Batholomew เขียน:อ่านไม่รู้เรื่องจริง ๆ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพาไปหาหมอViridian เขียน:พี่มิวนั่นแหละต้องไปหาBatholomew เขียน: น้องเท็นต้องไปหาแล้วหล่ะ เพราะว่าอ่านที่พี่เขียนไม่เข้าใจ
เฮ้อ...ไปซะแล้ว เท็นเอ๋ย![]()
คนแก่แล้วก็เงี้ย ขี้หลงขี้ลืม คิดว่าพี่พาเท็นไป จริงๆ เท็นต่างหากที่เป็นคนพาพี่ไป![]()
![]()
ใครมีจิตแพทย์ดีๆแนะนำบ้างมั๊ยค่ะ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
พี่ๆขา บูขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งเล่นกันได้มั๊ย
บูเครียดแล้ว จะฆ่าตัวตายอยู่เรื่อยๆ
บูต้องการความช่วยเหลือนะ
ใครมีหมอดีๆแนะนำบ้าง
ps. เจี๊ยบจ้า หมออุมาพร เขาเป็นหมอเด็กอ่า เราอายุเกินแล้ว มีคนอื่นแนะนำอีกมั๊ย
บูเครียดแล้ว จะฆ่าตัวตายอยู่เรื่อยๆ
บูต้องการความช่วยเหลือนะ
ใครมีหมอดีๆแนะนำบ้าง
ps. เจี๊ยบจ้า หมออุมาพร เขาเป็นหมอเด็กอ่า เราอายุเกินแล้ว มีคนอื่นแนะนำอีกมั๊ย
- antoinetty*

- โพสต์: 451
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.ย. 04, 2007 9:39 pm
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ไม่ใช่ไม่สนใจนะ แต่ไม่รู้ว่าจะบอกให้ตัวเองเครียดไปทำไมต่างหาก ยิ่งบอว่าตัวเองเครียด นู่นนี่นั่น มันก็ไม่มีทางหายหรอกนะMaRy MagDaLenE เขียน: พี่ๆขา บูขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งเล่นกันได้มั๊ย
บูเครียดแล้ว จะฆ่าตัวตายอยู่เรื่อยๆ
บูต้องการความช่วยเหลือนะ
ใครมีหมอดีๆแนะนำบ้าง
ps. เจี๊ยบจ้า หมออุมาพร เขาเป็นหมอเด็กอ่า เราอายุเกินแล้ว มีคนอื่นแนะนำอีกมั๊ย
จริง ๆ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
บูก้อไม่รู้ว่าโลกนี้ มันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ
แล้ว ทำไมพระเจ้าไม่ทรงทำอะไรบ้างเลย....
แล้ว ทำไมพระเจ้าไม่ทรงทำอะไรบ้างเลย....
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ก่อนที่จะโทษพระองค์ ลองมองดูตัวเองก่อนดีมั๊ยครับMaRy MagDaLenE เขียน: บูก้อไม่รู้ว่าโลกนี้ มันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ
แล้ว ทำไมพระเจ้าไม่ทรงทำอะไรบ้างเลย....
รู้ได้ไงว่าพระองค์ทรงไม่ทำ?
-
Dis volentibus
พระองค์ทรงทำเเน่!!! เเต่เราน้อมรับน้ำพระทัยของพระองค์หรือเปล่า?MaRy MagDaLenE เขียน: บูก้อไม่รู้ว่าโลกนี้ มันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ
แล้ว ทำไมพระเจ้าไม่ทรงทำอะไรบ้างเลย....
บางครั้งเราก็อยากได้สิ่งที่เรียกว่า "ฉันประสงค์" มากกว่า "พระประสงค์"
เมื่อถึงจุดหนึ่งที่ทุกสิ่งไม่ได้เป็นไปตาม "ฉันประสงค์" อาจทำให้รู้สึกหดหู่ใจได้
ทำไมคนนู๊นทำอย่างนี้ คนนั้นทำกับฉันอย่างโน๊น นั่นไม่ใช่ที่ "ฉันประสงค์"
เเละที่สำคัญ ทำไม"พระ" ไม่ให้ฉันอย่างที่ "ฉันประสงค์"!!!!!
สิ่งเหล่านี้ ทำให้เราคิดว่าโลกไม่สวยงามเอาซะเลย....ทุกสิ่งเเย่ไปหมด เพราะมันไม่ได้ไปในทิศทางเดียวกับที่ตัวเราต้องการนั่นเอง
ใช้เวลาคุยกับพระเจ้ามากขึ้น....ไม่ว่าจะเฝ้าศีล, สวดภาวนา, อ่านพระคัมภีร์, พิจารณามโนธรรมตนเองให้ดีๆ
ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ
-
Jeab Agape
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
งั้น ก็ลองไปหา หมอสมรักษ์ ชูวานิชวงศ์ ที่รพ.ศรีธัญญา เป็นคริสเตียนครับMaRy MagDaLenE เขียน:
ps. เจี๊ยบจ้า หมออุมาพร เขาเป็นหมอเด็กอ่า เราอายุเกินแล้ว มีคนอื่นแนะนำอีกมั๊ย
ดูลิงก์นี่สิ
http://www.suicidethai.com/news/view.asp?id=304
หรือ ติดต่อคุยกับนักจิตวิทยา ชื่อ พี่วิทยา (อาจารย์วิทยา ) เขาทำงานให้คำปรึกษาสายด่วนวัยรุ่น ของ วาย เอฟ ซี จ้า
ติดต่อ พี่เค้า 081-278-3641 เจี๊ยบถามแล้ว เขาบอกว่ายินดี คุยครับ :afro:
ไม่รู้นะ เท่าที่พี่อ่านกระทู้นี้มาตั้งแต่ต้นจนจบ (อาจจะรวมถึงกระทู้ที่ผ่านๆ มาด้วย) พี่อยากจะบอกว่า...
