเป็นนักเรียนเหรียญทองโอลิมปิก ต่อมาแกมีอาการทางจิต
พ่อ-แม่เขาเป็นหมอ (ฟัน) และเขามีหุ้นส่วนโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เมื่อลูกอาการหนัก
เขาถูกส่งไป ที่รพ.ศรีธัญญา แกอยู่โรงพยาบาลและรักษาตัว พออาการดี ก็ออกมา แกต้องกินยาตลอดชีวิต
ถ้าหมดยา หรือลืมกิน แกเหมือนจะคลั่ง อาฆาต มาดร้าย พ่อ แม่ ได้ช่วยดูแลเอาใจใส่
แกเรียนระบบเรียนเองและบินไปสอบกับประเทศอังกฤษ ตอนนี้แกกำลังทำปริญญาเอกอยู่
และลงไปทำงานกับ พี่น้องชนเผ่า เกี่ยวกับการวิจัย แกไปหาหมอเป็นระยะ แกใช้ชีวิตปกติ
แกจะสนิทกับ พี่สาวเรามาก พอแกทุกข์ใจ แกจะรีบโทรไปหา พี่เรา และเล่าเรื่อง และขอคำภาวนา
สิ่งที่เราเรียนรู้จักพี่คนนี้ เขาหาผู้เชี่ยวชาญ ทั้งทางการแพทย์ และจิตวิญญาณ แกชอบไปให้พี่สาวเราภาวนาให้แก
ปล. ถ้าไปที่รพ.ศรีธัญญา ให้ไปหา คุณหมอสมรักษ์ ชูวาณิชวงศ์ หมอเป็นคริสเตียน คริสตจักรเตาปู-ไมตรีจิต
http://72.14.235.104/search?q=cache:MFv ... cd=3&gl=th
http://72.14.235.104/search?q=cache:aNg ... cd=6&gl=th
ตามที่เราและใครๆช่วยวิเคราะห์ว่าบูเป็นโรคซึมเศร้า ให้พบกับหมอเป็นประจำ กินยาอย่างสม่ำเสมอ
คิดว่าเจี๊ยบเคยเล่าเรื่อง พี่คนหนึ่ง พี่แกเป็นนักเรียนเหรียญทองโอลิมปิก ต่อมาแกมีอาการทางจิต
พ่อ-แม่เขาเป็นหมอ (ฟัน) และเขามีหุ้นส่วนโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เมื่อลูกอาการหนัก
เขาถูกส่งไป ที่รพ.ศรีธัญญา แกอยู่โรงพยาบาลและรักษาตัว พออาการดี ก็ออกมา แกต้องกินยาตลอดชีวิต
ถ้าหมดยา หรือลืมกิน แกเหมือนจะคลั่ง อาฆาต มาดร้าย พ่อ แม่ ได้ช่วยดูแลเอาใจใส่
แกเรียนระบบเรียนเองและบินไปสอบกับประเทศอังกฤษ ตอนนี้แกกำลังทำปริญญาเอกอยู่
และลงไปทำงานกับ พี่น้องชนเผ่า เกี่ยวกับการวิจัย แกไปหาหมอเป็นระยะ แกใช้ชีวิตปกติ
แกจะสนิทกับ พี่สาวเรามาก พอแกทุกข์ใจ แกจะรีบโทรไปหา พี่เรา และเล่าเรื่อง และขอคำภาวนา
สิ่งที่เราเรียนรู้จักพี่คนนี้ เขาหาผู้เชี่ยวชาญ ทั้งทางการแพทย์ และจิตวิญญาณ แกชอบไปให้พี่สาวเราภาวนาให้แก
ปล. ถ้าไปที่รพ.ศรีธัญญา ให้ไปหา คุณหมอสมรักษ์ ชูวาณิชวงศ์ หมอเป็นคริสเตียน คริสตจักรเตาปู-ไมตรีจิต
http://72.14.235.104/search?q=cache:MFv ... cd=3&gl=th
http://72.14.235.104/search?q=cache:aNg ... cd=6&gl=th
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
บูสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้สิค่ะ
ใจบูจริงๆก้อไม่ได้อยากดรอปเรียน แบบว่า งกไง เหอะๆ