ถ้าตราบใดที่บูยังไม่สามารถเปลี่ยนทัศนคติตัวเองได้ หมอเจ้าไหนก็ช่วยบูไม่ได้หรอก พี่จะบอกให้
ทำไมพี่จะไม่เข้าใจ...พี่เองก็เคยไปหาจิตแพทย์...ไม่ใช่ไม่เคย...
ตอนที่พี่รู้ตัวว่าพี่ไม่สบาย...พี่ไม่คิดจะพึ่งพายาของหมออย่างเดียว...
เพราะรู้ว่า นอกจากหมอแล้ว ก็มีแต่ตัวเองกับพระเท่านั้นแหละที่จะช่วยตัวเองได้
ตอนนั้นพี่ไม่ได้มานั่งหมดอาลัยตายอยาก ไม่ได้คิดวนอยู่ในอ่างว่าฉันเป็นคนป่วย ตอนนั้นพี่คิดอย่างเดียวว่า ฉันต้องทำอะไรกับตัวเองสักอย่าง ฉันต้องหายดีเป็นปกติ
สิ่งแรกที่พี่ทำคือ พี่รีบไปร้านหนังสือ ซื้อหนังสือแนวจิตวิทยามาอ่าน เพื่อใช้มาปรับทัศนคติตัวเอง
พี่รู้ว่า ตราบใดที่เรายังคิดแบบเดิมๆ (ตอนนั้นพี่เป็นอารมณ์ว่า ตัวเองไร้ค่า คิดว่าไมมีใครรัก ไม่มีใครต้องการเรา) พี่ไม่มีทางหาย
ตอนนั้นถึงพี่จะอยู่ในอาการ "เศร้า" ตลอด 24 ชั่วโมง (ถึงต้องใช้ยา เพราะตอนนั้นตัวเองไม่สามารถ "คุม" ความเศร้าของตนเองด้วยตัวเองได้)
แต่พี่ก็ยังสวดภาวนาสม่ำเสมอ...เพราะสำหรับพี่ เวลาพี่มีปัญหาอะไร พี่ร้องหาพระไว้ก่อน...
การอ่านหนังสือศรัทธามากๆ รวมถึงการรำพึงพระคัมภีร์ อ่านสารแม่พระฯ ก็ช่วยได้เช่นกัน
(คืออ่าน ไม่ใช่อ่านแล้วผ่านไป อ่านแล้วคิดตามด้วย ว่าพระจะบอกจะสอนอะไรเรา)
และไปก็วัดบ้างตามแต่โอกาสจะอำนวย (ตอนนั้นยังไม่ได้เรียนคำสอน ไม่เคยเข้ามิสซา และต้องแอบไปวัดเงียบๆ) ไปสวดภาวนาเงียบๆ...
ไม่รู้นะ...ในความรู้สึกส่วนตัว...เวลาตัวเองมีปัญหาหรือไม่สบายใจ...อารมณ์ไม่อยู่นิ่ง...เข้าไปในวัดแล้วจะรู้สึกดีมากๆ...
เหมือนพระองค์บอกเราว่า ให้เราวางใจวางทุกอย่างไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์...
มาถึงตอนนี้...พี่รู้สึกขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่...
สุดท้ายนี้...พี่เห็นด้วยกับที่พี่มิวและเจนพูดทุกคำ...(จากประสบการณ์)
โดยเฉพาะที่พี่มิวบอกว่า
"อย่าให้การประจญล่อลวงทำให้ท่านตกใจหรือหวั่นกลัว มันเป็นเพียงการทดสอบจิตวิญญาณของมนุษย์ผู้ซึ่งพระเป็นเจ้าทรงเล็งเห็นแล้วว่ามีความแข็งแรงเพียงพอที่จะเข้าสู่สนามรบ และพร้อมที่จะได้รับการสวมมงกุฎแห่งชัยชนะด้วยพละกำลังของตนเอง มาจนบัดนี้ชีวิตของท่านยังเป็นเหมือนเด็กทารก แต่เวลานี้พระเป็นเจ้าทรงประสงค์ให้ท่านเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และการทดลองสำหรับผู้ใหญ่นั้นย่อมลำบากมากกว่าเด็กเล็ก
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมท่านจึงวุ่นวายใจในตอนแรกแต่ท่านต้องทำให้ใจสงบลง และความสงบจะมาหาท่านโดยไม่ชักช้า จงอดทนให้นานสักหน่อยแล้วทุกสิ่งก็จะเป็นไปด้วยดี" (จดหมาย III, Pio 630)
(ที่มา: http://newmana.com/Happy/notafraid/notafraid.htm)
ขอพระจิตเจ้าทรงนำ...
ป.ล. พี่พิมพ์ค่อนข้างยาว ก็หวังว่าบูจะอ่านรู้เรื่องและเข้าใจนะ...
ป.ล.ล. ที่ "กล้า" เอามาแบ่งปันอย่างเปิดเผยจนแทบจะหมดเปลือกขนาดนี้...เพราะหวังว่า นอกจากจะเป็นประโยชน์ต่อ จขกท. แล้ว จะยังเป็นประโยชน์ต่อผู่ที่แวะเวียนผ่านไปผ่านมาด้วยนะคะ
ขอพระอวยพรทุกท่าน...
ถ้าตราบใดที่บูยังไม่สามารถเปลี่ยนทัศนคติตัวเองได้ หมอเจ้าไหนก็ช่วยบูไม่ได้หรอก พี่จะบอกให้
ทำไมพี่จะไม่เข้าใจ...พี่เองก็เคยไปหาจิตแพทย์...ไม่ใช่ไม่เคย...
ตอนที่พี่รู้ตัวว่าพี่ไม่สบาย...พี่ไม่คิดจะพึ่งพายาของหมออย่างเดียว...
เพราะรู้ว่า นอกจากหมอแล้ว ก็มีแต่ตัวเองกับพระเท่านั้นแหละที่จะช่วยตัวเองได้
ตอนนั้นพี่ไม่ได้มานั่งหมดอาลัยตายอยาก ไม่ได้คิดวนอยู่ในอ่างว่าฉันเป็นคนป่วย ตอนนั้นพี่คิดอย่างเดียวว่า ฉันต้องทำอะไรกับตัวเองสักอย่าง ฉันต้องหายดีเป็นปกติ
สิ่งแรกที่พี่ทำคือ พี่รีบไปร้านหนังสือ ซื้อหนังสือแนวจิตวิทยามาอ่าน เพื่อใช้มาปรับทัศนคติตัวเอง
พี่รู้ว่า ตราบใดที่เรายังคิดแบบเดิมๆ (ตอนนั้นพี่เป็นอารมณ์ว่า ตัวเองไร้ค่า คิดว่าไมมีใครรัก ไม่มีใครต้องการเรา) พี่ไม่มีทางหาย
ตอนนั้นถึงพี่จะอยู่ในอาการ "เศร้า" ตลอด 24 ชั่วโมง (ถึงต้องใช้ยา เพราะตอนนั้นตัวเองไม่สามารถ "คุม" ความเศร้าของตนเองด้วยตัวเองได้)
แต่พี่ก็ยังสวดภาวนาสม่ำเสมอ...เพราะสำหรับพี่ เวลาพี่มีปัญหาอะไร พี่ร้องหาพระไว้ก่อน...
การอ่านหนังสือศรัทธามากๆ รวมถึงการรำพึงพระคัมภีร์ อ่านสารแม่พระฯ ก็ช่วยได้เช่นกัน
(คืออ่าน ไม่ใช่อ่านแล้วผ่านไป อ่านแล้วคิดตามด้วย ว่าพระจะบอกจะสอนอะไรเรา)
และไปก็วัดบ้างตามแต่โอกาสจะอำนวย (ตอนนั้นยังไม่ได้เรียนคำสอน ไม่เคยเข้ามิสซา และต้องแอบไปวัดเงียบๆ) ไปสวดภาวนาเงียบๆ...
ไม่รู้นะ...ในความรู้สึกส่วนตัว...เวลาตัวเองมีปัญหาหรือไม่สบายใจ...อารมณ์ไม่อยู่นิ่ง...เข้าไปในวัดแล้วจะรู้สึกดีมากๆ...
เหมือนพระองค์บอกเราว่า ให้เราวางใจวางทุกอย่างไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์...
มาถึงตอนนี้...พี่รู้สึกขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่...
สุดท้ายนี้...พี่เห็นด้วยกับที่พี่มิวและเจนพูดทุกคำ...(จากประสบการณ์)
โดยเฉพาะที่พี่มิวบอกว่า
ถามว่า "เชื่อใจอย่างไร? ก็ตรงกับที่เจนบอก...Batholomew เขียน: มีคาทอลิกคนนึงนะครับ พูดกับเค้าได้ทุกเรื่อง
อยู่ที่ว่า ต้องเชื่อและไว้ใจเค้ามาก ๆ
คนนั้นชื่อ "เยซู"
ขอปิดท้ายด้วยวาทะของคุณพ่อปิโอ...†Ecclēsia เขียน:พระองค์ทรงทำเเน่!!! เเต่เราน้อมรับน้ำพระทัยของพระองค์หรือเปล่า?MaRy MagDaLenE เขียน: บูก้อไม่รู้ว่าโลกนี้ มันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ
แล้ว ทำไมพระเจ้าไม่ทรงทำอะไรบ้างเลย....
บางครั้งเราก็อยากได้สิ่งที่เรียกว่า "ฉันประสงค์" มากกว่า "พระประสงค์"
เมื่อถึงจุดหนึ่งที่ทุกสิ่งไม่ได้เป็นไปตาม "ฉันประสงค์" อาจทำให้รู้สึกหดหู่ใจได้
ทำไมคนนู๊นทำอย่างนี้ คนนั้นทำกับฉันอย่างโน๊น นั่นไม่ใช่ที่ "ฉันประสงค์"
เเละที่สำคัญ ทำไม"พระ" ไม่ให้ฉันอย่างที่ "ฉันประสงค์"!!!!!