ใจจริงแล้วก้อไม่ได้อยากไปเรียนมากเท่าไรเหมือนกัน
ทุกวันนี้บูไปมหาลัยก้อแบบ ไปให้หมดไปเป็นวันๆ
มันไม่ได้มีความหมายอะไรกะบูเลย
ก้อพยายามจะตั้งใจเรียน แต่มันก้อไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร
บูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย
แต่ก้อพยายามอ่านอ่านะ
แล้วคะแนนกลางภาคออกมาก้อ ไม่ค่อยดีเท่าไร
บูยอมรับว่าผิดหวังมาก และมันก้อเป็นเหตุนึงที่บูอยากตายๆไปซะ
มีความรู้สึกว่าตัวเองมันไม่ดีซักอย่าง แล้วจะอยู่ไปทำไมว่ะเนี่ย
ทำไม ทำไม ทำไม พระเจ้าถึงต้องการให้บูมีชีวิตอยู่
ทำไมพระองค์ไม่เอาบูไปซักทีน่ะ
ทุกครั้งที่ทำ มันก้อ แบบว่า ว่าไงดีล่ะ บูรอดมาทุกครั้งและก้อสมบูรณ์ดีด้วย
บูไม่รู้สินะ ทุกวันนี้ก้อไปหมอที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์อยู่
แต่บูคิดว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
หมอก้อเอาแต่สั่งยา บูกินยาทุกวันเป็นกำมือแล้วเนี่ย
บูอาจจะต้องกินยาไปตลอดชีวิตก้อได้นะ
ใจจริงแล้วก้อไม่ได้อยากไปอยู่ที่ ศรีธัญญาหรอก
บูไม่อยากดรอปเรียน
แต่ก้อเบื่อเต็มทีที่มันเป็นยังงี้อยู่
ถามว่า มีสติมั๊ยตอนที่ทำ
มันก้อมีอยู่ รู้ตัวดีอยู่
แต่ก้อทำ
ถามว่าทำให้คนในครอบครัวเสียใจมั๊ย
ก้อ ใช่
ทุกครั้งที่ทำ
มันก้อยิ่งทำให้บูเจ็บปวด
พยายามจะไม่ทำ แต่ก้อทำไม่ได้
เรื่องของเรื่องคือว่า บูเองก้อไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
ใจมันไม่อยากอยู่แล้ว
แต่ลึกๆแล้ว มันก้อยังกลัว
ลึกๆแล้ว บูก้ออยากอยู่ แต่ความไม่อยากอยู่มันมากกว่า
บูสับสนไปหมดแล้ว
ใจบูจริงๆก้อไม่ได้อยากดรอปเรียน แบบว่า งกไง เหอะๆ
ใจจริงแล้วก้อไม่ได้อยากไปเรียนมากเท่าไรเหมือนกัน
ทุกวันนี้บูไปมหาลัยก้อแบบ ไปให้หมดไปเป็นวันๆ
มันไม่ได้มีความหมายอะไรกะบูเลย
ก้อพยายามจะตั้งใจเรียน แต่มันก้อไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร
บูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย
แต่ก้อพยายามอ่านอ่านะ
แล้วคะแนนกลางภาคออกมาก้อ ไม่ค่อยดีเท่าไร
บูยอมรับว่าผิดหวังมาก และมันก้อเป็นเหตุนึงที่บูอยากตายๆไปซะ
มีความรู้สึกว่าตัวเองมันไม่ดีซักอย่าง แล้วจะอยู่ไปทำไมว่ะเนี่ย
ทำไม ทำไม ทำไม พระเจ้าถึงต้องการให้บูมีชีวิตอยู่
ทำไมพระองค์ไม่เอาบูไปซักทีน่ะ
ทุกครั้งที่ทำ มันก้อ แบบว่า ว่าไงดีล่ะ บูรอดมาทุกครั้งและก้อสมบูรณ์ดีด้วย
บูไม่รู้สินะ ทุกวันนี้ก้อไปหมอที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์อยู่