สิ่งเหล่านี้ ทำให้เราคิดว่าโลกไม่สวยงามเอาซะเลย....ทุกสิ่งเเย่ไปหมด เพราะมันไม่ได้ไปในทิศทางเดียวกับที่ตัวเราต้องการนั่นเอง
ใช้เวลาคุยกับพระเจ้ามากขึ้น....ไม่ว่าจะเฝ้าศีล, สวดภาวนา, อ่านพระคัมภีร์, พิจารณามโนธรรมตนเองให้ดีๆ
ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ
"อย่าให้การประจญล่อลวงทำให้ท่านตกใจหรือหวั่นกลัว มันเป็นเพียงการทดสอบจิตวิญญาณของมนุษย์ผู้ซึ่งพระเป็นเจ้าทรงเล็งเห็นแล้วว่ามีความแข็งแรงเพียงพอที่จะเข้าสู่สนามรบ และพร้อมที่จะได้รับการสวมมงกุฎแห่งชัยชนะด้วยพละกำลังของตนเอง มาจนบัดนี้ชีวิตของท่านยังเป็นเหมือนเด็กทารก แต่เวลานี้พระเป็นเจ้าทรงประสงค์ให้ท่านเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และการทดลองสำหรับผู้ใหญ่นั้นย่อมลำบากมากกว่าเด็กเล็ก
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมท่านจึงวุ่นวายใจในตอนแรกแต่ท่านต้องทำให้ใจสงบลง และความสงบจะมาหาท่านโดยไม่ชักช้า จงอดทนให้นานสักหน่อยแล้วทุกสิ่งก็จะเป็นไปด้วยดี" (จดหมาย III, Pio 630)
(ที่มา: http://newmana.com/Happy/notafraid/notafraid.htm)
ขอพระจิตเจ้าทรงนำ...
ป.ล. พี่พิมพ์ค่อนข้างยาว ก็หวังว่าบูจะอ่านรู้เรื่องและเข้าใจนะ...
ป.ล.ล. ที่ "กล้า" เอามาแบ่งปันอย่างเปิดเผยจนแทบจะหมดเปลือกขนาดนี้...เพราะหวังว่า นอกจากจะเป็นประโยชน์ต่อ จขกท. แล้ว จะยังเป็นประโยชน์ต่อผู่ที่แวะเวียนผ่านไปผ่านมาด้วยนะคะ
ขอพระอวยพรทุกท่าน...
แก้ไขล่าสุดโดย Viridian เมื่อ พุธ ก.พ. 11, 2009 6:43 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ตอนแรกว่าจะแซวน้องเท็นแล้ว เห็นเป็นการเป็นงาน ก็เห็นว่ามิบังควร 
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
บอกแล้วไงว่าไม่กล้า เห็นเป็นการเป็นงานViridian เขียน:กล้าหรอเจ้าคะ :emotion_057:Batholomew เขียน: ตอนแรกว่าจะแซวน้องเท็นแล้ว เห็นเป็นการเป็นงาน ก็เห็นว่ามิบังควร![]()
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
อ่าค่ะ
เข้าใจแล้ว
บูจะพยายามละกันค่ะ
เข้าใจแล้ว
บูจะพยายามละกันค่ะ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
หรือว่าบูไม่มีความเชื่อพอเหรอ บูเลยไม่หาย
แล้วทำไมบูต้องเป็นแบบนี้ด้วย
บูเกลียดตัวเองที่คิดอยากตาย แต่บูก้อหยุดคิดเรื่องอยากตายไำม่ได้
ในใจบูก้อเรียกร้องหาพระ แต่ทำไมบูกลับไม่ได้รับคำตอบจากพระองค์เลย
แล้วทำไมบูต้องเป็นแบบนี้ด้วย
บูเกลียดตัวเองที่คิดอยากตาย แต่บูก้อหยุดคิดเรื่องอยากตายไำม่ได้
ในใจบูก้อเรียกร้องหาพระ แต่ทำไมบูกลับไม่ได้รับคำตอบจากพระองค์เลย
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
พี่ว่าถ้ายังคิดไม่ได้แบบนี้ บูจะล้างบาปไปเพื่ออะไรMaRy MagDaLenE เขียน: หรือว่าบูไม่มีความเชื่อพอเหรอ บูเลยไม่หาย
แล้วทำไมบูต้องเป็นแบบนี้ด้วย
บูเกลียดตัวเองที่คิดอยากตาย แต่บูก้อหยุดคิดเรื่องอยากตายไำม่ได้
ในใจบูก้อเรียกร้องหาพระ แต่ทำไมบูกลับไม่ได้รับคำตอบจากพระองค์เลย
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
บูนะ ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้บูไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้นแล้วBatholomew เขียน:พี่ว่าถ้ายังคิดไม่ได้แบบนี้ บูจะล้างบาปไปเพื่ออะไรMaRy MagDaLenE เขียน: หรือว่าบูไม่มีความเชื่อพอเหรอ บูเลยไม่หาย
แล้วทำไมบูต้องเป็นแบบนี้ด้วย
บูเกลียดตัวเองที่คิดอยากตาย แต่บูก้อหยุดคิดเรื่องอยากตายไำม่ได้
ในใจบูก้อเรียกร้องหาพระ แต่ทำไมบูกลับไม่ได้รับคำตอบจากพระองค์เลย![]()
บูไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร และต้องการอะไรกันแน่ด้วยซ้ำ
เมื่อก่อนบูมีความเชื่อมาก แต่ตอนนี้มันกลับหายไปหมด
แต่ก้อพูดไม่ได้อีกว่า พระไม่รักบู
เพราะเหตุผลที่บูอยู่ทุกวันนี้ ก้อเพราะพระองค์ยังอยากให้บูอยู่ ใช่มั๊ย
แต่ทำไมล่ะ
บูคิดไม่ออก หัวสมองมันมึนไปหมด
บูรู้ว่าบูไม่ใช่ลูกที่ดีเท่าไรของพระองค์
ฆ่าตัวตายเป็นเรื่องแย่ แต่บูก้อยังทำ
ทั้งๆที่รู้ว่ามันแย่ แต่ก้อทำ
บูเป็นคนที่แย่ที่สุดในโลกนี้เลย
คือบูมีความเชื่อเพียงเพราะขอแล้วได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้นหรอ...?MaRy MagDaLenE เขียน: เมื่อก่อนบูมีความเชื่อมาก แต่ตอนนี้มันกลับหายไปหมด
ถ้าขอแล้วไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ บูก็หมดความเชื่องั้นหรอ...?