แต่บูคิดว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
หมอก้อเอาแต่สั่งยา บูกินยาทุกวันเป็นกำมือแล้วเนี่ย
บูอาจจะต้องกินยาไปตลอดชีวิตก้อได้นะ
ใจจริงแล้วก้อไม่ได้อยากไปอยู่ที่ ศรีธัญญาหรอก
บูไม่อยากดรอปเรียน
แต่ก้อเบื่อเต็มทีที่มันเป็นยังงี้อยู่
ถามว่า มีสติมั๊ยตอนที่ทำ
มันก้อมีอยู่ รู้ตัวดีอยู่
แต่ก้อทำ
ถามว่าทำให้คนในครอบครัวเสียใจมั๊ย
ก้อ ใช่
ทุกครั้งที่ทำ
มันก้อยิ่งทำให้บูเจ็บปวด
พยายามจะไม่ทำ แต่ก้อทำไม่ได้
เรื่องของเรื่องคือว่า บูเองก้อไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
ใจมันไม่อยากอยู่แล้ว
แต่ลึกๆแล้ว มันก้อยังกลัว
ลึกๆแล้ว บูก้ออยากอยู่ แต่ความไม่อยากอยู่มันมากกว่า
บูสับสนไปหมดแล้ว
-
:+: seraphim :+:
- ~@
- โพสต์: 7624
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มี.ค. 23, 2005 9:49 pm
- ที่อยู่: Pattaya Chonburi
เออ อย่างที่ฟีมพูดอะถูกเลย
จะบอกว่า คนทั่วๆเวลาเอ่ยชื่อว่า "ศรีธัญญา" มักจะคิดไปถึงโรงพยาบาลบ้า และคนมักมองในแง่ลบ ซึ่งจริงๆ มันไม่ใช่
จริงๆ มันก็คือสถานที่ที่รักษาผู้ป่วยที่เป็นโรคทางจิตเวชโดยเฉพาะเท่านั้นเอง ต่างกับโรงพยาบาลทั่วไป ที่จิตเวช เป็นแค่แผนกๆ หนึ่งในโรงพยาบาลเท่านั้น
คนที่เข้าไปที่ศรีธัญญา ไม่ใช่คนที่มีอาการทางจิตเวชเท่านั้น คนที่เครียดแบบธรรมด๊าธรรมดา ก็เข้าไปคุยแก้เครียดกันเยอะแยะไป
อีกอย่างการเป็นโรคทางจิตเวช ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย
มันก็เหมือนกับคนที่ป่วยเป็นหวัด เป็นมะเร็ง เป็นเบาหวาน เป็นเอดส์ ฯลฯ นั่นแหละ
พวกแต่คนเหล่านั้นป่วยทางกาย แต่นี่ป่วยทางใจก็เท่านั้น...
ฉะนั้น นั่นแหละ อย่างกไปเลย ดรอปไปเถอะ
พี่บอกตามตรง พี่ดูว่าตอนนี้สภาพบูเหมือนกับเรียนไม่ไหวแล้ว
พี่ขอเตือนนะบู ถ้ายิ่งฝืนยิ่งแย่ อย่าฝืนดีกว่า ทำร้ายตัวเองเปล่าๆ
เดี๋ยวมันจะไปกันใหญ่ รีบๆ ไปรักษาตัวซะ
ลองเลือกเอาละกันนะจ๊ะ ระหว่างไปหาหมอ รักษาตัวให้หาย มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
หรือจะตายไป แล้วใช้ช่วงชีวิตแห่งความตายอย่างไม่มีความสุข
(ที่พี่พูดแบบนี้ เพราะไม่มีใครสามารถรับประกันให้บูได้นะจ๊ะว่า เมื่อบูตายไปแล้ว จะมีความสุขมากกว่าตอนที่มีชีวิตอยู่น่ะ
ตายไปแล้ว อาจจะทุกข์ทรมานมากกว่าเก่าหลายเท่า แล้วบูก็มานั่งบ่นว่า "โอ๊ย ไม่น่าฆ่าตัวตายเลยเรา"
แต่บูไม่มีโอกาสจะกลับเป็นขึ้นมาใหม่แล้วนะจ๊ะ)
ฉะนั้น...คิดให้ดีๆ...คิดด้วยสติ...อย่าใช้อารมณ์เหนือเหตุผล...