ถ้าเป็นแบบนี้...พี่ก็คงต้องถามเหมือนพี่มิว...
"บูจะล้างบาปไปเพื่ออะไร"
พี่พูดตรงๆ เลยนะ ว่า ถ้าบูมีความเชื่อแบบนี้จริง ความเชื่อแบบนี้เป็นความเชื่อที่ผิดอย่างมหันต์
ถ้าบูยังมีความเชื่อแบบนี้อยู่...บูก็ต้องทิ้งพระไปจริงๆ เข้าสักวัน...
ฉะนั้น...
"บูจะล้างบาปไปเพื่ออะไร"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ธรรมชาติและพฤติกรรมของพระต่อสรรพสิ่งสร้างนั้นไม่ได้ค้ำประกันว่าเราจะไม่ต้องทุกข์ทรมาน ไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรง หรือไม่ตาย
เป็นแต่เพียงบอกว่าพระอยู่กับเราเสมอ เราไว้ใจพระองค์ได้
เราจินตนาการว่า ภาพลักษณ์ของพระเจ้าเป็นอย่างไร ก็ลองตอบคำถามนี้ดูใน 2 ข้อนี้ ว่า ข้อไหนที่เรา "เห็นด้วย"
1.อย่ากลัวไปเลย จงไว้ใจพระ และพระจะคุ้มครองไม่ให้สิ่งที่เรากลัวเกิดขึ้นกับเรา
2.อย่ากลัวไปเลย จงไว้ใจพระ สิ่งที่น่ากลัวมักเกิดขึ้นกับเรา แต่ไม่ต้องกลัวเพราะพระจะอยู่เคียงข้างเรา
ข้อ 2 เท่านั้นที่เป็นความเชื่อของศาสนาแท้ ข้อแรกเป็นแค่เพ้อฝัน พระของเราไม่ได้มาปลดปล่อยเราให้พ้นจากพันธนาการของปัญหาและความวิตกกังวลต่างๆ แต่จะอยู่กับเรา ช่วยเราหาคำตอบแบบเพื่อนคู่คิด และทนทุกข์ทรมานร่วมกับเราถ้าปัญหานั้นแก้ไม่ได้ แน่นอนเราคงอยากให้พระฉุดเราแกจากปลักแห่งปัญหาร้อยแปด แต่พระก็ทรงตอบคำขอของเรารวดเร็วเหมือนตอบโมเสส เมื่อท่านถามพระองค์ว่า "ข้าพเจ้าเป็นใคร ข้าพเจ้าคิดจะไปหาฟาโรห์และนำชาวอิสราเอลออกจากอียิปต์" พระองค์ทรงตอบสั้นๆ และตรงประเด็นว่า "ไม่ต้องกลัว เราจะสถิตอยู่กับเจ้า" (อพย. 3:12)
(ที่มา : John Fuellenbach, ประกายแห่งชีวิต, เรียบเรียงโดย ชาติ ชลทิศ และ ไข่มุก สวัสดิ์ภักดี (กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์พระมหาไถ่, 2546), 26-27.)
ป.ล. ข้าพเจ้าเคยโพสข้อความนี้ไป 2 รอบละ (ในกระทู้ของคนอื่น) และนี่เป็นรอบที่ 3 ละ เหะๆ
http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 08#p144408
http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 75#p138675
ขออภัย ถ้าถี่เกินไป จนท่านจำได้...
แก้ไขล่าสุดโดย Viridian เมื่อ ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 11:40 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
Cecilia_PEAR

- โพสต์: 202
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.ค. 30, 2008 11:23 pm
- ที่อยู่: 1506/504 ซ.7/ม.สราลี เทพารักษ์ สป. // อาสนวิหาอัสสัมชัญ
- ติดต่อ:
ชีวิตหนูกะลังโดนพายุเข้าค่ะ จากข้อความพี่ มันกระตุ้นหนูได้ ..........
จริงๆๆๆ ทุกๆปัญหามีค่าเสมอ ขอบคุณพระองค์ทุกๆกรณี
ปัญหา อุปสรรค ทำให้ชีวิตจิตใจเติบโตขึ้น... ทนอะไรต่อมิอะไรได้มากขึ้น
ผลที่ตามมา... คือสิ่งที่ประเสริฐยอดเยี่ยมกว่าปัญหานั้นอีกหลายเท่า
ความอดทน ประสบการณ์ ผลดีๆ ความเข้าใจ การโตเป็นผู้ใหญ่ ความคิดที่โตขึ้น ที่สำคัญ...เข้มแข็งขึ้น และ.....รักพระมากกกกขึ้นนน!!!~
รักพี่เท็นด้วย ขอบคุณค่ะ 55555555555555555555+
แหม เขินจังPinkPear> ยัยแกะน้อยยย~ เขียน:งึกๆๆๆ ขอบคุณพี่เท็น จากข้อความข้างบนนะคะ
ชีวิตหนูกะลังโดนพายุเข้าค่ะ จากข้อความพี่ มันกระตุ้นหนูได้ ..........
จริงๆๆๆ ทุกๆปัญหามีค่าเสมอ ขอบคุณพระองค์ทุกๆกรณี
ปัญหา อุปสรรค ทำให้ชีวิตจิตใจเติบโตขึ้น... ทนอะไรต่อมิอะไรได้มากขึ้น
ผลที่ตามมา... คือสิ่งที่ประเสริฐยอดเยี่ยมกว่าปัญหานั้นอีกหลายเท่า
ความอดทน ประสบการณ์ ผลดีๆ ความเข้าใจ การโตเป็นผู้ใหญ่ ความคิดที่โตขึ้น ที่สำคัญ...เข้มแข็งขึ้น และ.....รักพระมากกกกขึ้นนน!!!~![]()
: xemo026 :
รักพี่เท็นด้วย ขอบคุณค่ะ 55555555555555555555+![]()
งานนี้พี่ยกผลงานความดีความชอบให้พระจิตเจ้าละกันนะจ๊ะ
-
Cecilia_PEAR

- โพสต์: 202
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.ค. 30, 2008 11:23 pm
- ที่อยู่: 1506/504 ซ.7/ม.สราลี เทพารักษ์ สป. // อาสนวิหาอัสสัมชัญ
- ติดต่อ:
:
จ้าจ้ะ..........พระจิตเจ้าคงส่งผ่านทางพี่มาชัวร์เลย 555555+
Viridian เขียน:แหม เขินจังPinkPear> ยัยแกะน้อยยย~ เขียน:งึกๆๆๆ ขอบคุณพี่เท็น จากข้อความข้างบนนะคะ
ชีวิตหนูกะลังโดนพายุเข้าค่ะ จากข้อความพี่ มันกระตุ้นหนูได้ ..........
จริงๆๆๆ ทุกๆปัญหามีค่าเสมอ ขอบคุณพระองค์ทุกๆกรณี
ปัญหา อุปสรรค ทำให้ชีวิตจิตใจเติบโตขึ้น... ทนอะไรต่อมิอะไรได้มากขึ้น
ผลที่ตามมา... คือสิ่งที่ประเสริฐยอดเยี่ยมกว่าปัญหานั้นอีกหลายเท่า
ความอดทน ประสบการณ์ ผลดีๆ ความเข้าใจ การโตเป็นผู้ใหญ่ ความคิดที่โตขึ้น ที่สำคัญ...เข้มแข็งขึ้น และ.....รักพระมากกกกขึ้นนน!!!~![]()
: xemo026 :
รักพี่เท็นด้วย ขอบคุณค่ะ 55555555555555555555+![]()
งานนี้พี่ยกผลงานความดีความชอบให้พระจิตเจ้าละกันนะจ๊ะ![]()
จ้าจ้ะ..........พระจิตเจ้าคงส่งผ่านทางพี่มาชัวร์เลย 555555+
PinkPear> ยัยแกะน้อยยย~ เขียน: :Viridian เขียน:แหม เขินจังPinkPear> ยัยแกะน้อยยย~ เขียน:งึกๆๆๆ ขอบคุณพี่เท็น จากข้อความข้างบนนะคะ
ชีวิตหนูกะลังโดนพายุเข้าค่ะ จากข้อความพี่ มันกระตุ้นหนูได้ ..........