พระอวยพรจ๊ะ
(ป.ล. ถ้าพี่พูดอะไรตรงไป ขออภัยนะจ๊ะ
)
จะบอกว่า คนทั่วๆเวลาเอ่ยชื่อว่า "ศรีธัญญา" มักจะคิดไปถึงโรงพยาบาลบ้า และคนมักมองในแง่ลบ ซึ่งจริงๆ มันไม่ใช่
จริงๆ มันก็คือสถานที่ที่รักษาผู้ป่วยที่เป็นโรคทางจิตเวชโดยเฉพาะเท่านั้นเอง ต่างกับโรงพยาบาลทั่วไป ที่จิตเวช เป็นแค่แผนกๆ หนึ่งในโรงพยาบาลเท่านั้น
คนที่เข้าไปที่ศรีธัญญา ไม่ใช่คนที่มีอาการทางจิตเวชเท่านั้น คนที่เครียดแบบธรรมด๊าธรรมดา ก็เข้าไปคุยแก้เครียดกันเยอะแยะไป
อีกอย่างการเป็นโรคทางจิตเวช ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย
มันก็เหมือนกับคนที่ป่วยเป็นหวัด เป็นมะเร็ง เป็นเบาหวาน เป็นเอดส์ ฯลฯ นั่นแหละ
พวกแต่คนเหล่านั้นป่วยทางกาย แต่นี่ป่วยทางใจก็เท่านั้น...
ฉะนั้น นั่นแหละ อย่างกไปเลย ดรอปไปเถอะ
พี่บอกตามตรง พี่ดูว่าตอนนี้สภาพบูเหมือนกับเรียนไม่ไหวแล้ว
พี่ขอเตือนนะบู ถ้ายิ่งฝืนยิ่งแย่ อย่าฝืนดีกว่า ทำร้ายตัวเองเปล่าๆ
เดี๋ยวมันจะไปกันใหญ่ รีบๆ ไปรักษาตัวซะ
ลองเลือกเอาละกันนะจ๊ะ ระหว่างไปหาหมอ รักษาตัวให้หาย มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
หรือจะตายไป แล้วใช้ช่วงชีวิตแห่งความตายอย่างไม่มีความสุข
(ที่พี่พูดแบบนี้ เพราะไม่มีใครสามารถรับประกันให้บูได้นะจ๊ะว่า เมื่อบูตายไปแล้ว จะมีความสุขมากกว่าตอนที่มีชีวิตอยู่น่ะ
ตายไปแล้ว อาจจะทุกข์ทรมานมากกว่าเก่าหลายเท่า แล้วบูก็มานั่งบ่นว่า "โอ๊ย ไม่น่าฆ่าตัวตายเลยเรา"
แต่บูไม่มีโอกาสจะกลับเป็นขึ้นมาใหม่แล้วนะจ๊ะ)
ฉะนั้น...คิดให้ดีๆ...คิดด้วยสติ...อย่าใช้อารมณ์เหนือเหตุผล...
พระอวยพรจ๊ะ
(ป.ล. ถ้าพี่พูดอะไรตรงไป ขออภัยนะจ๊ะ
แก้ไขล่าสุดโดย Viridian เมื่อ พุธ ส.ค. 20, 2008 4:29 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.