จริงๆๆๆ ทุกๆปัญหามีค่าเสมอ ขอบคุณพระองค์ทุกๆกรณี
ปัญหา อุปสรรค ทำให้ชีวิตจิตใจเติบโตขึ้น... ทนอะไรต่อมิอะไรได้มากขึ้น
ผลที่ตามมา... คือสิ่งที่ประเสริฐยอดเยี่ยมกว่าปัญหานั้นอีกหลายเท่า
ความอดทน ประสบการณ์ ผลดีๆ ความเข้าใจ การโตเป็นผู้ใหญ่ ความคิดที่โตขึ้น ที่สำคัญ...เข้มแข็งขึ้น และ.....รักพระมากกกกขึ้นนน!!!~![]()
: xemo026 :
รักพี่เท็นด้วย ขอบคุณค่ะ 55555555555555555555+![]()
งานนี้พี่ยกผลงานความดีความชอบให้พระจิตเจ้าละกันนะจ๊ะ![]()
จ้าจ้ะ..........พระจิตเจ้าคงส่งผ่านทางพี่มาชัวร์เลย 555555+![]()
- +L.O.V.E-->>JeSuS+

- โพสต์: 85
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ พ.ย. 29, 2008 3:44 pm
- ที่อยู่: SilPaKorN
ขอให้บูคิดเถิงแต่พระเจ้าไว้นะบู
พระเจ้าเป็นผู้เดียวที่เป็นความจริง และสัตย์จริง
พระองค์สัญญาว่าเราจะเป็นลูกพระองค์และรอด
ถ้าเราเชื่ออย่างแท้จริง
เราก็จะไม่กลัวอะไร เพราะพระองค์อยู่กับเราเสมอมา
อย่าทิ้งพระองค์ไปเลยนะบู
เพราะไม่ว่าบูจะทิ้งพระองค์ไป แต่พระองค์จะคงยืนอยู่ข้างบูเสมอ
พี่เป็นคนหนึ่งที่เคยทิ้งพระองค์ไป
และวันหนึ่งพี่ก้อได้หันกลับมาและรู้ว่ามีชายคนหนึ่งที่เดินตามเรามาตลอด
ผู้ชายคนนั้นก้อคือ พระเยซู นั้นเอง
รักพระเจ้ามากๆนะ
พระเจ้าอวยพรครับ
พระเจ้าเป็นผู้เดียวที่เป็นความจริง และสัตย์จริง
พระองค์สัญญาว่าเราจะเป็นลูกพระองค์และรอด
ถ้าเราเชื่ออย่างแท้จริง
เราก็จะไม่กลัวอะไร เพราะพระองค์อยู่กับเราเสมอมา
อย่าทิ้งพระองค์ไปเลยนะบู
เพราะไม่ว่าบูจะทิ้งพระองค์ไป แต่พระองค์จะคงยืนอยู่ข้างบูเสมอ
พี่เป็นคนหนึ่งที่เคยทิ้งพระองค์ไป
และวันหนึ่งพี่ก้อได้หันกลับมาและรู้ว่ามีชายคนหนึ่งที่เดินตามเรามาตลอด
ผู้ชายคนนั้นก้อคือ พระเยซู นั้นเอง
รักพระเจ้ามากๆนะ
พระเจ้าอวยพรครับ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
ตอนนี้บูอยู่ในสภาพที่รักใครไม่ได้เลย แม้แต่ตัวเอง
บูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังเรียกตัวเองว่าเป็นคริสต์ได้อยู่หรือป่าวด้วยซ้ำ
บูหาพระเจ้าไม่เจอ ทั้งๆที่พระองค์อยู่ตรงหน้าบูนี่เอง
บูไม่รู้สึกถึงความรัก หรือความรู้สึกดีๆอะไรเลย
บูไม่ได้เลิกเชื่อพระ เพราะบูขอแล้วไม่ได้ดั่งใจหรอกค่ะ
เพียงแต่
บูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะล้างบาปไปเพื่อ บูอาจจะยังไม่พร้อมก้อได้
บูไม่มีจุดยืยเป็นของตัวเอง
ยิ่งเจอพ่อแม่มาขัดขวางเรื่องไม่ให้ไปวัด อะไรแบบเนี่ยอีก
บูเหนื่อยกับการต่อสู้
ความรู้สึกเดียวตอนนี้ที่บูรับรู้คือ ความเศร้า
บูไม่ได้อยากทิ้งพระไป แต่บูก้อไม่รุ้ว่าตัวเองจะกลับไปหาพระได้ไง
บูรู้สึกว่าความเชื่อของบูมันช่างอ่อนแอเหลือเกิน
บูอยากทำให้มันแข็งแรงเหมือนเดิม แต่บูก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไง
บูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังเรียกตัวเองว่าเป็นคริสต์ได้อยู่หรือป่าวด้วยซ้ำ
บูหาพระเจ้าไม่เจอ ทั้งๆที่พระองค์อยู่ตรงหน้าบูนี่เอง
บูไม่รู้สึกถึงความรัก หรือความรู้สึกดีๆอะไรเลย
บูไม่ได้เลิกเชื่อพระ เพราะบูขอแล้วไม่ได้ดั่งใจหรอกค่ะ
เพียงแต่
บูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะล้างบาปไปเพื่อ บูอาจจะยังไม่พร้อมก้อได้
บูไม่มีจุดยืยเป็นของตัวเอง
ยิ่งเจอพ่อแม่มาขัดขวางเรื่องไม่ให้ไปวัด อะไรแบบเนี่ยอีก
บูเหนื่อยกับการต่อสู้
ความรู้สึกเดียวตอนนี้ที่บูรับรู้คือ ความเศร้า
บูไม่ได้อยากทิ้งพระไป แต่บูก้อไม่รุ้ว่าตัวเองจะกลับไปหาพระได้ไง
บูรู้สึกว่าความเชื่อของบูมันช่างอ่อนแอเหลือเกิน
บูอยากทำให้มันแข็งแรงเหมือนเดิม แต่บูก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไง
- +L.O.V.E-->>JeSuS+

- โพสต์: 85
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ พ.ย. 29, 2008 3:44 pm
- ที่อยู่: SilPaKorN
รักพระมากๆนะ
วันนี้พี่ไปวัดเด๋วจะสวดให้นะครับ
พระอวยพรนะ
วันนี้พี่ไปวัดเด๋วจะสวดให้นะครับ
พระอวยพรนะ
-
Im_mI
น้องบูค่ะ อยากเจอจังเลย
ความจริงพี่เคยเจอจิตแพทย์ที่ดีคนนึงนะคะ ตอนที่พี่ไปฝึกงาน
ตอนนี้พี่เรียนพยาบาลที่ รพ.ตำรวจคะ
อยู่ปีสุดท้าย มีอะไรก้อคุยกับพี่ได้นะคะ
พี่ว่าน้องบูน่ารักนะคะ และน้องบูก้อรู้จักตัวเองพอสมควร
อย่างน้อยน้องบูก้อรู้ว่าตนเองกำลังสับสน
อืม
ถ้ามีโอกาส พี่ก้อยังอยากคุยกับน้องบูนะคะ
ขอพระเป็นเจ้าสถิษย์ด้วยคะ
ความจริงพี่เคยเจอจิตแพทย์ที่ดีคนนึงนะคะ ตอนที่พี่ไปฝึกงาน
ตอนนี้พี่เรียนพยาบาลที่ รพ.ตำรวจคะ
อยู่ปีสุดท้าย มีอะไรก้อคุยกับพี่ได้นะคะ
พี่ว่าน้องบูน่ารักนะคะ และน้องบูก้อรู้จักตัวเองพอสมควร
อย่างน้อยน้องบูก้อรู้ว่าตนเองกำลังสับสน
อืม
ถ้ามีโอกาส พี่ก้อยังอยากคุยกับน้องบูนะคะ
ขอพระเป็นเจ้าสถิษย์ด้วยคะ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
ค่ะ พี่ส่งเบอร์มาให้บูก้อได้ค่ะ เด๋วบูโทรไปIm_mI เขียน: น้องบูค่ะ อยากเจอจังเลย
ความจริงพี่เคยเจอจิตแพทย์ที่ดีคนนึงนะคะ ตอนที่พี่ไปฝึกงาน
ตอนนี้พี่เรียนพยาบาลที่ รพ.ตำรวจคะ
อยู่ปีสุดท้าย มีอะไรก้อคุยกับพี่ได้นะคะ
พี่ว่าน้องบูน่ารักนะคะ และน้องบูก้อรู้จักตัวเองพอสมควร
อย่างน้อยน้องบูก้อรู้ว่าตนเองกำลังสับสน
อืม
ถ้ามีโอกาส พี่ก้อยังอยากคุยกับน้องบูนะคะ
ขอพระเป็นเจ้าสถิษย์ด้วยคะ
ขอบคุณนะค่ะ
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
คับ ขอบคุณนะคับ+L.O.V.E-->>JeSuS+ เขียน: รักพระมากๆนะ
วันนี้พี่ไปวัดเด๋วจะสวดให้นะครับ
พระอวยพรนะ
ถ้าบูอ่านข้อความสีฟ้าที่พี่โพสไปก่อนหน้านี้ดีๆ และเก็บไปคิด บูจะได้คำตอบเอง...MaRy MagDaLenE เขียน: ตอนนี้บูอยู่ในสภาพที่รักใครไม่ได้เลย แม้แต่ตัวเอง
บูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังเรียกตัวเองว่าเป็นคริสต์ได้อยู่หรือป่าวด้วยซ้ำ
บูหาพระเจ้าไม่เจอ ทั้งๆที่พระองค์อยู่ตรงหน้าบูนี่เอง
บูไม่รู้สึกถึงความรัก หรือความรู้สึกดีๆอะไรเลย
บูไม่ได้เลิกเชื่อพระ เพราะบูขอแล้วไม่ได้ดั่งใจหรอกค่ะ
เพียงแต่
บูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะล้างบาปไปเพื่อ บูอาจจะยังไม่พร้อมก้อได้
บูไม่มีจุดยืยเป็นของตัวเอง
ยิ่งเจอพ่อแม่มาขัดขวางเรื่องไม่ให้ไปวัด อะไรแบบเนี่ยอีก
บูเหนื่อยกับการต่อสู้
ความรู้สึกเดียวตอนนี้ที่บูรับรู้คือ ความเศร้า
บูไม่ได้อยากทิ้งพระไป แต่บูก้อไม่รุ้ว่าตัวเองจะกลับไปหาพระได้ไง
บูรู้สึกว่าความเชื่อของบูมันช่างอ่อนแอเหลือเกิน
บูอยากทำให้มันแข็งแรงเหมือนเดิม แต่บูก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไง
-
Maria Magdalena

- โพสต์: 1946
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มิ.ย. 01, 2005 8:23 pm
- ที่อยู่: On this earth obviously
บูหาพระองค์ไม่เจอ ทั้งๆที่พระองค์อยู่กับบูตรงนี่แล้ว
ทำไมบูถึงไม่รู้สึกเหมือนเดิมล่ะ
มันมีอะไรผิดพลาดไปเหรอ
ทำไมบูถึงไม่รู้สึกเหมือนเดิมล่ะ
มันมีอะไรผิดพลาดไปเหรอ

